Florence & The Machine

Pod nazwą Florence & The Machine kryje się brytyjska artystka Florence Welch wraz z towarzyszącymi jej muzykami.Wzniosły, epicki wokal, nieco dziwaczna muzyka i muzyczna niezależność przyniosły jej Nagrodę Krytyków podczas Brit Awards 2009.
 6 lipca 2009 roku Florence And The Machine wydał w wytwórni Island Records swój pierwszy album Lungs.
- Chciałabym, żeby moja muzyka brzmiała jak upadek z drzewa lub wysokiego budynku albo wessanie w głąb oceanu, gdzie nie można złapać tchu - wyjaśnia Florence Welch, kryjąca się za projektem Florence and the Machine. - Aby przytłaczała, ogarniała i przepełniała, a słuchacz eksplodował albo po prostu zniknął. Po debiutanckim albumie "Lungs" wielu dziennikarzy przyznało, że osiągnęła zamierzony cel.

Florence Welch urodziła się 28 sierpnia 1986 roku w Londynie. Jej mama, Evelyn, jest wykształconą na Harvardzie profesorką University of London (i dawną bywalczynią słynnego Studio 54), a ojciec Nick pracuje w reklamie. To właśnie za sprawą taty, niespełnionego muzyka, jako nastolatka "słuchała raczej The Ramones niż Green Day". Mama natomiast zaszczepiła w niej miłość do sztuki. - Uwielbienie dla wszystkich form artystycznego wyrażania się przeniosła na mnie - tłumaczyła.

Dorastała w Camberwell we wschodnim Londynie, jako najstarsza spośród trojga rodzeństwa. Kiedy nie mogła spać, rodzice kołysali ją do snu piosenkami The Smiths. - Jako pięciolatka znałam wszystkie teksty Morrisseya na pamięć - wspominała. - Oczywiście nic z tego nie rozumiałam, ale nie miało to większego znaczenia: brałam do ręki dezodorant i wyłam "How Soon Is Now?".

Kolejne wspomnienie to The Rolling Stones, kiedy tańczyła z tatą przy ich płytach. Kolejne były Nina Simone i Dusty Springfield, przy których piosenkach odbywała pierwsze próby wokalne, acz styl zawdzięcza komu innemu. - Moja babcia kochała się w Tomie Jonesie - wyjaśniała. - To on chyba najbardziej wpłynął na to, jak śpiewam.

Mając 11 lat trafiła na lekcje śpiewu. W końcu przyszedł czas na młodzieńczą fascynację skatepunkiem, a następnie muzykę klubową. - Wszystko co ma w sobie jakieś uczucie zawsze mnie ekscytowało - wyjaśniała już jako gwiazda tak różne upodobania. - "Change Is Going To Come" Sama Cooke'a, "Wade In The Water" Evy Cassidy, nawet "Umbrella" Rihanny - jestem szalona na punkcie muzyki. Gram kawałki Beyoncé, Lil Wayne'a, Dylana i Springsteena.

Edukację zaczynała w Thomas's London Day School. Następnie uczęszczała do Alleyn's School. Kiedy kończyła szkołę pisała już piosenki w stylu "Kiss With A Fist" i wiedziała, że chce się zajmować muzyką, nie do końca jednak miała pomysł na siebie.

Po roku pracy w barze zdała do szkoły artystycznej. Dostała się do Camberwell Art College dzięki kompozycji kwiatowej układającej się w napis "Jesteś cipą". Zdarzało jej się spać na zajęciach pod własnoręcznie zrobionym nakryciem, tłumacząc wykładowcom, że jest to instalacja artystyczna. Po roku zrezygnowała jednak z artystycznej placówki, która jej zdaniem zabijała jej kreatywność, by poświęcić się muzyce.

Udzielała się w wielu grupach, m.in. Toxic Cockroaches i Ashok, które przeszły bez większego echa. Nie do końca zadowolona z projektów, dziewczyna uznała, że musi stworzyć coś własnego.

- Uczyłam się w szkole plastycznej, ale pisałam też piosenki - opowiadała o początkach swej kariery w wywiadzie dla magazynu "Machina". - A poza tym bawiłam się, żyłam. Wieczór jak każdy inny, jeden z londyńskich klubów, toaleta. Byłam wtedy pijana, trwała impreza, na której set didżejski grały Queens Of Noize. W którymś momencie do toalety weszła Mairead (Nash), jedna z nich. Musiała wysłuchać, jak śpiewam "Something's Got a Hold on Me" Etty James, w toaletach są najlepsze warunki akustyczne. Niedawno się dowiedziałam, że Etta James zaśpiewała ją po raz pierwszy swojemu przyszłemu menedżerowi, też w toalecie. Meiread była przekonana, że śpiewam tylko covery i zaprosiła mnie na świąteczne przyjęcie. A ja wykonałam tam moje piosenki. Wtedy ona zdecydowała, że będzie moją menedżerką, choć nigdy wcześniej tego nie robiła. Obie jesteśmy debiutantkami, dobrze się nam pracuje.

Projekt The Machine początkowo powstał w wyniku współpracy z Isabellą "Machine" Summers.
 - Tworzyłam muzykę z przyjaciółką, Isabellą Machine, dla której ja byłam Florence Robot - opowiadała o genezie nazwy projektu, pod którym miał ją poznać cały świat. - Byłam w połowie drogi na pierwszy koncert i nadal nie miałam nazwy. Pomyślałam więc, że może być Florence Robot/Isa Machine.

Pod tym szyldem panie występowały w Londynie w 2006 roku, wzbudzając coraz większe zainteresowanie. W końcu nazwę skrócono do Florence and The Machine. Welch stanęła na czele grupy składającej się głównie z muzyków sesyjnych. Summers na pewien czas odeszła z zespołu, ale wróciła jako klawiszowiec.

Za oficjalny początek grupy uznaje się rok 2007 roku. Na pierwsze sukcesy nie trzeba było długo czekać. Już rok później Florence and The Machine wystąpiła na bocznych scenach festiwali w Glastonbury czy Reading, a na początku 2009 roku zdobyła 3. miejsce w plebiscycie Sound of 2009 organizowanym przez BBC. Lepsi od niej okazali się tylko White Lies (2. pozycja) oraz Little Boots (numer 1). Głosowanie na najbardziej obiecujących wykonawców, których kariera powinna nabrać rozpędu przez kolejnych 12 miesięcy odbywa się od 2003 roku. Wyboru dokonują dziennikarze oraz osoby związane z przemysłem fonograficznym.

Oczywiście w międzyczasie Florence pracowała nad materiałem na debiutancką płytę. Początkowo miał ją wspierać Jonny Borell z Razorlight, ale ostatecznie zrezygnował.

Welch przyznała, że najlepsze piosenki pisze, kiedy jest na rauszu lub ma kaca. - Wtedy mam najprzytomniejszy umysł - wyjaśniała w promocyjnym wywiadzie. - Ale tak naprawdę jestem nieobecna. Jestem pochłonięta myślami. Lubię te wszystkie dziwne zależności we wszechświecie. Myślę, że życie jest jak jazda po kwasie, kiedy rzeczy ciągle wracają.

Pierwszy singel wokalistki, "Kiss With A Fist" z czerwca 2008 roku, zadebiutował na 51. miejscu UK charts. Florence And The Machine wydała później jeszcze dwa single - "Dog Days Are Over" (grudzień 2008) i "Rabbit Heart (Raise It Up)" (czerwiec 2009), nim do rąk fanów trafiło długogrające wydawnictwo.

Longplay zatytułowany "Lungs" pojawił się w sprzedaży 6 lipca 2009 roku nakładem wytwórni Island. - Na albumie znaleźć można rozmaite dźwięki: harfy, chóry, bębny, szyby windowe, kawałki metalu, miłość, kwartety smyczkowe, stepowanie, westchnięcia, dziwne elektroniczne zawodzenie, owce, lwy, tłuczenie szkła, krew, księżyc, gwiazdy, drinki, trumny, zęby, wodę, suknie ślubne... i ciszę pomiędzy nimi - można było przeczytać w notce wydawcy.

Za produkcję materiału dopowiadał członek Simian Mobile Disco, James Ford, znany ze współpracy z Klaxons oraz Paul Epworth, który ma na koncie dzieła przygotowane dla Bloc Party czy The Futureheads.

Artystka wyjaśniła, że tytuł "Lungs" (płuca) nawiązuje do zawodu wokalisty. - Kiedy śpiewasz musisz umieć kontrolować płuca - tłumaczyła Welch. - Musisz kontrolować powietrze, płuca stają się najważniejsze. W pewnym momencie zaczynasz mieć na ich punkcie obsesję. Z drugiej strony to dziwny kawał mięcha.

Płyta osiągnęła sukces, dochodząc do drugiego miejsca na brytyjskiej liście przebojów, ustępując tylko składance przebojów niedawno zmarłego Michaela Jacksona.

Za krążek Florence otrzymała też nominację do Mercury Prize i chociaż była faworytką, przegrała ze Speech Debelle i jej wydawnictwem "Speech Therapy". Zdobyła natomiast nagrodę Critics Choice podczas BRIT Awards 2010.

W Wielkiej Brytanii dzieło czterokrotnie pokryło się platyną. Wokalistka nie mogła narzekać też na prasę, oceny dziennikarzy oscylowały bowiem wokół dobrych i rewelacyjnych. W recenzjach pojawiły się przede wszystkim porównania do Kate Bush, ale także Tori Amos czy Reginy Spektor. Jedynie Liam Gallagher pozostał niewzruszony talentem Angielki. - Według mnie, ludzie o rudych włosach nie powinni robić muzyki - oświadczył artysta. - To na pewno bardzo miła dziewczyna, ale śpiewa tak, jak gdyby ktoś bardzo ciężki stał jej na stopie.

- Znalazłam sposób wyrażania siebie i poczułam się szczęśliwa - opowiadała o debiutanckim materiale sama Welch. - Stopniowo uczyłam się jak to robić. Cała ta płyta jest o mojej wierze we własne siły.

Dzieło doczekało się kilu reedycji, na których znalazły się dodatkowe utwory. Jedno ze wznowień zyskało status osobnego wydawnictwa i otrzymało tytuł "Between Two Lungs". Zestaw poszerzony o dodatkowy krążek ukazał się w listopadzie 2010 roku. Na bonusową płytę trafił między innymi numer "Heavy in Your Arms" pochodzący z soundtracku do filmu "Saga Zmierzch: Zaćmienie" oraz premierowe nagranie "Strangeness & Charm". Angielka zdradziła, że kompozycja traktuje o dwóch cząstkach elementarnych - kwarkach o nazwach dziwny (strangeness) i powabny (charm).

Po wydaniu albumu Lungs następnymi singlami zostały utwory „Drumming Song” oraz cover The Source i Candi Staton utworu „You Got the Love” z 1986 roku. Ten ostatni doczekał się także drugiej wersji zatytułowanej „You Got the Dirtee Love” z angielskim raperem Dizzee Rascalem, z którym Welch wykonała go podczas gali Brit Awards 2010. Dzień później utwór wydany został jako singel i dotarł do drugiego miejsca na liście UK Singles Chart.

5 stycznia 2010 roku utwór „Hurricane Drunk” był pierwotnie zapowiadany jako kolejny singiel z albumu. Jednakże w dniu 3 marca na oficjalnej stronie zespołu pojawiła się informacja, że grupa ponownie wydaje singel „Dog Days Are Over”. Utwór cyfrowo wydany został w dniu 11 kwietnia 2010 roku, a następnego dnia pojawiła się nowa wersja teledysku. „Cosmic Love” był szóstym i zarazem ostatnim singlem z debiutanckiej płyty grupy. Wykorzystany został w amerykańskich serialach takich jak Chirurdzy, Pamiętniki wampirów, V i Nikita. Florence and the Machine wystąpili także gościnnie w odcinku zatytułowanym "Panic Roommate" serialu Plotkara, gdzie wykonali akustyczną wersję singla „Cosmic Love”. 12 maja 2010 roku poinformowano, że Florence And The Machine stworzy utwór o nazwie „Heavy in Your Arms” specjalnie na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Saga „Zmierzch”: Zaćmienie, gdzie w filmie wykorzystany został podczas napisów końcowych.

Początkowo Welch rozważała oferty z wytwórni zespołu, która proponowała jej nagranie drugiego albumu w Stanach Zjednoczonych, pracując z amerykańskimi tekściarzami i producentami, ale ostatecznie zdecydowała się nagrać materiał na album w Wielkiej Brytanii. Pierwsza sesja demo nagraniowa miała miejsce w styczniu 2010 roku w małym studiu w Londynie, gdzie Florence Welch pracowała z Paulem Epworthem. Producent zapytany o nowy album grupy stwierdził: "To dziwna płyta. Z jednej strony jest bardzo energetyczna i bezpośrednia, z drugiej strony przypomina maszynę. W porównaniu do debiutu usłyszymy więcej wpływów soulu niż indie rocka". Sporadycznie pracowano także nad płytą kiedy zespół koncertował po Stanach Zjednoczonych, gdzie promował swój album Lungs. Większość tekstów na album została stworzona między styczniem a kwietniem 2011 roku, natomiast sesja nagraniowa odbyła się w kwietniu w Abbey Road Studios. Nad niektórymi utworami producent Epworth pracował w swoim londyńskim studiu, natomiast Welch nagrywała ścieżki wokalne w dni wolne od koncertowania w różnych studiach w Stanach Zjednoczonych. Ostatnia sesja nagraniowa odbyła się w lipcu w studiu Epwortha, który napisał teksty do siedmiu utworów, które znalazły się na albumie Ceremonials. Oprócz niego kilka brytyjskich artystów stworzyło teksty piosenek, w tym gronie byli Summers, Kid Harpoon, James Ford oraz Eg White.

12 czerwca 2011 Florence and the Machine podczas swojej pierwszej trasy koncertowej w Berkeley premierowo zaprezentowali utwór „What the Water Gave Me”, który pojawił się potem na liście utworów wykonywanych na trasie koncertowej Lungs Tour. 23 sierpnia utwór wydany został przez wytwórnię Island Records jako pierwszy singel z drugiego albumu. 14 września w brytyjskim radiu XFM swoją premierę radiową miał następny singel, zatytułowany „Shake It Out”. Okładka singla została sfotografowana przez Karla Lagerfelda. Utwór w szóstym tygodniu od jego wydania dotarł do drugiego miejsca na liście Irish Singles Chart.

Drugi album studyjny grupy, zatytułowany Ceremonials został wydany 31 października 2011 roku w Wielkiej Brytanii. Zadebiutował na szczycie notowania UK Albums Chart, sprzedając się w ilości 90 tysęcy egzemplarzy w pierwszym tygodniu. Natomiast w Stanach Zjednoczonych w pierwszym tygodniu sprzedano 105 tysięcy egzemplarzy albumu, co spowodowało, że uplasował się on na szóstej pozycji na liście Billboard 200. 12 stycznia 2012, Florence and the Machine zdobył dwie nominacje do nagród Brit Awards, ceremonii rozdania nagród odbywającej się 16 lutego w O2 Arena w Londynie.

Trzecim singlem z drugiego albumu był „No Light, No Light”, który był pierwszym utworem stworzonym na album Ceremonials. Następnym singlem została fortepianowa ballada „Never Let Me Go”, która dotarła do trzeciego miejsca w Australii, a tym samym była najwyżej notowanym utworem grupy w tym kraju. 26 kwietnia 2012 roku Florence and the Machine wydali utwór „Breath of Life”, który promował film pt. Królewna Śnieżka i Łowca w reżyserii Ruperta Sandersa. 5 lipca został wydany utwór „Spectrum (Say My Name)”, zremiksowany przez brytyjskiego DJa Calvina Harrisa. Był on pierwszym utworem w karierze grupy jaki dotarł do pierwszego miejsca na liście UK Singles Chart i Irish Singles Chart.


10 lutego 2015 roku została wypuszczona zapowiedź trzeciego albumu studyjnego pod tytułem How Big, How Blue, How Beautiful. Dwa dni później - 12 lutego - został wydany pierwszy singiel „What Kind of Man”, a 23 marca drugi - „St Jude”. Teledysk pojawił się tego samego dnia i jest zarazem kontynuacją teledysku do pierwszego singla. Trzeci singiel „Ship to Wreck”  został wydany 8 kwietnia. Teledysk nakręcony w domu Florence Welch został wydany 13 kwietnia. Teledyski do wszystkich trzech singli zostały nakręcone przez Vincenta Haycock'a, a choreografię ułożył Ryan Heffington. Czwarty singiel "Delilah" został wydany 19 maja na YouTube.

Premiera albumu została zapowiedziana na 29 maja w Niemczech, 1 czerwca w Wielkiej Brytanii, a 2 czerwca w USA. Tego samego dnia album został wydany w Polsce.

Seria teledysków nakręconych przez Vincenta Haycocka do piosenek z albumu składa się na 48-minutowy film pt. The Odyssey, który miał swoją premierę 24 kwietnia 2016 roku. Ukazana w nim historia jest inspirowana przeżyciami emocjonalnymi wokalistki, których doświadczyła po zakończeniu trasy koncertowej promującej drugi album. Fabuła nawiązuje także pośrednio do Boskiej komedii Dantego, mitu o Dalili oraz Odysei Homera.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Kiss With a Fist / Hospital Beds	Florence & The Machine	08.2008	51[12]	-	Moshi Moshi MOMO 15	[silver-UK][written by Florence Welch, Isabella Summers, Matt Alchin][produced by Stephen Mackey]
Dog Days Are Over/You've Got The Love	Florence & The Machine	12.2008	23[114]	21[20]	Moshi Moshi CATCO 144277143	[4x-platinum-US][3x-platinum-UK][written by Florence Welch, Isabella Summers][produced by James Ford, Isabella Summers]
You've Got The Love	Florence & The Machine	01.2009	5[117]	-	Island 2726059	[3x-platinum-UK][written by Anthony Stephens/Anthony Harris/John Bellamy/Maxwell][produced by Paul Epworth]
Rabbit Heart (Raise It Up)/Are You Hurting The One You Love?	Florence & The Machine	07.2009	12[42]	-	Island 2710011	[silver-UK][written by Florence Welch/Paul Epworth] [produced by Paul Epworth]
Drumming Song	Florence & The Machine	08.2009	54[12]	-	Island 2718884	[written by James Ford , Crispin Hunt , Florence Welch ][produced by James Ford]
You Got the Dirtee Love	Florence & The Machine featuring Dizzee Rascal	02.2010	2[28]	-	Dirtee Stank Island MIUCT 4778	[gold-UK][written by Mick Walsh,John Truelove,Dylan Mills,Nicholas Detnon,John Bellamy,Anthony Stevens,Steve Vincent ][produced by Charlie Hugall/Nik Detnon]
Cosmic Love	Florence & The Machine	07.2010	51[6]	-	Island 2744152	[platinum-US][silver-UK][written by Florence Welch, Isabella Summers][produced by Paul Epworth/Steve Mackey]
Heavy in Your Arms	Florence & The Machine	11.2010	53[3]	-	Island CATCO 169670197	[written by Florence Welch, Paul Epworth][produced by Paul Epworth]
What the Water Gave Me	Florence & The Machine	08.2011	24[13]	91[1]	Island GBUM 71107126	[written by Florence Welch][produced by Paul Epworth]
Shake It Out	Florence & The Machine	09.2011	12[49]	72[20]	Island GBUM 71107355	[2x-platinum-US][platinum-UK][written by Florence Welch/Paul Epworth/Sierra Hull][produced by Paul Epworth]
No Light, No Light	Florence & The Machine	01.2012	50[10]	-	Island GBUM 71107581	[written by Florence Welch/Isabella Summers][produced by Paul Epworth]
Never Let Me Go	Florence & The Machine	04.2012	82[3]	-	Island GBUM 71107580	[silver-UK][written by Florence Welch/Paul Epworth/Sierra Hull][produced by Paul Epworth]
Breath of Life	Florence & The Machine	05.2012	87[4]	111[2]	Island GBUM 71202828	[written by Florence Welch/Isabella Summers][produced by Isabella Summers]
Spectrum (Say My Name)	Florence & The Machine	07.2012	1[3][38]	-	Island GBUM 71107576	[2x-platinum-UK][written by Florence Welch/Paul Epworth][produced by Paul Epworth]
What Kind of Man	Florence & The Machine	02.2015	37[12]	88[2]	Island GBUM 71500289	[silver-UK][written by Florence Welch/ Tom Hull/ John Hill][produced by Markus Dravs, John Hill]
Ship to Wreck	Florence & The Machine	04.2015	27[14]	114[1]	Island GBUM 71500288	[gold-UK][written by Florence Welch/Tom Hull][produced by Markus Dravs, Kid Harpoon]
Queen of Peace	Florence & The Machine	08.2015	133	-	Island	[written by Florence Welch/Markus Dravs][produced by Markus Dravs]
Delilah	Florence & The Machine	11.2015	102	-	Island 00602547678706	[written by Florence Welch/Isabella Summers][produced by Markus Dravs]
Wish That You Were Here	Florence & The Machine	08.2016	128	-	Island 1144682649	[written by Florence Welch/ Andrew Wyatt, Emilie Haynie][produced by Emilie Haynie]
Sky Full of Song	Florence & The Machine	04.2018	81[1]	-	EMI GBUM 71706494	[written by Florence Welch/ Thomas Bartlett, Emilie Haynie][produced by Florence Welch/ Thomas Bartlett, Emilie Haynie]
Hunger	Florence & The Machine	05.2018	41[12]	117[1]	EMI GBUM 71800802	[silver-UK][written by Florence Welch, Emile Haynie ,Thomas Bartlett, Tobias Jesso Jr.][produced by Emilie Haynie,Florence Welch]
Patricia	Florence & The Machine	07.2018	98[1]	-	EMI GBUM 71800809	[written by Emile Haynie,Florence Welch,Thomas Bartlett][produced by Emilie Haynie,Florence Welch]
Big God	Florence & The Machine	07.2018	97[1]	-	EMI GBUM 71800804	[written by Peter Cox,Florence Welch,Jamie Smith,Simon Benson][produced by Emile Haynie, Florence Welch,Brett Shaw]
Jenny of Oldstones	Florence & The Machine	05.2019	71[2]	-	EMI QMEU 31905853	[written by Ramin Djawadi, Daniel Weiss, David Benioff, George R. R. Martin][produced by Doveman, Florence Welch]
King	Florence & The Machine	03.2022	54[2]	-	Polydor GBUV 72200157	[written by Florence Welch,Jack Antonoff][produced by Florence Welch,Jack Antonoff]
My Love	Florence & The Machine	03.2022	51[9]	-	Polydor GBUM 72108024	[written by Florence Welch,Dave Bayley][produced by Florence Welch,Dave Bayley]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lungs	Florence & The Machine	07.2009	2[194]	14[129]	Island 1797940	[6x-platinum-UK][2x-platinum-US][produced by Paul Epworth, James Ford, Stephen Mackey, Charlie Hugall, Eg White]
Ceremonials	Florence & The Machine	11.2011	1[1][73]	6[71]	Island 2782808	[3x-platinum-UK][platinum-US][produced by Paul Epworth]
MTV Unplugged	Florence & The Machine	04.2012	27[4]	51[3]	Island 2798326	[produced by Willo Perron]
Lungs – The B-Sides	Florence & The Machine	02.2011	-	113[1]	Island 06025 2711239	[produced by Paul Epworth ,James Ford, Charlie Hugall, Stephen Mackey ,Isabella Summers, Eg White]
How Big, How Blue, How Beautiful	Florence & The Machine	06.2015	1[2][41]	1[1][23]	Island 4723606	[platinum-UK][gold-US][produced by Markus Dravs, Paul Epworth, James Ford, John Hill, Charlie Hugall, Kid Harpoon, Brett Shaw, Isabella Summers, Dan Wilson]
High as Hope	Florence & The Machine	07.2018	2[20]	2[5]	EMI CDV 3204	[gold-UK][produced by Emile Haynie, Florence Welch, Brett Shaw, Thomas Bartlett ,Tobias Jesso Jr.]
Dance Fever	Florence & The Machine	05.2021	1[1][8]	7[3]	Polydor 4545414	[silver-UK][produced by Dave Bayley ,Florence Welch ,Jack Antonoff, Kid Harpoon, Doveman]