Perfect Stranger

Perfect Stranger był amerykańskim zespołem  country   założonym w 1986 roku w stanie Teksas w składzie Steve Murray ( wokal ), Andy Ginn ( bębny ), Shayne Morrison ( gitara basowa ) i Richard  Raines ( gitara ). Po kilku latach występów w Teksasie, kwartet wydał niezależny album w 1994 roku; Album ten został później przechwycony przez wytwórnię Curb , która ponownie   wydała go rok później. W roku 1995, jej drugi singiel (zatytułowany "You Have the Right to Remain Silent") stał się hitem w Top 5 na Billboard Hot Country .

Chociaż Perfect Stranger nigdy nie weszła do Top 40 na listach krajowych   nadal występował i nagrywał w latach 90-tych, umieszczając jeszcze kilka singli na listach country zanim ostatecznie zespół opuścił wytwórnię Curb   pod koniec lat 90-tych. Ponadto Andy Ginn został zastąpiony przez Marty'ego Arbtera na bębnach. Perfect Stranger powrócił do Curb by wydać swój drugi album, The Hits , w 2001 roku, a potem ponownie opuścił wytwórnię. Od 2009 roku zespół jest złożony z wokalistów i gitarzystów ,Marcusa Eldridge'a i Clinta Williamsa, basisty Shayne Morrisona, gitarzysty Chada Ware, i perkusisty Douga Martina. Trzeci album, Shake the World , został wydany w 2009 roku .Morrison został  krótko przywrócony do zespołu w 2010 roku razem  z Murray'em, Rainesem i nowym perkusistą Scottem Zucknickiem.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
You Have The Right To Remain Silent/It's Up To You	Perfect Stranger	08.1995	-	61[10]	Curb 76 956	[written by Cal Sweat, Brenda Sweat][4[12].Country Chart]
I'm A Stranger Here Myself/I Ain't Never	Perfect Stranger	.1995	-	-	Curb 76 969	[written by Dave Lindsey, Matt Lindsey, Michael Keith][produced by Clyde Brooks][52.Country Chart]
Remember The Ride/Cut Me Off	Perfect Stranger	.1996	-	-	Curb 76 978	[written by Kim Williams, Michael Harrell][produced by Clyde Brooks][56.Country Chart]
Fire When Ready	Perfect Stranger	08.1997	-	-	Curb 73 014	[written by Tony Martin, Tom Shapiro][produced by Clyde Brooks][62.Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
You Have the Right to Remain Silent	Perfect Stranger	07.1995	-	68[14]	Curb 77 799	-

Carl Perkins

Naprawdę nazywał się Carl Lee Perkins. Amerykański piosenkarz i gitarzysta. Jeden z pionierów rock and rolla. Zaliczany do najistotniejszych postaci w muzyce rockabilly. Jego słynne krótkie riffy gitarowe, tak zwane licks (liźnięcia), były niemal wiernie kopiowane przez takich instrumentalistów jak George Harrison, John Fogerty czy Brian Setzer.

Urodził się w 1932 roku w biednej, rolniczej rodzinie. Ponieważ nie było jej stać na zakup gitary, jego pierwszy instrument zrobiony został ze skrzynki po cygarach i miotły. Początkowo sam uczył się grać, polegał też na wskazówkach, które dostał od grającego bluesa i gospel znajomego rolnika. Szybko trafił do lokalnej orkiestry, a w wieku 14 lat napisał utwór „Let Me Take You To the Movie, Magg”, który wiele lat później przekonał notabli z wytwórni Sun Records do podpisania z nim kontraktu.

Wraz z bratem zarabiali na życie grywając po okolicznych tawernach i pubach. Carl imał się różnych zajęć – pracował między innymi w piekarni czy w fabryce materaców, ale po ślubie, zachęcany przez swoją żonę, postanowił skupić się na graniu. W 1954 roku podpisał kontrakt z wytwórnią Sun Records. Przez pierwsze miesiące napisał kilka piosenek, które przyniosły mu rozpoznawalność i sukces na szczeblu lokalnym.

Przełom nastąpił jesienią 1955 roku. Zainspirowany wieczornym wyjściem do tawerny ze swoja partnerką, która pobrudziła mu buty, napisał utwór „Blue Suede Shoes”. Kawałek ten stał się wielkim sukcesem i długo nie schodził ze szczytów list przebojów. Dziś to pierwsze nagranie rockabilly, zawierające elementy bluesa, country i popu tamtej dekady, jest uznawane za standard gatunku.

Niedługo po wydaniu „Blue Suede Shoes” Carl przeżył poważny wypadek samochodowy, w którym omal nie utonął. Do szpitala życzenia powrotu do zdrowia przysłał mu sam Elvis Presley. Perkins szybko pozbierał się po wypadku i już w 1956 stworzył kolejne utwory - „Boppin' the Blues” (razem z Johnnym Cashem), „Dixie Fried” i klasyk „Matchbox”. Po nagraniu ostatniego z nich, Carl razem z Johnnym Cashem, Jerrym Lee Lewisem i Elvisem Presley’em zostali w studiu i śpiewali przez ponad godzinę gospel, country i rythm-n-bluesowe utwory, a wszystko zostało zarejestrowane na taśmie. Ta zwyczajna sesja nagraniowa została nazwana The Million Dollar Quartet i została ostatecznie wydana w formie tradycyjnego CD.

W 1958 roku Perkins zmienił wytwórnię na Columbię i nagrał dla niej szereg utworów. Podczas wspólnej trasy po Wielkiej Brytanii z Chuckiem Berrym - Carl zaprzyjaźnił się z zespołem The Beatles, czego skutkiem było nagranie przez Czwórkę z Liverpoolu kilku piosenek Perkinsa, między innymi „Matchbox”, „Honey Don't”, „Everybody's Trying to Be My Baby” i „Glad All Over”.

Carl Perkins przez całe swe dorosłe życie walczył z nałogiem alkoholizmu. To właśnie było wielką przeszkodą w harmonijnym rozwoju jego kariery.

Muzyk współpracował przy tworzeniu absolutnych hitów z takimi artystami, jak na przykład Johnny Cash („A Boy Named Sue”), Bob Dylan („Champaign, Illinois”), Paul McCartney („Get It”), Patsy Cline („I Was So Wrong”) czy The Judds („Let Me Tell You About Love”). Razem z nowojorską grupą nurtu rockabilly The New Rhythm and Blues Quartet nagrał płytę „Boppin' the Blues”.

W 1989 roku na płycie „Friends, Family, and Legends” towarzyszyli mu Chet Atkins, Travis Tritt, Steve Wariner, Joan Jett, Charlie Daniels, Paul Shaffer i Will Lee, a przy swoim ostatnim albumie z 1996 roku, „Go Cat Go!”, współpracował między innymi z Georgem Harrisonem, Paulem Simonem, Johnem Fogertym, Tomem Pettym oraz wokalistą zespołu U2, Bono.

Jego ostatnie i największe publiczne wystąpienie miało miejsce w 1997. Był to charytatywny koncert gwiazd muzyki dla divy Montserrat. Rok później artysta zmarł na leczonego od kilku lat na raka gardła.

Carl pozostawił po sobie szereg utworów, które na stałe weszły do tradycji muzyki rozrywkowej Ogromnej roli, którą Carl Lee Perkins pełni w historii rock’n’rolla najlepiej dowodzi fakt, że już w połowie lat 80. został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Movie Magg/Turn around	Carl Perkins	01.1955	-	-	Flip 501	[written by Carl Perkins]
Gone,gone,gone/Let the jukebox keep on playing	Carl Perkins	07.1955	-	-	Sun 224	[written by Carl Perkins]
Blue suede shoes/Honey don't	Carl Perkins	04.1956	10[8]	3[21]	Sun 234	[1[3][24].Country Chart][written by Carl Perkins][produced by Sam Phillips]2[16].R&B Chart]
Sure to fail/Tennessee	Carl Perkins	04.1956	-	-	Sun 235	[written by Carl Perkins,William E. Cantrell]
Boppin' the blues/All mama's children	Carl Perkins	06.1956	-	70[4]	Sun 243	[written by Carl Perkins, Howard Griffin][produced by Sam Phillips][7[6].Country Chart]
Dixie fried/I'm sorry,i'm not sorry	Carl Perkins	11.1956	-	-	Sun 249	[written by Carl Perkins][10[2].Country Chart]
Your true love/Matchbox	Carl Perkins	04.1957	-	67[7]	Sun 261	[written by Carl Perkins][produced by Sam Phillips][13[8].Country Chart]
That's all right/Forever yours	Carl Perkins	05.1957	-	-	Sun 274	[written by Johnny Cash,Carl Perkins]
Glad all over/Forever yours	Carl Perkins	12.1957	-	-	London HLS 8527 [UK]	[written by Roy Bennett, Aaron Schroeder, Sid Tepper]
Glad all over/Lend me your comb	Carl Perkins	12.1957	-	-	Sun 287	[written by Roy Bennett, Aaron Schroeder, Sid Tepper]
That's all right/Lend me your comb	Carl Perkins	04.1958	-	-	London HLS 8608	[written by Johnny Cash,Carl Perkins]
Pink pedal pushers/Jive after jive	Carl Perkins	04.1958	-	91[1]	Columbia 4131	[written by Carl Perkins][produced by Don Law][17[9].Country Chart]
Levi jacket/Pop,let me have the car	Carl Perkins	08.1958	-	-	Columbia 41 207	-
Y-O-U/This life i lead	Carl Perkins	02.1959	-	-	Columbia 41 269	-
Pointed toe shoes/Highway of love	Carl Perkins	05.1959	-	93[2]	Columbia 41 379	[written by Carl Perkins][produced by Don Law]
One ticket to loneliness/I don't see me in your arms anymore	Carl Perkins	01.1960	-	-	Columbia 41 447	-
L-O-V-E-V-I-L-L-E/Too much for a man to understand	Carl Perkins	.1960	-	-	Columbia 41 165	-
Honey,'cause i love you/Just for you	Carl Perkins	.1960	-	-	Columbia 41 825	-
Anyway the wind blows/The unhappy girls/Just for you	Carl Perkins	09.1961	-	-	Columbia 42 061	-
Hollywood City/The fool i used to be	Carl Perkins	.1961	-	-	Columbia 42 405	-
Hambone/Twister sister	Carl Perkins	.1962	-	-	Columbia 42 514	-
Country Boy's Dream/If I Could Come Back	Carl Perkins	01.1967	-	-	Dollie 505	[written by E. Newton][produced by Jan Crutchfield][22[10].Country Chart]
Shine, Shine, Shine/Almost Love	Carl Perkins	07.1967	-	-	Dollie 508	[written by C. Perkins, R. Sovine][produced by Bill Denny, John Denny][40[2].Country Chart]
Restless/1143	Carl Perkins	02.1969	-	-	Columbia 44 7234	[written by C. Perkins][produced by Bill Denny, Larry Butler][20[9].Country Chart]
Birth Of Rock And Roll/Rock And Roll (Fais Do Do)	Carl Perkins	07.1986	-	-	America/Smash 884760	[written by Carl Perkins, Greg Perkins][produced by Chips Moman][31[5].Country Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Ol' Blue Suedes Is Back	Carl Perkins	04.1978	38[3]	-	Jet JETLP 208 [UK]	-
Class of '55 [Memphis Rock & Roll Homecoming]	Carl Perkins/Jerry Lee Lewis/Roy Orbison/Johnny Cash	06.1986	-	87[12]	America Smash 83 0002	-

Joe Perry Project

Joe Perry urodził się 10 września 1950 roku w w Lawrence w stanie Massachussetts jako Anthony Joseph Perry. Pochodzi z portugalskiej rodziny (dziadek zmienił nazwisko, które wcześniej brzmiało: Pereira) od strony ojca, matka zaś pochodziła z Włoch. Jako młody chłopak wraz z Tomem Hamiltonem udzielał się w zespole The Jam Band.
Wraz z Tomem poznał Stevena Tylera, co zaowocowało powstaniem formacji Aerosmith z którą wiąże się niemalże całą muzyczna kariera Joego. W zespole był gitarzystą solowym, kompozytorem, a czasem też wokalistą (po raz pierwszy w Bright Light Fright na Draw The Line (1978)). Znany był też z powodu rozrywkowego trybu życia, a wraz z Tylerem zapracował sobie na zaszczytny w rockowy światku tytuł "Toxic Twins". W Aerosmith był autorem (w duecie ze Stevenem Tylerem) takich hitów jak Walk this Way i Back in the Saddle. Z formacji odszedł w lecie 1979 na skutek konfliktu wywołanego incydentem pomiędzy żoną Joego, a małżonką Toma Hamiltona.
Wkrótce po tym założył własny zespół, który nazwał po prostu The Joe Perry Project. Pierwotny skład stanowili (oprócz lidera) wokalista Ralph Morman, basista David Hull oraz perkusista Ronnie Stewart. W tym składzie nagrany został album Let The Music Do The Talking, wydany w marcu 1980 roku, który sprzedał się nieźle - ponad 250 tys kopii w Stanach Zjednoczonych i doszedł do 47 pozycji na amerykańskiej liście. Producentem albumu był były etatowy producent Aerosmith Jack Douglas (a wydawcą również związana z tą kapelą Columbia Records).
 W czasie trasy koncertowej Mormana zastąpił Joey Mala (który oprócz śpiewu obsługiwał w grupie gitarę rytmiczną), ale i jemu nie dane było zostać w zespole na stałe - po ukończeniu trasy został zastąpiony przez kolejnego wokalistę-gitarzystę Charlie Farrena. W składzie Perry/Farren/Hull/Stewart nagrany został w 1981 roku album I've Got The Rock'n'Rolls Again, który jednak nie powtórzył sukcesu poprzednika, częściowo poprzez brak promocji ze strony wytwórni (co związane było z kolei z narkotykowymi problemami Perry'ego).
Przed nagraniem kolejnego albumu Perry dokonał przebudowy składu - zatrudnił wokalistę Cowboy Mach Bella, basistę Danny Hargrove'a i perkusistę Joe Petta, zmienił też wytwórnię na MCA Records. Pracę nad nowymi nagraniami rozpoczął początkiem roku 1982 we współpracy z Bradem Whitfordem, który dołączył do zresztą zespołu podczas trasy koncertowej promującej album Once A Rocker, Always A Rocker.
Album sprzedał się dramatycznie słabo, ale nie miało to jednak większego znaczenia, gdyż w 1984 Perry i Whitford wrócili do Aerosmith i niedługo potem podbili cały świat takimi hitami jak Dude (Looks Like a Lady), Crazy, Cryin', Livin' on the Edge i wieloma innymi. Jedynym objawem solowej działalności Perry'ego był przez najbliższe lata wydany w roku 1999 kompilacyjny album The Joe Perry Project zatytułowany The Music Still Does The Talking:The Best Of The Joe Perry Project.
W 2005 roku Joe Perry wznowił działalność solową, wydając (tym razem po prostu jako Joe Perry) pod skrzydłami wytwórni Sony BMG swój solowy album zatytułowany... Joe Perry, którego był współproducentem i samodzielnym autorem większości utworów. Na płycie znalazła się też kompozycja The Doors Crystal Ship i Vigilante Man Woody Guthriego. Zaś w październiku 2009 w obliczu dość niepewnej sytuacji w Aerosmith Perry wydał drugą płytę pod tym szyldem Have Guitar, Will Travel, na której oprócz gry na gitarze zajmuje się śpiewem. Ponadto w składzie znaleźli się: wokalista Hagen Grohe (który został ściągnięty po obejrzeniu przez żonę Joego jego występów na... youtube.com), gitarzysta Paul Santo, perkusista Marty Richards oraz pierwotny członek The Joe Perry Project David Hull. I właśnie pod nazwą The Joe Perry Project zespół ruszył w trasę promującą to wydawnictwo.

Singles

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Let The Music Do The Talking/Bone To Bone	Joe Perry Project	05.1980	-	110[1]	Columbia 11 250	[written by J. Perry][produced by Jack Douglas, Joe Perry]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Let the Music Do the Talking	Joe Perry Project	04.1980	-	47[13]	Columbia 36 388	[produced by Joe Perry and Jack Douglas]
I've Got the Rock'n'Rolls Again	Joe Perry Project	07.1981	-	100[10]	Columbia 37 364	[produced by Bruce Botnick]
Joe Perry	Joe Perry	05.2005	-	110[1]	Roman 55 447	[produced by Joe Perrys]

Keisha White

Keisha White (urodzona 31 marca 1988r) jest  angielską artystką pop. Wydała dwa albumy - Seventeen w 2005 roku, a jej ostatni album Out of My Hands  zyskał status złotej płyty w 2007 roku.

Keisha White uczęszczała do Enfield County School dla dziewcząt, a następnie kontynuowała karierę w muzyce podczas nauki w Susi Earnshaw Theatre School w Barnet w północnym Londynie, obok Jay'a Asforisa który zasłynął jako założyciel S Club 8 . Gdy miała 14 lat,   została zaproszona do występu przed kierownictwem muzycznym   Warner Bros. Records . Zaśpiewała "If You Should Lose a Good Thing" Arethy Franklin a cappella ,a wytwórnia była pod takim wrażeniem, że   podpisała z nią kontrakt. "If You Should Lose a Good Thing" stał się pierwszym utworem White wykonywana na żywo dla publiczności. W wieku 15 lat współpracowała z Paulem Oakenfoldem i Desert Eagle Discs .

Koncertowała  w Afryce, Europie i Stanach Zjednoczonych. White była związana w sprawach produkcji, wokali i masteringu z Keithem Harrisem , Theron  Feemster , Phantom Boyz, Robinem Millerem. W dniu 15 marca 2004 roku, w wieku 17 lat, trzy lata po podpisaniu   kontraktu płytowego  wydała swój debiutancki singiel "Watcha Gonna Do", a następnie suportowała r&b grupę   Mis-Teeq podczas trasy   pod koniec 2003r. Zaśpiewała  temat  z The Story of Tracy Beaker serialu telewizyjnego stacji CBBC, a utwór został włączony jako B-side do debiutanckiego singla.


Po wydaniu "Watcha Gonna Do" White powróciła w 2005 roku z   drugim singlem, "Don't Care Who Knows". W nagraniu uczestniczył amerykański raper Cassidy,singiel osiągnął nr 29 na UK Singles Chart .  Po wydaniu tego singla, w dniu 7 marca 2005 r został wydany debiutancki album Seventeen. Jej trzeci singiel "Don't Fool a Woman in Love" został wydany w dniu 23 maja 2005. W związku z ograniczonym sukcesem zarówno jej albumu i trzeciego singla, zrobiła sobie przerwę ,wspierając Beverley Knight w Rochester Castle . Trzeci singiel z debiutanckiego albumu "The Weakness in Me", z podwójną A-stroną z "Open Like So" nie został wydany.


Powróciła w 2006 roku z singlem, który był najwyraźniej pod wpływem jej przyjaciółki Alicii Keys .Singiel był remake utworu Joan Armatrading "The Weakness In Me", pierwotnie przeznaczony na trzeci singiel z debiutanckiego albumu. Singiel został wydany w dniu 27 lutego 2006 roku, uzyskując silne poparcie ze strony brytyjskich kanałów muzycznych i BBC Radio 2 , umożliwiając mu stać się największym hitem White'a do tej pory, osiągając nr. 17 na UK Singles Chart.


 19 czerwca 2006 roku, White wydała drugi singiel z jej drugiego albumu, zatytułowany "Don't Mistake Me", napisanego przez Absolut  i Tracy Ackerman. Utwór zadebiutował jako nr 16 na brytyjskiej liście airplay i nr 48 na UK Singles Chart. W 2006 roku piosenka znalazła się w odcinku 5 sezonu 3 o nazwie "Oh, the Guilt!" serialu Grey's Anatomy .Drugi  album  White ,Out of My Hands został wydany  3 lipca 2006 roku i  w połowie składał się z utworów z Seventeen , a drugiej połowie z nowo nagranych utworów. Album zawierał także trzeci singiel z Seventeen, "The Weakness in Me". Album zadebiutował na   55 pozycji na UK Albums Chart . Zdobyła status złotej płyty z 320.000 sprzedanych egzemplarzy.

Trzeci singiel z albumu, "I Choose Life", był   wersją  piosenki Celine Dione "Ain't Gonna Look the Other Way". Został wydany  18 września 2006 roku, osiągając nr 63 na listach w Wielkiej Brytanii.

Biały współpracuje również z ByteNight, imprezą charytatywną, aby zebrać pieniądze na walkę z bezdomnością wśród młodzieży. Otrzymała nominację do  MOBO Awards  dla najlepszej brytyjskiej wokalistki w 2006r , ale przegrała z Corinne Bailey Rae .


W dniu 31 marca 2012 roku,ukazuje się jej nowy singiel "Butterflies".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Whatcha Gonna Do	Keisha White	03.2004	53[2]	-	Radar RAD 005CD	-
Don't Care Who Knows	Keisha White featuring Cassidy	03.2005	29[2]	-	Warner Bros WEA 382CD2	[written by Keisha White, Lucas Secon]
Don't Fool A Woman In Love	Keisha White y	06.2005	90[1]	-	Warner Bros WEA 388CD2	-
The Weakness In Me	Keisha White	03.2006	17[16]	-	Korova KOW 1001CD2	[written by Joan Armatrading]
Don't Mistake Me	Keisha White	07.2006	48[5]	-	Korova KOW 1007CD2	-
I Chose Life	Keisha White	09.2006	63[3]	-	Korova KOW 1012CD2	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Out of My Hands	Keisha White	07.2006	55[6]	-	Korova KODE 1006	[produced by Robin Millar, Lucas Secon, Don E, Peter Biker, Delgado, Brian Harris]

Travis McCoy

Travis McCoy urodził się 5 sierpnia 1981 roku w Genewie w Nowym Jorku. Jego ojciec pochodzi z Haiti, a matka jest pół-Irlandką. Od 1997 roku Travie jest wokalistą hiphopowego zespołu Gym Class Heroes, składu znanego z hitów "Clothes Off" i "Cupid’s Chokehold".
 Travie McCoy od dzieciństwa zakochany był w muzyce i czuł, że może zrobić karierę ze swoją twórczością. Chodząc do liceum spotkał pewnego dnia w sali sportowej człowieka, z którym po krótkiej rozmowie założył zespół Gym Class Heroes. Od tej pory panowie Travie McCoy i Matt McGinley nagrywają wspólnie kolejne płyty, cieszące się popularnością na świecie. Ich utwory "Cupid’s Chokehold", "Clothes Off" i "Cookie Jar" dotarły na szczyt list przebojów w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Australii. Ten pierwszy znalazł się również na pierwszym miejscu zestawienia "Pop 100" w USA oraz na czwartym "Billboard Hot 100". Na trzeciej płycie grupy, "As Cruel as School Children", zamieszczono utwory nagrane przy współpracy z punkrockowym kwartetem Fall Out Boy.
W czerwcu 2010 roku ukazała się pierwsza solowa płyta Traviego, zatytułowana "Lazarus". Pochodzący z niej utwór "Billionaire", stworzony w duecie z Bruno Marsem, w krótkim czasie podbił serca publiczności na całym świecie. Popularność artysty zaczęła rosnąć w niewyobrażalnym tempie, czego skutkami stały się najlepsze wyniki w poszczególnych notowaniach rozgłośni radiowych na całym świecie – w USA, Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii, Kanadzie i Szwecji.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Snakes on a Plane (Bring It)	Cobra Starship featuring William Beckett, Travie McCoy and Maja Ivarsson	09.2006	98[1]	-	New Line 51011 6396 7	[written by Gabe Saporta, Travie McCoy, Sam Hollander, Dave Katz][produced by S*A*M and Sluggo]
Daylight	Kelly Rowland featuring Travie McCoy	05.2008	14[11]	-	Columbia CATCO 137205531	[written by Bobby Womack, Harold Payne][produced by S*A*M & Sluggo]
Coconut Juice	Tyga featuring Travis McCoy	03.2008	-	94	Young Money	[written by Michael Stevenson, Travis McCoy][produced by S*A*M & Sluggo, Lü Balz]
Billionaire	Travis McCoy featuring Bruno Mars	03.2010	3[11]	4[27]	Fueled By Ramen	[2x-platinum-US][gold-UK][written by Travie McCoy, Bruno Mars, Ari Levine, Philip Lawrence][produced by The Smeezingtons][76.R&B Chart]
Need You	Travis McCoy	09.2010	-	106	Young Money	[written by Wayne Hector,Lucas Secon,Carsten Mortensen,Travis McCoy][produced by Lucas Secon]
We'll Be Alright	Travis McCoy	10.2010	115[4]	-	Fueled By Ramen	[written by Rob Coombes, Danny Goffey, Phillip Lawrence, Bruno Mars, Mick Quinn, Jonathan Yip, Ray Romulus, Jeremy Reeves][produced by The Smeezingtons, Stereotypes]
Higher	Taio Cruz featuring Travie McCoy	01.2011	8[21]	24	4Th & Broadway GBUV 71006873	[platinum-UK][silver-UK][written by Taio Cruz ,Sandy Wilhelm][produced by Taio Cruz, Sandy Vee]
Rough Water	Travis McCoy featuring Jason Mraz	09.2013	-	82[2]	Fueled By Ramen R2834754	[written by Travis McCoy, Jason Mraz]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lazarus	Travis McCoy	06.2010	69	25	Fueled By Ramen 2-524007	[2x-platinum][produced by Travie McCoy (exec.), The Smeezingtons, Lucas Secon, Chad Beatz (Tastemaker Music), The Stereotypes, Infamous, Hannon Lane, DJ Frank E, Wes Borland, Andrew "Drew" Correa, Josh Abraham, Oligee, Noel "Detail" Fisher]

Mock Turtles

Mock Turtles, grupa brytyjska. Działała w Manchesterze od 1987 do 1993r.
Powstała z inicjatywy Martina Coogana- voc, g, znanego z zespołu Judge Happiness i z solowego singla Hey Judge (Mynah, 1985). Od początku wraz z liderem współtworzyli ją: Krzysztof Korab -k, Steve Green- b, Steve Cowen - dr.
 W 1991r ustalił się inny skład: Coogan, Cowen, Martin Glyn Murray - g i Joanne Gent - k, clo, Andrew Stewardson - b.
Związała się z małą prowincjonalną firmą Imaginary z Lancashire i już w 1987r zadebiutowała czwórką „Pomona". Uznanie i popularność przyniosły jej następne płyty, m.in. single The Wicker Man, And Then She Smiles, Lay Me Down i Magic Boomerang (na stronie B znalazło się nagranie Take Your Time - owoc współpracy z Billem Nelsonem, jednym z idoli formacji  oraz album Turtle Soup.
Z powodzeniem zaprezentowała się też na przygotowywanych przez Imaginary płytach monograficznych, poświęconych rockowym legendom -  przedstawiła przeróbki No Good Tryin  Syda Barretta,Big-Eyed Beans From Venus Captain Beefhearta,Big Sky The Kinks,Why The Byrds oraz Pale Blue Eyes The Velvet Underground.
Różne jej rzadkie nagrania,m.in. z singli i składanek,zebrano na płycie 87–90.Zadowolona z warunków umowy z Imaginary ubolewała jednak  nad tym. ze firma nie potrafi umożliwić jej dostępu do szerszego kręgu słuchaczy i w 1991r wynegocjowała kontrakt z większą, sprawniej działającą wytwórnią Siren, filią
Virgin. Album Two Sides był największym sukcesem i artystycznym, i komercyjnym The
Mock Turtles.
Zawierał dwa przeboje: Can You Dig It? i And Then She Smiles (nowe wersje piosenek znanych już z Turtle Soup). Chociaż grupę porównywano do innych zespołów manchesterskich przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, jak The Charlatans czy Inspiral Carpets, nie przyznawała się do żadnych pokrewieństw z nimi. Przedstawiła wszakże podobny repertuar, wyrastający z muzyki młodzieżowej lat sześćdziesiątych (melodie i brzmienia wzorowane na nagraniach The Beatles, The Kinks, The Small Faces, The Byrds, The Turtles, The Walker Brothers, Davida Bowiego), ale adresowany do zwolenników tanecznego szaleństwa spod znaku rave, oprócz wymienionych piosenek znanych z singli także m.in. You Move Me, Shine On Me, Brush On A Butterfly's Wing, Why Must I Share This Air With Foolish Men?

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Can You Dig It?/Lose Yourself	Mock Turtles	03.1991	18[11]	-	Siren SRN 136	[written by Martin Coogan][produced by Pete Smith, Martin Coogan]
And Then She Smiles/Another Jesus Walks On Water	Mock Turtles	06.1991	44[4]	-	Siren SRN 139	[written by Martin Coogan][produced by Pete Smith, Martin Coogan]
Can You Dig It?	Mock Turtles	03.2003	19[3]	-	Virgin CDMOCK 001	[written by Martin Coogan][produced by Pete Smith, Martin Coogan]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Turtle Soup	Mock Turtles	05.1991	54[1]	-	Imaginary ILLUSION 012	[produced by Martin Coogan]
Two Sides	Mock Turtles	07.1991	33[3]	-	Siren SRNLP 31	-

Van Morrison

Właśc. George Ivan Morrison, ur. 31.08.1945 r. w Belfaście, Północna Irlandia. Muzyczne zainteresowania odziedziczył po ojcu, kolekcjonerze płyt jazzowych i bluesowych. Zadebiutował jako dwunastolatek w ambitnej skifflowej grupie Deannie Sands And The Javelins, z której przeszedł do The Monarchs - rozrywkowego comba mającego w repertuarze tematy soulowe i rhythm'n' bluesowe, Z zespołem tym występował w Szkocji, Anglii i Niemczech, gdzie po nagraniu singla z utworami "Bozoo Hully Gully" i "Twingy Baby" dla CBS, The Monarchs rozwiązali się. Doświadczenia z koncertowych tras (śpiew, saksofon, harmonijka ustna) okazały się bezcenne po powrocie Morrisona do Belfastu i dołączeniu do miejscowej grupy The Gamblers, znanej wkrótce jako Them. W 1965 r. wylansował wraz z nią single "Baby Please Don't Go" i "Here Comes The Night", a własna kompozycja "Gloria", z drugiej strony pierwszego z nich, miała stać się standardem rocka garażowego. Karierę zespołu utrudniały ciągle zmiany w składzie i niechęć Morrisona do podporządkowania się wymogom rynku pop music - postawa towarzysząca mu w całej późniejszej działalności.
Nagrane wraz z Them albumy potwierdziły jednak stylistyczną oryginalność wokalisty. Wersja "Its All Over Now Baby Blue" Dylana z longplaya Them Again zasłużenie uchodzi za jedną z najciekawszych interpretacji sławnego tematu.
Po wyczerpującym amerykańskim tournee w 1966 r. zespół rozwiązał się, ale wkrótce potem Morrison powrócił do Nowego Jorku za namową producenta Burta Bernsa. Owocem współpracy był temat "Brown-Eyed Girl" - żywiołowe wyznanie miłości, stylistycznie nawiązujące do klasycznych lokalnych grup murzyńskich. Singel trafił zasłużenie do pierwszej dziesiątki amerykańskich list przebojów, inspirując wydany pośpiesznie album Blowin' Your Mind. Morrison twierdził później, że płytę zmontowano ze studyjnego materiału nagrywanego z myślą o przyszłych singlach, stąd brak spójności. Przedwczesna śmierć Bernsa przerwała ciekawie zapowiadającą się współpracę i przez najbliższy rok Morrison równolegle z występami koncertowymi gromadził jedynie materiał na kolejny album. Płyta Astral Weeks wykazała korzyści płynące z obranej strategii. Wokalista zrealizował na niej w pełni nie ograniczone dyktatem rynku zamierzenia. Wraz z towarzyszącymi mu wirtuozami jazzu: Richardem Davisem, kontrabasistą Milesa Davisa i perkusistą Connie Kayem z Modern Jazz Quartet, Morrison stworzył mieniący się dźwiękowy gobelin, zainspirowany bluesem, soulem i muzyką gospel, daleki jednak od dosłownego naśladownictwa mistrzów tych gatunków. Dzięki wokalizie łączącej profesjonalizm z ekspresją płyta uchodzi za kamień milowy w dziejach rocka. Album Moondance był powrotem do bardziej konwencjonalnych gatunków. Zwarte, dynamiczne i jazzujące aranżacje stanowiły tło do coraz to nowszych poszukiwań piosenkarza. "Caravan", "Into The Mystic" i tytułowy temat (reminiscencja "Midnight Blue" jazzowego gitarzysty Kenny'ego Burrella) były zapowiedzią późniejszych dokonań Morrisona, ujawniając dominujący w jego kolejnych nagraniach ładunek optymizmu. Longplaye Van Morrison, His Band And The Street Choir i Tupelo Honey wyrażały odzyskany spokój wewnętrzny artysty spędzającego poślubne miodowe miesiące w leśnym zaciszu.
Pochodzące z albumów single "Domino" i "Wild Night" trafiły na amerykańską listę przebojów. Obie płyty nawiązywały do brzmienia soulowego, lansowanego z końcem lat 60. przez wytwórnię Stax, przy czym, o ile pierwsza skłaniała się ku rhythm'n'bluesowi, druga ujawniała fascynacje muzyką country. Oba nurty połączyły się na albumie St. Dominic's Preview - jednym z najbardziej enigmatycznych dokonań Morrisona. Płytę otwierał temat "Jackie Wilson Said" ekstatyczny hołd złożony wielkiemu pieśniarzowi soulowemu, wykonywany później przez Dexy's Midnight Runners - kolejne zaś utwory, przechodzące od rocka do jazzu, znalazły swą kulminację w dwóch długich kompozycjach wspartych kurantowym brzmieniem dwunastostrunowej gitary akustycznej: "Listen To The Lion" i "Almost Independence Day". W obu, wokalna improwizacja wykorzystująca szept, krzyk i pełną gamę środków ekspresji tworzyła iście upojny i hipnotyczny nastrój. Album Hard Not- To The Highway rozczarował potęgującą się stylistyczną niejednorodnością pomysłów Morrisona, który posłużył się na nim brzmieniem chóru Oakland Symphony Chamber Chorus, motywem z dziecięcego serialu Ulica Sezamkowa w temacie "Green" oraz ludowym standardem "Wilde Mountain Thyme" przemianowanym na "Purple Heather". Pomimo ciekawych utworów "Wild Love" i "Great Deception", płytę uznano za niekonsekwentną.
Nieugięty Morrison kontynuował eksperymenty na albumie It 's Too Late To Stop Now, koncertowej kompilacji z udziałem Caledonia Soul Orchestra. Oprócz uzupełnienia dyskografii o kolejne własne kompozycje, przypominał nowymi wersjami dorobek starych mistrzów: Sonny Boy Williamsona ("Take Your Hand Out Of Your Pocket"), Raya Charlesa ("I Believe To My Soul") i Bobby'ego Blanda ("Ain't Nothing You Can Do"'). Efektem był jeden z najlepszych nagranych na żywo albumów poświęconych muzyce rhythm'n'bluesowej. Zarejestrowana po nim płyta Veedon Fleece była pokłosiem spędzonego w 1973 r. w Irlandii twórczego urlopu. Atmosferę uduchowienia, dominującą w późniejszych nagraniach Morrisona, oddaje najpełniej temat "You Don't Pull No Punches But You Don't Push The River". Wyważone zastosowanie ludowych dętych instrumentów drewnianych wzmocniło sielski nastrój albumu, który - choć przyjęty z mieszanymi uczuciami - uchodzi dziś za zwornik późniejszej twórczości Morrisona. Po trzech latach milczenia muzyk powrócił nagraną wraz z Dr Johnem w sumie niedocenioną płytą A Period Of Transition. Album Wavelenghts, na którym wokaliście towarzyszył Peter Bardens, eks-organista Them, powitano optymistycznie. Nie odniósł wprawdzie sukcesów poprzednich płyt, za to wykonawcy udało się uniknąć dawnych pułapek i zaprezentować dojrzałą selekcję materiału muzycznego.
To samo dotyczyło płyty Into The Music, zawierającej rozkołysany temat "Bright Side Of The Road", pierwszy z singlowych przebojów Morrisona na listach brytyjskich. Na uwagę zasługiwały też "And The Healing Has Begun" - spojrzenie w przeszłość prowadzącą ku nowym dniom - oraz nostalgiczna wersja "It's All In The Game", przeboju Tommy'ego Sandsa z 1957 r. Choć dominujące na płycie dynamiczne motywy soulowe sugerowały dalsze poszukiwania Morrisona na tej właśnie niwie. Into The Music miał być końcem pewnego stylistycznego okresu. Album Common One szedł w kierunku dalszej introspekcji, a rozbudowany temat "Somewhere In England", odwołujący się do poezji Wordswortha, Coleridge'a i T. S. Eliota, spolaryzował krytyków, z których jedni dostrzegali w gardłowych improwizacjach artysty magnetyzm, zaś inni pospolitą szarlatanerię.
Bardziej zdyscyplinowana płyta Beautiful Vision zyskała jednoznacznie pochlebne recenzje. Oprócz "Clearing Windows" - radosnego wspomnienia spędzonych w Belfaście młodzieńczych lat - zawierała kilka bogatych, refleksyjnych tematów, jak "Dweller On The Threshold" i "Across The Bridge Where Angels Dwell". W podobnym klimacie utrzymane były albumy Inarticulate Speech Of The Heart i A Sense Of Wonder. Literackie fascynacje Morrisona potwierdzały tematy "Rave Of John Donne" z pierwszego z nich i "Tore Down A La Rimbaud" z drugiego. Tytułowy utwór "A Sense Of Wonder" zapoczątkował cykl uduchowionych, nieco'surrealistycznych utworów z późniejszego, płodnego okresu twórczości artysty.
Wprawdzie koncertowy longplay Live At The Grand Opera House. Belfast oddał w nikłym stopniu emocjonalne związki Morrisona ze swym rodzinnym miastem, duchowe odrodzenie potwierdziła płyta No Guru, No Method, No Teacher. W temacie "Here Comes The Knight" (aluzja do "Here Comes The Night", największego obok "Glorii" przeboju Them) już sam tytuł nawiązywał do muzycznej przeszłości artysty. "A Town Called Paradise" było ciętą ripostą udzieloną imitatorom. "Tir Na Nóg" i "One Irish Rover" zapowiadały trwały romans z tradycją celtycką, potwierdzony płytą długogrającą Poetic Champions Compose. Mariaż miłości i religii - integralna część twórczości Morrisona lat 80. - znalazł pełny wyraz w kontemplacyjnym wyznaniu "Sometimes I Feel Like A Motherless Child", inspirującym później licznych wykonawców.
Po latach twórczych poszukiwań, Morrison stał się prawdziwą osobowością, a każda z kolejnych płyt była muzycznym wydarzeniem. Irish Heartbeat album nagrany wspólnie z tradycyjnym zespołem The Chieftains, był płytą radosną, lecz nie dorównującą intensywnością poprzednim. Temat tytułowy i "Celtic Rays" pochodziły z autorskiego dorobku muzyka, a najlepsze utwory: "She Moved Through The Fair" i "Carrickfergus" nawiązywały do ludowej klasyki. W 1988 r. Morrison osiadł znów w Londynie, a do udziału w trasie koncertowej zaprosił innego weterana brytyjskiego rhythm'n'bluesa, wokalistę i organistę Georgie Fame'a. Renesans rynkowej popularności muzyka potwierdził longplay Avalon Sunset, zaś singel z wykonywaną w duecie z Cliffem Richardem piosenką "Whenever God Shines His Light On Me" trafił do brytyjskiej Top 20, jako pierwszy od czasów sukcesów Them. Longplay łączył - jak i poprzednie duchowe wzloty ze wspomnieniami dni dzieciństwa, choć Morrison potrafił z równą biegłością komponować i wykonywać dojrzałe tematy miłosne, jak "Have I Told You Lately That I Love You".
Płyta Enlightenment (nominowana do nagrody Grammy w kategorii albumów) wzbudziła znaczne zainteresowanie, mimo tradycyjnego dystansu i wyniosłości, z jaką wykonawca traktował doczesny światek pop biznesu. Stylistycznie prezentowała różnorodność, poczynając od rhythm'n'bluesowego tematu "Real Real Gone", pierwotnie przeznaczonego na Common One, poprzez gospel, aż do motywów autobiograficznych w "Days Before Rock 'N' Roll", poświęconych odkryciu twórczości Raya Charlesa i Little Richarda za pośrednictwem fal radiowych.
Rok 1991 przyniósł kolejną dość niezwykłą współpracę, tym razem z Tomem Jonesem. Jedna z nagranych wspólnie piosenek, "Carrying A Torch", trafiła w zmienionej wersji na album Morrisona Hymns To The Silence. To podwójne wydawnictwo potwierdziło spectrum muzycznych możliwości artysty, jednak krytyka, doceniając doniosłość zamierzenia, kwestionowała egocentryzm artysty. Morrison, którego pogarda dla prasy stała się wręcz legendarna, będzie i tak robił swoje, choć połączenie jego muzycznej wielkości z impertynenckim charakterem jest z psychologicznego punktu widzenia prawdziwie intrygującym zjawiskiem. Wszystko to schodzi jednak na drugi plan w zestawieniu z imponującym twórczym dorobkiem muzyka. Już dziś jego pełna dyskografia stanowi ewenement w dziejach rocka, a przecież Van nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, czego dowód stanowi choćby jego ostatnia propozycja How Long Has This Been Going On?

