Opuściwszy szkołę w wieku 14 lat, MacColl przyłączył się do grupy The Salford Clarion Players, a w wieku 16 lat był już związany z teatrem ulicznym. Pozostał do końca życia wiemy Partii Komunistycznej, na co złożyły się osobiste doświadczenia z okresu Wielkiego Kryzysu oraz świadomość, jaki wpływ czasy te wywarły na ojca i jego otoczenie. W efekcie wczesnych kontaktów z teatrem politycznym MacColl założył wraz z Joan Littlewood, która została jego pierwszą żoną, stratfordzkie warsztaty teatralne w Londynie. Spełniał rolę dramaturga, aktora, reżysera i piosenkarza.
Spotkanie w latach 50-tych z badaczem kultury ludowej i kolekcjonerem Alanem Lomaxem spowodowało zaangażowanie się MacColla w próby odrodzenia brytyjskiej muzyki folk, która w tamtym czasie zajmowała mniej ważną pozycję niż bogata muzyka amerykańska, przybyła zza oceanu w okresie boomu skifflowego. W 1964 r. stanął na czele zespołu krytyków (Critics Group) i próbował dokonać analizy piosenek ludowych i technik ich śpiewania. Działalność ta miała z kolei swoich krytyków, którzy sądzili, że MacColl i jego koledzy tworzą elitarną grupę znawców muzyki folk. To właśnie w Critics Group spotkał on Jean Newlove, swoją przyszłą drugą żonę, z którą miał dwoje dzieci, Hamisha i Kirsty. W 1965 r. stacja Midlands Radio wyemitowała serię programów „The Song Carriers”. Później powstała formuła audycji „Radio Ballads”, łącząca głos zwykłego człowieka pracy z piosenkami i muzyką związanymi z jego zajęciem. Pierwsza z tych serii, „The Ballad Of John Axon”, została wyemitowana w 1958 r.
Do współpracy w realizacji programu MacColl zaprosił Peggy Seeger i producenta radiowego Charlesa Parkera. Pomimo sukcesu, jaki odniosły te programy, BBC nie zamówiło następnych, tłumacząc to zbyt wysokimi wydatkami. Bardziej prawdopodobne wydaje się twierdzenie, że opinie i idee człowieka pracy nie odpowiadały wizji ośrodków władzy, dotyczącej programów, jakie należało emitować w radiu. W odróżnieniu od wielu innych MacColl wierzył, że nie wystarczy tylko wykonywać stare piosenki, ale należy także puszczać na antenie radiowej utwory nowe - z tych założeń powstała kompozycja „The Travelling People”. Zarówno Seeger, jak i MacColl występowali zawodowo w latach 70. i 80-tych.
Po rozpadzie drugiego małżeństwa MacColla wzięli ślub. Wspólnie założyli wytwórnię Blackthome Records. Można ich było spotkać podczas strajku górników w 1984 r., kiedy to nagrywali i pojawiali się na koncertach charytatywnych.
Poza kręgami folka najbardziej zapamiętano piękny utwór MacColla „The First Time Ever I Saw Your Face”, napisany w 1957 r. dla Peggy Seeger. Z tym utworem Roberta Flack dotarła w 1972 r. na szczyt amerykańskich list przebojów oraz do pierwszej dwudziestki listy brytyjskiej. W 1973 r. MacColl otrzymał za tę kompozycję nagrodę Ivora Novello. MacColl zmarł w październiku 1989 r., krótko po ukończeniu swojej autobiografii. Album Black And White stanowi kompilację nagrań studyjnych i koncertowych z lat 1972-86, zebranych przez synów artysty, Caluma i Neilla. Takie piosenki, jak „My Old Man” i „The Joy Of Living”, oraz duma płynąca z tradycyjnej piosenki brytyjskiej stanowią część dziedzictwa, jakie pozostawił po sobie MacColl.
Piosenki na listach przebojów
| Kompozycje Ewana MacColla na listach przebojów [solo] 12/1967 Maids, When You're Young Never Wed an Old Man The Dubliners 43.UK 03/1972 The First Time Ever I Saw Your Face Roberta Flack 1.US/14.UK 08/1985 Dirty Old Town The Pogues 62.UK 04/2000 The First Time Ever I Saw Your Face Céline Dion 19.UK 07/2004 Dirty Old Town Simple Minds 28.UK 11/2007 The First Time Ever I Saw Your Face Leona Lewis 73.UK 04/2008 The First Time Ever I Saw Your Face Johnny Cash 110.UK 11/2012 The First Time Ever I Saw Your Face Matt Cardle 92.UK [with Jody Wisternoff & Nick Warren] 09/1996 The Gift Way Out West 15.UK |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz