Adrian Belew

Ur. w stanie Kentucky (USA). Ten gitarzysta ma za sobą bogatą i urozmaiconą karierę - z jego usług korzystało wiele gwiazd. Jego kameleonowy styl, obejmujący zarówno "zakręcony" rock progresywny, jak i tandetny pop, sprawia, że jego partie są bardziej anonimowe, niż można by się spodziewać.

Szlifów nabierał u boku Franka Zappy. Potem świetnie sprawdził się na pełnych napięcia nagraniach Talking Heads z początku lat 80-tych (Remain In Light, The Warne Of This Band, Stop Making Sense itd.). Innym jego klientem była "wyrosła" z Talking Heads formacja Tom Tom Club.
Pracował też z reaktywowanym King Crimson, zanim Robert Fripp postanowił wznowić karierę solową- i zachęcił Belewa, by uczynił to samo.

Funkowe brzmienia, które ubarwiły Remain In Light pojawiły się na debiutanckim albumie solowym, nagranym wspólnie z dawnymi kolegami ze Środkowego Zachodu USA. Album był niespójny i pozbawiony przewodniej stylistyki ("rozciągał" się do funka do rocka); nie ilustrował sprawdzonych przecież wcześniej umiejętności gitarzysty. Krążek Twang Bar koncentrował się na aspektach technicznych i choć czasem dość suchy, "mógł się podobać zagorzałym fanom King Crimson. Desire Caught By The Tail (tytuł "pożyczony" ze sztuki Picassa) był jednoosobową wprawką nagraną w domowym studiu. Wkrótce potem Belew zaczął grać z formacją Bears.

Zwołał dawnych przyjaciół z rockowej grupy Raisins ze Środkowego Zachodu USA i zaczął tworzyć własne utwory, w których efekty muzyczne i gitarowe improwizacje mogłyby się zaprezentować na popowym tle. Debiut Bears wywołał porównania ze Squeeze i XTC, i to nie bez powodu. Album był dużo bardziej przystępny niż poprzednie propozycje - Belew zdecydowanie wykazał się talentem do tworzenia kompozycji popowych, a przy tym wyraźnie uwidoczniły się jego umiejętności, przedtem ukryte pod grubą warstwą innych dźwięków.

Nawet teksty, choć nie należały do sprawdzonego stylu Difforda/Tilbrooka czy Mouldinga/Partridge'a nie były złe. To samo można powiedzieć o drugim- i zarazem ostatnim - krążku Bears, na którym powtórzona została ta skuteczna recepta. Jednak pomimo oczywistych zalet i bardzo dobrych recenzji w co bardziej wyrobionych gazetach muzycznych, płyty nie sprzedawały się dobrze i trzej pozostali członkowie Bears założyli własną formację Psychodots.

Belew natomiast przeniósł nieco z tej nowo odkrytej przystępności - i instynktu popowego - na swój drugi album solowy, wydany tym razem nakładem Atlantic Records. Stało się jasne, że Belew komponuje teraz na fortepianie, co zmieniło brzmienie powstających w ten sposób nagrań, choć i na nich zdarzały się eksplozje gitarowego szaleństwa. Na Young Lions znalazły się dwie piosenki zaśpiewane przez Davida Bowiego, z którym Belew miał ruszyć w trasę koncertową jako gitarzysta i dyrektor ds. muzycznych.
 
"Pretty Pink Rose" Bowiego był zdecydowanie najlepszym utworem na płycie, ale świetnych było też kilka utworów Belewa. Szczególnie dobry okazał się "Men In Helicopters" - opowiadał o kłusownikach polujących na nosorożce. Zestaw uzupełniały własne wersje "Heartbeat" Buddy'ego Holly'ego i "Not Alone Anymore" Traveling Wilburys.

Album Inner Revolution był z kolei pastiszem muzyki Beatlesów-zawierał doskonałe obserwacje ich gry i śpiewu. W 1995 Belew wspólnie z Frippem nagrał kolejny album King Crimson - Thrak.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Oh Daddy / Peaceable Kingdom	Adrian Belew	08.1989	-	58[8]	Atlantic 88 904	[written by Adrian Belew][produced by Adrian Belew]
Pretty Pink Rose	Adrian Belew with David Bowie	06.1990	89[2]	-	Atlantic A 7904 [UK]	[written by David Bowie][produced by Adrian Belew]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lone Rhino	Adrian Belew	07.1982	-	82[9]	Island 9751	[produced by Adrian Belew]
Twang Bar King	Adrian Belew	10.1983	-	146[7]	Island 90 108	[produced by Adrian Belew]
Mr. Music Head	Adrian Belew	07.1989	-	114[11]	Atlantic 81 959	[produced by Adrian Belew]
Young Lions	Adrian Belew	06.1990	-	118[11]	Atlantic 82 099	[produced by Adrian Belew]