sobota, 9 lutego 2019

Adrian Belew

Ur. w stanie Kentucky (USA). Ten gitarzysta ma za sobą bogatą i urozmaiconą karierę - z jego usług korzystało wiele gwiazd. Jego kameleonowy styl, obejmujący zarówno "zakręcony" rock progresywny, jak i tandetny pop, sprawia, że jego partie są bardziej anonimowe, niż można by się spodziewać.

Szlifów nabierał u boku Franka Zappy. Potem świetnie sprawdził się na pełnych napięcia nagraniach Talking Heads z początku lat 80-tych (Remain In Light, The Warne Of This Band, Stop Making Sense itd.). Innym jego klientem była "wyrosła" z Talking Heads formacja Tom Tom Club.
Pracował też z reaktywowanym King Crimson, zanim Robert Fripp postanowił wznowić karierę solową- i zachęcił Belewa, by uczynił to samo.

Funkowe brzmienia, które ubarwiły Remain In Light pojawiły się na debiutanckim albumie solowym, nagranym wspólnie z dawnymi kolegami ze Środkowego Zachodu USA. Album był niespójny i pozbawiony przewodniej stylistyki ("rozciągał" się do funka do rocka); nie ilustrował sprawdzonych przecież wcześniej umiejętności gitarzysty. Krążek Twang Bar koncentrował się na aspektach technicznych i choć czasem dość suchy, "mógł się podobać zagorzałym fanom King Crimson. Desire Caught By The Tail (tytuł "pożyczony" ze sztuki Picassa) był jednoosobową wprawką nagraną w domowym studiu. Wkrótce potem Belew zaczął grać z formacją Bears.

Zwołał dawnych przyjaciół z rockowej grupy Raisins ze Środkowego Zachodu USA i zaczął tworzyć własne utwory, w których efekty muzyczne i gitarowe improwizacje mogłyby się zaprezentować na popowym tle. Debiut Bears wywołał porównania ze Squeeze i XTC, i to nie bez powodu. Album był dużo bardziej przystępny niż poprzednie propozycje - Belew zdecydowanie wykazał się talentem do tworzenia kompozycji popowych, a przy tym wyraźnie uwidoczniły się jego umiejętności, przedtem ukryte pod grubą warstwą innych dźwięków.

Nawet teksty, choć nie należały do sprawdzonego stylu Difforda/Tilbrooka czy Mouldinga/Partridge'a nie były złe. To samo można powiedzieć o drugim- i zarazem ostatnim - krążku Bears, na którym powtórzona została ta skuteczna recepta. Jednak pomimo oczywistych zalet i bardzo dobrych recenzji w co bardziej wyrobionych gazetach muzycznych, płyty nie sprzedawały się dobrze i trzej pozostali członkowie Bears założyli własną formację Psychodots.

Belew natomiast przeniósł nieco z tej nowo odkrytej przystępności - i instynktu popowego - na swój drugi album solowy, wydany tym razem nakładem Atlantic Records. Stało się jasne, że Belew komponuje teraz na fortepianie, co zmieniło brzmienie powstających w ten sposób nagrań, choć i na nich zdarzały się eksplozje gitarowego szaleństwa. Na Young Lions znalazły się dwie piosenki zaśpiewane przez Davida Bowiego, z którym Belew miał ruszyć w trasę koncertową jako gitarzysta i dyrektor ds. muzycznych.
 
"Pretty Pink Rose" Bowiego był zdecydowanie najlepszym utworem na płycie, ale świetnych było też kilka utworów Belewa. Szczególnie dobry okazał się "Men In Helicopters" - opowiadał o kłusownikach polujących na nosorożce. Zestaw uzupełniały własne wersje "Heartbeat" Buddy'ego Holly'ego i "Not Alone Anymore" Traveling Wilburys.

Album Inner Revolution był z kolei pastiszem muzyki Beatlesów-zawierał doskonałe obserwacje ich gry i śpiewu. W 1995 Belew wspólnie z Frippem nagrał kolejny album King Crimson - Thrak.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Oh Daddy / Peaceable KingdomAdrian Belew08.1989-58[8]Atlantic 88 904[written by Adrian Belew][produced by Adrian Belew]
Pretty Pink RoseAdrian Belew with David Bowie06.199089[2]-Atlantic A 7904 [UK][written by David Bowie][produced by Adrian Belew]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Lone RhinoAdrian Belew07.1982-82[9]Island 9751[produced by Adrian Belew]
Twang Bar King Adrian Belew10.1983-146[7]Island 90 108[produced by Adrian Belew]
Mr. Music Head Adrian Belew07.1989-114[11]Atlantic 81 959[produced by Adrian Belew]
Young Lions Adrian Belew06.1990-118[11]Atlantic 82 099[produced by Adrian Belew]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Toni Basil

Urodzona w 1943r amerykańska wokalistka i tancerka,autorka układów choreograficznych legendarnych amerykańskich musicali popowych z lat 60-tych-"Hullabaloo" i "Shindig".Była również zaangażowana w produk
Etykiety
cję kultowego filmu "Head" grupy Monkees (1969) oraz bardzo popularnego "American Graffiti" z 1974.
 
David Bowie zatrudnił Basil jako choreografa na potrzeby swej wyrafinowanej trasy koncertowej "Diamond Dogs", a jego śladami podążyli inni artyści rockowi. Na początku lat 80. Basil zaczęta działać na polu filmów wideo - była współreżyserem m.in. filmów Talking Heads.
 
Przy wsparciu własnej grupy tanecznej The Lockers nagrała w 1981 doskonale sprzedający się album Word Of Mouth. Zagrali na nim dwaj byli członkowie formacji Seatrain. W 1982 Basil niespodziewanie dotarła do 2. miejsca brytyjskiej listy przebojów z kompozycją Chinna i Chapmana "Mickey" (później w USA singel ten wszedł nawet na 1. miejsce).
Zainteresowana różnymi innymi aspektami muzyki Basil oczywiście nie zdecydowała się na podjęcie kariery wyłącznie wokalnej i nie nagrała już żadnych innych przebojów. 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Mickey/Thief On The LooseToni Basil02.19822[12]1[1][27]Chrysalis 2638[platinum-US][gold-UK][written by Mike Chapman,Nicky Chinn][produced by Greg Mathieson,Trevor Veitch]
Nobody/Thief On The LooseToni Basil05.198252[4]-Radialchoice TIC 2 [UK][written by Paul Delph][produced by Greg Mathieson,Trevor Veitch]
Shoppin' From A To Z/Time After TimeToni Basil02.1983-77[4]Chrysalis 03537[written by A. Willis, B. Roberts, T. Basil][produced by Greg Mathieson,Trevor Veitch]
Over My Head/Best PerformanceToni Basil01.1984-81[6]Chrysalis 42753[written by Franne Golde, Sue Shifrin][produced by Richie Zito]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Word of MouthToni Basil02.198215[16]22[30]Radialchoice BASIL 1[gold-US][produced by Greg Mathieson, Trevor Veitch]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Grantley Dee

Wokalista australijski i radiowa osobowość [prawdziwe nazwisko Grantley De Zoete) był dobrze znanym i popularnym prezenterem stacji radiowej 3AK Melbourne i jest szczególnie znany jako pierwszy popowy DJ w australijskim radiu.Ale Grantley na tym nie poprzestał - był także popularnym piosenkarzem, który nagrał serię singli dla EMI w latach 1966-1968r i regularnie wystepował również na żywo w późnych latach sześćdziesiątych i na początku lat siedemdziesiątych.
 
Kilka lat temu, Grantley w wywiadzie przeprowadzonym przez pisarz Asha Longa, który napisał kompleksową historię 3AK, wyjaśnił, że kierownik stacji Nigel Dick początkowo zatrudnił go jako 16-latek w 1963 roku, częściowo przy pomocy punktacji promocyjnych dla stacji.To zaowocowało sukcesem, a Grantley i jego pies Penny stają się popularnymi osobistościami stacji.
 
Kariera Grantley'a rozpoczęła się w 1963 r. w rozgłośni 3AK audycją "Grantley Dee Show" nadawaną regularnie w sobotnie popołudnia, plus czterogodzinny show Big Sunday Show, przedstawiajacy nowe nagrania w niedzielne popołudnia.
 
Grantley był także utalentowanym wokalistą i w 1966 roku był wokalistą w krótko istniejącym zespole z Melbourne The Hurricanes, chociaż zespół nie poczynił żadnych nagrań.Jego akcje w 3AK nieco spadły w tym roku, po tym jak podpisał kontrakt z wytwórnią HMV ,oddziałem EMI , dla której nagrał pięć singli, EP-kę i LP.Jego pierwszym (i najbardziej znanym) singlem był cover Billy Blanda z 1960 roku "Let The Little Girl Dance" .Kolejne dwa single Grantley'a wydane w 1966r to cover Bobby Rydella "Wild One", a następnie Johnny Burnette "You're Sixteen", HMV wydał także EP-kę i album w tym samym roku.W 1967r wydał dwa dalsze single -We Must Be Doing Something Right ( duet z Little Pattie) i jego ostatni singiel dla HMV, "It Hurts Me". Jego ostatnia płyta "Love Is A Happy Thing",została wydana dla Columbia w 1968 roku.Równolegle Grantley pracował cały czas jako DJ w radiostacji 3AK.
 
W późnych latach sześćdziesiątych i początku siedemdziesiątych był frontmenem własnej grupy Grantley Dee Band w którym grali Gil Matthews i Les Stacpool (gitara) (później zastąpiony przez Rona Leigha), Alan Turnbull (perkusja), John Vallins (bas) oraz Mick "The Reverend" O'Connor (instrumenty klawiszowe).W okresie 1970-71r był wokalistą zespołu Taurus z Melbourne.Na początku lat 70-tych kończy karierę wokalisty,choć występuje w dwóch mało znanych grupach Rock Steady i The Henchmen w 1973r.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania Aus N.Zel Wytwórnia
[Aus] 		Komentarz
Let The Little Girl Dance / Answer MeGrantley Dee05.196616[19]-HMV EA 4762-
Wild One/You Thrill MeGrantley Dee09.196638[12]-HMV EA 4792-
You're Sixteen/Every Breath I TakeGrantley Dee01.196750[8]-HMV EA 4823-
We Must Be Doing Something Right/Lonely OneGrantley Dee with Little Pattie05.196770[4]-HMV EA 4853-
Stop Where You Are/It Hurts MeGrantley Dee10.196774[6]-HMV EA 4875-
Love Is A Happy Thing/Nothing You Can Do But CryLittle Pattie and Grantley Dee09.196853[9]-Columbia DO 8476-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Dave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich

Ten zwariowany kwintet powstał w 1961 r, jako Dave Dee And The Boston, w składzie:
Dave Dee (właśc. David Harman, ur. 17.12.1943 r. w Salisbury w hrabstwie Wiltshire, Anglia; śpiew),
Dozy (właśc. Trevor Davies, ur. 27.11.1944 r. w Enford w hrabstwie Wiltshire, Anglia; bas),
Beaky (właśc. John Dymond, ur. 10.07.1944 r. w Salisbury w hrabstwie Wiltshire, Anglia; gitara),
Mick (właśc. Michael Wilson, ur. 4.04.1944 r. w Amcsbury w hrabstwie Wiltshire, Anglia; gitara prowadząca) oraz
Tich (właśc. Ian Amey, ur. 15.05.1944 r. w Salisbury w hrabstwie Wiltshire, Anglia).
Grupa zdobyła doświadczenie w występach "na żywo" koncertując w różnych klubach hamburskich w 1962 r. Wykonywali rock'n'rolla przyprawionego popisami komicznymi i pikantnymi dowcipami swego czarującego lidera.

Towarzysząc grupie The Honeycombs w tournee po Wielkiej Brytanii w 1964 r. zwrócili na siebie uwagę spółki menedżerskiej Howard & Blaikley (Ken Howard i Alan Blaikley), po czym podpisali kontrakt z wytwórnią Fontana Records Jacka Baverstocka i zostali przekazani producentowi Steve'owi Rowlandowi.

Po dwóch singlach - "No Time" i "All I Want", które nie przyniosły powodzenia, weszli na brytyjską listę dynamicznym nagraniem "You Make It Move". Rozpoczęli nim niezwykłą serię dwunastu dużych hitów notowanych na listach. Wszystkie wykonywane były z wielkim talentem komicznym i kostiumową teatralnością, której trudno się było oprzeć.

Piosenki dostarczane przez Howarda & Blaikleya ubierali w formę prawdziwych polowych widowisk opartych o melodramatyczne scenariusze. Do ich najpopularniejszych nagrań należały: "Bend It" (ang. „zegnij to') w klimacie tematu z "Greka Zorby", przy którym Dave Dee wykręcał na wszystkie strony swoim małym palcem, wyśpiewując przy tym dwuznaczny tekst, "Zabadak" piosenka o egzotycznej aranżacji, śpiewana w absurdalnym języku, "The Legend Of Xanadu" świetna historyjka, którą Dee wykonywał wymachując na scenie batem i "Last Ni In Soho" - opowieść o chłopaku na motocyklu odzianym w skórę i o niewinności utraconej w Soho - dzielnicy Londynu o najbardziej podejrzanej reputacji.
Powodzenie grupy utrzymywało się dzięki wielkiej różnorodności ich hitów, ale pod koniec lat 60. utraciła ona swoją pozycję.

Dave Dee rozpoczął karierę solową, która nie przyniosła sukcesów, po czym wraz ze wspólnikami założył firmę Avenue Artists Production.
Pozostali kontynuowali działalność jako kwartet, ale rozpadli się po jednym niewielkim hicie -"Mr President" i albumie Fresh Ear. W 1973 r.
Dee został szefem oddziału ds. kontaktu z artystami w firmie WEA.

W 1974 i 1982 r. grupa reaktywowała się na krótko, za pierwszym razem nagrywając nawet singla "She's My Lady". W październiku 1992 r. zespół (bez Dave'a Dee) ponownie pojawił się na koncertach w Europie.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
You make it move / No timeDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich12.196526[8]-Fontana TF 630[written by Alan Blaikley/Kenneth Howard][produced by Howie Condell]
Hold Tight/ You Know What I WantDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich03.19664[17]-Fontana TF 671[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Howie Condell]
Hideaway/ Here's A HeartDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich06.196610[11]-Fontana TF 711[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Bend It/ She's So GoodDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich09.19662[12]110[4]Fontana TF 746[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Save Me/ ShameDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich12.19663[10]-Fontana TF 775[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Touch Me Touch Me/ MarinaDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich03.196713[9]-Fontana TF 798[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Okay/He´s a raverDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich05.19674[11]-Fontana TF 830[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Zabadak!/ The Sun Goes DownDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich11.19673[14]52[6]Fontana TF 873[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Legend Of Xanadu/ PleaseDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich02.19681[1][12]123[2]Fontana TF 903[silver -UK][written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Last Night In Soho/ Mrs. ThursdayDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich07.19688[11]-Fontana TF 953[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Wreck Of The Antoinette/ Still LifeDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich10.196814[9]-Fontana TF 971[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Don Juan/ Margareta LidmanDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich03.196923[9]-Fontana TF 1000[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland]
Snake In The Grass/ Bora BoraDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich05.196923[8]-Fontana TF 1020[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Steve Rowland/Dave Dee]
Mr. President/Frisco AnnieD, B, M And T08.197033[8]-Fontana 6007 022[written by Dymond, Amey, Davies]
EP's
Loos of EnglandDave Dee ,Dozy,Beaky,Mick & Tich03.19678[3]-Fontana TFE 17488
Dave Dee
---
My woman´s man/Gotta make you part of meDave Dee03.197042[4]-Fontana 6007 003[written by Ken Howard & Alan
Blaikley][produced by Ken Howard,Alan Blaikley,Dave "Dee" Harman]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Dave Dee,Dozy,Beaky,Mick & TichDave Dee,Dozy,Beaky,Mick & Tich07.196611[10]-Fontana STL 5350[produced by Steve Rowland]
If music be the food of loveDave Dee,Dozy,Beaky,Mick & Tich01.196727[5]-Fontana STL 5388[produced by Steve Rowland]
Greatest hitsDave Dee,Dozy,Beaky,Mick & Tich08.1967-155[3]Fontana 67 567 [US]
The very best ofDave Dee,Dozy,Beaky,Mick & Tich09.200824[3]-UMTV 1782476[produced by Steve Rowland/Dave Dee/Ken Howard]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , ,

piątek, 8 lutego 2019

Dean and Marc

Amerykański duet rockabilly ,Dean [właśc.Louis Aldine Mathis, ur.17.03.1937r, Hahira, Georgia] i Marc [właśc.Marcus Felton Mathis, 9.02.1940r, Hahira, Georgia].Urodzeni na dalekim południu centralnej Georgii, bracia Mathis mieli długą karierę w branży muzycznej i nagrywali pod wieloma różnymi nazwami. Obaj byli multi-instrumentalistami, jak i wokalistami. W wieku pięciu lat, Dean Mathis grał muzykę gospel w kościele , gdzie jego ojciec był kaznodzieją.Zarówno Deana i Marca uczyła gry na gitarze ich matka. Dean przez 12 lat grał muzykę bluegrass na mandolinie.Jako utalentowany skrzypek koncertował z grupą western swingową Paul Howard and the Arkansas Cotton Pickers,która nagrywała dla wytwórni King i Columbia.

Wspomniana grupa koncertowała razem z Bob Wills and the Texas Playboys minn. w Louisiana Hayride w Shreveport.To miejsce, gdzie Dean przeniósł się w 1954r (z Bremen w północno-zachodniej Georgii) i Marc za nim w 1957 roku.W tym czasie obaj bracia na ponad trzy lata przystąpili do zespołu Dale Hawkinsa,z którym nagrali "Little Pig "," Cross Ties "(obie napisane przez Deana Mathisa) i " La-Do-Dada ".

Korzystając z powiązań z Hawkinsem,bracia uzyskali możliwość własnych nagrań dla wytwórni Chess.Dzięki wysokim głosom, starali się naśladować brzmienie Everly Brothers. Pierwsza płyta ukazała się w październiku 1958 r. w wytwórni Argo. Napisana przez Dale Hawkinsa i Deana Mathisa, "Lazy Susan" została nagrany w Nowym Jorku z Roy'em Buchananem na gitarze .W tym samym czasie dorabiali wieczorami jako Marcus Brothers dla wytwórni Lee Ruperta w Los Angeles EbbIch singiel "Lucky Sixteen", nagrany 2 lutego 1959r, jest gratką dla kolekcjonerów, w tej sesji zarejestrowano też "Sioux City Sue".Ich jedyny hit na liście Billboardu,Tell Him No , wydali nie dla wspomnianych wytwórni,ale dla Bullseye,labela z Nowego Jorku.Singiel był coverem hitu Travis & Bob z 1959r.Drugi singiel dla Bullseye, "The Beginning Of Love" (napisany przez Harvey'a Fuqua z Moonglows) został wydany tak szybko po pierwszej, że nie można nawet nazwać tego kontynuacją,ale niestety nie powtórzył sukcesów poprzednika.
Kolejne single nagrywali dla filii Chess,wytwórni Check-Mate w Detroit.Jednym z nich był Boogie Woogie Twist.

W 1964r współtworzyli trio wokalne,Newbeats, charakterystyczne dzięki falsetowi Larry'ego Henleya (ur. 30.06.1941 r. w Arp w stanie Teksas, USA). W 1964 r. pierwszy singel tria "Bread And Butter" trafił na drugie miejsce listy amerykańskiej i do brytyjskiej Top 20. Powodzeniem cieszyły się też kolejne, utrzymane w podobnej wokalnej manierze piosenki: "Everything's Alright" z 1964 r. oraz "Break Away (From That Boy)" i "Run Baby Run" (w Top 10 w Wlk. Brytanii dopiero w 1971 r.) nagrane w rok później.

W 1973 r., po wygaśnięciu dziesięcioletniego kontraktu z Hickory, zespół przeszedł pod skrzydła wytwórni Buddah, a w 1974 r. Playboy Records. Po rozpadnięciu się grupy w tym samym roku, Henley próbował bez powodzenia kariery solisty nagraniami dla firm Capricorn, Atco i Epic. Z czasem zaczął odnosić liczące się sukcesy jako kompozytor. Temat jego autorstwa, "Wind Beneath My Wings", był w 1983 r. przebojem Bette Midler.

W połowie lat 70-tych Dean Mathis i Stan Shulman byli pionierami koncepcji reedycji hitów dla K-Tel i Gusto. Dean (nick Pee Wee) mieszka w Minden, Louisiana, i wycofał się z branży muzycznej. Marc Mathis mieszka w Nashville i prowadzi "Variety Plus", firmę karaoke w Nashville.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Tell Him No / Change Of Heart Dean and Marc03.1959-42[8]Bullseye 1025[written by T. Pritchard]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Alan Dean

Urodzony w 1924 roku, Alan Dean był wokalistą i typową postacią epoki bezpośrednio po wojnie, współpracując z najlepszymi zespołami, dużymi i małymi, tworząc grupę wokalną Song Pedlars. Później zaktualizował koncepcję grupy wokalnej, tworząc Keynotes, a Alan osobiście wygrał ankietę Melody Maker, która trwała dwa lata. Miał   balladowy głos, ale był także gitarzystą i w tym kontekście skomponował kilka   melodyjnych linii bopowych, w szczególności Galaxy i First Gear, używając swojego głosu jako dodatkowego klaksonu i trochę scattingu.

Był nominalnym liderem   All Star Sextet, który zadebiutował w klubie Downbeat 14 marca 1948 roku. Deklarowaną intencją Sextetu było granie tylko bebopu i prawdopodobnie była to pierwsza brytyjska grupa bebopowa, która grała w klubach.  



Single
Tytuł WykonawcaData wydania Aus N.Zel Wytwórnia
[Aus] 		Komentarz
Luna rossa [Blushing moon]Alan Dean02.195317[1]-MGM MGM 5127-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

Deakins

Australijski kwartet wykonujący typową dla lat 60-tych muzykę pop i surf,założony w 1963r w Melbourne.Przez jakiś czas grali jako trio,by przekształcić się w kwintet.Przez ponad 10 lat swojej kariery dawali wiele koncertów na żywo i występowali w salach tanecznych głównie w Melbourne,Geelong, czy Torquay.Występuje też w telewizyjnych widowiskach typu Kommotion i GO!! Show.W rozwoju własnego brzmienia, grupa koncentruje się głównie na trzyosobowej harmonii wokalnej. Wykorzystywali także Fender Bass VI (sześciostrunowej gitary basowej), jako część ich gitarowego brzmienia.
 
Przez ponad trzy lata, zespół był rezydentem w Geelong Saturday w programie o nazwie "Teen Scene". W latach, 1964-1965, członkowie grupy mieli po 18 lat,za sprawą wojny w Wietnamie, każdy musiał zarejestrować się do służby wojskowej. Poborowych wybierano w systemie loteryjnym, w oparciu o datę urodzenia. Przez przypadek, żaden z czterech członków zespołu nie został wybrany do służby wojskowej.To wydarzenie otworzyło drogę do realizacji ich ambicji o przejściu na zawodowstwo. Ostatecznym czynnikiem ,który to przesądził było odejście Gary Schobera z zespołu w 1965r.
 
Jako część tzw. drugiej fali rocka w Australii,trio w 1966r podpisało kontrakt nagraniowy z Go!Records.Podczas jednej porannej sesji na początku roku zespół nagrał cztery utwory pod okiem producenta Rona Tudora w Armstrong Studios w południowym Melbourne.Dwa z nich Tonight you’re gonna fall in love i Take me for a little while wybrano na strony A singli.Z wytwórnią Go! powiązany był telewizyjny show GO!! Show i magazyn muzyczny Go-Set.
 
W 1967r era Go! pomału się kończyła,ale w ich archiwach pozostało wiele cennych materiałów.Deakins kontynują karierę jeszcze przez kilka lat.Na początku lat 70-tych ,ich perkusista Ian Kincaid odszedł z zespołu by przyłączyć się do grupy artystów występujących dla żołnierzy australijskich walczących podczas wojny wietnamskiej.Gdy Ian wrócił do Melbourne w 1972 roku, grupa ponownie zreformowała się. Teraz jako kwintet, który obejmował członków oryginalnego składu z 1966 roku Jeff Donoghue, Ian Kincaid i Bob Miller, plus dwóch nowych członków,których Ian poznał podczas swoich doświadczeń w Wietnamie.Grupa z dodatkowym wokalistą i klawiszowcem występowała na scenie pub rocka,by w końcu w 1973r rozwiązać się.Swój ostatni koncert dali w Blackburn Hotel.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Aus N.Zel Wytwórnia
[Aus] 		Komentarz
Tonight You're Gonna Fall In Love With Me / I'll Make You MineDeakins10.196688[2]-Go! G 5033-
Take Me For A Little While / Look & LearnDeakins12.196679[2]-Go! G 5041-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Delaney & Bonnie

Delaney Bramlett (ur. 1.07.1939 r. w Pontotoc w stanie Mississippi, USA) po raz pierwszy zauważony został jako członek Shindogs, zespołu występującego w telewizji amerykańskiej w programie "Shindig". Nagrywając razem z tą grupą, Delaney jednocześnie wydał kilka solowych singli, nie odnosząc jednak sukcesu.

Zdarzeniem przełomowym było poznanie w Kalifornii Bonnie Lynn (właśc. Bonnie 0'Farrell, ur. 8.11.1944 r. w Acton w stanie Illinois, USA). Bonnie, jego przyszła żona, jako wokalistka miała już na swym koncie współpracę z kilkoma sławnymi muzykami, takimi jak Little Milton, Albert King czy Ike i Tina Turnerowie.

Pierwszy album duetu Delaney And Bonnie, Home, którego producentami byli Leon Russell i Donald "Duck" Dunn, ukazał się dopiero po wydaniu w 1969 r. drugiego, noszącego tytuł Accept No Substitute. Był wzorcowym przykładem białej odmiany soulu. Zawierał kilka świetnych kompozycji Delaneya, m.in. "Get Ourselves Together" i "Love Me A Little Bit Longer". Towarzyszący wokalistom zespół instrumen talny, w składzie: Bobby Keys (saksofon), Jim Price (trąbka), Bobby Whitlock (gitara), Carl Ridle (bas) i Jim Keltner (perkusja), wziął udział we wspólnej z grupą Blind Faith trasie koncertowej duetu po Stanach Zjednoczonych.

Pod wrażeniem świeżości i entuzjazmu zespołu był sam Eric Clapton, który wystąpił z nim jako gość na jednym z koncertów w Wielkiej Brytanii. Okres ten udokumentowany został wydanym w 1970 r. zbiorem koncertowym On Tour oraz znakomitym singlem "Coming Home". Prasa muzyczna i radio nie szczędziły duetowi pochwał, pochlebnie wyrażali się o nim George Harrison i Dave Mason, jednak jego sytuację pogorszyło odejście zespołu akompaniującego, który wyruszył z Joe Cockerem na trasę koncertową, promującą jego album Mad Dogs And Englishmen.

Kolejnej płycie, To Bonnie From Delaney (z 1970 r.), nagranej z Dixie Flyers i Memphis Horns, brakowało wyrazistego charakteru pierwszych albumów. Zbiór Motel Shot z 1971 r., raz jeszcze przypomniał urok wczesnych nagrań duetu, ale zarazem uświadomił, że po zmianach składu był to już inny zespół. Wydany w 1972 r. album Together był owocem nowego kontraktu z firmą Columbia Records. Jeszcze w tym samym roku narastające problemy małżeńskie doprowadziły do rozwodu tworzącej duet pary.

W późniejszych latach Delaney nagrał kilka nieudanych płyt dla wytwórni MGM i Prodigal. Nieco lepsze były trzy autorskie albumy Bonnie, zrealizowane w wytwórni Capricorn. Po nagłym, żarliwym nawróceniu na wiarę chrześcijańską, Bonnie zaczęła śpiewać w stylu gospel.

Choć duet Delaney and Bonnie jedynie przez krótki okres znajdował się w centrum zainteresowania, wywarł znaczący wpływ na współczesnych sobie muzyków. Pod koniec 1994 r. córka Delaneya i Bonnie - Bekka Bramlett — wystąpiła w składzie Fleetwood Mac podczas europejskiego tournee grupy, goszcząc m.in. w Warszawie.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Comin' home/Groupie [Superstar]Eric Clapton & Delaney,Bonnie & Friends02.197016[9]84[3]Atco 6725[written by B. Bramlett, E. Clapton][produced by Delaney Bramlett]
Teasin'/Soulin' [King Curtis]King Curtis with Delaney Bramlett,Eric Clapton & Friends04.1970-128[1]Atco 6738[written by Curtis Ousley, Delaney Bramlett][produced by Delaney Bramlett]
Free the people/Soul shakeDelaney & Bonnie05.1970-75[4] side B:43[8]Atco 6756[A:written by Barbara Keith][side B:Written by: Margaret Lewis/Myra Smith ][produced by Jerry Wexler, Tom Dowd]
They call it rock and roll music/Miss AnnDelaney And Bonnie & Friends10.1970-119[2]Atco 6788[written by Delaney Bramlett][produced by Jerry Wexler, Tom Dowd, Delaney Bramlett]
Never ending song of love/Don't deceive me [Please don't go]Delaney & Bonnie05.1971-13[15]Atco 6804[written by Delaney Bramlett][produced by Delaney Bramlett]
Only you know and i know/God knows i love youDelaney & Bonnie09.1971-20[10]Atco 6838[written by Dave Mason][produced by B. Bramlett]
Move' Em out/Sing my way homeDelaney & Bonnie01.1972-59[5]Atco 6866[written by Steve Cropper][produced by Delaney Bramlett]
Where there' s a will there' s a way/Lonesome and a long way from homeDelaney & Bonnie04.1972-99[2]Atco 6883[written by Bonnie Bramlett/Bobby Whitlock ][produced by Jimmy Miller, Delaney Bramlett]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Accept no substitute-The original Delaney & Bonnie & FriendsDelaney & Bonnie07.1969-175[3]Elektra 74 039[produced by Delaney Bramlett]
On Tour with Eric ClaptonDelaney & Bonnie04.1970-29[17]Atco 326[produced by Jimmy Miller, Delaney Bramlett]
To Bonnie from DelaneyDelaney & Bonnie10.1970-58[10]Atco 341[produced by Jerry Wexler, Tom Dowd, Delaney Bramlett]
Motel shotDelaney & Bonnie04.1971-65[23]Atco 358[produced by Delaney Bramlett]
D & B togetherDelaney & Bonnie04.1972-133[6]Columbia 31 377
Bonnie Bramlett
It's timeBonnie Bramlett02.1975-168[5]Capricorn 0148
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 7 lutego 2019

Smokie

Trzej założyciele grupy Smokie - Alan Silson, Chris Norman i Terry Uttley rozpoczęli swoje muzykowanie w zespole Elizabethans, by przez następne 4 lata grać pop w różnych miejscach - od kabaretów aż po kluby rockowe. W tym czasie zespół naęrał kilka utworów dla BBC - Radio One, a nawet podpisał kontrakt płytowy z Deccą, jednak nie udało im się zdobyć popularności.

Po zmianie nazwy (od 1973 r. zespół nazywał się Kindness) i podpisaniu kolejnej umowy, tym razem z wytwórnią RCA, grupa przez pewien czas towarzyszyła wokaliście Peterowi Noone (m.in. w Finlandii z grupą Branco) byłemu soliście Herman's Hermits. W sierpniu 1973 r. do Kindness doszedł (występujący do dzisiaj) perkusista Pete Spencer.

Na początku 1973 r. manager zespołu, Bill Hurley zainteresował swoimi podopiecznymi znaną spółkę autorską Nicky Chinn i Mike Chapman. Oni to właśnie byli autorami nowej nazwy grupy SMOKIE (początkowo Smokey),jej pierwszych przebojów i inicjatorami współpracy zespołu z prężną wytwórnią RAK, należącą do Mickie Most'a. Od tego momentu należy odliczać właściwą karierę Smokie.

W lutym 1974 r. wydany zostaje album "Pass get Around", przebojowe single przychodzą począwszy od marca 1975 r., kiedy RAK wydaje: "Pass It Around" a następnie po dwóch miesiącach "If You Think You Know How To Love Me". Ten ostatni utwór stal się dużym przebojem w prawie całej Europie. a nawet w Australii. Każde kolejne nagranie Smokie jest notowane na listach bestsellerów w wielu krajach. Więcej: w plebiscycie dwutygodnika "Der Musik-market (RFN) Smokie uznano "najpopularniejszym zagranicznym wykonawcą 1976 r.

Muzykę zespołu można scharakteryzować jako typowo dyskotekową, adresowaną do najmłodszej publiczności. Ale dzięki starannym aranżacjom i niezłym współbrzmieniom wokalnym zespół pozyskał sobie również uznanie starszych i bardziej wymagających słuchaczy. Na rynku brytyjskim Smokie cieszą się zasłużoną popularnością.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
If you think you know how to love me/'Tis meSmokie07.19753[9]96[3]Rak RAK 206[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn]
Don' t play your rock' n' roll to me/Talking Her RoundSmokie10.19758[7]-Rak RAK 217[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn]
Something' s been making me blue/Train SongSmokie02.197617[8]-Rak RAK 227[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn]
I' ll meet you at midnight/Miss YouSmokie10.197611[9]-Rak RAK 241[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman]
Living next door to Alice/Run To YouSmokie12.19765[11]25[20]Rak RAK 244[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn][oryginalnie nagrana przez New World]
Lay back in the arms of someone/Here Lies A ManSmokie03.197712[9]-Rak RAK 251[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman]
It' s your life/Now You Think You KnowSmokie07.19775[9]-Rak RAK 260[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman]
Needles and pins/No One Could Ever Love You MoreSmokie10.197710[9]68[5]Rak RAK 263[written by Jack Nitzche/Sonny Bono][produced by Michael Chapman]
For a few dollars more/Goin' TomorrowSmokie01.197817[6]-Rak RAK 267[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman]
Oh Carol/Will You Love MeSmokie05.19785[13]-Rak RAK 276[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][produced by Michael Chapman]
Mexican girl/You Took Me By SurpriseSmokie10.197819[9]-Rak RAK 283[written by C. Norman, P. Spencer][produced by Michael Chapman]
Take good care of my baby/ I Wanna Kiss Your LipsSmokie05.198034[7]-Rak RAK 309[written by Carole King, Gerry Goffin][produced by Smokie]
Boulevard Of Broken Dreams/If You Think You Know How To Love MeSmokie01.199077[2]-Wag WAG 10[written by A Silson][produced by Simon Humphrey]
Living next door to Alice [Who the f**k is Alice?]Smokie feat Roy "Chubby" Brown08.19953[19]Now WAG 245[written by Michael Chapman/Nicky Chinn][silver-UK]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Changing all timeSmokie11.197518[5]-Rak SRAK 517[silver-UK][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn]
Midnight cafeSmokie01.1977-173[6]RSO 3005 [US][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn]
Greatest hitsSmokie04.19776[22]-Rak SRAK 526[silver-UK][produced by Michael Chapman/Nicky Chinn]
The Montreux AlbumSmokie11.197852[2]-Rak SRAK 6757[silver-UK][produced by Michael Chapman]
The Very Best of Smokie – 14 Hit SinglesSmokie10.198023[13]-Rak SRAK 540
Uncovered-The very best of SmokieSmokie03.200163[3]-Universal Music TV 0138172


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Éric Estève

Éric Estève (ur. 14 lipca 1951 r.) - francuski autor, kompozytor i piosenkarz.
Pierwotnie odkryty przez Véronique Sanson (była żona Stephena Stillsa ) w wieku 17 lat, Estève nagrywał  dla Epic . Veronique zaoferowała Éricowi pierwszą część jej występu i wykorzystała go jako wokalistę w swoim własnym programie, a także na albumach Live At the Olympia 1976 , Hollywood i 7e .


W 1978 roku Michel Berger i Luc Plamondon zaproponowali Éricowi rolę Ziggy w ich operze rockowej Starmania . W skład oryginalnego składu Starmania wchodzili Daniel Balavoine , Claude Dubois, Diane Dufresne, France Gall , René Joly, Fabienne Thibeault i Nanette Workman .

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa Ger Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
Sky HighÉric Estève03.1976------19[1]-Epic EPC S 3928[written by Des Dyer,Clive Scott]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Jim Capaldi

Ur. 24.08.1944 r. w Evesham w hrabstwie Worcestershire, Anglia. Syn nauczyciela muzyki, od dziecka pobierał lekcje śpiewu i gry na fortepianie, jednak jego ulubionym instrumentem miała stać się perkusja. Po okresie występów w półamatorskich zespołach The Hellions (wraz z Dave'em Masonem) i Deep Feeling (z Chrisem Woodem), zaprzyjaźnił się z wokalistą Steve'em Winwoodem, występującym jeszcze wówczas w The Spencer Davis Group.

W 1967 r. czwórka muzyków (Winwood, Capaldi, Wood i Mason) założyła formację Traffic, która na przestrzeni burzliwej, ośmioletniej historii uchodziła za jeden z najciekawszych progresywnych zespołów brytyjskich. W tym okresie Capaldi, oprócz gry na perkusji, zabłysnął jako autor finezyjnych tekstów pisanych do nowatorskiej muzyki Winwooda. Podczas absencji wokalisty, spowodowanej jego występami w supergrupach Blind Faith i Air Force Gingera Bakera, Capaldi nagrał solowy album Oh How We Danced. Powodzenie płyty na listach amerykańskich umożliwiło mu regularne wydawanie kolejnych autorskich longplayów. Najciekawszy z nich, Short Cut Draw Blood z 1974 r., zawierał dwa singlowe przeboje: "It's Ali Up To You" i "Love Hurts" - dynamiczną wersję tematu Boudleaux Bryanta.

W 1976 r. muzyk odbył chłodno przyjętą trasę koncertową z własnym zespołem The Space Cadets. Zawiesiwszy lukratywną współpracę z Winwoodem, osiedlił się w Brazylii. Capaldi, obdarzany często mianem "Gentleman Jim" (zasadniczo kojarzącym się z gwiazdorem muzyki country Jimem Reevesem), zyskał w historii rocka więcej sympatii niż sławy.

W 1989 r. przypomniał się albumem Some Come Running, uczestniczył też w nagraniu bestsellerowego albumu Winwooda, Roll With It. W rok później towarzyszył sławnemu wokaliście na płycie Refugees Of The Heart, był też autorem jego amerykańskiego przeboju "One And Only Man". Współpraca starych przyjaciół trwa do dziś, czego dowodem jest sygnowany nazwą Traffic album Far From Home z 1994 r. oraz występ na festiwalu Woodstock '94.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Eve / Going Down Slow All the WayJim Capaldi04.1972-91[4] Island 1204[written by Jim Capaldi][produced by Chris Blackwell, Jim Capaldi]
It's All Right / Whale Meat AgainJim Capaldi01.197527[6]55[7]Island 003[written by Jim Capaldi][produced by Jim Capaldi]
It's All Up to You / Whale Meat AgainJim Capaldi06.1975-110[3]Island 025[written by Jim Capaldi][produced by Jim Capaldi]
Love Hurts / Sugar HoneyJim Capaldi12.19754[11]97[1]Island 045[oryginalnie nagrana przez Roy'a Orbisona][written by Boudleaux Bryant][produced by Steve Smith]
That's Love / RunawayJim Capaldi04.1983-28[13]Atlantic 89 849[written by Jim Capaldi][produced by Steve Winwood,Jim Capaldi]
Living on the Edge / Gifts of Unknown ThingsJim Capaldi08.1983-75[5]Atlantic 89 799[written by Jim Capaldi][produced by Steve Winwood,Jim Capaldi]
I'll Keep Holding On/Tales of powerJim Capaldi09.1984-106[3]Atlantic 89 625[written by Jim Capaldi, Kenny Lynch, Chris Parren][produced by Jim Capaldi, Stewart Levine]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
Oh How We DancedJim Capaldi03.1972-82[11]Island 9314[produced by Jim Capaldi, Chris Blackwell]
Whale Meat AgainJim Capaldi08.1974-191[3]Island 9254[produced by Jim Capaldi]
Short Cut Draw BloodJim Capaldi12.1975-193[4]Island 9336[produced by Steve Smith, Jim Capaldi, Chris Blackwell]
Fierce HeartJim Capaldi05.1983-91[12]Atlantic 80 059[produced by Steve Winwood, Jim Capaldi]
Some Come RunningJim Capaldi12.1988-183[8]Island 91 024-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Andy Scott

James Paul Andrew "Andy" David Scott (ur . 30 czerwca 1949r w Wrexham ( Walia )) to brytyjski muzyk , autor tekstów , producent i gitarzysta zespołu The Sweet .
Urodzony w 1949 roku na północy Walii, Scott dorastał z trzema rodzeństwem. Najpierw ukończył szkołę średnią, a następnie odbył staż jako bankier . Następnie rozpoczął karierę jako muzyk.
Początkowo Scott grał na gitarze basowej w różnych zespołach, takich jak Missing Links , Silverstone Set , The Cool , Scaffold i Mayfield's Mule , później, pod koniec lat 60-tych , przejął śpiewanie z Elastic Band i grał na gitarze prowadzącej .

W 1970 r. Scott natrafił na reklamę brytyjskiego magazynu muzycznego Melody Maker , w którym poszukiwano gitarzysty dla "obiecującego zespołu". Po castingu przyszedł do The Sweet. Jego pierwszy koncert z The Sweet odbył się 26 września 1970 roku w The Windsor Ballroom w Redcar w Anglii. Z Scottem jako głównym gitarzystą The Sweet stał się najbardziej komercyjną brytyjską grupą rockowo-rockową lat 70 - tych .

W 1978r, starcia z poprzednim wokalistą zespołu, Brianem Connolly , spowodowały,że został  wykluczony z zespołu. Sukces Andy'ego Scotta i dwóch pozostałych członków The Sweet, Micka Tuckera ( perkusja ) i Steve Priesta (bas) spowodowały ,że powrócił.

Po rozpadzie zespołu ogłoszonego w 1982 roku, doszło w 1985 roku do kolejnej reaktywacji   przez Andy Scotta i Micka Tuckera. Innymi muzykami byli Paul Mario Day (wcześniej Iron Maiden ) jako wokalista, Phil Lanzon (wcześniej Grand Prix , następnie Uriah Heep ) jako klawiszowiec i Mal McNulty (wcześniej Weapon ) jako basista. Po odejściu Tuckera w 1991 roku nazwa zespołu zmieniła się po raz pierwszy na Andy Scott’s Sweet .

Zespół często zmieniał się od tej pory, Scott był stałym członkiem zespołu. Nadal koncertuje z Pete'em Lincoln'em (główny wokalista , bas , wcześniej z Cliffem Richardem , Shakin 'Stevensem i Sailor ), Tony'em O'Horą ( keyboard / gitara, wokal, wcześniej Praying Mantis , Onslaught ) i Bruce Bisland ( perkusja , wcześniej Praying Mantis), ponownie pod nazwą The Sweet. W 2009 roku u Andy'ego Scotta zdiagnozowano raka prostaty , który przeżył po leczeniu. Następnie zaangażował się we wczesne wykrywanie i kontrolę choroby. Był na przykład głównym organizatorem pierwszego koncertu charytatywnego "Rock Against Cancer" w All Cannings ( Wiltshire ) w maju 2012 roku. Wraz z nim Brian May i Midge Ure prowadzili koncert.

 Dziś Andy Scott mieszka niedaleko Devizes w Wiltshire.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa Ger Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
Lady StarlightAndy Scott03.1976------17[1]-RCA Victor 2929[written by Andy Scott]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Barracudas

Grupa założona w 1979r jako zespół „neo-surfingowy”. Jedynym nagraniem Barracudas, które weszło w Wielkiej Brytanii do Top 40, był wtórny „Summer Fun” z 1980r. W skład grupy weszli Jeremy Gluck (śpiew), Robin Wills (gitara, śpiew), David Buckley (gitara basowa, śpiew) i Nicky Turner (perkusja, śpiew).

Zespół porzucił ten kierunek muzyczny, nagrywając debiutancki album Drop Out With The Barracudas. Nowsze nagrania, m.in. „I Saw My Death In A Dream Last Night”, pobrzmiewały amerykańską psychodelią; na początku lat 80-tych  zespół stał się jednym z głównych przedstawicieli „odrodzenia” muzyki w stylu amerykańskich zespołów „garażowych”. Pierwotną sekcję rytmiczną zastąpili wkrótce Jim Dickson i Terry Smith. Jednak indywidualny styl grupa wypracowała dopiero po dojściu Chrisa Wilsona (dawniej Flamin’ Groovies). Jego wpływ słychać było na następnych studyjnych albumach Barracudas, Mean Time i Endeavour To Persevere, ale te doskonałe płyty ukazały się wyłącznie na rynku francuskim.

 Nie udało się grupie podpisać kontraktu w Wielkiej Brytanii, co właściwie uniemożliwiło dalszy rozwój i zespół rozpadł się w grudniu 1984r. Wilson i Wills pracowali potem razem w nowej formacji Fortunate Sons, a Gluck, były dziennikarz muzycznego pisma „Sounds”, wrócił do kariery prasowej - pisał głównie dla magazynu „Q” (jako Jeremy Clarke) - i nagrał dwie płyty solowe.

Buckley założył wegetariańską firmę cateringową, a potem sformował zespoły High Noon i East West. Nick Turner grał z zespołem Lords Of The New Church, a potem pracował w wytwórni IRS Records. Gluck i Wills reaktywowali Barracudas w latach 90-tych i nagrali album Wait For Everything, ale dalszą działalność uniemożliwił im brak pieniędzy.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Summer Fun/Chevy BabyBarracudas08.198037[6]-EMI-Wipe Out Z 5[written by R. Wills][produced by Kenny Laguna]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Pato Banton

Właśc. Patrick Murray, ur. w Birmingham (Anglia). Banton po raz pierwszy "wypłynął" w 1982 na albumie Special Beat Service grupy Beat.
Potem nagrał duet "Pato And Roger A Go Talk" z Ranking Rogerem i nagrywał dla wytwórni Fashion Records i Don Christie. Debiutancki singel "Hello Tosh" był elementem kampanii reklamowej firmy Toshiba z 1985.

Pierwszą płytę długogrająca nagrał Banton z magikiem dubu Mad Professorem. Z artystą tym przygotował też wspólnie album Recaptured cztery lata później. Na debiutanckim albumie solowym Bantonowi towarzyszył własny zespół studia nagraniowego Studio 2 z Birmingham. Swój "toasting" i dub Banton podczas wszystkich występów ubarwiał, wcielając się komicznie w bohaterów swoich utworów. Od tego czasu jego nagrania coraz bardziej zbliżają się do popu i soulu, a linia między jamajskim "toastingiem" a amerykańskim rapem w jego twórczości coraz bardziej się zaciera.

W nagraniu albumu Wize Up!, z którego zresztą pochodził niespodziewany hit - własna wersja "Spirits In The Materiał World" grupy Police, wspomógł Bantona David Hinds ze Steel Pusle. W latach 90-tych Banton zdobył sobie dużą grupę fanów w USA, gdzie jego płyty ukazują się nakładem IRS Records. Jednak ogromna popularność jego koncertów nigdy nie "spłynęła" na jego płyty; w 1994 wytwórnia zasugerowała mu nagranie własnej, popowej wersji jakiegoś przeboju.
W towarzystwie Robina i Aliego Campbellów z UB40 nagrał więc napisany przez Eddy'ego Granta "Baby Come Back". Stał się on hitem na całym świecie - w Europie, Azji i Australii sprzedało sie ponad półtora miliona egzemplarzy.

Na fali tego sukcesu Sting zaprosił Bantona do nagrania własnej wersji jego przeboju "Cowboy Song", która również odniosła duży sukces komercyjny.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Baby Come BackPato Banton featuring Ali And Robin Campbell Of UB4010.19941[4][27]-Virgin VSCDT 1522[platinum-UK][written by Eddy Grant][produced by Stoker]
This Cowboy SongSting feat Pato Banton02.199515[6]-A&M; 5809652[written by Sting][produced by Stoker,Michael Railton]
Bubbling HotPato Banton with Ranking Roger04.199512[17]-Virgin VSCDT 1530[written by Roger Charlery,Patrick Murray][produced by Pato Banton]
Spirits In The Material World Pato Banton with Sting01.199636[5]-MCA MCSTD 2113[written by Sting][produced by Trevor Horn]
Groovin' Pato Banton & Reggae Revolution07.199614[13]-IRS CDEIRS 195[written by E. Brigati Jr., F. Cavaliere][produced by Beatmasters]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Band of Susans

Skład tej amerykańskiej formacji gitarowej był bardzo zmienny, choć jej trzonem zawsze pozostawał kompozytorsko-tekściarski duet: Robert Poss (ur. 20.11.1956r w Buffalo w stanie Nowy Jork, USA; gitara, śpiew) oraz Susan Stenfer (ur. 11.05. 1955r w Buffalo; gitara basowa, gitara, śpiew).

 Possowi oferowano wcześniej posadę gitarzysty w Public Image Limited, gdy odszedł z tego zespołu Keith Levene. Razem ze Stenger Poss współpracował też z kompozytorem gitarowym Rhysem Chathamem. W końcu para założyła własny zespół. Nazwa wzięła się stąd, że w pierwszym składzie znalazły się trzy panie o imieniu Susan. Pozostałymi członkami byli Ron Spitzer (perkusja; zastąpiony potem przez Joeya Kaye’a), Page Hamilton (gitara, śpiew; w 1992r założył grupę Helmet) oraz Anne Husick, która przejęła schedę po Karen Haglof jako trzecia gitarzystka. Miejsce Haglof, ze wzlędu na jej niechęć do wyjazdów w trasy koncertowe, sporadycznie zajmował też Bruce Gilbert z Wire.

Jednak zmiany personalne miały niewielki wpływ na wewnętrzną dynamikę zespołu, ponieważ przy angażowaniu nowych muzyków „nie szukamy źródła nowych pomysłów, zespół podoba nam się taki, jaki jest...’’ Dwoma albumami wydanymi przez wytwórnie niezależne grupa zdobyła sobie fanów po obu stronach Atlantyku. Krążek The World And The Flesh z 1991r ukazał się już nakładem Restless Records. Gitarowa nawałnica tworzona przez Band Of Susans podczas koncertu daje odbiorcom jedyne w swoim rodzaju przeżycia wzrokowe i słuchowe, które pismo „New Musical Express” opisało tymi słowy: „ni mniej, ni więcej, jak czysta, demoniczna euforia”.

Album z 1995 pod ironicznym tytułem Here Comes Success („Oto nadchodzi sukces”) - zważywszy na to, że zespół był o krok od rozwiązania - otwierał czarujący utwór „Elizabeth Stride (1843-88)”, opowieść o jednej z ofiar Kuby Rozpruwacza, która mieszkała przy tej samej ulicy co Senger.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Blessing And Curse EP.Band of Susans.1987--Trace Elements TE 1015[produced by Robert Poss]
Now EP.Band of Susans.1992--Restless 7 72722-2[written by Robert Poss, Susan Stenger][produced by Robert Poss]
Mood SwingBand of Susans.1993--Sing Fat 19292[produced by Robert Poss]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Hope Against HopeBand of Susans.198811.Indie Chart-Blast First FU 5 [produced by Robert Poss]
Love AgendaBand of Susans04.19896.Indie Chart-Blast First BFFP 43[produced by Robert Poss]
The Word and the FleshBand of Susans09.1991--Restless 7 72534-2 [US][produced by Robert Poss]
VeilBand of Susans07.1993--Restless 7 72733-2 [US][produced by Robert Poss]
Here Comes Success Band of Susans02.1995--Blast First BFFP 114[produced by Robert Poss]



Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)