Kompozytor tzw. "szkoły genuińskiej" jeden z najbardziej eklektycznych na włoskiej scenie muzycznej, Baccini rozpoczął naukę gry na fortepianie jako dziecko,odkrył również muzykę pop i rock, na przemian pracując jako doker w porcie w swoim mieście, pracę którą odziedziczył po swoim ojcu i w końcu bez większego przekonania zrezygnował z niej w 1993 roku . Po kilku próbach, aby zostać zauważonym w świecie muzycznym, na pierwszym singlu z 1988 roku kryje się za pseudonimem "Espressione Musica".
W 1989 roku pod swoim nazwiskiem wydał swój debiutancki album Cartoons , nagrodzony jako objawienie w Saint Vincent i wygrywa "Targa Tenco" jako najlepszy debiut, w tym samym roku zdobył płytę lata z Figlio unico, piosenką z wspomnianej płyty.
Na drugim albumie,Il pianoforte non e` il mio forte znalazł się hit Le donne di Modena nagrany z Fabrizio De André
, (który zawsze był jego wielbicielem i przyjacielem), który wyznaczył
początek współpracy z innymi artystami. W rzeczywistości, w 1990 roku ,
zdobył Festivalbar z Sotto questo sole, wykonywanym przez Paolo Belli i Ladri di Biciclette.
Album Nomi e cognomi z 1992 roku osiągnął największy
komercyjny sukces, stając się spadkobiercą tradycji piosenkarskiej
kompozytorów Ligurii. W 1993 roku wydaje Nudo , z którego pochodzi Ho voglia di innamorarmi,
jedna z jego najbardziej popularnych piosenek z książki pod tym samym
tytułem wydanej przez Bompiani opiera się na opowieści o jego młodości
i muzyce.
Okres ciszy i bezczynności, przerwany w 1996 roku przez Baccini a colori,i występem na festiwalu w Sanremo w 1997r z piosenką Senza tu. Publikuje pierwszą antologię Baccini and Best Friends, który w rzeczywistości oferuje kilka duetów oprócz wcześniejszych kompozycji. Dwa lata później przyszła kolej na album Nostra signora degli autogrill , z udziałem Alessandro Habera w piosence Fratelli di blues.
W 2001 roku ukazuje się jego album Forza Francesco! , którego nakład wyczerpuje sie w ciągu kilku miesięcy.
W 2004 roku zadebiutował w teatrze jako aktor w musicalu Orco Loco, gdzie był współautorem libretta z Andreą G. Pinketts , wyprodukowany przez Teatro Franco Parenti.
W 2005 , po doświadczeniach z reality show Music Farm, gdzie jest bohaterem wbrew swojej woli (wyłączony przedwcześnie za bluźnierstwa na wizji), nagrywa singiel In fuga napisany w hołdzie kolarskiego mistrza Marco Pantaniego . Album "Fra..gi..le" (2006) z dodatkiem dwóch nowych piosenek, gdzie Baccini otwarcie wyznaje swoje niepewności. Utwór nie przejdzie procesu selekcji na Festiwalu Sanremo tego roku. Po triumfalnej letniej trasie w 2006 roku, gdzie występował w największych miejscach koncertowych we Włoszech kompozytor koncentruje się na nowym albumie zatytułowanym Dalla parte di Caino, wydanym w maju 2007 roku. Singiel z albumu, Il topo mangia il gatto napisany został wspólnie z Andy Griggs .
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Fra | Szwa | Ger | Dan | Hol | Aut | Sve | Ita | Wytwórnia | Komentarz |
| Le donne di modena | Francesco Baccini | .1990 | - | - | - | - | - | - | - | 2 | CGD | - |
| Qua qua quando | Francesco Baccini | .1991 | - | - | - | - | - | - | - | 4 | CGD | - |
| Giulio Andreotti | Francesco Baccini | .1992 | - | - | - | - | - | - | - | 4 | CGD | - |
| Uniti | Francesco Baccini | .2008 | - | - | - | - | - | - | - | 2 | Target | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz