Au Pairs

Mówi się, że był to najważniejszy zespół ze środkowej Anglii (Midlands) na brytyjskiej scenie punkowej początku lat 80-tych.

Grupa powstała w Birmingham (Anglia), a w jej skład weszli Lesley Woods (wokalista prowadzący, gitara), Paul Foad (gitara prowadząca), Jane Munro (gitara basowa) i Pete Hammond (perkusja). Zespół rozpoczął karierę od (1980) maksisingla "You" nakładem własnej wytwórni Human, która wydała również debiutancki longplay. Krytycy chwalili grupę za zacięcie społeczne i przemyślaną, nieco „propagandową” muzykę.

 Kolejnymi wydawnictwami Au Pairs były single, spośród których najlepiej się sprzedawały „It’s Obvious” i „Inconvenience”. W swoich piosenkach grupa poruszała różne tematy - od konstrowersyjnych („Armagh”) po osobiste („Sex Without Stress"). Wkróte zespół podpisał kontrakt nagraniowy z wytwórnią Kamera Records, a w 1983r wydał nakładem firmy a.k.a. Records album koncertowy.

Grupa zniknęła z firmamentu, gdy pewnego razu Woods nie pojawiła się na koncercie w Belgii. Wspomniany krążek koncertowy, zarejestrowany podczas Festiwalu Kobiet w Berlinie, stanowi zapewne najlepsze wprowadzenie w dokonania Au Pairs - nie ma na nim kilku niemądrych utworów, które szpeciły poprzednie produkcje. Woods upatrywała potem powodów rozpadu zespołu w „braku pieniędzy, załamaniach nerwowych i narkotykach... to była taka zwyczajna rock’n'rollowa historia”.

Osiadła na kilka lat w Europie, po czym wróciła do Londynu, podjęła studia prawnicze i założyła w całości żeński zespół Darlings. Foad założył z Hammondem i trębaczem Grahamem Hamiltonem (który zresztą zastąpił Woods podczas owego pamiętnego koncertu w Belgii) zespół End Of Chat. Munro, która odeszła sześć miesięcy przed rozpadem zespołu, w początkach lat  90-tych zapisała się na kurs aromaterapii.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Playing with a Different Sex	Au Pairs	06.1981	33[7]	-	Human 1	[produced by Ken Thomas, Martin Culverwell, Au Pairs]
Sense and Sensuality	Au Pairs	09.1982	79[3]	-	Kamera KAM 010	[produced by Au Pairs]

Attractions

Grupa założona w maju 1977r jako zespół towarzyszący Elvisowi Costello. Wykonawca zyskał w ten sposób zespół świetnych akompaniatorów do swoich różnorodnych i często bardzo wymagających kompozycji. W skład Attractions weszli Steve Nieve (właśc. Steven Nason; instrumenty klawiszowe), Bruce Thomas (ur. w Stockton-on-Tees, Anglia; gitara basowa) i Pete Thomas (ur. 9.08.1954r w Sheffield, Anglia; perkusja).

Byli oni już wtedy doświadczonymi muzykami - Bruce Thomas grał przedtem w zespołach Sutherland Borthers and Quiver, a Pete Thomas - z Chilli Willi And The Red Hot Peppers oraz Johnem Stewartem. Świetne partie klawiszowe Nieve'a ubarwiły niejeden spośród wielu wzorcowych utworów grupy.

 W 1980 zespół nagrał „niskobudżetowy” album Mad About The Wrong Boy, ale kiedy Costello zaczął działać pod wieloma różnymi szyldami, pozycja Attractions jako jego zespołu zaczęła słabnąć. Nieve nagrał w 1987 album solowy Playboy, a potem został liderem zespołu Steve Nieve And The Playboys, który występował w programie brytyjskiej telewizji Jonathan Ross Show (grał w nim również Pete Thomas). Bruce Thomas zajął się pisaniem - w 1990 opublikował impresjonistyczną autobiografię The Big Wheel.

Deee-Lite

W skład tego taneczno-house'owo-popowego duetu wchodzą American Lady Miss Kirby (ur. w Youngstown w stanie Ohio, USA; śpiew) i Russian Super DJ Dmitry Brill (ur. w Kijowie).
Spotkali się w 1982 r. w jednym z nowojorskich parków, po czym podbili brytyjskie listy przebojów utworem "Groove Is In The Heart". Zanim się to stało, wyżej wymieniona para weszła w związek małżeński i dokoptowała japońskiego specjalistę od komputerów Jungle'a DJ-a Towa Towa (wlaśc. Towa Tei, ur. w Tokio). W nagraniu "Groove Is In The Heart" brali też gościnnie udział: Bootsy Collins i Q-Tip (A Tribe Called Quest).

Następna propozycja "Power Of Love", nie powtórzyła jednak sukcesu debiutanckiego singla. Album Infinity Within z 1992 r. był bardziej stonowany, zarówno dźwiękowo, jak i wizualnie. Znalazły się na nim utwory takie jak "Vote, Baby, Vote" mające służyć za coś w rodzaju antidotum na estetykę "Second Sunimer Of Love", dla którego "Groove Is In The lleart" był tak ważny. W nagraniach do trzeciego albumu zespołowi towarzyszył już nowy członek -On-e. Kier zajęła się grafiką komputerową - projektuje okładki płyt dla Deee-Lite i innych wykonawców.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Groove Is in the Heart/What Is Love?	Deee-Lite	08.1990	2[13]	4[23]	Elektra 64934	[gold][written by Dmitry Brill, Chung Dong Wha, Kierin Kirby][produced by Deee-Lite][1[3][13].Hot Disco Dance;Elektra 66 622 12"]
Power of Love	Deee-Lite	11.1990	25[7]	47[10]	Elektra 64 912	[written by Deee-Lite][produced by Deee-Lite][1[2][16].Hot Disco Dance;Elektra 66 592 12"]
How Do You Say... Love / Groove Is in the Heart	Deee-Lite	02.1991	52[2]	-	Elektra EKR 118 [UK]	[produced by Deee-Lite]
E.S.P.	Deee-Lite	04.1991	-	-	-	[written by Deee-Lite][produced by Deee-Lite][7[8].Hot Disco Dance;Elektra promo 12"]
Good Beat / Riding on Through	Deee-Lite	04.1991	53[3]	-	Elektra EKR 122	[written by Deee-Lite][produced by Deee-Lite][1[2][12].Hot Disco Dance;Elektra 66 550 12"]
Runaway / Rubber Lover	Deee-Lite	06.1992	45[3]	-	Elektra 66422	[written by Dmitry Brill,Towa Tei,Kier Kirby][produced by Dmitry Brill,Towa Tei,Kier Kirby][1[1][10].Hot Disco Dance;Elektra 66 424 12"]
Picnic in the Summertime	Deee-Lite	07.1994	43[3]	-	Elektra 66201	[written by Lady Miss Kier, Super DJ Dmitry]
Groove Is in the Heart/What Is Love?	Chris Botti	03.2003	185[2]	-	Elektra 64934	[written by Dmitry Brill, Chung Dong Wha, Kierin Kirby][produced by Deee-Lite]
Pussycat Meow	Deee-Lite	12.1992	-	-	Elektra 66331	[written by Dmitry Brill, T. Tei, Kierin Kirby][produced by Deee-Lite][6[12].Hot Disco Dance;Elektra 66 331 12"]
Party happenin' people	Deee-Lite	05.1994	-	-	-	[3[7].Hot Disco Dance;Elektra promo 12"]
Bring Me Your Love	Deee-Lite	06.1994	-	-	Elektra 66223	[written by Super DJ Dmitry ,Lady Kier][produced by Ani , Lady Kier , Super DJ Dmitry ][1[1][12].Hot Disco Dance;Elektra 66 223 12"]
Call Me	Deee-Lite	12.1994	-	-	Elektra 66172	[written by Lady Kier, Super DJ Dmitry , Towa Tei][produced by Lady Kier, Super DJ Dmitry , Towa Tei][1[3][13].Hot Disco Dance;Elektra 66 172 12"]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
World Clique	Deee-Lite	09.1990	14[18]	20[41]	Elektra 60 957	[gold][produced by Deee-Lite]
Infinity Within	Deee-Lite	07.1992	37[1]	67[8]	Elektra 61 313	[produced by Deee-Lite]
Dewdrops in the Garden	Deee-Lite	08.1994	78[1]	127[4]	Elektra 61 526	[gold][produced by Deee-Lite]

Tommy Dee

Urodzony w Vicker, Wirginia w 1936 roku, Tommy Dee był dżokejem z San Bernadino, który napisał i wykonał piosenkę "Three Stars",opisującą   tragedię lotniczą, która zabrała życie Buddy'ego Holly'ego, Ritchie Valensa i JP Richardsona 3 lutego, 1959r. Następnie został producentem muzyki country, promotorem i dyrektorem wykonawczym. Zmarł w Nashville,   26 stycznia 2007.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Three Stars/I'll Never Change [Carol Kay And The Teen-Aires]	Tommy Dee With Carol Kay And The Teen-Aires	03.1959	-	11[12]	Crest 1057	[written by Tommy Dee]

Ralph Carter

Ralph David Carter (ur. 30 maja 1961 r.) jest amerykańskim aktorem i piosenkarzem, który był najlepiej zapamiętany jako postać Michaela Evansa, najmłodszego syna Florydy i Jamesa Evansa, seniora, w sitcomie CBS Good Times z lat 1974-1979.   Przed dołączeniem do Good Times , Carter pojawił się w broadwayowskim musicalu Raisin , opartym na dramacie Lorraine Hansberry A Raisin in the Sun.

Carter rozpoczął działalność na Broadwayu mając zaledwie dziewięć lat w musicalu The Me Nobody Knows . Po występach w   Tough To Get Help , Dude i Via Galactica , wylądował w roli Travisa Younger w Raisin . Za nią zdobył nagrodę Drama Desk Avard w 1973 r. dla najbardziej obiecującego wykonawcy, a także   nominację do nagrody Tony w 1974 r. w kategorii dla najlepszego aktora drugoplanowego w musicalu.

Sukces Cartera w Raisin zwrócił na niego uwagę Normana Leara, który wykupił resztę kontraktu na Broadway'u, by obsadzić go jako pierwszą oryginalną postać Good Times  ,jako najmłodszego syna Jamesa i Florydy, Michaela.

W 1975 roku Carter nagrał album When You're Young and in Love  i występował w Soul Train . Tytułowa piosenka wraz z kolejną piosenką o nazwie "Extra, Extra" były odpowiednio jako nr 37 i nr 59 na liście R&B Chart.  Wydał singiel zatytułowany "Get it Right" w 1985 roku.

W 2005 r. Carter pojawił się w obsadzie sztuki "Ain't Supposed to Die a Natural Death" dla Classical Theatre of Harlem Company.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
When You're Young And In Love	Ralph Carter	09.1975	-	95[3]	Mercury 73 695	[written by V. McCoy][produced by Reid Whitelaw, Norman Bergen][37[11].R&B Chart][10[7].Hot Disco/Dance;Mercury 001 12"]
Extra, Extra	Ralph Carter	01.1976	-	-	Mercury 73 746	[written by Reid Whitelaw, Norman Bergen][produced by Reid Whitelaw, Norman Bergen][59[9].R&B Chart][12[4].Hot Disco/Dance;Mercury 011 12"]

En Davy

En Davy , urodzony jako Enry David ,  (ur . 28 stycznia 1948r ), jest filipińską piosenkarką popową .

Enry David wydała swój hit "You Set My Heart on Fire" dla Telefunken pod pseudonimem "En Davy" w 1974 roku i była w stanie dostać się do "Top 20" przez dwa tygodnie w Szwecji .  Tina Charles odniosła większy sukces ze swoją wersja tej piosenki. 

Enry David poznała swojego przyszłego męża Horsta Faschera, kiedy wyjechał do Wietnamu w 1967 roku po wyroku w więzieniu ze swoim przyjacielem, Tony'm Sheridanem, aby zapewnić muzyczne wsparcie amerykańskim żołnierzom. Z małżeństwa pochodzi wspólny syn David Fascher .

Wraz z siostrą Myrną David (ur. 18 lipca 1941 r.) opublikowała w 1970 r. jako "Enry & Myrna" singiel ,z siostrą July David  (ur. 7 lutego 1952 r.) od 1972 r. do 1975 r. tworzy duet  "Big Secret" .

W latach 1970-1972 śpiewała z Myrną w Les Humphries Singers, a w lipcu 1972r w Family Tree . Enry David śpiewała od 1991 do 1993 roku ponownie w Les Humphries Singers.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

You Set My Heart On Fire

En Davy

02.1976

-

-

-

-

-

-

13[2]

-

Telefunken 6.11765

[written by Biddu]

Nazareth

Zespół założony w Dunfermline w hrabstwie Fife w Szkocji. Powstał na bazie miejscowej, amatorskiej grupy o nazwie Shadettes, w której od 1961 r. grali: Dan McCafferty (ur. 14.10.1946 r. w Dunfermline; śpiew), Pete Agnew (ur. 14.09.1946 r. w Dunfermline; bas) i Darrell Sweet (ur. 16.05.1947 r. w Bournemouth; perkusja). Gdy w 1969 r. dołączył do nich Manny Charlton (właśc. Manuel Charlton, ur. 9.08.1941 r. w La Linea w Hiszpanii; gitara), zmienili nazwę na Nazareth.
Zaczerpnęli ją od pierwszego wersu utworu "The Weight", ówczesnego hitu zespołu The Band. Po zakończeniu wyczerpującego tournee po Szkocji i wydaniu w 1971 r. debiutanckiego albumu .

Nazareth, zdecydowali się przenieść do Londynu. Drugi longplay Exercises, podobnie jak pierwszy, przeszedł bez echa. Przełom w karierze grupy nastąpił dopiero z chwilą ukazania się w 1973 r. płyty Razamanaz. Zawierała bowiem dwa przebojowe utwory: "Broken Angel" i "Bad Bad Boy", które znalazły się w Top 10 brytyjskiej listy przebojów. Nowy producent Roger Glover (z Deep Purple) nadał odpowiedni szlif melodyjnemu hard rockowi proponowanemu przez zespół, co przyniosło doskonały rezultat na kolejnym krążku.
 
Loud 'N' Proud, który cieszył się wielką popularnością w Europie. Nietypowa wersja "This Flight Tonight" z repertuaru Joni Mitchell zapewniła grupie po raz kolejny miejsce na listach przebojów, a wyprodukowany przez Charltona i wydany w 1975 r. doskonały album Hair Of The Dog potwierdził uznanie Nazareth na arenie międzynarodowej. Ich kolejna przeróbka, tym razem utwór "My White Bicycle" z reper­tuaru zespołu Tomorrow, znalazł się w Top 20 brytyjskich zestawień. Nic dziwnego, iż wydany pod koniec 1975 r. longplay Rampant stał się "złotą płytą", zanim jeszcze dotarł do sklepów. Kolejny singel "Love Hurts", pierwotnie przebój Everly Brothers, zdobył ogromne powodzenie w USA i Kanadzie. W tym czasie McCafferty nagrał swój pierwszy solowy album Dan McCafferty, który jednak rozczarował odbiorców.

Popularność Nazareth utrzymała się przez całe lata 70-te. Podobnie było ze składem, który dopiero w 1978 r. powiększył się, gdy do grupy doszedł grający na instrumentach klawiszowych Zal Cleminson (eks-Sensational Alex Harvey Band). W 1980 r. do pracy nad płytą Malice In Wonderland Nazareth zaprosili znanego producenta Jeffa Baxtera (Steely Dan, Doobie Brothers). Stylistycznie odmienny od poprzednich, album był bardzo udany pod względem artystycznym. Przeciwstawne ambicje doprowadziły jednak wkrótce do polubownego odejścia Cleminsona, którego zastąpił John Locke, dawny klawiszowiec formacji Spirit. Na czas tournee w 1981 r. dokooptowano także Billy'ego Rankina, gitarzystę z Glasgow, którego po raz pierwszy można było usłyszeć w akcji na podwójnym, koncertowym albumie 'Snaz.

Gdy po nagraniu w 1982 r. longplaya 2XS grupę opuścił Locke, Rankin zaczął obsługiwać także instrumenty klawiszowe. W 1984 r. Nazareth wystąpili w Polsce. Pomimo że zespół nadal cieszył się sporą popularnością w USA i Europie, jego notowania w Anglii spadały. Pozbawiony kontraktu nagraniowego, pod koniec 1986 r. zawiesił swoją działalność, dając McCafferty'emu możliwość rozwijania kariery solisty.

W tym okresie powstał jego drugi solowy longplay Into The Ring. Zespół powrócił w 1989 r. znakomitym albumem Snakes 'n' Ladders. Rok później grupę opuścił Manny Charlton, a zastąpił go - tym razem już na stałe - Billy Rankin. W tym składzie w 1991 r. powstał kolejny udany longplay formacji, No Jive. Grupa wciąż działa i koncertuje i być może zaskoczy jeszcze nie raz swoich wiernych fanów. Na początku 1996 r. po raz drugi pojawiła się w Polsce.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Broken down angel/Witchdoctor woman	Nazareth	04.1973	9[11]	-	Mooncrest MOON 1	[written by Dan McCafferty/Darrell Sweet/Manny Charlton/Pete Agnew][produced by Roger Glover]
Bad bad boy/Hard living/Spinning top	Nazareth	07.1973	10[9]	-	Mooncrest MOON 9	[written by Nazareth][produced by R Glover]
This flight tonight/Called her name	Nazareth	10.1973	11[13]	-	Mooncrest MOON 14	[written by J. Mitchell][produced by R Glover]
Shanghai' d in Shanghai/Love,now you' re gone	Nazareth	03.1974	41[4]	-	Mooncrest MOON 22	[written by Nazareth][produced by R Glover]
My white bicycle/Miss misery	Nazareth	06.1975	14[8]	-	Mooncrest MOON 47	[written by Keith West/Ken Burgess/Kenyon Hopkins][produced by Manny Charlton][oryginalnie nagrana przez Tomorrow w 1967r]
Love hurts/Hair of the dog	Nazareth	11.1975	41[1][09.77]	8[23]	Mooncrest MOON 37	[gold-US][written by R. Bryant][produced by Manny Charlton]
Holly roller/Railroad boy	Nazareth	11.1975	36[4]	-	Mountain TOP 3	[written by Darrell Sweet/Manny Charlton/Pete Agnew][produced by Manny Charlton]
Hot tracks [Love hurts] EP.	Nazareth	09.1977	15[11]	-	Mountain NAZ 1	[written by Boudleaux Bryant/Joni Mitchell/Nazareth/Nazareth (Pete Agnew/Manny Charlton/Dan McCafferty/Darryl Sweet)][produced by Manny Charlton/Roger Glover]
Gone dead train/Greens/Desolation road	Nazareth	02.1978	49[2]	-	Mountain NAZ 2	[written by J. Nitzche, R. Titelman][produced by Manny Charlton]
Place in your heart/Kentucky fried blues	Nazareth	05.1978	70[2]	-	Mountain NAZ 37	[written by Manny Charlton][produced by Manny Charlton]
May the sun shine/Expect no mercy	Nazareth	01.1979	22[8]	-	Mountain NAZ 3	[written by D. McCafferty, M. Charlton, P. Agnew, D. Sweet, A. Cleminson][produced by Manny Charlton]
Star /Born to love	Nazareth	07.1979	54[3]	-	Mountain TOP 45	[written by Dan McCafferty/Manny Charlton][produced by Manny Charlton]
Holiday /Ship of dreams	Nazareth	03.1980	-	87[3]	A&M; 2219 [US]	[written by Pete Agnew/Manny Charlton/Alistair Cleminson/Dan McCafferty/Darrell Sweet][produced by Jeff Baxter]
Love leads to madness/Take the rap	Nazareth	07.1982	-	105[2]	A&M; 2421 [US]	[written by Nazareth][produced by John Punter]
Baby come back/Part of scenery	Billy Rankin	10.1984	-	52[11]	A&M; 2613 [US]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Razamanaz	Nazareth	05.1973	11[25]	157[13]	Mooncrest CREST 1	[producer- Roger Glover]
Loud' n' proud	Nazareth	11.1973	10[7]	150[8]	Mooncrest CREST 4	[producer- Roger Glover]
Rampant	Nazareth	05.1974	13[3]	157[9]	Mooncrest CREST 15	[producer- Roger Glover]
Hair of the dog	Nazareth	04.1975	-	17[40]	A&M; 4511 [US]	[platinum-US][producer- Manny Charlton]
Greatest hits	Nazareth	12.1975	54[1]	-	Mountain TOPS 108	[producer- Manny Charlton/Roger Glover]
Close enough for rock' n' roll	Nazareth	05.1976	-	24[14]	A&M; 4562 [US]	[producer- Manny Charlton]
Play'n' the game	Nazareth	12.1976	-	75[9]	A&M; 4643 [US]	[producer- Manny Charlton]
Hot tracks	Nazareth	07.1977	-	120[6]	A&M; 4666 [US]	[producer- Manny Charlton]
Expect no mercy	Nazareth	11.1977	-	82[16]	A&M; 4741 [US]	[producer- Manny Charlton]
No mean city	Nazareth	02.1979	34[9]	88[14]	Mountain TOPS 123	[producer- Manny Charlton]
Malice in wonderland	Nazareth	02.1980	-	41[19]	A&M; 4844 [US]	[producer-Jeff Baxter]
The fool circle	Nazareth	02.1981	60[3]	70[13]	Nems NEL 6019	[producer-Jeff Baxter]
Snaz live	Nazareth	10.1981	78[3]	83[9]	Nems NEL 102	[producer-John Punter]
2XS	Nazareth	07.1982	-	122[10]	A&M; 4901 [US]	[producer-Jeff Baxter]

David Cassidy

Amerykański piosenkarz i kompozytor, ur. 12.04.1950 r. w Nowym Jorku, USA. Syn pary aktorskiej, Evelyn Ward i Jacka Cassidy’ego, karierę estradową rozpoczął w cyklicznym programie telewizyjnym „The Partridge Family”, opartym na biografii popularnej niegdyś grupy popowej The Cowsills (przebój „The Rain, The Park And Other Things”). Wkrótce odtwórcy głównych ról zadebiutowali jako samodzielna grupa The Partridge Family. Cassidy’emu przypadła rola wokalisty w ich pierwszym przeboju, „I Think I Love You”, który w 1970 r. trafił na szczyt listy amerykańskiej.

Po nagraniu kilku równie popularnych singli w 1971 r. zadebiutował jako solista, odnosząc błyskawiczny sukces nową wersją tematu „Cherish” z repertuaru The Association. Szybko stał się idolem nastolatków, ale zaniepokojony przelotnością tego typu sławy próbował zaspokoić tęsknoty specyficznej części starszej widowni. Ambitne zamiary ograniczyły się do golizny prezentowanej na łanach muzycznego magazynu „Rolling Stone”. Kampania reklamowa nie pomogła mu wiele w USA, za to w połowie 1972 r. zyskał sławę w Anglii wśród dorastającego do pełnoletności pokolenia wyżu demograficznego lat pięćdziesiątych.