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Brown -eyed girl/Goodbye baby [Baby goodbye]	Van Morrison	07.1967	-	10[16]	Bang 545	[written by Van Morrison][produced by Bert Berns]
Ro Ro Rosey/Chick-A-Boom	Van Morrison	11.1967	-	107[2]	Bang 552	[written by Van Morrison][produced by Bert Berns]
Come running/Crazy love	Van Morrison	04.1970	-	39[8]	Warners WB 7383	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Domino /Sweet Janine	Van Morrison	11.1970	-	9[12]	Warners WB 7434	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Blue money/Sweet thing	Van Morrison	02.1971	-	23[12]	Warners WB 7462	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Call me up in dreamland/Street choir	Van Morrison	06.1971	-	95[2]	Warners WB 7488	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Wild night/When that eveningsun goes down	Van Morrison	10.1971	-	28[11]	Warners WB 7518	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison, Ted Templeman]
Tupelo honey/Startinh a new life	Van Morrison	01.1972	-	47[8]	Warners WB 7543	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison, Ted Templeman]
[Straight to your heart] Like a cannonball/Old old Woodstock	Van Morrison	04.1972	-	119[2]	Warner 7573	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison, Ted Templeman]
Jackie Wilson said [I' m in heaven when you smile]/You' ve got the power	Van Morrison	08.1972	-	61[6]	Warners WB 7616	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Redwood tree/Saint Dominic' s Preview	Van Morrison	10.1972	-	98[2]	Warners WB 7638	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Gypsy/Saint Dominic's preview	Van Morrison	01.1973	-	101[4]	Warner 7665	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison, Ted Templeman]
Moon dance/Cold wind in August	Van Morrison	11.1977	-	92[4]	Warner WBS 8450	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Wavelenght /Checkin' in out	Van Morrison	09.1978	-	42[11]	Warner WBS 8661	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Bright side on the road/Rolling Hills	Van Morrison	09.1979	63[3]	110[1]	Warner WBS 49086	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Tore down a La Rimbaud/Haunts of ancient peace	Van Morrison	03.1985	-	101[4]	Mercury 880669	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Have i told you lately [That i love you]/Contacting my angel	Van Morrison	06.1989	74[1]	-	Polydor VAN S 1 [UK]	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Whenever god shines his light/I' d love to write another love songs	Van Morrison & Cliff Richard	11.1989	20[6]	-	Polydor VAN S 2 [UK]	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Gloria /It must be you [live]	Van Morrison & John Lee Hooker	05.1993	31[3]	-	Polydor VAN S 11 [UK]	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Have i told you lately [That i love you]	Chieftains With Van Morrison	03.1995	71[2]	-	RCA 74321271702 [UK]	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Days like this/I Don't Want to go on Without You	Van Morrison	06.1995	65[4]	-	Exile VANCD 12 [UK]	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
No religion/Have i told you lately	Van Morrison	11.1995	54[4]	-	Exile 5774892 [UK]
That' s life/Moondance [live]	Van Morrison with Georgie Fame	02.1996	111[3]	-	Verve 5762052 [UK]	[written by Dean Kay and Kelly Gordon]
The healing game/Full force game ' 96	Van Morrison	02.1997	46[4]	-	Exile 5733912 [UK]	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Rough god goes riding/The healing game	Van Morrison	04.1997	168[1]	-	Polydor 573 933-4	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Precious time/Jackie Wilson said/Call me up in dreamland [live]	Van Morrison	02.1999	36[6]	-	Pointblank POBD 14	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Back on top/John Brown' s body/I' m ready	Van Morrison	05.1999	69[3]	-	Pointblank POBD 15	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
The Philosopher' s stone/These dreams of you/Raincheck	Van Morrison	08.1999	171[1]	-	Pointblank POBD 16
I wanna go home	Van Morrison with Lonnie Donegan & Chris Barber	02.2000	95[1]	-	Venture VEND9
Let' s talk about us	Van Morrison & Linda Gail Lewis	09.2000	85[1]	-	Pointblank POBD 18
Hey Mr DJ	Van Morrison	05.2002	58[2]	-	Exile 5705962	[written by Van Morrison][produced by Van Morrison]
Meet Me In The Indian Summer	Van Morrison	08.2002	116[1]	-	-
Brown Eyed Girl	Van Morrison	05.2013	60[5]	-	Sony Music GBF 069090126

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Blowin' your mind	Van Morrison	10.1967	-	182[7]	Bang 218	[produced by Bert Berns]
Moondance	Van Morrison	03.1970	32[2]	29[22]	Warner 1835	[3x-platinum-US][produced by Lewis Merenstein , Van Morrison]
His band and The Street Choir	Van Morrison	12.1970	18[6]	32[17]	Warner 1884	[produced by Van Morrison]
Tupelo honey	Van Morrison	10.1971	-	27[24]	Warner 1950	[gold-US][produced by Van Morrison,Ted Templeman]
Saint Dominic' s Preview	Van Morrison	08.1972	-	15[28]	Warner 2633	[produced by Van Morrison,Ted Templeman]
Hard nose the highway	Van Morrison	08.1973	22[3]	27[19]	Warner 2712	[produced by Van Morrison]
T.B. Sheets	Van Morrison	01.1974	-	181[4]	Bang 400 [US]	[produced by Bert Berns]
It' s too late to stop now	Van Morrison	03.1974	167	53[17]	Warner 2760	[silver-UK][produced by Van Morrison, Ted Templeman]
Veedon Fleece	Van Morrison	11.1974	41[1]	53[10]	Warner 2805	[silver-UK][produced by Van Morrison]
A period of transition	Van Morrison	05.1977	23[5]	43[11]	Warner 2987	[produced by Van Morrison, Dr. John]
Wavelenght	Van Morrison	10.1978	27[6]	28[23]	Warner 3212	[silver-UK][produced by Van Morrison]
Into the music	Van Morrison	09.1979	21[9]	43[13]	Warner 3390	[silver-UK][produced by Van Morrison, Mick Glossop]
Common one	Van Morrison	09.1980	53[3]	73[10]	Warner 3462	[produced by Van Morrison]
Beautiful vision	Van Morrison	03.1982	31[14]	44[11]	Warner 3652	[produced by Van Morrison]
Inarticulate speech of the heart	Van Morrison	04.1983	14[8]	116[8]	Mercury MERL 16 [UK]	[produced by Van Morrison]
Live at The Grand Opera House	Van Morrison	03.1984	47[4]	-	Mercury MERL 36 [UK]	[produced by Van Morrison]
A sense of wonder	Van Morrison	03.1985	25[5]	61[17]	Mercury 822 895	[produced by Van Morrison]
No guru,no method,no teacher	Van Morrison	08.1986	27[5]	70[13]	Mercury 830 077	[produced by Van Morrison]
Poetic champions compose	Van Morrison	10.1987	26[6]	90[22]	Mercury 832 585	[produced by Van Morrison]
Irish heartbeat	Van Morrison & The Chieftains	07.1988	18[7]	102[13]	Mercury 834 496	[produced by Van Morrison, Paddy Moloney]
Avalon Sunset	Van Morrison	07.1989	13[14]	91[39]	Mercury 839 262	[gold-UK][gold-US][produced by Van Morrison]
The best of Van Morrison	Van Morrison	05.1990	4[20]	41[242]	Mercury 841 970	[4x-platinium-US][gold-UK][produced by Bert Berns, Lewis Merenstein, Van Morrison, Dick Rowe, Ted Templeman]
Enlightenment	Van Morrison	11.1990	5[14]	62[25]	Mercury 847 100	[gold-UK][produced by Van Morrison]
Hymns to the silence	Van Morrison	10.1991	5[6]	99[17]	Polydor 849 026	[gold-US][silver-UK][produced by Van Morrison]
The best of Van Morrison Volume 2	Van Morrison	03.1993	31[7]	176[3]	Polydor 517 761	[produced by Van Morrison]
Too long in exile	Van Morrison	06.1993	4[9]	29[16]	Polydor 519 919	[silver-UK][produced by Van Morrison]
A night in San Francisco	Van Morrison	06.1994	8[5]	125[4]	Polydor 521 290	[produced by Van Morrison]
Days like this	Van Morrison	07.1995	5[30]	33[16]	Polydor 527 307	[gold-UK][gold-US][produced by Van Morrison]
How long has this been going on	Van Morrison with Georgie Fame & Friends	01.1996	76[3]	55[11]	Verve 529 136	[produced by Van Morrison & Georgie Fame]
The healing game	Van Morrison	03.1997	10[16]	32[16]	Polydor 537 101	[silver-UK][produced by Van Morrison]
The philosopher' s stone	Van Morrison	07.1998	20[6]	87[4]	Polydor 531 789	[produced by Van Morrison]
Back on top	Van Morrison	03.1999	11[34]	28[20]	Pointblank 47 148	[gold-UK][gold-US][produced by Van Morrison]
The skiffle sessions-Live in Belfast	Van Morrison with Lonie Donegan & Chris Barber	01.2000	14[6]	-	Venture CDVE 945	[produced by Van Morrison]
You win again	Van Morrison & Linda Gail Lewis	10.2000	34[6]	161[2]	Pointblank 50 258	[produced by Van Morrison]
Down the road	Van Morrison	05.2002	6[7]	25[12]	Exile 589 177	[silver-UK][Producer - Van Morrison]
What's wrong with the picture	Van Morrison	11.2003	43[7]	32[10]	Blue Note 90 167	[Producer - Van Morrison]
Magic time	Van Morrison	05.2005	3[10]	25[13]	Exile 004 662	[produced by Van Morrison]
Pay The Devil	Van Morrison	03.2006	8[8]	26[2]	Exile 9876290 [UK]	[produced by Van Morrison]
At The Movies	Van Morrison	02.2007	17[7]	35[14]	EMI 3842242	[silver-UK][produced by Van Morrison, Roger Waters, Nick Griffiths, Paddy Moloney, Robbie Robertson, Dick Rowe, Ted Templeman]
The Best of Van Morrison Volume 3	Van Morrison	06.2007	23[3]	149[1]	EMI 3789682 [UK]	[produced by Van Morrison]
Still on Top - The Greatest Hits	Van Morrison	11.2007	2[12]	48[26]	Exile 1747483 [UK]	[produced by Van Morrison]
Keep It Simple	Van Morrison	03.2008	10[7]	10[10]	Exile 1762683 [UK]	[produced by Van Morrison]
Astral Weeks Live at the Hollywood Bowl (Live)	Van Morrison	02.2009	61[3]	33[4]	EMI 6934232 [UK]	[produced by Van Morrison]
Born to Sing: No Plan B	Van Morrison	10.2012	15[3]	10[1]	Blue Note 6234912 [UK]	[produced by Van Morrison]
Duets: Re-working the Catalogue	Van Morrison	03.2015	5[12]	23[4]	RCA 88875068442 [UK]	[produced by Van Morrison, Don Was, Bob Rock]
The Essential	Van Morrison	09.2015	33[2]	-	Legacy 88875141712 [UK] [UK]	-
Astral Weeks	Van Morrison	11.2015	55[1]	-	Rhino 0081227952310 [UK]	-

Vaughn Monroe

Vaughn Monroe [ur. 7.10.1911r-zm.21.05.1973r],amerykański baryton, trębacz i lider orkiestry, najbardziej popularny w latach 40-tych i 50-tych zeszłego stulecia.
 Monroe urodził się w Akron w stanie Ohio,jego rodzina przeniosła się do Wisconsin ,gdy jeszcze był dzieckiem.Od małego ćwiczył grę na trąbce,mimo,że marzył o karierze śpiewaka operowego.To spowodowało,że w początkach kariery wystepował jako wokalista z lokalnymi zespołami prowadzonymi przez Austin Wylie, Larry Funka (dla którego zadebiutował w studio nagraniowym) i Jacka Marsharda.
Ukończył Jeannette High School w Pensylwanii w 1929 roku , gdzie był prezesem klasy i wybrany "człowiekiem o największych szansach sukcesu". Po ukończeniu szkoły średniej uczęszczał do Carnegie Institute of Technology, gdzie był aktywnym członkiem Bractwa Sigma Nu Fraternity.W 1940r założył w Bostonie swój pierwszy band i stał się jego głównym wokalistą.Nagrywał wówczas dla niskobudżetowego oddziału wytwórni Victor-Bluebird.
Jeden z jego pierwszych singli: "There I Go" przez trzy tygodnie przebywał na szczycie Hit Parade w 1940 roku.Napisał także kilka utworów, począwszy od "Army Song" do mniej znanych, jak "Jeannette High School Alma Mater" .
W latach 40-tych zbudował własny nocny klub-Meadows,na trasie #9 w Framingham, Massachusetts, na zachód od Bostonu.Kilka pierwszych lat nagrań Monroe był bardzo udany, ale wszystkie jego największe hity były jeszcze przed nim. W ciągu 1945 r.,jego dwa hity "There! I've Said It Again" i "Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!" spędziły ponad miesiąc na szczycie list przebojów.Jego dwa największe przeboje "Ballerina" i "Riders In The Sky" zostały nagrane odpowiednio w 1947 i 1949r.
Od 1946r prowadził swój własny program radiowy Carmel Caravan.Nagrywał dla wytwórni RCA aż do lat 50-tych,a jego popisowym numerem był utwór "Racing with the Moon" z 1941r.Jego inne przeboje to: "In The Still of the Night" (1939)," Someday (You'll Want Me To Want You) "(1949)," Sound Off "(1951) i " In the Middle of the House "(1956).
Monroe zmarł 21 maja 1973r krótko po operacji żołądka.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
There I Go / Whatever Happened to You	Vaughn Monroe & His Orchestra	12.1940	-	5[4]	Bluebird B-10848	[written by Hy Zaret, Irving Weiser][vocal:Vaughn Monroe]
So You're the One / Is It Love or Is It Conscription?	Vaughn Monroe & His Orchestra	02.1941	-	18[4]	Bluebird B-10901	[written by Alex Kramer/Joan Whitney/Hy Zaret][vocal:Vaughn Monroe]
High On A Windy Hill/The last time I saw Paris	Vaughn Monroe & His Orchestra	02.1941	-	15[4]	Bluebird B-10976	[written by Alex Kramer/Joan Whitney][vocal:Vaughn Monroe]
There'll Be Some Changes Made / Dardanella	Vaughn Monroe & His Orchestra	03.1941	-	20[1]	Bluebird B-11025	[piosenka z filmu "Play girl"][#5 hit for Ethel Waters in 1922][vocal:Marilyn Duke]
G'bye now/Music makers	Vaughn Monroe & His Orchestra	06.1941	-	14[1]	Bluebird B-1114	[written by Redd Evans/Patricia Johnson/Levison/Olsen][piosenka z filmu "Hellzapoppin"][vocal:Marilyn Duke]
Yours [Quiereme mucho]/What word is sweeter than sweetheart	Vaughn Monroe & His Orchestra	08.1941	-	18[2]	Bluebird B-11146	[written by Augustin Rodriguez/Gonzalo Roig/Jack Sherr][vocal:Marilyn Duke]
The shrine of Saint Cecilia/'Fridy cat	Vaughn Monroe & His Orchestra	01.1942	-	20[2]	Bluebird B-11344	[vocal:Vaughn Monroe][#96 hit for Faron Young in 1957]
Tangerine/Tica-Ti-Tica-Ta	Vaughn Monroe & His Orchestra	05.1942	-	16[1]	Bluebird B-11433	[#18 hit for Salsoul Orchestra in 1976][vocal:Marilyn Duke]
Three Little Sisters / Be Brave, Beloved	Vaughn Monroe & His Orchestra	06.1942	-	18[2]	Bluebird B-11508	[written by Victor Mizzy/Irv Taylor][piosenka z filmu "Private buckaroo"][vocal:Four V's]
My Devotion/When I Grow Up	Vaughn Monroe & His Orchestra	09.1942	-	5[4]	Victor 27 925	[vocal:Vaughn Monroe]
When the Lights Go On Again (All Over the World) / Hip Hip Hooray	Vaughn Monroe & His Orchestra	10.1942	-	2[16]	Victor 27 945	[written by Bennie Benjamin/Sol Marcus/Eddie Seiler][vocal:Vaughn Monroe]
Let's Get Lost/Happy-Go-Lucky	Vaughn Monroe & His Orchestra	06.1943	-	8[2]	Victor 20-1524	[written by Frank Loesser/Jimmy McHugh][vocal:Vaughn Monroe][piosenka z filmu "Happy-Go-Lucky"]
Take It Jackson/Hawaiian Sunset	Vaughn Monroe & His Orchestra	09.1944	-	20[1]	Victor 20-1591	[written by Watson, Monroe, Pope]
The Trolley Song/The Very Thought of You	Vaughn Monroe & His Orchestra	12.1944	-	4[7] side B:14[1]	Bluebird B-10848	[written by Ralph Blaine/Hugh Martin][vocal:Vaughn Monroe,Marilyn Duke][piosenka z filmu "Meet me in St. Louis"][side B:written by Ray Noble][side B:#1 hit for Ray Noble in 1934;#26 hit for Ricky Nelson in 1964]
There! I've Said It Again/Rum And Coca Cola	Vaughn Monroe & His Orchestra	03.1945	-	1[6][29] side B:8[1]	Victor 20-1637	[gold][written by Redd Evans/Dave Mann][vocal:Vaughn Monroe,Norton Sisters][#1 hit for Bobby Vinton in 1964]
Something Sentimental/Down in Chi Chi Hotcha Watcha	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1945	-	12[2]	Victor 20-1714	[written by Vaughn Monroe/Frank Ryerson/Irving Taylor][vocal:Vaughn Monroe,Norton Sisters]
Just a Blue Serge Suit / Talkin' to Myself 'Bout You	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1945	-	17[1]	Victor 20-1725	[written by Irving Berlin][vocal:Vaughn Monroe,Norton Sisters]
Fishin' for the Moon / Are These Really Mine?	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1945	-	11[1] side B:12[1]	Victor 20-1736	[written by Sol Marcus/Eddie Seiler/Guy Wood][vocal:Vaughn Monroe,Norton Sisters]
Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow! / When the Sandman Rides the Trail	Vaughn Monroe & His Orchestra	12.1945	-	1[5][14]	Victor 20-1759	[written by Sammy Cahn/Jule Styne][vocal:Vaughn Monroe,Norton Sisters]
Seems Like Old Times / Gee I Wish	Vaughn Monroe & His Orchestra	03.1946	-	7[5]	RCA Victor 20-1811	[vocal:Vaughn Monroe,Norton Sisters]
Who Told You That Lie/It's My Lazy Day	Vaughn Monroe & His Orchestra	07.1946	-	15[3] side B:16[2]	RCA Victor 20-1892	[vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][side B:piosenka z filmu "Bordertown trail"]
The Things We Did Last Summer/More Now Than Ever	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1946	-	13[4]	RCA Victor 20-1972	[written by Sammy Cahn/Jule Styne][vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][#46 hit for Shelley Fabares in 1962]
I Wish I Didn't Love You So/Tallahassee	Vaughn Monroe & His Orchestra	09.1947	-	2[15]	RCA Victor 20-2294	[vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][piosenka z filmu "The perils of Pauline"]
You Do/Kokomo, Indiana	Vaughn Monroe & His Orchestra	10.1947	-	5[8]side B:10[1]	RCA Victor 20-2361	[vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][piosenka z filmu "Mother wore tights"]
Ballerina / The Stars Will Remember	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1947	-	1[10][22]	RCA Victor 20-2433	[gold][written by B. Russell, Carl Sigman][vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][#1 hit for Nat "King" Cole in 1957]
How Soon? / True	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1947	-	3[13]	RCA Victor 20-2523	[written by Carroll Lucas/Jack Owens][vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids]
The Maharajah Of Magador/Give A Broken Heart A Break	Vaughn Monroe & His Orchestra	06.1948	-	19[9]	RCA Victor 20-2851	[written by Harris/John Jacob Loeb][vocal:Ziggy Talent]
Cool Water/The Legend Of Tiabi	Vaughn Monroe and Sons Of The Pioneers	07.1948	-	9[14]	RCA Victor 20-2923	[vocal:Vaughn Monroe][#85 hit for Jack Scott in 1960]
Every Day I Love You/There's Music In The Land	Vaughn Monroe & His Orchestra	10.1948	-	22[1]	RCA Victor 20-2957	[written by Sammy Cahn/Jule Styne][vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][piosenka z filmu "Two guys from Texas"]
In My Dreams/The Chocolate Choo-Choo	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1948	-	20[2]	RCA Victor 20-3133	[written by Shearer][vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids]
Red Roses for a Blue Lady / Melancholy Minstrel	Vaughn Monroe & His Orchestra	01.1949	-	3[22]	RCA Victor 47-2899	[written by Sid Tepper, Roy Brodsky][vocal:Vaughn Monroe,Moon Men][#10 hit for Vic Dana in 1965]
Riders in the Sky (A Cowboy Legend) / Single Saddle	Vaughn Monroe & His Orchestra	04.1949	-	1[12][22]	RCA Victor 47-2902	[gold][written by Stan Jones][vocal:Vaughn Monroe][#30 hit for Ramrods in 1961]
Someday (You'll Want Me to Want You) / And It Still Goes	Vaughn Monroe & His Orchestra	08.1949	-	1[2][18]	RCA Victor 47-2986	[written by Jimmie Hodges][vocal:Vaughn Monroe,Moon Men][#56 hit for Della Reese in 1960]
That Lucky Old Sun/ Make Believe (You're Glad When You're Sorry)	Vaughn Monroe & His Orchestra	09.1949	-	6[17]	RCA Victor 47-3018	[written by Haven Gillespie/Harry Beasley Smith][vocal:Vaughn Monroe,Moon Men][#20 hit for Ray Charles in 1964]
Vieni Su (Say You Love Me Too)/Blue For A Boy -Pink For A Girl	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1949	-	29[1]	RCA Victor 47-3042	[vocal:Vaughn Monroe]
Mule Train/Singing My Way Back Home	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1949	-	10[9]	RCA Victor 47-3106	[written by Fred Glickman, Hy Heath, John Lange][vocal:Vaughn Monroe,Moon Men]
Bamboo/My Little Golden Cross	Vaughn Monroe & His Orchestra	01.1950	-	4[7]	RCA Victor 47-3143	[written by Nat Simon][vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids]
Thanks, Mr. Florist/ Tell Her You Love Her	Vaughn Monroe & His Orchestra	06.1950	-	20[1]	RCA Victor 47-3773	[vocal:Vaughn Monroe,Moon Men][written by Brodsky, R./Tepper, S.]
Sound Off (The Duckworth Chant)/ Oh Marry, Marry Me	Vaughn Monroe & His Orchestra	04.1951	-	3[17]	RCA Victor 47-4113	[written by Duckworth, W.L./Lentz, B.][vocal:Vaughn Monroe][#77 hit for Titus Turner in 1961]
On Top Of Old Smokey/ Shall We Dance	Vaughn Monroe & His Orchestra	04.1951	-	8[16]	RCA Victor 47-4114	[vocal:Vaughn Monroe,Moon Men,Moon Maids][written by Pete Seeger]
Old Soldiers Never Die/Love and Devotion	Vaughn Monroe & His Orchestra	05.1951	-	7[8]	RCA Victor 47-4146	[vocal:Vaughn Monroe][written by Glazer]
Meanderin'/They Call The Wind Maria	Vaughn Monroe & His Orchestra	10.1951	-	28[2]	RCA Victor 47-4271	[vocal:Vaughn Monroe]
Charmaine/Once	Vaughn Monroe & His Orchestra	01.1952	-	27[1]	RCA Victor 47-4375	[written by Lew Pollack/Erno Rapee][vocal:Vaughn Monroe][#1 hit for Guy Lombardo in 1927]
Mountain Laurel / Ooh! What You Did	Vaughn Monroe & His Orchestra	03.1952	-	22[1]	RCA Victor 47-4479	[vocal:Vaughn Monroe,Moon Maids][written by Chilton Price]
Lady Love / Idaho State Fair	Vaughn Monroe & His Orchestra	04.1952	-	18[5] side B:20[6]	RCA Victor 47-4611	[vocal:Vaughn Monroe][piosenka z filmu "Sound off"]
They Were Doin' The Mambo/Mister Sandman	Vaughn Monroe & His Orchestra	08.1954	-	7[16]	RCA Victor 47-5767	[vocal:Vaughn Monroe][written by Burke/Raye]
Black Denim Trousers and Motorcycle Boots / All by Myself	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1955	-	38[4]	RCA Victor 6260	[written by Jerry Leiber/Mike Stoller]
Don't Go to Strangers /Steel guitar	Vaughn Monroe & His Orchestra	01.1956	-	38[7]	RCA Victor 6358	[written by Redd Evans/Arthur Kent/Dave Mann]
In the Middle of the House / Rollin' Heart	Vaughn Monroe & His Orchestra	09.1956	-	11[13]	RCA Victor 6619	[written by Bob Hilliard]
The Battle of New Orleans/Hercules	Vaughn Monroe & His Orchestra	05.1959	-	87[2]	RCA Victor 7495	[written by Jimmie Driftwood]
Queen of The Senior Prom/Blue Lady	Vaughn Monroe & His Orchestra	05.1965	-	132[1]	Kapp 669	[#39 hit for Mills Brothers in 1957]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
On The Moonbeam	Vaughn Monroe & His Orchestra	10.1945	-	1[6][24]	Victor 142	-
Vaughn Monroe's Dreamland Special	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1946	-	2[14]	RCA Victor 160	-
Down Memory Lane	Vaughn Monroe & His Orchestra	04.1948	-	1[6][16]	RCA Victor 202	-
Vaughn Monroe Sings	Vaughn Monroe & His Orchestra	01.1949	-	1[2][23]	RCA Victor 2342	-
Silver lining songs	Vaughn Monroe & His Orchestra	08.1949	-	3[18]	RCA Victor 246	-
Vaughn Monroe sings a medley of college songs	Vaughn Monroe & His Orchestra	11.1950	-	10[1]	RCA Victor 299	-