Louise Gabrielle Bobb, znana pod artystycznym pseudonimem
Gabrielle jest brytyjską wokalistką i autorką piosenek zaliczaną do
kręgu wykonawczyń muzyki pop i soul. Ma na koncie kilka wielkich
przebojów i kilka platynowych płyt. Gabrielle przyszła na świat 16
kwietnia 1970 roku w Londynie.
Sceniczną karierę zaczynała w klubach West Endu, w których śpiewała wieczorami, za dnia pracując w biurze. Po pewnym czasie udało jej się odłożyć fundusze na nagranie dema z utworem "Dreams", opartym na przeboju "Fast Car" Tracy Chapman. Piosenka bardzo spodobała się producentom z wydawnictwa płytowego Go! Beat, którzy postanowili nagrać ją ponownie, w bardziej profesjonalnej (i pozbawionej sampli z "Fast Car") wersji. Optymistyczny kawałek o potędze marzeń prędko stał się wielkim hitem i przez trzy tygodnie nie opuszczał czołówki brytyjskich list przebojów.
W 1993 roku ukazała się debiutancka płyta Brytyjki - "Find Your Way" (PolyGram Records). Krążek znalazł ponad milion nabywców na całym świecie i stał się przepustką do dalszej kariery. Obok stylu muzycznego Gabrielle wypracowała własny, oryginalny image, występując z opaską na prawym oku (ze względu na opadającą powiekę). Okres początkowych sukcesów dopełniła jeszcze nagroda brytyjskiego przemysłu fonograficznego (Brit) dla najciekawszej debiutantki w 1994 roku.
Kolejny, imienny krążek Gabrielle był wydany w 1996 roku. Sygnowany przez tę samą wytwórnię zawierał między innymi przebój "Give Me a Little More", który obok innych singli z tej i poprzedniej płyty wyniósł wokalistkę na szczyty popularności, czyniąc ją ikoną brit popu lat 90-tych. Jej śpiew porównywano do twórczości Marvina Gaye'ego, Barry'ego White'a czy Bobby'ego Wormacka, widząc w nim również współczesne wpływy. Wyprodukowana przez Boilerhouse Boys płyta "Gabrielle" zyskała status platynowej, a jej autorka po raz kolejny otrzymała wyróżnienie Brit, tym razem dla najlepszej wokalistki.
Oszałamiającemu sukcesowi zawodowemu nie towarzyszyło jednak powodzenie w życiu prywatnym. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia 1995 roku eks-partner piosenkarki i ojciec jej syna Jordana zamordował swojego ojczyma. Rozpoczął się długi i ciężki proces, który z lubością relacjonowały brytyjskie tabloidy. Tragedia rodzinna wstrząsnęła całym światem Gabrielle, sprawiając, że zrezygnowała ze związków z mężczyznami i poświęciła się wychowaniu syna oraz muzyce. Postanowiła również unikać medialnego rozgłosu, stając się jedną z najmniej widocznych gwiazd brytyjskiego show-biznesu. Nie chodzi na bankiety, rezygnuje z występów w telewizji i, jak sama przyznaje, dość leniwie wypełnia medialne obowiązki celebrytki. Woli, żeby jej muzyka mówiła sama za siebie. Pytana o długie okresy nieobecności, odpowiada, że tyle właśnie trwa proces pisania dobrych piosenek.
Wokalistka często podkreśla, że w jej życiu - wypełnionym śpiewaniem i opieką nad dzieckiem - nie ma miejsca na romanse, chociaż tak często śpiewa o miłości. Przekonująco wypadają zwłaszcza jej historie o złamanym sercu. Gdy w jednym z wywiadów została zapytana, na czym polega jej fenomen odpowiedziała, że na zaangażowaniu całej siebie w każdy z projektów. - Nie lubię pisać o miłosnych zawodach, ale jakoś naturalnie mi to wychodzi - zauważyła wokalistka. - Najwyraźniej w ten sposób najlepiej mi się pracuje, eksplorując najgłębsze i najciemniejsze miejsca mojej duszy. Przywołując to, przez co przeszłam.
Po kilkuletnim okresie ciszy księżniczka brytyjskiego popu powróciła do show-biznesu z płytą o znaczącym tytule "Rise". Album ukazał się w dwóch wersjach: angielskiej (1999, Go Beat) i amerykańskiej (2000, Universal). Znalazły się na nim takie hity, jak "Sunshine", "When a Woman" czy tytułowy "Rise". Ostatnia z wymienionych piosenek zawierała fragmenty kultowego "Knockin' on Heaven's Door" Boba Dylana. Słynny bard, który podobno niechętnie podchodzi do przeróbek własnej twórczości, wysoko ocenił piosenkę Gabrielle. Cała płyta osiągnęła status potrójnej platyny, utrzymując się na listach przebojów przez 87 tygodni.
Idąc za ciosem, rok później Gabrielle postanowiła zebrać swoje największe hity, wydając składankę "Dreams Can Come True, Greatest Hits Vol. 1" (2001, PolyGram). Wśród wypełniających ją utworów znalazła się piosenka "Out of Reach" - motyw przewodni filmu "Pamiętnik Bridget Jones". Płyta przebiła sukces poprzedniczki, mieniąc się poczwórną platyną.
Kolejne wydawnictwo Gabrielle, oscylujące w obrębie popu z elementami country nie spełniło pokładanych w nim nadziei. "Play to Win"(2004, PolyGram) doszło jedynie do 10. miejsca brytyjskich list przebojów. Jeszcze słabiej wypadł ostatni album czarnoskórej piosenkarki - "Always" (2007, Universal Music). Krążek mimo zawartych na nim potencjalnych hitów ("Why" czy "Every Little Teardrop") oraz powrotu do fascynacji soulem i R&B nie trafił do gustu brytyjskim słuchaczom. Nie przekonały ich również szczere teksty o sytuacji kobiety, która mimo trudnej przeszłości, ma siłę, żeby ciągle iść do przodu.
Niezrażona niepowodzeniem Gabrielle nie zamierza jednak kończyć muzycznej kariery. "Jeśli ludziom nie podobają się te piosenki, napiszę inne - przekonywała w jednym z wywiadów. - Udawało mi się to do tej pory, więc na pewno jeszcze kiedyś odniosę sukces. Jest takie powiedzenie, że nie należy poddawać się mimo porażek. To moja dewiza życiowa - wolę walczyć niż rezygnować.
W 2008 roku wokalistka została wyróżniona nagrodą Ivora Novello, przyznawaną autorom najlepszych piosenek. W jednej z rozmów towarzyszących temu wydarzeniu przyznała, że pracuje nad nowymi utworami na płytę tajemniczej wokalistki. Co nie oznacza zmiany zawodu. - Patrzę na kobiety takie jak Dionne Warwick czy Madonna i podziwiam jej za to, że tak długo utrzymują się na szczycie. Myślę, że wiele mi do nich nie brakuje - podsumowała artystka.
Sceniczną karierę zaczynała w klubach West Endu, w których śpiewała wieczorami, za dnia pracując w biurze. Po pewnym czasie udało jej się odłożyć fundusze na nagranie dema z utworem "Dreams", opartym na przeboju "Fast Car" Tracy Chapman. Piosenka bardzo spodobała się producentom z wydawnictwa płytowego Go! Beat, którzy postanowili nagrać ją ponownie, w bardziej profesjonalnej (i pozbawionej sampli z "Fast Car") wersji. Optymistyczny kawałek o potędze marzeń prędko stał się wielkim hitem i przez trzy tygodnie nie opuszczał czołówki brytyjskich list przebojów.
W 1993 roku ukazała się debiutancka płyta Brytyjki - "Find Your Way" (PolyGram Records). Krążek znalazł ponad milion nabywców na całym świecie i stał się przepustką do dalszej kariery. Obok stylu muzycznego Gabrielle wypracowała własny, oryginalny image, występując z opaską na prawym oku (ze względu na opadającą powiekę). Okres początkowych sukcesów dopełniła jeszcze nagroda brytyjskiego przemysłu fonograficznego (Brit) dla najciekawszej debiutantki w 1994 roku.
Kolejny, imienny krążek Gabrielle był wydany w 1996 roku. Sygnowany przez tę samą wytwórnię zawierał między innymi przebój "Give Me a Little More", który obok innych singli z tej i poprzedniej płyty wyniósł wokalistkę na szczyty popularności, czyniąc ją ikoną brit popu lat 90-tych. Jej śpiew porównywano do twórczości Marvina Gaye'ego, Barry'ego White'a czy Bobby'ego Wormacka, widząc w nim również współczesne wpływy. Wyprodukowana przez Boilerhouse Boys płyta "Gabrielle" zyskała status platynowej, a jej autorka po raz kolejny otrzymała wyróżnienie Brit, tym razem dla najlepszej wokalistki.
Oszałamiającemu sukcesowi zawodowemu nie towarzyszyło jednak powodzenie w życiu prywatnym. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia 1995 roku eks-partner piosenkarki i ojciec jej syna Jordana zamordował swojego ojczyma. Rozpoczął się długi i ciężki proces, który z lubością relacjonowały brytyjskie tabloidy. Tragedia rodzinna wstrząsnęła całym światem Gabrielle, sprawiając, że zrezygnowała ze związków z mężczyznami i poświęciła się wychowaniu syna oraz muzyce. Postanowiła również unikać medialnego rozgłosu, stając się jedną z najmniej widocznych gwiazd brytyjskiego show-biznesu. Nie chodzi na bankiety, rezygnuje z występów w telewizji i, jak sama przyznaje, dość leniwie wypełnia medialne obowiązki celebrytki. Woli, żeby jej muzyka mówiła sama za siebie. Pytana o długie okresy nieobecności, odpowiada, że tyle właśnie trwa proces pisania dobrych piosenek.
Wokalistka często podkreśla, że w jej życiu - wypełnionym śpiewaniem i opieką nad dzieckiem - nie ma miejsca na romanse, chociaż tak często śpiewa o miłości. Przekonująco wypadają zwłaszcza jej historie o złamanym sercu. Gdy w jednym z wywiadów została zapytana, na czym polega jej fenomen odpowiedziała, że na zaangażowaniu całej siebie w każdy z projektów. - Nie lubię pisać o miłosnych zawodach, ale jakoś naturalnie mi to wychodzi - zauważyła wokalistka. - Najwyraźniej w ten sposób najlepiej mi się pracuje, eksplorując najgłębsze i najciemniejsze miejsca mojej duszy. Przywołując to, przez co przeszłam.
Po kilkuletnim okresie ciszy księżniczka brytyjskiego popu powróciła do show-biznesu z płytą o znaczącym tytule "Rise". Album ukazał się w dwóch wersjach: angielskiej (1999, Go Beat) i amerykańskiej (2000, Universal). Znalazły się na nim takie hity, jak "Sunshine", "When a Woman" czy tytułowy "Rise". Ostatnia z wymienionych piosenek zawierała fragmenty kultowego "Knockin' on Heaven's Door" Boba Dylana. Słynny bard, który podobno niechętnie podchodzi do przeróbek własnej twórczości, wysoko ocenił piosenkę Gabrielle. Cała płyta osiągnęła status potrójnej platyny, utrzymując się na listach przebojów przez 87 tygodni.
Idąc za ciosem, rok później Gabrielle postanowiła zebrać swoje największe hity, wydając składankę "Dreams Can Come True, Greatest Hits Vol. 1" (2001, PolyGram). Wśród wypełniających ją utworów znalazła się piosenka "Out of Reach" - motyw przewodni filmu "Pamiętnik Bridget Jones". Płyta przebiła sukces poprzedniczki, mieniąc się poczwórną platyną.
Kolejne wydawnictwo Gabrielle, oscylujące w obrębie popu z elementami country nie spełniło pokładanych w nim nadziei. "Play to Win"(2004, PolyGram) doszło jedynie do 10. miejsca brytyjskich list przebojów. Jeszcze słabiej wypadł ostatni album czarnoskórej piosenkarki - "Always" (2007, Universal Music). Krążek mimo zawartych na nim potencjalnych hitów ("Why" czy "Every Little Teardrop") oraz powrotu do fascynacji soulem i R&B nie trafił do gustu brytyjskim słuchaczom. Nie przekonały ich również szczere teksty o sytuacji kobiety, która mimo trudnej przeszłości, ma siłę, żeby ciągle iść do przodu.
Niezrażona niepowodzeniem Gabrielle nie zamierza jednak kończyć muzycznej kariery. "Jeśli ludziom nie podobają się te piosenki, napiszę inne - przekonywała w jednym z wywiadów. - Udawało mi się to do tej pory, więc na pewno jeszcze kiedyś odniosę sukces. Jest takie powiedzenie, że nie należy poddawać się mimo porażek. To moja dewiza życiowa - wolę walczyć niż rezygnować.
W 2008 roku wokalistka została wyróżniona nagrodą Ivora Novello, przyznawaną autorom najlepszych piosenek. W jednej z rozmów towarzyszących temu wydarzeniu przyznała, że pracuje nad nowymi utworami na płytę tajemniczej wokalistki. Co nie oznacza zmiany zawodu. - Patrzę na kobiety takie jak Dionne Warwick czy Madonna i podziwiam jej za to, że tak długo utrzymują się na szczycie. Myślę, że wiele mi do nich nie brakuje - podsumowała artystka.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Dreams | Gabrielle | 06.1993 | 1[3][18] | 26[28] | Go! Beat GODCD 99 | [gold-UK][written by Gabrielle/Tim Laws][produced by Richie Fermie][1[1][11].Hot Disco/Dance;Go!/London 857141 12"] |
Going Nowhere | Gabrielle | 10.1993 | 9[8] | - | Go! Beat GODCD 106 | [written by Gabrielle/George McFarlane][produced by Paul Jervier/Steve Jervier][14[12].Hot Disco/Dance;Go!/London [promo] 12"] |
I Wish | Gabrielle | 12.1993 | 26[5] | 52[14] | Go! Beat GODCD 108 | [written by Gabrielle Bobb/Johnny Douglas][produced by Johnny Douglas][52[13].R&B Chart] |
Because of You | Gabrielle | 02.1994 | 24[5] | - | Go! Beat GODCD 109 | [written by Gabrielle/G.McFarlane/Ray St. John][produced by G.McFarlane] |
Give Me a Little More Time | Gabrielle | 02.1996 | 5[25] | 112[6] | Go! Beat GODCD 139 | [silver-UK][written by The Boilerhouse Boys/Gabrielle/Mike Barson][produced by The Boilerhouse Boys][16[10].Hot Disco/Dance;Go!/London 850745 12"] |
Forget About the World | Gabrielle | 06.1996 | 23[13] | - | Go! Beat GODCD 146 | [written by Gabrielle/Boilerhouse (Andy Dean/Ben Wolff)/Mike Barson][produced by Boilerhouse] |
If You Really Cared | Gabrielle | 10.1996 | 15[12] | - | Go! Beat GODCD 153 | [written by Gabrielle/Boilerhouse (Andy Dean/Ben Wolff)/Mike Barson][produced by Boilerhouse] |
If You Ever | East 17 Feat. Gabrielle | 11.1996 | 2[22] | - | London LONCD 388 | [gold-UK][written by Carl Martin][produced by Mike Rose/Nick Foster] |
Walk On By | Gabrielle | 02.1997 | 7[14] | - | Go! Beat GODCD 159 | [written by Burt Bacharach/Hal David][produced by The Boilerhouse Boys] |
Sunshine | Gabrielle | 10.1999 | 9[22] | - | Go! Beat GOBCD 23 | [silver-UK][written by Gabrielle/Jonathan Shorten][produced by Jonathan Shorten/Richie Fermie] |
Rise | Gabrielle | 02.2000 | 1[2][19] | - | Go! Beat GOBCD 25 | [gold-UK][written by Bob Dylan/Ferdy Unger-Hamiton/Gabrielle/Ollie Dagois][produced by Jonny Dollar/Simon Palmskin][13[11].Hot Disco/Dance;Go!Beat 561931 12"] |
When a Woman | Gabrielle | 06.2000 | 6[13] | - | Go! Beat GOBCD 27 | [written by Gabrielle/Julian Gallagher/Richard Stannard][produced by Julian Gallagher/Richard Stannard] |
Should I Stay | Gabrielle | 11.2000 | 13[23] | - | Go! Beat GODCD 32 | [written by Gabrielle/Jonathan Sharp][produced by Jonny Dollar] |
Out of Reach | Gabrielle | 04.2001 | 4[20] | - | Go! Beat GODCD 39 | [gold-UK][written by Gabrielle/Jonathan Shorten][produced by Jonathan Shorten] |
Don't Need the Sun to Shine (To Make Me Smile) | Gabrielle | 11.2001 | 9[33] | - | Go! Beat GOBCD 47 | [gold-UK][written by Gabrielle/Jonathan Shorten][produced by Jonathan Shorten] |
Stay the Same | Gabrielle | 05.2004 | 20[3] | - | Go! Beat 9866529 | [written by Gabrielle/Richard Stannard/Julian Gallagher/Ferdy Unger-Hamiton/Dave Morgan][produced by Gabrielle/Richard Stannard/Julian Gallagher/Ferdy Unger-Hamiton] |
Ten Years Time | Gabrielle | 08.2004 | 43[2] | - | Go! Beat 9867550 | [written by Gabrielle/Jonathan Shorten][produced by Jonathan Shorten] |
Why | Gabrielle with Paul Weller | 09.2007 | 42[4] | - | UMRL 1747463 | [written by Gabrielle/Paul Weller/Ben Wolff/Andy Dean][produced by The Boilerhouse Boys] |
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Find Your Way | Gabrielle | 10.1993 | 9[26] | - | Go Beat 8284412 | [gold-UK][produced by Richie Fermie/Paul Jervier/Steve Jervier] |
Gabrielle | Gabrielle | 06.1996 | 11[51] | - | Go Beat 8287242 | [platinum-UK][produced by The Boilerhouse Boys] |
Rise | Gabrielle | 10.1999 | 1[3][104] | - | Go Beat 5477682 | [4x-platinum-UK][produced by Jonny Dollar/Jonathan Shorten/Julian Gallagher/Richard Stannard/Richie Fermie] |
Rise Underground | Gabrielle | 05.2001 | 175[1] | - | Go Beat 549 284 | - |
Dreams Can Come True, Greatest Hits Vol. 1 | Gabrielle | 11.2001 | 2[90] | - | Go Beat 5893742 | [4x-platinum-UK][produced by The Boilerhouse Boys/Jonny Dollar/Jonathan Shorten/Julian Gallagher/Mike Rose/Ollie Dagois/Richard Stannard/Simon Richmond] |
Play to Win | Gabrielle | 05.2004 | 10[13] | - | Go Beat 9866530 | [silver-UK][produced by Ferdy Unger-Hamiton/Jonathan Shorten/Julian Gallagher/Richard Stannard] |
Always | Gabrielle | 10.2007 | 11[8] | - | UMRL 1720375 | [produced by Julian Gallagher/The Boilerhouse Boys] |
Now and Always: 20 Years of Dreaming | Gabrielle | 11.2013 | 38[3] | - | Island 3757245 | [produced by Syience,Biffco,J Dunne,J Hirst,Jake Isaac,Paddy Byrne,Naughty Boy] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz