Gene

Gene,grupa brytyjska. Powstała latem 1993r w Watford. Założyli ją Steve Mason (17.04.1971r, Pontypridd, Walia) - g, Kevin Miles (17.07.1967r; Sheffield)- b i Matt Wingley (właśc. Matt James; 29.10.1966r, High Wycombe) - dr, którzy wcześniej współtworzyli zespół Spin, znany z albumu  „In Motion" (Foundation, 1991; Miles dołączył już po jego nagraniu). Składu dopełnił Martin Rossiter (15.05.1971r ; Cardiff, Walia) - voc, k, wywodzący się z Raintree County i Drop. Działała do grudnia 2004r.

 Na początku 1994r grupa związała się z maleńką firmą Costermonger, utworzoną przez dwóch dziennikarzy - Keitha Camerona z „New Musical Express" i Roya Wilkinsona z „Select". I w kwietniu tego roku zadebiutowała' singlem For The Dead/Child's Body, wydanym w niewielkim nakładzie 1994 egzemplarzy. Zapewne nie przypadkiem płytka uznana została za singel miesiąca przez „New Musical Express" i  „Select". A towarzyszący jej wydaniu rozgłos umożliwił formacji podpisanie kontraktu z wytwórnią Polydor, chociaż do 1996 angielskie wydawnictwa Gene ukazywały się z nalepką Costermonger; Drugi singel  Be My Light Be My Guide/This Is Not My Crime z sierpnia 1994, promowany m.in. na wspólnym koncercie z Pulp w londyńskim Kentish Town Forum, występie na festiwalu w Reading oraz  dwóch trasach po kraju i jednej po Francji, dotarł do pierwszego miejsca list wydawnictw niezależnych.


Grupa  ugruntowała  sukces  płytką Sleep Well Tonight/Sick Sober And Sorry'/Her Fifteen Years z października 1994r. W tym czasie pracowała już z producentem Philem Vinallem nad pierwszym albumem, „Olympian", wydanym w marcu 1995r, promowanym singlami Haunted By You/Do You Want To Hear It From Mel How Much For Love z lutego i Olympian/I Can't Decide If She Really Loves Me (piosenka  z repertuaru Bucks Fizz)/To See The Lights z lipca tego roku.
Było to jeszcze dzieło nieco naiwne i wtórne, ujawniające  z jednej strony wpływ The Smiths, z drugiej - Faces i The Jam, ale zawierało wystarczająco wiele zachwycająco świeżych piosenek, jak Haunted By You,  Sleep Well Tonight, Olympian i Your Love It Lies, by odniosło sukces.

 Muzykę Gene cechowały melodie pełne melancholii, ale i rockowe uderzenie; w tekstach  dominowały czarne barwy i cyniczna tonacja,ale nie brakowało też liryzmu. Latem 1995r formacja zaprezentowała się na festiwalach w Glastonbury i Reading, później koncertowała w Europie (m.in. u boku Oasis), w  Japonii i Stanach, a w styczniu następnego roku odbyła kolejną trasę po kraju. Wtedy na rynek trafiły wznowienie debiutanckiego singla For The Dead/Child's Body i zbiór rzadkich nagrań „To See The Lights"; zawierający oprócz własnych piosenek m.in; wykonania Don't Let Me Down The Beatles z sesji dla radia BBC  i Say A Little Prayer Burta Bacharacha z występu na festiwalu w Glastonbury. Obie płyty zyskały sporą popularność.


W lutym 1997r ukazał się album „Drawn To The Deep End", wyprodukowany przez Christophera Merricka Hughesa, nagrany z gościnnym udziałem m.in. Juliana Wilsona - k, Brlyna Hawortha - g, Carol Kenyon - voc i Betsi Miller - voc.Towarzyszyły mu single: Fighting Fit/Drawn To The Deep End z października  1996r, We Could Be Kings/ Dolce/Gabbana Or Nowt ze stycznia 1997r, Where Are They Now?/Cast Out In The Seventies z maja (jednym z jego wariantów była koncertowa czwórka " Live At The Royal Albert Hall") i Speak To Me Someone/As The Bruises Fade z lipca tego roku. Dla części słuchaczy był świadectwem dojrzałości Gene: dokonaniem bardziej wyrafinowanym i zdecydowanie lepiej wyprodukowanym niż debiut, inni uważali, że zaszkodziły mu wybujałe ambicje muzyków.
Największe kontrowersje wzbudziły takie kompozycje, jak  urozmaicona formalnie, przesycona niemal artrockowym duchem New Amusements. W repertuarze nie zabrało wszakże wspaniałych, przebojowych piosenek bliższych „Olympian", np: Where Are They Now?, I Love You What Are You?, We Could Be Kings, Why I Was Born i Speak To Me Someone.


Zestaw „Revelations" z marca 1999r, wyprodukowany przez Hugh Jonesa oraz promowany singlami As Good As It Gels/Toasting The Union z lutego i Fill Her Up/Pass On To Me z kwietnia tego roku, był powrotem do muzyki mniej pretensjonalnej, oszczędniej aranżowanej. Niestety, melodiom - z wyjątkiem takich utworów, jak As Good As It Gets i Mayday - brakowało dawnej chwytliwości. Fanów nie do końca przekonał też zwrot w niektórych tekstach ku treściom politycznym (np. The British Disease) oraz zmiana  ich tonacji emocjonalnej (np. ballada Little Child, w której Rossiter dzielił się ze słuchaczami radością ojcostwa).

 Dzieło nie powtórzyło sukcesu wcześniejszych i jesienią 1999r  formacja rozstała się z Polydorem, a następne płyty nagrała dla własnej firmy Contra Music. Album „Rising For Sunset - Live At The Troubadour" z czerwca 2000r dokumentował cykl kameralnych koncetów Gene w Los Angeles i zawierał przede wszystkim urzekające wersje dawnych przebojów. Potwierdzała klasę kwartetu płyta "Libertine"  wydana w październiku 2001r we własnej firmie Sub Rosa, promowana czwórką; "Is It Over?".
Wyprodukowana przez Jonesa i Stephena Streeta, zawierała muzykę subtelniejszą i bardziej wyważoną, ale i mniej przebojową niż w przeszłości, np. Does He Have A Name?, Is It Over?, A Simple Request i Somewhere In The World.  Może dlatego dzieło nie odniosło wielkiego sukcesu. I w grudniu 2004r, po.koncercie w londyńskiej Astorii, zniechęceni muzycy rozwiązali Gene. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
For The Dead/Child's Body	Gene	05.1994	86[1]	-	Costermonger COST 1	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Phil Vinall]
Be My Light, Be My Guide/This Is Not My Crime	Gene	08.1994	54[3]	-	Costermonger COST 002	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Phil Vinall]
Sleep Well Tonight/Sick, Sober And Sorry/Her Fifteen Years	Gene	11.1994	36[9]	-	Costermonger COST 003	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Phil Vinall]
Haunted By You/Do You Want To Hear It From Me/ How Much For Love?	Gene	03.1995	32[9]	-	Costermonger COST 004	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Phil Vinall]
Olympian/I Can't Decide If She Really Loves Me/To See The Lights	Gene	07.1995	18[6]	-	Costermonger COST 005	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Phil Vinall]
For The Dead/Child's Body	Gene	01.1996	14[6]	-	Costermonger COST 006	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Phil Vinall]
Fighting Fit/ Drawn To The Deep End	Gene	11.1996	22[14]	-	Polydor COST 9	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Chris Hughes]
We Could Be Kings/Dolce And Gabbana Or Nowt	Gene	02.1997	17[11]	-	Polydor COST 10	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Chris Hughes]
Where Are They Now?/Cast Out In The Seventies	Gene	04.1997	22[4]	-	Polydor COST 11	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Chris Hughes]
Speak To Me Someone/As The Bruises Fade	Gene	08.1997	30[4]	-	Polydor COST 12	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Chris Hughes]
As Good As It Gets/To All Who Sail On Her	Gene	02.1999	23[5]	-	Polydor COST 14	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Chris Hughes]
Fill Her Up/Pass On To Me	Gene	04.1999	36[5]	-	Polydor COST 15	[written by Miles, Rossiter, James, Mason][produced by Hugh Jones]
Let Me Move On/Is It Over?	Gene	12.2004	69[2]	-	Costermonger COST 010	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Olympian	Gene	04.1995	8[17]	-	Costermonger GENE 001	[produced by Phil Vinall, Miti Adhikari]
To See the Lights	Gene	02.1996	11[4]	-	Costermonger GENE 002	[produced by Sam Cunningham, Phil Vinall, Miti Adhikari, Paul Allen]
Drawn to the Deep End	Gene	03.1997	8[16]	-	Polydor GENE 003	[produced by Christopher Merrick Hughes]
Revelations	Gene	03.1999	25[4]	-	Polydor GENEC 4	[produced by Hugh Jones]
Rising For Sunset	Gene	07.2000	118[1]	-	Contra CONTRA1 CD	[produced by Gene]
Libertine	Gene	11.2001	92[1]	-	Contra Music CONTRA 2CD	[produced by Hugh Jones]