Boo Radleys

Boo Radleys, grupa brytyjska. Powstała w 1988 w Wallasey niedaleko Liverpoolu. Nazwę wzięła od jednej z postaci powieści Zabić drozda Harper Lee. Formację założyli Sice (znany też jako Sice S. Fucheflappe, właśc. Simon Rowbottom; 18.06.1969, Wallasey, Merseyside) -voc, g i Martin James Carr (29.11.1968, Thurso, Highland Region, Szkocja) -g, a trzon wraz z nimi ustanowił Timothy James Brown (26.02.1969, Wallasey, Merseyside) - b z zespołu Small Pleasures.
W pierwszym okresie przez grupę przewinęło się kilku perkusistów, m.in. Rob Harrison i Steve Hewitt. Latem 1990 Hewitta, który odszedł do Breed, zastąpił Robert Mark Cieka (4.08.1968, Birmingham) - dr, znany z Expandine Men. W 1993 dołączył The Right Reverend Wendy Wilkinson - k, który już wcześniej współpracował z The Boo Radleys jako realizator dźwięku. W styczniu 1994 zastąpił go Ed Ball - k, znany z TV Personalities. W styczniu 1999 formacja zakończyła działalność.

Już w 1988 zaprezentowała się publiczności, m.in. bywalcom baru Victoria w New Brighton. Na początku 1989 dokonała na własny koszt kilku próbnych nagrań, ale nie umiała zainteresować nimi żadnej wytwórni płytowej. Równo rok później zwróciła na siebie uwagę Marka Waringa z zespołu Dandelion Adventure, związanego z maleńką firmą Action z Preston. I to on namówił Gordona Gibsona, szefa Action, by dał The Boo Radleys szansę. W jeden dzień marca 1990 nagrała w manenesterskim studiu Out Of The Blue przy pomocy Ajaya, innego muzyka Dandelion Adventure, jako producenta minialbum "Ichabold And I", wydany w lipcu tego roku. Przedstawiła intrygujące kompozycje wzorowane na dokonaniach Jesus And Mary Chain, Sonic Youth, Dinosaur Jr. i przede wszystkim My Bloody Valentine, o łagodnych, jakby sennych melodiach i hałaśliwym gitarowym brzmieniu, np. Eleanor Everything, Sweet Salad Birth, Hip Clown Rag, Kaleidoscope.
Spodobała się znanemu prezenterowi radiowemu Johnowi Peelowi i wystąpiła w jego audycji. To pomogło jej podpisać kontrakt z wytwórnią Rough Trade. Pierwsza czwórka, jaką dla niej nagrała, "Kaleidoscope" z października 1990, przeszła bez echa, ale dwie następne, "Every Heaven" z kwietnia 1991 i "Boo Up!" z września tego roku, zyskały już pewną popularność (w listopadzie 1993 zawartość wszystkich trzech powtórzono na płycie "Learning To Walk"). Gdy jednak rozpoczęła wraz z producentem Edem Bullerem pracę nad albumem, firma Rough Trade popadła w tarapaty finansowe i niebawem zawiesiła działalność. Grupie udało się jednak niemal natychmiast związać z inną wytwórnią - Creation (po krótkim, bezowocnym okresie współpracy z Fontaną).

Album "Everything's Alright Forever" z marca 1992, promowany czwórką "Adrenalin" z lutego i singlem Does This Heart?/Boo! Forever (znanym też w postaci czwórki "Boo! Forever") z czerwca tego roku, zawierał nadal muzykę wtórną wobec dokonań My Bloody Valentine, bardziej jednak urozmaiconą niż na "Ichabold And I" - zarówno kompozycje ostrzejsze, pełne gitarowego zgiełku, nieco zwariowane, w rodzaju Losing It (Song For Abigail), Memory Babe czy I Feel Nothin', jak i spokojne, nastrojowe, pełne liryzmu, choćby Spaniard. W tym czasie grupa po raz pierwszy wzbogaciła brzmienie swoich utworów dźwiękami instrumentów smyczkowych (Whiplashed) i dętych (Lazy Day). Promując dzieło, dotarła z koncertami do Stanów -grała tam jesienią 1992 u boku zespołu Sugar.

Pierwszym wielkim osiągnięciem artystycznym The Boo Radleys była płyta "Giant Steps" z sierpnia 1993, wyprodukowana przez samych muzyków przy niewielkiej pomocy realizatora dźwięku Andy'ego Wilkinsona (uczestniczącego w sesji także w roli pianisty). Ambitne literackie teksty o wydźwięku filozoficznym ilustrowała zarówno muzyka niepokojąca, mroczna, ponura, np. Lazarus czy Leaves And Sand, jak i pełna lekkości i wdzięku, np. Wish I Was Skinny czy Butterfly McQueen. I chociaż w kompozycjach nadal można się było doszukać wielu różnych wpływów - od The Jesus And Mary Chain (Take The Time Around) przez New Order (pomyślana jako hołd dla tego zespołu piosenka Barney... And Me) po duet Simon And Garfunkel (I've Lost The Reason) - całość była dziełem spójnym i świeżym. Chwalono intrygujące brzmienie tej muzyki, zwracające uwagę bogactwem szczegółów, obfitujące w barwy instrumentów tak różnych, jak trąbka, wiolonczela czy syntezator.

Płycie, przez wiele pism muzycznych uznaną za album roku, towarzyszyły single Lazarus/Let Me Be Your Faith z listopada 1992, I Hang Suspended/Rodney King z lipca 1993, Wish I Was Skinny/Peachy Keen z października tego roku i Barney... And Me/Zoom (utwór z repertuaru Fat Larry's Band) z lutego 1994. Także tym razem grupa dotarła z koncertami do Stanów - latem 1994 uczestniczyła w objazdowym festiwalu Lollapalooza.

Formacja ugruntowała sukces albumem "Wake Up!" z marca 1995, promowanym singlami Wake Up Boo!/Janus z lutego 1995, Find The Answer Within/Don't Take Your Gun To Town z maja, It's Lulu/This Is Not About Me z lipca oraz zawierającym premierowe piosenki From The Bench At Belvidere/Hi Falutin' z września tego roku. Tym razem zaproponowała dzieło bliższe muzyki pop niż kiedykolwiek w przeszłości, niemal zupełnie pozbawione gitarowego ,hałasu spod znaku My Bloody Valentine, pełne za to chwytliwych, beatlesowskich melodii, skrzące się od efektowych brzmień, rzeczywiście urzekające (wyróżniały się trzy utwory: Reaching Out From Here, Martin Doom! It's Seven O'Clock i Stuck On Amber). Promowała je m.in. występami na dwóch wielkich festiwalach rockowych -w lipcu 1995 w Glastonbury i w sierpniu tego roku w Reading.

Nieco zaskakującym powrotem do muzyki ostrzejszej, bardziej hałaśliwej i zakręconej, chwilami wręcz kakofonicznej, pozbawionej właściwie - mimo atrakcyjnych, beatlesowskich melodii - popowego szlifu była kapitalna płyta "Cmon Kids" z września 1996, zawierająca takie utwory, jak Cmon Kids, Meltin' Worm, Melodies For The Dead (Colours For the Blind), Whats In The Box? (See Whatcha Got), Four Saints, Shelter i One Last Hurrah. Niestety, ani ona, ani towarzyszące jej single - What's In The Box? (See Whatcha Got)/Bloke In A Dress z sierpnia i Cmon Kids/Spion Cop z października tego roku oraz Ride The Tiger/Vote You ze stycznia 1997 - nie odniosły takiego sukcesu jak poprzednio. Co zapewne było powodem kolejnej zmiany kierunku.

Album "Kingsize" z października 1998 znowu bowiem zdominowały piosenki gładsze, łagodniejsze, staranniej opracowane (często z wykorzystaniem brzmień instrumentów smyczkowych i dętych), np. Monuments For A Dead Century, Heaven's At The Bottom Of This Glass, Kingsize, High As Monkeys, Jimmy Webb Is God, Song From The Blueroom. Posunięciem zdecydowanie komercyjnym wydawały się też nawiązania do różnych odmian muzyki tanecznej, np. funku (The Future Is Now) czy techno (Free Huey). Na pierwszy singel wybrano utwór Free Huey. Niepowodzenie albumu przesądziło los grupy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lazarus	Boo Radleys	11.1992	76	-	Creation CRE 137	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Lazarus	Boo Radleys	06.1992	-	-	Creation CRE 137	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Does This Hurt?/Boo! Forever	Boo Radleys	06.1992	67[1]	-	Creation CRE 128	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Ed Buller]
Wish I Was Skinny/Peachy Keen	Boo Radleys	10.1993	75[1]	-	Creation CRE 169	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Barney (...and Me)	Boo Radleys	02.1994	48[2]	-	Creation CRE 178	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo! Productions Inc. ][30.Modern Rock Tracks]
Lazarus	Boo Radleys	06.1994	50[3]	-	Creation CRE 137	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys, The , Boo! Productions Inc. ]
Wake Up Boo!/ Janus	Boo Radleys	03.1995	9[18]	-	Creation CRE 191	[written by Martin Carr][produced by Boo Radleys]
Find the Answer Within/Don't Take Your Gun To Town	Boo Radleys	05.1995	37[12]	-	Creation CRE 202	[written by Boo Radleys,Martin][produced by Boo Radleys]
It's Lulu	Boo Radleys	07.1995	25[9]	-	Creation CRE 211	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys
From the Bench at Belvidere/Hi Falutin	Boo Radleys	10.1995	24[8]	-	Creation CRE 214	[written by Martin Carr][produced by Boo! Productions Inc. ]
What's in the Box (See Whatcha Got)	Boo Radleys	08.1996	25[9]	-	Creation CRE 220	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]
C'mon Kids	Boo Radleys	10.1996	18[5]	-	Creation CRE 236	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]
Ride the Tiger/Vote You	Boo Radleys	02.1997	38[4]	-	Creation CRE 248	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]
Free Huey	Boo Radleys	10.1998	54[3]	-	Creation CRESCD 299	[written by Martin Carr ][produced by Boo Radleys]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Everything's Alright Forever	Boo Radleys	03.1992	55[1]	-	Creation CRELP 120	[produced by Ed Buller, The Boo Radleys]
Giant Steps	Boo Radleys	07.1993	17[4]	-	Creation CRECD 149	[produced by Martin Carr, Tim Brown & Andy Wilkinson]
Wake Up!	Boo Radleys	03.1995	1[1][23]	-	Creation CRECD 179	[gold][produced by Boo Radleys]
C'mon Kids	Boo Radleys	09.1996	20[3]	-	Creation CRECD 194	[produced by Paul Q. Kolderie, Sean Slade, The Boo Radleys]
Kingsize	Boo Radleys	10.1998	62[2]	-	Creation CRECD 228	[produced by The Boo Radleys]