Piosenka „Could It Be Forever” znalazła się na drugim miejscu Top 20, a jeszcze lepiej powiodło się „How Can I Be Sure?”, nowej wersji przeboju amerykańskiej grupy The (Young) Rascals. Utrzymany w rhythm’n’ bluesowej manierze temat „Rock Me Baby” dotarł w Wielkiej Brytanii do pierwszej dziesiątki, a w USA na 38. miejsce. Cassidy postanowił skoncentrować się na rynku brytyjskim, czego efekty nie kazały długo na siebie czekać. W 1973 r. piosenka „I’m A Clown” znalazła się na trzecim miejscu tamtejszej listy, a singel z utworami „Daydreamer” i „The Puppy Song” wszedł na jej szczyt.

 Piosenkarz z powodzeniem wykorzystywał swój własny młodzieńczy dorobek, połączony z adaptacjami starych przebojów na użytek nastolatków („Please Please Me” Beatlesów, „Darlin” The Beach Boys). Pod koniec lat siedemdziesiątych, uświadomiwszy sobie, że pierwsza młodość dobiegła kresu, Cassidy zaangażował się w poważniejsze sceniczne przedsięwzięcia. Wystąpił w musicalu Tima Rice’a i Andrew Lloyd Webbera „Joseph And The Amazing Technicolor Dreamcoat” (opartym na biblijnym motywie Józefa i jego braci), a w 1985 r. ku ogólnemu zaskoczeniu powrócił do brytyjskiej Top 10 własną kompozycją „The Last Kiss”, nagraną wraz z George'em Michaelem.

W 1987 r. przejął po Cliffie Richardzie rolę Dave’a Clarka w musicalu „Time” (przypominając dni młodzieńczej świetności angielskiego rocka). Równocześnie berło idola nastolatków przejął z rąk Davida jego młodszy brat, Shaun Cassidy. W 1990 r. w dolnych rejonach amerykańskich list przebojów pojawił się temat „Prayin’ For A Miracle” grupy Asia, skomponowany przez Davida Cassidy’ego i Johna Wettona. Równocześnie David zapowiedział swój powrót na muzyczny rynek, co wkrótce stało się faktem za sprawą albumu David Cassidy. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cherish/All I Wanna Do Is Touch You	David Cassidy	11.1971	-	9[12]	Bell 45,150 [US]	[gold-US][written by Terry Kirkman][produced by Wes Farrell]
Could It Be Forever/Blind Hope	David Cassidy	02.1972	-	37[9]	Bell 45,187 [US]	[written by Wes Farrell/Danny Janssen][produced by Wes Farrell]
Could It Be Forever/Cherish	David Cassidy	04.1972	2[17]	-	Bell 1224	[written by Terry Kirkman/Danny Janssen/Wes Farrell][produced by Wes Farrell]
How Can I Be Sure/Ricky's Tune	David Cassidy	09.1972	1[2][11]	25[9]	Bell 1258	[written by Eddie Brigati/Felix Cavaliere][produced by Wes Farrell]
Rock Me Baby/Two Time Loser	David Cassidy	11.1972	11[9]	38[8]	Bell 1268	[written by Peggy Clinger/Johnny Cymbal][produced by Wes Farrell]
I Am A Clown/Some Kind Of A Summer/Song For A Rainy Day	David Cassidy	03.1973	3[12]	-	Bell MABEL 4	[written by Tony Romeo/Dave Ellingson][produced by Wes Farrell]
Daydreamer/The Puppy Song	David Cassidy	10.1973	1[3][15]	-	Bell BELL 1334	[written by Terry Dempsey/Harry Nilsson][produced by Rick Jarrard]
If I Didn't Care/Frozen Noses	David Cassidy	05.1974	9[8]	-	Bell BELL 1350	[written by Michael Lloyd][produced by David Cassidy/Michael Lloyd]
Please Please Me/C. C. Rider Blues/Jenny Jenny	David Cassidy	07.1974	16[6]	-	Bell BELL 1371	[written by John Lennon/Paul McCartney][produced by David Cassidy/Barry Ainsworth]
I Write The Songs/Get It Up For Love	David Cassidy	07.1975	11[8]	-	RCA Victor RCA 2571	[written by Ned Doheny/Bruce Johnston][produced by David Cassidy/Bruce Johnston]
Darlin'/This Could Be The Night	David Cassidy	10.1975	18[8]	-	RCA Victor RCA 2622	[written by Brian Wilson/Mike Love][produced by David Cassidy/Bruce Johnston]
Gettin' It In The Street/I'll Have To Go Away (Saying Goodbye)	David Cassidy	12.1976	-	105[3]	RCA 10788 [US]	[written by Gerry Beckley, David Cassidy][produced by Gerry Beckley, David Cassidy]
The Last Kiss/The Letter	David Cassidy	02.1985	6[9]	-	Arista ARIST 589	[written by Alan Tarney/David Cassidy][produced by Alan Tarney]
Romance (Let Your Heart Go)	David Cassidy	05.1985	54[7]	-	Arista ARIST 620	[written by Alan Tarney/David Cassidy][produced by Alan Tarney]
Someone/Thin Ice	David Cassidy	09.1985	86[3]	-	Arista ARIST 626	[written by Alan Tarney, Sally Boyden][produced by Alan Tarney]
Lyin' to Myself	David Cassidy	09.1990	-	27[16]	Arista	[written by David Cassidy/Sue Shifrin][produced by Eric Thorngren]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cherish	David Cassidy	05.1972	2[44]	15[23]	Bell BELLS 210	[gold-US][produced by Wes Farrell]
Rock Me Baby	David Cassidy	02.1973	2[20]	41[18]	Bell BELLS 218	[produced by Wes Farrell]
Dreams are Nuthin' More than Wishes	David Cassidy	11.1973	1[1][13]	-	Bell BELLS 231	[gold-US][produced by Rick Jarrard]
Cassidy Live!	David Cassidy	08.1974	9[7]	-	Bell BELLS 243	[gold-UK][produced by Barry Ainsworth/David Cassidy]
The Higher They Climb	David Cassidy	08.1975	22[5]	-	RCA Victor RS 1012	[produced by Bruce Johnston/David Cassidy]
Romance	David Cassidy	06.1985	24[6]	-	Arista 206983	[silver-UK][produced by Alan Tarney]
David Cassidy	David Cassidy	11.1990	-	136[11]	Enigma 73 554	-
Then and Now	David Cassidy	10.2001	5[25]	147[1]	UMTV 0160822	[produced by Alan Tarney/David Cassidy/Mike Melvoin/Peter Bunetta/Scott Rammer/Ted Carfrae]
A Touch of Blue	David Cassidy	11.2003	61[2]	-	UMTV 9812859	[produced by David Cassidy/Mike Melvoin]
Could It Be Forever - The Greatest Hits	David Cassidy & The Partridge Family	11.2006	52[6]	-	Sony BMG 88697020582	[produced by Wes Farrell/Rick Jarrard/David Cassidy/Bruce Johnston/Various]

Billy Swan

William Lance Swan (ur. 12 maja 1942 r.) - amerykański piosenkarz country - autor tekstów , znany z singla z 1974 r. " I Can Help ".

Swan urodził się w Cape Girardeau w stanie Missouri . Jako dziecko uczył się gry na perkusji, pianinie i gitarze i zaczął pisać piosenki. Jego pierwszym wielkim sukcesem był moment w 1962 roku, kiedy Clyde McPhatter nagrał utwór "Lover Please", napisany przez Swana, kiedy był w lokalnym zespole Mirt Mirly & the Rhythm Steppers, który po raz pierwszy nagrał piosenkę w wytwórni Billa Blacka ,Louis.  Wersja McPhattera szybko stała się hitem pop #7.

Swan przeniósł się do Memphis, aby pracować z Blackiem, ale zostało to przerwane chorobą Black'a, a następnie śmiercią w 1965 roku. Krążą pogłoski, że Swan pracował jako ochroniarz w Graceland . Przyjaźnił się z jednym z ochroniarzy, ale nigdy nie pracował w Graceland. Następnie przeniósł się do Nashville , dzięki czemu mógł pisać piosenki country dla wielu artystów , w tym Conway'a Twitty , Waylona Jenningsa i Mela Tillisa . W 1969 roku Swan po raz pierwszy przyjął rolę producenta płyt, produkując hit Tony Joe White " Polk Salad Annie ". Swan grał również na basie dla Krisa Kristoffersona, a następnie podpisał umowę z Monument Records na nagrania solowe. 

Billy przeprowadził się do Nashville w 1972 r. I wydał swój pierwszy album "Rock on With Rhythm", który zawierał utwór "Lover Please" "I Can Help" został nagrany w 1974 r. w Young'un Sound w Murfreesboro, TN. To był numer rockabilly który znalazł się na szczycie listy Billboard Hot 100, a także w amerykańskich i kanadyjskich listach przebojów w 1974 roku, stając się hitem w wielu innych krajach. Swan napisał piosenkę na organach RMI, którą Kristofferson i piosenkarka Rita Coolidge kupili dla niego jako prezent ślubny. Został nagrany w dwóch ujęciach (bez overdubów ). Jednak inne albumy z Monument, A & M i Epic nie zakończyły się sukcesem "I Can Help".

W 1979 r. Swan udał się do Hawany na Kubie, aby wziąć udział w historycznym festiwalu Havana Jam, który odbył się w dniach 2-4 marca wraz z Stephenem Stillsiem , CBS Jazz All-Stars , Trio of Doom , Fania All-Stars , Weather Report , Bonnie Bramlett , Mike Finnegan , Kris Kristofferson, Rita Coolidge i Billy Joel , a także wielu kubańskich artystów, takich jak Irakere , Pacho Alonso , Tata Güines i Orquesta Aragón . Jego występ został uwieczniony na filmie dokumentalnym Ernesto Juana Castellanosa Havana Jam '79 .

Swan kontynuował trasę koncertową jako członek zespołu Kristoffersona i nagrywał z Randym Meisnerem z The Eagles . W 1986 roku wszedł do kalifornijskiego studia (Bench Records) w ramach zespołu Black Tie i wraz z Meisnerem, Jimmy Griffinem († 2005)  , Davidem Kemperem (perkusista), Davidem Minerem i Davidem Mansfieldem nagrał album o nazwie When Night Falls . Nagrał kolejny solowy album, Like Elvis Used to Do w 2000 roku, i kolejny album w stylu Black Tie z Meisnerem i Charlie Richem, Jr., zapowiadany jako "Meisner, Swan & Rich".   Od 2005r , Swan  został wokalistą i muzykiem sesyjnym .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Can Help/Ways Of A Woman In Love	Billy Swan	09.1974	6[9]	1[2][18]	Monument 8621	[written by Billy Swan][produced by Billy Swan/Chip Young][1[2][9].Country Chart]
I'm Her Fool/I'd Like To Work For You	Billy Swan	03.1975	-	53[4]	Monument 8641	[written by Dennis Linde/Billy Swan][produced by Billy Swan/Chip Young]
Don't Be Cruel/P.M.S.	Billy Swan	05.1975	42[4]	-	Monument S MNT 3244 [UK]	[written by Otis Blackwell/Elvis Presley][produced by Billy Swan/Chip Young]
Everything's The Same (Ain't Nothing Changed)/Overnite Thing	Billy Swan	11.1975	-	91[5]	Monument 8661	[written by Billy Swan][produced by Billy Swan/Chip Young][17[8].Country Chart]
Hello! Remember Me/Never Go Lookin' Again	Billy Swan	08.1978	-	-	A&M 2046	[written by Huey Meaux][produced by Booker T. Jones][30[4].Country Chart]
Do I Have To Draw A Picture/I Want To Change Your Life	Billy Swan	05.1981	-	-	Epic 51000	[written by B. Swan, G. Clark][produced by Larry Rogers][18[6].Country Chart]
I'm Into Lovin' You/Not Far From Forty	Billy Swan	08.1981	-	-	Epic 02196	[written by B. Swan][produced by Larry Rogers][18[7].Country Chart]
Stuck Right In The Middle Of Your Love/Soft Touch	Billy Swan	12.1981	-	-	Epic 02601	[written by B. Morrison, J. MacRae][produced by Larry Rogers][19[8].Country Chart]
With Their Kind Of Money And Our Kind Of Love/Lay Down And Love Me Tonight	Billy Swan	05.1982	-	-	Epic 02841	[written by D. Robertson, B. Swan][produced by Larry Rogers][32[4].Country Chart]
Rainbows And Butterflies/Only Be You	Billy Swan	03.1983	-	-	Epic 03505	[written by J. Flynn III][produced by Larry Rogers][39[2].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Can Help	Billy Swan	12.1974	-	21[16]	Monument 33 279	[produced by Billy Swan/Chip Young]

Virginia Astley

Ur. w 1969r w Watford w hr. Hertfordshire (Anglia). Astley rozpoczęła karierę od występów w formacji Ravishing Beauties u boku Nicoli Holland i Kate St. John. Wszystkie posiadały klasyczne wykształcenie muzyczne, które chciały - jak się potem okazało, z umiarkowanym powodzeniem - wykorzystać na rynku muzyki pop. Współpracowały m.in. z formacjami Echo And The Bunnymen i Teardrop Explodes.

Astley opuściła zespół w 1982r, by podjąć karierę solową. Jej pierwszy utwór, „Love’s A Lonely Place To Be”, był melancholijnym peanem opowiadającym o uczuciu osamotnienia po rozpadzie związku. Refren, zaśpiewany niemal chłopięcym sopranem, nadawał utworowi wyjątkowy nastrój. Singel dotarł do 7. miejsca brytyjskiej listy niezależnej - pasował dobrze do panującej podówczas mody na „spokojny pop”.

Debiutancki album z 1983r potwierdził miłość Astley do wszystkiego, co angielskie i pastoralne. Była to płyta w przeważającej części instrumentalna, o sentymentalnej atmosferze; artystka wykorzystała na niej dźwięki letniego wiejskiego dnia. Śpiewy ptaków i odgłosy z farmy nadawały albumowi brzmienie nowoczesnej produkcji Deliusa.

 Trzy lata zajęło przygotowanie następnej płyty długogrającej. Produkcją Hope In Darkened Heart zajął się Ryuichi Sakamoto. Astley skupiła się na swoich ulubionych tematach: utracie dziecięcej niewinności i rozterkach wieku dojrzałego. Ta utalentowana artystka pozostaje na marginesie komercyjnej sceny muzycznej i najczęściej występuje gościnnie w nagraniach innych wykonawców.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Love's A Lonely Place To Be/Soaring	Virginia Astley	01.1983	8.Indie	-	Why Fi WFI 001	[written by Virginia Astley][produced by Jon Astley, Phil Chapman]
Melt The Snow	Virginia Astley	02.1985	27.Indie	-	Rough Trade RTT 158	[produced by Jon Astley, Virginia Astley]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
From Gardens Where We Feel Secure	Virginia Astley	07.1983	4.Indie	-	Rough Trade ROUGH 58	[produced by Virginia Astley, Russell Webb]

Armoury Show

Zespół założony w 1983r przez Richarda Jobsona (ur. 6.10.1960r w Kirkcaldy
, Szkocja; śpiew, gitara) oraz Russella Webba (gitara basowa/śpiew), długoletnich członków formacji The Skids. Początkowo skład grupy uzupełnili John McGeoch (ur. 28.05.1955r w Greenock w hr. Strathclyde, Szkocja; gitara), wcześniej występujący z Magazine i Siouxsie And The Banshees oraz John Doyle (perkusja).

Chociaż kwartet ten odniósł pewien sukces singlami „Castles In Spain" (1984) i „We Can Be Brave Again” (1985), dwaj ostatni muzycy nie pasowali do ogólnego założenia i odeszli po nagraniu jedynego albumu Waiting For The Floods. Był on niezbyt udaną miksturą różnych stylów; lepsze wrażenie robił wydany w 1987 singel „New York City” nagrany z udziałem Jobsona, Webba i różnych muzyków sesyjnych. Choć utwór przypominał wczesne produkcje Simple Minds, wydawało się, że grupa odzyskała wiarę w siebie. Niestety, na skutek rosnącego zaangażowania Jobsona w pracę modela, grupa wkrótce się rozpadła.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Castles In Spain/Innocents Abroad	Armoury Show	08.1984	69[4]	-	Parlophone R 6079	[written by The Armoury Show][produced by Nick Tauber]
We Can Be Brave Again/A Feeling	Armoury Show	01.1985	66[3]	-	Parlophone R 6087	[written by The Armoury Show][produced by Howard Gray, The Armoury Show]
Glory Of Love/Higher Than The Instrumental	Armoury Show	01.1985	92[1]	-	Parlophone R 6098	[written by The Armoury Show][produced by Nick Launay]
Love In Anger/Tender Is The Night	Armoury Show	01.1987	63[3]	-	Parlophone R 6149	[written by The Armoury Show][produced by Howard Gray]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Waiting For The Floods	Armoury Show	09.1985	57[1]	-	Parlophone ARM 1	[produced by Nick (Severe) Launay]

Any Trouble

W 1980r pismo „Melody Maker” uznało Any Trouble za „najbardziej frapującą nową grupę rock’n'rollową od czasu Pretenders". Zespół założony został w Stoke (Anglia) przez kompozytora Clive’a Gregsona (ur. 4.01.1955r w Ashton--Under-Lyne pod Manchesterem, Anglia) i działał na scenie „pub-rocka” wśród takich formacji, jak np. Dr. Feelgood i Flip City Elvisa Costello.

Pozostałymi członkami byli Chris Parks (gitara prowadząca), Mel Harley (perkusja) i Phil Barnes (gitara basowa). Grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Stiff Records; wydanie singla „Yesterday's Love” promowane było za pomocą całostronicowych reklam w prasie muzycznej. Album Where Are All The Nice Girls był solidnym debiutem, ale lepszą próbkę surowej, bluesującej muzyki Any Trouble daje rozprowadzony w nakładzie jedynie 500 egzemplarzy promocyjny album koncertowy.

Grupa udała się w trasę koncertową po Europie i USA w ramach zorganizowanej przez wytwórnię „The Stiff Tour", która zaczęła coraz bardziej promować Any Trouble na rynku amerykańskim, ponieważ w Wielkiej Brytanii uznawano Gregsona - w okularach z czarnymi oprawkami, śpiewającego cyniczne teksty - za naśladowcę Elvisa Costello. Wheels In Motion nie był zbyt interesującą propozycją - dziwny wydawał się wybór Mike’a Howletta, który wcześniej współpracował z OMD, na producenta.

Wytwórnia straciła wiarę w sukces grupy i nie przedłużyła z nią kontraktu. Wkrótce potem z zespołu odeszli Martin Hughes (który wcześniej zajął miejsce Mela Harleya) i Chris Parks. Any Trouble powrócił na scenę w 1982, towarzysząc Johnowi Martynowi podczas trasy koncertowej po Wielkiej Brytanii. Wkrótce grupa podpisała kontrakt z wytwórnią EMI America. Z pierwszego składu pozostali już tylko Gregson i Barnes; nowymi członkami zostali Steve Gurl (instrumenty klawiszowe) i Andy Ebsworth (perkusja). Zbyt wiele wysiłku włożono w stronę produkcyjną krążka Any Trouble; sam Gregson mówił potem, że album jest po prostu „matowy".

Łabędzią pieśnią Any Trouble miał się stać dwupłytowy Wrong End Of The Race,wytwórnia EMI nie promowała go i wkrótce po jego wydaniu grupa rozwiązała się. Ostatni koncert odbył się w londyńskim klubie Dingwalls w Boże Narodzenie 1984. Gregson pracował potem z Richardem Thompsonem i nagrywał też z utalentowaną wokalistką Christine Collister pod szyldem Gregson And Collister.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Yesterday's Love/Nice Girls	Any Trouble	03.1980	-	-	Stiff BUY 74	[written by Clive Gregson][produced by Any Trouble]
Second Choice/The Name Of The Game/Bible Belt	Any Trouble	06.1980	-	-	Stiff BUY 79	[written by Clive Gregson][produced by John Wood]
Girls Are Always Right/No Idea	Any Trouble	10.1980	-	-	Stiff BUY 94	[written by Clive Gregson][produced by John Wood]
Trouble With Love/She'll Belong To Me	Any Trouble	06.1981	-	-	Stiff BUY 119	[written by Clive Gregson][produced by Mike Howlett]
Touch And Go/Man Of The Moment	Any Trouble	04.1983	-	-	EMI America EA 154	[written by Clive Gregson][produced by David Kershenbaum]
I'll Be Your Man/Human Heart	Any Trouble	09.1983	-	-	EMI America EA 163	[written by Clive Gregson][produced by David Kershenbaum]
Baby Now That I've Found You/Bricks And Mortar	Any Trouble	03.1984	-	-	EMI America EA 166	[written by Tony Macaulay, John Macleod][produced by Will Birch, John Wood]
Open Fire/Coming Of Age	Any Trouble	06.1984	-	-	EMI America EA 173	[written by Clive Gregson][produced by David Kershenbaum]
Touch And Go/Man Of The Moment	Any Trouble	04.1983	-	-	EMI America EA 154	[written by Clive Gregson][produced by David Kershenbaum]
Touch And Go/Man Of The Moment	Any Trouble	04.1983	-	-	EMI America EA 154	[written by Clive Gregson][produced by Will Birch, John Wood]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Where Are All The Nice Girls?	Any Trouble	.1980	-	-	Stiff SEEZ 25	[produced by John Wood]
Wheels In Motion	Any Trouble	.1981	-	-	Stiff SEEZ 37	[produced by Mike Howlett]
Any Trouble	Any Trouble	.1983	-	-	EMI America AML 4001791	[produced by David Kershenbaum]
Wrong End Of The Race	Any Trouble	.1984	-	-	EMI America AMLS 2401203	[produced by John Wood, Will Birch]

Anti-Nowhere League

Jedna z czołowych formacji brytyjskiej sceny punkowej z początku lat 80-tych - obok GBH i Exploited. Zespół powstał w Tunbridge Wells w hr. Kent (Anglia). Niestety, muzycy roztrwonili swój talent, poświęcając się głównie hardcore'owym wygłupom i paradując w skórach i łańcuchach rodem z motocyklowych gangów.

Liderami grupy byli Animal (właśc. Nick Karmer; śpiew) i Magoo (gitara). Zabarwione seksualnie ekscesy Anti-Nowhere League składały się z elementów zarówno zabawnych, jak i po prostu obrzydliwych: cały arsenał nieprzyzwoitych słów, chorobliwa mizoginia i gloryfikacja zezwierzęcenia. Najbardziej pamiętną produkcją Anti-Nowhere League była przeróbka „Streets Of London” Ralpha McTella, w której folkowy sentymentalizm zastąpiony został retoryką rynsztoka.

Tysiące egzemplarzy singla zostały skonfiskowane i zniszczone przez policję, ponieważ umieszczony na stronie B utwór „So What” sąd uznał za obsceniczny. Nie przeszkodziło to jednak dotrzeć grupie do pierwszego miejsca brytyjskiej listy niezależnej, który to wyczyn powtórzyła jeszcze trzykrotnie w 1982 singlami „I Hate People”, „Woman” i „For You”. Na fali spadku popularności punka zespół skrócił nazwę do League i zaczął grać hybrydę punka z metalem, dobrze pasującą do image’u motocyklistów.

O dziwo, rezultaty były dużo lepsze, niż można się było spodziewać: na albumie The Perfect Crime znalazło się kilka wyśmienitych utworów, m.in. prawie subtelny „(I Don’t Believe) This Is My England”. Zespół rozwiązał się w 1988r, ale od czasu do czasu wznawiał działalność - m.in. w 1989 nagrał album Live And Loud.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Streets Of London/So What	Anti-Nowhere League	11.1981	48[5]	-	WXYZ ABCD 1	[written by McTell][produced by An Aurable Production]
I Hate... People/Let's Break The Law	Anti-Nowhere League	03.1982	46[3]	-	WXYZ ABCD 2	[written by Animal, Magoo][produced by An Aurable Production]
Woman/Rocker	Anti-Nowhere League	07.1982	72[2]	-	WXYZ ABCD 4	[written by Animal, Magoo][produced by An Aurable Production]
Out On The Wasteland/We Will Survive	Anti-Nowhere League	01.1985	89[1]	-	ABC [WXYZ] UK ABCS 004	[written byKramer, Exall, Blake, Gilham][produced by The League]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
We Are…The League	Anti-Nowhere League	05.1982	24[11]	-	WXYZ LMNOP 1	[produced by An Aurable Production]
Live In Yugoslavia	Anti-Nowhere League	11.1983	88[1]	-	I.D. NOSE 3	[produced by Anti-Nowhere League]

The Nycer

The Nycer  to duet DJ-a i francuskiego producenta house / electro, który urodził się  1 stycznia 2008 r   w Nicei .Andy Rock i Ken Roll rozpoczynają swoją karierę jako rezydenci klubów na południu Francji , ich ojczyźnie.
Andy Rock, urodzony 24 marca 1977r w Nicei rozpoczął swoją karierę DJ'a w wieku 18 lat.

Ken Roll, urodzony na 11 listopada 1987 r  , został zauważony w 2003 roku podczas finału konkursu NRJ , gdzie otrzymał trzecie miejsce, co otwierało drzwi do dyskotek w swoim regionie.

Wspólnie decydują się na koprodukcję pod pseudonimem "The Nycer".
Po pierwszym singlu Naked (Armada Music) spotykają się z wokalistką Deeci z Marsylii i współpracują w 2010 roku nad tytułem Losing Control   . Ten singiel był emitowany na falach radiowych , takich jak Fun Radio , Radio Vitamin , Radio Space i zajmuje pierwsze miejsce w sprzedaży elektronicznej na platformach do pobrania : Itunes / Virgin we Francji .

Na początku  Nasty Girl wydany przez uwodzi internautów, podczas gdy "Turbo" (Workmachine / Spinnin Rec) wchodzi do kompilacji CD ( Pacha ...) i listę odtwarzania  międzynarodowych DJ-ów .

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Losing Control

The Nycer feat. Deeci

10.2010

76[3]

-

-

-

-

-

-

-

Njoy

-

Robert Nyel

Robert Nyel , pseudonim Roberta Niela , ur 18 kwietnia 1930 r w Grasse ,zmarł 26 listopada 2016 r   w tym samym mieście, francuski piosenkarz i autor tekstów .Jeśli jednak zapomnieliśmy piosenkarza Roberta Nyela, pamiętamy autora piosenek, który, związany był z kompozytorką Gaby Verlore  ( 1921 - 2005 ), jest częścią frankofońskiej pamięci zbiorowej z co najmniej dwoma utworami: C'était bien (Le P'tit Bal perdu) w wykonaniu Bourvila i Juliette Gréco w 1961 r. i Déshabillez-moi , którego nie można pominąć w repertuarze Juliette Gréco ( 1967 ).

Jego rodzinna Prowansja zainspirowała go, ponieważ pisał w tym duchu dla siebie i dla aktora-piosenkarza ,marsylczyka Roberta Ripa, który zawdzięcza swój największy sukces, piosenkę Magali, której refren jest w dialekcie prowansalskim ( 1962 ).

W 1983 r., przy akompaniamencie fortepianu Claude'a Rogena, jest gwiazdą Gali Radiowej 20/20 na scenie Międzynarodowego Centrum   w Paryżu .

Robert Nyel już dawno porzucił piosenkę, by poświęcić się malarstwu w Grasse , rodzinnym mieście  .Umiera 26 listopada 2016 r w Grasse i był pochowany 1 grudnia 2016 r na cmentarzu Sainte-Brigitte w mieście  .

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Magali

Robert Nyel

10.1962

33[20]

-

-

-

-

-

-

-

Philips 432.788 BE

[written by G. Verlor Et R. Nyel ]

NZH

NZH ( Natural Zion High ) to francuska grupa dancehallowa .
Zespół wydał swój drugi album, Dancehall Fever , w czerwcu 2007 roku, z ich pierwszym singlem " Princess", co było znaczącym sukcesem. Następnie wprowadzono na rynek drugi singiel, New Style .

Kymai obecnie kontynuje  solową karierą.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Princess	NZH	06.2007	2[23]	-	-	-	-	-	-	-	Heben Music 88697089122	-
New Style	NZH	10.2007	36[8]	-	-	-	-	-	-	-	Heben Music 88697189342	-

Albums

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	UK	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Dancehall Fever	NZH	06.2007	65[12]	-	-	-	-	-	-	-	Heben Music 88697089122	-
New Style	NZH	10.2007	36[8]	-	-	-	-	-	-	-	Disques Exact DECD-2804	-

Boo Radleys

Boo Radleys, grupa brytyjska. Powstała w 1988 w Wallasey niedaleko Liverpoolu. Nazwę wzięła od jednej z postaci powieści Zabić drozda Harper Lee. Formację założyli Sice (znany też jako Sice S. Fucheflappe, właśc. Simon Rowbottom; 18.06.1969, Wallasey, Merseyside) -voc, g i Martin James Carr (29.11.1968, Thurso, Highland Region, Szkocja) -g, a trzon wraz z nimi ustanowił Timothy James Brown (26.02.1969, Wallasey, Merseyside) - b z zespołu Small Pleasures.
W pierwszym okresie przez grupę przewinęło się kilku perkusistów, m.in. Rob Harrison i Steve Hewitt. Latem 1990 Hewitta, który odszedł do Breed, zastąpił Robert Mark Cieka (4.08.1968, Birmingham) - dr, znany z Expandine Men. W 1993 dołączył The Right Reverend Wendy Wilkinson - k, który już wcześniej współpracował z The Boo Radleys jako realizator dźwięku. W styczniu 1994 zastąpił go Ed Ball - k, znany z TV Personalities. W styczniu 1999 formacja zakończyła działalność.

Już w 1988 zaprezentowała się publiczności, m.in. bywalcom baru Victoria w New Brighton. Na początku 1989 dokonała na własny koszt kilku próbnych nagrań, ale nie umiała zainteresować nimi żadnej wytwórni płytowej. Równo rok później zwróciła na siebie uwagę Marka Waringa z zespołu Dandelion Adventure, związanego z maleńką firmą Action z Preston. I to on namówił Gordona Gibsona, szefa Action, by dał The Boo Radleys szansę. W jeden dzień marca 1990 nagrała w manenesterskim studiu Out Of The Blue przy pomocy Ajaya, innego muzyka Dandelion Adventure, jako producenta minialbum "Ichabold And I", wydany w lipcu tego roku. Przedstawiła intrygujące kompozycje wzorowane na dokonaniach Jesus And Mary Chain, Sonic Youth, Dinosaur Jr. i przede wszystkim My Bloody Valentine, o łagodnych, jakby sennych melodiach i hałaśliwym gitarowym brzmieniu, np. Eleanor Everything, Sweet Salad Birth, Hip Clown Rag, Kaleidoscope.
Spodobała się znanemu prezenterowi radiowemu Johnowi Peelowi i wystąpiła w jego audycji. To pomogło jej podpisać kontrakt z wytwórnią Rough Trade. Pierwsza czwórka, jaką dla niej nagrała, "Kaleidoscope" z października 1990, przeszła bez echa, ale dwie następne, "Every Heaven" z kwietnia 1991 i "Boo Up!" z września tego roku, zyskały już pewną popularność (w listopadzie 1993 zawartość wszystkich trzech powtórzono na płycie "Learning To Walk"). Gdy jednak rozpoczęła wraz z producentem Edem Bullerem pracę nad albumem, firma Rough Trade popadła w tarapaty finansowe i niebawem zawiesiła działalność. Grupie udało się jednak niemal natychmiast związać z inną wytwórnią - Creation (po krótkim, bezowocnym okresie współpracy z Fontaną).

Album "Everything's Alright Forever" z marca 1992, promowany czwórką "Adrenalin" z lutego i singlem Does This Heart?/Boo! Forever (znanym też w postaci czwórki "Boo! Forever") z czerwca tego roku, zawierał nadal muzykę wtórną wobec dokonań My Bloody Valentine, bardziej jednak urozmaiconą niż na "Ichabold And I" - zarówno kompozycje ostrzejsze, pełne gitarowego zgiełku, nieco zwariowane, w rodzaju Losing It (Song For Abigail), Memory Babe czy I Feel Nothin', jak i spokojne, nastrojowe, pełne liryzmu, choćby Spaniard. W tym czasie grupa po raz pierwszy wzbogaciła brzmienie swoich utworów dźwiękami instrumentów smyczkowych (Whiplashed) i dętych (Lazy Day). Promując dzieło, dotarła z koncertami do Stanów -grała tam jesienią 1992 u boku zespołu Sugar.

Pierwszym wielkim osiągnięciem artystycznym The Boo Radleys była płyta "Giant Steps" z sierpnia 1993, wyprodukowana przez samych muzyków przy niewielkiej pomocy realizatora dźwięku Andy'ego Wilkinsona (uczestniczącego w sesji także w roli pianisty). Ambitne literackie teksty o wydźwięku filozoficznym ilustrowała zarówno muzyka niepokojąca, mroczna, ponura, np. Lazarus czy Leaves And Sand, jak i pełna lekkości i wdzięku, np. Wish I Was Skinny czy Butterfly McQueen. I chociaż w kompozycjach nadal można się było doszukać wielu różnych wpływów - od The Jesus And Mary Chain (Take The Time Around) przez New Order (pomyślana jako hołd dla tego zespołu piosenka Barney... And Me) po duet Simon And Garfunkel (I've Lost The Reason) - całość była dziełem spójnym i świeżym. Chwalono intrygujące brzmienie tej muzyki, zwracające uwagę bogactwem szczegółów, obfitujące w barwy instrumentów tak różnych, jak trąbka, wiolonczela czy syntezator.

Płycie, przez wiele pism muzycznych uznaną za album roku, towarzyszyły single Lazarus/Let Me Be Your Faith z listopada 1992, I Hang Suspended/Rodney King z lipca 1993, Wish I Was Skinny/Peachy Keen z października tego roku i Barney... And Me/Zoom (utwór z repertuaru Fat Larry's Band) z lutego 1994. Także tym razem grupa dotarła z koncertami do Stanów - latem 1994 uczestniczyła w objazdowym festiwalu Lollapalooza.

Formacja ugruntowała sukces albumem "Wake Up!" z marca 1995, promowanym singlami Wake Up Boo!/Janus z lutego 1995, Find The Answer Within/Don't Take Your Gun To Town z maja, It's Lulu/This Is Not About Me z lipca oraz zawierającym premierowe piosenki From The Bench At Belvidere/Hi Falutin' z września tego roku. Tym razem zaproponowała dzieło bliższe muzyki pop niż kiedykolwiek w przeszłości, niemal zupełnie pozbawione gitarowego ,hałasu spod znaku My Bloody Valentine, pełne za to chwytliwych, beatlesowskich melodii, skrzące się od efektowych brzmień, rzeczywiście urzekające (wyróżniały się trzy utwory: Reaching Out From Here, Martin Doom! It's Seven O'Clock i Stuck On Amber). Promowała je m.in. występami na dwóch wielkich festiwalach rockowych -w lipcu 1995 w Glastonbury i w sierpniu tego roku w Reading.

Nieco zaskakującym powrotem do muzyki ostrzejszej, bardziej hałaśliwej i zakręconej, chwilami wręcz kakofonicznej, pozbawionej właściwie - mimo atrakcyjnych, beatlesowskich melodii - popowego szlifu była kapitalna płyta "Cmon Kids" z września 1996, zawierająca takie utwory, jak Cmon Kids, Meltin' Worm, Melodies For The Dead (Colours For the Blind), Whats In The Box? (See Whatcha Got), Four Saints, Shelter i One Last Hurrah. Niestety, ani ona, ani towarzyszące jej single - What's In The Box? (See Whatcha Got)/Bloke In A Dress z sierpnia i Cmon Kids/Spion Cop z października tego roku oraz Ride The Tiger/Vote You ze stycznia 1997 - nie odniosły takiego sukcesu jak poprzednio. Co zapewne było powodem kolejnej zmiany kierunku.

Album "Kingsize" z października 1998 znowu bowiem zdominowały piosenki gładsze, łagodniejsze, staranniej opracowane (często z wykorzystaniem brzmień instrumentów smyczkowych i dętych), np. Monuments For A Dead Century, Heaven's At The Bottom Of This Glass, Kingsize, High As Monkeys, Jimmy Webb Is God, Song From The Blueroom. Posunięciem zdecydowanie komercyjnym wydawały się też nawiązania do różnych odmian muzyki tanecznej, np. funku (The Future Is Now) czy techno (Free Huey). Na pierwszy singel wybrano utwór Free Huey. Niepowodzenie albumu przesądziło los grupy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lazarus	Boo Radleys	11.1992	76	-	Creation CRE 137	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Lazarus	Boo Radleys	06.1992	-	-	Creation CRE 137	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Does This Hurt?/Boo! Forever	Boo Radleys	06.1992	67[1]	-	Creation CRE 128	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Ed Buller]
Wish I Was Skinny/Peachy Keen	Boo Radleys	10.1993	75[1]	-	Creation CRE 169	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Barney (...and Me)	Boo Radleys	02.1994	48[2]	-	Creation CRE 178	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Lazarus	Boo Radleys	06.1994	50[3]	-	Creation CRE 137	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Boo! Productions Inc. ]
Wake Up Boo!/ Janus	Boo Radleys	03.1995	9[18]	-	Creation CRE 191	[written by Martin Carr][produced by Boo Radleys]
Find the Answer Within/Don't Take Your Gun To Town	Boo Radleys	05.1995	37[12]	-	Creation CRE 202	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys]
It's Lulu	Boo Radleys	07.1995	25[9]	-	Creation CRE 211	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys
From the Bench at Belvidere/Hi Falutin	Boo Radleys	10.1995	24[8]	-	Creation CRE 214	[written by Martin Carr][produced by Boo! Productions Inc. ]
What's in the Box (See Whatcha Got)	Boo Radleys	08.1996	25[9]	-	Creation CRE 220	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]
C'mon Kids	Boo Radleys	10.1996	18[5]	-	Creation CRE 236	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]
Ride the Tiger/Vote You	Boo Radleys	02.1997	38[4]	-	Creation CRE 248	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]
Free Huey	Boo Radleys	10.1998	54[3]	-	Creation CRESCD 299	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Everything's Alright Forever	Boo Radleys	03.1992	55[1]	-	Creation CRELP 120	[produced by Ed Buller, The Boo Radleys]
Giant Steps	Boo Radleys	07.1993	17[4]	-	Creation CRECD 149	[produced by Martin Carr, Tim Brown & Andy Wilkinson]
Wake Up!	Boo Radleys	03.1995	1[1][23]	-	Creation CRECD 179	[gold][produced by Boo Radleys]
C'mon Kids	Boo Radleys	09.1996	20[3]	-	Creation CRECD 194	[produced by Paul Q. Kolderie, Sean Slade, The Boo Radleys]
Kingsize	Boo Radleys	10.1998	62[2]	-	Creation CRECD 228	[produced by The Boo Radleys]