Wyrzucony ze szkoły, pracował krótko w sklepie muzycznym przy Leicester Square (dokonywał drobnych napraw instrumentów). W 1961 utworzył wraz z bratem, Rayem Daviesem, grupę nazwaną po kilku innych przymiarkach The Kinks. Chociaż komponował niewiele, był bez wątpienia współtwórcą jej sukcesu jako gitarzysta o niezwykle oryginalnym jak na połowę lat sześćdziesiątych stylu gry - jego proste, pełne brutalnej siły riffy o brudnym brzmieniu uzyskanym z pomocą tandetnego wzmacniacza lampowego Elpico wyprzedziły o kilka lat epokę hard rocka i heavy metalu (np. You Really Got Me, All Day And All Of The Night).
Wierny The Kinks, jednej z najpopularniejszych i najwybitniejszych obok The Beatles, The Rolling Stones i The Who brytyjskich formacji, jakie zadebiutowały w tamtym czasie, kilkakrotnie podejmował też trudy kariery solowej. Pierwszy singel sygnowany przez niego nazwiskiem, wydany w lipcu 1967 przez Pye, zawierał co prawda utwory skomponowane dla The Kinks, nagrane z towarzyszeniem The Kinks i wydane też na płycie The Kinks ("Something Else By The Kinks"): Death Of A Clown i Love Me Till The Sun Shines.
Na następnych małych płytach przeważały już jednak piosenki stworzone i nagrane specjalnie z myślą o nich: Susannah's Still Alive/Funny Face z listopada 1967, Lincoln County/ There's No Life Without love z sierpnia 1968 i Hold My Hand/Creeping Jean ze stycznia 1969 (ponadto w kwietniu 1968 ukazała się czwórka "Dave Davies Hits"). Miał też nagrać solowy album, ale pracę nad nim przerwał rozgoryczony faktem, że każdy jego kolejny singel znajduje mniej nabywców (po latach, w 1987, jego piosenki z tego okresu zebrano na "The Album That Never Was").
Dopiero w latach osiemdziesiątych rozpoczął karierę solową z prawdziwego zdarzenia i nagrane wtedy płyty -"Dave Davies" z września 1980, "Glamour" z października 1981 i "Chosen People" z sierpnia 1983 - spełniły swoją rolę. Pokazały, że potrafi komponować piosenki niemalże dorównujące utworom pisanym przez brata, i w 1986, po raz pierwszy w ponaddwudziestoletniej karierze The Kinks,jego dzieło, a nie Raya, umieszczono na stronie A singla (Rock'n'Roll Cities). Nie zyskały jednak większej popularności, i dopiero w 2000 wydał następne albumy: "Fortis Green" z domowymi nagraniami i "Crystal Radio" z cyklem piosenek komentujących jego własne badania dotyczące niezidentyfikowanych obiektów latających. Był współtwórcą muzyki do dwóch filmów Johna Carpentera: In The Mouth Of Madness (W paszczy szaleństwa; 1994) i The Village Of The Damned (Wioska przeklętych; 1995). Czasem też komponował dla innych wykonawców, takich jak Shel Naylor. Jako producent nagrań współpracował m.in. z Claire Hammill i Cafe Society. Opublikował wspomnienia: Kink - An Autobiography (1996).
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] | Komentarz |
Death Of A Clown/Love Me Till The Sun Shines | Dave Davies | 07.1967 | 3[10] | - | Pye 7N 17356 | [written by Dave Davies, Ray Davies][produced by Shel Talmy] |
Suzanah's Still Alive/Funny Face | Dave Davies | 12.1967 | 20[7] | - | Pye 7N 17429 | [written by Dave Davies][produced by Ray Davies] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] | Komentarz |
AFL1-3603 | Dave Davies | 07.1980 | - | 42[14] | RCA Victor 3603 | [produced by Dave Davies] |
Glamour | Dave Davies | 07.1981 | - | 152[8] | RCA Victor 4036 | [produced by Dave Davies] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz