Gloria Scott

Gloria Scott ( ur. Port Arthur, Teksas , 26 lutego 1946r) to amerykańska wokalistka soul.
Jej pierwsze nagranie „ I Taught Him ”,jako

„Gloria Scott and the Tonettes”, napisane i wyprodukowane przez Sylvestra Stewarta (lepiej znanego jako Sly Stone ), zostało wydane w 1964 roku.


Miała wtedy kontrakt z Barrym White'em , który wyprodukował album What Am I Gonna Do z 1974 roku oraz singiel Just as Long as You 're Together (In My Life There Will Never Be Another), który dotarł do pierwszej dwudziestki na wielu listach przebojów. Nagrała drugi album z aranżerem HB Barnumem, ale nie został on wydany.

Była członkiem The Ikettes i wokalistką w tle dla Mary Wilson (z Supremes ).

Scott regularnie występuje w The Baltic Soul Weekender w Niemczech.

Jej pierwszy singiel został napisany i wyprodukowany przez Sylvestra Stewarta, lepiej znanego jako Sly Stone  : „Gospel Singer Gloria Scott and the Tonettes wydał I Taught Him z Sly w 1964 roku. Przypominał dziewczęce grupy takie jak Martha and the Vandellas , The Shirelles i The Ronettes , Warner Brothers wybrał ten singiel do dystrybucji  . W wywiadzie dla Christiana Johna Wikane'a z Popmatters Scott mówi: „On [Sly] po prostu wziął mnie pod swoje skrzydła. Śpiewałam w Cow Palace. Sly, jego siostra i jego kuzyn LaTanya poparli mnie i zostali nazwani Tonettes: Gloria Scott & Tonettes ”. 

Następnie została członkiem The Ikettes . Tina Turner mówi w swojej autobiografii: „Po tym, jak [poprzedni Ikettes] Robbie, Jessie i Venetta odeszły, Ike szybko zgarnął dwie niedoświadczone dziewczyny z LA, Maxine Smith i Pat  „ PP ”Arnold  , oraz młodą piosenkarkę klubową z Palo Alto o imieniu Gloria Scott. ”. 

Później poznała i podpisała 7-letni kontrakt z Barrym White .   White wyprodukował  i zaaranżował jej jedyny album, What Am I Gonna Do , który został wydany w 1974 roku.  Dwa utwory zostały wydane jako single.  Album wyróżnia się jako drugi wydany przez Casablanca Records - numer etykiety NB0002 (NB0001 był wydany przez KISS ).  W tym czasie Warner Brothers dystrybuował album w wielu krajach.


Jej singiel „Just as Long as We're Together (In My Life There Will Never Be Another)” również został wyprodukowany przez Barry'ego White'a.   Ta piosenka zadebiutowała na 14 miejscu listy przebojów Hot Dance , 16 na liście Billboard (22 lutego 1975) Hot Soul Singles i na amerykańskiej liście R&B . Został on odtworzony w słynnym programie telewizyjnym Soul Train .

Pomimo 7-letniego kontraktu z Barrym White'em i (pośrednio) z Casablanką, jej kariera nie nabrała rozpędu.   Drugi album, który nagrała z aranżerem HB Barnumem, nie został wydany. Mimo wszystkich swoich solowych sukcesów Barry White był nie wywiązał się ze swojego kontraktu z Glorią Scott. Stał się jedną z najbardziej przełomowych postaci lat 70-tych, podczas gdy Scott zniknęła w zapomnieniu ”.

Jest uznawana za wokalistkę towarzyszącą na albumie Mary Wilson (z Supremes ) z 1979 r.  , a na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych koncertowała z Mary i towarzyszącą jej wokalistką, Karen Jackson.

Scott występuje co roku od 2008 roku w The Baltic Soul Weekender w Niemczech.  Jej wykonanie Help Me Get Off This Merry-Go-Round z udziałem Baltic Soul Orchestra zostało wydane jako singiel. 
 

Gloria Scott urodziła się w Port Arthur, ale wychowała się w mieście Houston, zanim przeniosła się z rodziną do północnej Kalifornii, gdy była nastolatką. Po karierze muzycznej w San Francisco i Los Angeles spędziła 8 lat na Guam .

Obecnie mieszka w Lake County w Kalifornii .

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What Am I Gonna Do/What Shall I Do	Gloria Scott	04.1974	-	-	Casablanca 0005	[written by Thomas Anderson, Vance Wilson ][produced by Barry White][74[5].R&B Chart]
Just As Long As We're Together (In My Life There Will Never Be Another)/There Will Never Be Another	Gloria Scott	01.1975	-	-	Casablanca 815	[written by Barry White, Vance Wilson, Frank Wilson][produced by Barry White][14[14].R&B Chart][14[2].Hot Disco/Dance;Casablanca 815 12"]

Tim Scott

 Tim Scott McConnell aka Tim Scott lub Ledfoot (ur. 25 marca 1958r) to amerykański wokalista i 12-strunowy gitarzysta, który występuje od 2007 roku pod nazwą   Ledfoot i stworzył gatunek muzyczny gothic blues . Nazywa siebie „mistrzem gotyckiego bluesa”. Repertuar artysty składa się wyłącznie z samodzielnie napisanych piosenek.


Dwie z jego piosenek zyskały międzynarodową popularność dzięki innym artystom: „Swear” została nagrana przez Sheenę Easton na jej albumie A Private Heaven z 1984 roku .
    Bruce Springsteen nagrał jedną z  jego piosenek, „ High Hopes ”, na EP-kę Blood Brother (1996). Piosenka, wydana przez Springsteena jako singiel w listopadzie 2013 roku, nadała tytuł jego studyjnemu albumowi ze stycznia 2014 roku . 

McConnell zaczął koncertować w wieku 15 lat. Swój pierwszy kontrakt nagraniowy podpisał z Sire Records w 1982. Następnie nagrał dla Geffen swoją następną płytę w 1985r, zatytułowaną „High Lonesome Sound”. McConnell stał na czele zespołu The Havalinas z Los Angeles . Zespół nagrał jeden album The Havalinas oraz album koncertowy o nazwie Go North . 

Po rozpadzie The Havalinas McConnell nagrał serię solowych albumów i koncertował z zespołem. W 2007 roku wydał swój pierwszy album Ledfoot i zaczął intensywnie koncertować w Europie solo. Do dziś gra głównie solo w projekcie Ledfoot. Od 2010 roku Ledfoot utrzymywał bliskie muzyczne relacje z Ronni Le Tekrø, których kulminacją był album duetu z 2020 roku A Death Divine .

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Swear	Tim Scott	10.1983	-	-	Sire 29554	[written by Tim Scott][produced by Richard Gottehrer][63[5].Hot Disco/Dance;Sire 29554 12"]

Nick Scotti

Domenico Nicola Aniello Scotti (ur. 31 maja 1966r), amerykański aktor, model i piosenkarz.


Scotti opuścił liceum, aby podróżować po świecie, aby rozpocząć karierę jako model. W wieku 17 lat przeprowadził się do Japonii, a w wieku 19 lat do Francji. W ten sposób stał się popularnym modelem płci męskiej. Na okładce Newsweeka pojawił się w czerwcu 1996 roku pod nagłówkiem „Biology of Beauty”.

Jego debiutancki album zatytułowany Nick Scotti, wydany w 1993 roku przez Reprise Records , zawiera dwie piosenki, które trafiły na listę Billboard Hot Dance Club Play . Pierwsza, „ Wake Up Everybody ”, była coverem przeboju Harolda Melvina & the Blue Notes z 1976 roku. Osiągnęła 9 miejsce na liście Club Play w maju tego roku i pozostała na liście przez jedenaście tygodni.  Kolejny singiel „ Get Over ” został napisany przez Madonnę i Stephena Bray, a wyprodukowany przez Madonnę i Shepa Pettibone . „Get Over” osiągnął 33. miejsce na liście Club Play.

W latach 1996-1999 Scotti pełnił rolę kontraktową w operze mydlanej CBS The Young and the Restless , w której wcielił się w rolę mechanika samochodowego Tony Viscardiego .  W 1997 roku zagrał w niezależnym filmie Kiss Me, Guido , w reżyserii Tony'ego Vitale'a. Za rolę w tym filmie otrzymał nagrodę Leonardo da Vinci od Beaux Arts Society, Inc. w kategorii aktor, debiut (film) w 1997 r.  Inne filmy, w których wystąpił, to Bullet (1996) i Detroit Rock City (1999). 

Scotti pojawił się w odcinkach programów telewizyjnych Sex and the City i Tracey Takes On..... . W 2004 roku poprowadził pokaz gotowania, mody i stylu życia w Style Network zatytułowany New York Nick . 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wake Up Everybody	Nick Scotti	04.1993	-	-	-	[written by Gene McFadden, John Whitehead, Victor Carstarphen][produced by Andres Levin, Benny Medina, Camus Maré Celli][9[11].Hot Disco/Dance; Reprise 40759 12"][#12 hit for Harold Melvin & The Blue Notes in 1976]
Get Over	Nick Scotti	08.1993	-	-	-	[written by Madonna, Stephen Bray][produced by Madonna, Shep Pettibone][33[4].Hot Disco/Dance; Reprise 40711 12"]

Sea Level

Sea Level to amerykański zespół jazz fusion z Macon w stanie Georgia, który mieszał jazz , blues i rock w latach 1976–1981. Oddział The Allman Brothers Band , Sea Level zaczął żyć własnym życiem, gdy narastały napięcia między Greggiem Allmanem i innymi członkami. powodując utratę dwóch członków założycieli ABB.


Po rozpadzie Allman Brothers Band, kiedy Gregg Allman i Dicky Betts odeszli, pozostali członkowie, którzy ewoluowali do Sea Level, to „We Three”, w skład którego wchodzą basista Lamar Williams , perkusista Jaimoe i pianista Chuck Leavell . Trio od czasu do czasu otwierało koncerty dla grupy w 1975 i 1976 roku. Trio dodało gitarzystę Jimmy'ego Nallsa i wzięło swoją nazwę od fonetycznej gry słów ich nowego lidera zespołu, Chucka Leavella: „C. Leavell”. Nieustannie koncertowali, eksperymentując i udoskonalając swoje brzmienie, ostatecznie podpisując kontrakt z Capricorn Records (dom Allman Brothers) i nagrywający swój debiutancki album w 1977 roku.

Po wydaniu pierwszego albumu, grupa powiększyła się o septet z udziałem Davisa Causeya ( gitara ), George'a Weavera ( perkusja) i Randalla Brambletta ( saksofony , instrumenty klawiszowe i wokal ). Ta konfiguracja nagrała drugi album grupy, Cats on the Coast , w 1978 roku (z pierwszym utworem „That's Your Secret”, osiągając 50 miejsce na liście Billboard Hot 100 ). 

Do czasu wydania trzeciego albumu, On the Edge , Jaimoe i Weaver opuścili oba zespoły, których zastąpił Joe English. Sekstet Bramblett, Causey, English, Leavell, Nalls i Williams nagrał czwarty album, Long Walk on a Short Pier (1979), niepublikowany w Stanach Zjednoczonych od prawie dwudziestu lat, dodając perkusistę Matta Greeleya do ich piątego i ostatniego albumu, Ball Room , wydany przez Arista w 1980 roku. Album z największymi hitami (CD) zamknął ich dorobek, pomijając kilka występów na różnych kompilacjach (głównie Southern Rock ). Wystąpili także na koncertowym albumie Southern Rock z 1978 roku, który zawierał wersję koncertową „Grand Larceny”.
Leavell później okazał się bardzo poszukiwanym muzykiem sesyjnym i producentem , koncertując z Ericem Claptonem i ostatecznie stając się „stałym” muzykiem sesyjnym koncertującym z Rolling Stones .

W 1998 roku wydał swój debiutancki solowy LP, świąteczny album What's in That Bag? a ostatnio Forever Blue, który zawiera solowe wersje dwóch klasycznych kompozycji Sea Level: „Whole Lotta Colada” i „Song for Amy”. Wydał także Southscape , album z południowymi hymnami, który nawiązuje do jego południowych korzeni.

Lamar Williams zmarł na raka płuc 21 stycznia 1983 roku w wieku 34 lat.

Jimmy Nalls, który cierpiał na chorobę Parkinsona, zmarł 22 czerwca 2017 r. w wieku 66 lat. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Living In A Dream/ Sneakers (Fifty-Four)	Sea Level	02.1979	-	101[8]	Capricorn 0312	[written by R. Bramlett, D. Causey, A. Pearson][produced by Stewart Levine]
Sneakers (Fifty-Four)/Living In A Dream	Sea Level	03.1979	-	-	Capricorn 0312	[written by J. Nalls][produced by Stewart Levine][91[2].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Sea Level	Sea Level	03.1977	-	43[15]	Capricorn 0178	[produced by Stewart Levine]
Cats on the Coast	Sea Level	02.1978	-	31[16]	Capricorn 0198	[produced by Stewart Levine]
On The Edge	Sea Level	10.1978	-	137[16]	Capricorn 0212	[produced by Stewart Levine]
Ball Room	Sea Level	08.1980	-	152[6]	Arista 9531	[produced by Sea Level, Sam Whiteside]

David Sea

David Sea pochodzi z Birmingham w stanie Alabama.


Został głównym wokalistą w swojej rodzinnej grupie gospel, zanim w 1970 roku założył David Sea & The Question Marks.

Później zmienili nazwę na David Sea & The Uptown Movement, w zasadzie była to grupa rock & rollowa.

Jako solowy wokalista soul, początkowo nagrywał dla wytwórni Hy-Tyde, wydając na początku lat 80-tych single, w tym „Angel” i „Destiny”.

W 1984 roku przeniósł się do wytwórni Crown Limited, produkując „Do It Right Now” i „Who's Been Warming My Oven” Roscoe Robinsona, zanim zbliżył się do zastąpienia Dennisa Edwardsa w The Temptations .

David zdecydował się pozostać przy karierze solowej.

Jego wydawnictwa dla Magic City Records były kontynuowane przez „Night After Night” i albumy „David Sea” (1986), w tym „I'm In The Mood” i „Love CO D” oraz „An Ocean Apart” (1990).

Następnie pojawiły się „Bed Of Sea” z 1994 roku (kompilacja utworów z „An Ocean Apart” i „Born To Sing”) oraz „Searching For Love” z 1995 roku.

Najnowsze wydanie Davida to „Groove Mission” w JVC z 1996 roku.

David jest obecnie w trasie z Dennisem Edwardsem i innymi Temptations jako „Temptations Review” z wydaniem płyty CD przez chłopaków zatytułowanej „Live At Casino San Pablo” sprzed kilku lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shake (You Make Me Shake)	David Sea	08.1991	-	-	Magic City 3837	[written by G. Griffin][produced by G. Griffin][90[5].R&B Chart]

Rena Scott

 Rena Scott (ur. 1956r) to amerykańska artystka soul i R&B z Detroit.
Rena Scott została znana jako dziecko ze względu na jej zdolności śpiewania w kościele.Wystąpiła w konkursie talentów mając 13 lat, a potem ukazała się jej pierwsza płyta „I Just Can't Forget That Boy”. Występowała w tym okresie jako suport otwierający w lokalnych klubach dla wielu zespołów Motown, takich jak The Temptations , The Four Tops i The Originals . Punktem kulminacyjnym tamtego okresu było śpiewanie w chórkach dla Arethy Franklin w Carnegie Hall .


Jej największy hit pojawił się w 1978 roku wraz z „Take Me I'm Yours”, duetem z Michaelem Hendersonem . Po zakończeniu trasy koncertowej z Hendersonem w związku z tym, wytwórnia Michaela Buddha Records podpisała z nią kontrakt płytowy i nagrała swój pierwszy  album, Come on Inside , w 1979 roku. Jedyny singiel z albumu - „Super Lover” osiągnął   92 miejsce w lipcu 1979 roku na liście Billboard R&B Singles Charts. Album został wyprodukowany przez zespół   Mtume i Reggie Lucas , byłych muzyków jazzowych, którzy nagrali popowe hity dla Stephanie Mills , Roberty Flack , Donnie Hathaway , Phyllis Hyman i Lou Rawls .

Scott koncertowała w klubach nocnych w Detroit, a później w Los Angeles, a następnie  nawet przy 50 000 widzach na festiwalach R&B i jazzowych w Stanach Zjednoczonych i Europie, takich jak festiwal Montrose Jazz w Montrose w Szwajcarii . Koncertowała z The Crusaders , dzieląc scenę z George'em Bensonem i Natalie Cole . Weszła na pokład wraz z założycielami Crusaders Joe Sample'em , Wiltonem Felderem i Stix Hooperem po odejściu Randy  Crawford  , wykonując wersje ich przeboju popowego z 1979 roku „ Street Life ”.

Po upadku Buddah Records wyjechała z Detroit do Las Vegas , gdzie występowała w Caesar's Palace i Landmark Hotel, po czym osiedliła się w Los Angeles w poszukiwaniu nowych możliwości nagrywania. Zanim związała się z The Crusaders, zaczęła pisać piosenki z producentem i autorem tekstów Skipem Scarborough, który pisał piosenki dla LTD , Anity Baker i Earth, Wind & Fire . W 1987 roku Scott ponownie pojawiła się w Sedona Records z Love Zone ,z którego pierwszy singiel „Do That To Me One More Time” znalazł się na liście Billboard Hot Black Singles.

Najnowszy utwór Scott  „Can't Wait” został wydany w jej własnej wytwórni Amor Records. Piosenki z płyty CD / DVD Reny Let Me Love You zostały wykorzystane w filmie Love and Action in Chicago , który był pokazywany w telewizji kablowej HBO , Showtime , Cinemax , Starz i BET . W rolach głównych wystąpili Regina King , Courtney Vance , Kathleen Turner i Ed Asner . Na liście Billboard umieściła   piosenkę z tego samego zestawu zatytułowaną „Remember” na 18 tygodni.  Inna piosenka z zestawu, „A Love Thang”, osiągnęła 1. miejsce na liście Hot R & B / Hip-Hop Single Sales i 17. miejsce na Hot Pop Single Sales.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Super Lover/The Grass Ain't Greener	Rena Scott	07.1979	-	-	Buddah 607	[written by James Mtume, Reggie Lucas][produced by James Mtume, Reggie Lucas][92[4].R&B Chart]
Do That To Me One More Time/Can't Wait Till Tomorrow	Rena Scott	01.1988	-	-	Sedona 7503	[written by Toni Tennille][produced by Tim O'Brien ][55[9].R&B Chart]
(No Parking In My) Love Zone	Rena Scott	11.1988	-	-	Sedona 7511	[written by G. St. Clair][produced by Tim O'Brien][93[4].R&B Chart]
This Love's For You	Rena Scott	08.1989	-	-	Sedona 7512	[written by G. St. Clair][produced by Tim O'Brien][80[4].R&B Chart]
Remember	Rena Scott	04.2006	-	-	Amor 04	[80[11].R&B Chart]
A Love Thang	Rena Scott	12.2006	-	-	Amor 07	[written by Lloyd Tolbert, Rena Scott][produced by Lloyd Tolbert][70[5].R&B Chart]

Scumfrog

Pochodzący z Amsterdamu Scumfrog (urodzony jako Jesse Houk ) to odnoszący sukcesy producent progressive house i remikser, który trzy swoje produkcje jednocześnie uplasował się w pierwszej dziesiątce listy przebojów Billboard. 

Po licznych setach didżejskich w swojej ojczyźnie, Scumfrog przeniósł się do Nowego Jorku w 1997 roku i nagrał swój debiutancki singiel „The Watersong”. Trzy lata później koncertował z supergwiazdą DJ Rogerem Sanchezem, podczas gdy jego wersja „We Love You” zespołu Rolling Stones była na szczycie brytyjskich list przebojów. 

Wkrótce Annie Lennox , Missy Elliot i Kylie Minogue zatrudniali go do remiksów, ale to był  jego mix Davida Bowie „Loving the Alien”, który zwrócił najwięcej uwagi. W 2003 Effin Records zebrała 20  jego produkcje i remiksy  na podwójnym CD Extended Engagement , podczas gdy na antenie BBC Radio grano jego pierwszy Essential Mix.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
We Love You	Scumfrog	10.2001	77[2]	-	Groovilicious GMUKCD 07	[written by Mick Jagger, Keith Richards][produced by The Scumfrog]
Loving The Alien	The Scumfrog vs. Bowie	05.2002	41[2]	-	Positiva CDTIV 172	[written by David Bowie ][produced by David Bowie, Dereck Bramble, Hugh Padgham]
Music Revolution	Scumfrog	05.2003	46[2]	-	Positiva CDTIV 191	[written by The Scumfrog][produced by The Scumfrog][4[13].Hot Disco/Dance;Elfin 1001 12"]

Lisa Scott-Lee

Lisa Scott-Lee (ur. 5 listopada 1975 r.) to walijska piosenkarka i członkini popowej grupy Steps , założonej w 1997 roku. Scott-Lee podpisała kontrakt płytowy z Mercury Records i rozpoczęła karierę solową w 2003 roku, chociaż jej sukces był limitowany po wydaniu jej debiutanckiego singla „Lately” i została przerwana po jej drugim singlu. W 2007 roku wydała swój debiutancki solowy album Never or Now nakładem Concept Records. Jest absolwentką szkoły scenicznej  Italia Conti Academy of Theatre Arts  .

Scott-Lee spędziła krótki czas kierując swoimi trzema młodszymi braćmi, w tym Andym , w ich własnej grupie o nazwie 3SL . Po niewielkim sukcesie zostali usunięci z wytwórni i rozdzieleni.

Scott-Lee zdecydowała, że podejmie karierę solową i podpisała kontrakt z Mercury Records . W kwietniu 2003 roku ukazał się jej debiutancki singiel „ Lately ”,   którego jest współautorką. Singiel został wydany 12 maja 2003 roku i zadebiutował na liście singli pod numerem 6.

8 września 2003 Scott-Lee wydała swój drugi singiel (  którego jest również współautorką) „ Too Far Gone ”, który wszedł na listy przebojów pod numerem 11.

Mercury rozstał się ze Scott -Lee, kiedy obawiali się, że jej sukces może być ograniczony. Została bez wytwórni. W rezultacie jej album Unleashed został odwołany, chociaż promocyjne samplery zostały już wydane.

Singiel „ Get It On ” był wynikiem współpracy Intenso Project i Scott-Lee. W czasie tworzenia piosenki nie podpisali jeszcze umowy na nagranie piosenki i zostali zmuszeni do samodzielnego sfinansowania teledysku. Ostatecznie Ministry of Sound wybrało piosenkę i została wydana 28 listopada 2004 roku. Pomimo licznych osobistych występów, różnych wydarzeń promocyjnych i umieszczenia na liście B w Capital Radio , piosenka   na listach przebojów znalazła się na 23. miejscu. Teledysk Get It On ”znalazł się na liście 100 najseksowniejszych teledysków FHM. 

Latem 2005 roku ujawniono, że ekipa filmowa MTV UK śledziła Scott-Lee przez prawie rok, śledząc życie jej i jej męża (Johnny Shentalla z Hear'Say ), jej brata ( Andy Scott-Lee). ), byłego publicysty ( Seana Borga ), piosenkarza pop z lat 80-tych, który został menadżerem muzycznym ( Nathan Moore ) i dziewczyny jej brata Michelle Heaton (z Liberty X ). Program miał być brytyjską wersją amerykańskiego hitu MTV Newlyweds: Nick i Jessica .

W miarę upływu czasu ujawniano coraz więcej informacji. Program zatytułowany Totally Scott-Lee (pierwotnie Scott-Lee Unlimited ) był kontynuacją wysiłków Scott-Lee, aby przywrócić jej solową karierę. W programie Lisa oświadczyła, że ​​swoim następnym singlem chce zdobyć pierwszą dziesiątkę list przebojów, w przeciwnym razie zrezygnuje z przemysłu muzycznego. 

Scott-Lee podpisała kontrakt z małą wytwórnią Concept Records i zaczęła nagrywać piosenki na swój następny singiel. Concept wybrał " Electric " i zaczęła planować jego wydanie. Singiel miał zostać wydany 10 października 2005 r., Aby dotrzymać terminów koncertu, a pozycja listy przebojów miała zostać ujawniona Lisie na żywo w MTV w niedzielę 16 października 2005 r.

Roseann McBride, asystentka dyrektora zarządzającego Maxa Blooma z Concept Records, kilkakrotnie oświadczyła (w programie i prywatnie), że jest przeciwna wydaniu płyty w tym dniu.   Jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy był fakt, że czas promocji był bardzo krótki (5 tygodni w porównaniu ze zwykłymi 8–10 tygodniami). Piosenka została wydana zgodnie z planem, ale pomimo poparcia dla jej programu telewizyjnego i rozległych relacji w mediach nie dotarła do pierwszej dziesiątki, zajmując 13 miejsce na liście przebojów.

Lisa powiedziała w programie, że głęboko żałuje, że zgodziła się rzucić biznes muzyczny. Powiedziała, że ​​przystała na to tylko po to, by zadowolić innych ludzi i żałowała, że ​​nigdy tego nie powiedziała. Ostatni odcinek serialu skupiał się na reakcji Lisy i ludzi wokół niej, gdy pogodziła się z rezultatem.

Po niepowodzeniu „Electric” w osiągnięciu docelowej pozycji w pierwszej dziesiątce (tylko o około 500, po sprzedaży znacznie powyżej 8 000egz), ogłoszono plany wydania „Electric” w Japonii, Australii, Niemczech i RPA.

W Australii „Electric” spędziła dwa tygodnie w pierwszej setce, ale nie znalazła się w pierwszej czterdziestce. Wyjechała do RPA i Niemiec, aby promować singiel, ale nie wyjechała do Australii. Mimo niepowodzenia na liście przebojów album ukazał się w Australii. Scott-Lee opublikowała „Boy on the Dancefloor”, piosenkę z jej niewydanego albumu, na swojej stronie internetowej jako prezent świąteczny dla swoich fanów w 2005 r. Pobrany plik MP3 zawierał notatkę: „Wesołych Świąt od Lisy i cały zespół LSL, mamy nadzieję, że spodoba wam się ten darmowy prezent bożonarodzeniowy i będziecie się świetnie bawić, śpiewając i tańcząc razem.

W dniu 1 października 2006 roku ogłoszono, że Scott-Lee „nakręci nowy, wspaniały program telewizyjny dla telewizji głównego nurtu” na swojej oficjalnej stronie internetowej. Później okazało się, że program telewizyjny, o którym mowa, był drugą serią „ Dancing On Ice ” ITV , chociaż oficjalnie potwierdzono to dopiero pod koniec grudnia 2006 roku. Jej udział w Dancing On Ice rozpoczął się 20 stycznia 2007 roku. 24 lutego 2007 roku przegrała w dance offie w programie Dancing on Ice kończąc na 6. miejscu. Współpraca Scott-Lee z Dancing On Ice trwała od marca do maja 2007 roku, kiedy brała udział w Dancing on Ice: The Tour, który odbył tournee po Wielkiej Brytanii.

Scott-Lee zdobył trzy nagrody Naomi w 2006 roku: najgorsza brytyjska solistka, najgorszy występ w popie i najgorszy brytyjski singiel („Electric”). W kwietniu 2006 roku ogłoszono, że jej pierwszy solowy album pełnometrażowy będzie nosił tytuł Never Or Now i że wersja brytyjska będzie się różnić od wersji międzynarodowej. Nie wiadomo, które kraje zdecydowały się wydać Never Or Now . W maju 2006 drogi Lisa Scott-Lee i Nathan Moore rozstali się. Scott-Lee rozstała się także ze swoim australijskim kierownictwem Williamson Management.  Data premiery cyfrowej w Wielkiej Brytanii miała być 26 marca, prawdopodobnie po to, by wykorzystać jej sukces w Dancing On Ice . Jednak po jej porażce w szóstym odcinku debiutancki album ponownie się opóźnił.

Pierwszy solowy album Scott -Lee Never Or Now został wydany w RPA przez Sheer Music 26 marca 2007 roku.

Never Or Now zostało wydane w Wielkiej Brytanii jako plik muzyczny do pobrania 18 czerwca 2007 r. Wersja CD została również wydana w Belgii i Holandii. 16 lipca album ukazał się w imporcie i został potwierdzony przez Play.com i Amazon.co.uk. .  

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lately	Lisa Scott-Lee	05.2003	6[9]	-	Fontana 9800295	[written by Lisa Scott-Lee, Paul Newton, Daniel Sherman, Phillip Dyson, Peter Day][produced by Point 4]
Too Far Gone	Lisa Scott-Lee	09.2003	11[5]	-	Fontana 9811642	[written by Lisa Scott-Lee, Paul Newton, Daniel Sherman, Phillip Dyson, Peter Day][produced by Point 4]
Get It On	Lisa Scott-Lee	12.2004	23[3]	-	Inspired INSPMOS 1CDS	[written by Leigh Guest,Ben Ofoedu,Lisa Scott-Lee,Andrew Whitmore,Rodney Williams][produced by Intenso Project]
Electric	Lisa Scott-Lee	10.2005	13[3]	-	Concept CDCON 68X	[written by Guy Chambers & Ben Adams][produced by Richard Flack]

Scott & Leon

Scott & Leon poznali się w klubie Bobby’s Nightclub na Teneryfie w 1990 roku, gdzie obaj byli DJ-ami. Scott był menadżerem ds. promocji i głównym DJ-em; Leon był młodym 20-latkiem, który szukał swojej szansy, Scott rozpoznał jego talent i od razu dał mu rezydenturę w klubie. Para szybko się zaprzyjaźniła i połączyła siły, aby rozpocząć produkcję muzyki klubowej. 

W 2000 roku Scott & Leon dali swój pierwszy singiel brytyjskiej społeczności garage i wkrótce "You Used to Hold Me" znalazł się na liście Top 20, osiągając 19 miejsce na brytyjskich listach przebojów, a singiel stał się jednym z najlepszych   hymnów brytyjskiej sceny garażowej. W 2001r Scott i Leon wydali „Shine On”, który osiągnął 34. miejsce na brytyjskich listach przebojów, a następnie w 2003 r. mieli hit jako Deep Cover z Sounds of Eden (Every Time I See the Girl), który zajął 47 miejsce na brytyjskiej   liścieprzebojów. 

Wszystkie 3 single były przebojami na całym świecie i miały własne teledyski, w których Scott i Leon grali na Ibizie, Miami, Teneryfie i wielu popularnych letnich kurortach. W 2000 roku Scott był intensywnie prezentowany w dokumencie Sky One Tenerife Uncovered, opowieści o życiu klubowym na Teneryfie i był emitowany na całym świecie.Scott zdobył także tytuł najlepszego DJ-a klubowego na Teneryfie przez 3 lata z rzędu. Leon nie był nowicjuszem, ponieważ we wczesnych latach 90-tych miał światowe hity ze swoim bratem Aaronem w ich zespole Brother 2 Brother. Dziś Scott i Leon są nadal świetnymi przyjaciółmi i poszukiwanymi DJ-ami, producentami i remikserami.  

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
You Used To Hold Me	Scott & Leon	09.2000	19[11]	-	AM PM CDAMPM 137	[written by R.Rosario][produced by Leon McCormack, Scott Anderson]
Shine On	Scott & Leon	05.2001	34[2]	-	AM PM CDAMPM 143	[written by Richie Jones][produced by Leon McCormack]
Sounds Of Eden (Everytime I See The Girl)	Deep Cover	05.2002	63[2]	-	Attitude 0158392	[written by Lancaster, Slater, Hepburn][produced by Leon McCormack]

Action

 Grupa brytyjska. Powstała w 1964 w Kentish Town w Londynie. Wyłoniła się z zespołu Sandra Brown And Her Boyfriends, znanego z singla By Hook Or By Crook (Columbia, 1964). Z początku przyjęła nazwę The Boys.
Tworzyli ją wtedy: Reg King (5.02.1945, Londyn) -voc, g, p, Alan "Bam" King (18.09.1946. Kentish Town, Londyn) -g, voc, Mike Evans (10.07.1945, Henley, Berkshire) - b, voc i Roger Powell (4.07.1945, Londyn) - dr. Niebawem, gdy dołączył Pete Watson - g, przeobraziła się w The Action.
Gdy w końcu 1966 odszedł Watson, działała w składzie czteroosobowym. Dopiero po kilku miesiącach zaangażowała najpierw Iana Whitemana (18.05.1945, Saffron, Essex) -g, k, s, cl, fl, voc, znanego z zespołów Ben Carruthers And The Deep i The Boz People, a później także Martina Stone'a (11.12.1946, Woking, Surrey) - g, wywodzącego się z Savoy Brown. Stone nie związał się z formacją na stałe - kilkakrotnie się z nią rozstawał i na krótko wracał. W końcu 1967 odszedł Whiteman, ale niebawem wrócił. 

Na początku 1968 na karierę solową zdecydował się Reg King. Obowiązki głównego wokalisty przejął wówczas Whiteman, a czasem funkcję tę pełnił Alan King. W 1968 sporadycznie występował w jej składzie Moxy - voc, chinei. W tym czasie zmieniła nazwę na Azoth (w związku z okultystycznymi zainteresowaniami Stone'a), ale niebawem wróciła do dawnej - The Action. W 1969 przekształciła się w Mighty Baby.
 

Z powodzeniem występowała w londyńskich klubach z Marquee na czele. Stała się wraz z The Who jedną z ulubionych grup modsów. W 1965 podpisała kontrakt z firmą Parlophone. Przy pomocy słynnego producenta George'a Martina, współpracownika zespołu The Beatles, nagrała dla niej pięć singli. Były to Land Of A Thousand Dances/In My Lonely Room z października 1965, I'll Keep On Holding On/Hey Sah-Lo-Ney ze stycznia 1966, Baby You've Got It/Since I Lost My Baby z lipca tego roku, Never Ever/Twenty Fourth Hour z lutego 1967 oraz Shadows And Reflections/Something Has Hit Me z czerwca tegu roku. Tylko jeden, I'll Keep On Holding On, zyskał pewną popularność. Dlatego kierownictwo Parlophone nie zdecydowało się na wydanie kolejnych, gotowych już płyt, singla i albumu.
 

Dopiero w 1981 staraniem firmy Edsel trafiła na rynek płyta "The Ultimate! Action", zawierająca kilkanaście nagrań formacji z tego okresu, zarówno znanych z singli, jak i wcześniej nie publikowanych (w 1990 wydano jej wzbogaconą kompaktową wersję). Podstawę repertuaru The Action stanowiły w tym pierwszym okresie działalności utwory soulowe, jak Land Of A Thousand Dances, spopularyzowany przez Wilsona Picketta, jak In My Lonely Room spółki Brian Holland, Lamont Dozier i Eddie Holland, jak If love You (Yeah!) Curtisa Mayfielda. Wykonywała również soulowe stylizacje w rodzaju Just Once In My Life Gerry'ego Goffina i Carole King, ale też własnych, jak Never Ever, Twenty Fourth Hour, Come On Come With Me i The Cissy. Uznanie po latach zapewniły tej wersji The Action staranny dobór repertuaru, dość wyszukane aranżacje (np. bogate zespołowe partie wokalne) oraz ekspresyjne, żywiołowe wykonanie.
 

W następnym okresie grupa z powodzeniem kontynuowała działalność koncertową, np. latem 1968 wzięła udział w kilku wielkich festiwalach rockowych na otwartym powietrzu. Nadal też nagrywała, najpierw w studiach Polydoru przy Stratford Place w Londynie pod kierunkiem producenta Giorgia Gomelsky'ego, później w Morgan Studios w Willesden. Liczyła na to, że uda się jej podpisać kontrakt z inną wytwórnią i wydać płytę. Tak się jednak nie stało, l dokonane w tym czasie nagrania trafiły do archiwów - ukazały się dopiero wiele lat później. Wcześniejsze wypełniły mimalbum "Action Speaks Louder Than Words", wydany przez Dojo w 1985, późniejsze uzupełniły program kompaktowej reedycji płyty "Mighty Baby" zespołu Mighty Baby, przygotowanej przez Big Beat w 1994. Była to muzyka wyrastająca z rocka psychodelicznego rodem ze Stanów, zapowiadająca już styl Mighty Baby, np. A Saying For Today, Only Dreaming, Favourite Things.
 

Po rozwiązaniu w 1971 formacji Mighty Baby, Evans, Powell i Whiteman kontynuowali współpracę w zespole Habibiyya. Przyjęli w tym czasie islam i na jedynej płycie, jaką sygnowali tą nazwą, "If Man But Knew" (Island, 1972), zaproponowali własną odmianę rocka psychodelicznego, zabarwioną klimatem muzyki Wschodu. Reg King jako solista firmował płytę "Reg King" (United Artists, 1971), przygotowaną z gościnnym udziałem dawnych kolegów z The Action oraz kilku słynnych muzyków, m.in. Steve'a Winwooda, Briana Augera i Micka Taylora. W 1971 pojawił się w formacji B.B. Blunder, w której zastąpił go Alan King.
 

W 1972 obaj Kingowie utworzyli działający krótko zespół Clat Thyger. W połowie lat siedemdziesiątych Alan King odniósł sukces z grupą Ace. Martin Stone również grał w Mighty Baby, a później m.in. w Chilli Willi And The Red Hot Peppers i The Pink Fairies. Roger Powell pojawił się w zespole Longdancer. Ian Whiteman wspomagał wiele gwiazd muzyki folk, jak Sandy Denny, Fairport Convention, Ian Matthews czy John Martyn. 

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Land Of One Thousand Dances/In My Lonely Room	Action	10.1965	-	-	Parlophone R 5354	[written by Kenner, Domino][produced by George Martin]
I'll Keep Holding On/Hey Sah-Lo-Ney	Action	02.1966	-	-	Parlophone R 5410	[written by Hunter, Stevenson][produced by A.I.R. (London) Prod.]
Baby You've Got It/Since I Lost My Baby	Action	07.1966	-	-	Parlophone R 5474	[written by McAllister, Vail][produced by AIR (Lnd) Production]
Never Ever/Twentyfourth Hour	Action	02.1967	-	-	Parlophone R 5572	[written by King, King, Evans, Powell][produced by George Martin]
Shadows And Reflections/Something Has Hit Me	Action	06.1967	-	-	Parlophone R 5610	[written by Marks, Almer][produced by George Martin]

Acid Reign

 ACID REIGN, zespół brytyjski. Powstał latem 1985r w Harrogate. Działał do maja 1991. Jego twórcą był wokalista występujący pod pseudonimem H, podobno zawstydzony swoim wyjątkowo obrzydliwym nazwiskiem. W pierwszym składzie oprócz niego znaleźli się Kev - g, Gaz Jennings - g, Ian Gangwer - b i Ramsey Wharton - dr, k. W końcu 1988r Jenningsa i Gangwera zastąpili Adam Lehan -g z Lord Crucifer oraz Mace - b z Holoslade, który już wcześniej wspomagał Acid Reign. W 1990r odeszli najpierw Lehan, a później Kev. W styczniu 1991 grupa przestała istnieć.

 

Rodzice H sfinansowali w 1987r nagranie kasety demo „Moshkinstein", która była wizytówką Acid Reign podczas rozmów z szefami firm fonograficznych i ułatwiła piątce muzyków podpisanie kontraktu z Under One Flag. W marcu 1988r ukazał się minialbum, który również otrzymał tytuł „Moshkinstein", w lutym 1989r pierwszy właściwy album - „The Fear", a w czerwcu tego roku kolejny minialbum - „Humanoia", zawierający oprócz kompozycji tytułowej, znanej już z „The Fear", kilka nagrań koncertowych. 

H i jego kompani nie kryli, że wzorują się na Anthrax i zaproponowali własną, niemal równie ekscytującą odmianę thrashu (Insane Ecstasy, Blind Agression, Reflection Of Truths). W tekstach kpili z absurdów Anglii rządzonej przez Żelazną Damę - Margaret Thatcher. Promowali swoje dzieła, koncertując w kraju u boku gwiazd, jak Flotsam And Jetsam, Exodus i Sacred Reich, a także na Kontynencie - razem z Nuclear Assault i Dark Angel.

 W styczniu 1990r ukazała się czwórka z metalowymi przeróbkami m.in. Hanging On The Telephone Blondie oraz Motherly Love Franka Zappy & The Mothers Of Invention, w większości nagranymi na żywo. A w kwietniu tego roku trafił na rynek album „Obnoxious", bardziej nawet pomysłowy niż płyty wcześniejsze (np. Three Year War, The Joke's On Us, Big White Teeth), ale niestety pozbawiony ich świeżości.
 

I publiczność odwróciła się od Acid Reign. 28 października 1990 zespół dał pożegnalny koncert w londyńskim klubie Marquee. A w styczniu 1991 rozesłał do prasy komunikat
o zakończeniu działalności. Wydana już po jego rozwiązaniu, w listopadzie tego roku, płyta „The Worst Of Acid Reign" zawierała wcześniej nie publikowane nagrania, m.in. z taśm demo i koncertowe.
H utworzył najpierw Strange Thing, a następnie Dullabye. Jennings, następnie także Lehan, a w końcu również Wharton trafili do Cathedral. Kev dołączył do Lawnmower Deth.

Steve Mac

 Steve McCutcheon (urodzony 15 stycznia 1972r), znany zawodowo jako Steve Mac , to brytyjski producent muzyczny , autor tekstów i muzyk . Wielokrotnie nagradzany producent, jest jednym z najbardziej płodnych autorów tekstów i producentów płyt we współczesnej muzyce brytyjskiej, z udziałem 30 singli numer jeden na UK Singles Chart .

 

Mac miał przełom w branży muzycznej na początku lat 90-tych, kiedy napisał i wyprodukował hit Nomad „ (I Wanna Give You) Devotion ”, który osiągnął 2. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli. W 1992 roku dołączył do grupy tanecznej Undercover , która wydała kilka europejskich hitów, w tym „ Baker Street ” i „ Never Let Her Slip Away ”. 

Następnie poznał autora piosenek Wayne'a Hectora , a para nawiązała współpracę, w ramach której współtworzyli i produkowali szereg piosenek na listach przebojów.

Mac nawiązał współpracę z najbardziej rozpoznawalnymi nazwiskami w branży muzycznej . Napisał, napisał i wyprodukował hity dla muzyków, w tym Eda Sheerana , Melanie C , Pink , Westlife , Little Mix i wielu innych brytyjskich i międzynarodowych wokalistów. 

Artyści, dla których napisał i wyprodukował w swoim Rokstone Studios w Londynie, osiągnęli w ciągu swojej kariery ponad 200 milionów sprzedanych egzemplarzy na całym świecie. Oprócz serii przebojów nr 1 w Wielkiej Brytanii i na świecie, Mac napisał także 10 najlepszych singli dla artystów, takich jak Calvin Harris , Demi Lovato , One Direction , The Saturdays , Leona Lewis i Rita Ora . 

Producent od lat współpracuje z irlandzkim boysbandem Westlife , sięgającym późnych lat 90-tych. Ta artystyczna współpraca zaowocowała współtworzeniem i produkcją czterech singli numer 1 w Wielkiej Brytanii dla zespołu. Jest współproducentem kolejnych pięciu hitów numer 1 i wyprodukował trzy pięć najlepszych singli. Mac jest także współautorem i producentem przebojowego bożonarodzeniowego singla z 2000 roku „ What Makes a Man ”, który osiągnął 2. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli.
 

Mac zdobył pierwszą ze swoich dwóch Brit Awards w 2010 roku za współtworzenie i produkcję singla numer 1 „ Beat Again ” dla brytyjskiego zespołu pop / R & B, JLS . 

W 2012 roku producent współpracował z wieloma artystami, w tym Little Mix , The Wanted , The Saturdays , Susan Boyle , Il Divo , Boyzone i Gareth Gates .

Mac został wyróżniony w 2012 roku, a następnie ponownie w 2013 roku, zdobywając nagrodę ASCAP Song of the Year. Nagrody zostały przyznane w uznaniu współtworzenia i produkcji przebojów „ Glad You Came ” dla The Wanted i „ You Make Me Feel ... ” Cobra Starship .

W latach 2013-2015 Mac współpracował z kilkoma muzykami, w tym Jamesem Bluntem , Johnem Newmanem , Union J , Calvinem Harrisem , The Vamps i Demi Lovato . Wniósł kilka wkładów zarówno do albumu Moon Landing Jamesa Blunta, który osiągnął 2. miejsce na liście albumów w Wielkiej Brytanii, jak i albumu The Vamps ' Wake Up, który znalazł się w pierwszej dziesiątce.

Mac zdobył kolejny hit numer jeden w 2016 roku dzięki „ Rockabye ” Clean Bandit z udziałem Seana Paula i Anne-Marie . Piosenka dotarła na szczyt brytyjskiej listy singli, pozostając tam przez dziewięć kolejnych tygodni. Singiel wygrał również w kategorii EDM Winning Songs wraz z jego innym koproducentem dla Clean Bandit i Zary Larsson , „ Symphony ”.

W 2017 roku Mac otrzymał tytuł autora piosenek roku i producenta roku podczas Music Business Worldwide A&R Awards oraz nagrodę ASCAP Founders Award za „jego pionierski wkład w muzykę, światowy sukces i 27-letni dorobek”. 

W tym samym roku Mac jest współautorem singla nr 1 „ Shape of You ” dla Eda Sheerana . Piosenka przebiła historię list przebojów, spędzając 14 tygodni na szczycie brytyjskiej listy przebojów i pozostając w pierwszej dziesiątce listy Billboard Hot 100 w USA przez 33 tygodnie. Twierdził również, że jest to jedyne w swoim rodzaju osiągnięcie, jakim jest bycie najczęściej odtwarzaną piosenką wszechczasów w Spotify .

Otrzymał także kolejną nominację do nagrody Grammy za  singla Pink w USA „ What About Us ”, który napisał i wyprodukował.

W 2018 roku producent współpracował z najbardziej płodnymi nazwiskami muzycznymi, takimi jak szkocka grupa Chvrches , Years & Years , Celine Dion , Little Mix , Craig David i Westlife .

Mac zdobył nagrodę Brit Award 2018 dla brytyjskiego producenta roku.  Oprócz Brit Award, zdobył również zarówno nagrodę dla autora piosenki, jak i piosenkę roku podczas dorocznych ASCAP Pop Music Awards 2018 w Los Angeles. 

Kolejną nagrodą uznającą twórczość Maca, był multiplatynowy hit „ Shape of You ”, którego współautorem napisał i wyprodukował dla Eda Sheerana, otrzymał zarówno nagrodę Grammy , jak i nagrodę Ivor Novello dla PRS za najlepsze wykonanie muzyki w 2017 roku. 

Kompozycje Willie Hutcha na listach przebojów

[with Michael Field, Damon Rochefort] 11/1990 (I Wanna Give You) Devotion Nomad 66.US/2.UK [with Damon Rochefort] 05/1991 Just a Groove Nomad 16.UK [with Tracy Ackerman] 04/1993 We Got the Love Lindy Layton 38.UK 10/1994 We Got the Love Erik 55.UK [solo] 08/1993 Lovesick Undercover 62.UK [with Chris Laws & Lindy Layton] 10/1993 Show Me Lindy Layton 47.UK [with Darren Pearce, Ian Levine, Fiachra Trench] 06/1994 Lifting Me Higher Gems for Jem 28.UK [with Chris Laws ] 10/1995 Let This Love Begin Caught in the Act 158.UK 05/2004 Best Friend Undercover 83.UK [with Steven Ville & Seamus Haji] 02/1996 Race of Survival Sons of Soul 134.UK [with Kenny Thomas] 08/1996 What You Want Future Force 47.UK [with Wayne Hector, Marcus Johnson & Ali Tennant] 12/1996 Forever Damage 6.UK [with Darren Pearce] 02/1997 Cold Stone Lover Chunky Mother 157.UK [with David Hedger, Clive Henry, Darren Pearce] 02/1997 Amber Groove SAS 136.UK [with Declan Donnelly, Ant McPartlin, Wayne Hector] 05/1997 Falling Ant & Dec 14.UK [with Darren Pearce, Steven Granville] 04/1998 Lift Me Up Gems for Jem 171.UK [with Paolo Bisiach, Christian Hornbostel, Darryl Pandy, Mauro Ferrucci, Robert Chetcuti] 02/1999 Raise Your Hands Big Room Girl 40.UK [with Wayne Hector] 05/1999 Swear It Again Westlife 20.US/1.UK 10/1999 Flying without Wings Westlife 1.UK 10/2000 I Believe Stephen Gately 11.UK 12/2000 What Makes a Man Westlife 2.UK 03/2001 He Don't Love You Human Nature 18.UK 06/2001 All or Nothing O-Town 3.US/4.UK 07/2001 So What If I Damage 12.UK 12/2001 What If Kate Winslet 6.UK 03/2002 World of Our Own Westlife 1.UK 06/2003 Flying without Wings Ruben Studdard 2.US 07/2009 Beat Again JLS 1.UK 11/2009 Crazy for You JLS 115.UK [with Emma Bunton, Wayne Hector] 09/2001 Take My Breath Away Emma Bunton 5.UK [with Steve Robson, John McLaughlin, Wayne Hector] 11/2001 Queen of My Heart Westlife 1.UK [with Paul Gendler, Steve Mac & Ali Tennant] 12/2001 You Are Atomic Kitten 90.UK [with Chris Farren, Wayne Hector] 03/2002 Help Me Understand Trace Adkins 80.US [with Wayne Hector, Jörgen Elofsson & Dave Townsend] 04/2003 Tonight/Miss You Nights Westlife 3.UK [with Ken Papenfus, Carl Papenfus, Wayne Hector] 09/2003 Hey Whatever Westlife 4.UK [with Yousef Zaher] 12/2003 Circus Parade Drum Burns 99.UK [with Wayne Hector, Ali Tennant] 01/2004 All This Time Michelle McManus 1.UK [with Melanie C , Paul Gendler] 06/2007 Carolyna Melanie C 49.UK [with Burton, Simon Jeffes] 09/2008 Paddy's Revenge Steve Mac 17.UK [with Ina Wroldsen] 12/2009 Ego The Saturdays 17.UK 08/2010 Karma The Saturdays 143.UK 06/2011 Notorious The Saturdays 8.UK 07/2011 You Make Me Feel... Cobra Starship 7.US/16.UK 11/2011 My Heart Takes Over The Saturdays 15.UK 04/2014 Empire Shakira 58.US/25.UK [with Richard Rodgers, Oscar Hammerstein II, Andrew Frampton, Savan Kotecha] 07/2010 The Club Is Alive JLS 1.UK [with Wayne Hector & Ed Drewett] 08/2010 All Time Low The Wanted 1.UK 07/2011 Glad You Came The Wanted 3.US/1.UK 10/2011 Lightning The Wanted 2.UK [with Wayne Hector & Aggro Santos] 01/2011 Like U Like Aggro Santos 8.UK [with Wayne Hector & Claude Kelly] 03/2011 Gold Forever The Wanted 3.UK [with August Rigo] 11/2011 Gotta Be You One Direction 124.US/3.UK [with Karen Reifer, T-Ray Armstrong , Jamar Harding & Wayne Hector] 05/2012 Sparks Cover Drive 4.UK [with Autumn Rowe] 05/2012 30 Days The Saturdays 7.UK [with Karen Reifer, T-Ray Armstrong, Jamar Harding, Barry Hill, Dappy] 08/2012 Explode Cover Drive 29.UK [with Wayne Hector & Ina Wroldsen] 11/2012 I Found You The Wanted 89.US/3.UK [with Claude Kelly] 06/2013 Carry You Union J 6.UK [with Shane Filan,Wayne Hector] 11/2013 About You Shane Filan 54.UK [with Benny Blanco, Ammar Malik, Wayne Hector & Rob Thomas] 04/2014 Me and My Broken Heart Rixton 14.US/1.UK [with Kamille] 10/2014 Glow Ella Henderson 7.UK [with Charli XCX , Robopop,Cashmere Cat & Tor Erik Hermansen] 10/2014 Break the Rules Charli XCX 91.US/35.UK [with Iain James, James Newman & Kamille] 10/2015 Love Me Like You Little Mix 11.UK [with Ammar Malik,Ross Golan & Kevin Snevely] 10/2015 Wake Up The Vamps 12.UK [with Jess Glynne, Wayne Hector, & Nick Tsang] 11/2015 Take Me Home Jess Glynne 6.UK [with Birdy, Wayne Hector] 01/2016 Keeping Your Head Up Birdy 57.UK [with Ammar Malik, Ross Golan, Claude Kelly, James Blunt, Brad Simpson, Connor Ball, Tristan Evans & James McVey] 04/2016 I Found a Girl The Vamps 30.UK [with Anne-Marie, Wayne Hector & Ina Wroldsen] 10/2016 Alarm Anne-Marie 103.US 12/2017 Then Anne-Marie 87.UK [with Jack Patterson, Mark Ralph, Drew Smith & Tom Fuller] 11/2016 Rockabye Clean Bandit 9.US/1.UK [with Chelcee Grimes & Ed Drewett] 11/2016 So Good Louisa Johnson 13.UK [with Ed Sheeran,Johnny McDaid, Kandi, Tameka "Tiny" Cottle & Kevin "She'kspere" Briggs] 01/2017 Shape of You Ed Sheeran 1.US/1.UK [with Olly Murs, Wayne Hector] 01/2017 Years & Years Olly Murs 83.UK [with Priscilla Renea] 03/2017 Thumbs Sabrina Carpenter 101.US [with Jack Patterson, Ina Wroldsen,Ammar Malik] 03/2017 Symphony Clean Bandit 101.US/1.UK [with Liam Payne, Ed Sheeran, Quavo, Shaggy, Rik Rok , Shaun Pizzonia, Brian Thompson, Papa Dee Allen, Harold Brown, B.B. Dickerson, Lonnie Jordan, Charles Miller, Lee Oskar & Howard Scott] 06/2017 Strip That Down Liam Payne 10.US/3.UK [with Ed Sheeran] 06/2017 Your Song Rita Ora 123.US/7.UK [with Pink,Johnny McDaid] 08/2017 What About Us Pink 13.US/3.UK [with Lindy Robbins, Ilsey Juber, Ed Sheeran, Johnny McDaid, DJ Snake] 10/2017 A Different Way DJ Snake 123.US/85.UK [with Johnny McDaid, Ed Sheeran & Amy Wadge] 10/2017 The Rest of Our Life Tim McGraw & Faith Hill 98.US [with Jacob Kasher, Charlie Puth, Ammar Malik, Aaron Jennings & Noel Zancanella] 11/2017 Bedroom Floor Liam Payne 98.US/21.UK [with Sam Smith] .2018 Fire on Fire Sam Smith 63.UK [with Ed Sheeran , Ammar Malik & Snoop Dogg] .2018 Moves Olly Murs 46.UK [with Tom Walker] 01/2018 Leave a Light On Tom Walker 7.UK [with Calum Hood, Asia Whiteacre, Andrew Goldstein, Jacob Kasher , Ashton Irwin, Luke Hemmings] 03/2018 Want You Back 5 Seconds of Summer 61.US/22.UK [with Anne-Marie, Ed Sheeran, Julia Michaels & Benny Blanco] 05/2018 2002 Anne-Marie 104.US/3.UK [with Olly Alexander] 05/2018 If You're Over Me Years & Years 6.UK [with Marshmello, Dan Smith] 08/2018 Happier Marshmello & Bastille 2.US/2.UK [with Jess Glynne, Ed Sheeran ] 10/2018 Thursday Jess Glynne 3.UK [with Jess Glynne, Nicki Minaj & Ed Sheeran] 10/2018 Woman Like Me Little Mix 104.US/2.UK [with Mabel & Kamille] .2019 Mad Love Mabel 67.US/8.UK [with Tom Walker, Chelcee Grimes] .2019 Now You're Gone Tom Walker 79.UK [with Iain Cook, Martin Doherty, Lauren Mayberry & Marshmello] 03/2019 Here with Me Marshmello 31.US/9.UK [with Mabel, Kamille] 04/2019 Don't Call Me Up Mabel 66.US/3.UK [with Andrew Taggart, Alex Pall, Tony Ann, Andrew Watt, Ali Tamposi & Norman Whitfield] 06/2019 Call You Mine The Chainsmokers & Bebe Rexha 56.US [with Ed Sheeran, Camila Cabello, Cardi B, Fred Gibson, Pardison Fontaine] 07/2019 South of the Border Ed Sheeran 53.US/4.UK [with Kamille, Mabel, Marlena Shaw, Richard Evans, Robert Miller] .2020 Boyfriend Mabel 10.UK

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Visions Of Tech EP	Steve Mac	06.2002	142[1]	-	Underwater H2O 015	[written by Steve Mac][produced by Steve Mac]
Lovin' You More	Steve Mac vs. Mosquito feat. Steve Smith	10.2005	73[6]	-	CR2 C2MOS 01CDS	[written by Razak Halahat, Simon Maginn, Stephen McGuiness, Steve Smith][produced by Steve Mac]
Paddy's Revenge	Steve Mac	09.2008	17[9]	-	3Beat/AATW CDGLOBE 987	[written by Burton, Jeffes, McGuiness][produced by Steve Mac]

M1

Matteo DiMaria to kanadyjski producent i kierownik wytwórni Jinxx. Współpracował z takimi wytwórniami jak Brique Rouge (jako Neon Lights), Stickman czy Aquarius i podpisał kontrakt z wielkim mainstreamowym hitem Electronic Funk pod pseudonimem M1.  

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Electronic Funk	M1	11.2000	94[1]	-	Nulife 74321792592	[written by Dillon/Dickins, DiMaria, Tharani]
Heaven Sent	M1 feat. Stacey Charles	02.2003	72[2]	-	Inferno CDFERN 51	-

Tony Scott

 Peter van den Bosch (urodzony 2 października 1971r), lepiej znany jako Tony Scott , to holenderski raper i muzyk pochodzenia surinamskiego . Stał się znany na całym świecie dzięki swojej modnej muzyce house .

 

Tony Scott jest   urodzony w Diitabiki, Surinam. W młodym wieku wyemigrował z rodzicami do Amsterdamu w Holandii. Jako trzynastolatek został członkiem załogi elektrycznego boogie , a następnie dołączył do beatboxowej grupy 2-Tuff E-nuff. Po rapowaniu w jinglu dla stacji radiowej, w której pracował jego brat, 16-letniemu Scottowi zaproponowano kontrakt od właściciela holenderskiej wytwórni Rhythm. Jego pierwszym wydanym singlem był „Pick Up the Pieces”, remake piosenki Average White Band . Mimo że singiel nie odniósł komercyjnego sukcesu, zapewnił, że będzie mógł dużo koncertować.

W 1989 roku wydał swój kolejny singiel, podwójną stronę A z piosenkami „That's How I'm Living” i „The Chief”. Ta ostatnia piosenka została napisana jako oda do jego rdzennego dziedzictwa Kaliny-grupy etnicznej Surinamu. Singiel odniósł sukces w Holandii, ale wzbudził także zainteresowanie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W tym samym roku wydał swój pierwszy album The Chief ze swoim stałym producentem Fabianem Lenssenem . Album został wydany jako That's How I'm Living w Stanach Zjednoczonych, ponieważ był lepiej znany z piosenki o tym samym tytule. Zawierało dwanaście hip-house / hardcore rapowych utworów. 

W 1990 roku Scott wydał singiel „Get Into It”, który stał się jego najbardziej popularną piosenką. Został zaproszony do występu na New Music Seminar w Nowym Jorku . Jeszcze przed wyjazdem na te targi muzyczne raper miał kolejny hit „Gangster Boogie”. W tym samym roku wraz z Benem Liebrandem wydał singiel „Move to the Big Band” .

Później Scott wydał kilka singli i wielokrotnie zmieniał brzmienie, ale żaden z jego produktów nie dorównał sukcesowi kilku pierwszych singli. W 1991 roku wydał swój drugi album Expressions from the Soul, a trzeci album Chameleon ukazał się w 1993 roku. W 1994 roku Scott i Fabian Lenssen napisali singiel „Gangsterdam” dla holenderskiego chóru dziecięcego Kinderen voor Kinderen . W 1996 roku wydał piosenkę przewodnią dla drużyny futbolu amerykańskiego Amsterdam Admirals . 

W 2000 roku Scott został nauczycielem muzyki w Amsterdamie. W 2015 roku zdiagnozowano u niego stwardnienie rozsiane .

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
That's How I'm Living/The Chief	Tony Scott	05.1989	-	-	Champion CHAMP 97	[written by Tony Scott, Fabian Lenssen][produced by Fabian Lenssen][6[10].Hot Disco/Dance;Next Plateau 50 098 12"]
Get Into It/That's How I'm Living	Tony Scott	02.1990	63[2]	-	Champion CHAMP 232	[written by Tony Scott, Fabian Lenssen][produced by Fabian Lenssen][36[5].Hot Disco/Dance;Next Plateau 50 114 12"]
Gangster Boogie/The Chief	Tony Scott	06.1990	82[2]	-	Champion CHAMP 249	[written by Fabian Lenssen][produced by Fabian Lenssen][17[6].Hot Disco/Dance;Next Plateau 50 120 12"]

Brass Construction

 Jedna z czołowych grup nurtu disco lat 70. Jej liderem był urodzony w Gujanie Randy Muller, grający na instrumentach klawiszowych. Debiutowali w nowojorskiej dzielnicy Brooklyn pod nazwą Dynamic Soul, wykonując typowo taneczny melanż funka, salsy, reggae, a nawet tradycyjnego jazzu.

 

Pod nową nazwą podpisali w 1975 r. kontrakt z wytwórnią United Artists. W skład zespołu wchodzili saksofoniści: Michael Grudge i Jesse Ward Jnr., trębacze Wayne Parris i Morris Price (trzej pierwsi urodzeni na Jamajce), gitarzysta Joseph Arthur Wong z Trynidadu, basista Wade Williamson oraz Larry Payton (perkusja) i Sandy Billups (instr. perkusyjne).
Pierwszy singel Brass Construction, "Moving", oparty na zaraźliwym rytmie i skąpej wokalizie, trafił na szczyt list rhythm'n'bluesowych i do pierwszej dwudziestki popowych przebojów. Bestsellerami stały się też tematy "Changin", "Ha Cha Cha" i "L-0-V-E-U". Późniejszym singlom wiodło się już gorzej, chociaż drugi album przyczynił się w niemałym stopniu 

do dyskotekowego boomu. Muller komponował i produkował równolegle nagrania nowojorskich grup dyskotekowych Skyy i B.T.Express.
 

W latach 80-tych popularność zespołu przybladła, jednak na fali popularności płytowych remiksów, liczne wersje jej wczesnych przebojów, w tym "Ha Cha Cha (Acieed Mix)", cieszyły się sporym powodzeniem w klubach. 

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Movin'/Talkin'	Brass Construction	04.1976	23[6]	14[16]	United Artists 775	[written by R. Muller, W. Williamston][produced by Jeff Lane][1[1][18].R&B Chart]
Changin'/Love	Brass Construction	08.1976	-	-	United Artists 837	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][24[10].R&B Chart]
Ha Cha Cha (Funktion)/Sambo (Conditions)	Brass Construction	12.1976	37[5]	51[12]	United Artists 921	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][8[13].R&B Chart]
The Message (Inspiration)/What's On Your Mind (Expression)	Brass Construction	05.1977	-	-	United Artists 957	[A:written by R. Muller][B:written by R. Muller, J. Wong, W. Williamston, W. Parris, L. Payton][produced by Jeff Lane][A:42[5].R&B Chart][B:69[3].R&B Chart]
L-O-V-E-U/Get It Together	Brass Construction	02.1978	-	104[7]	United Artists 1120	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][18[15].R&B Chart]
Celebrate/Top Of The World	Brass Construction	07.1978	-	-	United Artists 1204	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][77[5].R&B Chart]
Help Yourself/Pick Yourself Up	Brass Construction	10.1978	-	-	United Artists 1242	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][58[7].R&B Chart]
Get Up/Perceptions (What's The Right Direction)	Brass Construction	12.1978	-	-	United Artists 1262	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][56[9].R&B Chart]
Right Place/It's Alright	Brass Construction	01.1980	-	-	United Artists 1332	[written by W. Wiliamston, M. Grudge][produced by Jeff Lane][41[9].R&B Chart]
Music Makes You Feel Like Dancing/I Want Some Action	Brass Construction	01.1980	39[6]	-	United Artists 1346	[written by L. Payton][produced by Jeff Lane]
How Do You Do (What You Do To Me)/ Don't Try To Change Me	Brass Construction	11.1980	-	-	Liberty 1387	[written by M. Grudge, J. Wong][produced by Jeff Lane][71[9].R&B Chart]
Can You See The Light/E.T.C.	Brass Construction	03.1982	-	-	Liberty 1453	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane][23[17].R&B Chart]
Attitude/Hotdog	Brass Construction	07.1982	-	-	Liberty 1473	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller][59[8].R&B Chart]
Walkin' The Line/Forever Love	Brass Construction	04.1983	47[3]	-	Capitol 5219	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller][28[14].R&B Chart]
We Can Work It Out/Easy	Brass Construction	07.1983	70[2]	-	Capitol 5252	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller]
Never Had A Girl/Breakdown	Brass Construction	05.1984	-	-	Capitol 5361	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller][38[11].R&B Chart]
Partyline/We Can Bring It Back	Brass Construction	08.1984	56[5]	-	Capitol 5382	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller][53[9].R&B Chart]
International/What Is The Law	Brass Construction	10.1984	70[2]	-	Capitol 5425	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller]
Give And Take/My Place	Brass Construction	11.1985	62[3]	-	Capitol 5500	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller][76[6].R&B Chart]
Movin' 1988	Brass Construction	05.1988	24[4]	-	Syncopate SY 11 [UK]	[written by R. Muller, W. Willliamston][produced by Jeff Lane]
Ha Cha Cha	Brass Construction	09.1988	94[1]	-	Syncopate SY 15 [UK]	[written by R. Muller][produced by Jeff Lane]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Brass Construction	Brass Construction	02.1976	9[11]	10[35]	United Artists 545	[platinum-US][silver-UK][produced by Jeff Lane]
Brass Construction II	Brass Construction	11.1976	-	26[22]	United Artists 677	[gold-US][produced by Jeff Lane]
Brass Construction III	Brass Construction	11.1977	-	66[14]	United Artists 775	[gold-US][produced by Jeff Lane]
Brass Construction IV	Brass Construction	11.1978	-	174[4]	United Artists 916	[produced by Jeff Lane]
Brass Construction 5	Brass Construction	12.1979	-	89[20]	United Artists 977	[produced by Jeff Lane]
Brass Construction 6	Brass Construction	09.1980	-	121[5]	United Artists 1060	[produced by Jeff Lane]
Attitudes	Brass Construction	05.1982	-	114[8]	Liberty 51 121	[produced by Randy Muller]
Conversations	Brass Construction	06.1983	-	176[6]	Capitol 12 268	[produced by Randy Muller]
Renegades	Brass Construction	06.1984	94[1]	-	Capitol EJ 2401601 [UK]	[produced by Randy Muller]