wtorek, 14 lipca 2020

Nick Lowe

Ur. 24.03.1949 r. w Woodbridge w hrabstwie Suffolk, Anglia. Przez wiele lat cieszył się szacunkiem wiernego grona wielbicieli doceniających jego umiejętności producenta, muzyka, wokalisty i twórcy piosenek. Dzięki związaniu się w roli basisty i wokalisty z grupą Kippington Lodge (później Brinsley Schwartz) w połowie lat 70-tych stał się już doświadczonym zawodowcem. Wkrótce poświęcił się karierze producenta płyt, debiutując na tym polu albumem Chocs Away grupy Kursaal Flyers. Później podjął się produkcji longplaya Malpractice formacji Dr. Feelgood.

Współpracował również przy powstawaniu okropnego nagrania "We Love You" (zarejestrowanego pod szyldem The Tartan Horde), będącego parodią dokonań Bay City Rollers. W 1976 r. wraz z Jake'em Rivierą i Dave'em Robinsonem założył wytwórnię Stiff Records i stał się jednym z pionierów punka. Jego własne single przechodziły praktycznie bez echa, ale krytycy chwalili chwytliwą kompozycję "So It Goes" oraz prototypowy punkowy utwór "Heart Of The City".

Lowe odegrał bardzo istotną rolę w rozwoju kariery Elvisa Costello, produkując pięć jego pierwszych albumów i komponując klasyczny już utwór "What's So Funny 'Bout (Peace Love And Understanding)". W Wielkiej Brytanii stał się niebawem ważną postacią, współpracując jako producent z The Damned, Clover i Dave'em Edmundsem. W 1977 r. był jednym z założycieli grupy Rockpile. Debiutancki album Lowe'a Jesus Of Cool (wydany w Stanach Zjednoczonych jako Pure Pop For Now People) spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem ze strony krytyków, będąc bezpretensjonalnym zbiorem kompozycji rockowych i popowych. Przebojowy singel "I Love The Sound Of Breaking Glass" do dziś jest jednym z ulubionych nagrań discjockeyów, mimo że równie udany "Little Hitler" przepadł w zestawieniach z kretesem.

W 1979 r. Lowe wyprodukował kolejny ważny singel "Stop Your Sobbing", z repertuaru The Pretenders oraz zaproponował własną doskonałą płytę Labour Of Lust, na której znalazły się tak znaczące utwory, jak "Cruel To Be Kind" i "Crackin' Up". Tytuł tego drugiego ("Rozpadam się doskonale podsumowywał stan, w którym z powodu nadmiaru alkoholu znajdował się jego wykonawca. Całą sprawę przedstawił ze szczegółami "towarzysz broni" Dave Edmunds w telewizyjnym filmie dokumentalnym "Born Fighters". Pod koniec morderczego roku Nick poślubił Carlene Carter.

Na początku lat 80-tych, kontynuując współpracę z Elvisem Costello, Lowe pracował jako producent z Johnem Hiattem, Paulem Carrackiem, Carlene Carter i The Fabulous Thunderbirds. W rezultacie ucierpiały na tym jego własne nagrania, które nosiły piętno wyraźnego pośpiechu. W 1986 r. Lowe ponownie połączył siły z Costello, nagrywając album Blood And Chocolate. Jego własne propozycje były w tym czasie praktycznie całkowicie ignorowane przez publiczność. Powrócił do gry w 1988 r. longplayem Pinker And Prouder Than Previous, na którym gościnnie wystąpił Dave Edmunds. I znów reakcją publiczności była całkowita obojętność.

Lowe pozostaje więc głównie uznanym producentem, odnoszącym pod koniec lat 70. ogromne sukcesy na tym polu. Na swoją karierę solową, jak również sporą kolekcję mało udanych albumów sam Lowe spogląda z dużą dozą poczucia humoru. W 1992 r. wraz z Ry Cooderem, Jimem Keltnerem i Johnem Hiattem założył luźno związaną grupę Little Village, której debiutancki album spotkał się z dość chłodnym przyjęciem.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
I Love the Sound of Breaking Glass / They Called It Rock US side B:Endless SleepNick Lowe03.19787[8]-Radar ADA 1[written by Andrew Bodnar , Nick Lowe , Steve Goulding][produced by Nick Lowe ]
So It Goes / Heart of the City [Live]Nick Lowe07.1978-109[1]Columbia 10734 [US][written by Nick Lowe ][produced by Nick Lowe,Jake Riviera]
Cracking Up / Basing StreetNick Lowe05.197934[5]-Radar ADA 34 [written by Nick Lowe ][produced by Nick Lowe]
Cruel to Be Kind / Endless Grey RibbonNick Lowe07.197912[11]12[15]Radar ADA 43[written by Ian Gomm , Nick Lowe][produced by Nick Lowe ]
Switchboard Susan / Basing StreetNick Lowe12.1979-107[2]Columbia 11 131 [US][written by Mickey Jupp][produced by Nick Lowe]
Half a Boy and Half a Man / AwesomeNick Lowe05.198453[3]110[1]F.Beat XX 34[written by Nick Lowe][produced by Colin Fairley , Nick Lowe , Paul Bass ]
I Knew the Bride (When She Used to Rock 'n' Roll) /Long walk backNick Lowe And His Cowboy Outfit11.1985-77[9]Columbia 05570[written by Nick Lowe][produced by Huey Lewis]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Pure pop for now peopleNick Lowe04.1978-127[10]Columbia 35 329-
Jesus of CoolNick Lowe03.197822[10]127[10]Columbia 35 329[produced by Nick Lowe]
Labour of LustNick Lowe07.197943[6]31[22]Columbia 36 087[produced by Nick Lowe]
Nick the KnifeNick Lowe02.198299[2]50[14]Columbia 37 932[produced by Nick Lowe]
The Abominable ShowmanNick Lowe04.1983-129[7]Columbia 38 589[produced by Nick Lowe,Roger Bechirian]
Nick Lowe & His Cowboy OutfitNick Lowe & His Cowboy Outfit06.1984-113[12]Columbia 39 371[produced by Nick Lowe, Colin Fairley, Paul Bass, Elvis Costello]
The Rose of EnglandNick Lowe & His Cowboy Outfit09.1985-119[12]Columbia 39 958[produced by Nick Lowe, Colin Fairley, Huey Lewis ]
Party of OneNick Lowe04.1990-182[3]Reprise 26 132[produced by Dave Edmunds]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Luna

Twórcą zespołu był Dean Wareham,gitarzysta i wokalista,który po odejściu od Galaxie 500,wydaje najpierw solową EP-kę w 1991 roku-"Anaesthesia",a następnie wystąpił na znakomitym singlu Mercury Rev- "Car Wash Hair",zanim w 1992 roku powstał z jego inicjatywy ansambl Luna.

Pierwotnie zespół nazywa się Luna 2 i jest rodzajem supergrupy alternatywnej muzyki,występującej w trio;oprócz założyciela,tworzą je basista Justin Harewood [wcześniej w Chills] i perkusista Stanley Demeski-ex członek Feelies.Debiutowali albumem "Lunapark" wydanym dla wytwórni Elektra,którą automatycznie porównywano do poprzednich dokonań Warehama w Galaxie 500,ze względu na lakonicznośc wokalu przypominające dokonania Lou Reeda i Toma Verlaina.

Właściwym otwarciem nowego rozdziału w muzyce Luny był jej drugi album -Bewitched,na którym wystąpił nowy gitarzysta Sean Eden i jako gość specjalny,ex członek legendarnej grupy Velvet Underground-Sterling Morrison.Innym muzykiem towarzyszącym na tej płycie był członkini Stereolab,Laetitia Sadier,która w duecie z Warehamem wykonała cover piosenki Serge Gainsbourga i Brigitte Bardot -"Bonnie and Clyde".

Po wydaniu Penthouse z zespołu odchodzi Demeski.Przed wydaniem piątego longplay' a -The Days of Our Nights zmieniają na wytwórnię Jericho,która w końcu wydaje tę płytę w 1999 roku w Stanach Zjednoczonych.

Z początkiem nowego millenium zachodzą w zespole duże zmiany;wraca do swojej ojczyzny,Nowej Zelandii,basista Harwood,aby więcej czasu poświęcić swojej córce.Zastępuje go Ben Lee,dotychczasowy basista Ultrababyfat.W 2001r Luna wydaje dla Jetset Rec swój kolejny album "Romantica",którego producentem był Gene Holder.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Bonnie and Clyde/ChinatownLuna05.1995139[1]-Beggars Banquet BBQ56CD[written by Serge Gainsbourg]
IHOPLuna06.1997187[1]-Beggars Banquet BBQ313CD[written by Dean Wareham,Luna][produced by Pat McCarthy]
Bobby PeruLuna10.1997195[1]-Beggars Banquet BBQ319[written by Dean Wareham,Luna][produced by Pat McCarthy]
Superfreaky memoriesLuna04.1999160[1]-Beggars Banquet BBQ334[written by Dean Wareham][produced by Paul Kimble]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Pup tentLuna08.1997-30.HeatseekersBeggars Banquet BBQLP194[produced by Pat McCarthy]
LiveLuna.1998-38.Top Independent AlbumsBeggars Banquet BBQMCD218
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Luke

"Ojciec chrzestny" rapu z Miami. Wraz z czterema braćmi (ur. 22.12.1960 r.) dorastał w Liberty City. Jako piętnastolatek dołączył do Ghetto Style DJ's - siedmiu nastolatków, którzy spotykali się w rozgłośni WEDR i w African Square Park.

W 1978 r. ukończył liceum w Miami, a następnie zajął się promocją koncertów przyjezdnych grup, takich jak Run DMC i Whodini. Za zarobione pieniądze, razem z Ghetto Style DJ's. latem 1985 r. kupił dyskotekę Pac Jam. Założył własną wytwórnię i podpisał kontrakt z kalifornijską grupą 2 Live Crew, w szeregach której również zaczął występować.

Razem nagrali przed domem matki Campbella singel "Throwing The D". oparty na nowym kroku tanecznym. Wraz z sukcesem płyty działalność firmy Luke Skywalker rozkręciła się na dobre. Kiedy George Lucas wniósł oskarżenie o wykorzystanie imienia bohatera jego "Gwiezdnych wojen", nazwa wytwórni została skrócona do Luke. Współpraca Campbella z 2 Live Crew na przełomie lat 80. i 90-tych przebiegała przy ogromnym zainteresowaniu mediów, głównie ze względu na kłopoty zespołu z prawem, spowodowane obscenicznymi tekstami piosenek.

W 1993 r. artysta zaczął nagrywać solo, razem lub bez towarzyszenia zespołu. W 1994 r. Campbell oświadczył, że zakłada pisemko dla panów. Z założenia magazyn "Scandalous" miał być podobny do słynnego "Penthouse'a". tyle że wypełniać go miały zdjęcia wyłącznie czarnych modelek. Campbell zakupił nawet jacht, na którym umieścił biuro wydawnictwa. Firma Luke stała się przystanią zarówno dla rapowych wygnańców (Professor Griff), jak i artystów R&B; (H-Town). Luke Campbell jest także oficjalnym sponsorem zawodów w szukaniu jajek wielkanocnych w Liberty City.


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
I Got Shit on My MindLuke02.1992-52[17]Luke 91 830[produced Mike "Fresh" McCray]
In the NudeLuke06.1993-542[11]Luke 200[produced Mike "Fresh" McCray, John "Swift" Catalon]
Freak for LifeLuke07.1994-174[3]Luke 6996[produced Mike "Fresh" McCray, DJ Slice, Lazaro Mendez]
Uncle LukeLuke06.1996-51[11]Luther Camp. 16 1000[produced Rod XL, Frankie Cutlass, Ice Cube, Doug E. Fresh
Somethin' NastyUncle Luke04.2001-149[4]Luke 8250[produced Mr. Mixx, Luther Campbell, Daz Dillinger, Gorilla Tek]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 13 lipca 2020

Jade

Aktywne w pierwszej połowie lat 90-tych żeńskie trio r&b;, którego kariera była wypadkową potrzeby rynku amerykańskiego na słodkie, soulujące rytmy, utrzymane w stylu new jack swing.
Trio początkowo nazywało się JAD, a w jego składzie była Joi Marshall oraz dwie inne wokalistki - Angie i Debbie, które jednak szefowie zespołu usunęli, przyjmując na ich miejsce zafascynowaną jazzem mieszkankę Chicago Tonyę Kelly i pochodzącą z Teksasu wokalistkę gospel Di Reed. Ostatecznie trio w 1992 r. przybrało nazwę Jade i pod wodzą menedżera Vassela Benforda rozpoczęło pracę nad debiutancką płytą.

Grupie nakreślono podobne założenia co chociażby En Vogue - wokalistki mają dobrze prezentować się w klipach, a ich muzyka powinna być przyjazna gustom zarówno statystycznych odbiorców rozgłośni z wysmakowanym popem, fanów r&b;, jak i ludzi słuchających delikatnego jazzu. Zadanie udało się zrealizować nader przyzwoicie i dwie studyjne płyty Jade - Jade to the Max (1992) i Mind, Body & Song (1994) - zyskały przyzwoite recenzje i sprzedały się w wysokich nakładach, odpowiednio platynowym i złotym.

Grupę wspomagali swymi produkcjami uznani i popularni wówczas twórcy r&b; - Ronald Spearman, Alton Steward, Captain Curt, Rashad Coes, Antonio "L.A." Reid, a nawet hiphopowy DJ Pooh. W międzyczasie Jade nagrały też album na żywo -BET Listening Party Live. Założeniem twórców tego dzieła, włodarzy telewizji bet, było stworzenie serii będącej odpowiedzią na słynne mtv live. Niestety Jade okazały się jedynymi artystkami, które miały okazję nagrać album z serii bet listening party LIVE. Słaba sprzedaż materiału i przeciętne recenzje zniechęciły pomysłodawców do dalszych części.

Pod koniec 1994 r. szefowie labelu wydającego Jade - GIANT records, zdecydowali o rozwiązaniu działalności trio, które w niewielkim stopniu zwróciło poniesione na jego rozwój koszta. Ostatnim wspólnym nagraniem Kelly, Marshall i Reed była piosenka "Keep on Risin'" ze ścieżki dźwiękowej do filmu "Szósty" (oryg. "The Sixth Man", reż. Randall Miller, 1997, USA).



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
I Wanna Love YouJade07.199213[7][07.93]16[21]Giant 18 950[written by Ron Spearman , Vassal Benford][produced by Vassal Benford][7[19].R&B; Chart][piosenka z filmu "Class Act"]
Don't Walk AwayJade12.19927[8][03.93]4[35]Giant 18 686[gold-US][written by Ron Spearman , Vassal Benford, Alton "Wokie" Stewart][produced by Ron Spearman , Vassal Benford,Alton "Wokie" Stewart][2[37].R&B; Chart]
One WomanJade06.199322[5]22[20]Giant 18 606[written by Ron Spearman , Vassal Benford][produced by Ron Spearman , Vassal Benford][16[30].R&B; Chart]
Looking For Mr. Do RightJade11.1993-69[14]Giant 18 429[written by Ron Spearman , Vassal Benford][produced by Vassal Benford][16[20].R&B; Chart]
All Thru the NitePOV Featuring Jade02.199432[3]120[4]Giant 18 414[written by Hakim Bell, Lincoln DeVlugt, Tim Shider][produced by Hakim Bell ][31[19].R&B; Chart]
5-4-3-2 (Yo! Time Is Up)Jade09.1994-72[13]Giant 18 066[written by Jade, Mark Rooney , Mark Morales][produced by Mark C. Rooney , Mark Morales][13[20].R&B; Chart]
Every Day of the WeekJade11.199419[11]20[22]Giant 17 988[written by Antonina, Ken Miller, Robert Jerald][produced by Cassandra Mills , Robert Jerald ][15[20].R&B; Chart]
Keep on Risin'Jade featuring Lil' Rachett & Vaz05.1997--Hollywood 64016[written by Peter Afterman, Vassal Benford][produced by Vassal Benford][50[10].R&B; Chart]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Virgins And PhilistinesJade01.199343[3]56[37]Giant 24 466[platinum-US][produced by Alton "Wookie" Stewart,Ron Spearman,Vassal Benford]
Mind, Body & SongJade10.1994130[4]80[22]Giant 24 558[gold-US][produced by Dave "Jam" Hall, H.O.P. Productions, Mark Morales & Mark C. Rooney, Captain Curt, Reginald Heard, Robert Jerald & Cassandra Mills, Emmanuel Dean, Paisley, DJ Pooh & Rashad Coes, Jade]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Ray J

Urodzony jako William Ray Norwood Jr.
  17.01.1981r McComb (Mississippi, USA).Raper, wokalista r&b i aktor, swoją sławę zawdzięcza rodzinnym koneksjom i licznym skandalom. Ray J jest synem znanej menedżerki Sonji Norwood, a zarazem bratem wokalistki   Brandy.

Swoją karierę rozpoczął już jako ośmiolatek, grywając w różnych reklamach telewizyjnych. Później występował w telewizyjnym show, grając rolę syna znanego komika Sindbada, w serialu „Moesha” u boku Brandy, a także pełnometrażowych obrazach, jak „Stalowy rycerz” (oryg. „Steel”, reż. Kenneth Johnson, 1997, USA) i „Marsjanie atakują!” („Mars Attacks!”, reż. Tim Burton, 1996, USA).

W 1995 r., za namową siostry, Ray J rozpoczął karierę muzyczną. Dzięki doskonałym koneksjom wydał cztery znakomicie obsadzone pod względem producentów i gości albumy, które jednak spotkały się z bardzo ostrą reakcją krytyków. Żadna z płyt Williama nie osiągnęła chociażby złotego nakładu, mimo że z artystą współpracowali tak znani twórcy, jak Rodney Jerkins, Lil’ Kim,  The Neptunes czy   Timbaland.

Wokaliście zarzuca się brak własnego stylu i bazowanie tylko i wyłącznie na znanym w branży nazwisku.
W 2007 r. o Ray J-u było głośno po tym, jak obwieścił plany rozpoczęcia kariery politycznej, a niewiele później stał się obiektem skandalu o podłożu seksualnym, gdy do Internetu - w dodatku w sposób przez niego kontrolowany - trafiły amatorskie seks nagrania. Wybranką Norwooda do tej specyficznej promocji była Kim Kardashian, niegdyś przyjaciółka dziedziczki fortuny rodziny Hilton - Paris Hilton. Para ostatecznie sprzedała za milion dolarów prawa do sprzedaży filmu potentatowi branży porno - firmie VIVID. Skandal nie przyniósł jednak Ray J-owi spodziewanej popularności, a jego ostatnim pokłosiem było oświadczenie wokalisty T-Paina, który publicznie pogratulował Norwoodowi rozmiarów jego przyrodzenia.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Let It GoRay J03.1997-25[20]EastWest 64 206 [US][written by Keith Crouch, Glenn McKinney, Roy Pennon][17[20].R&B Chart]
Everything You WantRay J08.1997-83[6]EastWest 64 209 [US][written by Keith Crouch, Kipper Jones][29[14].R&B Chart]
That's Why I LieRay J10.199871[1]-Atlantic AT 0049CD[written by Rodney Jerkins,Fred Jerkins III,Isaac Phillips,LaShawn Daniels,Tye-V Turman,Tracy Hale][produced by Rodney Jerkins]
Another Day in ParadiseRay J with Brandy06.200199[1]-Atlantic 8573873832[written by Phil Collins][produced by Guy Roche]
Another Day in ParadiseBrand & Ray J 06.20015[12]-WEA WEA 327CD1[written by Phil Collins][produced by Guy Roche]
Wait a MinuteRay J Featuring Lil' Kim08.200154[2]30[17]Atlantic AT 0106CD[written by William Ray Norwood Jr., Chad Hugo, Pharrell Williams Kimberly Denise Jones][produced by The Neptunes][8[20].R&B Chart]
Formal InviteRay J 09.2001--Atlantic 85 182 [US][written by William Ray Norwood Jr., Chad Hugo, Pharrell Williams][produced by The Neptunes][54[12].R&B Chart]
One WishRay J 11.200513[14]11[25]Sanctuary Urban SANXD 397[written by Willie Ray Norwood Jr.,Rodney Jerkins,Fred Jerkins III,LaShawn Daniels][produced by Darkchild][3[31].R&B Chart]
What I NeedRay J 04.2006--Knockout[written by LaShawn Daniels, Fred Jerkins III, Rodney Jerkins][produced by Darkchild][58[9].R&B Chart]
Sexy Can IRay J & Yung Berg08.200866[5]3[26]UMTV MIUCT 7506[platinum-US][written by William Ray Norwood,Christian Ward,Victor Carraway,Noel "Detail" Fisher][produced by Detail][4[26].R&B Chart]
Tie Me DownNew Boyz Featuring Ray J03.2010-22[26]Warner Bros.[platinum-US][written by William Ray Norwood Jr., Antonio White , Cory "Knotch" Marks][produced by Jay-Nari][42[12].R&B Chart]
143Bobby Brackins Featuring Ray J08.2010-76[11]--
Last WishRay J01.2011--Atlantic[written by Rodney Jerkins,LaShawn Daniels,William Ray Norwood Jr.][54[17].R&B Chart]
BananazRay J Featuring Rick Ross08.2011--
Universal Republic		[63[12].R&B Chart]
I Hit It FirstRay J Featuring Bobby Brackins04.201313251[3]Knockout[written by William Norwood Jr., Bobby Brackins, Nicholas Baldings, Cash McElroy Jones][produced by The Trey Wood][11[7].R&B Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
This Ain't a GameRay J07.2001-21[10]Atlantic 83 439[produced by Ray J ,Hutson Miller,Darrell "Delite" Allamby, DJ Clue, Duro, Brycyn Evans ,Rodney Jerkins, The Neptunes, DeVante Swing, Chris Taylor]
RaydiationRay J10.2005144[1]48[22]Knockout 87 521[produced by Ray J,Brandy Norwood,Detail, Rodney Jerkins, R. Kelly, Ric Rude, Timbaland]
All I FeelRay J04.2008-7[8]Koch 5041[produced by Ray J,Christopher "Drumma Boy" Gholson,DJ Quik,Mario Myers,Charles "Chuck Heat" Henderson,Noel "Detail" Fisher,Rodney "Darkchild" Jerkins,Trackmasters,Darrin "Jeeky Man" Lockings,Jay "Waxx" Garfield,Fizzy Womack]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 12 lipca 2020

Lulu

Właśc. Marie MacDonald McLaughlin Lawrie, ur. 3.11.1948 r. w Lennox Castle, Glasgow, Szkocja.
Początkowo wokalistka towarzyszącej jej beatowej grupy The Luvvers, w której skład wchodzili: Ross Nelson (gitara), Jim Dewar (gitara rytmiczna), Alec Bell (instrumenty klawiszowe), Jimmy Smith (saksofon), Tony Tierney (bas) i David Miller (perkusja).

Piętnastoletnia Lulu zadebiutowała chrapliwą wersją tematu "Shout" The Isley Brothers w 1964 r. Dzięki opiece menedżera Mariana Masseya przetrwała dwa niepomyślne lata, w których na listy przebojów udało się jej wprowadzić zaledwie dwa z ośmiu singli. W tym okresie rozstała się z The Luvvers, zmieniła wytwórnię z Dekki na EMI/ Columbię i znalazła nowego twórcę przebojów w osobie Mickiego Mosta.

W 1967 r. przypomniała się udaną wersją utworu Neila Diamonda "The Boat That I Row" i wystąpiła w filmie "Nauczyciel z przedmieścia". Tytułowy motyw, "To Sir With Love" rozszedł się w USA w milionowym nakładzie, w Anglii zaś trafił na szóste miejsce Top 20, mimo że początkowo chciano umieścić go na drugiej stronie singla.

Powodzeniem cieszyły się też kolejne piosenki Lulu: " Let's Pretend", "Me, The Peaceful Heart", "Boy" i "I'm A Tiger". Dzięki sukcesom w trasach koncertowych zadebiutowała we własnym cyklicznym programie telewizyjnym, a w 1969 r. reprezentowała Wielką Brytanię na festiwalu Eurowizji. Piosenka "Boom-Bang--A-Bang" zajęła pierwsze miejsce, a w wersji singlowej doszła do drugiej pozycji w Top 20 (najwyżej ze wszystkich przebojów piosenkarki).

Krótkotrwałe małżeństwo z Mauricem Gibbem z grupy Bee Gees spowodowało kolejną zmianę wytwórni i częściowo muzycznego stylu. Reżyserem dwóch albumów Lulu z tego okresu był Jerry Wexler, jednak pasmo niepowodzeń singli przerwał dopiero David Bowie, pomagając Lulu jako aranżer i producent przebojowej wersji swojej własnej kompozycji "The Man Who Sold The World".

W latach siedemdziesiątych artystka skoncentrowała się głównie na występach estradowych w bardzo różnym repertuarze. Popularność zdyskontowała jako modelka reklamująca katalogi domu wysyłkowego Freemana. Role w musicalach "Guys And Dolls", "Song And Dance" oraz telewizyjnym serialu "Sekretny dziennik Adriana Mole'a" (udzieliła też swego głosu w piosenkach śpiewanych przez główną bohaterkę filmowego musicalu "Alicja" w reż. Jacka Bromskiego ) nie pozwalały Lulu na częste nagrania, jednak dyskotekowy remake "Shout" z 1986 r. zabłysnął w Top 20 nie gorzej niż pierwowzór sprzed dwudziestu lat. W 1993 r. triumfalnie powróciła na muzyczny rynek albumem Independence.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Shout/Forget me babyLulu & The Luvers05.19647[13]94[3]Decca F 11 884[written by O'Kelly Isley/Ronald Isley/Rudolph Isley][produced by Peter Sullivan][z repertuaru Isley Brothers 59r]
Here comes the night/That's Really Some GoodLulu11.196450[1]-Decca F 12 017[written by Bert Berns][produced by Bert Berns]
I'll come running/Here comes the nightLulu12.1964-105[7]Parrot 9714[written by Bert Berns][produced by Bert Berns]
Leave a little love/He Don't Want Your Love AnymoreLulu06.19658[11]-Decca F 12 169[written by Robin Conrad/Les Reed][produced by Peter Sullivan]
Try to understand/Not In This Whole WorldLulu09.196525[8]-Decca F 12 214[written by Burton, Sawyer][produced by Peter Sullivan]
Tell Me Like It Is/Stop Fooling AroundLulu.1965--Decca F 12 254[written by Brass, Levine, Kooper][produced by Peter Sullivan]
Call Me/After YouLulu.1966--Decca F 12 326[written by Tony Hatch][produced by Peter Sullivan]
What A Wonderful Feeling/Tossin' And Turnin'Lulu.1966--Decca F 12 491[written by Alan Price][produced by Alan Price]
The boat that i row/Dreary Days And Nights US side B:To sir, with loveLulu04.19676[11]115[3]Columbia DB 8169[written by Neil Diamond][produced by Mickie Most]
Let' s pretend/To Sir With LoveLulu07.196711[11]-Columbia DB 8221[written by P. Evans, P. Parnes][produced by Mickie Most]
To sir, with love/The boat that i rowLulu09.1967-1[5][17]Epic 10 187[gold-UK][tytułowa piosenka z filmu][written by Don Black/Mark London][produced by Mickie Most]
Love loves to love love/You And ILulu11.196732[6]-Columbia DB 8295[written by Estel Levitt, Don Thomas][produced by Mickie Most]
Best of both worlds/Love loves to love loveLulu12.1967-32[10]Epic 102 60 [US][written by D. Black, M. London][produced by Mickie Most]
Shout/When He Touches MeLulu12.1967-96[3]Parrot 40021
Me the peaceful heart/LookoutLulu02.19689[9]53[7]Columbia DB 8358[written by Tony Hazzard][produced by Mickie Most]
Boy/Sad MemoriesLulu06.196815[7]108[3]Columbia DB 8425[written by Geoff Stephens, Howard Blaikley][produced by Mickie Most]
Morning dew/You and ILulu08.1968-52[8]Epic 103 67 [US][written by Tim Rose, Bonnie Dobson][produced by Mickie Most]
I' m a tiger/Without HimLulu11.19689[13]-Columbia DB 8500[written by Marty Wilde/Ronnie Scott][produced by Mickie Most]
Boom bang-a-bang/MarchLulu03.19692[13]-Columbia DB 8550[written by Peter Warne/Alan Moorhouse][produced by Mickie Most][I miejsce w Festiwalu Eurowizji 69r]
Oh me oh my [I' m fool for you baby]/Sweep Around Your Own Back DoorLulu12.196947[2]22[14]Atco 226 008[written by Jim Doris][produced by Jerry Wexler, Tom Dowd, Arif Mardin]
After the feeling is gone/Good day sunshineLulu & Dixie Flyers12.1969-117[2]Atco 6761 [US][#89 hit for Five Flights Up in 1969][written by Woodford, Soule][produced by Jerry Wexler, Tom Dowd, Arif Mardin]
Hum a song [From your heart]/Where's EddieLulu & Dixie Flyers04.1970-54[6]Atco 6749 [US][written by Richard Ross][produced by Jerry Wexler, Tom Dowd, Arif Mardin]
The man who sold the world/Watch That ManLulu01.19743[9]-Polydor 2001 490[written by David Bowie][produced by David Bowie, Mick Ronson]
Take your mama for a ride [Pt.1]/Take Your Mama For A Ride (Pt. 2)Lulu05.197537[4]-Chelsea 2005 022[written by Kenny Nolan][produced by Wes Farrell]
I could never miss you [More than i do]/Dance To The Feeling In Your HeartLulu12.198162[5]18[18]Alfa ALF A 1700[written by Neil Harrison][produced by Mark London]
If i were you/You win,I loseLulu11.1981-44[11]Alfa 7011 [US][written by J. Fuller, J. Hobbs][produced by Mark London]
Who's foolin' who/You win,I loseLulu04.1982-106[1]Alfa 7021 [US][written by M. Price, D. Walsh, S. Barri, M. Omartian][produced by Mark London]
ShoutLulu07.19868[19]-Jive LULU 1[written by O'Kelly Isley/Ronald Isley/Rudolph Isley][z repertuaru Isley Brothers 59r]
My Boy Lollipop/It's Only LoveLulu11.198686[3]-Jive LULU 2[written by M.Levy, J.Roberts][produced by Richard John Smith]
IndependenceLulu01.199111[5]-Dome 1001[written by Winston Sela/Leon Ware][produced by Mike Ward, Cary Baylis, Eliot Kennedy]
I' m back for more/I'm Walking AwayLulu & Bobby Womack03.199327[5]-Dome 1002[written by Ken Stover][produced by Errol Henry]
Let me wake up in your arms/Save Your SoulLulu09.199351[2]-Dome 1005[written by Barry Gibb/Maurice Gibb/Robin Gibb][produced by Barry Gibb]
Relight my fireTake That feat Lulu10.19931[2][14]-RCA 74321167722[silver-UK][written by Dan Hartman][produced by Joey Negro, Andrew Livingston]
How ' bout us/This Time BabyLulu11.199346[3]-Dome 1007[written by Diana Walden][produced by Nick Martinelli]
Goodbye baby and amenLulu08.199440[2]-Dome 1011[written by Billy Lawrie/Lulu/Swain][produced by Brothers In Rhythm]
Every woman knowsLulu11.199444[2]-Dome 1013[written by Billy Lawrie/Lulu/Swain][produced by Tony Swain]
Hurt me so badLulu05.199942[2]-Rocket 5726132[written by Billy Lawrie/Lulu/ David Tyson, Steve Duberry][produced by David Tyson]
Better get readyLulu01.200059[2]-Mercury 5625852[written by Billy Lawrie/Lulu/ Mark Taylor,Paul Barry][produced by Mark Taylor]
Where the poor boys danceLulu03.200024[5]-Mercury 1568452[written by Lulu,Billy Lawrie,David Tyson][produced by David Tyson]
We've got tonightRonan Keating and Lulu12.20024[13]-Polydor
0658612		[written by Bob Seger][produced by Bill Padley]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
To sir with loveLulu11.1967-24[20]Epic 26 339[produced by Mickie Most]
New routesLulu02.1970-88[14]Atco 310 [produced by Arif Mardin, Jerry Wexler, Tom Dowd]
The most of LuluLulu09.197115[6]-MFP 5215 [UK][produced by Mickie Most]
LuluLulu09.1981-126[10]Alfa 11 006[produced by Mark London]
IndependenceLulu03.199367[1]-Dome DOMECD 1[produced by Errol Henry,Cary Bayle,Eliot Kennedy,Mike Ward,Ian Green,Nick Martinelli,Barry Gibb,Maurice Gibb]
TogetherLulu06.20024[10]-Mercury 0630212[gold-UK][produced by Bill Padley]
The Greatest HitsLulu11.200335[3]-Mercury/UMTV 9865824[silver-UK]]
Back on TrackLulu03.200468[1]-Mercury 9866136[produced by Mark London]
A Little Soul in Your HeartLulu08.200529[3]-Globe 9872859[produced by Simon Climie]
Making Life RhymeLulu04.201535[1]-Decca 4719607[produced by Benson Taylor]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Lucifer's Friend

Lucifer's Friend - niemiecki zespół powstały w 1970 roku, grający rocka z wyraźnymi wpływami jazzowymi i muzyki pop. Mimo tego, że Lucifer's Friend powstał w Niemczech oraz grał progresywnie nie można ich zaliczyć do nurtu krautrock, który był bardziej zorientowany na brzmienia elektroniczne.

Urodzony w Wielkiej Brytanii John Lawton przed Lucifer's Friend był wokalistą grupy Stonewall, natomiast Peter Hecht, Dieter Horns, Peter Hesslein oraz Joachim Reitenbach byli członkami zespołu German Bonds. Tych pięciu muzyków spotkało się w roku 1970, aby nagrać album jako zespół Asterix. Niedługo potem zdecydowali się na zmianę nazwy na Lucifer's Friend. Obok Lucifer's Friend powstał projekt poboczny muzyków zespołu - Pink Mice. Członkami Pink Mice byli wszyscy muzycy Lucifer's Friend oprócz Petera Lawtona.

Pierwsze albumy wydawane były w Europie pod szyldem Vertigo Records natomiast w Stanach Zjednoczonych wydawały je małe wytwórnie (Billingsgate, Janus, Passport), często rok lub wiecej po pojawieniu się ich w Europie.

Pomimo tego, że zespół był dosyć znany oraz miał całkiem sporo oddanych fanów, albumy Lucifer's Friend było trudno zdobyć, co przyczyniło się do tego, że sukces artystyczny nie przełożył się na sukces komercyjny.

Pod koniec lat 70-tych zespół podpisał kontrakt z Elektra Records i pod szyldem tej wytwórni wydał trzy albumy zorientowane bardziej na komercyjne, popowe brzmienie. Taka zmiana stylu miała na celu zaistnienie komercyjne zespołu co jednak zaskutkowało zupełnie czymś odwrotnym - zainteresowanie zespołem zmalało. Paradoksalnie te albumy odniosły mniejszy sukces niż pierwsze wydawnictwa zespołu.

Lucifer's Friend znany był z częstych zmian w swoim stylu muzycznym. Zatytułowany Lucifer's Friend debiutancki album z 1970 roku zawierał mroczne teksty, czysto rockowe partie gitarowe i organowe co spowodowało, że ich muzyka bardzo przypominała dokonania takich zespołów jak Led Zeppelin czy Black Sabbath. Ten album nadal jest unikatem poszukiwanym przez fanów starego rockowego grania.

Na drugim albumie "Where The Groupies Killed The Blues" muzycy obrali nieco inny kierunek muzyczny. Była to bardzo eksperymentalna, progresywna i psychodeliczna muzyka rockowa w większości skomponowana przez Johna O'Briena Dockera. Na trzecim albumie "I'm Just A Rock&Roll; Singer" muzycy znowu zmienili styl. Tym razem był to prostolinijny rock w stylu Grand Funk Railroad z charakterystycznymi tekstami opisujacymi trudy podróży i życia w drodze. Następny album, "Banquet" zawierał wielowarstwowe kompozycje w stylu jazzowo-rockowym; utwory wydłużyły się przypominając muzykę takich wykonawców jak Chicago czy Traffic. Każda z tych czterech pierwszych płyt zespołu była koncept-albumem.

Album Mind Exploding próbując podtrzymać styl zespołu połączył jazz z "Banquet" z garażowym rockiem z "Rock&Roll; Signer" ale nie był tak dobrze odebrany jak poprzednie płyty. Wokalista John Lawton opuścił zespół w 1976 aby dołączyć do Uriah Heep, zastąpił go Mike Starr. John Lawton powrócił na albumie "Mean Machine" z 1981 roku. Na dwóch wydawnictwach bez Lawtona muzyka Lucifer's Friend bardziej przypominała ówczesna muzykę komercyjną niż ich poprzednie dokonania. Były to albumy "Good Time Warrior" (1978) i "Sneak Me In"(1980).

Album solowy Johna Lawtona z 1980r. - "Heartbeat" był albumem Lucifer's Friend pod każdym względem pomijając nazwę pod jaką został wydany. Płyta ta była nagrywana równolegle ze "Sneak Me In". Oficjany powrót Lawtona na płycie "Mean Machine" spowodował, że zespół powrócił do klimatów bardziej Hard Rockowych w stylu kapel Foreigner lub Bad Company. Lucifer's Friend oficjalnie rozpadł się w 1982 ale na krótko został zreaktywowany w 1990 roku aby wydać nowy krążek - "Sumo Grip".



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Ride the Sky / HorlaLucifer's Friend.1970--Phillips 6003 092 [written by Hesslein, Lawton]
In the Time of Job, When Mammon Was a Yippie / Lucifer's FriendLucifer's Friend.1971--Phillips 6003 161 [Ger][written by Hesslein, Hecht, Horns, Docker]
Hobo / Prince of DarknessLucifer's Friend.1972--Vertigo 6147 002 [Ger][written by P. Hesslein, J. Lawton]
Rock 'N' Roll Singer / Satyr's DanceLucifer's Friend.1973--Vertigo 6147 004 [Ger][written by P. Hesslein, J. Lawton][produced by Hesslein, Horns, Hecht]
Old Man Roller / Writing on the WallLucifer's Friend.1978--Elektra ELK 12243[written by James Hopkins-Harrison , Peter Hesslein][produced by Peter Van Asten]
Stardancer / 1999Lucifer's Friend03.1980--Elektra ELK 12 428[written by Lucifer's Friend][produced by Lucifer's Friend]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Lucifer's FriendLucifer's Friend.1970--Billingsgate BG 8 1002[produced by Herbert Hildebrandt]
Where the Groupies Killed the BluesLucifer's Friend.1972--Passport 98008[produced by Lucifer's Friend, Conny Plank, H. Hildebrandt]
I'm Just a Rock 'n' Roll SingerLucifer's Friend.1973--Billingsgate BG 1008 [produced by Horns, Hecht, Hesslein]
BanquetLucifer's Friend.1974--Passport 98012 [produced by Lucifer's Friend ]
Mind ExplodingLucifer's Friend.1976--Janus JXS 7030 -
Good Time WarriorLucifer's Friend.1978--Elektra 159[produced by Lucifer's Friend, Peter Van Asten]
Sneak Me InLucifer's Friend.1980--Elektra 8265[produced by Lucifer's Friend ]
Mean MachineLucifer's Friend.1981--Elektra 559[produced by Lucifer's Friend ]
Sumo GripLucifer's Friend.1994--Castle ESSCD 227 [UK]-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Luciana

Wokalistka, będąca jednym z największych odkryć muzyki house minionych lat – Luciana Caporaso. Autorka tekstu i głos znakomitego przeboju Bodyrox’s "Yeah Yeah" , który zajął 2 miejsce na liście UK Top 40, a potem utrzymywał się w pierwszej dziesiątce przez kilka kolejnych tygodni, będzie promowała między innymi nowo powstały teledysk do kompilacji Martijna Ten Veldena "I Wish You Would", którego światowa premiera miała miejsce zaledwie 6 dni wcześniej.

Luciana zadebiutowała w 1994 roku w koncertowym odcinku brytyjskiego serialu Anna Lee, gdzie zaśpiewała utwór "Sister Sister". Od tamtego czasu jej kariera potoczyła się błyskawicznie. Najpierw kontrakt z EMI sub-label i jej produkcje ściśle powiązane z Chrystalis. Późniejsy kontrakt z Columbia Records zaowocował takimi singlami jak "This Is Who I Am" czy "I’m All You Need".
Prawdziwą sławę przyniosła jej jednak współtworzona wspólnie z Michaelem Grayem i Nickiem Clowem grupa Portobella. Ich track "London Punk / Freakin" oraz "In Stereo", zatrzęsły listą przebojów DJ buzz. Sukcesem Portobella to dwie znakomite kompilacje "Covered In Punk" featuring mixes from Michael Gray i "Viva La Difference" remixed by Martijn Ten Velden.

W 2006 roku Luciana zdobyła bezprecedensowy sukces pisząc wraz z Nick Clow dla innych artystów. Została poproszona między innymi do napisania tekstu i użyczenia głosu kompilacji Bodyrox’s "Yeah Yeah" , zremisowanej przez D Ramireza, która już wówczas odnosiła ogromne sukcesy w klubach całego świata. Rezultat przewyższył wszelkie oczekiwania. Luciana udawanym punkowym głosem przyciągnęła kolejne rzesze fanów, a świetny teledysk Michaela Baldwina był emitowany we wszystkich liczących się kanałach muzycznych.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Get It Up For Love/Sister Sister Luciana 04.199455[2]-Chrysalis CDCHS 5008[written by N. Doheny][ produced by Terry Adams]
If You WantLuciana 08.199447[2]-Chrysalis CDCHS 5009[produced by Terry Adams][ written by Nevil , Garrett , Dubin]
What Goes Around / One More River Luciana 11.199467[3]-Chrysalis CDCHS 5015[produced by Anne Dudley , Tim Laws ][written by Caporaso , Laws]
Yeah Yeah Bodyrox Featuring Luciana11.20062[30]-Eye Industries 1712701[ produced by Jon Pearn , Nick Bridges][written by Jon Pearn , Luciana Caporaso , Nathan Thomas , Nick Bridges , Nick Clow]
Bigger Than BigSuper Mal Featuring Luciana07.200719[4]-Eye Industries 1740254[ produced by Crompton , Reynolds , Coyne ][ written by James Crompton , James Reynolds , Luciana Caporaso , Lyndon Coyne , Nick Clow]
What Planet You On?Bodyrox & Luciana01.200854[2]-Island 1754549[ produced by Jon Pearn & Nick Bridges][ written by Jon Pearn , Luciana Caporaso , Nick Bridges , Nick Clow]
Come On Girl/Can't Say GoTaio Cruz featuring Luciana02.20085-4th & Broadway 1764408[produced by Taio Cruz][ written by Taio Cruz]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Lucas

Ur. ok. 1970 r. w Kopenhadze (Dania), syn duńskiej pisarki Berthy Mothe i amerykańskiego autora piosenek Paula Secona. Lucas dużo podróżował z rodzicami po świecie, w końcu osiadł na stałe w Nowym Jorku. Tam szybko wtopił się w hiphopowe środowisko dzielnicy Lower East Side, gdzie pracował z różnymi grupami, m.in. z Kid Krush.

Zaczynał jako tancerz breakdance, potem pracował jako disc jockey, aż w końcu został raperem. W 1990 r., jako członek Key West, podpisał kontrakt z wytwórnią Uptown Records i stał się jej pierwszym białym artystą. Kiedy grupa straciła względy swoich pracodawców, Lucas na krótko podjął współpracę z Chubbem Rockiem (właśc. Richard Simpson) i Koolem Keithem (właśc. Keith Thornton; Ultramagnetic MC's), występował też jako DJ z The Lifers Project.

Prze­prowadził się później do Anglii. Debiutancki singel, nagrany dla firmy WEA, "Wau Wau Wau"/ "Work In Progress", dawał wyraz doświadczeniu, jakie dotychczas zdobył. Na stronie pierwszej znalazło się wpadające w ucho, lekko jazzowe nagranie, zawierające wynurzenia pijanego nastolatka, nagranego na automatycznej sekretarce Lucasa.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Lucas With the Lid OffLucas10.199437[4]29[19]Big Beat 98 219[written by Freed, Zany, Secon, Brown][produced by Illinton , Lucas]
My Feet WorkLucas04.2002131[2]-Polydor MFW 3-



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
LucacentricLucas10.1994-183[4]Big Beat 92 467[produced by Lucas]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 11 lipca 2020

Chris Young

Z barytonem, który jest mroczny mimo jego wieku i bystry słuch melodycznej muzyki country z dzieciństwa, Chris Young przeszedł z mistrza Nashville Star do prawdziwej gwiazdy Nashville w ciągu zaledwie kilku lat. Young wygrał konkurs reality show w 2006 roku, zapewniając sobie kontrakt z RCA. Po powolnym starcie uderzył w radio ze   swoją drugą płytą, The Man I Want to Be z 2009 roku, ze słodkim, uwodzicielskim przebojem „Gettin 'You Home (The Black Dress Song)”. Trzymał się blisko szczytu, nagrywając numery jeden na listach przebojów z kolejnymi przebojami, takimi jak "Tomorrow," "You," "Neon," "I'm Comin' Over," i "Losing Sleep."

Wnuk byłego aktora Louisiana Hayride, Richarda Yatesa , Young pochodzi z Murfreesboro w Tennessee, i po raz pierwszy zwrócił uwagę publiczności, gdy pojawił się w programie telewizyjnym Nashville Star w 2006 roku. Umiejętności śpiewania Younga pojawiły się po raz pierwszy w produkcjach teatralnych dla dzieci w szkole podstawowej, i przy pełnym wsparciu rodziny rzucił się na naukę wszystkiego  o muzyce, a zwłaszcza muzyki country. Kiedy był uczniem szkoły średniej, grał już w klubach w okolicy Nashville, a jego debiutancki album został wydany jeszcze przed ukończeniem szkoły średniej. Młody uczęszczał do college'u na Uniwersytecie Belmont w Nashville, a następnie na Middle Tennessee State University w Murfreesboro, a mimo to udało się zrobić około 150 koncertów rocznie. Zaproponowano mu i przyjął koncert przed zespołem Cowboy's w  w Arlington w Teksasie, i tam właśnie fani ciągle nalegali, by przesłuchano go w programie telewizyjnym Nashville Star.

Young w końcu udał się do Houston i przeszedł przesłuchanie, a cała ta sprawa opłaciła się dobrze kontraktem RCA Records. Debiutancki singiel "Drinkin' Me Lonely", piosenki napisanej z Larry Wayne Clarkiem , został wydany w 2006 roku, a następnie w tym samym roku album zatytułowany po prostu Chris Young wyprodukowany przez Buddy Cannona . Drugi album, The Man I Want to Be , wyprodukowany przez Jamesa Strouda , ukazał się w 2009 roku. Trzeci album Younga ,z 2011r Neon nie miał takiej popularności jak The Man I Want to Be,ale miał - „Tomorrow”, budzącą grozę balladę, która była jego największym hitem do tej pory, osiągając pierwsze miejsce na listach przebojów Billboard i zdobywając popularność na Top 40 na drodze do platyny. „You”, drugi singiel z Neon , również zajął pierwsze miejsce na listach przebojów country, a następnie dwa kolejne hity: „Neon” i „I Can Take It From There”.

Young wydał swój jaśniejszy, szczęśliwszy trzeci album, AM , jesienią 2013 r .; poprzedził  go hymn imprezowy „Aw Naw”, który osiągnął wartość 16 na listach przebojów Billboard. AM wyprodukował dwa kolejne hity w pierwszej dziesiątce z bardziej miękkimi utworami „Who I Am with You” i „Lonely Eyes”, które pojawiły się na listach przebojów w 2014 roku. Young powrócił jesienią 2015 roku z utworem „I'm Comin 'Over” kolejny hit z pierwszej dziesiątki, który był także tytułem do jego piątego albumu, który ukazał się w listopadzie tego roku. „Think of You”, duet z Cassadee Pope ,następnie „I'm Comin 'Over” zajął drugie miejsce na liście Billboard US Hot Country, podczas gdy duet z Vince Gillem „Sober Saturday Night” został numerem 31 później tego roku. W sezonie świątecznym 2016 Young wydał It Must Be Christmas,który osiągnął   4 pozycję na liście Billboard Country Albums. Young wydał swój szósty album  , Losing Sleep , w październiku 2017 r. Po zakończeniu promocji  Young kontynuował do 2019 r. singlami „Raised on Country”, „Drowning” i „Town Ain't Big Enough”, z których ostatni  był duetem z Lauren Alaina . Wrócił w 2020 roku z podnoszącym na duchu singlem „If That Ain't God”.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Drinkin' Me LonelyChris Young11.2006--RCA Nashville[written by Chris Young ,Larry Wayne Clark][produced by Buddy Cannon][42[17].Country Chart]
Gettin' You Home (The Black Dress Song)Chris Young10.2009-33RCA Nashville[platinum-US][written by Cory Batten, Kent Blazy, Chris Young][produced by James Stroud][1[38].Country Chart]
The Man I Want to BeChris Young05.2010-48[20]RCA Nashville[platinum-US][written by Brett James, Tim Nichols][produced by James Stroud][1[31].Country Chart]
VoicesChris Young02.2011-53[20] [02.2011]RCA Nashville[gold-US[[written by Chris Tompkins, Craig Wiseman, Chris Young][produced by James Stroud][1[53].Country Chart]
TomorrowChris Young07.2011-36[21]RCA Nashville[platinum-US][written by Chris Young, Frank J. Myers,Anthony L. Smith][produced by James Stroud][1[26].Country Chart]
YouChris Young02.2012-34[20]RCA Nashville[written by Luke Laird ,Chris Young][produced by James Stroud][1[28].Country Chart]
NeonChris Young08.2012-92[4]RCA Nashville[gold-US][written by Shane McAnally, Josh Osborne ,Trevor Rosen][produced by James Stroud][23[23].Country Chart]
I Can Take It from ThereChris Young04.2013-63[12]RCA Nashville[written by Chris Young, Rhett Akins, Ben Hayslip][produced by James Stroud][16[24].Country Chart]
Aw NawChris Young11.2013-45[20]RCA Nashville[platinum-US][written by Chris Young, Chris DeStefano ,Ashley Gorley][produced by James Stroud][4[26].Country Chart]
Who I Am with YouChris Young07.2014-48[19]RCA Nashville[platinum-US][written by Marv Green, Paul Jenkins, Coy Thompson, Jason Sellers][produced by James Stroud][8[26].Country Chart]
Lonely EyesChris Young04.2015-50[18]RCA Nashville[gold-US][written by Johnny Bulford, Jason Matthews, Laura Veltz][produced by James Stroud][4[30].Country Chart]
I'm Comin' OverChris Young12.2015-33[23]RCA Nashville[platinum-US][written by Corey Crowder,Josh Hoge,Chris Young][produced by Chris Young,Corey Crowder][2[36].Country Chart]
Think of YouChris Young with Cassadee Pope04.2016-40[20]RCA Nashville[platinum-US][written by Corey Crowder,Josh Hoge,Chris Young][produced by Chris Young,Corey Crowder][2[26].Country Chart]
Sober Saturday NightChris Young featuring Vince Gill03.2017-47[11]RCA Nashville[gold-US][written by Chris Young,Brad Warren,Brett Warren][produced by Chris Young,Corey Crowder][4[39].Country Chart]
Losing SleepChris Young02.2018-60[20]RCA Nashville[platinum-US][written by Chris Young,Chris DeStefano,Josh Hoge][produced by Chris Young,Corey Crowder][7[38].Country Chart]
Hangin' OnChris Young11.2018-63[13]RCA Nashville[written by Chris Young,Josh Hoge,Corey Crowder][produced by Chris Young,Corey Crowder][8[40].Country Chart]
Raised on CountryChris Young08.2019-54[13]RCA Nashville[written by Chris Young,Corey Crowder,Cary Barlowe][produced by Chris Young,Corey Crowder][10[28].Country Chart]
DrowningChris Young06.2019-109[6]RCA Nashville[18[27].Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Chris YoungChris Young10.2006-22[6]RCA Nashville 87724[produced by Buddy Cannon]
The Man I Want to BeChris Young09.2009-19[53]RCA Nashville 22818[platinum-US][produced by James Stroud]
NeonChris Young07.2011-4[52]RCA Nashville 85497[platinum-US][produced by James Stroud]
A.M.Chris Young10.2013-3[30]RCA Nashville 73264[gold-US][produced by James Stroud]
I'm Comin' OverChris Young12.2015-5[53]RCA Nashville 06963[gold-US][produced by Corey Crowder,Chris Young]
It Must Be ChristmasChris Young12.2016-48[9]RCA Nashville 33286[produced by Corey Crowder,Chris Young]
Losing SleepChris Young11.2017-5[14]RCA Nashville 44257[produced by Corey Crowder,Chris Young]

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Walter Kent

Walter Kent (urodzony jako Walter Maurice Kaufman , 29 listopada 1911 r. - zm. 2 marca 1994 r.) Był amerykańskim kompozytorem i dyrygentem. Niektóre godne uwagi kompozycje to: „"I'll Be Home for Christmas ”, „I’m Gonna Live Till I Die” i „ (There'll Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover”.


Walter Kent urodził się w żydowskiej rodzinie  29 listopada 1911 r. W Nowym Jorku . Ukończył Townsend Harris Hall High School . Kent otrzymał stypendium na naukę w Juilliard School of Music w Nowym Jorku, gdzie postanowił kontynuować zaawansowane studia nad skrzypcami. Kent był także zaangażowany w prywatne studia muzyczne u Leopolda Auera i Samuela Gardnera . Uzyskał także bardziej formalne wykształcenie w City College of New York . Po ukończeniu studiów uniwersyteckich Kent dyrygował własną orkiestrą w Nowym Jorku, występując w teatrach i radiu.  Ponadto Kent został niezależnym architektem po ukończeniu edukacji, kontynuując pisanie muzyki w wolnym czasie.

Po ukończeniu edukacji Kent był architektem, kontynuował pisanie muzyki z boku, prowadząc własną orkiestrę występując w radiu i teatrach. W 1932 r. Kent napisał wspólnie z Miltonem Drake'em i Abnerem Silverem pierwszą dużą piosenkę zatytułowaną „Pu-Leeze, Mister Hemingway”. Po przerwie Kent przeniósł się do Los Angeles , pozostając niezależnym architektem, jednocześnie rozpoczynając karierę muzyczną.

W latach 30. i 40-tych Kent pracował w przemyśle filmowym, komponując piosenki do filmów, w tym kilka westernów. Gdy w Europie rozpoczęła się II wojna światowa , tematyczne koncepcje Kent'a dotyczące jego twórczości zwróciły się w stronę konfliktu, z kompozycją   „ (There Will Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover ” w 1941 roku. Piosenka była utworem, który wyraził współczucie dla walki Anglii z nadciągającym wówczas nazistowskim zagrożeniem. Kent otrzymał dwie nominacje do Oscara, jedną w 1944 r. za piosenkę „Too Much In Love”, pokazaną w filmie Song of the Open Road, a drugą w 1945 r. za „Endlessly” wkorzystaną w filmie Vanities  Earla Carrolla . W 1951 r.Walter Kent napisał  Seventeen obok Kim Gannon . Musical był pokazywany przez pięć miesięcy. W trakcie swojej kariery Kent pracował z wieloma artystami, w tym; Alem Hoffmanem , Mann Curtisem , Jerome Jerome, Richardem Byronem i Miltonem Drake.  Po 1951 roku kariera Kenta w Hollywood zmalała i rzadko tworzył jakąkolwiek muzykę po pracy nad Seventeen .

Przed śmiercią w 1989 roku Kent udał się do Kent w Anglii ( anglosaski imiennik przybranego nazwiska ), aby zobaczyć klify Dover . Podczas wizyty podarował oryginalny rękopis piosenki „(There'll Be Blue Birds Over) The White Cliffs of Dover”) i brał udział we wstępnych etapach planowania centrum turystycznego upamiętniającego wojnę. Walter Kent zmarł w wieku 82 lat 2 marca 1994 r. w Los Angeles.

Rozmiar: 1016 bajtówFilmografia
Manhattan Merry-Go-Round (1937)
Senorita from the West (1943)
Casanova in Burlesque (1944)
Song of the Open Road (1944)
Meet Miss Bobby Socks (1944)
Bowery to Broadway (1944)
Hitchhike to Happiness (1945)
Vanities (1945)
Melody Time (1948, during a Johnny Appleseed sequence)
April Showers (1948)
Seventeen (1950)
On the Sunny Side of the Street (1951)
Swingin’ Along (1962)


                                        Piosenki na listach przebojów
 
 


Kompozycje Waltera Kenta na listach przebojów


[with Abner Silver,Milton Drake]
.1932 Puh-Leeze, Mr. Hemingway Guy Lombardo and His Royal Canadians 5.US


[with Richard Jerome]
.1935 So Red the Rose Hal Kemp and His Orchestra 17.US


[with Jerome Jerome, Richard Byron]

.1937 Mama, I Wanna Make Rhythm Cab Calloway 20.US


[with Al Hoffman, Manny Curtis ]
.1940 Apple Blossoms and Chapel Bells Orrin Tucker and His Orchestra 8.US


[with Nat Burton]
.1942 (There'll Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover The Glenn Miller Orchestra 6.US
01/1942 (There'll Be Blue Birds Over) The White Cliffs of Dover Swing and Sway with Sammy Kaye 16.US
01/1942 (There'll Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover Kay Kyser and His Orchestra 7.US
02/1942 The White Cliffs of Dover Jimmy Dorsey and His Orchestra 16.US
02/1942 (There'll Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover Kate Smith 9.US
08/1960 White Cliffs of Dover Mr. Acker Bilk 30.UK
04/1961 White Cliffs of Dover The Robins 108.US
10/1966 The White Cliffs of Dover The Righteous Brothers 118.US/21.UK
06/2005 The White Cliffs of Dover The Jive Aces 199.UK


[with Mack Davis & Don George]
09/1943 I Never Mention Your Name (Oh, No!) Dick Haymes 14.US


[with Buck Ram, Kim Gannon]
12/1943 I'll Be Home for Christmas (If Only in My Dreams) Bing Crosby 3.US
12/1944 I'll Be Home for Christmas (If Only in My Dreams) Bing Crosby 19.US
12/2006 I'll Be Home for Christmas Josh Groban 95.US
12/2011 I'll Be Home for Christmas Kelly Clarkson 93.US


[with William Dunham]
08/1948 Ah But It Happens Frankie Laine 21.US

[with Walton Farrar]
10/1949 The Last Mile Home Jo Stafford 9.US
06/1950 I Cross My Fingers Percy Faith and His Orchestra 20.US
08/1950 I Cross My Fingers Bing Crosby 22.US


[with Alex North, Hy Zaret,Nat Burton]
05/1995 Unchained Melody / (There'll Be Bluebirds Over) The White Cliffs of Dover Robson Green & Jerome Flynn 1.UK
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 10 lipca 2020

Cecil Mack

Cecil Mack (ur. 6 listopada 1873 r.  - zm. 1 sierpnia 1944 r.) był amerykańskim kompozytorem, autorem tekstów i wydawcą muzycznym.
Urodzony jako Richard Cecil McPherson w Portsmouth w stanie Wirginia , uczęszczał do Norfolk Mission College i Lincoln University w Pensylwanii (klasa 1897), po czym wyjechał do Nowego Jorku, gdzie w spisie federalnym z 1900 r. wymieniono jego zawód jako stenograf .  Mack zaczął pisać teksty piosenek, zaczynając od „Good Morning, Carrie” w 1901 roku. Współzałożyciel Gotham-Attucks Music Publishing Company w maju 1905 roku w Nowym Jorku ; była to prawdopodobnie pierwsza czarna firma wydawnicza.W lipcu 1906 r. w artykule w New York Age nazywa Macka „sekretarzem, skarbnikiem i dyrektorem generalnym firmy”. W 1907 roku napisał teksty do musicalu The Black Politician . W 1925 roku był współautorem libretta do musicalu Mooching Along . W tym samym roku Mack założył chór Southland Singers.  W 1931 roku był współautorem muzyki do musicalu Rhapsody in Black .

Mack zmarł w Nowym Jorku w wieku 70 lat. Nekrolog   zauważył, że „nawet Irving Berlin nie przekroczył wydajności tego utalentowanego nowojorskiego Murzyna. Jego piosenki były tak amerykańskie jak Stephena Fostera - jeden lub dwa z nich mogą być zapamiętane tak długo - i były typowo reprezentatywne dla epoki przed-radiowej, kiedy fortuny powstawały w kasach sklepowych za 10 centów. Piosenki Cecila Macka były czystą zabawą i nigdy nie miały kolorystycznej linii ”. Był żonaty z dr Gertrude Curtis . Nie mieli dzieci.

                                        Piosenki na listach przebojów
 
 


Kompozycje Cecila Macka na listach przebojów


[with Chris Smith, Elmer Bowman]
11/1901 Good Morning, Carrie Dan Quinn 1.US
01/1902 Good Morning, Carrie Bert Williams 1.US

[with J. Tim Brymn ]
08/1902 Josephine, My Jo Harry Macdonough 4.US


[with Albert Von Tilzer]
10/1904 Teasing Bob Roberts 3.US


[solo]
03/1905 In the Shadow of the Pyramid Frank Stanley 2.US


[with Chris Smith, Silvio Hein]
01/1907 He's a Cousin of Mine Bert Williams 1.US
01/1907 He's a Cousin of Mine Bob Roberts 7.US


[with Chris Smith]
10/1908 The Right Church, but the Wrong Pew Eddie Morton 4.US
02/1909 The Right Church, but the Wrong Pew Arthur Collins & Byron Harlan 1.US
08/1910 If He Comes In, I'm Goin' Out Arthur Collins 3.US
07/1912 The Last Shot Got Him (The Great Bloo-ie Song) Eddie Morton 9.US
09/1912 That Precious Little Thing Called Love (The Riddle Song) Arthur Collins & Byron Harlan 8.US

[with Chris Smith, Dan Avery & Charles Hart]
03/1909 Down Among the Sugar Cane Arthur Collins & Byron Harlan 2.US

[with James P. Johnson]
01/1924 Charleston Arthur Gibbs & His Gang 1.US
10/1925 Charleston Paul Whiteman & His Orchestra 5.US
02/1926 The Original Charleston Isham Jones & His Orchestra 5.US
06/1961 The Charleston Ernie Fields 47.US
12/1961 The Charleston The Temperance Seven 22.UK


[with Ford Dabney & Lew Brown]
.1932 Shine Bing Crosby and the Mills Brothers 7.US
.1932 Shine Louis Armstrong 17.US
01/1948 Shine Frankie Laine 9.US
01/1961 Shine Joe Brown 33.UK



Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)