Lacy J. Dalton

Właśc. Jill Byrem, ur. 1310.1948r w Bloomsburgu w stanie Pensylwania (USA). Jej ojciec grał na gitarze i mandolinie, ale sama Dalton chciała zostać „prawdziwą artystką". W wieku lat 18 przeniosła się do Los Angeles, a potem osiadła w Santa Cruz, gdzie przez 12 lat występowała w klubach.

Początkowo śpiewała protest songi, a później została wokalistką psychodelicznej formacji Office - pod pseudonimem Jill Croston. Jej taśma demo zrobiła duże wrażenie na producencie Billu Sherrillu, który w 1979r ściągnął ją do wytwórni Columbia Records do Nashville.

 Jej szorstki, bluesowy głos nie był typowy dla wokalistek country, dzięki czemu jej nagrania wyróżniały się na tle innych. Pierwszy album Lacy J. Dalton uważany jest przez wielu krytyków za pozycję klasyczną, a samą Dalton często określa się tytułem jednej z pochodzących z niego piosenek - „Hillbilly Girl With The Blues".

 Na rynku amerykańskim wylansowała takie przeboje w stylu country, jak „Crazy Blue Eyes”, „Tennessee Waltz”, „Hard Times" i „16th Avenue”. Albumem Highway Diner weszła na „teren" Bruce’a Springsteena, a utwór „Working Class Man” stał się prawdziwym przebojem. Dla kontrastu w nagraniu albumu Blue Eyed Blues gościnnie wzięli udział Bobby Bare, George Jones i Earl Scruggs.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Crazy Blue Eyes/Late Night Kind Of Lonesome	Lacy J. Dalton	10.1979	-	-	Columbia 11107	[written by L. J. Dalton, M. McFadden][produced by Billy Sherrill][17[8].Country Chart]
Tennessee Waltz/Beer Drinkin' Song	Lacy J. Dalton	02.1980	-	-	Columbia 11190	[written by P. W. King, R. Stewart][produced by Billy Sherrill][18[7].Country Chart]
Losing Kind Of Love/Carolina Come On	Lacy J. Dalton	05.1980	-	-	Columbia 11253	[written by L. J. Dalton, M. Sherrill][produced by Billy Sherrill][14[9].Country Chart]
Hard Times/Old Soldier	Lacy J. Dalton	09.1980	-	-	Columbia 11343	[written by B. Braddock][produced by Billy Sherrill][7[9].Country Chart]
Hillbilly Girl With The Blues/Me 'N' You	Lacy J. Dalton	12.1980	-	-	Columbia 11410	[written by L. J. Dalton][produced by Billy Sherrill][8[10].Country Chart]
Whisper/China Doll	Lacy J. Dalton	04.1981	-	-	Columbia 01036	[written by L. J. Dalton, M. Sherrill][produced by Billy Sherrill][10[9].Country Chart]
Takin' It Easy/Golden Memories	Lacy J. Dalton	08.1981	-	-	Columbia 02188	[written by M. Sherrill, B. Sherrill, L. J. Dalton][produced by Billy Sherrill][2[12].Country Chart]
Everybody Makes Mistakes/Wild Turkey	Lacy J. Dalton	12.1981	-	-	Columbia 02637	[written by L. J. Dalton, B. Sherrill][produced by Billy Sherrill][5[10].Country Chart]
Slow Down/One Of The Unsatisfied	Lacy J. Dalton	05.1982	-	-	Columbia 02847	[written by L. J. Dalton, M. Sherrill, B. Sherrill][produced by Billy Sherrill][13[10].Country Chart]
16th Avenue/You Can't Take The Texas Out Of Me	Lacy J. Dalton	10.1982	-	-	Columbia 03184	[written by T. Schuyler][produced by Billy Sherrill][7[13].Country Chart]
It's A Dirty Job/Caught In The Spotlight	Bobby Bare And Lacy J. Dalton	04.1983	-	-	Columbia 03628	[written by D. Cook, R. VanHoy][produced by Billy Sherrill][30[5].Country Chart]
Dream Baby (How Long Must I Dream)/Hold Me Again	Lacy J. Dalton	07.1983	-	-	Columbia 03926	[written by C. Walker][produced by Billy Sherrill][9[11].Country Chart]
If That Ain't Love/Too Many Miles	Lacy J. Dalton	01.1985	-	-	Columbia 04696	[written by J. Harrington, J. Pennig][produced by Marshall Morgan, Paul Worley][15[9].Country Chart]
Size Seven Round (Made Of Gold)/All I Want To Do In Life	George Jones And Lacy J. Dalton	05.1985	-	-	Columbia 04876	[written by M. Fields, G. Lumpkin][produced by Billy Sherrill][19[7].Country Chart]
You Can't Run Away From Your Heart/The Night Has A Heart Of It's Own	Lacy J. Dalton	07.1985	-	-	Columbia 04884	[written by W. Waldman][produced by Marshall Morgan, Paul Worley][20[8].Country Chart]
Working Class Man/Can't See Me Without You	Lacy J. Dalton	07.1986	-	-	Columbia 06098	[written by J. Cain][produced by Walt Aldridge][16[9].Country Chart]
This Ol' Town/Up With The Wind	Lacy J. Dalton	01.1987	-	-	Columbia 06360	[written by G. Green, R. Giles][produced by Walt Aldridge][33[3].Country Chart]
The Heart/Hard Luck Ace	Lacy J. Dalton	02.1989	-	-	Universal 53487	[written by Kris Kristofferson[produced by Jimmy Bowen, James Stroud, Lacy J. Dalton ][13[10].Country Chart]
Hard Luck Ace/Turn To The One	Lacy J. Dalton	08.1989	-	-	Universal 66015	[38[3].Country Chart]
Black Coffee/I'm Right Here	Lacy J. Dalton	04.1990	-	-	Capitol 44519	[written by E. Stevens, H. Kanter][produced by Jimmy Bowen, James Stroud, Lacy J. Dalton][15[13].Country Chart]

Dalek I Love You

Na gruzach liverpoolskiego zespołu rockowego Radio Blank Alan Gill (gitara, śpiew) i David Balfe (gitara basowa, śpiew, syntezator) założyli w listopadzie 1977 formację Dalek I Love You. Nazwa grupy była kompromisem - David chciał, żeby nazywała się The Daleks, a Alan wolał nazwę Darling I Love You. Skład uzupełnili Dave Hughes (instrumenty klawiszowe), Chris "Teepee" Shaw (syntezator) i automat perkusyjny. Z zespołem występowało też sporadycznie wielu innych muzyków. W lipcu 1978 Balfe odszedł,by grać w Big Japan.

Grupa wydała całą serię dobrze przyjętych przez recenzentów popowych singli opartych na brzmieniach syntezatorowych, a w 1980 ukazał się album Compass Kum'pass. Podobnie jak płyty OMD i Tubeway Army, płyta ta przemyciła brzmienia elektroniczne na główne listy przebojów. Obejmujący cały świat kontrakt nagraniowy z wytwórnią Korova przyniósł single "Holiday In Disneyland", "Ambition" oraz album Dalek I Love You, który harmonijnie łączył wielowarstwowe brzmienia syntezatorowe i psychodeliczne z romantycznym wokalami, i tym razem żadne z tych wydawnictw nie osiągnęło sukcesu komercyjnego.

Phil Jones postanowił więc na pewien czas zawiesić działalność zespołu. W tym czasie zajmował się pisaniem ścieżki dźwiękowej do filmu "A Letter To Brezhnev" (1985), założył też w Birkenhead nową wytwórnię płytową Bopadub, która wydała serię kaset uwieńczoną w 1985 kasetowym albumem Naive zarejestrowanym przez zreformowaną formację Dalek I.

W 1986, po ośmiu latach istnienia, Phil Jones wciąż jeszcze spoglądał optymistycznie w przyszłość. W 1989 Compass Kum'pass został wydany ponownie nakładem wytwórni Fontana, co potwierdziło znaczenie tej ważnej grupy z kręgu muzyki elektronicznej.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Freedom Fighters / Two Chameleons	Dalek I Love You	07.1979	-	-	Vertigo/Phonogram DALEK 1	[written by A. Gill, D. Hughes]
The World / We're All Actors	Dalek I Love You	10.1979	-	-	Vertigo/Phonogram DALEK 2	[written by A. Gill, D. Hughes]
Dalek I Love You (Destiny)	Dalek I Love You	05.1980	-	-	Back Door/Phonogram DOOR 005	[written by A. Gill, D. Hughes]
Heartbeat / Astronauts (Have Landed on the Moon)	Dalek I Love You	02.1981	-	-	Back Door/Phonogram DOOR 10	[written by A. Gill, D. Hughes][produced by Alan Gill ]
Holiday In Disneyland [single edit] / Masks & Licences	Dalek I Love You	07.1982	-	-	Korova/WEA KOW 25	[written by Ken Harley][produced by Steve Short ]
Ambition / (I Am) Hot Person	Dalek I Love You	09.1983	-	-	Korova/WEA KOW 29	[written by Dalek I Love You][produced by Dalek I Love You]
Horrorscope / Heep Big Pow Wow	Dalek I Love You	.1983	-	-	Korova/WEA KOW 31	[written by A. Gill, D. Hughes]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Compass Kumpas	Dalek I Love You	08.1980	54[2]	-	Backdoor OPEN 1	[produced by Dalek I Love You]

Abstracts

 The Abstracts został  utworzony przez Tony Peluso i Henri Mario Dondini, obaj z Los Angeles, jak i Pierre Vigeant (z Montrealu), gdy byli w liceum. Odkryli Michaela Thatchera (z Dallas) w konkursie „Battle Of The Drums Contest” w hrabstwie L.A. i poprosili go o dołączenie do ich grupy.


Ich album został nagrany dla małej wytwórni Pompeii w Sound City Studios w Fort Worth w Teksasie, wyprodukowany przez Darrella Glenna i Davida Andersona i zmontowany przez J. „T-Bone” Burnetta. Całość była raczej niejednolita, ale z kilkoma akcentami i wahała się od miękkich do ciężkich, czasem psychicznego popou. Singiel zawiera  ich dwa lepsze kawałki: - cover psychopopu zespołu West Coast Pop Art Experimental Band (również nagrany przez Southwest FOB, norweskie folkowo-psychodeliczny  Smell Of Incense); See The Birdies to nagranie z ciężkim kwaśnym popem  ala Vanilla-Fudge.

W 1971 roku Peluso grał w Instant Joy, grupie wspierającej Marka Lindsaya (ex-Paul Revere & The Raiders), a następnie zagrał z Carpenters and Seals & Croft.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Smell Of Incense/See The Birdies	Abstracts	09.1968	-	-	Pompeii 66679	[written by Markley, Morgan][produced by David Anderson, Darrell Glenn]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Abstracts	Abstracts	.1968	-	-	Pompeii SD 6002	-

That's All Right

"That's All Right"

---

music & lyrics: Arthur Crudup

---

Historia

---

W Memphis w radio popularna była audycja muzyczna prowadzona przez Deweya Philipsa, która nazywała się ‘Red, Hot and Blue Show’. Dwa dni po nagraniu utwór pojawił się w tej audycji. Był to radiowy debiut Presleya. Ale jaki to był debiut ! Zachwyceni słuchacze dzwonili do studia bez przerwy, prosząc o ponownie zagranie piosenki. Utwór był tego wieczoru odtwarzany 14 razy.
 O tym, że ‘czarna’ muzyka była w Memphis obecna świadczy fakt, że większość słuchaczy uważała, że wykonawca jest Murzynem. Szybko ściągnięto Elvisa do radia by wytłumaczył słuchaczom jak sprawy się mają. Tak zaczęła się kariera i legenda Elvisa Presleya.
Wersja Presleya została nagrana 5 lipca 1954 r. i wydana 19 lipca 1954 r. z „ Blue Moon of Kentucky ” jako strona B.

Słuchacze pomylili się co do kolory skóry Presleya jednak nie pobłądzili w sprawie piosenki. Był to prawdziwy, typowy blues napisany przez Arthura Crudupa.
Pierwsze publiczne wykonanie odbyło się oczywiście w Memphis, na koncercie dnia 30 lipca 1954 roku. Presley zaśpiewał wtedy: "That's All Right, Mama," "Blue Moon Of Kentucky," oraz "I'll Never Let You Go (Little Darlin')."
Piosenka została napisana przez Arthura „Big Boy” Crudupa i pierwotnie nagrana przez niego w Chicago 6 września 1946 roku jako „That's All Right”. Niektóre teksty są tradycyjnymi bluesowymi wersami nagranymi po raz pierwszy przez Blinda Lemon Jeffersona w 1926 roku. Nagranie Crudupa zostało wydane jako singiel w 1947 roku w RCA Victor 20-2205, ale było mniej udane niż niektóre jego poprzednie nagrania. Na tej samej sesji nagrał niemal identyczną melodię z różnymi tekstami „I Don't Know It”, które również zostały wydane jako singiel (RCA Victor 20-2307). Na początku marca 1949 roku piosenka została ponownie wydana pod tytułem „That's All Right, Mama” (RCA Victor 50-0000), który został wydany jako pierwsza płyta RCA z rytmem i bluesa w nowym formacie 45 obr / min na jasnym pomarańczowym winylu.

Elvis nigdy nie krył, że autorem piosenki jest Arthur Crudup. Na tej płycie widnieje jego nazwisko oprócz Presleya, Moore’a i Blacka. Crudup otrzymał też jakąś gratyfikację z tytułu praw autorskich. W jakiej wysokości nie wiadomo.

Crudup był chyba zadowolony. Zawsze ciepło mówił o Presley’u. Niekiedy nagrywał pod pseudonimem Elvis Preston, jakby ku czci Presley’a.

Gitarzysta basowy Bill Black po pierwszym odsłuchaniu nagranego utworu rzekł:”Cholera, dajcie to do radia a my pójdziemy od razu w górę.” Wiedział co mówi.
 

Covery piosenki na listach przebojów:

Arthur "Big Boy" Crudup 09.1946 RCA Victor 20-2205 Elvis Presley 07.2004r RCA 82876619212 3.UK/31.Aus/33.Irl/47.Sve [gold-US] inne wykonania Glen Campbell - Guess I'm Dumb / That's All Right - Capitol - USA - 5441 Carl Perkins - Blue Suede Shoes / That's All Right - Jet [United Artists] - UK - UP 36365 The Sweet - Co-Co / Done Me Wrong All Right - RCA Victor - UK - RCA 2087 Slade - My Baby Left Me / That's All Right / O.H.M.S. - Barn - UK - 2014 114 The Blues Band - Nadine / That's All Right - Arista - UK - BLUES 1 Marty Robbins - That's All Right / Gossip - Columbia - USA - 4-21351 The Blue Aces - That's All Right / Talk About My Baby - Columbia - UK - DB 7954 Albert Lee - That's All Right / Best I Can - Bell - USA - 839

Tekst piosenki:

Well, that's all right now mama That's all right with you That's all right now mama, just anyway you do That's all right, that's all right That's all right now mama, anyway you do My mama, she done told me, papa done told me too "Son, that gal you're foolin' with She ain't no good for you" But that's all right now, that's all right That's all right now mama, anyway you do I'm leaving town, baby I'm leaving town for sure Well, then you won't be bothered with me hanging 'round your door Well, that's all right, that's all right That's all right now mama, anyway you do That's all right, that's all right That's all right now mama, anyway you do Well, that's all right now mama, anyway you do

Willow Weep For Me

"Willow Weep for Me"

---

music & lyrics: Ann Ronell

---

Historia

---

"Willow Weep for Me" to tytuł popularnego standardu wylansowanego przez wokalistę Muzzy Marcellino wystepującego z orkiestrą Teda Fio Rito.Piosenkę napisała Ann Ronell,dla której absolutnym mistrzem był George Gershwin.
Utwór został nagrany w pażdzierniku 1932r dla wytwórni Brunswick,a 3 grudnia tego roku weszła na listy przebojów.W dniu 17 grudnia swoją wersję nagrała orkiestra Paula Whitemana z wokalistką Irene Taylor,odnosząc z nią jeszcze większy sukces niż pierwowzór ,zajmując 2 miejsce listy bestsellerów.Co ciekawe kompozytorka przekazała swoją kompozycję jako pierwszemu Paulowi Whitemanowi,który prawdopodobnie był pierwszym wykonawcą tego utworu.

Czy Ted Fio Rito czy Paul Whiteman przedstawili „Willow Weep for Me” to kwestia sporna. Ann Ronell sprzedała piosenkę bezpośrednio Paulowi Whitemanowi , który prawdopodobnie wykonał ją pierwszy. Fio Rito, z drugiej strony, miał przewagę o dwa tygodnie, wprowadzając piosenkę do publicznej wiadomości.

Kompozytorka Ann Ronell poświęciła „Willow Weep for Me” George'owi Gershwinowi , kompozytorowi, który pomógł jej rozpocząć działalność w przemyśle muzycznym. W biografii Gershwina Joan Peyser, „Pamięć wszystkiego: życie George'a Gershwina” , Ronell cytuje: „George był dla mnie święty. Był moim idolem. Stałam się dla rodziny jak siostra i byłam jego protegowanym ”. Dedykacja Ronell była niewątpliwie gestem profesjonalnego podziękowania, a nie pochlebstwa naśladowania. W filmie Poeci z Tin Pan Alley: Historia wielkich liryków Ameryki , autor Philip Furia komentuje, że melodia jest bardziej Arlena niż Gershwina, a jej „leniwie prowadząca liryka jest znacznie bliższa Koehlerowi niż Irze Gershwinowi ”

Ponad trzydzieści lat póżniej,w 1964r duet Chad and Jeremy ponownie wprowadził utwór na listę przebojów.



"Willow Weep for Me" na ścieżkach dżwiękowych filmów:

* Love Happy (1950, Vera Ellen )
* Wild Blade (1991, Ben Webster)
* In the Line of Fire (1993)

Covery piosenki na listach przebojów:

Irene Taylor with the Paul Whiteman 12.1932 Victor 24 187 2.US Ted Fio Rito 12.1932r Brunswick 6422 17.US Chad & Jeremy .1965r World Artists WA-1034 15.US Alan Price .1966 Decca F 12 518 18.Holl inne wykonania Carmel (1983) London Records LON 38 Alan Price (1966) SP.Willow Weep for Me / Yours Until Tomorrow Decca F 12518 The Barons (1961) SP.I've Been Hurt / Willow Weep for Me Harry James (1939) SP.My Buddy / Willow Weep for Me Columbia 35242 Thelonious Monk (1951) SP.Ask Me Now / Willow Weep for Me Blue Note Records 1591 The Fontane Sisters (1956) SP.Voices / Willow Weep for Me London HLD 8318 Diana Krall (.2006) LP.From This Moment On Lou Rawls And Les McCann Ltd LP.Stormy Monday

Tekst piosenki:

Willow weep for me, willow weep for me, Bend your branches green along the stream that runs to sea, Listen to my plea, listen willow weep for me, Gone my lover's dream, lovely summer dream, Gone and left me here to weep my tears into the stream, Sad as I can be - hear me willow and weep for me. Whisper to the wind to say that love has sinned To leave my heart aching and making this moan, Murmur to the night to hide her starry light, So none will find me sighing and crying all alone, Weeping willow tree, weep in sympathy, Bend your branches down along the ground and cover me, When the shadows fall, bend oh willow and weep for me. To leave my heart aching and making this moan, So none will find me sighing and crying all alone, Weeping willow tree, weep in sympathy, Bend your branches down along the ground and cover me, When the shadows fall, bend oh willow, Bend oh willow and weep for me.

Dr. West's Medicine Show And Junk Band

Gitarzysta Norman Greenbaum,absolwent Boston University,po kilku latach grania muzyki folk w Bostonie i jego okolicach,zdecydował się w 1966r na założenie własnego zespołu grajacego jug.
Ściągnął gitarzystów Jacka Carringtona i Bonnie Wallacha, jak również perkusistę Evana Engbera,a zespół szybko przyciągnęła uwagę lokalnych słuchaczy jako "Dr. West’s Medicine Show and Junk Band".

Grali materiał podobny do wczesnego Lovin' Spoonful ,do swoich koncertów włączyli multi-media, odpowiedni makijaż , między piosenkami pokazywali świetlny show.Podpisali kontrakt z małą wytwórnią Go Go (fajne logo firmy),wydając w 1967r album "The Eggplant That Ate Chicago" nawiązując współpracę z producentem Tony Marnerem. Greenbaum był autorem prawie całego materiału.

Wydany jako singel tytułowy utwór razem z "You Can't Fight City Hall Blues" (Go Go 00100) trafił do top-100.Ten sukces niewiele zrobił, aby zapobiec rozpadowi zespołu pod koniec roku ,natomiast Greenbaum rozpoczął udaną karierę solową.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Eggplant That Ate Chicago / You Can't Fight City Hall Blues	Dr. West's Medicine Show And Junk Band	11.1966	-	52[7]	Go Go 100	[written by N. Greenbaum][produced by T. Marer]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Eggplant That Ate Chicago	Dr. West's Medicine Show And Junk Band	.1967	-	-	Go-Go 22 17 002	-

Peter Doyle

Peter Doyle urodził się w Melbourne w dniu 28 lipca 1949 roku. Zaczynał karierę w branży muzycznej, kiedy był jeszcze młodym chłopakiem. W wieku 9 lat występował w telewizyjnym show promującym młode talenty, Swallow's Juniors.Mając 14 lat występował w Festival Hall w Melbourne i mając 16 lat, podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Ivan Daymana Sunshine (dla której nagrywał Normie Rowe) i regularnie występował w Go!! Show emitowanym z Melbourne.
 
W latach 1965-1967 roku Peter (wspierany przez zespół The Phantoms) zarejestrował osiem solowych singli w Australii, sześć dla wytwórni Sunshine i dwa dla Astor.Jego dwa pierwsze single trafiły na Top 20 : jego debiutancki singiel, cover Speechless(Pick Up) Conway Twitty'ego uplasował się na 32 miejscu (maj '65),następny Stupidity, zadebiutował na pozycji 34 (lipiec). Jego wersja przeboju Small Faces "What'cha Gonna Do About It" dotarła tylko do pozycji 61 (listopad '65), ale jego wersja klasycznego hitu The Platters The Great Pretender radziła sobie lepiej zostając # 36 w styczniu '66. Jego dwa ostatnie single dla Sunshine to Baby Something You Got wydany w maju, i Mr Good Time w listopadzie 1966 roku. 

W 1967 roku przeniósł się do wytwórni Astor ,która wydała dwa single You Can't Put That in a Bottle (kwiecień) i cover Neila Sedaki Plastic Dreams and Toy Balloons (czerwiec 1967r). Wspierał go w tym czasie zespół Grandma's Tonic, grupy utworzonej przez byłych członków zespołu Tony Worsley'a, The Fabulous Blue Jays.
W maju 1968 roku, gdy jego kariera solowa gasła, Peter utlenił włosy i dołączył do wokalnego tria Virgil Brothers wzorującym się na Walker Brothers.Pozostałymi członkami byli wokalista i gitarzysta Rob Lovett (ex The Loved Ones) i Malcolm McGee (ex Python Lee Jackson).Virgil Brothers wydali dwa single w Australii w 1968 roku, Temptation's 'Bout to Get Me (Top 5 hit), Here I Am i When You Walk Away.
 
W 1969 McGee odchodzi zastąpiony przez Danny Robinsona. Trio udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie nagrywają trzeciego singla z Davidem McKay'em, zanim zespół rozwiązał się.Krótko po rozpadzie w 1970 roku Virgil Bros ,Peter dołączył do Lyn Paul i Paula Laytona w drugim wcieleniu The New Seekers, zastępując członków założycieli Sally Graham, Chrisa Barringtona i Laurie Heath. Po serii komercyjnych sukcesów rozczarowany, Peter opuścił grupę w 1973 roku, aby rozpocząć karierę solową jako wokalista i kompozytor.Napisał reklamowe spoty dla Ribena and Sugar Puffs.Śpiewa też w chórkach dla Lyn Paul na singlu It Oughta Sell A Million z 1975r.

Kontynuje pracę w W.Brytanii do 1981r wydając pięć solowych singli minn. swoją wersję Friday On My Mind, i album, Skin Deep.W 1981r wraca do Australii ,gdzie współpracuje z zespołem Standing Room Only.Rok póżniej otrzymał ofertę od Steve Holly'ego [perkusisty grupy Paula McCartney'a-Wings] przystapienia do grupy Regis,z która występował przez następne 5 lat.Wraca do Australii w 1987r i regularnie wystepuje w klubach.Zmarł w Castlemaine, Victoria 13 października 2001 roku,chorując wcześniej na raka płuc. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Speechless (The Pick Up) / Like I Love You	Peter Doyle	04.1965	32[17]	-	Sunshine QK 902	-
Stupidity / Heigh Ho	Peter Doyle	07.1965	34[13]	-	Sunshine QK 1001	-
Watcha Gonna Do About It? / Do It Zula Style	Peter Doyle	11.1965	61[4]	-	Sunshine QK 1137	-
The Great Pretender / Everybody Loves a Lover	Peter Doyle	01.1966	36[10]	-	Sunshine QK 1207	-
Tweedlee Dee / Mr Goodtime	Peter Doyle	11.1966	98[2]	-	Sunshine QK 1531	-
Plastic Dreams and Toy Balloons / You're My Remedy	Peter Doyle	11.1967	56[13]	-	Astor A 7082

Joe Dowell

Urodzony w Bloomington popowy wokalista Joe Dowell miał swoje "cztery i pół minuty sławy" za sprawą swojego pierwszego singla "Wooden heart" opartego na starej niemieckiej piosence ludowej "Muss i denn",który został #1 na liście Billboard w 1961r.
Elvis Presley umieścił ten utwór na ścieżce dżwiękowej swojego filmu "GI Blues".Stał on się wielkim hitem w Europie natomiast RCA Victor nie zdecydowała się na jego wydanie w Stanach Zjednoczonych.Przebój Dowella wydał oddział Mercury-Smash.

Chociaż jego przebojowy singiel "Little Red Rented Rowboat" trafił na 23 pozycję listy latem 1963r,Dowell stał się ofiarą czarnej strony muzycznego biznesu.Mimo tego,że sam uznawał się za śpiewającego kompozytora,zmuszony był nagrywać materiał zaproponowany przez macierzystą wytwórnię-Mercury.

Jego debiutancki album zawierający zapomniane nieco covery,rozczarował.Buntując się przeciwko takim praktykom,zerwał kontrakt z wytwórnią.Dowell pisał piosenki i grał na gitarze mając trzynaście lat.Studiował na University of Illinois ,gdy "Wooden heart" był na szczycie list przebojów.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wooden heart/Little Bo Peep	Joe Dowell	06.1961	-	1[1][16]	Smash 1708	[written by Bert Kaempfert, Benjamin Weisman, Fred Wise]
The bridge of love/Just love me	Joe Dowell	10.1961	-	50[7]	Smash 1717	[written by Wise/Wiseman]
A kiss for Christmas [O Tannenbaum]/[I wonder]Who' s spending Xmas with you	Joe Dowell	12.1961	-	110[1]	Smash 1728	[written by Wise/Wiseman]
Little red rented rowboat/The one i left for you	Joe Dowell	06.1962	-	23[9]	Smash 1759	[written by Wayne Moore]

Dovells

Dovells była najbardziej znaną grupą słynącą z przebojów tanecznych we wczesnych latach 60-tych, w tym największy - "Bristol Stomp" - numer jeden (Cashbox) i numer dwa (Billboard) na listach przebojów pop w 1961 roku. Nagrali jeszcze cztery przeboje taneczne, z których trzy znalazły się w Top 40, w 1962 r., w tym "Do the New Continental" (nr 37), " Bristol Twistin' Annie" (nr 27), "Hully Gully Baby" (numer 25),i w Top 100 "Jitterbug" (numer 82).

Grupa została założona w 1957 roku jako Brooktones, biorąc swoją nazwę od Overbrook High School w Filadelfii, gdzie każdy z oryginalnych członków - Jerry Gross (vel Jerry Summers), pierwszy tenor, Len Borisoff (aka Len Barry), tenor, Mike Freda (aka Mike Dennis), drugi tenor, Arnie Silver (aka Arnie Satin), baryton, Jim Mealey, kontrabas i w niepełnym wymiarze Mark Gordesky (aka Mark Stevens), tenor - uczestniczyło w zajęciach. Zaczęli śpiewać podczas różnych uroczystości w szkole i od czasu do czasu w sklepie muzycznym Johna Madary, który znajdował się na 60th Market Street w Filadelfii. (Madara był współautorem "At the Hop" Danny & the Juniors).

Zainspirowani przez Frankie Lymona and the Teenagers - nagrali nawet swoje wersje "Why Do Fools Fall in Love" i "I Want You Be My Girl" -jako Brooktones występując w ciągu najbliższych kilku lat i choć ich "No, No, No " zyskał pewne uznanie w Filadelfii grupa miała niewielki sukces poza okolicą rodzinnego miasta i rozwiązała się.Summers i Dennis założyli nową grupę o nazwie Gems z Markiem Stevensem i Alanem Horowitzem w lecie 1960 roku. W międzyczasie, Barry i inni członkowie Brooktones negocjowali kontrakt z Chancellor Records Boba Marcucciego (nagrywająca idoli nastolatków Fabiana i Frankie Avalona).W grudniu 1960 roku, po przesłuchaniu kwintetu na żywo dla wytwórni Cameo / Parkway, szybko podpisano kontrakt nagraniowy. Barry sprowadził później Summersa do grupy by pomógł im w harmoniach wokalnych i zgodnie z sugestią tego ostatniego,również Mike Dennis dołączył do grupy.Jeden z członków staffu Cameo,Bernie Lowe zaproponował zmienić nazwę na Deauvilles (po Deuville Hotel w Miami Beach), ale grupa uznała ją za zbyt trudną i zmieniła ją na Dovells. Ich pierwszy singiel wydany w marcu 1961 r., to ponowne nagranie utworu " No, No, No ", który radził sobie trochę lepiej,niż pierwotne nagranie.

W maju Dovells nagrał "Out in the Cold Again" (remake ballady Teenagers ) oraz nową piosenkę opartą na tańcu,który Billy Harper szef promocji Parkway Records zobaczył w wykonaniu dzieci w Goodwin Fire Hall w Bristolu,niedaleko Filadelfii. Nazywał się "Stomp", więc Dovells zdecydowała się nadać mu bardziej oficjalną nazwę na ich płycie "Bristol Stomp" .Piosenka nie weszła na listę przebojów latem 1961 r., ale we wrześniu, jak zaczęły się zajęcia w szkołach, piosenka nagle zyskała dużą popularność na Środkowym Zachodzie i zaczął pojawiać się na antenie, zdobywając tyle popularności, aby zaistnieć na krajowej liście 11 września. W połowie października, zaczęła w wspinaczkę na listach przebojów, dochodząc aż na jej szczyt.

W 1962 roku Dovells uwiecznili "Bristol Twistin' Annie" taniec Dave Appella i Kala Manna (który napisał większość piosenek Dovells ) i " You Can't Sit Down ", cover piosenki Phila Upchurcha . W 1964 roku Dovells zarejestrowali jako jedni z pierwszych swoją wersję przeboju The Beatles "She Loves You" , ale Parkway opóźnił wydanie singla, a gdy oryginalne nagranie trafiło na szczyt listy Billboardu, wydawało się, że to zły pomysł, aby wydawać na rynek wersję Dovells .

Dovells towarzyszyli Fabianowi, Chubby Checkerowi, oraz Jackie Wilsonowi w Brooklyn Fox i jako zespół wokalny Checkerowi podczas nagrań (minn. w "Let's Twist Again"). Koncertowali cały czas , aż do konfliktu który eksplodował w koncercie świątecznym w Miami Beach w grudniu 1963 roku. Len Barry opuścił grupę. (Później podpisał kontrakt z Decca jako artysta solowy).Nastąpiła redukcja grupy do trio,które nagrało trzy single dla Parkway w 1964 roku i pod koniec 1965 roku pojawiła się w filmie Don't Knock Twist, obok Diona, Chubby Checkera, i Marcels.

Wiosną 1968 roku, Summers wpadł na pomysł na piosenkę zainspirowany komedią TV "Laugh-In". W piosence - powtarza się zdanie z widowiska " Here Come the Judge ". Została ona nagrana z Jean Hillery, a później wydana przez MGM pod nazwą The Magistrates. W 1974 roku Dovells nagrał cover "Dancin 'in the Street", który był wielkim hitem zespołu Martha and the Vandellas w 1964 r., ale ich wersja -wydana przez Event - ledwo weszła w dolne rejony listy przebojów. Stevens i Summers postanowił kontynuować występy, w roli wokalistów wspierajacych artystów w stylu podobnym do Deana Martina i Jerry Lewisa . To podejście umożliwiło im pracę na kolejne 16 tygodni w roku w Las Vegas.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bristol Stomp /Letters of Love	Dovells	09.1961	-	2[16]	Parkway 827	[written by Dave Appell/Kal Mann][7[12].R&B Chart]
(Do the New) Continental / Mope-Itty Mope Stomp	Dovells	01.1962	-	37[10]	Parkway 833	[written by Dave Appell/Kal Mann]
Bristol Twistin' Annie / The Actor	Dovells	05.1962	-	27[11]	Parkway 838	[written by Lewis, Styles][28[3].R&B Chart]
Hully Gully Baby / Your Last Chance	Dovells	08.1962	-	25[12]	Parkway 845	[written by Dave Appell/Kal Mann]
The Jitterbug / Kissin' in the Kitchen	Dovells	11.1962	-	82[3]	Parkway 855	[written by Borisoff , Gross ]
You Can't Sit Down / Stompin' Everywhere	Dovells	04.1963	-	3[14]	Parkway 867	[written by Kal Mann,Cornell Muldrow,Dee Clark][10[9].R&B Chart]
Betty in Bermudas / Dance the Froog	Dovells	08.1963	-	50[7]	Parkway 882	[written by Dave Appell/Kal Mann/ Rose Marie]
Stop Monkeyin' Aroun' / No No No	Dovells	11.1963	-	94[2]	Parkway 889	[written by Dave Appell/Kal Mann][28[6].R&B Chart]
Here Come the Judge / Girl	The Magistrates	06.1968	-	54[7]	MGM 13 946	-
Dancing in the Streets / Back on the Road Again	Dovells	08.1974	-	105[3]	Event 216	[written by W. Stevenson, M. Gaye, I. Hunter][produced by Jerry Gross][#2 hit for Martha & The Vandellas in 1964]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
You Can't Sit Down	Dovells	07.1963	-	119[7]	Parkway 7025	-

Pan-Audio Records

Szkocka wytwórnia, z siedzibą w Edynburgu. Pan-Audio rozpoczęła działalność jako firma produkująca reklamy radiowe i telewizyjne w 1974 roku. W listopadzie tego roku, pod dyrekcją dyrektora Johna MacKinnona, inżyniera dźwięku BBC Alana Spence'a i The Corries, uruchomił własną wytwórnię płytową. „Music Week” 23 tego miesiąca poinformował, że produkcja płyt Pan-Audio ma być realizowana przez Orlake, a firma szukała dystrybutora, który pokryłby obszar Wielkiej Brytanii poza Szkocją.

 Firma wkrótce założyła własną grupę dystrybucyjną, CML Distribution, „CML” dla „Corries Music Ltd”; działał do lutego 1975 r. i według „MW” (19 lipca) został wprowadzony, ponieważ The Corries chcieli bardziej osobistej metody dystrybucji swoich nagrań. Wydanie z tego samego roku (6 grudnia) mówi, że Pan-Audio miał teraz dystrybucję w Wielkiej Brytanii i Irlandii, poprzez Rediffusion i HR Taylor. W tym artykule wspomina się o singlu Billa Torrance'a „It Doesn't Have To Be That Way”.

Singiel Corrries Flower Of Scotland okazał się bardzo popularny i   można go znaleźć pod dwoma różnymi numerami katalogowymi i trzema różnymi kolorowymi etykietami. Wytwórnia Pan-Audio jako taka zniknęła w lutym 1976 r., kiedy jej nazwa i nazwa studia zostały zmienione na Dara , chociaż firma holdingowa zachowała identyfikacją„Pan” -Audio . Kilka płyt Pan-Audio zostało ponownie tłoczonych w Dara za pomocą starych numerów katalogowych, w tym singla  Flower of Scotland .

W obu swoich wcieleniach Pan-Audio / Dara wydaje się koncentrują się na tradycyjnym szkockim materiale, większość jego produktów wydaje się być albumami, jeśli jest ich tylko kilka.

                                      Katalog wytwórni:
CPA002 The Corries Live From Scotland Volume 1 ‎(Cass, Album) 1974
PA001 The Cavendish Dance Band Plays Scottish Country Dances In Traditional Style ‎(LP) 1974
PA002 The Corries Live From Scotland Volume 1 (Album)
1974
PA003 The Corries Flower Of Scotland (Single)
1974
PA008 The Corries Live From Scotland Volume 2 ‎(LP) 1975
PA 015 The Corries Live From Scotland Volume 3 ‎(LP, Album) 1975
SPA003 The Corries Flower Of Scotland ‎(7", Single) 1974

Pama Supreme

Brytyjska wytwórnia reggae działa od 1970 do 1974 roku, filia Pama Records.
Ten sam podmiot działał również na Jamajce z płytami zwykle tłoczonymi i dystrybuowanymi w USA.

Pama Supreme wydała co najmniej sto singli w latach 1970-74. Z jakiegoś powodu rozpoczęła się od numeracji PS-297, która wkrótce doszła do PS-300.

Pama Records

Pama Records była brytyjską wytwórnią płytową działającą w latach 60-tych i 70-tych. Początkowo skupiał się na muzyce soul , ale stał się jednym z głównych punktów sprzedaży reggae w Wielkiej Brytanii.

Wytwórnia została założona przez braci Palmer - Harry'ego, Jeffa i Carla - początkowo jako wytwórnia soul, ale później koncentruje się na jamajskiej muzyce, wydając single rocksteady od 1967 r. Znaczna część produkcji wytwórni była licencjonowana od takich producentów jamajskich jako Clancy Eccles , Alton Ellis , Bunny Lee i Lee „Scratch” Perry , chociaż wydawała także muzykę lokalnych talentów, takich jak Junior English i Delroy Washington . Derrick Morgan stał się jedną z największych gwiazd Pamy, mając na swoim koncie hit „ Moon Hop ”. Największy hit Pamy przyszedł z „Wet Dream” Maxa Romeo , który osiągnął 10 miejsce na brytyjskiej liście singli (pomimo braku airplayu, częściowo ze względu na jego ryzykowny tekst) i sprzedał się w ponad 250 000 egzemplarzy.

Rywalizacja pomiędzy Pamą a ich głównym brytyjskim konkurentem reggae, Trojan Records , była oczywistą, z serią kompilacji Trojan's Tighten Up i podobnie zatytułowaną serią Straighten Up Pamy, idącą łeb w łeb. Rywalizację napędzała wcześniejsza licencja Bunny'ego Lee „Seven Letters” Derricka Morgana dla Pamy i Trojan.

Pama wprowadziła wiele oddziałów, często powiązanych z indywidualnymi producentami, w tym Pama Supreme, Supreme, Crab , Bullet, Gas, Nu Beat / New Beat ( Laurel Aitken ), Success ( Rupie Edwards ), Camel, Escort, Unity (Bunny Lee ) i Punch (Lee „Scratch” Perry). 

Oprócz wielu wydawnictw reggae, wytwórnia wydała również kilka albumów innych niż reggae, w tym Butlins Red Coat Review , oraz album upamiętniający inwestyturę The Prince of Wales .

Wytwórnia Pama trwała do połowy lat siedemdziesiątych, kiedy to Carl Palmer był siłą napędową i skoncentrował się na stworzeniu brytyjskiej sieci dystrybucyjnej dla reggae, która później pojawiła się jako Jet Star , jeden z największych dystrybutorów muzyki reggae.


Katalog wytwórni:

Laurie Records

Początek działalności wytwórni przypada na marzec 1958 roku.Stworzyli ją bracia Bob i Gene Schwartz razem z Elliottem Greenbergiem i Allanem I.Susselem.Wcześniejsza wytwórnia Sussel, Jamie Records (nazwana na cześć jego starszej córki), nie odniosła sukcesu, w wyniku czego Sussel połączył siły z Schwartzem, by założyć Laurie Records, tym razem nazwaną na cześć jego drugiej córki, Laury Sue Sussel..Sussel opuszcza wytwórnię w 1960r,ale współpracuje z nią do 1980r.Obecnie z żoną Sonnie mieszka na Florydzie.Na początku lat 60-tych Elliot Greenberg, aranżer i przyjaciel Schwartza, uzyskał 12% udziałów w firmie. Ponadto w firmę zaangażował się również brat Gene'a, Bob Schwartz. Firma ostatecznie rozrosła się do kilku marek zależnych, w szczególności Andie Records , nazwanej na cześć najmłodszej córki Sussela, Andrei Jo Sussel (która później zmieniła nazwę na Rust Records).Innym weteranem był autor większości piosenek pisanych dla Laurie,Ernie Maresca,który do dzisiaj jest aktywny zawodowo.W 2002r bracia Schwartz wycofują się z aktywnej działalności.

Wytwórnia zaczęła od dobrze sprzedawalnego hitu "I Wonder Why" wykonywanego przez Diona and The Belmonts,wielkiej gwiazdy Laurie w latach 1958-1960,póżniej nagrywającego solo.
 Kolejnym znaczącym hitem wytwórni była kontrowersyjna piosenka „Once You Understand”, napisana i wyprodukowana przez team Lou Stalmmana i Bobby'ego Sussera, wydana przez duet w 1971 roku pod pseudonimem Think . Będąc małą niezależną wytwórnią płytową , sukcesy Laurie na listach bestsellerów zwykle występowały pojedynczo i, w większości, z jednorazowymi hitami, tak jak w przypadku Mystics, Jarmels, Chiffons i Royal Guardsmen. 

Wytwórnia była fabryką całego pakietu hitów również innych wykonawców,takich jak: The Barbarians, Kenny Chandler, The Mystics, The Passions, Dean & Jean, The Four Pennies, The Balloon Farm, Randy & The Rainbows, Think.W latach 70-tych Laurie skupia się głównie na reedycjach,gdzie głównym rynkiem zbytu stały się kluby i fankluby.Lata 80-te przyniosły zmianę nazwy na 3C [Continental Communications Corporation],a w 1987r zaczęto wydawać płyty kompaktowe.

Na początku lat 90-tych wytwórnia została kupiona przez EMI-Capitol Music Special Markets.W W.Brytanii reedycje ich płyt na CD wydawała Ace Records w połowie lat osiemdziesiątych,pod szyldem Laurie/3C już w wersji stereo.

Hity na singlowej liście przebojów "Billboard"

He`s So Fine Chiffons 1 1963 A Teenager In Love Dion and The Belmonts 2 1959 The Wanderer Dion 2 1961 Lovers Who Wander Dion 3 1962 Don`t Let The Sun Catch You Crying Gerry and The Pacemakers 4 1964 Abraham, Martin And John Dion 4 1968 One Fine Day Chiffons 5 1963 Ferry `Cross The Mersey Gerry and The Pacemakers 6 1965 Little Diane Dion 8 1962 How Do You Do It? Gerry and The Pacemakers 9 1964 Love Came To Me Dion 10 1962 Sweet Talkin` Guy Chiffons 10 1966 Lonely Teenager Dion 12 1960 A Little Bit Of Soap Jarmels 12 1961 I`ll Be There Gerry and The Pacemakers 14 1964 I Like It Gerry and The Pacemakers 17 1964 No One Knows Dion and The Belmonts 19 1958 Hushabye Mystics 20 1961 Sandy Dion 21 1963 I Wonder Why Dion and The Belmonts 22 1958 It`s Gonna Be Alright Gerry and The Pacemakers 23 1965

Albumy na liście przebojów "Billboard"

LLP-2009 - Runaround Sue - Dion [1961] ( #11) LLP-2012 - Lovers Who Wonder - Dion [1962] ( #12) LLP-2013 - Dion Sings His Greatest Hits - Extra Added Attraction: The Belmonts - Dion [1962] (#29) LLP-2017 - Dion Sings to Sandy - Dion [1963] (6-63, #115) LLP-2018 - He's So Fine - Chiffons [1963] ( #97) LLP-2021 - Pick Hits of the Radio Good Guys - Various Artists [1963] ( #80) LLP-2024 - Don't Let the Sun Catch You Crying - Gerry and the Pacemakers [1964] ( #29) SLP-2027 - Second Album - Gerry and the Pacemakers [1964] ( #129) SLP-2030 - I'll Be There - Gerry and the Pacemakers [1965] ( #120) SLP-2031 - Greatest Hits - Gerry and the Pacemakers [1965] ( #44) SLP-2036 - Sweet Talkin' Guy - Chiffons [1966] ( #149) SLP-2038 - Snoopy Versus The Red Baron - Royal Guardsmen [1966] ( #44) SLLP-2040 - Little Bit O' Soul - Music Explosion [1967] ( #178) SLLP-2042 - Snoopy And His Friends - Royal Guardsmen [1967] ( #46) SLP-2046 - Snoopy For President - Royal Guardsmen [1968] ( #189) SLP-2047 - Dion - Dion [1968] ( #128) LC-5000 - That Other Family - Larry Foster and Marty Brill [1962] ( #27)

Najpopularniejsze płyty

DION ABRAHAM, MARTIN & JOHN 01/13/1969 LAURIE GOLD SINGLE GUARDSMEN, THE SNOOPY VS. THE RED BARON 01/12/1967 LAURIE GOLD SINGLE MUSIC EXPLOSION LITTLE BIT O' SOUL 07/26/1967 LAURIE GOLD SINGLE

Lamp Records

Lamp Records to wytwórnia założona na przełomie 1953 i 1954r w Beverley Hills w Kalifornii będąca oddziałem innej wytwórni-Aladdin Records. Przez kilka lat swojej egzystencji,do roku 1958 wydawała płyty z muzyką rhythm'n'bluesową,doo-woop,gospel czy Vocal Group Harmony.

                                                   Katalog wytwórni:

8001

Leonard Lee

Tryin' To Fool Me When The Sun Goes Down 1954

8002

Margie Hendrix

Everytime Good Treatment 1954

8003

Bonnie Evans

Good Luck To You Trying To Fool Me 1954

8004

Clarence Samuels

Life Don't Mean A Thing Crazy With The Heat 1954

8005

Clarence Samuels

Cryin' 'Cause I'm Troubled Lightnin' Struck Me 1954

8006

The Mellow Fellows

My Friend Charlie Iddy Biddy Baby 1954

8007

The Cues

Forty 'Leven Dozen Ways Scoochie Scoochie 1954

8008

The Cookies

Don't Let Go All Night Mambo 1954

2001

The Carols

My Search Is Over Keko 1957

2002

The Tantones

No Matter I Love You, Really I Do 1957

2003

Sheri Washington

Ain't I Talkin' To You Baby I Got Plenty 1957

2004

Slim Sanders

For Me And My Gal No One Can Love Like I 1957

2005

The Lovers with

Ray Ellis Orchestra

and Chorus

Darling It's Wonderful Gotta Whole Lot Of Livin' To Do 1957

2006

Johnny Cook

It's All In Your Mind My Dear My Darling 1957

2007

The Sharps

Our Love Is Here To Stay Lock My Heart 1957

2008

The Tantones

So Afraid Tell Me 1957

2009

The Troopers

Get Out My Resolution 1957

2010

The Heart-Throbs

So Glad All The Way Home 1957

2011

Rebecca

Please Give Me A Match Take Care Of My Heart 1957

2012

The Minorbops

Need You Tonight Want You For My Own 1957

2013

The Lovers

I Wanna Be Loved Let's Elope 1957

2014

The Starlighters

Slipping Out Rocking Too Much 1958

2015

Doyle Wilson

Hey Hey You're The One For Me 1958

2016

The Daybreakers

I Wonder Why Up, Up And Away 1958

2017

Jimmy Simms

Mystery Of Love Nobody But You 1958

2018

The Lovers

Tell Me Love Bug Bit Me 1958

2019

The Inspirations

Don't Cry Indian Jane 1958

9001

The Sky Light Singers

I'm Going Back Home Thank You Jesus

9002

The Sky Light Singers

Certainly Lord Lord Have Mercy

Daniel Kortchmar

Daniel Kortchmar (ur. 6 kwietnia 1946r) to amerykański gitarzysta, muzyk sesyjny , producent i autor tekstów. Praca Kortchmara z piosenkarzami i autorami piosenek, takimi jak Linda Ronstadt , James Taylor , David Crosby , Carole King , David Cassidy , Graham Nash , Neil Young i Carly Simon pomogła zdefiniować charakterystyczne brzmienie ery piosenkarza i autora piosenek w latach 70-tych. Jackson Browne i Don Henley nagrali wiele piosenek napisanych lub napisanych wspólnie przez Kortchmara, a Kortchmar był autorem piosenek i producentem Henleya w latach 80-tych.

Kortchmar jest synem fabrykanta Emila Kortchmara i pisarki Lucy Cores .Kortchmar po raz pierwszy zyskał sławę w połowie lat 60-tych grając z zespołami w swoim rodzinnym Nowym Jorku, takimi jak The Bee Gees i The Flying Machine , w skład których wchodził nieznany wówczas James Taylor (Kortchmar był długoletnim przyjacielem Taylora, gdy byli nastolatkami w Martha's Vineyard ; w autobiograficznej kompozycji Taylora „ Fire and Rain” wiersz „słodkie sny i latające maszyny w kawałkach na ziemi” jest nawiązaniem do rozpadu tego zespołu. W 1966 roku Kortchmar udał się do Anglii, gdzie spędził czas jako muzyk sesyjny.

W 1967 roku Kortchmar dołączył do The Fugs , pojawiając się na ich albumie Tenderness Junction z 1968 roku, po czym podążył za basistą Charlesem Larkeyem do Kalifornii, gdzie dołączył do Carole King tworząc trio The City . Grupa wyprodukowała album w 1968 r., „Now That Everything's Been Said” , który otrzymał  dobre recenzje, ale nie odniósł  sukcesu komercyjnego. Grupa następnie rozpadła się, ale Kortchmar kontynuował wspieranie King  w jej bardziej udanej karierze solowej, w tym przełomowym albumie Tapestry z 1971 roku. W 1970 roku Kortchmar ponownie spotkał się z Taylorem na swoim przełomowym albumie Sweet Baby James . Praca Kortchmara z Taylor i King  uczyniła go jednym z najlepszych gitarzystów sesyjnych w Los Angeles w latach 70. i 80-tych XX wieku. W tym czasie koncertował i nagrywał z Lindą Ronstadt , nawet występując w kilku swoich klasycznych teledyskach „Get Closer”. W 1983 roku zagrał miłość Lindy do teledysku do „ What's New? ”.

Kortchmar pracował na własną rękę, łącząc się z Larkeyem w zespole Yo Mama w 1970 i 1971 roku i nagrywając solowe albumy Kootch (1973) i Innuendo (1980), ale doświadczył swojego największego sukcesu wspierając innych artystów, takich jak Linda Ronstadt , Warren Zevon , Harry Nilsson i Jackson Browne (kiedy Browne nagrał piosenkę Kortchmara „Shaky Town” na album  „ Running on Empty ”, Kortchmar zaśpiewał chórki). W latach 70-tych nagrał trzy albumy z Lelandem Sklarem , Russ Kunkelem i Craigiem Doerge , jako The Section .

Kortchmar nagrał dwa albumy w ramach zespołu Attitudes , z Jimem Keltnerem , Davidem Fosterem i Paulem Stallworthem w wytwórni płytowej George'a Harrisona . Album zatytułowany „ Attitudes” zawierał „ Honey Don't Leave LA ”, nagrany przez Jamesa Taylora. Drugi album Good News zawierał kilka kompozycji Kortchmara.

Napisał muzykę do filmu Cheech & Chong „ Up in Smoke”, a także wyprodukował nagrania Dona Henley'a ,  Neila Younga , Jon Bon Jovi , Stevie Nicks , Billy Joela , Hanson , Tracy Chapman , Louise Goffin i innych. Występuje na gitarze na albumie Carole King z 1975 roku, Thoroughbred .

W 1982 roku Danny pojawił się w popularnym teledysku MTV Lindy Ronstadt „Get Closer”. Pojawił się także z Lindą, gdy wystąpiła na dwudziestopięcioleciu w programie telewizyjnym Grammy Awards . W następnym roku pojawił się ponownie w teledysku Ronstadt „What's New”.

Miał epizod jako Ronnie Puddingiem (basista Spinal Tap w ich wczesnych latach) w segmencie wideo „Gimme Some Money” z 1984 r. 

W 1984 r. Był współproducentem i zagrał na albumie Dona Henley'a pt. Building the Perfect Beast . Na tym albumie napisał piosenki „You're Not Drinking Enough” i „All She Wants To Do Is Dance”. Na tym albumie był także współautorem piosenek „You Can't Make Love”, „Man with a Mission”, „Not Enough Love in the World”, „Building the Perfect Beast”, „Sunset Grill” i „ Drivin 'With Your Eyes Closed'.
W 1989 roku był współproducentem i zagrał na albumie Don Henley'a The End of the Innocence . Na tym albumie był także współautorem piosenek „How Bad Do You Want It?”, „I Will Not Go Quietly”, „ New York Minute ”, „Shangri-La”, „Little Tin God” i „If Dirt Were Dollars ”. 

W 1990 r. Współtworzył i grał na pierwszym albumie Jona Bon Jovi Blaze of Glory (album Jon Bon Jovi) .

W 1993 roku był współproducentem i zagrał na albumie Billy'ego Joela River of Dreams .

Danny Kortchmar był mentorem dziecięcego muzyka Mister G i nagrał niektóre z jego wczesnych dem.

Kortchmar założył nową grupę, Midnight Eleven, w 2004 roku, a zespół wydał swój pierwszy album w 2005 roku.

W 2006 r. Był współproducentem albumu Hansona The Walk , który ukazał się w USA latem 2007 r. 

Również w 2006 roku Kortchmar uczestniczył w japońskiej trasie Verbs, jednostki składającej się ze Steve'a Jordana i żony Jordana, Meegan Voss.

Niedawno Kortchmar utworzył grupę „Slo Leak” grającą głównie blues rock na 2 płytach CD.

 Daniel Kortchmar jako producent:

SP.
Billy Joel The River Of Dreams 1993 3.US/3.UK [with Joe Nicolo]
Billy Joel All About Soul 1993 29[20]/32.UK [with Joe Nicolo]
Billy Joel Lullabye (Goodnight, My Angel) 1993 77.US [with Billy Joel]
Billy Joel No Man's Land 1993 50.UK
Daryl Hall And John Oates So Close 1990 11.US [with Jon Bon Jovi]
Billy Falcon Power Windows 1991 35.US [with Jon Bon Jovi]
Curtis Stigers Sleeping With The Lights On 1991 96.US/53.UK
Don Henley Dirty Laundry 1982 3.US/59.[with Greg Ladanyi,Don Henley]
Don Henley How Bad Do You Want It? 1989 48.US [with Don Henley]
Don Henley I Can't Stand Still 1982 48.US [with Greg Ladanyi,Don Henley]
Don Henley Johnny Can't Read 1982 42.US [with Greg Ladanyi,Don Henley]
Don Henley New York Minute 1988 48.US [with Don Henley]
Don Henley The Boys Of Summer 1984 5.US/12.UK [with Mike Campbell,Greg Ladanyi,Don Henley]
Don Henley The Heart Of The Matter 1989 21.US [with Mike Campbell,Don Henley]
Feargal Sharkey More Love 1988 44.UK
Jon Bon Jovi Blaze Of Glory 1990 1.US/13.UK [with Jon Bon Jovi]
Jon Bon Jovi Miracle 1990 12.US/29.UK [with Jon Bon Jovi]
Louise Goffin Remember (Walking In The Sand) 1979 43.US
Spin Doctors She Used To Be Mine 1996 55.UK [with Peter Denenberg]
Stevie Nicks Sometimes It's A Bitch 1991 56.US/40.UK [with Jon Bon Jovi]


LP.

Billy Joel River of Dreams 1993 3.UK/1.US [with Billy Joel, Joe Nicolo, David Thoener]
Boz Scaggs Dig 2001 146.US [with Boz Scaggs, David Paich]
Don Henley I Can't Stand Still 1982 24.US/24.UK [with Greg Ladanyi,Don Henley]
Don Henley Building the Perfect Beast 1984 13.US/14.UK [with Greg Ladanyi,Don Henley,Mike Campbell]
Don Henley The End of the Innocence 1989 8.US/17.UK [with Don Henley,Mike Campbell,John Corey,Bruce Hornsby,Stan Lynch]
Jon Bon Jovi Blaze of Glory 1990 3.US/2.UK [with Jon Bon Jovi]
Neil Young Landing on Water 1986 58.US/52.UK [with Neil Young]


 Daniel Kortchmar jako kompozytor:

Don Henley Dirty Laundry 1982 3.US/59.[with Don Henley]
Don Henley How Bad Do You Want It? 1989 48.US [with Stan Lynch,Don Henley]
Don Henley I Can't Stand Still 1982 48.US [with Don Henley]
Don Henley Johnny Can't Read 1982 42.US [with Don Henley]
Don Henley New York Minute 1988 48.US [with Jai Winding,Don Henley]
Jackson Browne Somebody's Baby 1982 7.US [with Jackson Browne]
Jackson Browne Tender Is The Night 1983 7.US [with Russell Kunkel,Jackson Browne]
James Taylor Honey Don't Leave L.A. 1977 61.US
John Waite If Anybody Had A Heart 1986 76.US [with [with John David Southere]

Geri Halliwell

Geri Halliwell jest kojarzona przede wszystkim z najpopularniejszą dziewczęcą grupą pop Spice Girls, której była członkinią w drugiej połowie lat 90-tych i w latach 2007-2008. Nie należy jednak zapominać o pełnej sukcesów solowej karierze wokalistki. Geri Halliwell przyszła na świat 6 sierpnia 1972 roku w Watford w hrabstwie Hertfordshire.

Jest córką Laurence Francisa Halliwella, w połowie Anglika i Szweda oraz Hiszpanki Any Marii. Takie pochodzenie tłumaczy jej ognisty temperament. Zanim Geri rozpoczęła swoją muzyczną karierę, była tancerką w nocnym klubie na Majorce, prezenterką w Tureckiej wersji programu "Let's Make a Deal" oraz modelką.

Później przyszła "sława i chwała", związana z działalnością w Spice Girls. Halliwell była najbardziej kontrowersyjną członkinią zespołu, ze względu na feministyczne poglądy, rozbierane sesje dla wielu brytyjskich czasopism oraz styl ubierania się. Jej najsłynniejszym ubiorem był "Union Jack Dress" z gali rozdania nagród Brit w 1997 roku.

Geri Halliwell była również najbardziej rozpoznawalną członkinią Spice Girls z powodu wspaniałej burzy lśniących, rudych włosów.

Jednak w maju 1998 roku zdecydowała się na opuszczenie kapeli. Jako powody podjęcia takiej decyzji Geri podała depresję oraz złą atmosferę w zespole.

W rok po odejściu ze Spice Girls piosenkarka wydała debiutancki album "Schizophonic", który okazał się ogromnym sukcesem komercyjnym. Co prawda krążek nie sprzedawał się tak doskonale jak pierwsze dwie płyty Spice Girls, ale odniósł zdecydowanie większy sukces od solowych dokonań koleżanek z byłego zespołu: Emmy Bunton, Mel B i Mel C.

Schizophonic to połączenie dwóch Greckich słów: schizo oznaczające podział oraz phonic - dźwięk. Termin "schizophonic" najlepiej tłumaczyć więc jako roztrzaskany dźwięk. Jest to mocne, zapadające w pamięć słowo. Jednak muzyka zawarta na debiutanckiej płycie artystki wcale nie była awangardowa, ani też schizofreniczna. To, co zaprezentowała Geri Halliwell na pierwszym oraz na dwóch kolejnych albumach, to wpadający w ucho, radiowy, beztroski pop inspirowany dokonaniami Madonny.

Single promujące "Schizophonic" były bardzo przyjazne masowemu odbiorcy. Zapewne to zadecydowało o ich dużym sukcesie, a także o popularności całego albumu. Pierwszy utwór promujący płytę "Look At Me" doszedł do 2. miejsca na brytyjskiej liście przebojów, natomiast trzy kolejne: "Mi Chico Latino", "Lift Me Up" i "Bag It Up" zdobyły sam jej szczyt.

Wraz z rozpoczęciem kariery solowej Geri Halliwell diametralnie zmieniła image. Z rudowłosego, kipiącego erotyzmem wampa przemieniła się w łagodnego, jasnowłosego aniołka. To nie była jedynie zmiana powierzchowna. Halliwell bardzo zaangażowała się w pracę charytatywną. Została ambasadorem dobrej woli z ramienia ONZ. Podczas pełnienia tej funkcji artystka odwiedziła Filipiny i przemawiała w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku. To nie jedyna społeczna funkcja, jaką Geri zaczęła pełnić w tamtym okresie. Piosenkarka rozpoczęła pracę na rzecz Ośrodka Opieki nad Chorymi na Raka Piersi. Instytucja doceniła jej starania i w 2000 roku Halliwell stała się honorową patronką ośrodka.

W 2001 roku artystka wydała drugi krążek "Scream If You Wanna Go Faster". Płyta sprzedawała się dobrze, aczkolwiek nie okazała się takim bestsellerem jak poprzednia. To jednak na tym albumie znalazł się najbardziej rozpoznawalny hit Halliwell "It's Raining Man".

Kawałek autorstwa Paula Jabara i Paula Shaffera świat poznał po raz pierwszy pod koniec 1982 roku. Wtedy utwór ten wykonywał zespół Weather Girls. Jednak bardziej dynamiczna wersja tej piosenki w wykonaniu Halliwell biła rekordy popularności i stała się jednym z najlepiej sprzedających się singli roku 2001. "It's Raining Man" znalazł się na ścieżce muzycznej do filmu "Dziennik Bridget Jones", a także został wykorzystany w grze komputerowej "Ddrmax2 Dance Dance Revolution 7thMix". Jak się okazało był to ostatni wielki przebój Geri Halliwell. Dwa kolejne single promujące drugą płytę artystki: "Scream If You Wanna Go Faster" i "Calling" nie sprzedawały się już tak dobrze. Osiągnęły odpowiednio 8. i 7. pozycję na brytyjskiej liście.

Później kariera Geri podupadła. Wydany latem 2005 roku - trzeci studyjny album Halliwell "Passion" nie sprzedawał się dobrze. Nie tylko został oceniony najgorzej ze wszystkich dzieł piosenkarki, ale nie było też na nim hitów. Pierwszy singel promujący płytę, "Ride It" odniósł co prawda pewnego rodzaju sukces, ponieważ doszedł do pozycji 4. na brytyjskiego notowania przebojów i zdobył szczyt tamtejszego tanecznego zestawienia, ale był to słaby rezultat w porównaniu do poprzednich osiągnięć. Jeszcze słabiej sprzedawała się druga mała płytka promująca "Passion". "Desire" dotarła zaledwie do 22. miejsca w Wielkiej Brytanii i jak na razie jest to ostatni singiel wokalistki, choć słychać było pogłoski, że trzecim singlem promującym "Passion" będzie "Love Never Loved Me", lecz tak się nie stało.

Po wydaniu ostatniej solowej płyty Geri zaszła w ciążę. Poród odbył się w 2006 roku przez cesarskie cięcie. Ginger Spice swojej córce nadała imiona Bluebell Madonna. Bluebell - ponieważ według wokalistki dzwonki są naprawdę niezwykle cennymi kwiatami, natomiast drugie imię - Madonna wybrała dla swojej córki, gdyż zawsze inspirowały ją dwie postaci: Matka Boska oraz piosenkarka Madonna.

W 2007 roku miała miejsce reaktywacja Spice Girls. Dziewczyny po raz pierwszy pojawiły się na jednej scenie od 1998 roku. W trakcie koncertów zespołu nie mogło zabraknąć oczywiście największego solowego przeboju Halliwell "It's Raining Man".

Po ponownym rozpadzie grupy Ginger Spice nie kwapi się do wydawania kolejnych płyt. Artystka znalazła nowe fascynujące zajęcie, tj. pisanie powieści dla dzieci o przygodach 9-letniej dziewczynki Ugenii Lavender. Cykl książek dla dzieci okazał się dużym sukcesem. Disney już zajął się produkcją filmu opartego na dziełach Halliwell. "Ugenia Lavender & the Magical Christmas Adventure" ma się pojawić w kinach w grudniu 2009 roku.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Look at me	Geri Halliwell	05.1999	2[17]	-	EMI EM 542	[gold-UK][written Geri Halliwell/Andy Watkins/Paul Wilson][produced by Absolute]
Mi chico latino	Geri Halliwell	08.1999	1[1][27]	-	EMI EM 548	[silver-UK][written by Geri Halliwell/Andy Watkins/Paul Wilson][produced by Absolute]
Lift me up	Geri Halliwell	11.1999	1[1][32]	-	EMI 12EMDJX 554	[silver-UK][written by Tracie Ackerman/Geri Halliwell/Andy Watkins/Paul Wilson][produced by Absolute]
Bag it up	Geri Halliwell	03.2000	1[1][17]	-	EMI 12EMDJ 560	[silver-UK][written by Geri Halliwell/Andy Watkins/Paul Wilson][produced by Absolute]
It' s raining men	Geri Halliwell	05.2001	1[2][20]	-	EMI EMS 584	[gold-UK][written by Paul Jabara/Paul Schaffer][produced by Stephen Lipson][piosenka z filmu "Dziennik Bridget Jones"]
Scream if you wanna go faster	Geri Halliwell	08.2001	8[17]	-	EMI EMS 595	[written by Geri Halliwell/Rick Nowels][produced by Rick Nowels]
Calling	Geri Halliwell	12.2001	7[17]	-	EMI EMS 606	[written Geri Halliwell/Peter John Vettese][produced by Stephen Lipson]
Ride it	Geri	12.2004	4[11]	-	Innocent SINDX 69	[written by Quiz/Larossi/Kotecha/Halliwell][produced by Andreas Romdhane ,Ian Masterson ,Josef Larossi]
Desire	Geri Halliwell	06.2005	22[10]	-	Innocent SINDX 75	[written by Henrik Korpi,Mathias Wollo,Terry Ronald,Geri Halliwell][produced by Korpi & Blackcell]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Shizophonic	Geri Halliwell	06.1999	4[63]	42[7]	EMI 5210092	[2x-platinium-2x-UK][gold-US][produced by Absolute]
Scream if you wanna go faster	Geri Halliwell	05.2001	5[23]	-	EMI 5333692	[gold-UK][produced by Gregg Alexander, Rick Nowels ,Stephen Lipson, Absolute]
Passion	Geri Halliwell	06.2005	41[2]	-	Innocent CDSIN 19	[produced by Peter-John Vettese, Korpi & Blackcell, Ian Masterson, Absolute, Steve Power ,Quiz & Larossi]