Joe Perry urodził się 10 września 1950 roku w w Lawrence w
stanie Massachussetts jako Anthony Joseph Perry. Pochodzi z
portugalskiej rodziny (dziadek zmienił nazwisko, które wcześniej
brzmiało: Pereira) od strony ojca, matka zaś pochodziła z Włoch. Jako
młody chłopak wraz z Tomem Hamiltonem udzielał się w zespole The Jam Band.
Wraz z Tomem poznał Stevena Tylera, co zaowocowało powstaniem formacji Aerosmith z którą wiąże się niemalże całą muzyczna kariera Joego. W zespole był gitarzystą solowym, kompozytorem, a czasem też wokalistą (po raz pierwszy w Bright Light Fright na Draw The Line (1978)). Znany był też z powodu rozrywkowego trybu życia, a wraz z Tylerem zapracował sobie na zaszczytny w rockowy światku tytuł "Toxic Twins". W Aerosmith był autorem (w duecie ze Stevenem Tylerem) takich hitów jak Walk this Way i Back in the Saddle. Z formacji odszedł w lecie 1979 na skutek konfliktu wywołanego incydentem pomiędzy żoną Joego, a małżonką Toma Hamiltona.
Wkrótce po tym założył własny zespół, który nazwał po prostu The Joe Perry Project. Pierwotny skład stanowili (oprócz lidera) wokalista Ralph Morman, basista David Hull oraz perkusista Ronnie Stewart. W tym składzie nagrany został album Let The Music Do The Talking, wydany w marcu 1980 roku, który sprzedał się nieźle - ponad 250 tys kopii w Stanach Zjednoczonych i doszedł do 47 pozycji na amerykańskiej liście. Producentem albumu był były etatowy producent Aerosmith Jack Douglas (a wydawcą również związana z tą kapelą Columbia Records).
W czasie trasy koncertowej Mormana zastąpił Joey Mala (który oprócz śpiewu obsługiwał w grupie gitarę rytmiczną), ale i jemu nie dane było zostać w zespole na stałe - po ukończeniu trasy został zastąpiony przez kolejnego wokalistę-gitarzystę Charlie Farrena. W składzie Perry/Farren/Hull/Stewart nagrany został w 1981 roku album I've Got The Rock'n'Rolls Again, który jednak nie powtórzył sukcesu poprzednika, częściowo poprzez brak promocji ze strony wytwórni (co związane było z kolei z narkotykowymi problemami Perry'ego).
Przed nagraniem kolejnego albumu Perry dokonał przebudowy składu - zatrudnił wokalistę Cowboy Mach Bella, basistę Danny Hargrove'a i perkusistę Joe Petta, zmienił też wytwórnię na MCA Records. Pracę nad nowymi nagraniami rozpoczął początkiem roku 1982 we współpracy z Bradem Whitfordem, który dołączył do zresztą zespołu podczas trasy koncertowej promującej album Once A Rocker, Always A Rocker.
Album sprzedał się dramatycznie słabo, ale nie miało to jednak większego znaczenia, gdyż w 1984 Perry i Whitford wrócili do Aerosmith i niedługo potem podbili cały świat takimi hitami jak Dude (Looks Like a Lady), Crazy, Cryin', Livin' on the Edge i wieloma innymi. Jedynym objawem solowej działalności Perry'ego był przez najbliższe lata wydany w roku 1999 kompilacyjny album The Joe Perry Project zatytułowany The Music Still Does The Talking:The Best Of The Joe Perry Project.
W 2005 roku Joe Perry wznowił działalność solową, wydając (tym razem po prostu jako Joe Perry) pod skrzydłami wytwórni Sony BMG swój solowy album zatytułowany... Joe Perry, którego był współproducentem i samodzielnym autorem większości utworów. Na płycie znalazła się też kompozycja The Doors Crystal Ship i Vigilante Man Woody Guthriego. Zaś w październiku 2009 w obliczu dość niepewnej sytuacji w Aerosmith Perry wydał drugą płytę pod tym szyldem Have Guitar, Will Travel, na której oprócz gry na gitarze zajmuje się śpiewem. Ponadto w składzie znaleźli się: wokalista Hagen Grohe (który został ściągnięty po obejrzeniu przez żonę Joego jego występów na... youtube.com), gitarzysta Paul Santo, perkusista Marty Richards oraz pierwotny członek The Joe Perry Project David Hull. I właśnie pod nazwą The Joe Perry Project zespół ruszył w trasę promującą to wydawnictwo.
Singles Wraz z Tomem poznał Stevena Tylera, co zaowocowało powstaniem formacji Aerosmith z którą wiąże się niemalże całą muzyczna kariera Joego. W zespole był gitarzystą solowym, kompozytorem, a czasem też wokalistą (po raz pierwszy w Bright Light Fright na Draw The Line (1978)). Znany był też z powodu rozrywkowego trybu życia, a wraz z Tylerem zapracował sobie na zaszczytny w rockowy światku tytuł "Toxic Twins". W Aerosmith był autorem (w duecie ze Stevenem Tylerem) takich hitów jak Walk this Way i Back in the Saddle. Z formacji odszedł w lecie 1979 na skutek konfliktu wywołanego incydentem pomiędzy żoną Joego, a małżonką Toma Hamiltona.
Wkrótce po tym założył własny zespół, który nazwał po prostu The Joe Perry Project. Pierwotny skład stanowili (oprócz lidera) wokalista Ralph Morman, basista David Hull oraz perkusista Ronnie Stewart. W tym składzie nagrany został album Let The Music Do The Talking, wydany w marcu 1980 roku, który sprzedał się nieźle - ponad 250 tys kopii w Stanach Zjednoczonych i doszedł do 47 pozycji na amerykańskiej liście. Producentem albumu był były etatowy producent Aerosmith Jack Douglas (a wydawcą również związana z tą kapelą Columbia Records).
W czasie trasy koncertowej Mormana zastąpił Joey Mala (który oprócz śpiewu obsługiwał w grupie gitarę rytmiczną), ale i jemu nie dane było zostać w zespole na stałe - po ukończeniu trasy został zastąpiony przez kolejnego wokalistę-gitarzystę Charlie Farrena. W składzie Perry/Farren/Hull/Stewart nagrany został w 1981 roku album I've Got The Rock'n'Rolls Again, który jednak nie powtórzył sukcesu poprzednika, częściowo poprzez brak promocji ze strony wytwórni (co związane było z kolei z narkotykowymi problemami Perry'ego).
Przed nagraniem kolejnego albumu Perry dokonał przebudowy składu - zatrudnił wokalistę Cowboy Mach Bella, basistę Danny Hargrove'a i perkusistę Joe Petta, zmienił też wytwórnię na MCA Records. Pracę nad nowymi nagraniami rozpoczął początkiem roku 1982 we współpracy z Bradem Whitfordem, który dołączył do zresztą zespołu podczas trasy koncertowej promującej album Once A Rocker, Always A Rocker.
Album sprzedał się dramatycznie słabo, ale nie miało to jednak większego znaczenia, gdyż w 1984 Perry i Whitford wrócili do Aerosmith i niedługo potem podbili cały świat takimi hitami jak Dude (Looks Like a Lady), Crazy, Cryin', Livin' on the Edge i wieloma innymi. Jedynym objawem solowej działalności Perry'ego był przez najbliższe lata wydany w roku 1999 kompilacyjny album The Joe Perry Project zatytułowany The Music Still Does The Talking:The Best Of The Joe Perry Project.
W 2005 roku Joe Perry wznowił działalność solową, wydając (tym razem po prostu jako Joe Perry) pod skrzydłami wytwórni Sony BMG swój solowy album zatytułowany... Joe Perry, którego był współproducentem i samodzielnym autorem większości utworów. Na płycie znalazła się też kompozycja The Doors Crystal Ship i Vigilante Man Woody Guthriego. Zaś w październiku 2009 w obliczu dość niepewnej sytuacji w Aerosmith Perry wydał drugą płytę pod tym szyldem Have Guitar, Will Travel, na której oprócz gry na gitarze zajmuje się śpiewem. Ponadto w składzie znaleźli się: wokalista Hagen Grohe (który został ściągnięty po obejrzeniu przez żonę Joego jego występów na... youtube.com), gitarzysta Paul Santo, perkusista Marty Richards oraz pierwotny członek The Joe Perry Project David Hull. I właśnie pod nazwą The Joe Perry Project zespół ruszył w trasę promującą to wydawnictwo.
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Let The Music Do The Talking/Bone To Bone | Joe Perry Project | 05.1980 | - | 110[1] | Columbia 11 250 | [written by J. Perry][produced by Jack Douglas, Joe Perry] |
Albumy
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Let the Music Do the Talking | Joe Perry Project | 04.1980 | - | 47[13] | Columbia 36 388 | [produced by Joe Perry and Jack Douglas] |
I've Got the Rock'n'Rolls Again | Joe Perry Project | 07.1981 | - | 100[10] | Columbia 37 364 | [produced by Bruce Botnick] |
Joe Perry | Joe Perry | 05.2005 | - | 110[1] | Roman 55 447 | [produced by Joe Perrys] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz