Web Analytics Z archiwum...rocka : End Records

środa, 9 października 2024

End Records

Wytwórnia End Records została założona przez Morrisa Levy,który był w końcu lat 50-tych prezydentem Roulette Records.Po sprzedaży mniejszych oddziałów wytwórni-Rama,Gee i Tico przez Goldnera Levy'emu,zostały stworzone dwie nowe wytwórnie-End i Gone i na początku lat 60-tych włączone w skład Roulette Records.

Levy urodzony 27 sierpnia 1927r był znaną osobistością w muzycznym biznesie,przyrównywano go do ośmiornicy ponieważ swoimi interesami sięgał wszystkich obszarów rozwijającego się przemysłu muzycznego.Dekadę póżniej,w końcu lat 60-tych zyskał przydomek "ojca chrzestnego",który mówi za wszystko [75mln dochodu na początku lat 80-tych]. Spośród wielu nagrywających dla tej wytwórni wykonawców warto wyróżnić takie grupy jak: Flamingos, The Chantels, i Little Anthony and the Imperials.

Podobnie jak wytwórnia Gone, End była kolejną wytwórnią George'a Goldnera, której nazwa pochodzi od beatnickiego slangu („To po prostu koniec, człowieku!”). Wiele albumów wydanych przez wytwórnię End to kompilacje różnych artystów, w tym takich artystów jak Dubs, Isley Brothers, Gone All-Stars i JoAnn Campbell z siostrzanej wytwórni Gone. Album JoAnn Campbell [LP-306] był osobliwością, ponieważ wydała wszystkie swoje single Goldner w Gone i ani jednego w End, ale album mimo to ukazał się w wytwórni End. Powodem, dla którego artyści pop/rockowi Gone pojawili się na albumach End (przynajmniej do albumu Rala Donnera z 1961 r.), było to, że albumy Gone były zarezerwowane wyłącznie dla wydawnictw jazzowych. 

 End miał trzech głównych artystów. Pierwszym z nich był Chantels, pięć młodych dziewczyn z Nowego Jorku: Arlene Smith, Sonia Goring, Rene Minus, Lois Harris i Jackie Landry. Poznali Richarda Barretta z Valentines, który pracował dla George'a Goldnera, i został ich menadżerem, namawiając Goldnera do nagrania ich. Ich pierwsza płyta, „He's Gone”/„The Plea” [End 1001], została nagrana w lipcu 1957 r. i wydana w następnym miesiącu. „He's Gone” osiągnął szanowany #71 w kraju. Ich kolejny singiel, „Maybe” [End 1005], nagrany 16 października i wydany w grudniu 1957 r., osiągnął #15 i stał się klasykiem. Ich następny singiel, „Every Night” [End 1015], wydany w lutym 1958 r., osiągnął #39, a kolejny singiel, „I Love You So” [End 1020], osiągnął #42 po wydaniu w maju.  

Po tym sukces na listach przebojów uciekł im z End. W 1961 roku opuścili End i podpisali kontrakt z inną nowojorską wytwórnią, Carlton, gdzie mieli kilka kolejnych hitów na listach przebojów. 

 Anthony Gourdine, Ernest Wright, Tracy Lord, Glouster Rogers i Clarence Collins byli znani jako Chesters, potem Imperials, a wkrótce potem jako Little Anthony and the Imperials. Gourdine nagrywał z Duponts dla wytwórni Winley już w 1955 roku, a w 1957 roku założyli Chesters. Nagrali jeden singiel dla wytwórni Apollo [Apollo 521] w 1957 roku, a następnie nagrali „Glory of Love”, wydany w 1958 roku, dla Liberty [56119]. Chesters podpisali kontrakt z wytwórnią Goldnera End w 1958 roku, a ich pierwszy singiel został wydany wczesnym latem 1958 roku w End 1027, z „Tears on My Pillow” wspartym „Two People In The World”. Właśnie w czasie wydania singla grupa zmieniła nazwę na Imperials, a gdy singiel częściowo wspiął się na szczyt list przebojów, osiągając ostatecznie 4. pozycję, zmienili nazwę na Little Anthony & the Imperials. Grupa zdobyła pięć kolejnych rekordów na listach przebojów przed 1961 r., w tym „Shimmy, Shimmy, Ko-Ko-Bop” [End 1060] w pierwszej trzydziestce na początku 1960 r. 

Trzecim przebojem End byli Flamingos, którzy nagrywali dla legendarnej wytwórni płytowej Chance w ich rodzinnym mieście Chicago już w 1953 r. Po tym, jak Chance się rozpadło, podpisali kontrakt z Checker w Chicago i mieli dwa przeboje R&B w 1956 r., „I'll Be Home” [Checker 830, #5] i „A Kiss from Your Lips” [Checker 837, #12]. Podpisali kontrakt z wytwórnią Goldner's End w 1958 roku, a ich pierwszym wydawnictwem pod koniec tego roku było "Lovers Never Say Goodbye" [End 1035], które osiągnęło #25 na listach przebojów R&B i #52 na liście przebojów pop na początku 1959 roku. Ich następne wydawnictwo, "Love Walked In"/"At the Prom" [End 1044] całkowicie się nie powiodło, ale trzecie wydawnictwo, "I Only Have Eyes for You" [End 1046] wspięło się na #3 na listach przebojów R&B i #11 na liście przebojów pop. "Love Walked In" zostało wydane ponownie jako kontynuacja [End 1055], ale osiągnęło tylko #88 na liście przebojów pop. Sześć kolejnych singli trafiło na listy przebojów pop dla End, w tym wiosenny singiel z 1960 roku, który znalazł się w pierwszej 30-tce "Nobody Loves Me Like You Do" [End 1068]. 

 

Hity na singlowej liście przebojów "Billboard"
I Only Have Eyes For You The Flamingos 06.1959 11[13] End 1046
Love Walked In The Flamingos 10.1959 88[3] End 1055
He' s gone Chantels 09.1957 - 71[6] End 1001
Maybe Chantels 01.1958 - 15[18] End 1005
Every night [I pray] Chantels 03.1958 - 39[13] End 1015
I love you so Chantels 06.1958 - 42[7] End 1020
Tears on my pillow Little Anthony & The Imperials 08.1958 End 1027
Shimmy,shimmy,ko-ko-bop Little Anthony & The Imperials 12.1959 24[16] End 1060

 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz