Terrorvision

Terrorvision to dziś czterech chłopaków i jedna dziewczyna - Tony Wright -wokal, Mark Yates - gitara, Leigh Marklew - gitara basowa, Shutty - perkusja oraz Josephine Ellul - instrumenty klawiszowe. Jak jednak do tego doszło?

Leigh i Shutty znali się ze szkoły ale nigdy nie byli przyjaciółmi - Leigh należał do grupy fanów Kiss a Shutty do grona wielbicieli AC/DC i Motorhead. Tak się jednak złożyło, że w pewnym momencie obaj znaleźli miejsce w lokalnym zespole Vietnamese Babies gdzie się zaprzyjaźnili i po pewnym czasie postanowili założyć własny projekt. I wtedy też spotkali Marka Yatesa, który miał wcześniejsze doświadczenia muzyczne grając w zespole Brutal Force. Teraz pozostawało już tylko znaleźć wokalistę - tu wybór padł na Tonego i w ten sposób w roku 1987 powtał zepół Spoilt Bratz.

Muzycy całe swoje serce włożyli w grupę, ulepszając brzmienie i spędzając na próbach jak najwięcej czasu. Kilka lat później została zmieniona nazwa zespołu na Terrorvison - nazwa została zapożyczona z kultowego flmu sience-fiction B klasy o obcych pojawiających się z ekranów telewizorów. Chłopcy nie mieli jednak nierealnych marzeń o zostaniu bogami rocka i na codzień pracowali w zupełnie zwyczajnych zawodach. W pewnym momencie sytuacja jednak się zmieniła - pracownik wytwórni EMI zobaczył ich występ i z miejsca zaoferował im możliwoć podpisania kontraktu. Pierwszym ich wydawnictwem była EP-ka "Thrive", a debiutancki album "Formaldehyde" odniósł wielki sukces. Singiel promujący wydawnictwo "Oblivion" był pierwszym utworem Terrorvision, który dostał się do pierwszej 40.

Po tym niewątpliwym sukcesie zespół wiele koncertował m.in. jako support przed Def Leppard, Motorhead i REM. 1994 rok upłynął pod znakiem nagrania i wydania drugiej płyty "How to Make Friends and Influence People". Pomimo obrych wyników sprzedaży to jednak dopiero trzecia płyta "Regular Urban Survivors" przyniósł zespołowi zasłużoną sławę.

 Oszołomieni nagłą wielka popularnością członkowie grupy bardzo wiele koncertują jednocześnie przygotowując materiał na kolejny album. "Shaving Peaches" był potrakowany przez zespół jako swego rodzaju eksperyment z powodu nowego brzmienia jakie zostału tu wypróbowane. Pomimo to (a może właśnie dzięki temu) płyta została bardzo przychylnie przyjęta zarówno przez krytykę jak i publiczność. Na tej płycie po raz pierwszy możemy usłyszeć Josephine na klawszach. Pochodzi z niej też jak do tej pory największy przebój zespołu "Tequila".

  Trzeci album, Regular Urban Survivors , pojawił się w marcu 1996 roku i zrodził cztery single; "Perseverance" (ich pierwszy singiel z Top 5), "Celebrity Hit List", "Bad Actress" i "Easy". Czołowy wokalista, Tony Wright, w pewnym momencie prezentował program telewizyjny Top of the Pops w telewizji BBC i zagrał kilka razy w komediowym teleturnieju Never Mind the Buzzcocks .  

Czwarty album zespołu, Shaving Peaches , ukazał się w październiku 1998 roku. Pierwszy singiel albumu, "Josephine",  był  remiksem  "Tequila" Mint Royale, który miał okazać się największym hitem, osiągając numer 2 na brytyjskiej liście w styczniu 1999 roku.

Pomimo największego przeboju w 1999 roku , rozstali się z wytwórnią EMI po wydaniu trzeciego singla "III Wishes". To był pierwszy singiel zespołu, który znalazł się poza Top 40 w Wielkiej Brytanii od czasu wydania "My House" sześć lat wcześniej. W tym czasie zespół zwerbował piątą członkinię, Josephine Ellul, która grała na klawiszach i śpiewała chórki podczas koncertów .

Zespół podpisał kontrakt z mniejszą wytwórnią, Papillon, i wydał w 2001 roku piąty album studyjny Good to Go .Potem nastąpił szereg singli, ale zespół nie był w stanie powtórzyć swojego poprzedniego sukcesu. Ich ostatni singiel, "Fists of Fury", zyskał rozgłos dzięki swojemu teledyskowi, w którym nakręcono klip w stylu kowbojskim towarzyszący singlowi Madonny " Do not Tell Me ".

EMI wydał Whales and Dolphins , największą kolekcję hitów w 2001 roku, a zespół zdecydował się wydać ją dzień po pożegnalnej trasie. Ostatni koncert odbył się w nocnym klubie Penningtons w rodzinnym mieście Bradford, 4 października 2001 roku, i został wydany wraz z wywiadem DVD jako album koncertowy Take the Money & Run - The Final Concert .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
American T.V./Don' t shoot my dog again/Killing time EP.	Terrorvision	06.1993	63[2]	-	Total Vegas VEGAS 3	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Grogan]
New policy one/Pain reliever [live]	Terrorvision	10.1993	42[2]	-	Total Vegas VEGAS 4	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Grogan/Terrorvision]
My house/Tea dance	Terrorvision	01.1994	29[2]	-	Total Vegas VEGAS 5	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Grogan/Terrorvision]
Oblivion /What do you do that for?	Terrorvision	03.1994	21[6]	-	Total Vegas VEGAS 6	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Gil Norton]
Middleman /Oblivion	Terrorvision	06.1994	25[5]	-	Total Vegas VEGAS 7	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Gil Norton]
Pretend best friend/Middleman [live]	Terrorvision	08.1994	25[4]	-	Total Vegas VEGAS 8	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Gil Norton]
Alice,what' s the matter/Suffocation	Terrorvision	10.1994	24[10]	-	Total Vegas VEGAS 9	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Gil Norton]
Some people say/Mr. Buskerman/Oblivion	Terrorvision	03.1995	22[7]	-	Total Vegas VEGAS 10	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Steve Osborne]
Perseverance /Wake up	Terrorvision	02.1996	5[8]	-	Total Vegas VEGAS 11	[written by Terrorvision][produced by Gil Norton]
Celebrity hit list/You really got a hold on me	Terrorvision	04.1996	20[12]	-	Total Vegas VEGAS 12	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Gil Norton]
Bad actress/Too stoned to dance/Conspiracy EP.	Terrorvision	07.1996	10[6]	-	Total Vegas VEGAS 13	[written by Terrorvision ][produced by Gil Norton]
Easy /Easy [live]/Celebrity hit list [live]/Some people say [live]	Terrorvision	01.1997	12[10]	-	Total Vegas VEGAS 14	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Gil Norton]
Josephine /Reasons to deceive	Terrorvision	09.1998	23[6]	-	Total Vegas VEGAS 15	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Edwyn Collins]
Tequila	Terrorvision	01.1999	2[16]	-	Total Vegas VEGAS 16	[written by Terrorvision)][produced by Edwyn Collins]
III Wishes/Moonage daydream	Terrorvision	05.1999	42[3]	-	Total Vegas VEGAS 17	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by John Cornfield]
D' ya wanna go faster/It' s the CD' s or me	Terrorvision	01.2001	28[5]	-	Papillion BTFLY 0007	[written by Terrorvision (Mark Yates/Anthony Wright/Leigh Marklew/Ian Shuttleworth)][produced by Neil McLellan]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Formaldehyde	Terrorvision	05.1993	75[1]	-	Total Vegas ATVR 1	[produced by Grogan/Terrorvision]
How to make friends and influence people	Terrorvision	04.1994	18[46]	-	Total Vegas VEGAS 2	[produced by Gil Norton]
Regular urban survivors	Terrorvision	03.1996	8[23]	-	Total Vegas VEGAS 3	[produced by Gil Norton]
Shaving peaches	Terrorvision	10.1998	34[13]	-	Total Vegas 4961322	[produced by Pat Grogan/John Cornfield/Edwyn Collins]
Good to go	Terrorvision	02.2001	48[2]	-	Papillion BTFLY 0011	[produced by Neil McLellan]
Whales and Dolphins	Terrorvision	10.2001	78[2]	-	EMI 5230322	-

Jocelyn Brown

Jocelyn Brown przyszła na świat 25 listopada 1950 roku w Kensington w Stanach Zjednoczonych, w rodzinie równie religijnej co i muzykalnej. Śpiewała jej matka, jej babka, dwie ciotki i kuzyni a od trzeciego roku życia w kościele gospel trenowała też i sama mała Jocelyn Brown, której z początku nie marzyła się kariera piosenkarki a nauczycielki.


Sytuacja uległą zmianie kiedy jej ciotka Barbara Roy (członkini Ecstasy, Passion & Pain) zabrała ją w wieku czternastu lat do studia nagraniowego marzenia o pracy w oświacie musiały pójść w odstawkę, a dziewczyna zaczęła poważnie myśleć o karierze wokalnej.

I myślenia tego nie było sensu przerywać, bo na jej drodze co raz to pojawiały się nowe okazje współpracy z takimi projektami jak, choćby Machine, Kleeer, Disco Tex & The Sex-O-Lettes, Cerrone czy Change. Jej największe sukcesy związane są ze współpracą z Patrickiem Adamsem, z którym spotkała się pod koniec lat 70-tych najpierw w Musique i potem w założonym przez niego wspólnie z Gregiem Carmichaelem Inner Life. Wśród przebojów pierwszego z projektów warto wymienić tu chociażby "Keep On Jumpin'" czy "In the Bush", na koncie drugiego natomiast zapisać można takie hity, jak "I'm Caught Up (In a One Night Love Affair)" czy własną wersję jednego z największych soulowych szlagierów wszech czasów "Ain't No Mountain High Enough".

- Była to zdecydowanie szansa dla muzyki, by stać się bardziej zróżnicowaną, ale w taneczny sposób - wspominała po latach w rozmowie z portalem Disco-Disco.com okres świetności muzyki disco. - Stała się ona kolejną okazją do wzajemnego spotkania ludzi. To dzięki muzyce tanecznej organizowano wybuchowe imprezy, jak choćby te garażowe, na których tańczyło się całymi nocami. Pozwalało to także usłyszeć inną formę muzyki, nie tylko - zwrotka, refren, zwrotka, refren. Niektóre z utworów nie miały zwrotek, tylko same refreny, dzięki temu można było przyjrzeć się ich strukturze i zobaczyć jak wygląda współpraca wokalisty z muzykami. (...) Myślę więc, że była to duża nauka na temat jak można być ekspresyjnym w muzyce.

W 1984 roku Brown zdecydowała się podjąć wyzwania solowej kariery i nagrała napisany wspólnie z siostrą Anette singiel "Somebody Else's Guy". Jej wydany w 3 lata później album zatytułowany "One from the Heart" poniósł jednak komercyjną porażkę, przez co wytwórnia Warner Bros. zdecydowała się porzucić artystkę. Jej kariera to głównie lista kooperacji z innymi muzykami, wśród których znajdziemy takie legendarne nazwiska, jak choćby John Lennon, Janis Joplin, Mick Jagger, Diana Ross czy Michael Jackson. - Wszyscy, z którymi miałam okazję współpracować - inni artyści, mający już swoją pozycję - dali mi coś z siebie i wzbogacili mnie o wiedzę na temat tego, co zaoferować może show-biznes i jak powinnam kierować swoją karierą - wyraziła skromnie swoje podejście do tego typu pracy we wspomnianym już wywiadzie.

Era samplowania sprawiła jednak, że artystka nie zawsze była świadoma udziału w różnorakich projektach. Tak też się sprawy miały w przypadku kawałka "The Power" (1992) amerykańsko-niemieckiej electro-popowej grupy Snap, w którym główna fraza "I've Got the Power!" zapożyczona została, bez wiedzy jej wykonawczyni, z jej utworu "Love's Gonna Get You". Ze swojego zdumienia, doznanego po usłyszeniu go po raz pierwszy przed jednym ze swoich występów, Jocelyn zwierzyła się w cytowanej już rozmowie z Disco-Disco.com: "Pomyślałam, że zostałam oszukana. Że mnie okradziono. Że nikt nie przejął się faktem, iż to ja to śpiewam i powinnam za to dostać pieniądze. (...) Nikt mnie nawet o tym nie zawiadomił i to było bardzo bolesne..., bardzo przykro jest wiedzieć, że żyją z tego wszyscy, prócz mnie samej".

Jak się okazało prawa pozwalające na wykorzystanie cytatu sprzedał Snapowi producent, a wszelkie profity związane z popularnością "The Power" ominęły Jocelyn Brown szerokim łukiem.

- Cóż, nie da się z tym wiele zrobić - dodaje artystka chwilę potem, mówiąc ogólnie o zjawisku "pożyczania" fragmentów cudzych utworów. - Bo jeśli ktoś ma zamiar zsamplować twój głos i sprzedać to na Tajwanie, to co możesz na to poradzić? Ale mam dużo szacunku dla ludzi, którzy wybrali mój głos, jestem im za to naprawdę wdzięczna, ci jednak, którzy są świadomi tego, co robią powinni mieć więcej szacunku dla tych, których głos wykorzystują i powinni im odpowiednio za to płacić, bo nie jest to przecież ich własny głos. Nie jest to głos, który wydobyli z siebie, tylko głos, który znaleźli, na który się natknęli. A to wymaga więcej szacunku dla innych.

Współpracująca w latach 80-tych z takimi artystami, jak choćby Bette Middler, Lou Reed czy Culture Club, kolejne dziesięciolecie spędziła w okolicach sceny house m.in. z Toddem Terrym, Incognito oraz kolektywami Masters At Work i Da Mob. Na początku tego okresu przeprowadziła się też do Londynu, a na przestrzeni lat kolejnych troszkę chałturzyła, tworząc i wykonując dżingle do reklam McDonald'sa, Burger Kinga, American Express, Pepsi czy Coca-Coli. Światło dzienne ujrzało też wówczas kilka składanek jej największych przebojów, w roku 2006 piosenkarka postanowiła wydać jednak w końcu kolejną płytę zatytułowaną "Unreleased". - Wszystkie 14 utworów zamieszczone na tej płycie, to czysty modern soul i prawdziwa przyjemność w słuchaniu - ocenił ją program "Basic Soul" a "Love Sexy Magazine" dorzucił: "Ten album jest miłym tłem dla letniego grilla".

W tym samym roku piosenkarka wystąpiła po raz pierwszy w show telewizji BBC "Just the Two of Us", gdzie znane osobistości w towarzystwie profesjonalnych wokalistów próbowały swoich sił za mikrofonem (Jocelyn oczywiście występowała tu w roli wspomagającego zawodowca), zajmując wraz z dziennikarzem Mattem Allwrightem szóste miejsce. Rezultat ten poprawiła o dwa oczka w drugiej edycji, w której wsparła aktora Johna Bardona, rok 2007 to jednak głównie współpraca z kolektywem muzyków sesyjnych o nazwie The All Stars i praca nad jego pierwszą płytą "All About the Music", która była, jak na chwilę obecną (połowa roku 2009), ostatnim większym projektem amerykańskiej piosenkarki.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Somebody Else's Guy	Jocelyn Brown	04.1984	13[9]	75[10]	4th & Broadway BRW 5	[written by Jocelyn Brown,Annette Brown][produced by Allen George,Fred McFarlane,Jocelyn Brown][2[22].R&B; Chart][13[17].Hot Disco/Dance ;Vinyl Dreams 01 12"]
Hands off	Jocelyn Brown	08.1984	-	-	Urban Rock UR44444	[written by E. Terry , F. Floyd , M. Dopazo,Frank Floyd ][produced by Terry , Cossin , Carlos][53[5].Hot Disco/Dance ;Urban Rock 44 444 12"
I Wish You Would	Jocelyn Brown	09.1984	51[5]	-	4th & Broadway 12 BRW 14	[written by J. Brown, N. Bennett][produced by Allen George , Fred McFarlane ][49[9].R&B; Chart][51[5].Hot Disco/Dance ;Vinyl Dreams 03 12"]
Love's Gonna Get You	Jocelyn Brown	03.1986	70[2]	-	Warner Bros. W8889	[written by Toni C.][produced by John "Jellybean" Benitez][38[10].R&B; Chart][1[1][13].Hot Disco/Dance ;Warner 20383 12"
Ego Maniac	Jocelyn Brown	03.1987	82[1]	-	Warner Bros. W 8698	[written by Hubert Eaves III,James Batton][produced by Jellybean][38[12].R&B; Chart][5[8].Hot Disco/Dance ;Warner 20469 12"]
Whatever Satisfies You/Caught In The Act	Jocelyn Brown	08.1987	-	-	Warner Bros.0-20705	[written by Gerry Goffin, Scott Cutler][produced by John "Jellybean" Benitez][A:72[6].R&B; Chart][B:94[1].R&B; Chart][45[4].Hot Disco/Dance ;Warner 20705 12"]
R-U-Lonely	Jocelyn Brown	11.1988	-	-	Tri-World/Slam 2002 [US]	[written by Jocelyn Brown][produced by Blaze, Jocelyn Brown][32[14].R&B; Chart]
Freedom/Somebody Else's Guy	Jocelyn Brown	08.1990	83[2]	-	WAM 12 WAM 1	[written by Jocelyn Brown][produced by Jocelyn Brown]
Turn Out The Lights	Jocelyn Brown & Oliver Cheatham	09.1990	-	-	Warlock 083 [US]	[written by O. Cheatham, P. Yellowstone, P. Radford][produced by Peter Yellowstone, Phil Radford][70[6].R&B Chart]
Always There/ Journey Into Sunlight	Incognito feat Jocelyn Brown	06.1991	6[9]	-	Talkin' Loud TLK 10	[written by William Jeffrey,Paul Allen,Ronny Laws][produced by Jean-Paul Maunick][31[5].Hot Disco/Dance ;Talkin' Loud 868881 12"]
She Got Soul	Jamestown feat Jocelyn Brown	09.1991	57[3]	-	A&M; AMY 819	[written by Karas , Brainerd , Aldridge][produced by Neil, Kent B]
Don't Talk Just Kiss	Right Said Fred guest vocal by Jocelyn Brown	12.1991	3[11]	-	Charisma 96200-2 [US]	[written by Richard Fairbrass, Fred Fairbrass, Rob Manzoli][produced by Tommy D. ]
Take Me Up	Sonic Surfers feat Jocelyn Brown	03.1993	61[1]	-	A&M; AMY 210	[written by Jocelyn Brown,Steve Edwards,Armand Corneille,Dorian Broekhuyse]
No More Tears (Enough Is Enough)	Jocelyn Brown with Kym Mazelle	06.1994	13[7]	-	Bell 74321209032	[written by Bruce Roberts Paul Jabara][produced by Stock & Aitken]
Gimme All Your Lovin	Jocelyn Brown with Kym Mazelle	10.1994	22[9]	-	Ding Dong/Bell/Arist 74321231312	[written by Billy Gibbons,Dusty Hill,Frank Beard][produced by Stock & Aitken]
Keep On Jumpin	Todd Terry feat. Martha Wash & Jocelyn Brown	07.1996	8[6]	-	Manifesto FESX 11	[written by Patrick Adams,Ken Morris,Todd Terry][produced by Todd Terry][1[1][13].Hot Disco/Dance ;Logic 59 047 12"]
It's Alright, I Feel It!	Nuyorican Soul feat. Jocelyn Brown	05.1997	26[2]	-	Talkin' Loud TLX 22	[written by Bennie Diggs , Jocelyn Brown , Carl K. Gonzalez , Luis F. Vega][produced by Kenny "Dope" Gonzalez , "Little" Louie Vega][3[14].Hot Disco/Dance ;Blue Thumb 3101 12"]
Somethin' Going On	Todd Terry feat. Martha Wash & Jocelyn Brown	07.1997	5[10]	-	Manifesto FESX 25	[written by Todd Terry][produced by Todd Terry][1[1][12].Hot Disco/Dance ;Logic 48 213 12"]
I Am the Black Gold of the Su	Nuyorican Soul feat. Jocelyn Brown	10.1997	31[2]	-	Talkin' Loud TLK 26	[written by Charles Stepney , Richard Rudolph][produced by Kenny "Dope" Gonzalez , "Little" Louie Vega]
Hapiness	Kamasutra feat Jocelyn Brown	11.1997	45[1]	-	S3 31-004709-20	[written by Alex Neri/Marco Baroni/Jocelyn Brown ][produced by Alex Neri & Marco Baroni][5[13].Hot Disco/Dance ;Epidrome [promo] 1 12"]
Fun	Da Mob feat Jocelyn Brown	05.1998	33[2]	-	INCredible INCRL 1202	[written by Karen Gordon,Erick Morillo,José Nunez,Carlos Sosa][produced by Erick Morillo,José Nunez,Carlos Sosa][1[1][12].Hot Disco/Dance ;Subliminal 1 12"]
Show You Love	A.K. Soul feat Jocelyn Brown	09.1998	-	-	ICU ICU004	[produced by Andrew Klippel ][21[10].Hot Disco/Dance ;I.C.U. [promo] 1 12"]
Ain't No Mountain High Enough	Jocelyn Brown	08.1998	35[7]	-	INCredible INCRL7	[written by Ashford & Simpson ][produced by David Morales ][36[9].Hot Disco/Dance ;Epidrome [promo] 1 12"][#1 hit for Diana Ross in 1970]
I Believe	Jamestown feat. Jocelyn Brown	03.1999	62[1]	-	Playola 0091700PLA	[written by Kent Brainerd][produced by Kent Brainerd]
It's All Good	Da Mob feat.Jocelyn Brown	07.1999	54[1]	-	INCredible INCRL14LP	[written by E. Morillo, H. Romero, J. Brown , J. Nunez , K. Shaw][produced by Da Mob , Harry "Choo Choo" Romero , Jose Nunez]
Nights Over Egypt	Incognito feat. Maysa Leak & Jocelyn Brown	08.1999	-	-	-	[38[6].Hot Disco/Dance ;Talkin' Loud 562 193 12"]
Believe	Ministers De-La-Funk Featuring Jocelyn Brown	03.2000	42[4]	-	Defected DFECT14	[written by D. Harden , E. Morillo , H. Romero , J. Brown, J. Nunez][produced by Erick 'More' Morillo , Harry "Choo Choo" Romero , Jose Nunez]
Stand Up	Magic Cucumbers Feat. Jocelyn Brown & Connie Harvey	11.2000	-	-	Star 69 1207	[produced by Toru S. ][22[13].Hot Disco/Dance ;Star 69 1207 12"]
I'm A Woman	Cassius and Jocelyn Brown	07.2002	-	-	Virgin 7243 5 46579 2 4	[written by Jocelyn Brown,Boombass,Philippe Zdar][produced by Cassius][7[14].Hot Disco/Dance ;Astralwerks 38 831 12"]
That's How Good Your Love Is	Il Padrinos Feat. Jocelyn Brown	09.2002	54[1]	-	Defected DFECT 57	[7[14].Hot Disco/Dance ;Astralwerks 38 831 12"]

Biohazard

Biohazard to jedna z najważniejszych kapel z tak zwanej sceny New York hardcore. Styl uprawiany przez formację jest swoistą mieszanką punku, metalu, hardocore'u a także hip-hopu. W czasie niespełna 20-letniej kariery, Biohazard dał ponad 3000 występów w 60 krajach na całym świecie i należy do jednych z najbardziej wpływowych grup lat 90. w ciężkiej muzyce.


Kapela została założona w 1988 roku w nowojorskiej dzielnicy Brooklyn. Jej pierwszą konfigurację tworzyli gitarzysta/wokalista Billy Graziadei, basista/wokalista Evan Seinfeld, gitarzysta Bobby Hambel oraz perkusista Danny Schuler. Do inspiracji muzyków należały takie zespoły jak Black Sabbath, Iron Maiden, Bad Brains, Public Enemy, The Ramones czy Agnostic Front, niemniej od samego początku udało się im stworzyć własny, rozpoznawalny styl.

Istotną sprawą były także zaangażowane teksty, dotyczące życia w wielkomiejskiej dżungli i takich problemów jak przemoc, narkotyki, nienawiść czy wojny gangów ulicznych. Jeszcze w 1988 roku powstała pierwsza kaseta demo, zarejestrowana w półamatorskich warunkach. Dopiero w 1990 roku udało im się podpisać kontrakt z jakąś wytwórnią - w tym przypadku była nią mała, niezależna Maze. Ona właśnie wydała debiutancki album zespołu, zatytułowany po prostu "Biohazard". Niestety, brak należytej promocji spowodował, że krążek sprzedał się w niskim, 40-tysięcznym nakładzie. Pozwoliło to jednak zespołowi wybrać się w całkiem pokaźną trasę, podczas której dotarli także do Europy. Wynieśli z niej poważną lekcję - zauważyli, że problemy, które poruszają w piosenkach są bardzo uniwersalne i nie dotyczą wyłącznie Brooklynu.

W 1992 roku zespołowi udało się zmienić wydawcę na dużo większą stajnię Roadrunner Records. Wyszło to zespołowi zdecydowanie na dobre. Drugi album, "Urban Discipline", który premierę miał także w tym roku, okazał się przełomem w karierze nowojorczyków a co ciekawe powstał on w zaledwie 2 tygodnie, przy bardzo skromnym budżecie. Nagranie rozeszło się na świecie w nakładzie przekraczającym milion egzemplarzy, dzięki czemu Biohazard awansował do światowej czołówki ostrzejszego brzmienia. Teledysk powstały do kawałka "Punishment" dzięki częstej rotacji w słynnym programie MTV, "Headbanger's Ball", zyskał status przeboju. Na tournée promocyjne ruszono już u boku takich gwiazd, jak House of Pain, Sick Of It All czy Kyuss.

Kolejne wydawnictwo grupy "State of the World Address" (wyprodukowane przez Eda Stasiuma w Los Angeles) na sklepowe półki powędrowało w 1994 roku i okazało się następnym wielkim sukcesem. Do dzisiaj krążek jest najpopularniejszym w całym dorobku kapeli. Niestety mimo dobrej passy, wewnątrz zespołu nie działo się najlepiej. Po trasie koncertowej (na której towarzyszyły inne dwie wielkie kapele - Pantera i Sepultura) jego szeregi opuścił Bobby. Powodem podjęcia przez niego takiej decyzji były różne wizje artystyczne dotyczące rozwoju zespołu. Było to sporym zaskoczeniem, biorąc pod uwagę deklarację na kopercie ostatniej płyty - "Biohazard is and will always be: Bobby, Billy, Danny, Evan" (Bioharazrd jest i zawsze będą tworzyć: Bobby, Billy, Danny, Evan). - Ludzie się zmieniają, sprawy się różnie toczą, nie zawsze to, co sobie planujesz się sprawdza - powiedział Danny w wywiadzie dla "Tylko Rocka". - To tak jak z małżeństwem: rodzice obiecywali sobie miłość i wierność na zawsze, po czym jako mały dzieciak przyglądasz się ze zdziwieniem, że tatuś z mamusią już się jakby mniej kochają, po czym się rozwodzą - z naszej strony umieszczanie takiej notki było wielką naiwnością.

 I tak czwarty album "Mata Leao" (co w wolnym tłumaczeniu oznacza zabić lwa) był nagrywany w uszczuplonym, trzyosobowym składzie. Dopiero po jego ukazaniu się w 1996 roku dokooptowano gitarzystę zespołu Helmet, Roba Echeverria. Niestety, po tak udanej poprzedniczce, płyta, na której dokonano stylistycznego "skoku w bok" okazała się sporym szokiem dla fanów, przez co jej sprzedaż nie dorównała poprzedniczkom. Nowy muzyk w grupie również nie zagrzał w niej długo miejsca, po wydaniu krążka "New World Disorder" w 1999 roku pożegnał się z kolegami (w następnych latach muzycy także mieli problem z obsadzeniem na stanowisko gitarzysty kogoś na stałe). Ważną pozycją w dyskografii bandu jest "Uncivilization", która premierę miała we wrześniu 2001 roku. Została ona nagrana z istną wręcz plejadą gwiazd - można na niej usłyszeć muzyków z takich grup jak Pantera, Slipknot, Sepultura czy Cypress Hill.

W sierpniu 2005 roku ukazała się ósma płyta zespołu, pod tytułem "Means To An End". To, że okazała się ostatnią, pokazała historia. Ciekawostką jest to, że materiał był już gotowy w drugiej połowie 2004 roku, jednak w studiu nastąpił pewien wypadek w wyniku, którego został on skasowany. W 2005 roku panowie ponownie nagrali kompozycje i gotowy album ukazał się w sierpniu tego samego roku. Niestety był już to tylko łabędzi śpiew - po jego pojawieniu się rozpoczął się powolny rozpad zespołu - w następnych miesiącach każdy z tworzących grupę muzyków zaangażował się w nowe formacje. Pierwszy był Graziadei, który jeszcze w 2005 roku założył kapelę Suicide City. Kolejny był Danny, który w styczniu 2006 oznajmił, że odchodzi z Biohazard, by powołać do życia projekt Bloodclot. Evan w latach 2006-2008 pojawiał się w składach kilku pomniejszych formacji, między innymi Damnocracy, The Spyderz czy Tattooed Millionaires. Ciekawostką jest to, że Seinfeld występował także w filmach pornograficznych, których gwiazdą jest jego żona, Tera Patrick.

W styczniu 2008 roku zespół ogłosił, że powraca w oryginalnym składzie. Reaktywowana grupa ruszyła w powrotną trasę koncertową 20th Anniversary Reunion Tour, podczas której odwiedziła także Polskę (28 listopada 2008 roku zagrała w warszawskim klubie Stodoła). Nieznane są natomiast plany wydawnicze Biohazard.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tales from the Hard Side	Biohazard	07.1994	47[3]	-	Warner Bros W 0254CDX	[written by Biohazard][produced by Biohazard, Ed Stasium]
How It Is	Biohazard feat. Sen Dog and DJ Lethal	08.1994	62[3]	-	Warner Bros W 0259CDX	[written by Biohazard][produced by Ed Stasium]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
State of the World Address	Biohazard	05.1994	72[1]	48[8]	Warner Bros 9362455952	[produced by Ed Stasium]
Mata Leão	Biohazard	06.1996	72[1]	170[1]	Warner Bros 9362462082	[produced by Dave Jerden, Biohazard]
New World Disorder	Biohazard	06.1999	-	187[1]	King 546 032	[produced by Ed Stasium]

Gunshot

Rapowe trio z East London założone w 1990r. przez szkolnych kolegów. MC Mercury, Alkaline i DJ White-Child Rix dorastali w dzielnicach Leytonstone i Newham, wychowując się na muzyce reggae. Zadebiutowali w 1993 r. albumem Patriot Games, który okrzyknięty został jedną z niewielu udanych odpowiedzi na amerykański hip hop.

Wcześniej pojawiło się kilka znakomitych singli: „Battle Creek Brawl”, „Crime Story” i „Clear From Present Danger”. Wylansowany w 1993 r. utwór „Mind Of A Razor” ozdobiony został riffami gitarowymi w wykonaniu Shane’a Embury (basisty heavymetalowej grupy Napalm Death), natomiast „Killing Season” zawierał sample z dialogu Boba Hoskinsa w filmie „The Long Good Friday”.

Tytuł albumu Patriot Games jest wyrazem ich przekonania, że brytyjski rap ma do zaoferowania coś więcej niż tylko naśladowanie kuzynów zza Atlantyku. Zamiast gloryfikować raperski styl bycia, rozwodzić się nad rozmiarem własnego fallusa czy obrażać kobiety, muzycy zajęli się problemem przemocy w rodzinach. Grupa kontynuowała związki z alternatywnymi zespołami gitarowymi, remiksując w 1994 r. dla formacji S.M.A.S.H.


Kolejne single, w tym "Color Code" (Vinyl Solution, 1994), w których znalazły się remiksy Depth Charge - zrewanżowały się za to, że Alkaline rapował dla nich na singlu "Depth Charge vs Silver Fox" (Silver Fox Records, 1991).

Drugi album nigdy nie został wydany, zamiast tego Vinyl Solution wydał kompilację singli grupy. Oznaczało to koniec współpracy Gunshot z Vinyl Solution, a grupa poszła pod ziemię. Nawiązali kontakt ze swoimi fanami za pośrednictwem swojej nieistniejącej już strony internetowej, podczas gdy pracowali nad uzyskaniem nowego kontraktu nagraniowego.

Kolejny singiel i album - Twilights Last Gleaming (Words of Warning, 1997), został dobrze przyjęty , ale doprowadził  do ​​kolejnego długiego okresu z dala od rynkowego zgiełku, gdy pracowali nad wyprodukowaniem kolejnego albumu, International Rescue (Words of Warning, 2000), który został wydany tylko na CD. Najbardziej znanym na płycie był utwór "The English Patient", który zawierał spoty gościnne od The Icepick, Blade , MC Mell'O ' i Chester P.  W 2017 Naked Ape Records i Underground United ponownie wydali album na podwójnym winylu.

W latach 2001-2003 Alkaline gościł na ścieżkach Junior Disprol i Aspects, i Mercury w Tabby The Ablist.

W 2018 roku Gunshot wyda także nowy utwór po 18 latach przerwy zatytułowany "Sulphur" w Naked Ape Records / Underground United jako 7-calowy dysk winylowy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Mind Of A Razor / Social Psycho	Gunshot	02.1994	78[2]	-	Vinyl Solution STORM 78	[produced by Gunshot, Al Scott]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Patriot Games	Gunshot	06.1993	60[1]	-	Vinyl Solution STEAM 43	[produced by A. Scott, Gunshot]

Guerilla Black

Guerilla Black właśc. Charles Tony Williamson (ur. 1977, Jolet, Illinois, USA).
Ze względu na tuszę, wzrost, twarz, a przede wszystkim - wielkie podobieństwo głosu, Charles Tony Williamson jest od początku kariery skazany na ciągłe porównania z legendarnym   The Notoriousem B.I.G.

Guerilla Black, będący dla wielu fanów nowym wcieleniem Biggie’go, urodził się w okolicach Chicago. Większość życia spędził jednak w Compton (niedaleko Los Angeles, Kalifornia), niesławnej kolebce gangsta rapu, w której wzorem większości lokalnych emce związał się z jednym z gangów. Uliczny styl życia nie przeszkodził Williamsonowi w realizowaniu się na płaszczyźnie muzycznej.

Pierwsze taśmy, m.in. „Ya Neva Seen It Com'n”, artysta nagrał pod koniec lat 90-tych. Nieudana współpraca z wytwórnią płytową i kryzys w życiu rodzinnym (w wieku zaledwie 21 lat na zapalenie opon mózgowych zmarła żona rapera), niemalże zniechęciły Blacka do dalszych prób rozpoczęcia kariery w rapie. Po kilkuletniej przerwie wrócił do nagrywania i szczęśliwie w roku 2004 talent twórcy doceniła duża wytwórnia Virgin Records, która podjęła się wydania debiutanckiego albumu emce. Krążek „Guerilla City” pojawił się w sprzedaży pod koniec września tego samego roku.

Artyście, niezwiązanemu bezpośrednio z żadnym znanym „mentorem", popularną grupą czy wpływowym w rapowej branży labelem, udało się nagrać materiał, który uczynił go ważną postacią na amerykańskiej scenie hip-hop. W osiągnięciu sukcesu pomogły gościnne udziały wokalisty R&B Mario Winansa (przebój „You’re The One”), popularnego twórcy dancehall Beenie Mana („Compton") oraz legendy sceny g-funkowej Nate Dogga („What We Gonna Do"). Powodzenie materiału było przede wszystkim zasługą samego Blacka, którego gładki i ciepły styl rymowania doskonale przypadł do gustu wielu słuchaczom hip-hopu i R&B.

Materiał „Guerilla City” nie został przyjęty pozytywnie przez wszystkich fanów rapu, środowisko podzieliło się bowiem na dwie odrębne grupy. Zdecydowani zwolennicy twórczości Blacka są przekonani o godnym przejęciu przez emce pałeczki od The Notoriousa i kontynuowaniu przez niego tradycji przerwanej śmiercią Króla Nowego Jorku w 1997. Zupełnie innego zdania są liczni zażarci przeciwnicy Williamsona,zarzucający raperowi brak talentu i bezczelne wykorzystywanie wizerunku kultowego twórcy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Guerilla Nasty	Guerilla Black Featuring Jazze Pha And Brooke Valentine	03.2004	-	-	Virgin 48235	[produced by Jazze Pha][79[8].R&B Chart]
Compton	Guerilla Black Feat. Beenie Man	07.2004	-	-	Virgin	[produced by Carlos Broady][30[16].R&B Chart]
You're The One	Guerilla Black Featuring Mario Winans	11.2004	-	77[11]	Virgin 38 991	[produced by Mario Winans][43[18].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Guerilla City	Guerilla Black	10.2004	-	20[12]	Virgin 81 786	[produced by Mario Winans,Roy "Royalty" Hamilton,Rodney Jerkins]

Group Home

Group Home zał. w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA) w składzie: Ul’ Dap, Melachi the Nutcracker.
Kultowy w kręgach słuchaczy hip-hopu zorientowanych na ciężkie, hardkorowe brzmienie, nowojorski duet.
Lil’ Dap (właśc. James Heath) i Melachi The Nutcracker (J. Felder) założyli duet Group Home na początku lat 90-tych w Nowym Jorku. Na ich działalność w podziemiu zwrócili uwagę członkowie grupy  Gang Starr, przygarniając młodych raperów do założonej przez siebie Gang Starr Foundation.

Debiutowali gościnnym udziałem w utworze „Ease Up” Third Eye z soundtracku do filmu „Who’s The Man?" (reż. Ted Demme). Rok później udzielili się na kultowym krążku „Hard To Earn” duetu Gang Starr. Niedługo przed wydaniem debiutanckiej płyty Group Home, Guru umieścił jeden z utworów zespołu („So Called Friends”) na albumie „Guru Presents III Kid Records”.

W 1995 r. ukazała się (legendarna już) pierwsza płyta Group Home „Livin’ Proof”. Wyprodukowany przez DJ’a Premiera i   Guru materiał okazał się wielkim podziemnym hitem. Niemal zupełnie niepromowany krążek kupiło prawie 100 tysięcy ludzi. Pochodzące z niego single „Supa Star”, „Livin’ Proof” i „Suspended In Time" wpisały się na stałe do historii muzyki hiphopowej.

Po tym, jak wielu fanów i krytyków uznało, że sukces Group Home jest w głównej mierze zasługą pomocy Gang Starra, swój drugi album Lil’ Dap i Melachi nagrali bardziej autonomicznie. Na wydanym w 1999 r, krążku „A Tear For The Ghetto" większość produkcji pochodziło od mniej znanych, podziemnych bitmejkerów. Zaledwie jeden podkład był autorstwa DJ’a Premiera. Okazało się, że obawy słuchaczy i recenzentów byty słuszne. Album nie dorównał swą klasą debiutowi.
Group Home nie wydało jak dotąd trzeciej płyty. Pracę nad nią zakłócił wyrok dla Melachi the Nutcrackers, który - pomimo ogromnej popularności i niemałego sukcesu materialnego,jaki osiągnął duet - nigdy nie zerwał z twardym, ulicznym życie na granicy prawa.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Supa Star	Group Home	02.1995	-	85[5]	Payday 127 019	[written by J. Felder, J. Heath][produced by D.J. Premier][85[8].R&B Chart]
Suspended In Time	Group Home	04.1996	-	-	Payday 127 051	[written by J. Felder, J. Heath][produced by A. Larrieux, C. Martin, J. Felder, J. Heath][82[2].R&B Chart]

Gravediggaz

Rapowa hardcore'owa „supergrupa”, złożona z dwóch byłych członków Stetsasonic: Prince'a Paula (włąśc. Paul Huston) i Fruitkwana (znany także jako Fuquan), którzy przyjęli pseudonimy Undertaker i Gatekeeper. Oprócz nich, w grupie znaleźli się Poetic jako Grym Reaper oraz RZA czyli Rzarector z Wu-Tang Clan.

Założona przez Prince Paula w 1993r  supergrupa, która wpisała się do historii muzyki hiphopowej za sprawą unikalnego, bardzo brutalnego i „krwawego”, połączenia brzmień hard- kororowego, gangsterskiego rapu z metalem. Tworzonej przez nich odmianie rapu nadano nazwę „horrocore”.

Grupę tworzyła czwórka bardzo utalentowanych muzyków. Prince Paul (właśc. Paul Huston), który na użytek działalności w Gravediggaz przybrał ksywę The Undertaker, znany był z wcześniej działalności w grupach -  Stetsasonic i   De La Soul. The Rzarector (czyli Robert Diggs -  RZA) był liderem najpopularniejszej wówczas rapowej grupy - Wu-Tang Clan. Pozostałą część grupy tworzyło dwóch bardzo utalentowanych raperów - Poetic - The Grym Reaper i Frukwan - The Gatekeeper (Arnold Hamilton).

Debiutancki krążek grupy „6 Feet Deep” ujrzał światło dzienne 9 sierpnia 1994r, wydany przez label V2. Przesiąknięty przemocą, ujmowaną w bardzo kunsztowny i mistyczny sposób - niekiedy też mocno sarkastycznie, album zupełnie niespodziewanie dotarł do czołówek list przebojów. Zupełnie nieprzewidywalny, szalony styl grupy zyskał setki tysięcy fanów na całym świecie. Gravediggaz zostało też docenione przez krytyków, którzy na potrzeby zaszufladkowania materiału nadali mu nowy hiphopowy termin „horrocore”.

Zespół powrócił w 1997 r. albumem „The Pick, The Sickel And The Shovel”. Zmiana wytwórni na Gee Street wyszła Gravediggaz na dobre. Choć udział Prince Paula w pracy nad materiałem okazał się tylko symboliczny, fani i krytycy wysoko ocenili płytę. Okazała się ona znów sukcesem marketingowym, co jak na twórców tak ciężkiej i dziwnej odmiany rapu, jest sporym ewenementem

Kolejny krążek „Nightmare In-A-Minor” grupa nagrywała już jako duet Frukwan & Poetic. Nie udało się dokończyć prac nad nim w stu procentach, po tym jak w lipcu 2001 po ciężkiej walce z rakiem okrężnicy, zmarł Poetic. Album ukazał się w końcu (sierpień 2002), ale nie okazał się sukcesem - ani w wymiarze komercyjnym, ani marketingowym. Zupełnym nieporozumieniem z kolei określono nagrany już tylko przez Frukwana (choć wciąż pod szyldem Gravediggaz) krążek „6 Feet Under” z 2004 r. Przeszedł on zupełnie bez echa, ukazując, że najlepsze lata „horrocore” jako gatunek ma dawno za sobą, a Gravediggaz bez trzech podstawowych członków nie ma w zasadzie racji bytu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Diary of a Madman	Gravediggaz	07.1994	-	82[7]	Gee Street 854 062	[written by Gravediggaz][produced by RZA, Prince Paul, RNS][57[10].R&B Chart]
Nowhere to Run, Nowhere to Hide	Gravediggaz	09.1994	78[2]	-	Gee Street GESCD 61	[written by Gravediggaz][produced by Prince Paul]
6 Feet Under EP.	Gravediggaz	03.1995	64[2]	-	Gee Street GESCD 62	-
The Hell E.P.	Gravediggaz	08.1995	12[3]	-	Fourth & Broadway BRCD 326	[produced by Tricky,The RZArector]
The Night the Earth Cried	Gravediggaz	01.1998	44[2]	-	Gee Street GEE 5001013	[written by A. Berkeley, A. Hamilton, R. Diggs, S. Bougard][produced by Fourth Disciple]
Unexplained	Gravediggaz	04.1998	48[2]	-	Gee Street GEE 5001623 [US]	[written by A. Berkeley, A. Hamilton]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
6 Feet Deep	Gravediggaz	08.1994	-	36[11]	Gee Street 524 016	[produced by Prince Paul, Frukwan, RZA, RNS, Mr. Sime]
Niggamortis	Gravediggaz	09.1994	94[2]	-	Gee Street GEECD 14 [UK]	-
The Pick, the Sickle and the Shovel	Gravediggaz	11.1997	24[2]	20[6]	Gee Street 32501	[produced by RZA ,Neil Robertson,4th Disciple,True Master,Poetic,Darkim Be Allah,Frukwan,Prince Paul]

Grandmixer D.ST

Derek Howells, znany jako Grandmixer D.ST (choć często występował też jako Grandmixer D.XT) jest jedną z największych legend sceny didżejskiej w historii. Choć okres jego największych triumfów przypadł na lata 80-te, większość fanów, szczególnie młodszych, zaczęło kojarzyć go dopiero po dokumentalnym filmie „Skrecz" (reż. Doug Pray, 2001).

Wielką stawę zdobył nie tylko z racji swych niepodważalnych dokonań turntablistycznych (choć w latach 80. nikt jeszcze nie używał takiego terminu). D.ST przede wszystkim zrewolucjonizował punkt widzenia na rolę didżeja. Nie ograniczał się on jedynie do statycznego towarzyszenia raperom, wokalistom. Na koncertach stawał się wielkim showmanem, miksując płyty nogami, wyskakując zza konsolety na scenę, gdzie np. przechodził do breakdance'u.

Przez wiele lat był didżejem - Afriki Bambaaty. Wielkim echem odbił się udział D.ST w nagrywaniu płyty „Future Shock” (1983) legendarnego jazzmana Herbie Hancocka. Ogromnym szokiem dla środowiska jazzowego były skrecze Grandmixera w utworze „Rockit”, który na stale wpisał się do kanonu nie tylko rapu, lecz szeroko pojmowanej muzyki progresywnej.

Po okresie znamienitych triumfów, D.ST usunął się nieco w cień. Zajmował się produkcją muzyki, często pokazywał na dj’skich turniejach w roli jurora. Jego imię niemal zawsze wymieniane jest w grupie największych inspiracji czołowych współczesnych turntablistów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Crazy Cuts	Grandmaster D.ST.	12.1983	-	-	Island 99 803	[written by D. Showard][produced by D.St., Material][32[12].R&B Chart]

Grandmaster Slice

Ur. ok. 1967 r. w Bostonie w stanie Wirginia. Rapować zaczął w wieku 11 lat, później pracował jako disc jockey i tancerz dla grupy o nazwie Ebony Express. Następnie założył własny mały zespół i występował na prywatkach w swoim rodzinnym mieście oraz poza nim. Swoje zajęcie traktował na tyle poważnie, że nagrał też pierwsze taśmy demo.

 Jako uczeń Halifax County Senior High School Slice nawiązał współpracę ze Scratchmasterem Chuckiem T. (właśc. Charles Fulp), który został jego menedżerem i DJ-em. Obaj znali się wcześniej, gdyż wcześniej starli się w konkursie talentów. Razem wydali w 1991 r. debiutancki album dla niezależnej wytwórni Selecto Hits Records, którą później została przejęta przez Jive. Na szefach firmy szczególne wrażenie zrobiło nagranie „Thinking Of You”, które cieszyło się popularnością w amerykańskich notowaniach.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shall We Dance (Electric Slide)	Grandmaster Slice & Izzy Chill	12.1989	-	-	Creative Funk 1701	[written by D.J. Adam T][56[12].R&B Chart]
Thinking Of You / Turn Up The Music	Grandmaster Slice	10.1991	-	85[6]	Jive 42 034	[written by David Martin][produced by David Martin][94[8].R&B Chart]

Alan Dale

Alan Dale [ur. 9.07.1925r-zm. 20.04.2002r],był amerykańskim wokalistą śpiewającym tradycyjny pop i rock'n'rolla.

Urodził się jako Aldo Sigismondi w Brooklynie,Nowy Jork. Jego ojciec, Aristide Sigismondi, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych z Abruzji , we Włoszech w 1904 roku w wieku 21 lat i został komikiem w włoskojęzycznym teatrze,a w radio miał własny program .

W wieku 9-ciu lat Aldo miał pierwszą okazję by wystąpić publicznie w programie swojego ojca. Choć Aldo zemdlał niezwłocznie po ukończeniu utworu, był wystarczająco dobry, by stać się regularnym uczestnikiem programu ojca .Pierwotnie chciał zostać dziennikarzem,a nie piosenkarzem.Porzucił szkołę,by pewnego dnia w 1943r jego przyjaciel,właściciel kasyna w Coney Island zaproponował mu występy przed mikrofonem.Spotkał się tam z entuzjastycznym przyjęciem.
W 1944r został członkiem orkiestry Carmen Cavallaro jako wokalista,a szef orkiestry zaproponował mu nowy pseudonim Alan Dale.Następnie w latach 1944-45 śpiewa z orkiestrą Georga Paxtona zyskując dużą popularność na wschodnim wybrzeżu.

W 1947r został zachęcony przez producenta Boba Thiele aby dokonać nagrań w wytwórni Signature.Rok póżniej miał już swój własny show Alan Dale Show realizowanym przez DuMont Television Network,a póżniej CBS.Na początku lat 50-tych przenosił się z jednej do drugiej wytwórni,od Columbia do Decca,przed zainstalowaniem się w wytwórni Coral dla której nagrał swoje największe hity:"(The Gang that Sang) Heart of My Heart" (razem z Johnny Desmondem i Donem Cornellem), "Cherry Pink and Apple Blossom White" oraz "Sweet and Gentle".Dwa ostatnie nagrania sprzedały się w ponad milionowym nakładzie.

Stał się przyjacielem Alana Freeda , w wyniku czego dostał szansę zagrać rolę rock and rollowego piosenkarza w filmie Don't Knock the Rock z 1956r . W tym filmie zagrał u boku Freeda, Billa Haley'a & His Comets , Little Richarda , i The Treniers .W 1957r błąka się między wytwórniami takimi jak ABC,MGM czy United Artists,ale bez większego powodzenia.Sporadycznie pod koniec lat 50-tych występuje w telewizji minn. u Eda Sullivana,ale jego kariera załamuje się.Zmarł w Nowym Jorku w 2002 r., w wieku 76 lat.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
At the Darktown Strutters' Ball/Little boy blues	Connie Haines & Alan Dale	08.1948	-	29[1]	Signature 15 197	[with Ray Bloch Swing Eight][#1 hit for Arthur Collins & Byron Harlan in 1918]
Heart of my heart	Don Cornell,Johnny Desmond & Alan Dale	12.1953	-	10[10]	Coral 61 076	[written by Ryan][with Jack Pleis Orchestra]
East Side,West Side	Johnny Desmond,Alan Dale & Buddy Greco	05.1954	-	28[1]	Coral 61 176	[written by Blake, James W./Charles B. Lawlor][with Dick Jacobs Orchestra]
Cherry Pink (And Apple Blossom White)/I'm sincere	Alan Dale	04.1955	-	14[7]	Coral 61 373	[written by Mack David/Luiguy][piosenka z filmu "Underwater!"][with Dick Jacobs Orchestra]
Sweet and Gentle/You still mean the same to me	Alan Dale	07.1955	-	10[7]	Coral 61 435	[written by Otilio del Portal/George Thorn][adaptacja kubańskiej piosenki "Me lo dijo Adela"][with Dick Jacobs Orchestra]
Monday to Sunday/That's a teenage girl	Alan Dale	05.1961	-	101[5]	Sinclair 1003	[written by P. Vecchiarelli, V. Catalane, A. Dale]

Dakotas

Dakotas to grupa brytyjskich muzyków, którzy początkowo działali jako zespół wspierający w Manchesterze w Anglii. Najbliżej grupy był wokalista Billy J. Kramer , Liverpudlian, który był głównym wokalistą grupy w latach sześćdziesiątych.  W Stanach Zjednoczonych są oni uważani za część brytyjskiej inwazji .

Nazwa grupy powstała w wyniku zaangażowania w Plaza Ballroom na Oxford Street w Manchesterze. Ich menadżer poprosił grupę o powrót w przyszłym tygodniu przebranych za Indian  i zwaną Dakotas, założoną we wrześniu 1960 roku przez gitarzystę rytmicznego Robina MacDonalda, z Bryna Jonesa na gitarze prowadzącej; Tony  Bookbindera (starszy brat Elkie Brooks , znany również jako Tony Mansfield) na perkusji i Iana Frasera na basie. Ray Jones dołączył do zespołu jako basista zastępujący Iana Frasera, a Mike Maxfield dołączył do zespołu w lutym 1962 roku jako gitarzysta prowadzący, zastępując Bryna Jonesa po tym, jak odszedł do zespołu z Manchester , zwanym Coasters.

Grupa najpierw wspierała Pete'a MacLaine'a (luty 1962 - styczeń 1963). Jednak Brian Epstein , który był menadżerem Billy J. Kramera, sprawił, że Dakotas stał  się zespołem towarzyszącym Kramerowi, który go zaakceptował.  Grupa i Billy J Kramer udali się następnie do Hamburga, aby udoskonalić swój występ.

Poza wspieraniem Kramera przy swoich przebojach, grupa jest prawdopodobnie najlepiej znana ze swojego instrumentalnego singla " The Cruel Sea ", kompozycji Maxfielda, która osiągnęła numer 18 na brytyjskich listach przebojów w lipcu 1963 roku. Ponownie zatytułowany "The Cruel Surf" w USA, a następnie został nagrany przez The Ventures .

Zespół wydał "Magic Carpet" George'a Martina we wrześniu 1963 roku. To nie był hit. Ich kolejny singiel "Oyeh" (listopad 1964) również nie był sukcesem.

Po epizodzie z Epsteinem, Ray Jones opuścił grupę w lipcu 1964 roku. Robin MacDonald przeniósł się na bas, by zrobić miejsce dla nowego głównego gitarzysty, Micka Greena z Johnny Kidd and The Pirates , a zespół kontynuował nagrywanie z Kramerem i pod własną nazwą. Maxfield odszedł, by skoncentrować się na pisaniu piosenek w 1965 roku, zostawiając Dakotes jako trio, podczas gdy były pirat Frank Farley zastąpił Mansfielda na perkusji w 1966 roku.  Jednak spadek kariery Kramera za sprawą alkoholizmu również spowodował spadek kariery zespołu . On rozstał się z grupą we wrześniu 1967 roku, a zespół rozpadł się rok później. Następnie MacDonald, Green i Farley dołączyli do zespołu Cliffa Bennetta . 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The cruel sea/The Millionaire	Dakotas	07.1963	18[13]	-	Parlophone R 5044	[written by Mike Maxfield]

D-Mob

D-MOB to pseudonim artystyczny "Dancin" Danny'ego D (właśc. Daniel Kojo Poku), byłego zamiatacza podłóg w barze McDonalda. Pocieszeniem w tych trudnych czasach była dla niego praca DJ-a. Zajmował się nią przez trzy czy cztery lata, głównie wieczorami. Przez pewien czas współpracował z dziennikarzem Jamesem Hamiltonem w klubie Gullivers przy londyńskiej ulicy Park Lane (tuż obok Hyde Parku, jedna z najbardziej ekskluzywnych części miasta).

Następnie zajął się w klubach promocją nagrań wytwórni Loose Ends (dla której nagrał swój pierwszy remiks), Total Contrast i Full Force, a w końcu został specjalistą do spraw kadrowo-repertuarowych wytwórni Chrysalis. Dało mu to okazję do wyprodukowania kilku następnych remiksów dla Nitro Deluxe, Kid N Play, Adeva oraz Eric B & Rakim (utwór "I Know You Got Soul" opracowany wspólnie z Normanem Cookiem).

Zanim zaczął działać jako D-Mob, zdążył jeszcze wydać dwie płyty pod szyldem Taurus Boys oraz utwór "Warrior Groove" opowiadający o szczepie Ashanti z Ghany, z którego pochodzili jego rodzice. Pierwszym singlem firmowanym przez D-Mob był przebój "We Call It Acieed" z 1989 r. z partiami wokalnymi Gary'ego Haismana. Był to wyśmienity utwór acid-house'owy. Sprowokował mnóstwo komentarzy na temat sceny podziemnej, gdy politycy i dziennikarze spostrzegli, że są w nim aluzje do narkotyków. W swej niezmierzonej mądrości telewizja BBC' zakazała jego emisji w programie "Top Of The Pops". Jednak Poku powiedział prasie: "Nie zażywam narkotyków pod żadną postacią. Nawet lekarstw na przeziębienie".

Kolejnymi przebojami D-Moba były "It Is Time To Get Funky" (z London Rhyme Syndicate), "C'Mon And Get My Love". "That's The Way Of The World" (z Cathy Dennis) oraz "Put Your Hands Together" (z Nuff Juice).

Poku zajmował się też produkcją i miksowaniem utworów takich wykonawców, jak Adeva, Juliet Roberts ("Another Place. Another Day, Another Time"), Monie Love, Diana Ross ("Working Overtime"), Chaka Khan ("I'm Every Woman") oraz The Cookie Crew ("Love Will Bring Us Together") i jeszcze kilkudziesięciu (dosłownie!) innych.

W 1993 r. ściągnął znów uwagę Brytyjczyków na Cathy Dennis (która w USA odnosiła spore sukcesy solowe) - zaśpiewała w jego nagraniu "Why". Mówiło się, że był to "comeback" D-Moba. ale tak naprawdę jako poszukiwany producent i re-mikser nigdy nie stracił on popularności.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
We call it acieed	D-Mob feat Gary Haisman	10.1988	3[12]	-	Ffrr FFR 13	[written by D Mob][produced by Danny D][1[1][11].Hot Disco/Dance;ffrr 886517 12"]
It is time to get funky	D-Mob feat LRS	05.1989	9[10]	-	Ffrr F 107	[written by B. Reynolds, C. Coulson, C. Scarlett, D. Poku][produced by Dancin' Danny D][1[1][10].Hot Disco/Dance;ffrr 886627 12"]
C' mon and get my love	D-Mob introducing Cathy Dennis	10.1989	15[10]	10[21]	Ffrr F 117	[written by D Mob][produced by D Mob][1[1][15].Hot Disco/Dance;ffrr 886799 12"][piosenka z filmu "She-Devil"]
Put your hands together	D-Mob & Nuff Juice	12.1989	7[8]	-	Ffrr F 124	[written by Dany Poku/Kenneth Gamble/Leon Huff/Charles Scarlet/George Stennet][produced by Dancin' Danny D][13[6].Hot Disco/Dance;ffrr 869145 12"]
That' s the way of the world	D-Mob feat Cathy Dennis	04.1990	48[3]	59[9]	Ffrr F 132	[written by D Mob & Cathy Dennis][produced by D Mob][1[1][14].Hot Disco/Dance;ffrr 886981 12"]
Why ?	D-Mob and Cathy Dennis	02.1994	23[4]	-	FFRR F 227	[written by Dany Poku,Cathy Dennis][produced by Dancin' Danny D ]
One day	Danny D presents D-Mob	09.1994	41[3]	-	FFRR F 239	[produced by Dancin' Danny D ]
Darlin	Bob Sinclar feat James "D-Train" Williams	04.2001	46[2]	-	Defected DFECT 30CDS

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
A little bit of this,a little bit of that	D Mob	01.1990	46[11]	82[20]	Ffrr 828 159	[produced by Dancin' Danny D., Dave Dorrell, C.J. Mackintosh]

Degrees of Motion

Nowojorski zespół (Kit West, Balle Legend, Mariposa), który cieszył się zarówno kultem undergroundowym, jak i naziemnym sukcesem dzięki takim singlom jak klasyczny "Do You Want It Right Now" (numer 31), z wokalem Biti w 1992 roku został pierwotnie wydany na amerykańskim nadruku Esquire przed przeniesieniem do ffrr Records.

Sama piosenka po raz pierwszy pojawiła się na albumie Tell It To My Heart Taylor  Dayne'a w 1988 roku. Została wyprodukowana przez Richiego Jonesa z klawiszami   Erica Kuppera. Inne hity to "Shine On" (numer 43, remiksowany przez Farley & Heller, ponownie oryginalnie wydany w Esquire) i "Soul Freedom - Free Your Soul" (numer 64), w ffrr, podczas gdy Jones remiksował  Sheer Bronze "I’m Walkin’''.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Do You Want It Right Now	Degrees of Motion	04.1992	31[5]	94[2]	FFRR F 184	[written by C. Burton, N. Straker][produced by Richie Jones][75[6].R&B Chart]
Shine On	Degrees Of Motion Featuring Biti With Kit West	07.1992	43[3]	-	FFRR F 192	[written by A. Curless, M. Mangini, S. Faber, S. Lewis][produced by Richie Jones]
Soul Freedom (Free Your Soul)	Degrees Of Motion	11.1992	64[1]	-	FFRR FX 201	[written by Richie Jones][produced by Richie Jones]
Shine On	Degrees Of Motion Featuring Biti	03.1994	8[9]	-	FFRR FCD 229	[written by A. Curless, M. Mangini, S. Faber, S. Lewis][produced by Richie Jones]
Do You Want It Right Now	Degrees of Motion	06.1994	26[5]	-	FFRR FCD 236	[written by C. Burton, N. Straker][produced by Richie Jones][75[6].R&B Chart]

Diana Ross

Właśc. Diana Ernestine Ross, ur. 26.03.1944 r. w Detroit w stanie Michigan. Jeszcze w szkole średniej dołączyła do tria The Primettes, nagrywającego początkowo dla wytwórni Lu-Pine, a po podpisaniu w 1961 r. kontraktu z Motown Records, występującego jako The Supremes.

We wczesnych nagraniach grupy Ross śpiewała tylko w chórkach. Główną wokalistką uczynił ją "pan i władca" Motown, Berry Gordy. Rolę tę miała spełniać w zespole przez sześć lat, przy czym płyty wydawane od 1967 r. sygnowane były nazwą Diana Ross And The Supremes.
U schyłku związku z grupą zadebiutowała równolegle jako solistka. Berry Gordy sprawował ścisły nadzór nad jej karierą, zaś plotka głosiła, że związek między artystką i jej opiekunem ma nie tylko muzyczny charakter. Pod koniec 1969 r. zapowiedziano rozstanie piosenkarki z The Supremes.

Wspólny pożegnalny koncert odbył się w styczniu 1970 r.
Pierwszym solowym bestsellerem Ross był singel "Ain't No Mountain High Enough" nagrany pod koniec tego samego roku. W kwietniu 1971 r. Diana poślubiła biznesmena Roberta Silbersteina. Małżeństwo przetrwało pięć lat, zaś rozwodowi towarzyszyła kolejna fala spekulacji na temat związków z Gordym.

Pod wpływem sukcesów typowo rozrywkowych singli solistki, wytwórnia postanowiła rozszerzyć jej estradowe emploi. W 1971 r. zadebiutowała we własnym programie telewizyjnym "Diana !". Rok później wystąpiła po raz pierwszy na ekranie w filmie "Lady Sings The Blues", biografii jazzowej śpiewaczki Billie Holiday w jej schyłkowym, narkomańskim okresie.

Późniejsze role w filmach "Mahogany" (1975 r.) i "The Wiz" (1978 r.) zostały przyjęte przez krytykę o wiele chłodniej (choć reżyserem drugiego z filmów był sam Sidney Lumet ).
W 1973 r. ukazał się wspólny album Diany Ross i Marvina Gaye'a, nagrany podobno oddzielnie i zmiksowany techniką studyjną. Tematy "Touch Me In The Morning" oraz motyw przewodni z "Mahogany" trafiły w 1975 r. na szczyt amerykańskich list przebojów. Singel "Love Hangover" z 1976 r. wykazywał wpływy muzyki disco, czego potwierdzeniem był album Diana wyprodukowany przez Nile'a Rodgersa i Bernarda Edwardsa z grupy Chic.

Ross była w tym czasie gwiazdą mass mediów, a informacje o jej romansie z Genem Simmonsem z zespołu Kiss wypełniały pierwsze strony gazet. Krążyły też pogłoski o dwuznacznych związkach z Michaelem Jacksonem, promowanym przez piosenkarkę jeszcze w latach 60.
Po licznych spekulacjach Ross odeszła ostatecznie z Motown w 1981 r., podpisując kontrakty z RCA na rynku amerykańskim i z Capitolem w pozostałych krajach. Założyła własną firmę producencką, a interpretacje tematów "Why Do Fools Fall In Love" Frankiego Lymona i "Muscles" Michaela Jacksona ugruntowały pozycję wokalistki w muzyce popowo-dyskotekowej.

W sierpniu 1981 r. na szczyt amerykańskiej listy przebojów weszła (utrzymując się tam przez 9 tygodni) nagrana wespół z Lionelem Richie'em piosenka "Endless Love", pochodząca z filmu Franka Zefirellego pod tym samym tytułem. Zarejestrowano ją podczas jednej krótkiej sesji w Reno ze względu na bardzo napięty rozkład zajęć obu gwiazd.

We wrześniu 1984 r. sporym powodzeniem cieszyła się nagrana w duecie z Julio Iglesiasem kompozycja "All Of You". Jednak jedynym nagraniem z końca łat 80. dorównującym popularnością dawnym przebojom był dedykowany pamięci Marvina Gaye'a utwór "Missing You".
Pociechą był brytyjski sukces singla "Chain Reaction" z 1986 r., autorstwa The Bee Gees (również przez nich wyprodukowany), naśladującego dawne brzmienie The Supremes.

W tym samym roku Ross poślubiła norweskiego stoczniowego potentata, kładąc tamę pogłoskom o związku z Gordym i rychłym powrocie do Motown. Późniejsze recitale Diany Ross (w tym głośny występ w nowojorskim Central Parku podczas ulewnego deszczu) dominowały zdecydowanie nad sporadycznymi nagraniami, lądującymi z reguły na odległych miejscach murzyńskich list przebojów.

Nagrany w 1991 r. album Force Behind The Power był płytą równie nudną, co mało ambitną i słusznie pozostał w cieniu wydanej dwa lata wcześniej kompilacji największych przebojów piosenkarki. Wczesną jesienią 1995 r. kolejny koncert artystki w Central Parku uświetnił premierę najnowszego przeboju wytwórni Disneya "Pocahontas". 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
Reach out and touch[Somebody's hand]/Dark side of the world	Diana Ross	04.1970	33[5]	20[9]	Tamla Motown TMG 743/Motown 1165	[written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Nickolas Ashford, Valerie Simpson][7[9].R&B Chart]
Ain' t no mountain high enough/Can't it wait until tomorrow	Diana Ross	08.1970	6[12]	1[3][14]	Tamla Motown TMG 751/Motown 1169	[67 hit-Tammi Terrell & Marvin Gaye][1[1][12].R&B; Charts][written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Harvey Fuqua,Johnny Bristol]
Remember me/How about you	Diana Ross	12.1970	7[12]	16[10]	Tamla Motown TMG 768/Motown 1176	[written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson][10[8].R&B; Charts]
Reach out i' ll be there/[They long to be]Close to you	Diana Ross	05.1971	-	29[7]	-/Motown 1184	[written by Lamont Dozier/Brian Holland/Eddie Holland][produced by Brian Holland, Lamont Dozier][17[6].R&B; Charts]
Surrender/I'm a winner	Diana Ross	08.1971	10[11]	38[8]	Tamla Motown TMG 792/Motown 1188	[written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson][16[5].R&B; Charts]
I' m still waiting/A simple thing like cry	Diana Ross	11.1971	1[4][14]	63[5]	Tamla Motown TMG 781/Motown 1192	[written by Deke Richards][produced by Deke Richards][40[3].R&B; Charts]
Doobedood'ndoobe, Doobedood'ndoobe, Doobedood'ndoo/Keep An Eye	Diana Ross	05.1972	12[9]	-	Tamla Motown TMG 812/-	[written by Deke Richards][produced by Deke Richards]
Good morning heartache/God bless the child	Diana Ross	01.1973	-	34[13]	Tamla Motown TMG 849/Motown 1211	[written by Ervin Drake/Dan Fisher/Irene Higginbotham][20[8].R&B; Charts][piosenka z filmu "Lady sings the blues"]
Touch me in the morning/I won't last a day without you	Diana Ross	06.1973	9[13]	1[1][21]	Tamla Motown TMG 861/Motown 1239	[written by Michael Masser/Ron Miler][produced by Michael Masser, Tom Baird][5[14].R&B; Charts]
You' re a special part of me/I'm falling in love with you	Diana Ross & Marvin Gaye	10.1973	-	12[12]	Tamla Motown TMG 879/Motown 1280	[written by Harold Johnson/Andrew Porter/Gregg Wright][produced by Berry Gordy][4[15].R&B; Charts]
All of my life/Simple thing like love,A	Diana Ross	01.1974	9[13]	-	Tamla Motown TMG 880/-	[written by Michael Randall][produced by Michael Randall]
Last time i saw him/Save the children	Diana Ross	12.1973	35[4]	14[14]	Tamla Motown TMG 893/Motown 1278	[written by Michael Masser/Pam Sawyer][produced by Michael Masser][15[13].R&B; Charts]
My mistake [Was to love you]/Include me in your life	Diana Ross & Marvin Gaye	02.1974	-	19[16]	Tamla Motown TMG 920/Motown 1269	[written by Gloria Jones/Pam Sawyer][produced by Hal Davis][15[14].R&B; Charts]
You are everything/Stop,look,listen to your heart	Diana Ross & Marvin Gaye	04.1974	5[12]	-	Tamla Motown TMG 890/-	[written by Thom Bell, Linda Creed][produced by Hal Davis][71 US hit-The Stylistics]
Sleepin'/You	Diana Ross	04.1974	-	70[5]	-/Motown 1295	[written by Ron Miller, T. Etlinger][produced by Ron Miller][50[9].R&B; Charts]
Stop look listen/Love twins	Diana Ross & Marvin Gaye	07.1974	25[8]	-	Tamla Motown TMG 906/-	[written by Thom Bell, Linda Creed][produced by Hal Davis]
Don' t knock my love/Just say,just say	Diana Ross & Marvin Gaye	07.1974	-	46[9]	Tamla Motown TMG 953/Motown 1296	[written by Wilson Pickett/Brad Shapiro][produced by Wilson Pickett][25[12].R&B; Charts]
Love me/Save The Children	Diana Ross	10.1974	38[5]	-	Tamla Motown TMG 917/-	[written by Tom Baird/Dino Fekaris/Nick Zesses][produced by Tom Baird]
Theme from "Mahogany" [Do you know where you' re going to]/No one's gonna be a fool forever	Diana Ross	11.1975	5[8]	1[1][17]	Tamla Motown TMG 1010/Motown 1377	[written by Gerry Goffin/Michael Masser][produced by Michael Masser][14[17].R&B Chart]
Sorry doesn' t always make it right/Together	Diana Ross	04.1975	23[9]	-	Tamla Motown TMG 941/Motown 1335	[written by Michael Masser][produced by Michael Masser]
I thought it took a little time[But today i fell in love]/After you	Diana Ross	03.1976	32[5]	47[7]	Tamla Motown TMG 1032/Motown 1387	[written by Michael Masser/Pam Sawyer][produced by Michael Masser][61[3].R&B Chart]
Love hangover/Kiss me now	Diana Ross	04.1976	10[10]	1[2][18]	Tamla Motown TMG 1024/Motown 1392	[1[1].R&B; Chart][written by Marilyn McLeod/Pam Sawyer][produced by Hal Davis][1[1][17].R&B Chart]
One love in lifetime/Smile	Diana Ross	08.1976	-	25[12]	Tamla Motown TMG 1056/Motown 1398	[written by L. Brown/McFadden, T./Perry, L.][produced by Lawrence Brown][10[13].R&B Chart]
I' m still waiting [reissue]/Touch me in the morning	Diana Ross	10.1976	41[4]	-	Tamla Motown TMG 1041
Gettin' ready for love/Confide in me	Diana Ross	11.1977	23[8]	27[13]	Tamla Motown TMG 1090/Motown 1427	[written by Franne Golde/Tom Snow][produced by Richard Perry][16[15].R&B Chart]
Your love is so good to me/Baby it's me	Diana Ross	03.1978	-	49[7]	Tamla Motown TMG 1104/Motown 1436	[written by Ken Petterson][produced by Richard Perry][16[11].R&B Chart]
You got it/Too shy to say	Diana Ross	05.1978	-	49[7]	-/Motown 1442	[written by Jerry Ragovoy, Linda Laurie][produced by Richard Perry][39[9].R&B Chart]
Lovin' livin' and givin'	Diana Ross	07.1978	54[6]	-	Tamla Motown TMG 1112/Motown 1450	[piosenka z filmu "Thank God it's friday][written by Pamela Davis/Kenny Stover][produced by Hal Davis]
Ease on down the road/Poppy girls [Quincy Jones]	Diana Ross & Michael Jackson	09.1978	45[4]	41[9]	-/MCA 40 947	[written by Charlie Smalls][produced by Quincy Jones,Tom Bahler][17[13].R&B Chart][piosenka z filmu "The Wiz"]
Pops ,we love you[A tribute to father]	Marvin Gaye,Diana Ross,Smokey Robinson &Stevie Wonder	01.1979	66[5]	59[8]	Motown TMG 1136/Motown 1455	[written by Marilyn McLeod/Pam Sawyer][produced by Marilyn McLeod/Pam Sawyer][26[11].R&B Chart]
What You Gave Me	Diana Ross	01.1979	-	-	Motown TMG 1135/Motown 1456	[written by Nickolas Ashford, Valerie Simpson][produced by Hal Davis][86[3].R&B Chart]
The boss/I'm in the world	Diana Ross	07.1979	40[7]	19[16]	Motown TMG 1150/Motown 1462	[written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson][12[21].R&B Chart]
No one gets the prize	Diana Ross	10.1979	59[3]	-	Tamla Motown TMG 1160/-	[written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Nickolas Ashford, Valerie Simpson]
It' s my house/No one gets the prize	Diana Ross	01.1980	32[10]	-	Motown TMG 1169/Motown 1471	[written by Nickolas Ashford/Valerie Simpson][produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson][27[15].R&B Chart]
Upside down/Friend to friend	Diana Ross	07.1980	2[12]	1[4][29]	Motown TMG 1195/Motown 1494	[gold-US][silver-UK][written by Bernard Edwards & Nile Rodgers][produced by Nile Rodgers,Bernard Edwards][1[4][19].R&B; Chart]
I' m coming out/Friend to friend	Diana Ross	09.1980	13[10]	5[23]	Motown TMG 1210/Motown 1491	[silver-UK][written by Bernard Edwards & Nile Rodgers][produced by Nile Rodgers,Bernard Edwards][6[17].R&B; Chart]
My old piano/Where did we go wrong US Side B:Now that you're gone	Diana Ross	09.1980	5[9]	109[2][01.82]	-/Motown 1531	[silver-UK][written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Nile Rodgers,Bernard Edwards]
It' s my turn/Together	Diana Ross	10.1980	16[8]	9[21]	Motown TMG 1217/Motown 1496	[written by Carole Bayer Sager][produced by Michael Masser][14[15].R&B; Chart][piosenka tytułowa z filmu ]
One more chance/After you	Diana Ross	04.1981	49[5]	79[5]	Motown TMG 1227/Motown 1508	[written by Gerry Goffin/Michael Masser][produced by Michael Masser][54[7].R&B; Chart]
Cryin' my heart out for you/To love again	Diana Ross	06.1981	58[3]	-	Motown TMG 1233/-	[written by M. Masser, A. Willis][produced by Michael Masser]
Endless love	Diana Ross & Lionel Richie	07.1981	7[12]	1[9][27]	Tamla Motown TMG 1240/Motown 1519	[platinum-US][written by Lionel Richie][produced by Lionel Richie][1[7][24].R&B; Chart]
Why do fools fall in love/Think i'm in love	Diana Ross	10.1981	4[12]	7[20]	Capitol CL 226/RCA 12 349	[silver-UK][56 hit-The Teenagers][written by Herman Santiago][produced by Diana Ross][6[17].R&B; Chart]
Tenderness	Diana Ross	01.1982	73[1]	-	Motown TMG 1248/-	[written by Bernard Edwards/Nile Rodgers][produced by Bernard Edwards/Nile Rodgers]
Mirror ,mirror/Sweet nothings	Diana Ross	01.1982	36[5]	8[14]	Capitol CL 234/RCA 13 021	[written by Michael Sembello,Dennis Matkosky][produced by Diana Ross][2[15].R&B Chart]
Work that body/Two can make it	Diana Ross	04.1982	7[11]	44[7]	Capitol CL 241/RCA 13 201	[written by Ray Chew/Paul Jabara/Diana Ross][produced by Diana Ross][34[9].R&B Chart]
It' s never too late/Endless love/Sweet surender	Diana Ross	08.1982	41[4]	-	Capitol CL 256/-	[written by Dan Hartman][produced by Diana Ross]
Muscles/I am me	Diana Ross	10.1982	15[9]	10[17]	-/RCA 13 348	[written by Michael Jackson][produced by Michael Jackson][4[18].R&B Chart]
So close/Fool for you love	Diana Ross	02.1983	43[4]	40[10]	Capitol CL 277/RCA 13 424	[written by Rob Mounsey/Diana Ross/Bill Wray][produced by Diana Ross][76[4].R&B Chart]
Pieces of ice/Still in love	Diana Ross	06.1983	46[3]	31[10]	Capitol CL 298/RCA 13 549	[written by Marc Jordan, John Capek][produced by Gary Katz][15[14].R&B Chart]
Up Front/Love Or Loneliness	Diana Ross	10.1983	-	-	Capitol CL 306/RCA 13 624	[written by Ray Parker Jnr.][produced by Ray Parker Jnr.][60[5].R&B Chart]
Let' s go up/Girls	Diana Ross	12.1983	-	77[6]	-/RCA 13 671	[written by Franne Golde][52[9].R&B Chart]
All of you/The last time	Julio Iglesias & Diana Ross	07.1984	43[8]	19[16]	CBS A 4522/Columbia 045 07	[written by Cynthia Weil, Julio Iglesias, Tony Renis][produced by Richard Perry][38[11].R&B Chart]
Touch by touch/Fight for it	Diana Ross	09.1984	47[6]	-	Capitol CL 337/-	[written by Richie Zito, Arthur Barrow, Joe Esposito][produced by Diana Ross]
Swept away/Fight for it	Diana Ross	09.1984	-	19[14]	-/RCA 13 864	[written by Daryl Hall, Sara Allen][produced by Daryl Hall, Arthur Baker][3[16].R&B Chart]
Missing you/We are the children of the world	Diana Ross	12.1984	-	10[27]	Capitol CL 348/RCA 13 966	[written by Lionel Richie][produced by Lionel Richie & James Anthony Carmichael][1[3][24].R&B; Chart]
Telephone/Fool For Your Love	Diana Ross	06.1985	-	-	-/RCA 14 032	[written by Bernard Edwards, Denzil Miller][produced by Bernard Edwards][13[12].R&B; Chart]
Eaten alive	Diana Ross	09.1985	71[1]	77[7]	Capitol CL 372/RCA 14 181	[written by Barry Gibb,Maurice Gibb,Michael Jackson][produced by Barry Gibb,Michael Jackson,Karl Richardson,Albhy Galuten][10[12].R&B; Chart]
Chain reaction/More and more	Diana Ross	11.1985	1[3][17]	95[3]	Capitol CL 386/RCA 14 244	[gold-UK][written by Barry, Robin & Maurice Gibb][produced by Gibb-Galuten-Richardson][85[5].R&B; Chart]
Chain reaction/More and more [reissue]	Diana Ross	05.1986	-	66[8]	Capitol CL 386/RCA 14 244
Expierence/Oh teacher	Diana Ross	05.1986	47[3]	-	Capitol CL 400/Capitol CAP 45716	[written by B. Gibb, R. Gibb, M. Gibb, A. Gibb][produced by Barry Gibb, Karl Richardson ]
Dirty looks/So close	Diana Ross	06.1987	49[3]	-	EMI EM 2/RCA 5172	[written by Scher, Golden][produced by Tom Dowd][12[11].R&B; Chart]
Mr. Lee	Diana Ross	10.1988	58[2]	-	EMI EM 73/-	[written by Emma Pought, Jamie Pought, Helen Gathers][produced by Tom Dowd]
Love hangover '88	Diana Ross	11.1988	75[1]	-	Motown ZB 42 307/-	[written by P. Sawyer, M. McLeod][produced by Hal Davis]
Workin' overtime	Diana Ross	05.1989	32[5]	-	EMI EM 91/Motown 1964	[written by Nile Rogers, Christopher Max ][produced by Nile Rogers][3[13].R&B; Chart]
Paradise/We stand together	Diana Ross	07.1989	61[2]	-	EMI EM 94-	[written by Nile Rodgers/Greg Smith][produced by Nile Rogers]
This House	Diana Ross	09.1989	-	-	-/Motown 1998	[written by Nile Rodgers][produced by Nile Rogers][64[6].R&B; Chart]
I' m still waiting [remix]	Diana Ross	07.1990	21[6]	-	Motown ZB 43781/Motown 1192	[written by Deke Richards][produced by Deke Richards, Phil Chill]
No Matter What You Do	Diana Ross	02.1991	-	-	-/Warner 19 455	[4[14].R&B Chart]
When you tell me that you love me/Chain reaction	Diana Ross	09.1991	2[11]	-	EMI EM 217/Motown 2139	[silver-UK][written by John Bettis/Albert Hammond][produced by Peter Asher][37[9].R&B; Chart]
The force behind the power/If we hold on together	Diana Ross	02.1992	27[3]	-	EMI EM 221/-	[written by Stevie Wonder][produced by Stevie Wonder]
One shining moment/When You Tell Me That You Love Me	Diana Ross	06.1992	10[8]	-	EMI EM 239/-	[written by Vanessa Thomas][produced by Peter Asher]
If we hold on together/Chain Reaction (Live)	Diana Ross	11.1992	11[10]	-	EMI EM 257/MCA 53 448	[written by James Horner/Will Jennings][produced by Peter Asher]
Heart [Don' t change my mind]/Endless love	Diana Ross	03.1993	31[3]	-	EMI EM 261/-	[written by Robbie Buchanan/Diane Warren][produced by Peter Asher]
Chain reaction [reissue]	Diana Ross	10.1993	20[5]	-	EMI EM 290/-	[written by Barry Gibb, Robin Gibb, Maurice Gibb][produced by Barry Gibb, Karl Richardson, Albhy Galuten]
Your love/Missing You	Diana Ross	12.1993	14[8]	-	EMI CDEM 299	[written by David Friedman][produced by Nick Martinelli]
Best years of my life/Upside Down	Diana Ross	03.1994	28[4]	-	EMI EM 305/Motown 4846	[written by Will Jennings, Steven Allen Davis][produced by Nick Martinelli]
Why do fools fall in love [reissue]/I'm Coming Out (Joey Negro 1994 Remix)	Diana Ross	07.1994	36[4]	-	EMI EM 332	[written by Frankie Lymon, George Goldner][produced by Diana Ross]
Take me higher/Don't stop	Diana Ross	08.1995	32[4]	114[7]	EMI CDEM 388/Motown 0433	[written by Sally Jo Dakota/Nikita Germaine/Narada Michael Walden][77[6]. R&B; Chart][1[1].Dance Club Play]1
I' m gone	Diana Ross	11.1995	36[3]	-	EMI CDEM 402/-
I will survive	Diana Ross	02.1996	14[4]	-	EMI CDEM 415/-	[written by Dino Fekaris/Freddie Perren]
If You're Not Gonna Love Me Right	Diana Ross	03.1996	-	-	-/Motown 0498	[67[8].R&B Chart]
In the ones you love	Diana Ross	12.1996	34[4]	-	EMI CDEMS 457 /-	[written by Marsha Malamet/Liz Vidal]
Not over you yet	Diana Ross	10.1999	9[7]	-	EMI CDEM 553/-	[written by Kenneth "Wally" Kelly/Malik Pendleton]
When You Tell Me That You Love Me	Westlife feat. Diana Ross	12.2005	2[10]	-	S 82876767382/-	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US/UK]	Komentarz
Reach out [also "Diana Ross"]	Diana Ross	07.1970	14[5]	19[28]	Motown MS 711/Tamla Motown SFTML 11 159	[produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson, Johnny Bristol]
Diana [Television soundtrack]	Diana Ross	03.1971	43[1]	46[15]	Motown MS 719/Tamla Motown STMA 8001
Surrender	Diana Ross	07.1971	-	56[17]	Motown MS 723/-	[silver-UK][produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson]
Everything is everything	Diana Ross	09.1970	31[3]	42[16]	Motown MS 724/Tamla Motown STML 11 178	[produced by Deke Richards, Hal Davis]
I' m still waiting	Diana Ross	10.1971	10[11]	-	Tamla -/Motown STML 11 193
Lady sings the blues	Diana Ross	10.1972	50[1]	1[2][54]	Tamla Motown TMSP 1131/Motown M 758	[gold-UK][produced by Gil Askey]
Greatest hits	Diana Ross	11.1972	34[10]	-	-/Tamla Motown STMA 8006	[gold-UK]
Touch in the morning	Diana Ross	05.1973	7[35]	5[28]	Motown M 772 /Tamla Motown STML 11239	[gold-UK][produced by Gil Askey, Michael Masser, Deke Richards, Michael Randall, Diana Ross]
Diana Ross live at Caesar' s Palace	Diana Ross	05.1974	6[45]	64[17]	Motown 801/Tamla Motown STML 11248
Diana and Marvin	Diana Ross & Marvin Gaye	10.1973	6[43]	26[47]	Motown 803V1/Tamla Motown STMA 8015	[gold-UK][produced by Hal Davis,Berry Gordy,Margaret Gordy,Bob Gaudio,Ashford & Simpson]
Last time i saw him	Diana Ross	12.1973	41[1]	52[17]	Motown 812/Tamla Motown STML 11 255	[produced by Michael Masser, Tom Baird, Ron Miller, Bob Gaudio]
Mahogany [soundtrack]	Diana Ross	10.1975	-	19[26]	Motown 858/-	[produced by Michael Masser,Gil Askey]
Diana Ross	Diana Ross	03.1976	4[26]	5[32]	Motown 861 S1/Tamla Motown STML 12 022	[gold-UK][produced by Michael Masser,Hal Davis,Nickolas Ashford and Valerie Simpson,Berry Gordy,Don Costa,Lawrence Brown,Gil Askey]
Diana Ross Greatest Hits 2	Diana Ross	08.1976	2[29]	13[23]	Motown MS 869 /Tamla Motown STML 12 036	[gold-UK]
An evening with Diana Ross	Diana Ross	01.1977	52[1]	29[14]	Motown 877 /Motown TMSP 6005	[silver-UK]
Baby it' s me	Diana Ross	09.1977	-	18[19]	Motown 890 R1/-	[silver-UK][produced by Richard Perry]
Ross	Diana Ross	10.1978	-	49[17]	Motown 907/-	[produced by Hal Davis, Greg Wright, Ashford & Simpson, Michael Masser]
The boss	Diana Ross	05.1979	52[2]	14[37]	Motown 923 /Motown STML 12 118	[gold-US][produced by Nickolas Ashford & Valerie Simpson]
20 golden greats	Diana Ross	11.1979	2[29]	-	-/Motown EMTV 21	[platinum-UK]
Diana	Diana Ross	03.1980	12[32]	2[52]	Motown 936/Motown STMA 8033	[platinum-US][gold-UK][produced by Nile Rodgers]
To love again	Diana Ross	02.1981	26[10]	32[14]	Motown 951 /Motown STML 12 152	[produced by Michael Masser]
All the great hits	Diana Ross	10.1981	21[31]	37[32]	Motown 960 /Motown STMA 8036	[gold-US][platinum-UK]
Why do fools fall in love	Diana Ross	11.1981	17[24]	15[33]	RCA Victor 4153/Capitol EST 26 733	[platinum-US][gold-UK][produced by Diana Ross]
Diana's Duets	Diana Ross	02.1982	43[6]	-	-/Motown STML 12163	[silver-UK]
Silk electric	Diana Ross	10.1982	33[12]	27[24]	RCA Victor 4384/Capitol EAST 27 313	[gold-US][silver-UK][produced by Diana Ross, Michael Jackson]
Love songs	Diana Ross	12.1982	5[17]	-	-/K-Tel NE 1200	[platinum-UK]
Anthology	Diana Ross	05.1983	-	63[12]	Motown 6049 /-	[gold-US]
Ross	Diana Ross	07.1983	44[5]	32[17]	RCA Victor 4677/Capitol EST 186 705 1	[produced by Gary Katz, Diana Ross, Ray Parker Jr]
Portrait	Diana Ross	12.1983	8[31]	-	-/Telstar STAR 2238	[gold-UK]
Swept away	Diana Ross	09.1984	40[5]	26[45]	RCA Victor 5009/Capitol ROSS 1	[gold-US][produced by Diana Ross,Arthur Baker,Daryl Hall,James Anthony Carmichael,Lionel Richie,Bernard Edwards,Richard Perry,Ramón Arcusa]
Eaten alive	Diana Ross	10.1985	11[19]	45[20]	RCA Victor 5422/Capitol ROSS 2	[produced by Gibb-Galuten-Richardson,Michael Jackson]
Their Very Bet-Back to back	Diana Ross/Michael Jackson/Gladys Knight/Stevie Wonder	11.1986	21[10]	-	-/Priorityv PTVR 2	-
Red hot rhythm and blues	Diana Ross	05.1987	47[4]	73[14]	RCA Victor 6388/EMI EMC 3532	[produced by Tom Dowd, Luther Vandross]
Workin overtime	Diana Ross	06.1989	23[4]	116[6]	Motown 6274/EMI EMD 1009	[silver-UK][produced by Nile Rodgers]
Greatest hits live	Diana Ross	11.1989	34[6]	-	-/EMI EMDC 1001	[gold-UK][produced by Diana Ross]
The force behind the power	Diana Ross	09.1991	11[31]	102[6]	Motown 6316/EMI EMD 1023	[platinum-UK][produced by Stevie Wonder,Al B. Sure!,James Anthony Carmichael,Peter Asher]
Motown' s greatest hits	Diana Ross	02.1992	20[11]	-	-/Motown 5300132	[silver-UK]
Stolen Moments: The Lady Sings... Jazz and Blues	Diana Ross	04.1993	45[2]	-	-/EMI CDEMD 1044
One woman -The ultimate collection	Diana Ross	10.1993	1[2][67]	-	-/EMI CDONE 1	[4x-platinum-UK]
Christmas in Vienna	Diana Ross	12.1993	71[2]	154[3]	Sony Classical 53 358/Sony Classical 53 358
Diana extended-The remixes	Diana Ross	04.1994	58[1]	-	-/EMI CDDREX 1
A very special season	Diana Ross	11.1994	37[6]	-	-/EMI CDEMD 1075	[gold-UK][produced by Nick Martinelli]
Take me higher	Diana Ross	10.1995	10[3]	114[2]	Motown 0586/EMI CDEMD 1085	[produced by Nick Martinelli,Narada Michael Walden,Brenda Russell,Jon-John,the Boom Brothers]
Voice of love	Diana Ross	11.1996	42[7]	-	-/EMI CDEMD 1100	[silver-UK]
40 golden Motown greats	Diana Ross	10.1998	35[6]	-	-/Motown /Universal TV 5309612	[gold-UK]
Every day is a new day	Diana Ross	05.1999	71[1]	108[4]	Motown 549 522/Motown 549522	[produced by Arif Mardin,Gen Rubin,Malik Pendleton,Chuckii Booker]
Love & life-The very best of Diana Ross	Diana Ross	11.2001	28[7]	-	-/EMI 535862	[gold-UK]
Diana Ross & the Supremes: The No. 1's	Diana Ross	05.2004	15[15]	72[5]	Motown 001368/Motown 9818019	[gold-UK]
Blue	Diana Ross	07.2006	-	146[1]	-/Motown 0602498870037	[produced by Gil Askey]
I Love You	Diana Ross	10.2006	60[2]	-	-/Angel CDANGE 12	[ Producer- Gil Askey]
The Greatest	Diana Ross	11.2011	24[5]	-	-/EMI TV 5335898	[silver-UK]
I Love You	Diana Ross	10.2006	60[2]	-	-/Angel CDANGE 12	[ Producer- Gil Askey]