Na początku lat 50-tych rozpoczął trwającą wiele lat karierę wszechstronnego muzyka studyjnego: pianisty, kompozytora, aranżera i lidera orkiestr. W tym okresie zainteresował się poważnie historią jazzu, a zwłaszcza rozwojem jazzowej pianistyki. Niebywale szerokie eklektyczne zainteresowania Hymana sprawiały, że umiał przekonująco wykonywać i uprawiać odmiany muzyki obejmujące obszar od ragtime’u po free jazz.
Jego występy i nagrania z New York Jazz Repertory Orchestra sprawiły, że wzrosło zainteresowanie muzyką Jelly’ego Rolła Mortona, Fatsa Wallera. Jamesa P. Johnsona i Louisa Armstronga. Był też założycielem małego zespołu o nazwie Perfect Jazz: Repertory Quintet. W okresie freejazzowym grał na elektrycznym fortepianie, potem dołożył do swego instrumentarium jeszcze organy, nagrywając „Cincinnati Fats”, „New School Concert”, jak też albumy w duecie z Rubym Braffem. Kolejne lata przyniosły nowe nagrania z Braffem, tym razem na instrumencie w jazzie nie akceptowanym - organach kinowych (Wurlitzer): album A Pipe Organ Recital Plus One wywołał pozytywne reakcjeze strony krytyki, jak i publiczności.
Jako kompozytor Hyman pisał na składy małe i duże, skomponował też muzykę do filmu „Scott Joplin” (1976). Jako mistrz jazzowego fortepianu zadziwia w czasie swych występów zarówno nadzwyczajną wirtuozowski techniką, jak i głębokim zrozumieniem i miłością do szerokich tradycji muzycznych.
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| 60 Great All Time Songs - Volumes 3 | Dick Hyman | 11.1957 | - | 21[2] | MGM 3537 | - |
| Electrodynamics | Dick Hyman | 11.1963 | - | 117[7] | Command 856 | - |
| Fabulous | Dick Hyman | 04.1964 | - | 132[5] | Command 862 | - |
| Mirrors | Dick Hyman and The Group | 04.1968 | - | 179[2] | Command 924 | - |
| Moog: The Electric Eclectics | Dick Hyman | 04.1969 | - | 30[30] | Command 938 | - |
| The Age of Electronicus | Dick Hyman | 09.1969 | - | 110[11] | Command 946 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz