Dunhill Records

Dunhill Records to wytwórnia,której okres aktywności to lata 1965-1975.Zaczyna w 1964 roku jako firma producencka,przed właściwą działalnością wydawniczą,kierowana przez Lou Adlera-właściciela firmy.Jej siedzibą stało się 321 S. Beverly Drive w Los Angeles.
 

Lou Adler był już wcześniej znany w muzycznym biznesie,jako autor piosenek [minn. Sama Cooka],i razem z Herbem Alpertem był menadżerem duetu Jan & Dean.Był także wiceprezydentem Screen Gems,współpracując z Carole King.

 

Kiedy Adler założył w 1965r wytwórnię Dunhill Records,dystrybucją jej płyt zajmował się Paramount-ABC.Jako stałych autorów piosenek zatrudnił duet Phil Sloan i Steve Barri ,z którymi wcześniej współpracował w Imperial Records.To im wytwórnia zawdzięcza pierwsze sukcesy.Pierwszy album wydany przez Dunhill to ich dzieło,wydany pod etykietą Rincon Surfside Band,gdzie wspomagali ich muzycy studyjni.Pierwsze single to dzieła artystów wcześniej współpracujących z Adlerem,bądż będącymi członkami wspomnianej studyjnej orkiestry Rincon Surfside Band- Shelley Fabares,Willie & the Wheels,Terry Black, Hal Blaine, the Iguanas, i Don & the Goodtimes .
 

Jednym z pierwszych prawdziwie "nowych" artystów był Barry McGuire,ex członek New Christy Minstrels.To on był wykonawcą hitu #1 na listach przebojów-"Eve Of Destruction" .Ale Sloan i Barri nadal poszukiwali zespołu,stał się nim Grass Roots stworzony z muzyków występujących wcześniej w Beduins,grupy pochodzącej z San Francisco.
Ich pierwszy singiel-"Mr. Jones"/"You're A Lonely Girl" nie odniósł sukcesu,postanawiają wracać do rodzinnego miasta,pracując nad albumem ,którego podstawę tworzył materiał Sloana i Barri.Dunhill decyduje wydać pochodzący z niego singiel-"Where Were You When I Needed You",który trafił do Top 30 Billboard Charts,ale zespół zaraz po tym rozwiązał się.
W tym samym roku Sloan i Barri reaktywują Grass Roots w nowym składzie,dostarczający hity na listy przebojów w drugiej połowie lat 60-tych z regularnością zegarka.
 

Odkryciem Adlera i kopalnią hitów dla wytwórni stał się ansambl wokalny Mamas and Papas,który początkowo towarzyszył Barry McGuire przy nagrywaniu LP.This Precious Time,a z którym rychło podpisał kontrakt nagraniowy.Temat "California dreamin" zamiast stać się hitem McGuire,był początkiem kariery zespołu Johna Phillipsa.
Lou Adler w 1966 roku sprzedaje Dunhill Rec koncernowi ABC i zakłada Ode Records,dla którego nagrywali minn. Scott McKenzie [wielki przebój-"San Francisco"] i Carole King.
 

Pod koniec lat 60-tych konglomerat ABC-Dunhill staje się jedną z największych wytwórni produkując hity Steppenwolf ("Born To Be Wild," "Magic Carpet Ride," "Rock Me,"],Mama Cass,Grass Roots,Thelmy Houston,ale przede wszystkim septetu Three Dog Night [ "Mama Told Me Not To Come," Hoyt Axton's "Joy To The World," ].
 

W połowie lat 70-tych czołowymi artystami wytwórni byli Joe Walsh,Bobby Bland, Four Tops.W 1975r ABC zamyka Dunhill Rec a jej artystów przenosi do ABC.

#1 na singlowej liście przebojów "Billboard"

25.09.1965 1 Eve Of Destruction...Barry McGuire__Dunhill 4009 7.05.1966 3 Monday, Monday...The Mama's & The Papa's__Dunhill 4026 11.07.1970 2 Mama Told Me (Not To Come)...Three Dog Night__Dunhill/ABC 4239 17.04.1971 6 Joy To The World...Three Dog Night__Dunhill/ABC 4272 16.09.1972 1 Black & White...Three Dog Night__Dunhill/ABC 4317

Najpopularniejsze płyty

BLAND, BOBBY & B.B. KING TOGETHER FOR THE FIRST TIME 02/28/75 DUNHILL Gold ALBUM CROCE, JIM BAD BAD LEROY BROWN 07/24/73 DUNHILL Gold SINGLE CROCE, JIM I GOT A NAME 12/06/73 DUNHILL Gold ALBUM CROCE, JIM YOU DON'T MESS AROUND WITH JIM 11/26/73 DUNHILL Gold ALBUM DONALDSON, BO & THE HEYWOODS BILLY DON'T BE A HERO 06/05/74 DUNHILL Gold SINGLE FOUR TOPS, THE AIN'T NO WOMAN 04/02/73 DUNHILL Gold SINGLE GRASSROOTS, THE GOLDEN GRASS 07/14/70 DUNHILL Gold ALBUM GRASSROOTS, THE MIDNIGHT CONFESSION 12/03/68 DUNHILL Gold SINGLE GRASSROOTS, THE THEIR SIXTEEN GREATEST HITS 08/09/72 DUNHILL Gold ALBUM HAMILTON, JOE FRANK & REYNOLDS DON'T PULL YOUR LOVE 08/10/71 DUNHILL Gold SINGLE JAMES GANG JAMES GANG RIDES AGAIN 10/26/71 DUNHILL Gold ALBUM JAMES GANG LIVE IN CONCERT 06/26/72 DUNHILL Gold ALBUM JAMES GANG THIRDS 07/12/72 DUNHILL Gold ALBUM MAMAS & THE PAPAS, THE CALIFORNIA DREAMIN' 06/10/66 DUNHILL Gold SINGLE MAMAS & THE PAPAS, THE FAREWELL TO THE FIRST GOLDEN ERA 02/09/68 DUNHILL Gold ALBUM MAMAS & THE PAPAS, THE IF YOU CAN BELIEVE YOUR EYES & EARS 06/10/66 DUNHILL Gold ALBUM MAMAS & THE PAPAS, THE MONDAY, MONDAY 06/10/66 DUNHILL Gold SINGLE MAMAS & THE PAPAS, THE THE MAMAS & THE PAPAS 12/01/66 DUNHILL Gold ALBUM MAMAS & THE PAPAS, THE THE MAMAS & THE PAPAS DELIVER 04/20/67 DUNHILL Gold ALBUM MINELLI, LIZA CABARET (SOUNDTRACK) 08/17/73 DUNHILL Gold ALBUM SOUNDTRACK EASY RIDER 01/19/70 DUNHILL Gold ALBUM STEELY DAN CAN'T BUY A THRILL 05/31/73 DUNHILL Gold ALBUM STEPPENWOLF BORN TO BE WILD 09/19/68 DUNHILL Gold SINGLE STEPPENWOLF LIVE STEPPENWOLF 07/14/70 DUNHILL Gold ALBUM STEPPENWOLF MAGIC CARPET RIDE 03/25/69 DUNHILL Gold SINGLE STEPPENWOLF MONSTER 03/18/70 DUNHILL Gold ALBUM STEPPENWOLF STEPPENWOLF 11/27/68 DUNHILL Gold ALBUM STEPPENWOLF STEPPENWOLF GOLD 04/12/71 DUNHILL Gold ALBUM STEPPENWOLF STEPPENWOLF THE SECOND 02/12/69 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT AN OLD FASHIONED LOVE SONG 12/29/71 DUNHILL Gold SINGLE THREE DOG NIGHT AROUND THE WORLD WITH THREE DOG NIGHT 03/06/73 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT BLACK & WHITE 10/02/72 DUNHILL Gold SINGLE THREE DOG NIGHT CAPTURED LIVE AT THE FORUM 01/16/70 DUNHILL Gold THREE DOG NIGHT CYAN 10/12/73 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT GOLDEN BISQUITS 04/12/71 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT HARD LABOR 04/17/74 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT HARMONY 10/13/71 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT IT AIN'T EASY 07/14/70 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT JOY TO THE WORLD 04/09/71 DUNHILL Gold SINGLE THREE DOG NIGHT JOY TO THE WORLD - THEIR GREATEST HITS 01/14/75 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT MAMA TOLD ME (NOT TO COME) 07/14/70 DUNHILL Gold SINGLE THREE DOG NIGHT NATURALLY 04/09/71 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT ONE 07/23/69 DUNHILL Gold SINGLE THREE DOG NIGHT SEVEN SEPARATE FOOLS 07/28/72 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT SHAMBALA 07/24/73 DUNHILL Gold SINGLE THREE DOG NIGHT SUITABLE FOR FRAMING 12/12/69 DUNHILL Gold ALBUM THREE DOG NIGHT THE SHOW MUST GO ON 05/14/74 DUNHILL Gold SINGLE

 

Outlandish

Outlandish to hiphopowa grupa muzyczna z siedzibą w Danii. Powstała w 1997 roku, obecnie w jej skład wchodzą Waqas Ali Qadri [da] i Lenny Martinez [da]. 

 

 Ich pierwszy skład tworzyli Isam Bachiri, Waqas Ali Qadri [da] i Lenny Martinez [da]. Wszyscy trzej członkowie są religijni, przy czym Isam i Waqas są muzułmanami (odpowiednio marokańskiego i pakistańskiego pochodzenia), a Lenny jest katolikiem pochodzenia kubańskiego i honduraskiego. Ich pierwszy singiel „Pacific to Pacific” został użyty w związku z wydarzeniem charytatywnym Amnesty International. Następnie pojawił się singiel „Saturday Night”, piosenka, która później znalazła się na ścieżce dźwiękowej do duńskiego filmu Pizza King.  

 

Tekst ich piosenki „Look Into My Eyes” jest oparty na wierszu Gihad Ali, Palestynki, która napisała ten utwór, gdy była nastolatką; wiersz wyraża trudną sytuację osób cierpiących z powodu amerykańskiej polityki zagranicznej w odniesieniu do Izraela i Palestyny. Teledysk jest oparty na bajce Czerwony Kapturek. Przedstawia izraelskiego żołnierza jako Wilka i palestyńską dziewczynkę, ubraną w kefiję (arabski szalik), jako Czerwonego Kapturka. Single z ich drugiego albumu Bread & Barrels of Water wywarły większy wpływ na międzynarodowe listy przebojów, w tym ich cover utworu Khaleda „Aïcha”, ale z dodanymi angielskimi tekstami. Wersja Outlandish była hitem nr 1 w Niemczech i była często grana w Europie i Azji, szczególnie w południowokoreańskich stacjach radiowych. 

 

 „Guantanamo” również wywarło silne wrażenie na europejskich listach przebojów.  Ich singiel „Kom Igen” jest promowany w grze EA Sports, FIFA 07. Sound of a Rebel, piąty album Outlandish, został wydany 11 maja 2009 r. Pierwszym singlem był „Rock All Day”. Grupa rozpadła się w 2017 r., ponieważ każdy z członków chciał realizować osobiste projekty. W 2019 r. członkowie zespołu Waqas i Lenny przywrócili zespół jako duet, podczas gdy Isam kontynuował karierę solową.  

 

Od tego czasu Outlandish wydał dwa single, a niedawno wydał nowy album zatytułowany The Cornershop Carnival. EP-ka, Alabas, został wydany w czerwcu 2023 r.

 

  Zespół wspierał Samiego Yusufa wraz z innymi artystami nasheed na „Concert for Peace in Darfur” zorganizowanym na Wembley Arena w 2007 r. w celu zebrania pieniędzy dla rodzin ofiar ludobójstwa w regionie. Trio uczestniczyło w koncertach Evening of Inspiration (na rzecz organizacji charytatywnej Islamic Relief) od 2006 r., a ostatnio wzięło udział w koncercie w 2008 r., w którym wystąpili również Seven8Six, Raihan i Kareem Salama. Outlandish wykonał wersję perkusyjną „Look Into My Eyes” na konferencji „Islamophobia” zorganizowanej w Kopenhadze w Danii w maju 2006 r., która była organizowana przez Islam Channel i w której wzięło udział wielu teologicznych i politycznych mówców oraz liderów społeczności. Isam Bachiri występuje w singlu „Still Strong” z albumu Native Deen, Not Afraid To Stand Alone.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Guantanamo	Outlandish	05.2003	31[2]	-	RCA 82876 586352	[written by Y. Gonzales][produced by Isam B., Jay-B, Saqib]
Walou	Outlandish	06.2004	197[1]	-	RCA 82876517702	[written by David Elias , Ezi Cut, Isam Bachiri, Jannick R. Christensen, Lenny Martinez, Waqas Qadri]

Outlander

Outlander, znany również jako Marcos Salon, to nazwa, która powinna zabrzmieć znajomo dla każdego wymagającego miłośnika house i techno. Przywódca dni chwały R&S, twórca „The Vamp”, który brzmi równie świeżo dziś, jak po premierze 26 lat temu, wszechstronny czarodziej studyjny zaangażowany w tak różne projekty, jak Liasons-D, In-D, TZ, Telepaticos i człowiek stojący za masteringiem nowatorskiej wytwórni house We Play House Recordings. 

 

 Marcos nigdy nie przestał być zajęty muzyką i niedawno postanowił przywrócić na scenę swoje brzmienia Outlander, grając zabójczy zestaw na żywo, składający się z wielu jego perełek z ostatnich 25 lat. Energetyczny, szalejący, muzyczny i całkowicie taneczny, Outlander na żywo to dokładnie to, czego potrzebujesz, aby wprowadzić parkiet w stan szaleńczej błogości. Odrodzenie rzeczy z przeszłości? Jeśli chodzi o Marcosa, duch oldskool nigdy nie odszedł!

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vamp	Outlander	08.1991	51[2]	-	R&S RSUK 1	[written by Marcos Salon][produced by Marcos Salon]
Vamp [Revamped]	Outlander	02.1998	62[2]	-	R&S RS 97113CD	[written by Marcos Salon][produced by Marcos Salon]

Juicy Lucy

Grupa powstała w 1969 r., gdy do trzech byłych członków formacji Misunderstood Raya Owena- (śpiew), Glena "Ross" Campbella-steel guitar i Chrisa Mercera (saksofon tenorowy)- dołączyli Neil Hubbard (gitara), Keith Ellis (bas) i Pete Dobson (bas).

 

Sekstet osiągnął ogromny i zdumiewający sukces po nagraniu własnej dynamicznej wersji utworu Bo Didleya "Who do You Love", która została wydana na singlu oraz na debiutanckim najlepiej znanym albumie formacji Okładka longplaya stała się swoistym odpowiednikiem propozycji Jimiego Hendrixa Electric Ladyland, gdyż przedstawiono na niej nagą kobietę o obfitym biuście, opierającą się o stół bankietowy zarzucony mnóstwem pokrojonych i zgniecionych owoców. Owena zastąpił niebawem Paul Willams, były wokalista formacji Zoota Money, i była to jedna z wielu zmian składu które nękały zespół. Ich propozycje obejmujące różne odcienie blues rocka stawały się coraz mniej oryginalne, gdy pierwsi członkowie jeden po drugim opuszczali zespół. 

 Czwarty album Juicy Lucy , Pieces, został nagrany przez zupełnie zreformowany skład, który przedstawiał się następująco: Williams, Mick Moody (gitara), Jean Roussel (instr. klawiszowe) oraz byli członkowie Bloodwyn Pig: Andy Pyle (bas) i Ron Berg (perkusja).Był to jednak ostatni skład formacji, która tuż po nagraniu płyty zakończyła działalność. 

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Who do you love?/Walking down the highway	Juicy Lucy	03.1970	14[12]	-	Vertigo 6059 001	[written by Ellas McDaniel][Producer - Gerry Bron]
Pretty Woman/I' m a thief	Juicy Lucy	10.1970	44[5]	-	Vertigo 6059 015	[written by Paul Williams][Producer - Gerry Bron]
It ain' t easy/Promised land	Juicy Lucy	03.1972	-	-	Polydor 200 1279	[written by Zoot Money, Colin Allen][Producer - Bruce Rowland ]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Juicy Lucy	Juicy Lucy	04.1970	41[4]	-	Vertigo VO 2	[Producer - Gerry Bron ]
Lie back and enjoy it	Juicy Lucy	11.1970	53[1]	-	Vertigo 6360 014	[Producer - Gerry Bron, Nigel Thomas]

Out of My Hair

Out of My Hair to angielski zespół pop/rock alternatywny, działający głównie w połowie lat 90-tych. W skład zespołu wchodzili Simon Eugene, znany również jako Comfort (wokal, gitara, bas, pianino, instrumenty klawiszowe), Sean Elliot (gitara), Kenny Rumbles (perkusja) i George Muranyi (instrumenty klawiszowe). Ich singiel „Mister Jones” znalazł się na brytyjskiej liście przebojów, zajmując 73. miejsce.

  Wczesną wersję zespołu założył w 1991 roku Eugene. Wczesnym członkiem był Barny C. Rockford (który później został członkiem The Auteurs) na perkusji. Zespół zagrał kilka koncertów w Wielkiej Brytanii i Amsterdamie, ale nie wydał żadnych płyt. Pod koniec 1993 roku Eugene, czując, że „chemia zespołu nie wydaje się odpowiednia”, postanowił go zreformować. Elliot pozostał na gitarze, Rockford został zastąpiony przez Kenny'ego Rumblesa, Eugene zastąpił Jake'a na basie, a John George dołączył do zespołu jako kolejny gitarzysta. 

 W czerwcu 1994 roku ukazał się ich pierwszy singiel, zawierający dwie piosenki: „In the Groove Again” i „River of Gold”. Pod koniec 1995 roku zespół wydał swój jedyny pełny album, Drop The Roof. Album został wydany po raz pierwszy w Japonii, gdzie odniósł stosunkowo znaczący sukces. Na początku 1996 roku ukazał się w Wielkiej Brytanii, ale nie zyskał popularności. W tych latach Out of my Hair intensywnie koncertowało, wspierając takich artystów jak David Bowie, Crash Test Dummies i Barenaked Ladies. Pomimo pewnej pozytywnej krytyki i sukcesu singla „In the Groove Again”, zespół pozostał nieznany szerokiej publiczności i po cichu zniknął około 1997 roku, kiedy Simon rozpoczął karierę solową, używając pseudonimu Comfort. Potem nastąpiło kilka kolejnych form wsparcia, w szczególności z Radiohead w Paryżu, a nowy album God is in the Detail był gotowy do wydania, gdy wytwórnia Comforta upadła. 

 Po występie na South by Southwest Festival na początku 1999 roku Comfort praktycznie wycofał się z występów aż do połowy lat 2000., kiedy założył International Love Corporation. Niedawno Eugene powrócił pod nazwą Out of My Hair i wydał kilka nowych singli, w tym „Cream” i „The Return EP”, który został zaprezentowany w programie muzycznym Marka Radcliffe'a w BBC Radio 6.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hearts Desire	Out of My Hair	11.1994	99[1]	-	RCA 74321236552	-
Mister Jones	Out of My Hair	07.1995	73[2]	-	RCA 74321267812	[written by Comfort][produced by Pascal Gabriel]
In The Groove Again	Out of My Hair	09.1995	79[2]	-	RCA 74321303612	[written by Comfort][produced by Simon Eugene]

Idina Menzel

Idina Kim Menzel (ur. 30 maja 1971 na Manhattanie w stanie Nowy Jork) to amerykańska aktorka muzyczna i filmowa. Międzynarodową sławę zyskała w szczególności dzięki zaangażowaniu w rolę „Elphaby” w oryginalnej obsadzie broadwayowskiej produkcji musicalu Wicked- The Witches of Oz. Znana była także m.in. z piosenki Let It Go w roli prelegentki piosenkarki głównej roli Elsy w filmie Disneya Frozen - Completely Unabashed.

 Idina Menzel dorastała na Long Island jako córka Helene i Stuarta Mentzelów oraz starsza siostra Cary Mentzel. Fakt, że pisze swoje nazwisko inaczej niż nazwisko rodziców (bez litery „t”), wynika z chęci uniknięcia błędnej wymowy swojego imienia. Kształciła się w Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim, gdzie uzyskała tytuł licencjata sztuk pięknych. Chociaż rozpoczęła naukę w dziedzinie muzyki, później przerzuciła się na aktorstwo. W 1996 roku zadebiutowała na Broadwayu rolą „Maureen” w musicalu Rent. 

W styczniu 2003 roku Idina Menzel wyszła za mąż za aktora muzycznego i filmowego Taye Diggsa, którego poznała przy produkcji warsztatowej Rent. Ich syn urodził się 2 września 2009 roku. Pod koniec 2013 roku pojawiły się informacje, że Idina Menzel rozstała się z Taye Diggsem. Oboje sprawują wspólną opiekę nad synem i nadal łączą przyjazne stosunki. Od końca 2014 roku spotyka się z byłym amerykańskim aktorem muzycznym i filmowym Aaronem Lohrem. Latem 2015 roku kupili dom w Encinco (Los Angeles) i od tego czasu mieszkają razem. Para ogłosiła zaręczyny pod koniec września 2016 roku. Rok później pobrali się.[

 W 1995 roku Menzel z sukcesem wziął udział w przesłuchaniach do musicalu Rent. Rola w tym musicalu była jej pierwszym profesjonalnym występem w teatrze, a także debiutem na Broadwayu. Premiera Rent miała miejsce poza Broadwayem w New York Theatre Workshop 26 stycznia 1996 roku, a wkrótce potem, ze względu na rosnącą popularność, sztuka została przeniesiona do znanego Nederlander Theatre na Broadwayu. Za rolę Maureen Johnson w oryginalnej obsadzie musicalu Menzel była nominowana do nagrody Tony w kategorii „Najlepsza aktorka drugoplanowa w musicalu”. Menzel po raz ostatni wystąpiła jako Maureen Johnson 1 lipca 1997 r. Po sukcesie w Rent Idina Menzel wydała swój pierwszy solowy album zatytułowany Still I Can't Be Still. Wystąpiła także na scenie w innych rolach, w tym jako Dorothy w musicalu Summer of '42 w Godspeed Opera House w Connecticut, jako Sheila w produkcji Hair Encores! w New York City Centre, a wreszcie wróciła na Broadway jako Amneris w Aidzie. W 2003 roku nastąpił kolejny występ na Broadwayu. Wraz ze swoją koleżanką Kristin Chenoweth zagrała Elphabę, jedną z głównych ról w musicalu Wicked - The Witches of Oz. W 2004 roku Menzel otrzymała nagrodę Tony w kategorii Najlepsza aktorka w musicalu za rolę Elphaby. Po tym, jak Menzel opuścił Wicked - The Witches of Oz w 2005 roku, w Public Theatre wystawiono Off Broadway w musicalu See What I Wanna See Michaela Johna LaChiusa, który był wystawiany od października do grudnia 2005 roku. Za swoją rolę Menzel była nominowana do nagród Drama Desk Award i Drama League Award. W 2006 roku Idina Menzel po raz drugi wcieliła się w rolę Elphaby. Od 7 września 2006 do 30 grudnia 2006 była częścią zespołu wystawiającego na londyńskim West Endzie spektakl Wicked - The Witches of Oz w Apollo Victoria Theatre. 

Podczas zaręczyn w Londynie Menzel była jedną z najlepiej opłacanych aktorek na West Endzie, z tygodniową pensją w wysokości 30 000 dolarów. W maju 2008 roku wystąpiła w Chess in Concert, koncertowej wersji musicalu Chess w Royal Albert Hall w Londynie jako Florence Vassy u boku Josha Grobana. Pod koniec lutego 2013 roku ogłoszono, że Menzel wcieli się w rolę Elizabeth w nowym musicalu Toma Kitta i Briana Yorkeya „If/Then”. Próbna premiera musicalu odbyła się 5 listopada 2013 roku w National Theatre w Waszyngtonie. W marcu 2014 roku musical przeniósł się na nowojorski Broadway w Richard Rodgers Theatre i tam miał swoją premierę 30 marca 2014 roku. Za rolę Elizabeth Menzel była po raz drugi nominowana do nagrody Tony w kategorii Najlepsza aktorka w musicalu. If/Then zagrał swój ostatni występ na Broadwayu 22 marca 2015 roku, po łącznie 29 występach próbnych i 401 występach regularnych. W oryginalnej anglojęzycznej wersji filmu Disneya Frozen - Completely Unabashed Menzel mówi i śpiewa rolę Elsy. Piosenka Let It Go znalazła się w pierwszej piątce największych przebojów w USA i zdobyła nagrodę Grammy oraz Oscara jako najlepsza kompozycja filmowa roku. Zaśpiewała amerykański hymn narodowy na otwarciu Super Bowl XLIX 1 lutego 2015 r. Zaśpiewała także w filmie Kraina Lodu II. Piosenka Into the Unknown była ponownie nominowana do Oscara, ale jej nie zdobyła. Zaśpiewała także piosenkę Love Power w filmie Bewitched Again dla Disneya.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Take Me or Leave Me	Idina Menzel and Tracie Thoms	12.2005	-	125[1]	Warner Bros.	[written by Jonathan Larson][produced by Rob Cavallo]
Defying Gravity	Idina Menzel & Kristin Chenoweth	05.2008	60[4]	-	Universal Music USUMC 0300219	[platinum-UK][written by Stephen Schwartz][produced by Glen Ballard]
Funny Girl	Glee Cast Featuring Idina Menzel	06.2010	-	117[1]	Epic	[written by Jule Styne,Bob Merrill]
I Dreamed a Dream	Glee cast featuring Idina Menzel	06.2010	53[2]	36[2]	Epic CATCO 161716749	[written by Claude-Michel Schönberg,Herbert Kretzmer ]
Let It Go	Idina Menzel	12.2013	11[70]	5[33]	Walt Disney USWD 11366376	[4x-platinum-UK][diamond-US][written by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez][produced by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez, Christophe Beck, Chris Montan, Tom MacDougall]
For the First Time in Forever	Kristen Bell & Idina Menzel	01.2014	38[28]	57[19]	Walt Disney USWD 11366379	[platinum-UK][gold-US][written by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez][produced by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez, Christophe Beck, Chris Montan, Tom MacDougall]
Baby, It's Cold Outside	Idina Menzel Duet With Michael Buble	12.2014	39[9]	78[1]	Warner Bros. USWB 11402616	[platinum-UK][written by Frank Loesser]
Making Today a Perfect Day	Idina Menzel, Kristen Bell and the cast of Frozen Fever	03.2015	94[1]	-	Walt Disney USWD 11569886	[written by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez][produced by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez]
Into the Unknown	Idina Menzel & AURORA	12.2019	19[13]	46[12]	Walt Disney USWD 11994667	[platinum-UK][4x-platinum-US][written by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez][produced by Tom MacDougall, Dave Metzger ,Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez]
Some Things Never Change	Kristen Bell, Idina Menzel, Josh Gad, Jonathan Groff & Cast Of Frozen II	12.2019	73[7]	119[1]	Walt Disney USWD 11994666	[platinum-UK][gold-US][written by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez][produced by Dave Metzger ,Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez]
Show Yourself	Idina Menzel & Evan Rachel Wood	12.2019	60[12]	70[3]	Walt Disney USWD 11994671	[platinum-UK][2x-platinum-US][written by Kristen Anderson-Lopez, Robert Lopez]
One Short Day	Cynthia Erivo, Ariana Grande, Kristin Chenoweth, Idina Menzel Featuring Michael McCorry Rose	12.2024	-	114[2]	Walt Disney	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Stand	Idina Menzel	02.2008	54[1]	58[3]	Warner Bros 9362498215	[produced by Glen Ballard]
Live: Barefoot at the Symphony	Idina Menzel	03.2012	-	53[1]	Concord 33732 [US]	[produced by Rob Mounsey]
Holiday Wishes	Idina Menzel	11.2014	42[5]	6[15]	Warner Bros 9362493211	[gold-UK][produced by Walter Afanasieff, Rob Mounsey]
Idina	Idina Menzel	10.2016	86[1]	29[2]	Warner Bros 0093624917823	[produced by Greg Wells, Eric Rosse]
Christmas: A Season of Love	Idina Menzel	12.2019	-	123[4]	Decca 031240 [US]	[produced by Ron Fair]

Dean Gant

 Dean Gant, znany zawodowo jako „Sir Gant”, od dziesięcioleci jest uznawany za czołowego producenta, aranżera, klawiszowca i kompozytora w branży. Teraz, z rozszerzonymi horyzontami, nadszedł nowy świt dla Sir Ganta, solowego artysty. Wraz z wydaniem jego debiutanckiego projektu we własnej wytwórni, ELEGANT MEDIAWORKS; w 2011 roku wyłoni się jako wybitny artysta na własnych prawach. Projekt Ganta, „The Journey”, to muzyczna antologia, która celebruje geniusz, którym użyczył wielu czołowym artystom w ciągu swojej kariery.
 

Jego koprodukcja i aranżacja płyty Rapture LP Anity Baker sprzedała się w ponad 4 milionach egzemplarzy i przyniosła 2 nagrody Grammy, w tym jedną za najlepszą piosenkę R&B, „Sweet Love”, którą Gant zaaranżował i w której zagrał pamiętną partię fortepianową utworu. Na jej debiutanckim albumie zatytułowanym „Madonna” stylowy syntezator Ganta zdefiniował „Lucky Star” i „Borderline” - oba z nich zdefiniowały karierę Madonny. Peabo Bryson, Outkast, Earth, Wind & Fire i wielu innych to artyści, na których płytach wykonywał, pisał, aranżował lub produkował przeboje zdobywające nagrody Grammy. Obejmujące pełne spektrum muzyczne i zachowujące współczesność aranżacje smyczkowe Sir Ganta można usłyszeć nawet w hiphopowym hicie Yelawolfa „Pop The Trunk”. 

Solowy wysiłek Sir Ganta jest zarówno odzwierciedleniem jego ścieżki życiowej, jak i ścieżki kariery zawodowej. Jest on w pełni świadomy szerokiej gamy różnorodnych stylów na swojej płycie i wyjaśnia, że ​​reprezentuje ona szerokość jego muzycznego, osobistego i duchowego rozwoju. Jest to muzyczny wykres jego podróży w prawdziwym życiu i czasie rzeczywistym. Gant z natury kieruje się i jest pod wpływem głębokiej duchowej wierności, stąd jego szacunek dla „the Invisible Force”, z której pochodzi jego muzyczna inspiracja. Podążając tą ścieżką, Gant stworzył charakterystyczny styl w swoich kompozycjach i na instrumentach klawiszowych. 

  Jego melodyjne i harmoniczne struktury są podkreślone przez napędzające rytmy, które asymilują i stymulują szeroką gamę emocji. Ciągle rzuca sobie wyzwanie, „aby osiągnąć większą ekspresję muzyczną, stworzoną przez nakładanie prostych i pełnych duszy elementów”. Nieco odporny na tłumienie lub ograniczanie się do etykiet jakiegokolwiek konkretnego gatunku, Gant przekazuje muzykę, którą otrzymuje, w wariacje, które przeciwstawiają się ograniczeniom. W całym tym projekcie czerpie ze swojego klasycznego wykształcenia (rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku 5 lat), a następnie wprawia się w pełen duszy przepływ, który rozwinął jako muzyk sesyjny, współpracując z Curtisem Mayfieldem, Jerrym Butlerem, Billem Withersem i Deniece Williams. Włącza trochę tego funku, który wprowadził do swojej produkcji i współtworzenia „All Night Thing” z Invisible Man’s Band. Gant wyprzedził swoje czasy, gdy zyskał reputację dzięki występom na syntezatorach. 

The Journey podtrzymuje to wyróżnienie jazzowymi hołdami XXI wieku dla legend Chicago, Quincy Jonesa i Charlesa Stepneya. Jego fortepianowe solo w „Les Bleu” demonstruje solidne i mistrzowskie opanowanie klawiatury, z dynamicznymi kolorami i odcieniami doświadczonego artysty. Producent w nim kierował wyborem niezwykle utalentowanych artystów gościnnych, z szacunkiem łącząc ich kunszt ze swoim darem: Perkusiści Omar Hakim, Steve Ferrone i Ricky Lawson; Gitarzyści Al McKay i David T. Walker; Saksofonista Gerald Albright, Trębacz Rahmlee; Dr. George Shaw na flugelhornie: Basiści Marcus Miller i Nathan East; oraz perkusista Paulinho da Costa przyczynili się swoim kunsztem do skomplikowanego przebiegu Journey. 

Gant jest szczególnie dumny i oddany swojej zdolności do produkowania nowych i rozwijających się talentów. Często wykładał gościnnie na Georgia State University, dzieląc się swoim ogromnym doświadczeniem i wiedzą z aspirującymi producentami i artystami; wśród nich Chrisem „Ludacrisem” Bridgesem. W singlu JOURNEY „I’m Gonna Miss You” Ganta śpiewa Marc Nelson, członek założyciel Boyz II Men, a wcześniej członek grupy AZ YET. Świadomy wyjątkowych wyzwań związanych z produkcją samego siebie, Gant zaprosił Neala Harringtona Pogue, inżyniera dźwięku nagrodzonego nagrodą Grammy za współpracę z Outkast, do dołączenia do JOURNEY jako współproducenta. Tak więc, niezależnie od tego, czy płyniesz z mainstreamowym czy łagodnym jazzem; R&B, popem czy muzyką świata, Twoja JOURNEY z Sir Gant & The InVisible Force z pewnością będzie żeglować po słodkich wodach, z utworami, które przetrwają próbę czasu.

                                         Kompozycje Deana Ganta na listach przebojów

[with Alex Masucci, Clarence Burke] 01/1980 All Night Thing The Invisible Man's Band 45.US [solo] 03/1982 Never Thought I'd Fall in Love The Spinners 95.US [with Rowland Smith] 10/1982 Shake Your Body Sunfire 75.R&B Chart [with Mark Winkler] 06/1986 Can't Stand the Pain Randy Crawford 58.R&B Chart [with Vesta Williams] 10/1986 Once Bitten Twice Shy Vesta Williams 14.UK

Quartetto Cetra

Quartetto Cetra  był włoskim jazzowym kwartetem wokalnym założonym na początku lat 40-tych i działającym do 1988 roku.

 

  Zespół powstał na bazie Mills Brothers i zaczął występować pod nazwą Quartetto Egie od inicjałów imion śpiewaków: Enrico Gentile, Giovanni Giacobetti, Iacopo Jacomelli i Enrico De Angelis. Chociaż śpiewali amerykańskie piosenki, takie jak „Tiger Rag”, pisali piosenki i scatowali po włosku. Quartetto Egie zadebiutowało 27 maja 1940 roku w Teatrze Valle w Rzymie. Wykonali piosenkę „Bambina dall'abito blu” („Mała dziewczynka w niebieskiej sukience”). Kiedy Virgilio Savona zastąpił Iacopo Jacomelli, zespół zmienił nazwę na Quartetto Ritmo. Następnie w 1941 roku Felice Chiusano zastąpił Enrico Gentile, a grupa zmieniła nazwę na Quartetto Cetra i wystąpiła w radiowym przeglądzie Riepilogando w 1941 roku W październiku 1947 roku Enrico De Angelis opuścił grupę, aby dołączyć do armii, a jego miejsce zajęła piosenkarka Lucia Mannucci, żona Virgilio Savony.  

 

Grupa ta przetrwała cztery dekady. Pierwszą piosenką, którą wykonali razem, była „Dove siete stata nella notte del 3 giugno?” („Gdzie byłeś w nocy 3 czerwca?”). W 1948 roku Quartetto Cetra zdubbingowało chóry do włoskiej wersji filmu Disneya Dumbo. Otrzymali uprzejmą notatkę podpisaną przez Walta Disneya. Później zdubbingowali po włosku inne filmy, takie jak Make Mine Music, Melody Time i Czarnoksiężnik z krainy Oz. Quartetto Cetra zadebiutowało na scenie w przeglądzie Gran Baldoria Pietro Garinei i Sandro Giovanniniego w 1951 roku w Teatro Nuovo w Mediolanie. Była to pierwsza z kilku komedii muzycznych, w których grupa miała wziąć udział. Na scenie Cetras współpracowali z innymi włoskimi gwiazdami, takimi jak Wanda Osiris i Alberto Sordi. 

 

Kiedy włoska telewizja rozpoczęła nadawanie w 1954 roku, Quartetto Cetra po raz pierwszy wystąpiło w telewizji krajowej w In quattro si viaggia meglio („Podróżuje się lepiej, gdy ma się cztery lata”). Wystąpili w brytyjskiej telewizji w 1948 roku w Café Continental. Z czasem grupa pracowała nad innymi programami telewizyjnymi, w tym nad parodiami powieści, takich jak Hrabia Monte Christo i Trzej muszkieterowie. Wczesny styl kwartetu przypominał styl Mills Brothers z jazzowymi i swingowymi aranżacjami wokalnymi. Współpracowali z Franco Cerri i Gornim Kramerem. Następnie grupa wykonywała chwytliwe melodie z zabawnymi tekstami i wyrafinowanymi aranżacjami, które były wykonywane w komediowych występach. Sukces komercyjny zachęcił Quartetto Cetra do występów w radiu, na scenie i w telewizji. 

 

Repertuar zespołu obejmował ponad tysiąc piosenek. Większość z nich została napisana przez Giacobettiego i Savonę. Należą do nich „Il Visconte di Castelfombrone”, „In un palco della Scala”, „Un disco dei Platters”, „'Nella vecchia fattoria” (włoska wersja Old MacDonald Had a Farm), „Vecchia America”, „Che centrattacco” (dedykowana piłkarzowi Virgilio Levratto), „Un bacio a mezzanotte” i „I ricordi della sera”. Ich piosenka „Crapa Pelada (Testa Pelata)” („Bald Head”) została wykorzystana w amerykańskim serialu telewizyjnym Breaking Bad w ostatnim odcinku trzeciego sezonu. Quartetto Cetra ostatni raz wystąpił 1 lipca 1988 roku w Bolonii we Włoszech.

Single na listach przebojów

 

1959: Donna/Raggio di sole (Cetra, SP 362)  18.Ita
1959  Sei come un flipper/Saint Louis Blues Train (Dischi Ricordi, SRL 10.053) 16.Ita
1959: Concertino/Cubano (Dischi Ricordi, SRL 10.058)  21.Ita
1961: I ricordi della sera/A media luz (Dischi Ricordi, SRL 10.223)  29.Ita
1966: Juanita Banana/Tango Courreges (CBS, 2333) 31.Ita
1964: La ballata del critico TV/Una canzone per noi due (Polydor, NH 54 805)  38.Ita

30 Roc

 Samuel Jordon Gloade, znany zawodowo jako 30 Roc, jest amerykańskim producentem muzycznym i autorem tekstów piosenek. Swoją karierę rozpoczął w 2014 roku jako wewnętrzny producent w EarDrummers Records Mike'a Willa Made It, ale od tego czasu rozszerzył działalność na produkcję solową dla kilku wybitnych artystów z branży muzycznej. Został wymieniony na pierwszym miejscu listy Billboard Hot 100 singla „The Box” Roddy'ego Riccha; pierwszej dziesiątce singli „Nasty Freestyle” T-Wayne'a, „Rake It Up” Yo Gottiego i „Stargazing” Travisa Scotta; a także w Top 40 najlepszych singli „Bartier Cardi” Cardi B, „King's Dead” Jaya Rocka i „Off the Grid” Kanye Westa.
 

 Samuel Gloade urodził się w dzielnicy The Bronx w Nowym Jorku. Poznał amerykańskiego producenta muzycznego Mike'a Willa Made It za pośrednictwem swojego duetu rapowego Rae Sremmurd na Twitterze. Później podpisał kontrakt z wytwórnią EarDrummers Records tego pierwszego. 

Jego najbardziej znane produkcje obejmują „Nasty Freestyle” T-Wayne'a, „Rake It Up” Yo Gottiego z udziałem Nicki Minaj,przebój Cardi B, „Bartier Cardi” z udziałem 21 Savage, „Rock” Pliesa i „King's Dead”, który wykonali Jay Rock, Kendrick Lamar, Future i James Blake. 30 Roc wyprodukował również hit numer 1 Roddy'ego Riccha, „The Box”, który osiągnął pole position na liście Billboard Hot 100 w styczniu 2020 roku. Pomógł również wyprodukować utwór wprowadzający do Astroworld Travisa Scotta, „Stargazing”, który osiągnął ósme miejsce na liście Hot 100 w 2018 roku. Gloade był również producentem wykonawczym drugiego albumu studyjnego Lil Yachty'ego, Lil Boat 2. Był producentem utworu „Range Brothers” Baby Keema i Kendricka Lamara, singla z debiutanckiego albumu studyjnego tego pierwszego, The Melodic Blue.

                                         Kompozycje Samuela Gloade na listach przebojów

[with Bandit Gang Marco, Young Dro] 05/2015 Nasty Bandit Gang Marco 41.US [with Yo Gotti , Mike Will Made It, Nicki Minaj & Too $hort ] 07/2017 Rake It Up Yo Gotti 8.US [with Cardi B, 21 Savage & Darryl McCorkell] 01/2018 Bartier Cardi Cardi B 14.US/40.UK [with Kendrick Lamar, Mike Will Made It, Teddy Walton, Sounwave, Jay Rock, Future , James Blake & Antwon Hicks] 01/2018 King's Dead Jay Rock, Kendrick Lamar, Future & James Blake 21.US [with Lil Yachty, Lil Pump , Offset] 03/2018 Baby Daddy Lil Yachty 119.US [with Lil Yachty, Ugly God] 03/2018 Boom! Lil Yachty 88.US [with Lil Yachty, Offset, Lil Baby] 03/2018 Mickey Lil Yachty 107.US [with Lil Yachty, PnB Rock, Earl on the Beat] 03/2018 She Ready Lil Yachty 112.UK [with Slim Jimmy, Swae Lee, Travis Scott & Mike Will Made It] 05/2018 Close Rae Sremmurd & Travis Scott 98.US [with Bhad Bhabie , Lil Yachty , London Jae, Darryl McCorkell, Bobby Ray Watson Jr. & Lamont Porter] 05/2018 Gucci Flip Flops Bhad Bhabie 79.US [with Travis Scott, Sonny Digital , Brandon Korn, Brandon Whitfield, Cyhi the Prynce , Jamie Lepe & Mike Dean] 08/2018 Stargazing Travis Scott 8.US/15.UK [with Travis Scott , Cardo, Quavo, Takeoff, Frank Dukes, Lamont Porter & Brock Korsan] 08/2018 Who? What! Travis Scott 43.US [with Quavo , Kevin Gomringer & Tim Gomringer] 10/2018 Biggest Alley Oop Quavo 86.US [with 21 Savage, ScHoolboy Q , Patrick Houston, Cardo, Lamont Porter, Brock Korsan, Beam , Jozzy & DJ Paul] 01/2019 Good Day 21 Savage 125.US [with Roddy Ricch, Adarius Moragne & Aqeel Tate] 12/2019 The Box Roddy Ricch 1.US/2.UK [ Lil Yachty, Tierra Whack, A$AP Rocky, Tyler the Creator, Pharrell Williams, Wise , Verbal, Ryo-Z & Keisuke Ogihara] 06/2020 T.D Lil Yachty & Tierra Whack 83.US [with Mike Will Made It , Nicki Minaj, YoungBoy Never Broke Again, Kevin Gomringer, Tim Gomringer] 11/2020 What That Speed Bout!? Mike Will Made It, Nicki Minaj & YoungBoy Never Broke Again 35.US [with Kanye West, Playboi Carti, Fivio Foreign, Mark "Oji" Williams, Raul Cubina, AyoAA, David Ruoff, Elias Klughammer, Eric Sloan Jr., Kasen Hughes & Bryson Stafford] 09/2021 Off The Grid Kanye West 11.US/15.UK [with Kanye West, Travis Scott, Baby Keem, Rhymefest, Mark "Oji" Williams, Raul Cubina, The Twilite Tone , Aqeel Tate, Eric Sloan Jr., Machiko Ryu, Kazuhiko Kato, KayCyy & Malik Yusef] 09/2021 Praise God Kanye West 20.US [with Baby Keem, Kendrick Lamar, Jahaan Sweet, Ruchaun Akers, Dez Wright] 09/2021 Range Brothers Baby Keem & Kendrick Lamar 53.US [with Travis Scott, Kanye West & Dez Wright] 08/2023 God's Country Travis Scott 28.US

Sparklehorse

Sparklehorse był amerykańskim zespołem indie rockowym z Richmond w stanie Wirginia, kierowanym przez wokalistę i multiinstrumentalistę Marka Linkousa. Działał od 1995 roku aż do śmierci Linkousa w 2010 roku. Przed założeniem Sparklehorse, Linkous był frontmanem lokalnych zespołów Johnson Family i Salt Chunk Mary. Tylko jedna piosenka, „Someday I Will Treat You Good”, przetrwała z tych wcześniejszych zespołów i została zagrana przez Sparklehorse. Linkous powiedział, że wybrał nazwę Sparklehorse, ponieważ te dwa słowa dobrze brzmią razem i mogą być luźną metaforą motocykla. Na początku członkami Sparklehorse byli Paul Watson (banjo, kornet, gitara hawajska i gitara elektryczna), Scott Minor (perkusja, organy akordowe, banjo), Johnny Hott (organy Wurlitzera, perkusja, wokal wspierający) i Scot Fitzsimmons (kontrabas). 

 

 Pierwszy album Sparklehorse, Vivadixiesubmarinetransmissionplot (1995), wyprodukowany przez frontmana Cracker Davida Lowery'ego (na płycie wymienionego jako „David Charles”), odniósł skromny sukces w radiu studenckim. W 1996 roku, podczas trasy koncertowej po Europie z Radiohead, krótko po wydaniu albumu, Linkous zażył mieszankę leków przeciwdepresyjnych, valium, alkoholu i heroiny w pokoju hotelowym w Londynie.  Nieprzytomny i z nogami przyciśniętymi pod sobą przez prawie 14 godzin, powstałe nagromadzenie potasu spowodowało zatrzymanie akcji serca na kilka minut po uniesieniu ciała. Następująca operacja niemal spowodowała utratę władzy w obu nogach, w wyniku czego musiał korzystać z wózka inwalidzkiego przez sześć miesięcy i wymagał dializy z powodu ostrej niewydolności nerek. 

 

Good Morning Spider (1998) został nagrany po tym incydencie. Krytycy przypuszczają, że ponury ton albumu został zainspirowany otarciem się Linkousa o śmierć, ale Linkous powiedział, że większość GMS została już napisana. Jedną z piosenek, która powstała w wyniku jego cierpienia, jest „St. Mary”, która jest dedykowana pielęgniarkom w szpitalu o tej samej nazwie w Paddington, gdzie Linkous wracał do zdrowia. W 1999 roku Sparklehorse wystąpił w Horseshoe Tavern w Toronto.  W 2001 roku ukazał się album It's a Wonderful Life, na którym wystąpili Tom Waits, PJ Harvey, Bob Rupe, Nina Persson i Dave Fridmann. Większość utworów Vivadixie... i Spider została nagrana wyłącznie przez Linkousa na jego farmie w Wirginii, ale nowy album był bardziej wspólny. Linkous wyraził zadowolenie z ogólnego brzmienia It's a Wonderful Life, które zostało zrealizowane przez Joela Hamiltona, jednocześnie mówiąc, że wolałby uwzględnić więcej eksperymentalnego i instrumentalnego materiału.

 

  25 września 2006 roku Sparklehorse wydało swój czwarty album, Dreamt for Light Years in the Belly of a Mountain, we współpracy z Danger Mouse, Christianem Fenneszem i Stevenem Drozdem. Album zawierał radiową wersję „Don't Take My Sunshine Away” oraz zremasterowaną wersję „Shade And Honey”, którą Linkous pierwotnie napisał dla Alessandro Nivola do zaśpiewania w filmie Laurel Canyon z 2003 roku, a także praktycznie niezmienioną reedycję „Morning Hollow”, bonusowego utworu na It's a Wonderful Life. W 2008 roku Sparklehorse nagrał cover „Jack's Obsession” z filmu Tima Burtona The Nightmare Before Christmas na oficjalny album kompilacyjny Nightmare Revisited. 

 

W 2009 roku Sparklehorse połączył siły z Danger Mouse i Davidem Lynchem w projekcie Dark Night of the Soul. Corliss i in. (2010) opisał Dark Night of the Soul jako „straszny, piękny, (i)... słodko-gorzki... biorąc pod uwagę przedwczesną śmierć Linkousa”. W 2009 roku Linkous współpracował z artystą muzyki ambientowej Christianem Fenneszem, aby stworzyć In the Fishtank 15, unoszącą się EP-kę eksperymentów i marzycielskich nastrojów. W październiku 2009 roku Linkous wystąpił z Fenneszem podczas europejskiej trasy koncertowej. Linkous popełnił samobójstwo w Knoxville w stanie Tennessee 6 marca 2010 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Someday I Will Treat You Good/Rainmaker	Sparklehorse	02.1996	85[1]	-	Parlophone CDCL 766	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous,David Charles]
Hammering the Cramps/Spirit Ditch	Sparklehorse	05.1996	91[1]	-	Parlophone CL 770	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous]
Rainmaker/I Almost Lost My Mind	Sparklehorse	08.1996	61[2]	-	Parlophone CDCLS 777	[written by Mark Linkous][produced by David Charles Lowery]
Sick of Goodbyes/Good Morning Spider	Sparklehorse	10.1998	57[2]	-	Parlophone CDCL 808	[written by David Lowery,Mark Linkous][produced by Mark Linkous]
Please Don't Take My Sunshine Away	Sparklehorse	09.2006	130[2]	-	Capitol/Parlophone	-
Ghost In The Sky / Marigold	Sparklehorse	09.2006	157[1]	-	Parlophone CL 880	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous]
Knives Of Summertime / Caroline	Sparklehorse	09.2006	157[1]	-	Parlophone CL 881	[written by Mark Linkous][produced by Mark Linkous]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vivadixiesubmarinetransmissionplot	Sparklehorse	05.1996	58[2]	-	Parlophone CDP 8328162	[produced by Mark Linkous, David Charles]
Good Morning Spider	Sparklehorse	08.1998	30[2]	-	Parlophone 4960142	[produced by Mark Linkous]
It's a Wonderful Life	Sparklehorse	06.2001	49[2]	-	Parlophone 5256162	[produced by Mark Linkous, Dave Fridmann, John Parish]
Dreamt for Light Years in the Belly of a Mountain	Sparklehorse	10.2006	60[1]	-	Parlophone 3709462	[produced by Mark Linkous, Danger Mouse]
Dark Night of the Soul	Sparklehorse	07.2010	32[2]	-	Parlophone 6422742	[produced by Danger Mouse, Sparklehorse]

Spector

Spector to brytyjski zespół indie rockowy z Londynu, w którego skład wchodzą Frederick Macpherson (wokalista Les Incompétents i Ox.Eagle.Lion.Man), Jed Cullen (gitara), Nicolas Py (perkusja) i Danny Blandy (klawisze, wcześniej perkusja).Wydali trzy albumy i jedną kompilację. Debiutancki album zespołu Enjoy It While It Lasts osiągnął 12. miejsce na liście UK Albums Chart i znalazł się na pierwszym miejscu na liście Official Record Store Chart w tygodniu wydania.

  Spector został założony w 2011 roku przez byłego frontmana Les Incompétents i Ox.Eagle.Lion.Man Freda Macphersona, a swoje pierwsze koncerty odbył w Efes Snooker Club we wschodnim Londynie. Macpherson zauważa, że ​​zespół czerpał inspirację z artystów z lat 80-tych, w tym Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), Spandau Ballet i Ultravox. W 2011 roku Spector otrzymał sesję w programie radiowym DJ-a Huwa Stephensa w BBC Radio 1 i wystąpił na scenie BBC Introducing na Reading and Leeds Festival. Wystąpili w transmisji na żywo Later... with Jools Holland 22 listopada 2011 roku i wykonali swój singiel „What You Wanted”.W dłuższym, piątkowym programie pod koniec tego tygodnia wykonali „Chevy Thunder”, a także „Never Fade Away”, i ogłoszono, że w 2012 roku wydadzą album.

  5 grudnia 2011 roku BBC ogłosiło, że Spector został nominowany do plebiscytu BBC Sound of 2012. Zespół zagrał trasę koncertową po Wielkiej Brytanii w lutym 2012 r. i wystąpił jako support podczas trasy koncertowej Florence and the Machine w marcu 2012 r. Spector zagrał także swój pierwszy koncert w Ameryce na festiwalu Coachella w kwietniu 2012 r.

Zainspirowani garażowym rockiem z początku lat 2000. zespołu Strokes, nowymi romantycznymi brzmieniami Roxy Music i hymnicznym indie popem zespołu Killers, elegancko ubrany londyński pięcioosobowy zespół Spector został okrzyknięty jedną z ostatnich wielkich nadziei podupadającej sceny brytyjskich zespołów gitarowych, gdy pojawił się na scenie w 2011 roku. Zespół został założony przez byłego prezentera MTV Freda Macphersona, który wcześniej był frontmanem indie Les Incompetents i progresywnych   Ox. Eagle. Lion. Man., oraz gitarzystę Christophera Burmana, który również pojawił się w pierwszym, do zespołu dołączyli później basista Thomas Shickle, klawiszowiec Jed Cullen i perkusista Danny Blandy, a po dopracowaniu brzmienia w klubie bilardowym we wschodnim Londynie, zaczął występować na żywo w całej stolicy.  

 

Początkowo nazywali się Spectre, na cześć organizacji terrorystycznej z filmów o Jamesie Bondzie, ale postanowili zmienić pisownię na cześć niezależnego producenta, gdy odkryli, że ich oryginalny pseudonim jest już zajęty. Po wydaniu debiutanckiego singla Never Fade Away podpisali kontrakt z Fiction Records i wystąpili na Introducing Stage na Reading/Leeds Festival, supportowali Kaiser Chiefs podczas ich trasy koncertowej w Wielkiej Brytanii i po raz pierwszy pojawili się w mainstreamie na Later... with Jools Holland. W 2012 roku znaleźli się na krótkiej liście prestiżowego plebiscytu BBC Sound Of..., odbyli trasę koncertową z Florence + the Machine i nagrali swój debiutancki album, którego wydanie zaplanowano na późniejszy okres w tym roku.

 

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Enjoy It While It Lasts	Spector	08.2012	12[3]	-	Fiction 2795918	[produced by Alan Summer, Craig Silvey, Frederick Macpherson, Kid Harpoon , Mark Rankin, Richard Wilkinson , Rodaidh McDonald , Spector, Tom Vek, Trevor Horn]
Moth Boys	Spector	09.2015	27[1]	-	Fiction SPECT 12	[produced by Devonté Hynes, Duncan Mills, Spector]
Now or Whenever	Spector	01.2022	40[1]	-	Moth Noise MN 001	-