Ora D. Allen (ur. 16 lipca 1934r- zm. 8 stycznia 2018r), znana pod pseudonimem artystycznym
Denise LaSalle, była amerykańską piosenkarką bluesową, R&B i soul, autorką tekstów piosenek i producentką muzyczną, która po śmierci Koko Taylor została okrzyknięta „Królową Bluesa”. Jej mężem był raper Super Wolf. Do najbardziej znanych utworów LaSalle należały „Trapped by a Thing Called Love”, „My Toot Toot”, „I'm So Hot” i „Down Home Blues”.
LaSalle, najmłodsza z ośmiorga dzieci, urodziła się jako Ora D. (lub Ora Dee) Allen 16 lipca 1934 roku w pobliżu Sidon w stanie Missisipi, na obszarze znanym wówczas jako Wyspa. Jej rodzicami byli Nathaniel A. Allen Sr. i Nancy Cooper Jej rodzina pracowała jako dzierżawcy, a ona musiała zbierać bawełnę i podejmować inne prace zarobkowe, aby utrzymać rodzinę.Wychowywała się w Belzoni od siódmego roku życia i śpiewała w chórach kościelnych lokalnych grup gospel w hrabstwie Leflore. W wieku 13 lat przeprowadziła się do Chicago, aby zamieszkać ze swoim najstarszym bratem.
Występowała z muzykami R&B i pisała piosenki, inspirowane muzyką country i bluesem. Około 1963 roku, pracując jako barmanka w Mix's Lounge, poznała Billy'ego „The Kid” Emersona, który w tym czasie pracował dla Chess Records. Zaowocowało to rocznym kontraktem płytowym z Chess; jednak do żadnych sesji nagraniowych nie doszło. Później Emerson założył własną wytwórnię Tarpon i w 1967 roku nagrał dla niej „LaSalle”. Singiel „A Love Reputation” był skromnym regionalnym hitem. Założyła wraz ze swoim ówczesnym mężem Billem Jonesem niezależną firmę producencką Crajon.Jej piosenka „Trapped By a Thing Called Love” (1971) została wydana przez Westbound Records z siedzibą w Detroit. Osiągnęła ona 1. miejsce na krajowej liście przebojów R&B i 13. miejsce na liście Billboard Hot 100. Utwór zajął 85. miejsce na liście przebojów z końca 1971 roku. 30 listopada 1971 roku przyznano nagrodę w postaci złotej płyty RIAA za sprzedaż miliona egzemplarzy.
Recenzując jej debiutancki album z 1972 roku o tym samym tytule, Robert Christgau napisał w książce Christgau's Record Guide: Rock Albums of the Seventies (1981): „LaSalle wydaje się być przede wszystkim autorką tekstów piosenek, a dopiero potem piosenkarką, co może tłumaczyć pewną zawodową anonimowość w jej nietypowych nastrojach. Ale głos jest obecny - zmysłowy, ciepły, a nawet mądry, idealny do medytacyjnego funku z Memphis autorstwa [producenta] Willie Mitchella. A ponieważ jest całkiem dobrą autorką tekstów piosenek, praktycznie każdy z tych dwunastu utworów oferuje profesjonalną przyjemność”.
Napisała również udane kontynuacje, „Now Run and Tell That” i „Man Sized Job”, które zajęły 3. i 4. miejsce w pierwszej dziesiątce list przebojów R&B, a także znalazły się na liście przebojów Hot 100. Jej wczesne hity zostały nagrane w studiu nagraniowym Hi w Memphis, prowadzonym przez Mitchella, z udziałem najlepszych muzyków sesyjnych z południa. Nadal odnosiła sukcesy i wydała trzy albumy w wytwórni Westbound. W 1976 roku przeprowadziła się do Jackson w stanie Tennessee i podpisała kontrakt z ABC Records. W ABC miała kolejny hit, „Love Me Right” (10. miejsce na liście R&B, 80. miejsce na liście pop). ABC zostało przejęte przez MCA, a LaSalle nagrała dla MCA trzy albumy.
Jej album z 1979 roku zawierał „Do Ya Think I'm Sexy”, a w 1980 roku wydała album „I'm So Hot”. Super Wolf nagrał również rapowy utwór „Super Wolf Can Do It”.Kontynuowała występy na żywo i produkcję. Jej współautorska piosenka „Married, But Not to Each Other” znalazła się na składance „The Best of Barbara Mandrell” z 1979 roku. W 1982 roku LaSalle podpisała kontrakt z wytwórnią Malaco jako autorka tekstów, gdzie pisała piosenki między innymi dla Z.Z. Hill. Następnie namówiono ją do nagrania własnej płyty, co zaowocowało albumem Lady in the Street z 1983 roku.
Kontynuowała nagrywanie dla Malaco przez 15 lat i wydała szereg albumów, które spotkały się z uznaniem krytyków, począwszy od Lady in the Street (1983) i Right Place, Right Time (1984). Jej utwory R&B, soul blues i soul były grane w miejskich stacjach radiowych w stanach południowych. W 1985 roku zdobyła jedyne uznanie na brytyjskiej liście przebojów, gdy jej cover utworu „My Toot Toot” zespołu Rockin' Sidney osiągnął 6. miejsce.Wystąpiła na Long Beach Blues Festival w latach 1984 i 1993. W 1993 roku wystąpiła również na San Francisco Blues Festival. Jej album „Smokin' in Bed” (1997) sprzedał się dobrze.
LaSalle w wywiadach wspominała, że w latach współpracy z Westbound i ABC/MCA mogła swobodnie nagrywać dowolne utwory, ale w Malaco miała większe ograniczenia. Malaco było wytwórnią bluesową i oczekiwano, że będzie nagrywać głównie „hard blues”. Po latach spędzonych w Malaco, LaSalle założyła własną wytwórnię Ordena i wydała kilka albumów, w tym „God's Got My Back”, album gospel, oraz „This Real Woman” (zestaw 2 płyt CD), który jest mieszanką wszystkiego, zawiera country, R&B, bluesa i pop. W 2002 roku LaSalle ponownie nagrywała dla nowej wytwórni, tym razem dla Ecko Records, małej wytwórni soulowo-bluesowej z siedzibą w Memphis. Pierwszym albumem był „Still the Queen”. Po ponad dekadzie nieobecności powróciła do Malaco, aby w 2010 roku wydać album zatytułowany „24 Hour Woman”. W 2011 roku została wprowadzona do Galerii Sław Bluesa.
Jej mąż, James E. Wolfe, był w Jackson, gdzie otworzyła restaurację o nazwie Blues Legend Café. Restauracja znajdowała się pod adresem 436 E. Main Street, ale od tego czasu została zamknięta.[22]
LaSalle wyszła za mąż za Artica Craiga, współpracownika swojego brata A.J. w Campbell Soup, w 1956 roku, mając 22 lata. LaSalle i Craig byli razem tylko przez krótki czas, ale formalnie zakończyli małżeństwo dopiero tuż przed ślubem z drugim mężem, Billem Jonesem, w 1969 roku. Rozwiodła się z Jonesem w 1974 roku. Oboje współpracowali przy produkcji płyt i założyli niezależną firmę producencką Crajon Records. W 1977 roku wyszła za mąż za Jamesa E. „Super Wolfe” Wolfe'a Jr. Był didżejem, prowadził kilka stacji radiowych, został kaznodzieją i zmarł w 2022 roku. LaSalle miała dwoje dzieci. Po problemach z sercem i powikłaniach po upadku, w wyniku którego w październiku 2017 roku amputowano jej prawą nogę, LaSalle zmarła w otoczeniu rodziny w wieku 83 lat 8 stycznia 2018 roku.
|
Single | ||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Trapped By A Thing Called Love/Keep It Coming | Denise LaSalle | 08.1971 | - | 13[14] | Westbound 182 | [written by Denise LaSalle][produced by Crajon Enterprises][1[1][16].R&B; Chart] |
| Now Run And Tell That/The Deeper I Go (The Better It Gets) | Denise LaSalle | 03.1972 | - | 46[11] | Westbound 201 | [written by Denise LaSalle][produced by Crajon Enterprises][3[12].R&B; Chart] |
| Man Sized Job/I'm Over You | Denise LaSalle | 10.1972 | - | 55[9] | Westbound 206 | [written by Denise LaSalle][produced by Crajon Enterprises][4[13].R&B; Chart] |
| What It Takes To Get A Good Woman (That's What It's Gonna Take To Keep Her)/Making A Good Thing Better | Denise LaSalle | 05.1973 | - | - | Westbound 215 | [written by O. B. McClinton][produced by Crajon Enterprises][31[7].R&B; Chart] |
| Your Man And Your Best Friend/What Am I Doing Wrong | Denise LaSalle | 10.1973 | - | - | Westbound 219 | [written by Denise LaSalle][produced by Crajon Enterprises][92[3].R&B; Chart] |
| Don't Nobody Live Here (By The Name Of Fool)/Good Goody Getter | Denise LaSalle | 01.1974 | - | - | Westbound 221 | [written by Denise LaSalle][produced by Crajon Enterprises][67[7].R&B; Chart] |
| Get Up Off My Mind/The Best Thing I Ever Had | Denise LaSalle | 06.1974 | - | - | Westbound 223 | [written by Denise LaSalle, Bill Jones][produced by Crajon Enterprises][96[4].R&B; Chart] |
| My Brand On You/Any Time Is The Right Time | Denise LaSalle | 04.1975 | - | - | Westbound 5004 | [written by Denise LaSalle][produced by Crajon Enterprises][55[9].R&B; Chart] |
| Married, But Not To Each Other/Who's The Fool | Denise LaSalle | 06.1976 | - | 102[5] | Westbound 5019 | [written by D. LaSalle, F. Miller][produced by Crajon Enterprises][16[17].R&B; Chart] |
| Freedom To Express Yourself/Second Breath | Denise LaSalle | 04.1977 | - | - | ABC 12238 | [written by Denise LaSalle][produced by Ordena Enterprises, Inc. With Soultastic, Inc.][100[1].R&B; Chart] |
| Love Me Right/Fool Me Good | Denise LaSalle | 11.1977 | - | 80[10] | ABC 12312 | [written by Denise LaSalle][produced by Denise La Salle][10[21].R&B; Chart] |
| One Life To Live/Before You Take It To The Streets | Denise LaSalle | 05.1978 | - | - | ABC 12353 | [written by Denise LaSalle][produced by Denise La Salle][87[5].R&B; Chart] |
| Workin' Overtime/No Matter What They Say | Denise LaSalle | 10.1978 | - | - | ABC 12419 | [written by Denise LaSalle][produced by Denise LaSalle][70[6].R&B; Chart] |
| P.A.R.T.Y. (Where It Is)/Under The Influence | Denise LaSalle | 02.1979 | - | - | ABC 12443 | [written by Denise LaSalle][produced by Denise La Salle][90[2].R&B; Chart] |
| I'm So Hot/A Miracle, You And Me | Denise LaSalle | 05.1980 | - | - | MCA 41222 | [written by Denise LaSalle][produced by Denise LaSalle, Ordena][62[5].R&B; Chart] |
| My Tu-Tu/Give Me Yo' Most Strongest Whiskey | Denise LaSalle | 06.1985 | - | - | Malaco 2112 | [written by Sidney Simien][produced by Tommy Couch, Wolf Stephenson][79[5].R&B; Chart] |
| Albumy | ||||||
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Trapped by a Thing Called Love | Denise LaSalle | 02.1972 | - | 120[9] | Westbound 2012 | [produced by Bill Jones] |

Brak komentarzy:
Prześlij komentarz