Death in Vegas

Grupę Death In Vegas założyli w 1994 roku londyński DJ, producent i grafik Richard Fearless (właściwe nazwisko to Richard McGuire) oraz inżynier dźwięku Steve Hellier, pracownik BBC World Service. Początkowo Death In Vegas działał pod nazwą Dead Elvis, jednak okazała się ona zbyt kontrowersyjna, zwłaszcza wśród fanów Elvisa Presleya.

Jedni czuli się urażeni i uważali, że nazwa narusza dobre imię króla rock and rolla, inni myśleli, że zespół wykonuje własne wersje utworów Elvisa. Duet postanowił więc zmienić szyld na Death In Vegas, który z kolei wywoływał skojarzenia z muzyką metalową. Mylne wrażenie potęgowały specyficzne okładki - gotyckie logo, pentagram, czaszki (czy chociażby sam tytuł jednej z płyt - "Satan's Circus") to symbolika kojarząca się raczej z ostrym rockiem niż z elektroniką. Ale muzyka Death In Vegas nigdy nie dała się jednoznacznie sklasyfikować. Brzmienie grupy nieustannie się zmieniało, balansując pomiędzy techno a psychodelicznym rockiem, zahaczając po drodze o kilka innych gatunków.

W 1994 roku duet podpisał kontrakt z wytwórnią Concrete. Zawierał on klauzulę, że Fearless użyje swoich artystycznych zdolności do projektowania okładek płyt i innych materiałów graficznych związanych z zespołem. Debiutancki album ukazał się w 1997 roku i nosił taki sam tytuł, jak pierwsza nazwa grupy, czyli "Dead Elvis". Zespół szybko zdobył uznanie w kręgach muzyki klubowej, mimo że na płycie znalazły się elementy różnych gatunków (dub, reggae, ska, hip-hop, techno). W Ameryce popularność przyniósł mu singel "Dirt", do którego klip był często emitowany przez MTV. Utwór znalazł się też na ścieżce muzycznej do filmu "Human Traffic".

Album okazał się na tyle dużym sukcesem, że jeszcze w tym samym roku Death In Vegas pojechał na trasę po USA z The Chemical Brothers. Na scenie do swojej mieszanki różnych stylów Fearless i Hellier dodali elementy rocka, zatrudniając dodatkowych muzyków i wzbogacając instrumentarium m.in. o gitary.

Zanim ukazała się druga płyta, duet nagrał utwory na ścieżki muzyczne do filmów "The Acid House" ("Claiming Marilyn") i "Zagubieni w kosmosie" ("Song For Penny"), a Richard Fearless w dalszym ciągu udzielał się jako DJ i producent. W 1998 roku Hellier opuścił zespół, by skupić się na pracy producenta. Zastąpił go Tim Holmes, który współpracował już z Death In Vegas przy realizacji nagrań na debiutancki album.

Fearless stworzył własne studio, The Contino Rooms, będące jednocześnie jego pracownią. Tam powstał album "The Contino Sessions", dzięki któremu duet stał się rozpoznawalny na całym świecie. Album jest jeszcze bardziej zróżnicowany i nieprzewidywalny niż debiut. Zawartą na nim muzykę określano jako trance rock, a wśród wpływów wymieniano z jednej strony The Rolling Stones, Velvet Underground, The Stooges czy Primal Scream, z drugiej - grupy techno pokroju Underground Resistance. Na internetowej stronie wytwórni Time Bomb, która wydawała płyty Death In Vegas w USA, napisano, że płyta "ma mnóstwo zwrotów i zakrętów, ciągle podąża w różnych nieznanych kierunkach. To podróż, którą będziecie odbywać wielokrotnie, za każdym razem chcąc sprawdzić, co czyha za rogiem."

Do udziału w nagraniach udało się namówić takich tuzów jak Iggy Pop (zaśpiewał w utworze "Aisha"), Bobby Gillespie z Primal Scream ("Soul Auctioneer") i Jim Reid z The Jesus & Mary Chain ("Broken Little Sister"). Fearless i Holmes wysłali do każdego z nich po jednym utworze i, ku swojemu zaskoczeniu, otrzymali same pozytywne odpowiedzi. Utwór "Aisha" dotarł do pierwszej dziesiątki brytyjskiej listy przebojów. Bardzo znanym kawałkiem stał się również "Dirge", zaśpiewany przez Dot Allison, byłą wokalistkę One Dove, prywatnie dziewczynę Fearlessa. Piosenkę wykorzystano w reklamie jeansów Levi's. "Soul Actioneer" z kolei trafił na soundtrack do filmu " Księga cieni: Blair Witch 2".

Trzeci album, "Scorpio Rising", wydany w 2002 roku, był lżejszy i nie tak mroczny jak jego poprzednik, co nie znaczy, że pozbawiony eksperymentów dźwiękowych i psychodelicznych klimatów z pogranicza rocka i elektroniki. Tytułowy utwór, zainspirowany kultowym krótkometrażowym filmem Kennetha Angera "Scorpio Rising" z 1964 roku, wykonał Liam Gallagher z Oasis. Wokalista odmówił jednak zaśpiewania fragmentu dotyczącego Hitlera. Na albumie pojawili się też inni goście: Hope Sandoval z grupy Mazzy Star, Nicola Kuperus z Adult, Paul Weller oraz ponownie Dot Allison. Po raz kolejny piosenki Death In Vegas można było usłyszeć w reklamach i ścieżkach dźwiękowych - m.in. do filmów "Animatrix" i "Między słowami", a także w jednym z odcinków serialu "Veronica Mars". W teledysku promującego zestaw teledysku "Hands Around My Throat" wystąpiła Emmanuelle Seigner.

"Scorpio Rising" był ostatnim albumem nagranym dla Concrete. Później wytwórnia wydała jeszcze dwupłytową kompilację "Milk It". Na pierwszym krążku znalazły się najlepsze utwory duetu, na drugiej - remiksy wykonane przez innych artystów. Tymczasem muzycy Death In Vegas założyli własną firmę fonograficzną, Drone, i w listopadzie 2004 roku wydali czwarty album "Satan's Circus", na którym powrócili do bardziej elektronicznych brzmień, zastępując "żywe" instrumenty automatem perkusyjnym i syntezatorami. Zrezygnowali też z zapraszania wokalistów.

W kwietniu 2005 roku w Londynie wystąpili na imprezie "A Day Of Surf", na której przedstawili zupełnie nowe kompozycje, tworząc swoisty soundtrack do wyświetlanych w tym czasie filmów o surfingu. Materiał miał stanowić podstawę kolejnego albumu. Fearless postanowił jednak odpocząć nieco od muzyki i przeprowadził się do Nowego Jorku, by w tamtejszym college'u studiować fotografię. W 2008 roku wystartował z nowym zespołem, Black Acid. W wywiadach tłumaczył, że chciał zrobić coś zupełnie odmiennego od Death In Vegas, który był przede wszystkim zespołem studyjnym, podczas gdy Black Acid to typowo rockandrollowa, koncertowa kapela. Jednocześnie zapewnił, że nie rezygnuje z Death In Vegas.


Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dirt	Death in Vegas	05.1996	79[1]	-	Concrete HARD 9CD	[written by Richard Fearless, Steve Hellier][produced by Death In Vegas]
Rocco	Death in Vegas	10.1996	84[1]	-	Concrete HARD 14CD	[written by Richard Fearless, Steve Hellier][produced by Death In Vegas]
Rekkit	Death in Vegas	03.1997	91[1]	-	Concrete HARD 23CD	[written by Richard Fearless, Steve Hellier][produced by Death In Vegas]
Twist & crawl/Opium shuffle	Death in Vegas	05.1997	81[1]	-	Concrete HARD 26CD	[written by Les Bradsell, The Beat][produced by Death In Vegas]
Dirt [remixes]/Rocco	Death in Vegas	08.1997	61[1]	-	Concrete HARD 27CD	[written by Richard Fearless, Steve Hellier][produced by Death In Vegas]
Rocco [remixes]/City rub/Dr Clean/Claiming Marylin	Death in Vegas	11.1997	51[2]	-	Concrete HARD 29	[written by Richard Fearless, Steve Hellier][produced by Death In Vegas]
Aisha/Flying [live]/Luther's funk	Death in Vegas feat Iggy Pop	02.2000	9[5]	-	Concrete HARD 43	[written by Richard Fearless, Steve Hellier, Tim Holmes][produced by Richard Fearless, Tim Holmes]
Dirge/Luther' s funk	Death in Vegas	05.2000	24[3]	-	Concrete HARD 44CD1	[written by D. Whitlock, D. Harper, G. Cassie, J. Yorke, R. Fearless, S. Harper, T. Holmes][produced by Richard Fearless, Tim Holmes]
One more time	Death in Vegas feat Bobby Gillespie	07.2000	163[1]	-	Concrete HARD 45	[written by Richard Fearless, Tim Holmes]
Hands around my throat/Scorpio	Death in Vegas	09.2002	36[2]	-	Arista HARD 48CD	[written by Death In Vegas][produced by Death In Vegas]
Scorpio rising	Death in Vegas/Liam Gallagher	12.2002	14[8]	-	Concrete HARD 54	[written by Rossi, Pratt, Button, Fearless, Holmes, Wiz][produced by Death In Vegas]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dead Elvis	Death in Vegas	03.1997	52[5]	-	Concrete HARD 22LPCD	[produced by Richard Fearless, Steve Hellier]
The contino sessions	Death in Vegas	09.1999	19[56]	-	Concrete HARD 41CDU	[silver-UK][produced by Richard Fearless, Tim Holmes]
Scorpio rising	Death in Vegas	09.2002	19[15]	-	RCA HARD 53CD1	[produced by Richard Fearless, Tim Holmes]
Satan's Circus	Death in Vegas	10.2004	117[1]	-	Drone DRONECDLTDONE	[produced by Richard Fearless, Tim Holmes]
Trans-Love Energies	Death in Vegas	10.2011	57[1]	-	Portobello PORT 1CDX	[produced by Richard Fearless]

Souvlaki

Zainspirowany disco z lat 70-tych, hip hopem i house z lat 80-tych, Souvlaki jest pseudonimem Marka Summersa - DJa / producenta / artysty nagrywającego, który uruchomił Scorccio Records w lipcu 1996 roku.

Od początku lat 90-tych przeszedł od inżyniera dźwięku do czołowego brytyjskiego producenta dance. Zainspirował The Prodigy do wydania pierwszego hitu (kiedyś oglądali go jako DJa), pracował z Jocelyn Brown, Malcolmem McLarenem, Aphexem Twinem i zdobywcą nagrody Mercury Music Prize - Talvinem Singhem.

Szybko rapowany „Inferno” został wydany w 40 krajach, osiągnął 24 miejsce na brytyjskiej liście krajowej i pojawił się na albumie „Annual 2” Ministry Of Sound.

Kolejny singiel „My Time” przedstawia szalonego ewangelicznego kaznodzieję odkrytego przez Marka podczas trasy koncertowej po Stanach Zjednoczonych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Inferno	Souvlaki	02.1997	24[3]	-	Wonderboy WBOYD 003	[written by C. Montero, D. Hartman, K. Dumpson, Mark Summers, V. Padilla][produced by Mark Summers]
My Time	Souvlaki	08.1998	63[2]	-	Wonderboy WBOYD 009	[written by Mark Summers][produced by Mark Summers]

Dru Hill

Jedna z najbardziej znanych grup męskiego r&b; drugiej połowy lat 90-tych. W Dru Hill karierę rozpoczynał Sisqo, który następnie z sukcesem realizował solową karierę.
Czwórka założycieli formacji: Woody (właśc. James Green), Sisqo (Mark Andrews), Jazz (Larry Anthony Jr.) i Nokio (Tamir Ruffin) poznała się w rodzinnym Baltimore w stanie Maryland w pierwszej połowie lat 90-tych. Nazwa Dru Hill pochodzi od popularnego miejskiego parku Druid Hill, w którym członkowie zespołu spędzali sporo czasu. Początkowo tworzyli w konwencji gospel, by później przerzucić się na bardziej przystępne dla masowego słuchacza r&b; - zarówno wersję zmysłową, romantyczną, jak i tę taneczną.

Imponujący występ podczas konwencji przemysłu muzycznego Impact w 1996 r. zaskarbił grupie umowę wydawniczą z wielkim labelem island music, a dokładniej jego dywizją czarnych brzmień: black island. Czwórka zadebiutowała pościelową balladą "Tell Me", która znalazła się na ścieżce dźwiękowej do filmu "Eddie" (reż. Steve Rash, 1996, USA) z Whoopi Goldberg. Numer dotarł do pierwszej piątki amerykańskiej listy r&b; i utorował drogę do dalszych podbojów kolejnym romantycznym hitom sypialnianym: "In My Bed" (#4 na liście billboard hot 100), "Never Make a Promise"(#l na liście r&b;) czy "We're Not Making Love No More" (#2 r&b;).

Twórczość grupy, silnie bazująca na dokonaniach innych męskich formacji r&b; z lat 90-tych, spodobała się Amerykanom, którzy sięgnęli po ponad 500 tysięcy egzemplarzy debiutanckiego krążka Dru Hill z 1996 r. Kwartet spotkała jednocześnie fala zarzutów o bezczelne kopiowanie konceptu poprzedników, a szczególnie Jodeci i Boyz II Men. Ofiarą oskarżeń padł najmocniej Sisqo, najbardziej wyróżniający się z całej grupy poprzez charakterystycznie tlenione blond włosy, z racji rażącego imitowania maniery wokalnej K-Ci Haileya ze wspomnianego trio. Jak to często bywa, sprawdzone juz raz patenty można dłużej eksploatować z równie pozytywnym wynikiem. Tak też było w dalszych etapach kariery Dru Hill, niezrażonej oskarżeniami krytyków o plagiat, a także reprezentowanie najniższego poziomu współczesnego r&b-niesmacznie; przesyconego seksizmem, ckliwością, zbyt dramatycznym eksponowaniem wokali i przesadnym czerpaniem z otoczki hip-hopu.

W przerwie między premierą debiutu a drugą płytą nagrania kwartetu trafiły na sound-tracki do filmów "Przepis na życie" (oryg. "Soul Food, reż. George Tillman Jr., 1997, USA - utwór "We're Not Making Love No More"), "Podrywacz" ("Def Jams How to Be a Player", reż. Lionel C. Martin, 1997, USA - nagranie "Big Bad Mama" razem z Foxy Brown) i "Godziny szczytu" ("Rush Hour", reż. Brett Ratner, 1998, USA - wielki hit o hiphopowym brzmieniu "How Deep Is Your Love?") .

Formacja obdarzyła też opieką producencką debiutującą wokalistkę o pseudonimie Mya. Przy premierze drugiej płyty rozszerzyło się grono uznanych producentów, współpracujących z Dru Hill. Do Daryla Simmonsa i Keitha Sweata, odpowiedzialnych za brzmienia debiutu, dołączyli m.in. Babyface, Warryn Campbell i David Foster. W efekcie powstał album w znacznie większym stopniu wypełniony utworami o średnim tempie z potencjałem tanecznym, w porównaniu z cukierkowym, wyjątkowo romantycznym debiutem.
 
Enter the Dru (1998) okrył się w USA platyną i wygenerował m.in. single "These Are the Times", "You Are Everything" i "Beauty". Na fali sukcesu formacji jej nieformalny lider Sisqó - odpowiedzialny za główne partie wokalne większości hitów i dodatkowo wyróżniający się imponującą choreografią oraz wyjątkowym image era - zdecydował się rozpocząć solową karierę.

Powodzenie indywidualnej działalności scenicznej Andrewsa stawiło przyszłość grupy pod znakiem zapytania. Próby pójścia w ślady Sisqo pozostałej trójki skończyły się ostatecznie fiaskiem. Solowy album wydał raptem tylko Woody, który zebrał kiepskie recenzje i wyniki sprzedaży za utrzymany brzmieniowo w klimacie gospel Soul Music (2002). Grupa ponownie połączyła siły w 2002 roku. Skład Dru Hill uzupełnił Scola (Rufus Waller), który początkowo miał zastąpić Jazza i ostatecznie został w zespole po pogodzeniu się wszystkich pierwotnych członków. Trzeci autorski album Dru World Order trafił do sklepów w 2002 r., dwa lata po pierwszej planowanej premierze. Za produkcję zdecydowanej większości materiału odpowiadał Nokio, wspierany m.in. przez Bryana-Michaela Coxa i Kwame. Główny singiel "I Should Be..." dotarł do pierwszej dziesiątki listy r&b;, zaś kolejne nagranie "I Love You" z trudem trafiło do pierwszej 30. zestawienia. Niemniej jednak Dru World Order okrył się w USA złotem.

Po umiarkowanym sukcesie "wielkiego powrotu" Dru Hill wytwórnia def soul, której formacja podlegała po fuzji island i def jam, w 2005 r. zerwała kontakt płytowy z ulubieńcami kobiet. Od tego czasu dawni członkowie zespołu realizują z różnym powodzeniem solowe kariery. W marcu 2008 r. miała nastąpić kolejna reaktywacja formacji. Skończyła się ona kompletnym fiaskiem, po tym jak podczas pierwszego promocyjnego wywiadu Woody oświadczył w studio radiowym, iz poczuł powołanie boskie do szerzenia nauk religijnych i w związku z tym odchodzi z grupy. Decyzja i sposób jej ogłoszenia były szokiem dla kolegów z zespołu. W studiu radiowym doszło najpierw do awantury, później małej bójki, a cały materiał firnowy z wydarzenia trafił do Internetu, gdzie obejrzało go kilkaset tysięcy osób. Spora część z nich podejrzewała, że filmik z kuriozalnego wywiadu był wcześniej wyreżyserowany, aby ponownie wywołać zainteresowanie ekipą w mediach.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Tell Me	Dru Hill	08.1996	30[6]	18[26]	Island 854660	[gold-US][written by Stanley Brown, Myron, Cantrall][produced by Stanley Brown][5[29].R&B; Chart][piosenka z filmu "Eddie"]
In My Bed	Dru Hill	01.1997	16[15]	4[25]	Island 854854	[platinum-US][written by Daryl Simmons,Rafael Brown,Ralph B. Stacy][produced by Daryl Simmons][1[3][62].R&B; Chart]
Never Make a Promise	Dru Hill	08.1997	-	7[20]	Island 572082	[gold-US][written by D. Simmons][produced by Stanley Brown][1[4][27].R&B; Chart]
Big Bad Mamma	Foxy Brown featuring Dru Hill	08.1997	12	53[15]	Violator 571441	[written by Inga Marchand, Shawn Carter][produced by Trackmasters][10[20].R&B; Chart][piosenka z filmu "How to Be a Player"][sample z "She's a Bad Mama Jama"-Carl Carlton]
5 Steps / Whatever You Need	Dru Hill	12.1997	22[10]	-	Island CID 675 [UK]	[written by R.Cousins,Tamar Ruffin,W.Campbell,Mark Andrews][produced by Stanley Brown, Nokio The N-Tity[7[28].R&B; Chart]]
We're Not Making Love No More	Dru Hill	12.1997	-	13[20]	LaFace 24 295	[gold][piosenka z filmu "Soul food"][2[18].R&B; Chart]
How Deep Is Your Love	Dru Hill featuring Redman	10.1998	9[21]	3[20]	Island 572424	[gold-US][written by R.Cousins,Tamar Ruffin,W.Campbell,Mark Andrews,Reggie Noble][produced by Dutch,Nokio][1[3][23].R&B; Chart]
These Are the Times	Dru Hill	12.1998	4[16]	21[21]	Island 572588	[written by Damon Thomas,Kenny Edmonds][produced by Babyface,Damon Thomas][5[24].R&B; Chart]
The Love We Had (Stays on My Mind)	Dru Hill	01.1999	-	-	University	[48[20].R&B; Chart]
Wild wild west/Y'all know	Will Smith feat Dru Hill and Kool Mo Dee	05.1999	2[16]	1[1][17]	Overbrook 79 157	[gold-US][gold-UK][written by Moe Dewese, Rob Fusari, Will Smith, Stevie Wonder][produced by Rob Fusari & Mark Wilson][5[29].R&B; Chart]
You Are Everything	Dru Hill feat Ja Rule	06.1999	-	84[10]	Def Soul 562021	[written by M. Andrews, R. Cousin][produced by Sisqo The Golden Child,Dutch][27[21].R&B; Chart]
Beauty	Dru Hill featuring Case	09.1999	-	79[12]	Def Soul	[24[45].R&B; Chart]
Love sets you free	Kelly Price & Friends [Dru Hill,Montell Jordan,Case,Playa,Kandice Love,Lovher]	05.2000	-	91[4]	Def Soul 562683	[piosenka z filmu "The Hurricane"][24[17].R&B; Chart]
I Should Be...	Dru Hill	12.2002	-	25[17]	Def Soul 063 865	[written by Jeriel Askew, Christo Featherstone, Justin Featherstone, Matthew Featherstone, Alonzo Joyner][produced by The Featherstones][6[28].R&B; Chart]
No Doubt	Dru Hill	02.2003	164[1]	-	Def Soul 440 063 769-1	[produced by Kwame]
I Love You	Dru Hill	05.2003	-	77[13]	Def Soul 000785	[produced by Nokio "The N-Tity"][27[20].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Dru Hill	Dru Hill	11.1996	-	23[72]	Island 524306	[platinum-US][produced by Hiriam Hicks , Andre Bell, Stanley Brown, Terence Dudley, A. Islam Haqq, Hitman, Benjamin Love, Nokio the N-Tity, Darryl Pearson, Daryl Simmons, Allen "Grip" Smith, Keith Sweat, Tim Dawg, Janice Upchurch][5[81].R&B; Chart]
Enter the Dru	Dru Hill	10.1998	42[26]	2[53]	Island 524542	[2x-platinum-US][silver-UK][produced by Kenneth Crear), Dru Hill , Hiriam Hicks, Haqq Islam, Kevin Peck , Baby Dave, Babyface, Warryn Campbell, Dutch, David Foster, James "Woody" Green, Nokio the N-Tity, Guy Roche, Daryl Simmons, Sisqó, Ralph Stacy, Damon Thomas][2[72].R&B; Chart]
Dru World Order	Dru Hill	11.2002	156[1]	21[26]	Def Soul 063377	[platinum-US][produced by Nokio the N-Tity,Dru Hill ,Kevin Liles,Kenneth Crear,Tina Davis ,Jaha Johnson ,Darryl Pearson,Roundtree/Kidrow Productions,Kwamé,Kenya "Fame Flames" Miller,Bryan Michael Cox,Pajam,Sean "Mocca" Banks,Nocko,Warryn Campbell][2[32].R&B; Chart]
Hits	Dru Hill	10.2005	-	72[3]	Def Soul 005220	[produced by Hiriam Hicks, Dru Hill, Nokio the N-Tity][22[16].R&B; Chart]
InDRUpendence Day	Dru Hill	07.2010	-	30[1]	Kedar Entertainment Group KEG00009	[produced by Kedar Massenburg, Dru Hill and Kevin Peck ,Wirlie Morris, Nathan Mooring, Jason "J-Hott" Scott][10[10].R&B; Chart]

Newton

Newton to pseudonim sceniczny brytyjskiego strażaka, który stał się piosenkarzem pop , Billy Myersa (ur. William Myers , 3 czerwca 1967r). Najbardziej znany jest jako wykonawca coverów, z powodzeniem w Australii i Wielkiej Brytanii.

W 1994 roku Newton wydał swój debiutancki singiel „ Sky High ”, cover przeboju Jigsaw z 1975 roku, który został wyprodukowany przez Mike'a Stocka i Matta Aitkena . „Sky High” osiągnął ósme miejsce w Australii w kwietniu 1995 r. i otrzymał certyfikat złota .

W 1996 roku Newton wydał cover „ Sometimes When We Touch ”,   przeboju Dana Hilla , który osiągnął 5 miejsce w Australii i był również certyfikowany złotem.Singiel osiągnął 32 miejsce w Wielkiej Brytanii.  Single  „Don't Worry”, „I 'm All Alone ” i „How Long” pojawiły się w 1997 roku, i wszystkie pochodzą z jego debiutanckiego albumu „ Sweetest Secret” . W 1998 roku ukazały się dwa kolejne single: „ He Don't Love You (Like I Love You) ” i „ All Out of Love ” z ograniczonym sukcesem na liście przebojów.

W 2012 roku Newton powrócił z drugim albumem studyjnym zatytułowanym Time to Believe .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sky High	Newton	11.1994	78[1]	-	Bags Of Fun BAGSCD 2	[written by Clive Scott, Des Dyer][produced by Stock & Aitken]
Sky High	Newton	07.1995	56[2]	-	Bags Of Fun BAGSCD 6	[written by Clive Scott, Des Dyer][produced by Stock & Aitken]
Sky High	Newton	01.1996	76[2]	-	Bags Of Fun BAGSCDX 6	[written by Clive Scott, Des Dyer][produced by Stock & Aitken]
Sometimes When We Touch	Newton	02.1997	32[3]	-	Dominion CDDMIN 202	[written by Dan Hill,Barry Mann ][produced by Mark Duffy]
Don't Worry	Newton	08.1997	61[2]	-	Dominion CDDMIN 206	[written by Jones, Myers][produced by Damian Grady, Richie Birkett]

Lindsey Buckingham

Ur. 3.10.1949r w Palo Alto w stanie Kalifornia (USA). Ten geniusz popu, mózg grupy Fleetwood Mac z jej złotego wieku, rozpoczął karierę jako piosenkarz folkowy. Następnie występował z zespołem Fritz, ambitną grupą rockową z okolic San Francisco, w której występowała również wokalistka Stevie Nicks. Kiedy zespół przestał istnieć w 1971, para związana nie tylko zawodowo, ale i prywatnie, utworzyła nową formację, Buckingham Nicks.

Płyta zespołu z 1973r pod tym samym tytułem zawierała już przebłyski harmonijnego stylu, który duet później sobie wypracował, ale nie odniosła zbyt wielkiego sukcesu komercyjnego. W efekcie Buckingham zaczął brać udział w nagraniach sesyjnych. Jednak samą płytę wykorzystano później, by zademonstrować możliwości sprzętu, gdy Mick Fleetwood sprawdzał potencjalne studia do nagrania kolejnego albumu Fleetwood Mac. Przypadkowo Buckingham i Nicks znaleźli się w przyległym pomieszczeniu i w ten sposób rozpoczęła się ich owocna współpraca. Gdy w grudniu 1974 z Fleetwood Mac odszedł Bob Welch, Fleetwood zaprosił duet, by go zastąpił. Tak rozpoczął się renesans tej formacji, a płyty Fleetwood Mac i Rumours zapewniły jej pozycję jednego z najlepiej sprzedających się zespołów na świecie.

Umiejętności Buckinghama jako wokalisty, kompozytora, gitarzysty i producenta odegrały kluczową rolę w osiągnięciu tego sukcesu, ale po ukazaniu się ambitnej płyty Tusk i on, i Nicks - w tym czasie rozpadł się ich związek - rozpoczęli kariery solowe. Debiutancka płyta Buckinghama, Law And Order, ukazywała rozwój umiejętności, które ujawniły się w poprzednich nagraniach, ale choć utwór "Trouble” wszedł do pierwszej dziesiątki na listach amerykańskich, nie zdołał powtórzyć sukcesu osiągniętego przez pierwsze nagrania Nicks.

Oboje spotkali się znów przy nagrywaniu płyty Fleetwood Mac z 1982, Mirage, ale po jej ukończeniu kontynuowali indywidualne projekty. Tytułowa piosenka z drugiej płyty Buckinghama, Go Insane, stała się kolejnym przebojem. Chociaż wziął on udział w nagrywaniu wspaniałego albumu Fleetwood Mac Tango In The Night (1987), to oficjalnie rozstał się z grupą rok później, nie uczestnicząc w promującej ją trasie. Dziesięć lat później, mając za sobą niezbyt udaną karierę solową, Buckingham ponownie spotkał się z członkami Fleetwood Mac, którzy uczestniczyli w 1973 w nagraniu płyty Rumours.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Trouble/Mary Lee Jones	Lindsey Buckingham	10.1981	31[8]	9[19]	Asylum 47223	[written by Lindsey Buckingham][produced by Lindsey Buckingham/Richard Dashut]
It Was I/Love From Here, Love From There	Lindsey Buckingham	03.1982	-	110[1]	Asylum 47408	[written by Gary Paxton][produced by Lindsey Buckingham/Richard Dashut]
Holiday Road/The Trip (Theme From Vacation) [Ralph Burns]	Lindsey Buckingham	08.1983	-	82[5]	Warner Bros. 29570	[written by Lindsey Buckingham][produced by Lindsey Buckingham/Richard Dashut]
Go Insane/Play In The Rain	Lindsey Buckingham	07.1984	-	23[16]	Elektra 69714	[written by Lindsey Buckingham][produced by Lindsey Buckingham, Gordon Fordyce]
Slow Dancing/ D.W. Suite	Lindsey Buckingham	11.1984	-	106[2]	Asylum 69675	[written by Lindsey Buckingham][produced by Lindsey Buckingham, Gordon Fordyce]
Holiday Road	Lindsey Buckingham	02.2011	168[2]	-	-	[written by Lindsey Buckingham]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Law and Order	Lindsey Buckingham	11.1981	-	32[24]	Asylum 561	[produced by Lindsey Buckingham/Richard Dashut]
Go Insane	Lindsey Buckingham	09.1984	-	45[16]	Elektra 60 363	[produced by Lindsey Buckingham/Gordon Fordyce]
Out of the Cradle	Lindsey Buckingham	07.1992	51[1]	128[9]	Reprise 26 182	[produced by Lindsey Buckingham/Richard Dashut]
Under the Skin	Lindsey Buckingham	10.2006	154[1]	81[1]	Reprise 43221-2	[produced by Lindsey Buckingham/Rob Cavallo]
Live At The Bass Performance Hall	Lindsey Buckingham	04.2008	-	186[1]	Reprise	[produced by Lindsey Buckingham/Rob Cavallo]
Gift of Screws	Lindsey Buckingham	10.2008	59[1]	50[2]	Warner Bros 9362498334 [UK]	[produced by Lindsey Buckingham/Rob Cavallo]
Seeds We Sow	Lindsey Buckingham	09.2011	82[2]	45[2]	Eagle EAGCD 448	[produced by Lindsey Buckingham]
Lindsey Buckingham Christine McVie	Lindsey Buckingham	07.2017	5	17[3]	Warner Music UK 0190295828301 [UK]	[silver-UK][produced by Lindsey Buckingham, Mitchell Froom, Mark Needham]
Solo Anthology: The Best of Lindsey Buckingham	Lindsey Buckingham	10.2018	78[1]	53[1]	Rhino 0603497855827	[produced by Lindsey Buckingham/Richard Dashut]

Peabo Bryson

Peabo Bryson to amerykański piosenkarz,producent muzyczny, tancerz, kompozytor, klawiszowiec, a także dwukrotny zdobywca nagrody Grammy, która został nagrodzony w 1992 roku za wykonanie utworu "Piękna i Bestia" z Celine Dion, oraz w 1993 roku za "A Whole New World" z Reginą Belle. Peabo Bryson urodził się 13 kwietnia 1951 roku w Greenville.


Artysta znany jest przede wszystkim jako piosenkarz wykonujący soft-rockowe ballady i często występujący w towarzystwie znanych wokalistek. Bryson dorastał na farmie swojego dziadka w Mauldin, w Południwej Karolinie. Miłość do muzyki wykształciła w artyście matka, która często zabierała rodzinę na koncerty takich gwiazd jak: Sam Cooke, Little Richard czy Billie Holiday.

Peabo debiutował na scenie w wieku 14 lat - wspomagał wokalnie Ala Freemana i zespół The Upsetters. Dwa lata później artysta współpracował z Moses Dillard and the Textile Display. Przełom w karierze piosenkarza nastąpił jednak dopiero po tym jak podpisał kontrakt z Bang Records; Peabo przypadł do gustu szefowi wytwórni, Eddiemu Biscoe.

Największe przeboje muzyka to: "Feel the Fire", "Reaching for the Sky", "I'm So Into You", "Crosswinds", "Let the Feeling Flow", "If Ever You're in My Arms Again", "Show and Tell" czy "Can You Stop the Rain". Peabo Bryson współpracował z takimi postaciami jak: Minnie Riperton, Natalie Cole, Celine Dion, Deborah Gibson, Roberta Flack i Regina Belle.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Do it with feeling/This is the life	Michael Zager Moon Band feat Peabo Bryson	03.1976	-	94[3]	Bang 720	[written by Paul Davis/Michael Zager][produced by Jerry Love, Michael Zager][25[13].R&B Chart]
Do it with feeling/This is the life	Michael Zager Moon Band feat Peabo Bryson	06.1978	-	-	Bang 737	[written by Paul Davis/Michael Zager][produced by Jerry Love, Michael Zager][76[10].R&B Chart]
Underground Music/It's Just A Matter Of Time	Peabo Bryson	08.1976	-	-	Bullet 01	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson][22[16].R&B Chart]
Just Another Day/Let The Music Play	Peabo Bryson	01.1977	-	-	Bullet 02	[written by Peabo Bryson][produced by Eddie Biscoe, Ilene Biscoe][27[14].R&B Chart]
I Can Make It Better/Smile	Peabo Bryson	06.1977	-	-	Bullet 03	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson][23[12].R&B Chart]
Reaching For The Sky/You Haven't Learned About Love	Peabo Bryson	01.1978	-	-	Capitol 4522	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Richard Evans][6[21].R&B Chart]
Feel The Fire/A Fool Already Knows	Peabo Bryson	05.1978	-	-	Capitol 4573	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Richard Evans][13[17].R&B Chart]
I'm so into you/Smile	Peabo Bryson	01.1979	-	109[1]	Capitol 4656	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate][2[18].R&B Chart]
Crosswinds/Don't Touch Me	Peabo Bryson	03.1979	-	-	Capitol 4694	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate][28[10].R&B Chart]
She's A Woman/Spread Your Wings	Peabo Bryson	06.1979	-	-	Capitol 4729	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate, Larkin Arnold][44[8].R&B Chart]
Gimme some time/Love will find you	Natalie Cole & Peabo Bryson	12.1979	-	102[5]	Capitol 4804	[written by Natalie Cole][produced by Mark Davis, Marvin Yancy][8[14].R&B Chart]
What You Won't Do For Love/Your Lonely Heart	Natalie Cole & Peabo Bryson	02.1980	-	-	Capitol 4826	[written by B. Caldwell, A. Kettner][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate][16[11].R&B Chart]
Minute By Minute/Life Is A Child	Peabo Bryson	03.1980	-	-	Capitol 4844	[written by M. McDonald, L. Abrams][produced by Peabo Bryson][12[14].R&B Chart]
I Love The Way You Love/When Will I Learn	Peabo Bryson	07.1980	-	-	Capitol 4887	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate][39[13].R&B Chart]
Make the World Stand Still/Only Heaven Can Wait (For Love)	Peabo Bryson with Roberta Flack	12.1980	-	-	Atlantic 3775	[written by Roberta Flack, Eric Mercury][produced by Roberta Flack, Peabo Bryson][13[16].R&B Chart]
Love Is A Waiting Game/More Than Everything	Peabo Bryson with Roberta Flack	03.1981	-	-	Atlantic 3803	[written by Roberta Flack, Peabo Bryson][produced by Roberta Flack, Peabo Bryson][46[6].R&B Chart]
Lovers After All/Happier Than I've Ever Been	Melissa Manchester And Peabo Bryson	02.1981	-	54[9]	Arista 0587	[written by Melissa Manchester, Leon Ware][produced by Steve Buckingham][34[13].R&B Chart]
Turn The Hands Of Time/Friction	Peabo Bryson	04.1981	-	-	Capitol 4989	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson][61[8].R&B Chart]
Let the feeling flow/Move your body	Peabo Bryson	01.1982	-	42[12]	Capitol 5065	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate][6[20].R&B Chart]
There's No Guarantee/Love Is On The Rise	Peabo Bryson	04.1982	-	-	Capitol 5098	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate][36[9].R&B Chart]
Give Me Your Love/You	Peabo Bryson	09.1982	-	-	Capitol 5157	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson][22[13].R&B Chart]
We Don't Have To Talk (About Love)/Turn It On	Peabo Bryson	12.1982	-	-	Capitol 5188	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson][16[17].R&B Chart]
Remember When (So Much In Love)/Don't Play With Fire	Peabo Bryson	03.1983	-	-	Capitol 5210	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson][54[8].R&B Chart]
Tonight i celebrate my love/Born to love	Peabo Bryson & Roberta Flack	07.1983	2[13]	16[29]	Capitol 5242	[written by M. Masser, G. Goffin][produced by Michael Masser][5[20].R&B Chart]
Maybe/Can We Find Love Again	Peabo Bryson & Roberta Flack	11.1983	-	-	Capitol 5283	[written by Bacharach, Bayer Sager, Hamlisch][produced by Carol Bayer Sager][68[6].R&B Chart][piosenka z filmu "Romantic Comedy"]
You' re lookin' like love tonight/Let me be the one you need	Peabo Bryson & Roberta Flack	12.1983	-	58[11]	Capitol 5307	[written by Crewe, Gaudio, Corbetta][produced by Bob Gaudio, Bob Crewe][41[12].R&B Chart]
D.C. Cab/Squeeze Play [Karen Kamon]	Peabo Bryson	02.1984	-	-	MCA MCA 52328	[written by Richard Feldman, Rick Kelly, Larry John McNally][produced by Richard Feldman, Rick Kelly, Larry John McNally][53[9].R&B Chart][tytułowa piosenka z filmu]
If ever you're in my arms again/There's no getting over you	Peabo Bryson	05.1984	-	10[25]	Elektra 69 728	[written by Michael Masser, Tom Snow, Cynthia Weil][produced by Michael Masser][6[20].R&B Chart]
Slow dancin'/Love means forever	Peabo Bryson	09.1984	-	82[4]	Elektra 69 699	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Wright W. Watkins][35[12].R&B Chart]
Take no prisoners [In the game of love]/Love means forever	Peabo Bryson	06.1985	-	78[6]	Elektra 69 632	[written by Billy Livsey, Sue Shifrin][produced by Arif Mardin][39[9].R&B Chart]
There's Nothin' Out There/She's Over Me	Peabo Bryson	08.1985	-	-	Elektra 69 612	[written by P. Leonard, K. Carter, P. Bryson][produced by Arif Mardin][36[9].R&B Chart]
Love Always Finds A Way/Falling For You	Peabo Bryson	12.1985	-	-	Elektra 69 585	[written by Tom Snow, Cynthia Weil][produced by Tommy LiPuma][63[10].R&B Chart]
Good Combination/Only At Night	Peabo Bryson	10.1986	-	-	Elektra 69 517	[written by Keith Rawls][produced by Peabo Bryson][44[12].R&B Chart]
Catch 22/Only At Night	Peabo Bryson	02.1987	-	-	Elektra 69 492	[written by P. Bryson][produced by Peabo Bryson, Dwight Watkins][92[3].R&B Chart]
Without you/The higher you climb	Peabo Bryson & Regina Belle	02.1988	-	89[3]	Elektra 69 426	[written by Lamont Dozier][produced by Michael J. Powell And Sir Gant][14[14].R&B Chart][piosenka z filmu "Leonard Pt.6"]
Show And Tell/Meant To Be	Peabo Bryson	04.1989	-	-	Capitol 44347	[written by Jerry Fuller][produced by Sir Gant, Peabo Bryson][1[1][16].R&B Chart]
All My Love/Show And Tell	Peabo Bryson	08.1989	-	-	Capitol 44429	[written by Peabo Bryson][produced by Peabo Bryson, Dwight W. Watkins, Sir Gant, Step Johnson, Tom Vickers][6[17].R&B Chart]
Lover's Paradise/All My Love	Peabo Bryson	01.1990	-	-	Capitol 44481	[written by Peabo Bryson][produced by Sir Gant, Peabo Bryson][98[2].R&B Chart]
Can U stop the rain/I wish you love	Peabo Bryson	06.1991	-	52[15]	Columbia 73 745	[written by Walter Afanasieff, John Bettis][produced by Walter Afanasieff][1[2][21].R&B Chart]
Closer Than Close/If It's Really Love	Peabo Bryson	09.1991	-	-	Columbia 73 925	[written by Barry Mann, Cynthia Weil][produced by Barry Mann][10[16].R&B Chart]
Lost In The Night (Remix)/You Don't Have To Beg	Peabo Bryson	01.1992	-	-	Columbia 73 990	[written by C. Well, B. Mann, H. Zimmer][produced by Walter Afanasieff, Barry Mann][43[10].R&B Chart]
Beauty and the beast/The beast let's belle go	Peabo Bryson & Celine Dion	01.1992	9[7]	9[20]	Epic 74 090	[platinum-US][piosenka tytułowa z filmu][written by Howard Ashman, Alan Menken][produced by Walter Afanasieff]
Shower You with Love	Peabo Bryson	04.1992	-	-	Columbia 74 290	[47[8].R&B Chart]
A whole new world [Alladin's theme]/After the kiss [instrumental]	Peabo Bryson & Regina Belle	12.1992	12[12]	1[1][23]	Columbia 74 751	[gold-US][written by Alan Menken, Tim Rice][produced by Walter Afanasieff][21[21].R&B Chart][piosenka z animowanego filmu "Alladin"]
By the time this night is over/Homeland [Kenny G.]	Peabo Bryson & Kenny G.	05.1993	56[3]	25[20]	Arista 12 565	[written by Michael Bolton, Andy Goldmark, Diane Warren][produced by Walter Afanasieff, David Foster][37[13].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Peabo	Peabo Bryson	09.1976	-	-	Bang/Bullet 7000	[produced by Peabo Bryson]
Reaching for the sky	Peabo Bryson	01.1978	-	49[9]	Capitol 11 729	[gold-US][produced by Peabo Bryson, Richard Evans]
Crosswind	Peabo Bryson	11.1978	-	35[26]	Capitol 11 875	[gold-US][produced by Peabo Bryson, Johnny Pate]
We' re the best of friends	Roberta Flack & Peabo Bryson	11.1979	-	44[19]	Capitol 12 019	[gold-US][produced by Peabo Bryson ,Johnny Pate, Mark Davis, Marvin Yancy]
Paradise	Peabo Bryson	04.1980	-	79[16]	Capitol 12 063	[produced by Peabo Bryson, Johnny Pate]
Live & more	Roberta Flack & Peabo Bryson	12.1980	-	52[19]	Atlantic 7004	[produced by Peabo Bryson, Roberta Flack]
Turn the hands of time	Peabo Bryson	02.1981	-	82[19]	Capitol 12 138
I am love	Peabo Bryson	11.1981	-	40[12]	Capitol 12 179	[produced by Peabo Bryson, Johnny Pate]
Don' t play with fire	Peabo Bryson	11.1982	-	55[21]	Capitol 12 241
Born to love	Peabo Bryson & Roberta Flack	07.1983	15[10]	25[42]	Capitol 12 284	[gold-US][produced by Michael Masser,Bob Crewe,Peabo Bryson]
Straight from the heart	Peabo Bryson	05.1984	-	44[26]	Elektra 60362	[produced by Peabo Bryson, Richard Feldman, Rick Kelly, Michael Masser]
The Peabo Bryson Collection	Peabo Bryson	07.1984	-	168[10]	Capitol 12 348
Take no prisoners	Peabo Bryson	06.1985	-	102[13]	Elektra 60 427	[produced by Arif Mardin, Tommy LiPuma]
Quiet storm	Peabo Bryson	10.1986	-	-	Elektra 60 484
Positive	Peabo Bryson	01.1988	-	157[6]	Elektra 60 753
Can you stop the rain	Peabo Bryson	06.1991	-	88[19]	Columbia C 46 823	[gold-US]

T. Graham Brown

Właść. Ąnthony Graham Brown, ur. ok. 1954r w Arabi w stanie.Georgia (USA). W równym stopniu wokalista R&B, jak i piosenkarz i kompozytor country. Brown ukończył szkołę w Athens w stanie Georgia, razem z członkami grupy B-52's. Dorabiał, śpiewając w barach własne wersje utworów innych artystów. Pewnego dnia zobaczył w telewizji film dokumentalny o Davidzie Allenie Coem, co pchnęło go do założenia grupy Rio Diamond w 1976r.

 W 1979r stał już na czele T. Graham Brown’s Rack Of Spam, zespołu wykonującego biały soul, m.in materiał Otisa Reddinga. W 1982r przeprowadził się do Nashville, gdzie pracował jako wokalista dla wytwórni, które poszukiwały sławnych artystów do nagrywania materiału, do którego posiadały prawa autorskie. Piosenka, którą nagrał jako demo zatytułowane „1962”, została później nagrana ponownie przez Randy’ego Travisa jako „1982”.

Jednak bardziej dochodowe było użyczanie swojego głosu w dżinglach reklamowych produktów takich jak piwo Budweiser czy hamburgery McDonalda. Po podpisaniu w 1985 umowy-ze znaną wytwórnią, zaczął występować jako T. Graham Brown  aby uniknąć mylenia go ze znanym w Nashville producentem, Tonym Brownem. Dwa z pochodzących z pierwszej płyty I Tell It Like It Used To Be single, „Hell Or High Water” i „Don’t Go To Strangers”, zajęły pierwsze miejsce na amerykańskiej liście przebojów.

W 1988r Brown powrócił na szczyt nagraniem „Darlene”. Jego płyty nigdy nie stały się jednak wielkimi przebojami, a próba wejścia na rynek europejski pod koniec lat 80-tych zakończyła się niepowodzeniem.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Drowning In Memories/Stop, You're Killing Me	T. Graham Brown	09.1985	-	-	Capitol 5499	[written by G. Nicholson, C. Rains][produced by Bud Logan][39[1].Country Chart]
I Tell It Like It Used To Be/Quittin' Time	T. Graham Brown	11.1985	-	-	Capitol 5524	[written by Ron Hellard, Michael Garvin, Bucky Jones][produced by Bud Logan][7[14].Country Chart]
I Wish That I Could Hurt That Way Again/You're Trying Too Hard	T. Graham Brown	05.1986	-	-	Capitol 5571	[written by Curly Putman, Rafe VanHoy, Don Cook][produced by Bud Logan][3[13].Country Chart]
Hell And High Water/Don't Make A Liar Out Of Me	T. Graham Brown	09.1986	-	-	Capitol 5621	[written by T. Graham Brown, Alex Harvey][produced by Bud Logan][1[1][15].Country Chart]
Don't Go To Strangers/Rock It, Billy	T. Graham Brown	02.1987	-	-	Capitol 5664	[written by Russell Smith, J.D. Martin][produced by Bud Logan][1[1][14].Country Chart]
Brilliant Conversationalist/Talkin' To It	T. Graham Brown	06.1987	-	-	Capitol 44 008	[written by John Hadley, Gary Nicholson][produced by Bud Logan][9[12].Country Chart]
She Couldn't Love Me Anymore/ R.F.D. 30529	T. Graham Brown	09.1987	-	-	Capitol 44 061	[written by Mike McGuire, Billy Henderson, Billy Maddox][produced by Bud Logan][4[15].Country Chart]
The Last Resort/Sittin' On The Dock Of The Bay	T. Graham Brown	02.1988	-	-	Capitol 44 125	[written by T. Graham Brown, Bruce Burch, Bruce Bouton][produced by Bud Logan][4[12].Country Chart]
Darlene/The Best Love I Never Had	T. Graham Brown	08.1988	-	-	Capitol 44 205	[written by Mike Geiger,Woody Mullis,Ricky Ray Rector][produced by Ron Chancey][1[1][14].Country Chart]
Come As You Were/The Time Machine	T. Graham Brown	01.1989	-	-	Capitol 44 273	[written by Paul Craft][produced by Ron Chancey][7[13].Country Chart]
Never Say Never/I Read A Letter Today	T. Graham Brown	06.1989	-	-	Capitol 44 349	[written by Walt Aldridge][produced by Ron Chancey][30[3].Country Chart]
If You Could Only See Me Now/We Tote The Note	T. Graham Brown	05.1990	-	-	Capitol 44 534	[written by Susan Longacre, Rick Giles][produced by Barry Beckett, T. Graham Brown][6[16].Country Chart]
Don't Go Out	Tanya Tucker with T. Graham Brown	07.1990	-	-	Capitol	[written by Radney Foster, Bill Lloyd][produced by Jerry Crutchfield][6[14].Country Chart]
Moonshadow Road	T. Graham Brown	10.1990	-	-	Capitol	[written by T. Graham Brown, Verlon Thompson, Gary Nicholson][produced by Barry Beckett, T. Graham Brown][18[8].Country Chart]
With This Ring	T. Graham Brown	05.1991	-	-	Capitol	[31[4].Country Chart]

Bronski Beat

W skład tej założonej w 1983 anglo-szkockiej grupy weszli: Jimmy Somerville (ur. 22.06.1961 w Glasgow, Szkocja; śpiew), Steve Bronski/Forrest (syntezatory) oraz Larry Steinbachek (syntezatory). Wyrobiwszy sobie mocną pozycję w środowisku gejowskim Londynu, trio zostało zaproszone do wystąpienia przed koncertem Tiny Turner i wkrótce podpisało umowę z wytwórnią London Records.

Ich pamiętny debiutancki singel, "Smalltown Boy", natychmiast zwrócił na siebie uwagę przeszywającym falsecikiem Somerville'a, który stał się znakiem firmowym brzmienia Bronski Beat. Kolejny przebój, "Why?", również wszedł do pierwszej dziesiątki brytyjskiej listy przebojów i wyznaczył początek współpracy zespołu z producentem Giorgio Moroderem, którego brzmienie Euro disco członkowie Bronski Beat tak podziwiali.

Piosenkę zainspirowała historia ich przyjaciela pedofila, którego niezgodne z prawem postępki zmusiły do opuszczenia kraju. Pod koniec 1984 Somervillebyłjuż szeroko znany jako niezmordowany obrońca praw społeczności gejowskiej. Debiutancki album grupy, The Age Of Consent, podkreślał jej prohomoseksualny charakter i spotkał się z mieszanym odzewem ze strony prasy muzycznej. Latem 1984 zespół wystąpił przed koncertem Eltona Johna na londyńskim Wembley, a zimą tego samego roku odbył wielkie brytyjskie tournee.

Tymczasem trzeci singiel, żywiołowa wersja "It Ain't Necessarily So" George'a Gershwina, wspinał się na szczyty list. Na początku następnego roku formacja połączyła siły z Markiem Almondem, wydając zaskakującą wersję "I Feel Love" Donny Summer przeplataną refrenami piosenek "Love To Love You Baby" i "Johnny Remember Me". W kwietniu 1985 singel dotarł do pierwszej trójki na liście brytyjskiej, lecz jeszcze pod koniec tego samego miesiąca Somerville opuścił zespół, podając rozczarowanie jako główną przyczynę odejścia.

Ponownie wypłynął w grupie The Communards, aby następnie przenieść się do San Francisco. W Bronski Beat zastąpił go John Foster, co początkowo przyniosło pewne sukcesy. Wpadająca w ucho piosenka "Hit That Perfect Beat" przywróciła Bronski Beat pozycję w pierwszej trójce, pojawiły się również dwa kolejne albumy. Jednak zespół stopniowo tracił siłę oddziaływania. W 1988 miejsce Johna Fostera zajął Jonathan Hellyer.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Smalltown Boy/Memories	Bronski Beat	06.1984	3[13]	48[16]	Forbidden Fruit BITE 1	[silver-UK][written by Jimmy Somerville,Larry Steinbachek,Steve Bronski][produced by Mike Thorne][1[1][13].Hot Disco/Dance;MCA 23 521 12"]
Why?/Cadillac Car	Bronski Beat	09.1984	6[10]	-	Forbidden Fruit BITE 2	[silver-UK][written by Jimmy Somerville,Larry Steinbachek,Steve Bronski][produced by Mike Thorne][27[11].Hot Disco/Dance;MCA 23 538 12"]
It Ain't Necessarily So/Close to the Edge	Bronski Beat	12.1984	16[11]	-	Forbidden Fruit BITE 3	[written by George Gershwin,Ira Gershwin,DuBose Heyward][produced by Mike Thorne]
The Age of Consent	Bronski Beat	01.1985	-	-	-	[20[9].Hot Disco/Dance;MCA 5338 LP.]
I Feel Love	Bronski Beat/Marc Almond	04.1985	3[12]	-	Forbidden Fruit BITE 4	[silver-UK][written by Donna Summer/Giorgio Moroder/Pete Bellotte][produced by Mike Thorne]
Hit That Perfect Beat / I Gave You Everything	Bronski Beat	11.1985	20[7]	-	Forbidden Fruit BITE 6	[silver-UK][written by ][produced by Adam Williams][7[10].Hot Disco/Dance;MCA 23 605 12"]
Hundreds & Thousands	Bronski Beat	11.1985	-	-	-	[18[9].Hot Disco/Dance;MCA 39 038 LP.]
C'mon! C'mon!/Something Special	Bronski Beat	03.1986	20[7]	-	Forbidden Fruit BITE 7	[written by Bronski Beat][produced by Bronski Beat][17[7].Hot Disco/Dance;MCA 23 630 12"]
Cha Cha Heels	Eartha Kitt & Bronski Beat	07.1989	32[7]	-	Arista 612 332	[written by Larry Steinbachek/Steve Bronski][produced by Rod Gammons]
Smalltown Boy/There's More To Love Than Boy Meets Girl [Communards]	Jimmy Somerville with Bronski Beat	02.1991	32[4]	-	London LONP 287	[written by Jimmy Somerville/Steinbachek/Steve Bronski][produced by Mike Thorne]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Age of Consent	Bronski Beat	10.1984	4[53]	36[25]	Forbidden Fruit BITLP 1	[platinum-UK][produced by Mike Thorne ]
Hundreds & Thousands	Bronski Beat	09.1985	24[6]	-	Forbidden Fruit BITLP 2	[produced by Mike Thorne ]
Truthdare Doubledare	Bronski Beat	05.1986	18[6]	147[6]	Forbidden Fruit London BITLP 3	[produced by Adam Williams ]
The Very Best of Jimmy Somerville, Bronski Beat and The Communards	Jimmy Somerville, Bronski Beat and The Communards	09.2001	29[4]	-	London 0927412582	[produced by Stephen Hague/Thorn/Pascal Gabriel]

Mark Dinning

Max Edward Dinning (ur. 17 sierpnia 1933r - zm. 22 marca 1986r) [1] - pseudonim Mark Dinning - amerykański wokalista muzyki pop . W lutym 1960 r. piosenka " Teen Angel ", napisana przez jego siostrę Jean  (ur. 29 marca 1924 r. - zm. 22 lutego 2011 r.) i jej męża   Reda Surrey'a,  osiągnęła # 1 na listach Billboard . Jean i dwie z jej sióstr, Virginia i Lucille, stanowiły " The Dinning Sisters ",  popularne trio śpiewające w latach czterdziestych. Dodatkowo Dinning jest wujkiem Deana Dinninga , basisty alternatywnego zespołu rockowego Toad the Wet Sprocket .


Max Edward Dinning urodził się w Manchesterze w Oklahomie ,jako najmłodszy z dziewięciorga dzieci, a wychował się na farmie w pobliżu Nashville w Tennessee, po tym, jak jego rodzina przeniosła się z Kansas . Poszedł za swoimi siostrami i zaczął karierę w muzyce country , a w 1957r wytwórnia muzyczna Wesley Rose podpisała z nim kontrakt  jako Markiem Dinningiem .

Jego wysiłki nagraniowe zakończyły się ograniczonym sukcesem do 1959 roku, kiedy "Teen Angel" stał się hitem. Teksty, które mówiły o śmierci nastoletniej dziewczyny, zostały uznane przez brytyjskie rozgłośnie radiowe za zbyt chorobliwe, aby można je było wyemitować, ale osiągnęły # 37 na brytyjskiej liście singli .  Sprzedał ponad milion egzemplarzy i otrzymał złotą płytę . 

Artysta był uzależniony od alkoholu, które ograniczyło jego występy i spowodowało, że organizatorzy przestali go rezerwować, gdy zniknął z widoku publicznego. Chociaż Dinning nigdy nie powielił sukcesu "Teen Angel", miał trzy niewielkie hity w następnych latach.
Kontynuował  występy aż do śmierci z powodu ataku serca w Jefferson City w stanie Missouri w wieku 52 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Teen Angel/Bye Now Baby	Mark Dinning	12.1959	37[4]	1[2][18]	MGM 12845	[written by J. Surrey, R. Surrey][produced by Jim Vienneau][5[8].R&B Chart]
A Star Is Born (A Love Has Died)/You Win Again	Mark Dinning	04.1960	-	68[6]	MGM 12888	[written by J. Surrey, R. Surrey]
The Lovin' Touch/Come Back To Me (My Love)	Mark Dinning	08.1960	-	84[6]	MGM 12929	[written by Goffin, Keller]
Top Forty, News, Weather And Sports/Suddenly (There's Only You)	Mark Dinning	02.1961	-	81[6]	MGM 12980	[written by Loudermilk]

Marlene Dietrich

Marlena Dietrich, właśc. Marie Magdalene Dietrich (ur. 27 grudnia 1901r, zm. 6 maja 1992r) – niemiecka aktorka i piosenkarka, obywatelka amerykańska.
Pierwsze role zagrała już w latach 20., ale dopiero film Błękitny anioł z 1930 roku przyniósł jej międzynarodowy rozgłos. Największe sukcesy filmowe osiągała w latach 1930-1935, kiedy współpracowała z reżyserem Josephem von Sternbergiem. Podczas II wojny światowej opowiedziała się przeciw III Rzeszy Niemieckiej. W kolejnych dekadach skupiła się na karierze estradowej.
 
Ma na swoim koncie ponad 30 głównych kreacji filmowych. Jej najsłynniejsze filmy Błękitny anioł, Maroko, Szanghaj Ekspres, Destry znowu w siodle, Świadek oskarżenia i Wyrok w Norymberdze. Dokonała ogromnej ilości nagrań płytowych. Przyczyniła się do spopularyzowania wojennego szlagieru "Lili Marleen". Jej inne przeboje to: "Falling in Love Again", "Ich bin die fesche Lola", "Johnny", "The Boys in the Backroom" czy "Where Have All the Flowers Gone". Pozostaje jedną z najsłynniejszych aktorek XX wieku oraz ikoną kina.
Urodziła się w Berlinie, w zamożnej rodzinie mieszczańskiej, jej ojciec był berlińskim policmajstrem. Po ponownym zamążpójściu matki nie została oficjalnie adoptowana przez ojczyma i jej nazwisko nigdy nie brzmiało "von Losch". Początkowo uczyła się gry na skrzypcach, w 1921 wstąpiła do szkoły teatralnej. W następnym roku zagrała niewielką rolę w swoim pierwszym filmie Mały Napoleon. W 1923 roku wyszła za mąż za technika filmowego Rudolfa Siebera. Dwa lata po zawarciu małżeństwa na świat przyszło ich jedyne dziecko, córka Maria.
 
W latach 20. regularnie grała małe role w niemieckich filmach, a także sztukach teatralnych. Podczas wystawiania jednej z nich, zatytułowanej Zwei Krawatten, zwróciła uwagę austriackiego reżysera Josepha von Sternberga. Zaproponował on Marlenie rolę Loli-Loli w filmie Błękitny anioł (niem. Der Blaue Engel). Nakręcony na przełomie 1929 i 1930 roku film okazał się ogromnym sukcesem i uczynił z młodej aktorki wielką gwiazdę. Piosenki wykonywane przez nią w filmie stały się przebojami, na czele z "Falling in Love Again".
 
Po sukcesie filmu Marlena Dietrich wyjechała do USA, by tam nakręcić film Maroko, który również wyreżyserował von Sternberg. W filmie tym została pokazana pierwsza w historii kina scena pocałunku lesbijskiego. Film spotkał się z wielkim sukcesem i zebrał bardzo dobre opinie. Otrzymał także nominację do Oscara. Kolejne filmy nakręcone z Josephem von Sternbergiem, jak Zniesławiona z 1931 roku (znany też jako X-27) czy Blond Venus z 1932 również osiągnęły sukces komercyjny, stając się jednocześnie klasykami światowego kina. Marlena Dietrich była wówczas największą rywalką Grety Garbo. Ostatnim filmem Marleny reżyserowanym przez von Sternberga był Kaprys hiszpański. 

Aktorka nawiązała później współpracę z innymi reżyserami i zagrała w kilku filmach, które nie dorównały jednak popularnością tym nakręconym z von Sternbergiem, m.in. Ogród Allaha z 1936 roku (był to pierwszy film Marleny nakręcony w kolorze) czy Eskapada (1937). Jednak w roku 1939 aktorka zagrała rolę Frenchy w westernie Destry znowu w siodle (ang. Destry Rides Again), który odniósł spory sukces. Marlenę chwalono za pokazanie się w nietypowej dla siebie, komediowej roli. Z tego filmu pochodzi również przebój Marleny "The Boys in the Backroom". Sukcesem okazał się także kolejny film, Siedmiu grzeszników, lecz Płomień Nowego Orleanu nie spotkał się z uznaniem.
 
Kolejne role jednak nie przyniosły spodziewanego sukcesu. Wówczas aktorka, która głośno potępiała nazizm, zaangażowała się w pomoc dla żołnierzy amerykańskich na frontach II wojny światowej. Razem z innymi sławami tamtego okresu, m.in. gwiazdą telewizji Dannym Thomasem, w grudniu 1941 roku rozpoczęła występy dla amerykańskich oddziałów podczas specjalnych rewii. Za wkład i poświęcenie w walce z nazistami dostała od francuskiego rządu odznaczenie Legii Honorowej.
 
Po wojnie sporadycznie grała w filmach. Do jej najlepszych powojennych ról zalicza się kreacje w filmach Golden Earrings, Sprawy zagraniczne, Trema, Świadek oskarżenia i Wyrok w Norymberdze. W latach 50. i 60. skupiła się na karierze muzycznej, którą zapoczątkowała występem w Las Vegas. Dokonała wielu nagrań płytowych i gościła na estradach całego świata. W ramach swoich tras koncertowych odwiedziła takie kraje jak Brazylia, Argentyna, Rosja, Polska, Szwecja, Australia czy Izrael. W występach towarzyszył jej kompozytor, a prywatnie wielki przyjaciel Burt Bacharach.
 
Ponad 20-letnią karierę przerwał jednak niefortunny wypadek w Sydney. Aktorka przewróciła się na scenie i złamała poważnie kość udową. Po długiej rehabilitacji zaniechała dalszego występowania. Kolejne lata spędzała w odosobnieniu w swoim apartamencie w Paryżu. Wyjątek zrobiła jedynie w 1978 roku, by zagrać baronową von Semering w filmie Zwyczajny żigolo (w roli głównej wystąpił w tym filmie David Bowie). Krótka scena, w której oparta o fortepian śpiewa tytułową piosenkę, to ostatnia rola aktorki. Potem na kolejne kilkanaście lat zamknęła się w swoim paryskim mieszkaniu, bardzo rzadko przyjmując gości. W 1984 roku wzięła tylko udział w filmie dokumentalnym Marlene Maximiliana Schella, jej poświęconym, lecz nie wystąpiła na planie - w produkcji pojawia się tylko jej głos. Zmarła z powodu niewydolności nerek w maju 1992 roku. Pochowana została w Berlinie. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Lili Marlene	Marlene Dietrich	12.1944	1[7m]	-	-/-	-
Too old to cut the mustard	Marlene Dietrich & Rosemary Clooney	03.1953	17[4]	-	Columbia DO 3547/-	-
Good for nothin'	Marlene Dietrich & Rosemary Clooney	04.1953	19[1]	-	Columbia DO 3547/-	-

Bo Didley

Właśc. Otha Bates (znany później jako Elias McDaniel), ur. 30.12.1928 r. w McComb w stanie Mississippi, USA. Jeszcze jako nastolatek rozpoczął treningi bokserskie i właśnie wtedy otrzymał przydomek "Bo Diddley". Później pracował w klubach bluesowych Chicago, wykonując repertuar inspirowany muzyką Louisa Jordana, Johna Lee Hookera i Muddy Watersa.
 
Pod koniec 1954 r. stworzył team z Billy Boy Arnoldem i dokonał nagrań demo piosenek "I'm A Man" i "Bo Diddley". Nagrania powtórzono w marcu 1955 r. w Chess Studios z towarzyszeniem zespołu akompaniującego w składzie: Otis Spann (fortepian), Lester Davenport (harmonijka), Frank Kirkland (perkusja) i Jerome Green (marakasy). Dodatkowo zarejestrowano kompozycję "You Don't Love Me". Utwór "Bo Diddley" wydany na singlu stał się dużym hitem rhythm and bluesowym w czerwcu 1955 r. Zniekształcane i wzmocnione brzmienie wykonanej na zamówienie, prostokątnej gitary Diddleya stało się wkrótce jego znakiem rozpoznawczym. Styl ten znalazł wielu naśladowców, podobnie jak i pomysł nadawania piosenkom tytułów odnoszących się do samego siebie, takich jak "Bo Diddley's A Gunslinger", "Diddley Daddy" i "Bo's A Lumberjack".
 
Zaśpiewana w mówionej manierze piosenka "Say Man" dotarła do 20. pozycji w amerykańskiej Top 20 w 1959 r. W 1963 r. dolne rejony listy brytyjskiej osiągnęły "Pretty Thing" i "Hey Good Looking". Diddleya uznawano w tym czasie za rodzaj rhythm and bluesowej legendy. Brytyjski boom beatowy przydał mu jednak nowego blasku. Grupa The Pretty Things przyjęła swą nazwę od tytułu jednego z utworów Diddleya, a nowe wersje jego piosenek wykonywali tacy wykonawcy jak The Rolling Stones, Animals, Manfred Mann, Kinks, Yardbirds, Dowliner's Sect i The Zephyrs.
Diddley grał później na albumach Chucka Berry'ego i Muddy'ego Watersa i z rzadka pojawia się na koncertach rockowych. Jego klasyczna wersja piosenki "Who Do You Love" stała się żelaznym punktem repertuaru nowego pokolenia amerykańskich wykonawców, od Quicksilver Messenger Service do The Doors, Toma Rusha i Boba Segera.
 
W Wielkiej Brytanii formacja Juicy Lucy wprowadziła ją do Top 20. Podobnie jak wielu innych wykonawców jego pokolenia, Diddley próbował unowocześnić swoje brzmienie i w połowie lat 70-tych nagrał longplay The Black Gladiator, dość niefortunnie pozując na podstarzałego funkowca.
 
Najciekawszym z jego albumów wydanych po latach 60-tych był chyba Where It All Begins, którego producentem był Johnny Otis (hit Otisa "Willie And The Hand Jive" zawdzięczał dużo stylowi Diddleya). W 1979 r. Diddley odbył tournee z grupą The Clash, a w 1984 r. zagrał błyskotliwie małą rolę w filmie "Trading Places" ("Nieoczekiwana zmiana miejsc") z Eddiem Murphym i Donem Aykroydem. Występuje często w koncertach wspominkowych i słusznie uważany jest za kluczową postać historii rock 'n' rolla. Cieszy się ciągle powodzeniem u młodszych wykonawców, co potwierdziło nagranie w 1990 r. przez Craiga McLachlana jego piosenki "Mona". W 1983 r. występował w Polsce. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bo Diddley/I'm A Man	Bo Didley	05.1955	-	-	Checker 814	[written by E. McDaniels][produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley][1[2][18].R&B Chart]
Diddley Daddy/She's Fine, She's Mine	Bo Didley	07.1955	-	-	Checker 819	[written by Ellas McDaniel, Harvey Fuqua][produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley][11[4].R&B Chart]
Pretty Thing/Bring It To Jerome	Bo Didley	01.1956	-	-	Checker 827	[written by Willie Dixon][produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley][4[1].R&B Chart]
I'm Sorry/Oh Yea	Bo Didley	03.1959	-	-	Checker 914	[written by E. McDaniels][17[5].R&B Chart]
Crackin' Up/The Great Grandfather	Bo Didley	07.1959	-	62[5]	Checker 924	[written by E. McDaniels][14[5].R&B Chart]
Say Man/The Clock Strikes Twelve	Bo Didley	09.1959	-	20[12]	Checker 931	[written by E. McDaniels][produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley][3[15].R&B Chart]
Say Man, Back Again/She's Alright	Bo Didley	12.1959	-	106[3]	Checker 936	[written by E. McDaniels][23[1].R&B Chart]
Road Runner/My Story	Bo Didley	04.1960	-	75[6]	Checker 951	[written by E. McDaniels][produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley][20[2].R&B Chart]
Crawdad/Walkin´ And Talkin´	Bo Didley	06.1960	-	111[1]	Checker 942	[written by E. McDaniels]
You Can't Judge A Book By The Cover/I Can Tell	Bo Didley	08.1962	-	48[10]	Checker 1019	[written by Willie Dixon][produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley][21[9].R&B Chart]
Pretty Thing/Road Runner	Bo Didley	10.1963	34[6]	-	Pye 7N 25217 [UK]	[written by E. McDaniels]
Hey, Good Lookin'/You Ain't Bad (As You Claim To Be)	Bo Didley	03.1965	39[4]	-	Chess CRS 8000 [UK]	[written by Chuck Berry]
Ooh Baby/Back To School	Bo Didley	01.1967	-	88[7]	Checker 1158	[written by E. McDaniels][produced by M. Chess, E. Edwards][17[9].R&B Chart]
Bo Diddley/I'm A Man	Bo Didley	08.2005	99[2]	-	Chess 9830032 [UK]	[written by E. McDaniels]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Bo Diddley	Bo Didley	11.1962	11[8]	117[4]	Pye NPL 28026	[produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley]
Bo Diddley Is a Gunslinger	Bo Didley	11.1963	20[1]	-	Pye NJL 33	[produced by Leonard Chess, Phil Chess, Bo Diddley]
Bo Diddley Rides Again	Bo Didley	11.1963	19[1]	-	Pye NPL 28029	-
Bo Diddley's Beach Party	Bo Didley	02.1964	13[6]	-	Pye NPL 28032	-

Baauer

Harry Bauer Rodrigues (ur. 30 kwietnia 1989 r.), lepiej znany ze swojego pseudonimu , Baauer ,  jest amerykańskim producentem płyt trap and bass music , najbardziej znanym ze swojego hitu " Harlem Shake ". Produkuje muzykę taneczną od 13 roku życia, głównie tworząc muzykę house i electro . Wcześniej wyprodukował utwór pod nazwą Captain Harry, którą nagrał Kissy Sell Out w BBC Radio 1 .  Jego wpływy obejmują hip hop i muzykę taneczną . Baauer wyprodukował remiksy dla Nero ,  The Prodigy , Flosstradamus ,  i No Doubt .  W 2016 roku wydał swój debiutancki album, Aa.

 
Baauer urodził się w Filadelfii z ojca pochodzenia portugalskiego i żydowskiej matki, której dziadkowie pochodzili z Austrii. Dorastał w kilku krajach, ze względu na pracę ojca. Mieszkał w Niemczech w wieku od czterech do siedmiu lat, w Wielkiej Brytanii od siedmiu do trzynastu lat, po czym wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkał w Westport w stanie Connecticut mając 13-17 lat. W Connecticut uczęszczał do Staples High School aż do 2006 roku, zanim wrócił do Londynu na kolejny rok, studiując w The American School w Londynie . Później przeniósł się do Nowego Jorku, aby studiować technologię audio w City College .   Mieszkając w Harlemie przez dwa lata, zarówno na terenie kampusu, jak i poza nim, osiadł na Brooklynie w 2009 roku, a obecnie mieszka w Bushwick .
Baauer podpisał kontrakt z wytwórnią LuckyMe w sierpniu 2012 roku i zadebiutował trzema utworami na 12-calowej EP-ce Dum Dum . 

Singiel Baerera " Harlem Shake " został wydany w Mad Decent / Jeffrees 22 maja 2012 roku.  "Harlem Shake" stworzył  wideo-szaleństwo viral online, którego autorem jest George Miller , inspirując fanów do przesyłania własnych filmów na potrzeby tego hitu od lutego 2013 r.

Baauer współpracował z producentem hip hopu Just Blaze na ścieżce "Higher". Obaj producenci odbyli trasę koncertową w styczniu i lutym 2013 r. Pracował nad EP, która ukaże się w LuckyMe Records w 2013 r.
Baauer skomponował muzykę do drugiego sezonu serii Iron Fist Marvel Television / Netflix  .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Harlem Shake	Baauer	03.2013	3[10]	1[5][20]	Mad Decent USZ4V1 200043	[2x-platinum-US][silver-UK][produced by Baauer]
Higher	Baauer with Just Blaze featuring Jay-Z	02.2014	82[1]	-	Priority USUG 11300422	[written by Bobby Byrd, Harry Rodrigues, Justin Smith, Shawn Carter][produced by Baauer, Just Blaze]