Kinks

Jedna z najstarszych grających do dziś i najbardziej zasłużonych grup brytyjskich z początku lat sześćdziesiątych. Jak na ironię, przez ostatnie dwie dekady zdobywała sławę, słuchaczy i dochody z muzycznej działalności w USA. Koncerty Kinks, uchodzących za symbol "brzmienia znad Tamizy", ściągające wciąż tłumy na każdy amerykański stadion, podczas gdy w ich ojczyźnie kilkuset starych fanów z trudem wypełnia klub lub salę widowiskową.

Twórcą i wiecznym animatorem grupy był Raymond Douglas Davies (ur. 21.06.1944 r. w Muswell Hill, w Londynie, Anglia; śpiew, gitara, fortepian). W pierwszym, występującym pod nazwą The Ravens składzie, oprócz lidera zadebiutowali pod koniec 1963 r.: jego brat, Dave Davies (ur. 3.02.1947 r. w Muswell Hill, Londyn, Anglia; gitara, śpiew), Peter Quaife (ur. 31.12.1943 r. w Tavistock w hrabstwie Devon, Anglia; bas) i dokooptowany nieco później Mick Avory (ur. 15.02.1944 r. w Londynie, Anglia; perkusja).

Pierwszy singel, "Long Tall Sally" (obecnie cenny rarytas dla kolekcjonerów), przeszedł bez echa mimo promocji trójki dynamicznych menedżerów zespołu: Roberta Wace'a, Grenville'a Collinsa i Larry'ego Page'a. Trzeci, "You Really Got Me", wdarł się na szczyt brytyjskiej listy przebojów po błyskotliwym występie grupy w telewizyjnym programie "Ready Steady Go". Podobnie jak następny, "All Day And All OfThe Night", uważany jest dziś za prekursorski temat muzyki heavy metalowej dzięki prostym riffom gitary młodszego z braci Daviesów.

Lata 1964-1965 były okresem rozkwitu kompozytorskiego talentu Raya i płytowych sukcesów zespołu. Złotą serię rozpoczęło ospałe "Tired Of Waiting For You" (pierwsze miejsce w Top 20 w lutym i marcu 1965 r.), a po nim single: "Everybody's Gonna Be Happy", "Set Me Free", "See My Friend" i "Till The End Of The Day". Przedostatni, choć mniej popularny niż poprzednie, był jednym z pierwszych rockowych tematów wykorzystujących hinduską ragę i poruszających problemy homoseksualistów. Davies, pełen humanitaryzmu we własnych tekstach, bywał jednak na co dzień człowiekiem impertynenckim i demonstracyjnie niezrównoważonym. Styl ten udzielił się z czasem całej grupie.

Na początku 1965 r. podczas koncertu Kinks doszło do karczemnej awantury, gdy flegmatyczny zazwyczaj Avory nie wytrzymał docinków obu braci Daviesów i zaatakował Dave'a talerzami perkusyjnymi. Burzliwe epizody nie zakłócały mimo wszystko pokazów zespołu, podobnie jak niefortunne amerykańskie tournee przerwane zakazem występów zwaśnionych na scenie i za kulisami muzyków. Niezależnie od całej tej scenerii Davies coraz umiejętnie) łączył w swych kompozycjach wyobraźnię z obserwacją, a humor z patosem. Opisywał świat z punktu widzenia prostaczka zmuszającego do myślenia. Piosenka "Dedicated Follower Of Fashion" kpiła z narcystycznej klienteli domów mody przy Carnaby Street, a " Sunny Afternoon" (drugi singel grupy na szczycie brytyjskiej Top 20) poruszał kwestię wartości w świecie kapitalizmu.

Nagrany pod koniec 1966 r. "Dead End Street" opisywał ciężki los proletariatu, żyjącego "na zasiłku bez nadziei, o chlebie z miodem przy niedzieli" ("out of work, and got no money, a Sunday joint of bred and honey"), komentowany gorzką puentą: "zasuwasz rok po roku na dwie izby na piętrze w familoku, a tu nagle, stuk-stuk-stuk, zalegasz z czynszem, idź na bruk" ("What are we living for, two-roomed apartment on the second floor, no money coming in, the rent collector knocks and tries to get in").

Utwory te wykonywał Davies w zrezygnowanej, lakonicznej manierze nawiązującej do tradycji brytyjskich scen bulwarowych. Pierwsze albumy Kinks były komercyjną mieszanką rhythm'n'bluesowych standardów i stosunkowo błahych kompozycji lidera. Przełom stanowiły płyty Face To Face i Something Else, na których Ray podjął próbę stworzenia nowego brytyjskiego idiomu, wykorzystując swój błyskotliwy dowcip i ostrość widzenia. Pełnię możliwości objawił w prostym i wzruszającym temacie "Waterloo Sunset", zamykającym drugi z albumów, w którym wokalista-narrator obserwuje z melancholią parę kochanków (aktorów Terrence'a Stampa i Julie Christie), spotykających się i spacerujących po londyńskim moście Hungerford Bridge. Temat w wersji singlowej był bliski wejścia na szczyt list brytyjskich, podobnie jak kolejny "Autumn Almanac", z pozornie beztroskim refrenem, podsumowującym aspiracje angielskiej klasy robotniczej w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych: "Mecz mam w sobotę, befsztyk z ochotą w niedzielę jem, w jesiennym słonku wraz z małżonką w Blackpool wygrzeję się" ("I like my football on a Saturday, roast beef on Sunday is all right, I go to Blackpool for my holiday, sit in the autumn sunlight").
Ten płodny okres uczynił z Raya Daviesa czołowego obok i Paula McCartneya oraz Pete'a Townshenda brytyjskiego twórcę przebojów.

W 1968 r. Kinks, mimo uznania krytyki, nieoczekiwanie wypadli z łask publiczności. Dwa udane autorskie albumy: The Kinks Ary The Village Green Preservation Society i Arthur Or The Decline And Fall Of The British Empire rozeszły się w znikomym nakładzie. Niezrozumiały kaprys fortuny był tym dotkliwszy, że zawierały one kilka mistrzowskich tematów Daviesa. Porażka płyt musiała ugodzić muzyka, choć z perspektywy lat jej przyczyny wydają się symptomatyczne. Słuchacze znudzili się mówieniem wprost i szczerze o dniu codziennym. Pierwszy z albumów porównywano do "Under Milk Wood" Dylana Thomasa, drugi zaś miał rywalizować z "Tommym" Pete'a Townshenda. Davies i Townshend przystąpili zresztą równocześnie do pisania rockowych oper, choć żaden z nich nic wiedział o zamiarach drugiego. Autor biografii The Kinks, Johnny Rogan, stwierdził jednak, że "doczesne radości Daviesa były bardzo odległe od wyspekulowanego obrazoburczego "Tommy'ego" i jego następców".

Pierwszy etap dziejów zespołu zamknął singlowy przebój "Days" - beztroska, ponadczasowa ballada, będąca jeszcze jednym "klasycznym" tematem Daviesa, a także klasycznym bestsellerem Kirsty McColl z 1989 r.

W 1969 r. grupę opuścił definitywnie Pete Quaife zastąpiony przez Johna Daltona. Na szczyt list brytyjskich Kinks powrócili w lipcu 1970 r. przebojem "Lola", przepyszną opowiastką z życia transwestytów. Miejsce w amerykańskiej Top 10 oznaczało powrót zespołu do łask publiczności za oceanem. Powodzeniem w USA cieszył się też nagrany na fali sukcesów singla album Lola Versus Powerman And The Money-go-round, Part One. Tym razem Davies użył sobie na przemyśle rozrywkowym, a w jednym z utworów, "The Money-go-round", zaatakował ad personam swych byłych menedżerów i wydawców, czyniąc aluzje do długotrwałego sądowego procesu, w który rzekomo został przez nich uwikłany. Gigantyczne amerykańskie trasy koncertowe nie pozwalały grupie na częste występy w Wielkiej Brytanii, choć główne biura i studio nagraniowe zespołu, Konk, mieściły się o krok od rodzinnego domu braci Daviesów w Północnym Londynie.

W 1971 r. Kinks, podpisawszy kontrakt z RCA, powiększyli skład o sekcję blachy i połączyli się z firmą The Mike Cotton Sound. Po ciekawym, wykazującym wpływy country albumie Muswell Hillbillies nastąpił jednak jałowy okres. Ray zmagał się z narkotykowym nałogiem i problemami finansowymi, a podczas organizowanych naprędce i bez przekonania koncertów wykazywał brak dawnej werwy i entuzjazmu. W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych ukazało się kilka przeciętnych i nieco pozerskich albumów, upłynniających bieżącą produkcję niezmordowanie płodnego lidera. Płyty Preservation Act I, Preservation Act II, Soap Opera oraz Schoolboys In Disgrace oparte były na pomysłach fabularnych, a przedostatnia z nich posłużyła za kanwę zrealizowanego w Wielkiej Brytanii telewizyjnego widowiska "Starmaker". W 1976 r. z zespołu odszedł Dalton, (zastąpiony przez Anddy'ego Pyle'a, a później Jima Rodforda). Równocześnie dobiegł końca przygnębiający i w sumie mało owocny okres współpracy z RCA.

Nowy kontrakt podpisany z wytwórnią Arista przyniósł znaczącą odmianę. Płyty Sleepwalker (z 1977 r.) i Misfits (z 1978 r.) łączyły wysoki muzyczny poziom z rynkowymi sukcesami. Ray odkrył w sobie talent do pisania krótkich, dynamicznych tematów, zachowując wysoki poziom tekstów. Zespół poprawił swój muzyczny warsztat, a Dave Davies, pozostający zawsze w cieniu brata, stworzył wreszcie własne, płynne gitarowe brzmienie. Mimo że grupa spędzała wciąż większość czasu w USA, koncertując dla tłumów słuchaczy, brytyjska nowa fala zaakceptowała weteranów, cytowanych przez liczne zespoły punkowe jako ważne źródło inspiracji.Kompozycje Daviesa z lat sześćdziesiątych przypominały zespoły The Jam ("David Watts") i The Pretenders ("Stop Your Sobbing").

Brytyjska prasa muzyczna, traktująca z reguły bezlitośnie dinozaurów z pokolenia The Kinks, nie szczędziła grupie pochwał, przyczyniając się do odtworzenia straconego europejskiego rynku. Równocześnie nowe albumy kontynuowały zainicjowany płytą Sleepwalker styl zespołu oparty na hardrockowym brzmieniu wspartym kąśliwymi tekstami. Pomimo amerykańskich sukcesów żadnej z tych płyt nie udało się jednak wejść na listy brytyjskie, choć stare przeboje Kinksów wyźyłowano bezlitośnie na licznych składankach i kompilacjach.

Po zakończeniu burzliwego, trzyletniego związku Raya Daviesa z Chrissie Hynde z grupy Pretenders, Kinks nieoczekiwanie odnieśli w swej ojczyźnie sukces urokliwym tematem "Come Dancing". Towarzyszący przebojowi wideoklip i zainteresowanie publiczności nasunęły pomysł reedycji pełnej dyskografii zespołu. Z końcem lat osiedemdziesiątych sporadycznym trasom koncertowym Kinks towarzyszyły pogłoski o definitywnym rozwiązaniu grupy. W 1990 r. zespół wszedł jednak do rock'n'rollowego Panteonu Sławy (Hall Of Fame), jako czwarta po Beatlesach, Rolling Stones i Who grupa brytyjska. W uroczystości uczestniczyli oprócz braci Daviesów Pete, Quaife i Mick Avory (odszedł z zespołu w 1983 r., zastąpiony przez Boba Henrita ).

Pod koniec tego samego roku zespół otrzymał nagrodę Ivora Novello za "wybitne zasługi dla muzyki brytyjskiej". Po niepowodzeniu albumu UK Jive zespół opuścił wytwórnię London i po okresie poszukiwania wydawcy w 1991 r. podpisał kontrakt z Sony. Pod nową egidą zadebiutował w 1993 r. longplayem Phobia. Niezależnie od tego, czy płyta ta jak i kolejne rozejdą się, czy też nie, w milionowych nakładach, The Kinks zdążyli już sobie zapewnić muzyczną nieśmiertelność. Raymond Douglas Davies pod sztandarem zespołu zdobył renomę jednego z najbłyskotliwszych i najpłodniejszych autorów naszych czasów i mało który z twórców może poszczycić się równie bogatym piosenkarskim dorobkiem.

Single
Data wydania	Tytuł	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
4.08.64	You Really Got Me/It's All Right	1[2][19]	7[15]	Pye 7N 15 673/Reprise 0306	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
23.10.64	All Day And All Of The Night/I Gotta Move	2[14]	7[12]	Pye 7N 15 714/Reprise 0334	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
12.64	Long Tall Sally/I took my baby home	-	129[2]	Pye 7N 15611/Cameo 345	[written by Enotris Johnson ,Robert Blackwell ,Richard Penniman][produced by Shel Talmy][#6 hit for Little Richard in 1956r]
15.01.65	Tired Of Waiting/Come On Now	1[1][10]	6[11]	Pye 7N 15 759 /Reprise 0347	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
19.03.65	Everybody's Gonna Be Happy/Who'll Be The Next In Line	17[8]	side B:34[7]	Pye 7N 15 813/Reprise 0366	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
21.05.65	Set Me Free/I Need You	9[11]	23[8]	Pye 7N 15 854/Reprise 0379	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
30.07.65	See My Friend/Never Met A Girl Like You Before	10[9]	111[4]	Pye 7N 15 919/Reprise 0409	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
19.11.65	Till The End Of The Day/Where Have All The Good Times Gone	8 [12]	50[8]	Pye 7N 15 981/Reprise 0454	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
25.02.66	Dedicated Follower Of Fashion/Sittin' On My Sofa	4[11]	36[6]	Pye 7N 17 064/Reprise 0471	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
03.66	Well Respected Man/Milk Cow Blues	-	13[14][12.65]	Pye 7N 17 100/Reprise 0715	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
3.06.66	Sunny Afternoon/I'm Not Like Everybody Else	1[2][13]	14[11]	Pye 7N 17 125/Reprise 0497	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
18.11.66	Dead End Street/Big Black Smoke US side B:Sunny afternoon	5 [11]	73[4]	Pye 7N 17222/Reprise 0708	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
21.04.67	Mr. Pleasant/This Is Where I Belong US side B:Harry rag	-	80[4]	Pye 7N 17 314 /Reprise 0587	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
5.05.67	Waterloo Sunset/Act Nice And Gentle US side B:Two sisters	2[11]	-	Pye 7N 17 321	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
10.67	Autumn Almanac/David Watts	3[11]	-	Pye 7N 17 400/Reprise 0647	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
5.04.68	Wonderboy/Polly	36[5]	-	Pye 7N 17 468/Reprise 0691	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
28.06.68	Days/She's Got Everything	12[10]	-	Pye 7N 17 573/Reprise 0762	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
28.03.69	Plastic Man/King Kong	31[4]	-	Pye 7N 17 724/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
12.12.69	Victoria/Mr. Churchill Says US side B:Brainwashed	33[4]	62 [9]	Pye 7N 17 865/Reprise 0863	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
12.06.70	Lola/Berkeley Mews US side B:Mindless child of motherhood	2[14]	9[14]	Pye 7N 17 961/Reprise 0930	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
20.11.70	Apeman/Rats	5[14]	45[9]	Pye 7N 45 016/Reprise 0979	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
5.05.72	Supersonic Rocket Ship/You Don't Know My Name	16[8]	111[2]	RCA RCA 2211/RCA Victor 74-0807	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
02.72	20th Century Man/Skin and bone	-	106[4]	-/RCA Victor 0620
29.06.73	Sitting In The Midday Sun/One Of The Survivors US side B:Sweet Lady Geneviewe	-	side B:108[1]	-/RCA RCA 2387	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
29.06.73	Sweet Lady Genevieve/Sitting In My Hotel	-	side B:108[1]	-/RCA RCA 2387	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
03.77	Sleepwalker/Full moon	-	48[7]	-/Arista ARIST 97	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
05.78	Rock And Roll Fantasy/Artifical light	-	30[11]	Arista ARIST 189	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
01.79	(Wish I Could Fly Like) Superman/Low budget	-	41[12]	-/Arista ARIST 240	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
04.81	Lola [live]/Celluloid Heroes	-	81[6]	Arista ARIST 404	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
10.81	Destroyer/Back to front	-	85[4]	-/Arista 0619	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
07.81	Better Things/Massive reduction	46[5]	92[8]	Arista ARIST 415	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
11.82	Come Dancing/Noise	12[9]	6 [17]	-/Arista ARIST 502	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
09.83	Don't Forget To Dance/Bernadette	58[3]	29[10]	-/Arista ARIST 524	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
04.85	Do It Again/Guilty	-	41[10]	-/Arista ARIST 617	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
01.87	How Are You/Killing Time	86[2]	-	London LON 119/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
11.93	Only a Dream	84[2]	-	Columbia 659922-7/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
01.97	The Days EP.	35[2]	-	When! WENX 1016/-
09.04	You Really Got Me	42[2]	-	Sanctuary SANXD 317/-	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
05.07	Waterloo Sunset	47[2]	-	Castle Music CMWEP1525/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]

Albumy
Data wydania	Tytuł	UK Top 40 /ilość tyg. na liście/	Billboard	Wytwórnia /UK/	Komentarz
10.64	KINKS	3[25]	-	Pye NPL 18096	[produced by Shel Talmy]
12.64	YOU REALLY GOT ME	-	29[26]	Reprise 6143 [US]	[produced by Shel Talmy]
03.65	KINDA KINKS	3 [15]	60[9]	Pye NPL 18112	[ Producer - Shel Talmy]
11.65	THE KINKS CONTROVERSY	9[12]	95[12]	Pye NPL 18131	[ Producer - Shel Talmy]
04.65	Kinks Size	-	13[29]	Reprise 6158 /USA only/	[produced by Shel Talmy]
12.65	Kinks Kinkdom	-	47 [17]	Reprise 6184 /only USA/	[produced by Shel Talmy]
09.66	WELL RESPECTED KINKS (Budget Compilation	5 [31]	-	Marble Arch MAL 612	[produced by Shel Talmy]
08.66	Kinks' Greatest Hits	-	9 [64]	Reprise 6217 /only USA/	[gold-US]
10.66	FACE TO FACE	12 [11]	135[3]	Pye N(S)PL 18149	[ Producer - Shel Talmy]
09.67	SOMETHING ELSE BY THE KINKS	35[2]	153 [2]	Pye N(S)PL 18193	[produced by Shel Talmy/Ray Davies]
09.67	The Live Kinks	-	162[4]	Reprise 6260 /USA only/	[produced by Ray Davies]
11.67	SUNNY AFTERNOON (Budget Compilation	9 [11]	-	Marble Arch MAL 716	[produced by Shel Talmy]
10.69	Arthur[or the decline and fall of The British Empire]	-	105[20]	Pye N(S)PL 18317	[producer:Ray Davies]
11.70	LOLA VERSUS POWERMAN AND THE MONEY-GO-ROUND VOL.1	-	35[12]	Pye N(S)PL 18359	[producer:Ray Davies]
10.71	Golden Hour Of The Kinks	21[4]	-	Golden Hour GH 501	[produced by Shel Talmy/Ray Davies]
11.71	MUSWELL HILLBILLIES	-	100[14]	RCA SF 8243	[producer:Ray Davies]
04.72	The Kink Kronikles	-	94[13]	Reprise 6454/only USA/	[producer:Ray Davies/Shel Talmy]
09.72	EVERYBODY'S IN SHOWBIZ, EVERYBODY'S A STAR (dbl)	-	70[14]	RCA DPS 2035	[producer:Ray Davies]
02.73	The Great Lost Kinks Album	-	145[5]	Reprise 2127 /only USA/	[producer:Ray Davies]
11.73	PRESERVATION ACT 1		177[6]	RCA SF 8392	[producer:Ray Davies]
07.74	PRESERVATION ACT 2	-	114[11]	RCA LPL 2 5040	[producer:Ray Davies]
05.75	SOAP OPERA	-	51[13]	RCA SF 8411	[producer:Ray Davies]
01.76	SCHOOLBOYS IN DISCGRACE	-	45[14]	RCA RS 1028	[producer:Ray Davies]
06.76	CELLULOID HEROES - THE KINKS' GREATEST	-	144[5]	RCA RS 1059
02.77	Sleepwalker	-	21[16]	Arista SPARTY 1002	[producer:Ray Davies]
05.78	Misfits	-	40[21]	Arista SPARTY 1055	[producer:Ray Davies]
09.78	The Kinks' 20 Golden Greats	19[6]	-	Pye/Ronco RPL 2031	[producer:Ray Davies/Shel Talmy]
09.79	Low Budget	-	11[18]	Arista SPARTY 1099	[producer:Ray Davies][gold-US]
08.80	One For The Road	-	14[33]	Arista DARTY 6	[producer:Ray Davies][gold-US]
09.80	Second Time Around	-	177[4]	RCA Victor 3520/only USA/
11.83	Kinks Greatest Hits - Dead End Street	96[1]	-	PRT KINK 1	[producer:Shel Talmy/Ray Davies]
01.82	Give The People What They Want	-	15[36]	Arista Spart 1171	[producer:Ray Davies][gold-USm]
11.83	Kinks Greatest Hits - Dead End Street	96[1]	-	PRT KINK 1
06.83	State Of Confusion	-	12[25]	Arista 205 275	[producer:Ray Davies]
11.84	Word Of Mouth	-	57[20]	Arista 206 685	[producer:Ray Davies]
10.86	Come Dancing With The Kinks	-	159[4]	Arista 302 778
11.86	Think Visual	-	81[19]	London LONLP 27	[producer:Ray Davies]
05.88	Live - The Road	-	110[7]	London LONLP 49
10.89	UK Jive	-	122[8]	MCA 6337 [US]	[producer:Ray Davies]
10.89	The Ultimate Collection	32[99]	-	Sanctuary SANDD109
03.93	Phobia	-	166[1]	Columbia 48 724 [US]	[producer:Ray Davies]
09.93	The definitive collection	18[10]	-	PolyGram TV TV 5164652	[platinum-UK][producer:Shel Talmy/Ray Davies]
09.96	The Definitive Collection - Kinks	51[3]	-	Polygram TV 5164652
04.97	The very best of The Kinks	42[5]	-	PolyGram TV 5375542	[platinum-UK][producer:Shel Talmy/Ray Davies]
10.97	The Singles Collection - Waterloo Sunset	96[18]	-	Essential! ESSCD 592	[silver-UK]
03.2001	BBC Sessions 1964-1977	149[1]	-	-
04.2001	The Singles Collection	81[11]	-	Castle Music CMRCD 212	[gold-UK][ Producer - Ray Davies]
06.2002	Most Komprehensive Kinks - The Ultimate Collection	32[75]	-	Sanctuary SANDD 109	[platinum-UK]
07.2002	Are The Village Green Preservation Society	160[2]	-	Sanctuary SMETD 102	[ Producer - Ray Davies]
05.2011	The Singles Collection	39[9]	-	Sanctuary SMRCD 024	[gold-UK]
08.2012	Waterloo Sunset - Best Of	14[4]	-	Sanctuary 3712489	[platinum-UK]
05.2011	Sunny Afternoon-The Very Best Of	21[5]	-	BMG KINKSTVCD 001
11.2018	Are The Village Green Preservation Society	47[1]	-	BMG BMGAA 09CD