Muddy Waters

Właśc. McKinley Morganfield, ur. 4.04.1915 r. w Rolling Fork w stanie Missisipi (USA), zm.
30.04.1983 r. w Downers Grove w stanie Illinois.
Muddy Waters - jedna z czołowych postaci powojennego bluesa - dorastał w Clarksdale, prowincjonalnym miasteczku w Missisipi. Najpierw uczył się grać na harmonijce. Opanowawszy, przy pomocy Scotta Bonhama, podstawy gry na gitarze, zetknął się z legendarnym Sonem Housem, który uczył go grać techniką "bottleneck". Ten początkowy okres jego kariery został udokumentowany na taśmie przez Alana Lomaxa. Objeżdżając Południe Stanów Zjednoczonych i dokonując nagrań muzyki ludowej dla Biblioteki Kongresu, ten znakomity archiwista trzykrotnie zarejestrował występy Watersa w latach 1941-42.
 

Rok później arysta przeniósł się do Chicago, gdzie zaprzyjaźnił się z Big Billem Broonzym. Wpływ i pomoc tego ostatniego okazały się istotne dla młodszego kolegi. Muddy grywał w klubach z pianistami Lee Brownem, Eddiem Boydem i Sunnylandem Slimem, a później z Jimmym Rogersem i Blue Smittym. Wkrótce zaczął korzystać z gitary wzmacnianej elektrycznie. W 1948 r. podpisał kontrakt z nowo powstałą wytwórnią Aristocrat, której nazwę zmieniono później na Chess Records. Jego drugi singel z utworami "I Feel Like Goin' Home"/ "I Can't Be Satisfied" osiągnął pewne powodzenie wśród fanów rhythm'n'bluesa. Dyskretny akompaniament Biga Crawforda na gitarze basowej pojawił się także w kolejnych utworach, m.in. w "Rollin' And Tumblin"', "Rollin' Stone" i "Walking Blues".
W nagraniach z tego okresu Waters prezentował silne związki z korzeniami bluesa z Delty Missisipi oraz wpływ Tommy'ego Johnsona, Leroya Carra i Peetiego Wheatstrawa.
 

W 1951 r. Muddy Waters grał już z zespołem, przez który przewinęli się z czasem tacy muzycy, jak Otis Spann (fortepian), Jimmy Rogers (gitara) oraz harmonijkarze: Little Walter, Walter "Shakey" Horton i James Cotton. Taka liczba utalentowanych muzyków sprawiła, że Muddy Waters Band stał się najbardziej wpływowym zespołem w Chicago i nagrał wiele znaczących utworów, wśród których znalazły się "Long Distance Call", "Hoochie Coochie Man", "Fve Got My Mojo Working", "Close To You", "Mannish Boy", "Just Make Love To Me", "You Need Love" i "I'm Ready". W nagraniach tych szczególnie wybijały się surowe dźwięki gitary lidera i jego pełen namiętności śpiew. Artysta umocnił swoją międzynarodową pozycję, odbywając w 1958 r. tournee po Wielkiej Brytanii, zaproszony przez puzonistę jazzowego Chrisa Barbera.
 

Pomimo że w pewnych kręgach spotkał się z krytyką związaną z używaniem przez niego sprzętu nagłaśniającego, oddziaływanie Watersa na nowe pokolenie białych entujastów bluesa było ogromne. Cyril Davies i Alexis Korner odeszli pod jego wpływem od muzyki skifflowej, a utworzony przez nich zespół Blues Incorporated stał się z kolei inspiracją do zaistnienia takich grup i artystów, jak The Rolling Stones, The Graham Bond Organisation czy Long John Baldry, doprowadzając do powstania brytyjskiego rhythm'n'bluesa. Jak na ironię, podczas gdy podobne grupy odnosiły sukcesy komercyjne, Waters musiał walczyć z obojętnością. Ponieważ uznano go za "staromodnego" w przededniu spopularyzowania muzyki soul, był zmuszony uwspółcześnić brzmienie i repertuar.
 

Wynikiem tego okazały się niedoceniane płyty, m.in. Electric Mud, na której znalazła się wersja utworu The Rolling Stones "Let's Spend The Night Together", ukazująca artystę w zupełnie innym świetle. Lepiej odebrany został album Fathers And Sons, w którego nagraniu wspomagali Watersa Paul Butterfield i Mike Bloomfield. Mimo wszystko twórczość artysty w latach 60. przyniosła rozczarowanie. W tym okresie w jego zespole grali m.in. Willie Smith, Sammy Lawhorn, Luther "Georgia Boy" Johnson, Pee Wee Madison, Paul Oscher i Pinetop Perkins.
 

Płyta The London Sessions przyciągnęła uwagę słuchaczy, podobnie jak pojawienie się gitarzysty na albumie The Last Waltz zespołu The Band. Muzykami jego zespołu w latach 70. byli m.in. Jerry Portnoy, Bob Margolin i Luther Johnson Junior. Prawdziwe odrodzenie popularności przyniosła jednak dopiero pełna natchnienia współpraca z gitarzystą Johnnym Winterem. Ten uczeń Watersa wyprodukował i zaaranżował utwory na czterech wspaniałych albumach wydanych przez Blue Sky, które ponownie ukazały żar i charakter muzyki Watersa, znane z jego wczesnych nagrań. Dwa z nich "Hard Again" i "I'm Ready" otrzymały nagrody Grammy. Przywróciło to odpowiednią rangę muzyce, jaką po sobie zostawił. Artysta zmarł w 1983 r. na niewydolność serca. Nadal uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych muzyków bluesowych. W 1976 r. występował w Polsce podczas Jazz Jamboree.  

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Feel Like Going Home/ I Can't Be Satisfied	Muddy Waters	09.1948	-	-	Aristocrat 1305	[written by Muddy Waters][11[2].R&B Chart]
Louisiana Blues/Evan's Shuffle	Muddy Waters	01.1951	-	-	Chess 1441	[written by Muddy Waters][10[1].R&B Chart]
Long Distance Call/Too Young To Know	Muddy Waters	04.1951	-	-	Chess 1452	[written by Marshall, Paul][8[1].R&B Chart]
Honey Bee/Appealing Blues	Muddy Waters	07.1951	-	-	Chess 1468	[written by Muddy Waters][10[1].R&B Chart]
Still A Fool/My Fault	Muddy Waters	11.1951	-	-	Chess 1480	[written by Muddy Waters][9[3].R&B Chart]
She Moves Me/Early Morning Blues	Muddy Waters	02.1952	-	-	Chess 1490	[written by Muddy Waters][10[1].R&B Chart]
Mad Love/ Blow Wind, Blow	Muddy Waters	11.1953	-	-	Chess 1550	[written by Muddy Waters][6[2].R&B Chart]
I'm Your Hoochie Cooche Man/She's So Pretty	Muddy Waters	03.1954	-	-	Chess 1560	[written by Muddy Waters][3[13].R&B Chart]
Just Make Love To Me/Oh! Yeh	Muddy Waters	06.1954	-	-	Chess 1571	[written by W. Dixon][4[13].R&B Chart]
I'm Ready/I Don't Know Why	Muddy Waters	10.1954	-	-	Chess 1579	[written by W. Dixon][4[9].R&B Chart]
Manish Boy / Young Fashioned Ways	Muddy Waters	06.1955	-	-	Chess 1602	[written by Mel London,McKinley Morganfield,Bo Diddley][produced by Johnny Winter,Marshall Chess][5[6].R&B Chart]
Sugar Sweet / Trouble, No More	Muddy Waters	11.1955	-	-	Chess 1612	[A:written by Mel London][B:written by Morganfield][A:11[2].R&B Chart][B:7[6].R&B Chart]
Don't Go No Farther / Diamonds at Your Feet	Muddy Waters	07.1956	-		Chess 1630	[written by W. Dixon][9[2].R&B Chart]
Forty Days And Forty Nights/All Aboard	Muddy Waters	05.1956	-	-	Chess 1620	[written by Roth][7[6].R&B Chart]
Close to You / She's Nineteen Years Old	Muddy Waters	09.1958	-	-	Chess 1704	[written by M- Morganfield][9[13].R&B Chart]
Manish Boy/I'm Your Hoochie Coochie Man	Muddy Waters	07.1988	51[6]	-	Epic EPC 651637	[written by Mel London,McKinley Morganfield,Bo Diddley]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Electric Mud	Muddy Waters	11.1968	-	127[8]	Cadet Concept 314	[produced by Marshall Chess,Charles Stepney,Gene Barge]
Fathers and Sons	Muddy Waters	09.1969	-	70[10]	Chess 127	[produced by Norman Dayron]
Hard Again	Muddy Waters	02.1977	-	143[7]	Blue Sky 34 449	[produced by Johnny Winter]
I'm Ready	Muddy Waters	02.1978	-	157[6]	Blue Sky 34 928	[produced by Johnny Winter]
King Bee	Muddy Waters	05.1981	-	192[2]	Blue Sky 37 064	[produced by Johnny Winter]