Roy Harper

Ur. 12.06.1941 r. w Manchesterze, Anglia. W świat muzyki wprowadził go brat występujący w amatorskiej grupie skifflowej, ale na twórczość Harpera większy wpływ wywarła jego burzliwa młodość. Jako nastolatek zaciągnął się ochotniczo do Royal Air Force. Zniechęcony armią, symulował chorobę psychiczną, pozostając na przemian w zakładach psychiatrycznych i karnych. Później wędrował po Europie jako uliczny muzykant, by po powrocie do Wielkiej Brytanii zadomowić się w londyńskim klubie Les Cousins.

 

Pierwszy album, The Sophisticated Beggar, zapowiadał wysoce indywidualny styl pieśniarza. Kolejnemu, Come Out Fighting Genghis Smith, towarzyszyła już legenda Harpera w kręgach londyńskiego undergroundu. Wykonawca nie był jednak zadowolony z udziwnionych aranżacji producenta płyty, Shela Talmy'ego.
Trzeci longplay, Folkjokeopus, uznano za nierówny, choć właśnie na nim pojawiła się ballada "McGoohan's Blues" - pierwsza z typowych dla Harpera długich melodeklamacji. Płyta Fiut, Baroque And Beserk zainicjowała wieloletnią współpracę artysty z wytwórnią Harvest. Wprawdzie Harper krytykował później firmę za kiepską dystrybucję płyt, jednak ten właśnie album uczynił zeń liczącego się na rynku wykonawcę.
 

Prowokującym tekstom "I Hate The White Man", "Tom Tiddler's Ground" towarzyszyły humorystyczne tematy, jak "Hell's Angels" z akompaniamentem grupy The Nice. Na longplayu Stormcock znalazły się tylko cztery długie utwory uważane do dziś za szczytowe osiągnięcia Harpera dzięki aranżacjom Davida Bedforda i gitarowym popisom Jimmy'ego Page'a. Page miał trwale związać się z Harperem, dedykując mu temat "Hats Off To Roy Harper" na płycie Led Zeppelin III i uczestnicząc w nagraniach jego późniejszych albumów Lifemask i Valentine. Pierwszy był ciekawą płytą mimo technicznych niedoróbek, a drugi demonstrował klasę artysty w krótkich kompozycjach.
 

Podsumowaniem najlepszego okresu w karierze Harpera był koncertowy album Flashes From The Archives Of Oblivion. Na kolejnym HQ z 1975 r. pojawiła się nowa, akompaniująca Trigger, efemeryczna grupa w składzie: Chris Spedding (gitara), Dave Cochran (bas), Bill Bruford (perkusja). W pochodzącym z niego utworze "When An Old Cricketer Leaves The Crease" ("Kiedyś pora zejść z boiska") brzmienie górniczej orkiestry dętej podkreślało melancholię tytułowej metafory. Planowany jako uzupełnienie poprzedniego, album Commercial Break nie ukazał się z powodu rozpadu The Trigger.
 

Kolejny, Bullinamingvase, zawierał ambitny temat "One Of Those Days In England", ale upamiętnił się głównie dzięki skandalowi towarzyszącemu kąśliwej piosence "Watford Gap", krytkującej podłe wyżywienie w wojskowych stołówkach i ostatecznie wycofanej z płyty.
 

W 1975 r. zaśpiewał temat "Have A Cigar" na płycie "Wish You Were Here" Pink Floyd. Następne nagrania mimo ciekawego brzmienia nie dorównywały poprzednim. The Unknown Soldier był pierwszym ze słabszych al bumów (w jego nagraniu wzięli udział m.in. Kate Bush i David Gilmour), a Once z 1990 r. uznano przedwcześnie za powrót Harpera do dawnej formy.
Dziś uważany jest za ekscentryczny i w sumie zmarnowany talent, choć bezkompromisowy stosunek do własnej twórczości zyskał mu uznanie wśród licznych rówieśników i naśladow­ców. 

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Flat Baroque and Berserk	Roy Harper	01.1970	20[1]	-	Harvest SHVL 766	[produced by Peter Jenner]
Valentine	Roy Harper	03.1974	27[1]	-	Harvest SHSP 4027	[produced by Peter Jenner, Roy Harper]
HQ	Roy Harper	06.1975	31[2]	-	Harvest SHSP 4046	[produced by Peter Jenner]
Bullinamingvase	Roy Harper	03.1977	25[2]	-	Harvest SHSP 4060	[produced by Peter Jenner, John Leckie]
What Ever Happened To Jugula?	Roy Harper & Jimmy Page	03.1985	44[4]	-	Beggars Banquet BEGA 60	[produced by Roy Harper]
Songs of Love and Loss	Roy Harper & Jimmy Page	11.2011	95[1]	-	Salvo SALVODCD 222	[produced by Roy Harper]
Man and Myth	Roy Harper	10.2013	44[1]	-	Bella Union BELLACD 421	[produced by Roy Harper ,Jonathan Wilson,John Fitzgerald]