Gong

 W przeciwieństwie do swoich europejskich rówieśników Hawkwind, Neu! Can i Amon Düül II, ciągle rozwijający się kolektyw znany jako Gong nie był tak dobrze znany
ze swojego pionierskiego gatunku psychodelicznego space rocka z konceptualnymi pomysłami, które obejmowały kosmitów i alternatywne rzeczywistości. Byli również jednymi z pierwszych z tych zespołów, które przyjęły - i powitały - improwizację pod koniec lat 60. i 70-tych. 

Gong był tak wpływowy, że kilku jego jednorazowych (lub dwukrotnych) członków cieszyło się karierami prowadzącymi własne projekty, w tym Gilli Smyth, Steve Hillage, Didier Malherbe, Allan Holdsworth i Pip Pyle. Założony we Francji przez Daevida Allena (członka założyciela Soft Machine) i Smytha w 1967 roku, ich tripowa muzyka była pełna humoru i dadaistycznych pasaży przesiąkniętych labiryntowymi groove'ami, wyrafinowanymi wykresami i zdrową dawką improwizacji. Debiutancki album zespołu z 1969 roku, „Magick Brother”, został wydany przez francuską wytwórnię BYG, a gościnnie wystąpił na nim awangardowy basista jazzowy Barre Phillips. 

Album „Camembert Electrique” z 1971 roku jest powszechnie uważany za klasyk i odsłania bezgraniczność brzmienia zespołu. Choć członkowie zmieniali się na przestrzeni dekad -w tym Allen i Smyth- a zespół zrodził kilka odgałęzień, zdawali się odradzać z zaskakującą liczbą nowych współpracowników. Zainspirowali również takie odgałęzienia jak Pierre Moerlin's Gong, Mother Gong, Planet Gong, Gongmaison i inne. W latach 1973 i 1974 ich albumy „Flying Teapot”, „Angel's Egg” i „You” były koncepcyjnie połączone w trylogię „Radio Gnome Invisible”, wszystkie uważane są za klasykę awangardy progresywnej. 

Do 2009 roku koncepcja obejmowała sześć albumów, w tym „Shapeshifter” (1992), „Zero to Infinity” (2000) i „2032” (2009). Pierwotny zespół reaktywował się na trasy koncertowe w latach 1996-2001. Allen zmarł w 2015 roku, a Smyth rok później, ale Gong pozostaje wciąż aktywny jako kwintet.  

Banana Moon Gong powstał pod koniec lat 60-tych, kiedy australijski gitarzysta Daevid Allen (ex-Soft Machine) zaczął tworzyć muzykę ze swoją żoną, wokalistką Gilli Smyth, w zmieniającym się składzie muzyków wspierających. Albumy z tego okresu to „Magick Brother”, „Mystic Sister” (1969) oraz improwizowany jam session „Bananamoon” (1971) z udziałem Roberta Wyatta z Soft Machine, Gary’ego Wrighta ze Spooky Tooth i Maggie Bell. Stały skład, w którego skład wchodzili Francuz Didier Malherbe (saksofon i stroiki), Christian Tritsch (gitara basowa) i Pip Pyle (perkusja), a także Allen (gitara glissando, wokal) i Smyth (śpiew w stylu space whisper), oficjalnie przyjął nazwę Gong i pod koniec 1971 roku wydał Camembert Electrique. Zespół stworzył również ścieżkę dźwiękową do filmu „Continental Circus” oraz muzykę do albumu „Obsolete” francuskiego poety Dashiela Hedayata. 

 Camembert Electrique zawierał pierwsze oznaki mitologii zespołu, przedstawiającej spokojną Planetę Gong, zamieszkaną przez Radio Gnomes, Pothead Pixies i Octave Doctors. Te postacie, wraz z Zero the Hero, były głównym tematem trzech kolejnych albumów Gonga, trylogii Radio Gnome, składającej się z albumów „Flying Teapot” (1973), „Angel's Egg” (1974) i „You” (1975). Na tych albumach główny bohater, Zero the Hero, to kosmiczny podróżnik z Ziemi, który gubi się i odnajduje Planetę Gong. Gnomy, chochliki i Doktorowie Oktawy uczą go zasad panujących w tym świecie, a następnie zostaje wysłany z powrotem na Ziemię, by szerzyć wieść o tej mistycznej planecie. Członkowie zespołu przyjęli pseudonimy - Allen był Bertem Camembertem, czyli Dziewicą Dingo, Smyth Shakti Yoni, Malherbe Bloomdido Bad de Grasse, Tritsch Kapitanem Łodzi Podwodnej, a Pyle Heap. W trakcie trylogii Tritsch i Pyle odeszli, a ich miejsce zajęli Mike Howlett (gitara basowa) i Pierre Moerlen (perkusja). Do zespołu dołączyli nowi członkowie: Steve Hillage (gitara) i Tim Blake (syntezatory). 

 W trasie koncertowej wiosna 2000 Po You, Allen, Hillage i Smyth opuścili zespół z powodu różnic twórczych oraz zmęczenia. Do zespołu dołączył gitarzysta Allen Holdsworth, a zespół zaczął dryfować w stronę wirtuozowskiego, choć pozbawionego wyobraźni jazzu fusion. Hillage i Allen wydali po kilka solowych albumów, a Smyth założył Mothergong. Niemniej jednak, trylogia ponownie zjednoczyła się na kilka jednorazowych koncertów, w tym na koncercie we Francji w 1977 roku, udokumentowanym na znakomitym albumie „Gong Est Mort, Vive Gong”. Allen ponownie spotkał się z Malherbe i Pyle'em, a także innymi muzykami, z którymi współpracował przez lata, na albumie „Shapeshifter” z 1992 roku. Hillage występował również pod pseudonimem System 7, tworząc ambient-techno. 

Na przestrzeni lat istniało wiele zespołów związanych z Gongiem, w tym Mothergong, Gongzilla, Pierre Moerlin's Gong, NY Gong, Planet Gong i Gongmaison. W nowym tysiącleciu Gong kontynuował wydawanie materiałów, w tym albumu Live 2 Infinitea wydanego jesienią 2000 roku, a także licznych reedycji. Album „I Am Your Egg” ukazał się w 2006 roku nakładem United States of Distribution. W międzyczasie różne składy zespołu, w tym Allen i Smyth, kontynuowały występy i nagrania z przerwami, aż do ostatniego albumu „I See You”, wydanego w 2014 roku. Allen zmarł na raka w Australii 13 marca 2015 roku w wieku 77 lat. Smyth zmarł w 2016 roku na zapalenie płuc.  

Gong pozostaje kwintetem w składzie: Fabio Golfetti (gitara prowadząca); Dave Sturt (gitara basowa); Ian East (instrumenty dęte drewniane i stroiki); Kavus Torabi (gitara, wokal); oraz Cheb Nettles (perkusja). W 2019 roku wydali album „Universal Also Collapses” dla K-Scope.

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Magick Brother	Gong	03.1970	-	-	Byg 529 305 [Fra]	[produced by Jean Georgakarakos, Jean-Luc Young]
Camembert Electrique	Gong	10.1971	-	-	BYG 529.353 [Fra]	[produced by Pierre Lattès]
Continental Circus [OST]	Gong	04.1972	-	-	Philips 6332 033 [Fra]	[produced by Pierre Lattès]
Flying Teapot	Gong	05.1973	-	-	Virgin V 2002	[produced by Giorgio Gomelsky]
Angel's Egg	Gong	12.1973	-	-	BYG 529.353	[produced by Gong, Giorgio Gomelsky]
You	Gong	10.1974	-	-	Virgin V 2019	[produced by Simon Heyworth and Gong]