No Angels

Oto znowu one: półtora roku po swym szaleńczym, debiutanckim singlu "Daylight" oraz wydanym po nim albumie "Elle’Ments", a także trzech kolejnych singlach zamieszczonych w pierwszej trójce zestawień (z których "There Must Be An Angel" okupował pierwsze miejsce przez pięć tygodni), zespół No Angels powrócił na top. Oto bowiem singlowa piosenka "Something about us" (obecnie okupująca szczyt niemieckich list i zajmująca pierwsze miejsce w Austrii) stanowi najlepszą możliwą zapowiedź ich drugiego wydawnictwa, płyty zatytułowanej "now… US". Ukaże się ona 24. czerwca 2002 roku.

Rozpoczęta tym utworem praca twórcza nad kompozycjami i tekstami jest kontynuowana: każda z piątki artystek napisała piosenkę specjalnie z myślą o ich drugim albumie. Każda też do muzycznego cocktailu dołożyła własny solowy popis wokalny. 20-letnia Nadja skomponowała i napisała balladę "Comeback": "Opowiada ona o miłości oraz o tym, jak trudno jest ją utrzymać, gdy żyje się tak, jak my teraz żyjemy". Utwór ten zadedykowała utraconej miłości: "Rozstaliśmy się, zostawiając wiele nie dopowiedzianych rzeczy, toteż dla mnie tekst ten przede wszystkim stanowi naszą ostatnią rozmowę; pojednanie – nie zaś zemstę." Nadja zaczęła pisać piosenki w wieku 12. lat. "Kiedy piszę, muszę być sama, skoncentrowana. "Comeback" powstała kilka miesięcy temu w pokoju hotelowym; nagle naszedł mnie odpowiedni nastrój, a piosenka dosłownie wypłynęła sama ze mnie."
"now...US" to mieszanka różnej, wysokojakościowej muzyki pop, do jakiej No Angels już przyzwyczaiły nas swą płytą "Elle’Ments" - chwytliwych kawałków w stylu R&B; á la "Something about us" oraz uczuciowych ballad. Obwołane przez magazyn "Bild" kultowym zespołem, który "wystrzelił prosto na szczyt" ("Focus"), dały teraz jeszcze bardziej przekonujący dowód swych możliwości wokalnych, niż miało to miejsce w przypadku debiutanckiego wydawnictwa. Wszak No Angels nie tylko są bohaterkami wszystkich zeszłorocznych notowań, ale także otrzymały rekordową liczbę ważnych nagród na całym świecie, stając się laureatkami World Music Awards w Monte Carlo w marcu, dwa dni później dwukrotnymi laureatkami niemieckiej Echo Awards, a także Bambi, Comet czy Golden Otto Award.

Tymczasem dziewczyny nie zamierzają spocząć na laurach. Jak mówi Vanessa: "Dalszy rozwój jest niezmiernie ważny, gdyż ludzie oczekują tego od nas. Dokładnie też to mam zamiar osiągnąć: móc powiedzieć sobie, że nie leniuchowałam, nie zarabiałam na płytach nicnierobieniem – zarabiałam, bo zapracowałam na to. Wiele osób oskarża nas, że dostajemy wszystko za nic, ale ja nie siedzę bezczynnie, ciesząc się czymś, na co bym nie zasłużyła. I pewnie właśnie dlatego tak dałam się pochłonąć pracy."

21-letnia Sandy napisała na płytę "now… US" wielce przemawiającą piosenkę. "Zeszły rok minął mi jak jeden miesiąc" – powiedziała – "Wszystko toczyło się w niesamowitym tempie. Podsumowując ostatnie wydarzenia, największe znaczenie miała dla mnie nasza trasa koncertowa. Nic nie może się równać staniu na scenie, tego się nie da opisać słowami. To coś najważniejszego: być tam, śpiewać dla naszych fanów." Sandy ciągle jeszcze pamięta czasy, gdy sama była fanką: "Wiele było takich piosenek, które pomagały mi w ciężkich chwilach. Jestem szczęśliwa z tego powodu, że być może teraz moje piosenki stanowią wsparcie dla innych."

Jej autorska piosenka na drugiej płycie No Angels to "Good bye". Dotyczy ona nieudanego związku. "Pytam faceta: - komu jest przykro? tobie czy mnie? Przejrzałam Cię na wylot i zrozumiałam twoją grę." Muzyka jako forma terapii, leczenia własnych ran? "W pewnym sensie tak. Spotkało mnie bardzo ciężkie przeżycie i myślenie o nim, wyrażanie słowami oraz muzyką ułatwia mi przejście nad nim do porządku dziennego. Mogę powiedzieć innym: to jest już całkowicie za mną."

26-letnia Lucy napisała natomiast piosenkę "Stay". "Nigdy nie sądziłam, że będę umiała napisać piosenkę. Wiedziałam zawsze, że mam zdolności muzyczne. Do tej pory napisałam tylko kilka wierszyków dla przyjaciół, którzy mnie zainspirowali. Aż nagle, zeszłego stycznia, przebywałam na Malediwach, gdzie po raz pierwszy od dość długiego czasu byłam sama. Rodzice też tam byli, ale głównie zostawiali mnie samą. Na kilka dni zjawił się stary przyjaciel. Wtedy jakby piorun uderzył we mnie. Przez pierwsze dni nie wiedziałam, co mam ze sobą począć. Chciałam napisać list, a wyszła mi piosenka… List zamienił się w piosenkę, którą skończyłam w dwa dni." Czas, upływające minuty stały się dominującym tematem u Lucy. Czy ona żyje dzisiejszym dniem? "Obecnie różnie to bywa. Odrobinę żyję przeszłością, lubię to. Gdy chodzi o związki międzyludzkie, lubię ożywiać dawne wspomnienia, lubię wspominać. Ale robię też plany na przyszłość. Przyznam się szczerze, że boję się ukończyć pięćdziesiąt lat. Nie chcę. Nie mogę się jednak doczekać najbliższej przyszłości, ponieważ przyniesie ona nowe wyzwania… a ja lubię wyzwania. Uwielbiam o coś walczyć."

25-letnia Jessica przeznaczyła na płytę piosenkę zatytułowaną "Shield against my sorrow". Jest to wielkie miłosne wyznanie do przyjaciela Saschy. "Podobnie jak Sandy, ja także zaczęłam pisanie dopiero kilka miesięcy temu. Siedziałam nad czystą kartką papieru, mając wiele rzeczy w myślach, całe mnóstwo emocji. Na początku czułam się niepewnie, ponieważ powątpiewałam, czy będę potrafiła przelać je na papier. Siedziałam i siedziałam, gryząc końcówkę długopisu. Potem po prostu zaczęłam pisać słowa, które poruszyły mnie, wyrażały to, co czułam. Następnie budowałam zdania starając się opisać swoje uczucia do Saschy. Czytałam je na okrągło, aż w końcu złożyłam razem angielskie słowa i stały się one piosenką." No Angels są już zespołem od półtora roku. Jakie to ma znaczenie dla Jessiki? "Trudno jest wskazać jeden dzień czy jedno konkretne przeżycie. Wiele z rzeczy, których doświadczyłam z dziewczynami, były niezwykłe. Wszystko: huśtawki emocjonalne z warsztatów na Majorce i ‘Echo Awards’, ciągłe stawianie czoła nowym wyzwaniom. A teraz praca nad nowym albumem. Myślę, że dla wielu artystów druga płyta jest najtrudniejsza, bo fani mają wielkie oczekiwania, ty chcesz się rozwijać, być lepszym, nie chcesz nikogo zawieść. To wielkie obciążenie."

Vanessa napisała słowa do singla "Something about us", a skomponowała i wyprodukowała tę piosenkę wspólnie z Torstenem Brötzmannem i Alexem Geringasem. Utwór ten ustabilizował pozycję No Angels, od razu trafiając na pierwsze miejsce niemieckich list przebojów i pozostając tam tygodniami. Jest to autobiograficzna kompozycja odsłaniająca, jakie jest życie ‘aniołka’: spora doza ironii w rhythm & bluesowym opakowaniu. Została ona ukończona w ostatniej chwili. Czy artystom potrzebna jest presja związana z wyznaczonym terminem? "Myślę, że tak. Często mam tak wiele pomysłów, że trudno mi się zebrać, by je zrealizować. Dzieje się tak, gdyż mam bardzo wysokie oczekiwania i chcę, by wszystko było perfekcyjne, toteż trudno mi jest zadowolić się łatwymi rozwiązaniami. A ponieważ mam bardzo złożony tok myślenia, często poddaję się za szybko."

Vanessa wyjawia, w jaki sposób powstała piosenka "Something about us": "Miałam kiedyś potrzebę opowiedzenia czegoś o naszych piosenkach, potem jednak to uczucie opuściło mnie. Doszło do tego, że chciałam ciszy i spokoju, odrobiny odpoczynku. Było mi naprawdę ciężko. Ale wówczas przypomniałam sobie, że chciałam napisać, jak to zirytował mnie fakt, iż wiele osób postrzega nas w złym świetle - innymi, niż jesteśmy. Gdy skończyłam pisać słowa, z resztą poszło już łatwo, ponieważ zbudowałam odpowiedni nastrój do melodii."

Jej solowa piosenka z tego albumu zatytułowana jest "Now that we found love" i jest to charakterystyczny dla Torstena Brötzmanna (producenta "Daylight") oraz Ulricha Wehnera popowy utwór. W przypadku drugiej płyty samo śpiewanie własnych piosenek nie mogło zadowolić dziewczyny z No Angels. Sandy, Lucy, Vanessa, Jessica i Nadja wykonały także własne wersje innych popowych czy rhythm & bluesowych perełek. Ot, weźmy dla przykładu typową wakacyjną piosenkę "Still in love with you" autorstwa kompozytorskiego zespołu La Carr, zachęcającą do ochłodzenia się w ciepły wieczór, czy też "Autumn breeze", nienaganny popowy utwór w najlepszym ‘no-angelskim’ stylu. Dziewczyny proponują jednak też coś bardziej pikantnego: utrzymany w średnim tempie "To get over you", szybki "Push me to the limit" czy zabójczy kawałek Mousse’a T. zatytułowany "Let’s go to bed" i faktycznie zachęcający do spędzenia weekendu razem z kimś szczególnym. Od całości odstają "Lost in you" - popowy utwór przeznaczony do tańczenia i marzenia jednocześnie oraz "Anchor your love" - coś w stylu ‘No Angels A.D. 2002’. Ten wyjątkowy drugi album kończą "Lovestory" oraz bonus track: "Atlantis". "now… US" stanowi pomost dla dziewczyn, które z pięciu fascynujących głosów, z dorobkiem w postaci debiutanckiej płyty, przedzierzgnęły się w pięć młodych artystek, twórczo biorących udział w procesie powstawania swego, właśnie ukończonego albumu.

"Myślę, że to było bardzo istotne w naszej sytuacji, ponieważ wszystkie potrafimy napisać piosenki, a to stanowiło ważny krok w naszej karierze – bardziej, niż dla świata zewnętrznego, który przyjął nas w zeszłym roku jako zespół z próbówki, czyli, mówiąc bez ogródek, jako produkt. Mogłybyśmy dalej podążać tą drogą, lecz bardzo chciałyśmy pokazać, że stać nas na więcej, niż tylko śpiewać czyjeś utwory. A co – powiedzmy sobie szczerze – wcale nie jest takie łatwe." Sandy odpowiada na pytanie, co No Angels chcą osiągnąć za sprawą swego nowego albumu: "Pokazać ludziom, którym podobają się nasze głosy, że potrafimy więcej. Koniecznym stało się zrobienie kolejnego kroku i pokazanie: same piszemy piosenki i jesteśmy razem szczęśliwe, a oto coś prosto z naszego serca. Pierwsza płyta była rzeczywiście piękna, ta natomiast jest wyjątkowa."

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	UK	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Daylight In Your Eyes	No Angels	02.2001	80[2]	1[6][24][gold]	1[15][platinum]	89[1]	-	1[5][19][platinum]	-	-	Polydor 587 992-2	[written by Tony Bruno,Tommy Byrnes,Paul Mahos]
Rivers Of Joy	No Angels	05.2001	-	10[14]	7[11]	-	-	11[12]	-	-	Polydor 587 072-2	[written by Niklas Pettersson,Hans Andersson]
There Must Be An Angel	No Angels	08.2001	-	2[20][gold]	1[17][gold]	-	-	1[2][21]	-	-	Polydor / Zeitgeist 587 252-2	[written by Annie Lennox,David A. Stewart]
Atlantis / When The Angels Sing	No Angels & Donovan	12.2001	-	16[12]	5[13][gold]	-	-	5[14][gold]	-	-	Zeitgeist 587 374-2	-
Something About Us	No Angels	05.2002	-	11[15]	1[16]	-	-	1[1][21][gold]	-	-	Polydor 570 629-2	[written by Thorsten Brötzmann,Alex Geringas,Vanessa Petruo]
Still In Love With You	No Angels	08.2002	-	10[22]	2[14]	-	-	4[22]	-	-	Cheyenne / Polydor 570 938-2	[written by Figge Boström,Johan Lindman]
Let's Go To Bed	No Angels In Bed With Mousse T.	11.2002	-	-	12[9]	-	-	46[8]	-	-	Cheyenne / Polydor 065 950-2	[written by Mousse T.,Errol Rennalls]
All Cried Out	No Angels	12.2002	-	59[10]	18[10]	-	-	23[11]	-	-	Cheyenne / Polydor 065 880-2	[written by Steve Jolley,Alison Moyet,Tony Swain]
No Angel (It's All In Your Mind) / Venus	No Angels	05.2003	-	46[7]	1[9]	-	-	10[11]	-	-	Cheyenne / Polydor 065 675-2	-
Someday	No Angels	07.2003	-	36[6]	5[9]	-	-	16[13]	-	-	Cheyenne / Polydor 980 782-6	[written by Thomas Jansson,Niklas Hillbom]
Feelgood Lies	No Angels	10.2003	-	29[8]	3[11]	-	-	12[15]	-	-	Cheyenne 981 191-3	[written by Maryann Morgan,Niclas Molinder,Joacim Persson,Pelle Ankarberg,Charlie Dore]
Reason	No Angels	12.2003	-	28[7]	9[11]	-	-	12[13]	-	-	Cheyenne / Polydor 981408-3	[written by Thorsten Brötzmann,Alex Geringas]
Goodbye To Yesterday	No Angels	03.2007	-	16[8]	4[9]	-	-	21[6]	-	-	Polydor 06025 1727074	[written by Niclas Molinder,Joacim Persson,Pelle Ankarberg,David Jassy]
Maybe	No Angels	06.2007	-	-	36[7]	-	-	62[1]	-	-	Polydor 06025 1735851	[written by Maryann Morgan,Niclas Molinder,Joacim Persson,Pelle Ankarberg]
Disappear	No Angels	03.2008	-	96[1]	4[14]	-	-	37[6]	-	-	Polydor 06025 1762504	[written by Thomas Troelsen,Mikkel R. Sigvardt,Hanne Sørvaag]
One Life	No Angels	09.2009	-	-	15[8]	-	-	29[4]	-	-	Universal 06025 2715422	[written by Hakim Bell,Nasri Atweh,Adam Messinger,Akene Dunkley,No Angels]

Albums

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	UK	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Elle'ments	No Angels	03.2001	-	1[4][44][platinum]	1[74][7x-gold]	-	-	1[4][48][platinum]	-	-	Polydor 549 713-2	-
Now... Us!	No Angels	07.2002	-	4[17][gold]	1[33]	-	-	2[20][gold]	-	-	Cheyenne 589 958-2	-
When The Angels Swing	No Angels	12.2002	-	-	9[14]	-	-	22[10]	-	-	Cheyenne 065 519-2	-
Pure	No Angels	09.2003	-	9[9]	1[16][gold]	-	-	2[12]	-	-	Cheyenne 980 782-4	-
The Best Of No Angels	No Angels	12.2003	-	58[6]	5[15]	-	-	17[9]	-	-	Cheyenne / Polydor 986 602-3	-
Destiny	No Angels	04.2007	-	22[4]	4[9]	-	-	14[3]	-	-	Polydor 06025 1730444	-
Welcome To The Dance	No Angels	09.2009	-	95[1]	26[2]	-	-	65[1]	-	-	Polydor 06025 2718700	-

Björk

Bjork Bjork- (właśc. Bjórk Cudmundsdóttir; 21.10.1965, Reykjavik( Islandia) - voc, k, cl, fl, dr; kompozytorka, autorka tekstów, producentka nagrań. Dorastała w domu pełnym muzyki. Jej ojczym, Saevar Arnason, był gitarzystą cenionej w Islandii grupy Pops i wykonywał z nią repertuar w stylu Jimmiego Hendrixa i Cream.

Od szóstego roku życia uczęszczała do szkoły muzycznej - uczyła się grać na flecie i fortepianie. W wieku jedenastu lat nagrała pierwszą płytę - "Bjórk" z przeróbkami takich przebojów, jak Fool on The Hill The Beatles, Alta Mira Edgara Wintera, Your Kiss is Sweet Steviego Wondera i Christopher Robin Melanie,ale też z intrygującą własną kompozycją instrumentalną Johannes Kjarval, zainspirowaną obrazami znanego islandzkiego malarza.

Oprócz ojczyma w owej sesji, zorganizowanym studiu Hljdrijinn w Reykjaviku, wzięli udział tacy muzycy, jak Bjorgvin Gislason - g, Palmi Gunnarsson i Sigurdur Karlsson - dr. Gunnarsson i Karlsson podjęli się obowiązków producentów. Baśniową okładkę zaprojektowała matka Bjórk - Hildur Hauksdóttir. Album trafił na rynek w grudniu 1977 nakładem małej firmy Falkinn.

W 1979, zafascynowana The Sex Pistols, związała się jako perkusistka z dziewczęcą grupą punkrockową Spit Snot. Wkrótce potem kierowała już jako wokalistka własnymi zespołami nowofalowymi, najpierw Exodus, później Jam 80, a w końcu, od 1981 (w tym czasie opuściła rodzinny) - Tappi Tikarrass. Tworzyła i wykonywała z nimi muzykę wzorowaną na dokonaniach m.in. Rezillos, X-Ray Spex i The Cure. Z Tappi Tikarrass zrealizowała album "Bitid Fast I Vitid", wydany przez firmę Spor we wrześniu 1981, oraz album "Miranda", wydany przez firmę Gramm w grudniu 1983. Kilka utworów trafiło też na składanki: Hrollur i Dukklisur na "Rokk i Reykjavik" (Hugrenningur, 1982) z muzyką z filmu z udziałem grupy oraz Sperglar i Seidur na "Satt 3" (Satt, 1983) z nagraniami koncertowymi.

W tym okresie Bjórk współpracowała też z innymi zespołami - w 1982 śpiewała z jazzrockowym Stifgrim (ukazała się wspólna kaseta koncertowa), a w 1982 i w 1983 grała na syntezatorze w specjalizującym się w przeróbkach cudzych przebojów Cactus. Ponadto wzięła goś cinnie udział w nagraniu utworu Afi na płytę Bjorgvina Gislasona "Órugglega" (Steinar, 1983).

W 1983 była współzałożycielką zespołu Kukl. W tym czasie zwróciła się ku muzyce w stylu Siouxsie And The Banshees, Killing Joke i The Fall. Wraz z Kukl zrealizowała singel Sóngull/Pókn Fyrir Byrjendur, wydany przez firmę Gramm we wrześniu 1983, album "The Eye", wydany przez brytyjską firmę Crass w 1984, kasetę koncertową "Kukl a Paris 14.9.84", wydaną przez francuską firmę V.I.S.A. Rebel Flux w październiku 1984, oraz album "Holidays In Europe (The Naughty Nought)", wydany znowu przez Crass w 1986; ukazała się też składanka "Geyser", wydana przez firmę Enigma w sierpniu 1985. W tym okresie artystka współpracowała też z kolejnymi dwiema grupami - w 1984 jako wokalistka i perkusistka z Rokha Rokha Drum, a w 1985 jako wokalistka z The Elgar Sisters.

Od 1986 do 1992 była wokalistką formacji, która wyłoniła się z Kukl - Sugarcubes. Z nią nagrała następne albumy, zdobywając uznanie daleko poza granicami Islandii. W tym czasie działała też sporadycznie jako solistka, np. w 1988 zarejestrowała staroislandzką kolędę Jolakoturinn na składankę "Hvitt Er 'l Borg Og Bae" (Hljódaklettur, 1988), w 1990 przygotowała drugą płytę solową - "Gling--Gló" ze standardami islandzkiej muzyki rozrywkowej doby bebopu oraz dwoma przebojami muzyki amerykańskiej (w studiu akompaniowała jej grupa jazzowa - trio pianisty Gudmundara Ingólfssonara), w 1992 nagrała dwie piosenki, 'O Borg Min Borg (z towarzyszeniem KK Band) i Jakk (z towarzyszeniem Pórhallura) do filmu Sodoma Reykjavik (1992, reż. Oskar Jonasson; wydane przez firmę Skifan na identycznie zatytułowanej płycie), jako wokalistka sesyjna wzięta udział m.in. w powstaniu trzech albumów popularnego w Islandii barda Megasa (właśc. Magnus Thórjonsson): "Loftmynd" (Gramm, 1987), "Hófudlausnir" (Gramm, 1988) i "Haettuleg Hijomsveit Og Glaepakendid Stella" (Megas, 1990), minialbumu nowofalowego zespołu Bless: "Gums" (Smekkleysa, 1990), a także dwóch nagrań manchesterskiej grupy 808 State, Ooops i Qmart, wydanych na płycie "Ex:El" (ZTT, 1991). Ponadto w 1989 i 1990 grywała na klarnecie w big bandzie Hijmsveit Konrads B, utworzonym przez kolegów z Sugarcubes. W 1990 planowała wraz z muzykami zespołu HAM założenie speedmetalowej formacji Scud, ale nigdy tego pomysłu nie zrealizowała.

Jesienią 1992 przystąpiła w Londynie i Los Angeles do pracy nad pierwszym autorskim albumem - "Debut", jako producenta chciała pierwotnie zaanagżować Grahama Masseya z 808 State, ale ostatecznie jej wybór padł na Nelleego Hoopera z Soul II Soul. Aby zapewnić sobie niezależność artystyczną, zamierzała wydać płytę własnym kosztem z nalepką Bapsi (tak nazywają Bjórk przyjaciele). Uzyskała wszakże obietnicę całkowitej swobody od Dereka Birketta, byłego muzyka zespołu Flux Of Pink Indians, w tym czasie szefa małej firmy płytowej One Little Indian, z którą współpracowała już w okresie występów z Sugarcubes. Do udziału w nagraniach oprócz Hoopera - dr pozyskała takich muzyków, jak Marius De Vries - k, Paul Waller - k, Martin Virgo - k, Carry Hughes - k, programowanie, Jon Mallison - g, Luis Jardim - b, dr, Bruce Smith-dr.Standart Like someone in love wykonywany niegdyś m.in. przez Arta Blakey'a,zaśpiewała z akompaniamentem harfy Corky'go Hale'a,'jazzowego weterana, współpracownika Billie Holiday i Franka Sinatry, a utwór Then Anchor Song - z saksofonowym tłem wybitnego jazzmana Olivers Lake'a, muzyka The World Saxophone Quartet. Do nagrania piosenek Venus As A Boy i Come To Me zaprosiła orkiestrę smyczkową z Indii. Zwariowanym pomysłem była rejestracja utworu There's More To Life Than This na żywo w czynnej toalecie baru mlecznego w centrum Londynu - wyłącznie z własnym akompaniamentem prymitywnego syntezatora.

Album trafił na rynek w lipcu 1993. jego ukazanie się było wydarzeniem - Mick Hucknall, lider Simply Red, nazwał Bjórk w jednym z wywiadów "Billie Holiday lat dziewięćdziesiątych". Ale chociaż wokalistka zaproponowała kompozycje dość trudne w odbiorze - ocierające się o wiele gatunków i stylów, jak house, jazz colemanowski, folklor południowoamerykański i afrykański czy klasyczna muzyka indyjska - towarzyszące płycie single były przebojami: Human Behaviour/Atlantic z czerwca 1993, Venus As A Boy (w nowej wersji, z akompaniamentem Simply Red)/Venus As A Boy (remiks) z sierpnia i Big Time Sensuality/Sidasta Eg z listopada tego roku oraz Violently Happy/Violently Happy (remiks) z marca 1994, "Debut" zaś sprzedano na świecie w liczbie półtora miliona egzemplarzy. Promowała płytę koncertując z własnym zespołem w składzie: Guy Sigsworth - k, Leila Arab -k, Talvin Singh - perc. Cieniem na jej sukcesie było posądzenie rzucone przez Simona Lovejoya (wtaśc. Simon Fisher), jakoby ukradła jego kompozycje, m.in. Human Behaviour i Venus As A Boy; dopiero w 1995 sąd uznał ją za niewinną.

Jesienią 1993 Bjórk dorobiła się przeboju filmowego -piosenki Play Dead, skomponowanej przez Davida Arnolda i Jah Wobble do Young Americans (1993, reż. Danny Cannon; cała ścieżka dźwiękowa wydana na identycznie zatytułowanej płycie przez firmę Island). W lutym 1994 wystąpiła w londyńskim Alexandra Palace na uroczystości wręczenia prestiżowych Brit Awards (otrzymała aż dwie, m.in. jako "najlepsza solistka roku na świecie") w duecie z P.J. Harvey - wykonały Satisfaction The Rolling Stones. We wrześniu tego roku wydała album "Best Mixes From The Album Debut (For All The People Who Don't Buy White Labels)" z wybranymi z singli remiksami nagrań znanych z płyty "Debut".

Jej następny właściwy album ukazał się dopiero w czerwcu 1995. Otrzymał tytuł "Post", był bowiem dla Bjórk, zamieszkałej już wtedy od dwóch lat w Londynie, rodzajem listu do bliskich w Islandii. Powstał w Compass Point Studios w Nassau na Bahamach (część partii wokalnych artystka nagrała na pobliskiej plaży). Współproducentami, a także współkompozytorami repertuaru byli wraz z Bjórk współtwórca sukcesu płyty "Debut" Nellee Hooper, wspomniany wcześniej, znany z 808 State Graham Massey, wywodzący się z Massive Attack Tricky, a także Howie B. jako aranżera niektórych utworów artystka zaangażowała brazylijskiego muzyka Eumira Deodato (zachwyciła się jego opracowaniem kompozycji Travessia Miliona Nascimento). Wśród wykonawców oprócz Masseya - k, programowanie znależli się Marius De Vries-k,programowanie,Einar Orn-tp,Stuart Brooks-tp,Gary Barnacle-ss i Talvin Singh - perc.

Powstała całość równie mozaikowa, barwna i poetycka co "Debut", urzekająca kompozycjami tak różnymi, jak pulsujące rytmami techno Army Or Love i Enjoy, nasycona południowoamerykańskim klimatem Isobel, wyrosła z tradycji europejskiej muzyki symfonicznej You've Been Flirting Again czy przeniesiona wprost z ery big bandów It's Oh So Quiet (z repertuaru Betty Hutton). W warstwie literackiej ton nadawała całości piosenka Isobel, napisana pod wrażeniem lektury jednej z powieści Gabriela Garcii Marqueza, będąca pochwałą intuicji przeciwstawionej rozumowi. Promowany na trasie dookoła świata album odniósł sukces nie mniejszy niż poprzedni, i jemu towarzyszyły też przebojowe single: Army Of Me/Army Of Me (remiks) z kwietnia 1995, Isobel/Charlene z sierpnia i It's Oh So Quiet/You've Been Flirting Again z listopada tego roku oraz Hyperballad/Hyperballad (remiks) z lutego 1996. Także tym razem, w listopadzie 1996, ukazała się płyta zbierająca najbardziej interesujące singlowe remiksy -"Telegram" (np. Hyperballad w wersji wzbogaconej przez słynny The Brodsky Quartet).

We wrześniu 1996 karierę Bjórk przerwał przerażający incydent. Szalony wielbiciel, Amerykanin Ricardo Lopez, przesłał jej paczkę z bombą, po czym odebrał sobie życie, słuchając piosenki I Miss You. Tylko dzięki szybkiej akcji policji udało się zapobiec nieszczęściu. Artystka wyjechała wtedy na jakiś czas do Hiszpanii i w trosce o ukochanego syna, Sindriego, któremu również groziła śmierć, rozważała nawet wycofanie się z życia publicznego. W końcu jednak zdecydowała się przystąpić do pracy nad kolejną płytą. Owocem był album "Homogenic", wydany we wrześniu 1997. Głównym współproducentem był wraz z Bjórk Mark Bell, ale artystkę wsparli w studiu także dotychczasowi współpracownicy, m.in. Howie B. i Eumir Deodato. Wśród wykonawców, oprócz Bella - k, programowanie, znaleźli się Guy Sigworth - k, Yasuhiro "Coba" Konayashi - acc i Alasdair Malloy - hca. Powstała całość trochę inna niż "Post", równie co prawda eklektyczna, zazwyczaj sprowadzająca jednak wpływy widoczne na wcześniejszych płytach Bjórk, od tradycji europejskiej przez muzykę egzotyczną, np. indyjską, po techno, do wspólnego mianowanika (np. Hunter, Bachelorette, All Neon Like, Immature, All Is Full Of Love) i dzięki temu bardziej spójna, bez wątpienia zasługująca na miano arcydzieła muzyki popularnej schyłku stulecia.

Płycie towarzyszyły dwa niskonakładowe albumiki zawierające po trzy single kompaktowe, "Joga" z września 1997 i "Bachelorette" z grudnia tego roku (wraz z drugim ukazał się też zwykły singel), oraz single Hunter z października i Alarm Call/Alarm Call z listopada tego roku.

Jesienią 1998 Bjórk znowu przeżyła chwile grozy, gdy wielbiciel z Hiszpanii, który śledził ją od czterech lat, włamał się do domu jej matki. W wywiadzie dla szwedzkiej gazety "Expressen" artystka zwierzyła się wówczas, że znowu zastanawia się nad zakończeniem kariery, jednakże w 1999 zagrała główną rolę w filmie Dancer In The Dark (Tańcząc w ciemnościach) Larsa von Triera, nagrodzoną w Cannes, oraz stworzyła muzykę, wydaną również na płycie.

 We wrześniu 2000 ukazała się płyta Selmasongs, muzyka do filmu Tańcząc w ciemnościach Larsa von Triera, w którym Björk zagrała główną postać, Selmę. Za stworzoną kreację aktorską otrzymała nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes.

Kolejny album Vespertine ukazał się w 2001. Na płycie tej artystka ukazała swój wewnętrzny świat, pełen drobnych uderzeń, cichych rytmów, westchnień. Kolejny raz pokazała jak potrafi operować nietypowymi dźwiękami i eksperymentować z wokalem. Przy tej płycie współpracowała z eksperymentującymi artystami Matmos, Thomasem Knakiem i harfistką Zeeną Parkins.
W 2002 i 2003 zdecydowała się na wydanie zestawów CD, Family Tree, i DVD, na których pojawiły się dotąd niepublikowane materiały. Artystka wydała też płytę z największymi przebojami z mijającego dziesięciolecia jej solowej kariery -Greatest Hits. 12 lipca 2003 piosenkarka wystąpiła po raz pierwszy w Polsce, w Sopocie.

W sierpniu 2004 ukazała się jej nowa płyta pod tytułem Medúlla. Jedną z piosenek z tej płyty, Oceania, artystka skomponowała specjalnie na zaproszenie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego i wykonała podczas ceremonii otwarcia XVIII Igrzysk Olimpijskich w Atenach. W tym samym roku została nominowana za całokształt twórczy do MTV Europe Music Awards w kategorii najlepszego wykonawcy alternatywnego.
 
Latem 2005 ukazała się jej nowa płyta pod tytułem Drawing Restraint 9, muzyka do filmu pod tym samym tytułem .

W 2006 Björk wydała zestaw Surrounded składający się z siedmiu płyt typu Dual-Disc zawierających jej wszystkie dotychczasowe albumy na stronach CD i teledyski na stronach DVD.

W maju 2007 ukazał się szósty album studyjny artystki, Volta, na którym szczególnie wyeksponowane zostały rytm i perkusja. Uwagę zwracają monumentalne aranżacje sekcji dętej. Tym razem Björk współpracowała z Markiem Bellem, Timbalandem, Antonym Hegartym oraz z Sjónem. Artystka opisała nowy album jako swój manifest przeciwko autorytaryzmowi zorganizowanych religii oraz walce człowieka z naturą. Płytę promują światowa trasa koncertowa oraz single: Earth Intruders, Innocence oraz Declare Independence, do którego teledysk, po 10-letniej przerwie we współpracy, wyreżyserował Michel Gondry. Kolejnym singlem jest piosenka Wanderlust. Volta została nominowana do Grammy w kategorii Najlepsza Płyta Alternatywna.

Podczas koncertu w marcu 2008, w Szanghaju, końcowy utwór „Declare Independence” artystka zakończyła skandowaniem: „Tybet! Tybet!”. Dołączyła tym samym do protestu przeciwko łamaniu praw człowieka przez rząd chiński w Tybecie i przyznaniu Państwu Środka organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2008. Kilka dni przedtem, zadedykowała ten sam utwór w Tokio nowo niepodległemu Kosowu, co podobno spowodowało skreślenie jej z programu serbskiego Exit Festival 2008 w lipcu w Nowym Sadzie. Jej wcześniejsze dedykacje tego utworu miały na uwadze m.in. niepodległościowe aspiracje Grenlandii i Wysp Owczych, obecnych zamorskich posiadłości Danii, z kolei zarządcy kolonialnego jej rodzimej Islandii do 1918.

Björk była w ciągu swojej kariery wielokrotnie nagradzana różnymi nagrodami muzycznymi, m.in. liczne Brit Awards, MTV Music Award i inne. Otrzymała 12 nominacji Grammy. W zestawieniu 100 najlepszych wokalistów wszech czasów sporządzonym przez magazyn Rolling Stone zajęła 60 miejsce.

W 2010 została laureatką Polar Music Prize, nagrody przyznawanej przez Królewską Akademię Muzyczną. Wystąpiła gościnnie w piosence „Surrender” islandzkiej piosenkarki Ólöf Arnalds, znanej głównie z zespołu Múm.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ooops	808 State Feat. Bjork	04.1991	42[3]	-	ZTT ZANG 19	[written by Bjork Gudmundsdottir/808 State (Graham Massey/Martin Price/Andy Barker/Darren Partington)][produced by 808 State]
Human behaviour/Atlantic	Bjork	06.1993	36[2]	109[3]	One Little Indian 112 TP 7	[written by Nellee Hooper & Björk][produced by Nellee Hooper][2[15].Hot Disco/Dance;Elektra 66 299 12"]
Venus as a boy/I Remember You	Bjork	08.1993	29[4]	-	One Little Indian 122 TP 7	[written by Björk][produced by Nellee Hooper]
Play dead	Bjork & David Arnold	10.1993	12[9]	-	One Little Indian 12 IS 573	[produced by David Arnold,Danny Cannon]
Big time sensuality/Sidasta eg	Bjork	11.1993	17[9]	88[5]	One Little Indian 132 TP 7	[written by Nellee Hooper & Björk][produced by Nellee Hooper][1[2][12].Hot Disco/Dance;Elektra 66 244 12"]
Violently happy	Bjork	03.1994	13[6]	-	One Little Indian 142 TP 7	[written by Nellee Hooper & Björk][produced by Nellee Hooper][4[12].Hot Disco/Dance;Elektra promo 12"]
Army of me/Cover Me	Bjork	04.1995	10[10]	-	One Little Indian 162 TP 7	[written by Björk,Graham Massey][produced by Nellee Hooper,Björk,Graham Massey]
Isobel /Charlene/I go humble/Venus as a boy	Bjork	08.1995	23[12]	-	One Little Indian 172 TP 7	[written by Bjork Gudmundsdottir/Nellee Hooper/Marius De Vries/Sigurjon Sigurdsson][produced by Nellee Hooper,Björk]
It' s oh so quiet/Sweet Sweet Intuition	Bjork	11.1995	4[21]	109[4]	One Little Indian 182 TP 7	[gold-UK][written by Hans Lang, Bert Reisfeld][produced by Nellee Hooper,Björk]
Hyper-ballad	Bjork	02.1996	8[12]	-	One Little Indian 192 TP 7	[written by Björk, Nellee Hooper, Marius De Vries][produced by Nellee Hooper,Björk][1[1][12].Hot Disco/Dance;Elektra 66 043 12"]
Possibly maybe	Bjork	10.1996	13[14]	-	One Little Indian 193 TP 7	[written by Björk, Nellee Hooper, Marius De Vries][produced by Nellee Hooper,Björk]
I miss you	Bjork	02.1997	36[5]	-	One Little Indian 194 TP 7	[written by Björk, Howie B][produced by Howie B,Björk][1[1][12].Hot Disco/Dance;Elektra promo 12"]
Joga	Bjork	09.1997	191[1]	-	One Little Indian 202 TP 7	[written by Björk, Sjón][produced by Björk and Mark Bell]
Bachelorette/My Snare	Bjork	12.1997	21[11]	-	One Little Indian 212 TP 7	[written by Björk, Sjón][produced by Björk]
Hunter /All is full of love	Bjork	10.1998	44[4]	-	One Little Indian 222 TP 7	[written by Björk][produced by Björk,Mark Bell]
Alarm call	Bjork	11.1998	33[7]	-	One Little Indian 232 TP 7	[written by Björk][produced by Björk,Mark Bell]
All is full of love	Bjork	06.1999	24[7]	-	One Little Indian 242 TP 7	[written by Björk][produced by Björk]
Hidden place/Verandi	Bjork	08.2001	21[2]	-	One Little Indian 332 TP 7	[written by Björk][produced by Björk]
Pagan poetry/Domestica/Batabid	Bjork	11.2001	38[5]	-	One Little Indian 352 TP 7	[written by Björk][produced by Björk]
Cocoon/Amphibian	Bjork	03.2002	35[3]	-	One Little Indian 332 TP 7	[written by Björk, Thomas Knak][produced by Björk, Thomas Knak]
It' s in our hands	Bjork	12.2002	37[4]	-	One Little Indian 336 TP 7	[written by Björk][produced by Bjork/Daniel]
Who Is It	Bjork	10.2004	26[2]	-	One Little Indian 446 TP 7	[written by Björk][produced by Bjork/Bogdan Raczynsk]
Triumph Of A Heart	Bjork	03.2005	31[2]	-	One Little Indian 447 TP 7	[written by Björk][produced by Bjork/Mark Bell/Valgeir Sigurdsson]
Earth Intruders	Bjork	04.2007	78[7]	84[1]	One Little Indian 805 TP 7	[written by Björk,Timothy Mosley,Nate Hills][produced by Björk,Timbaland,Danja]
Declare Independence	Bjork	01.2008	89	-	One Little Indian 837 TP 12	[written by Björk,Mark Bell][produced by Björk,Mark Bell]
Náttúra	Bjork with Thom Yorke	11.2008	102[2]	-	One Little Indian 970 TP 12	[written by Björk][produced by Björk]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Debut	Bjork	07.1993	3[146]	61[31]	One Little Indian TPLP 31	[2x-platinium-UK][platinum-US][produced by Nellee Hooper, Björk]
Post	Bjork	06.1995	2[49]	32[20]	One Little Indian TPLP 51	[platinium-UK][platinum-US][produced by Björk, Nellee Hooper, Graham Massey, Tricky, Howie B, Marius de Vries]
Telegram	Bjork	11.1996	59[27]	66[5][01.97]	One Little Indian TPLP 51	[produced by Bjork/Graham Massey/Howie Bernstein/Nellee Hooper/Tricky/Brodsky Quartet/Eumir Deodato/Evelyn Glennie]
Homogenic	Bjork	09.1997	4[37]	28[9]	One Little Indian TPLP 71	[gold-UK][gold-US][produced by Bjork/Guy Sigsworth/Howie B/Mark Bell]
Selmasongs	Bjork	09.2000	34[3]	41[7]	One Little Indian TPLP 151	[produced by Björk, Mark Bell]
Vespertine	Bjork	08.2001	8[6]	19[10]	One Little Indian TPLP 101	[gold-UK][produced by Björk, Thomas Knak,Martin Console,Marius de Vries]
Greatest Hits	Bjork	11.2002	53[11]	115[2]	One Little Indian TPLP 359	[gold-UK][produced by Björk, Nellee Hooper, Mark Bell, Graham Massey, David Arnold, Danny Cannon, Drew Daniel]
Family Tree	Bjork	11.2002	165[1]	-	One Little Indian TPLP 365	-
Medulla	Bjork	09.2004	9[8]	14[7]	One Little Indian TPLP 358	[silver-UK][produced by Björk, Mark Bell, ]
Drawing Restraint 9 [OST]	Bjork	08.2005	141[1]	-	One Little Indian TPLP 459	[produced by Björk, Mark Bell and Valgeir Sigursson]
Volta	Bjork	05.2007	7[9]	9[3]	One Little Indian TPLP 460	[silver-UK][produced by Björk,Mark Bell,Timbaland,Danja]
Voltaic	Bjork	06.2009	-	144[1]	One Little Indian TPLP 916	-
Biophilia	Bjork	10.2011	21[3]	9[3]	One Little Indian TPLP 1016	[produced by Björk, 16bit]
Vulnicura	Bjork	01.2015	11[7]	20[3]	One Little Indian 5016958998578	[produced by Björk, Arca, The Haxan Cloak]
Utopia	Bjork	11.2017	25[2]	75	One Little Indian TPLP 1381	[produced by Björk,Arca,Rabit]

Barbra Streisand

Barbra Streisand urodziła się 24 kwietnia 1942 roku w żydowskiej rodzinie, osiadłej w Williamsburgu, w nowojorskim Brooklynie. Rodzina jej ojca pochodziła z Wiednia. Barbra Streisand i jej starszy brat Sheldon byli wychowywani przez matkę i ojczyma po tym, jak ich biologiczny ojciec zmarł, gdy dziewczynka miała jedynie 15 miesięcy.

Pomimo braku aprobaty ze strony matki, Streisand już w młodości zdecydowała się na karierę w show-biznesie i już w szkole średniej wstąpiła do chóru, aby doskonalić umiejętności.

Po skończeniu szkoły Streisand znalazła pracę piosenkarki w kilku nowojorskich klubach. Udało jej się także dostać angaż w niewielkim niezależnym przedstawieniu. Występami w klubie gejowskim na Greenwich Village zyskała niewielką popularność, co pozwoliło jej na nawiązanie kontaktu z przedstawicielami przemysłu muzycznego i telewizji. W 1961 roku po raz pierwszy wystąpiła w telewizji, śpiewając w programie "The Tonight Show". Kolejny program, "P.M. East P.M. West" pomógł jej w uzyskaniu roli na Broadwayu, w przedstawieniu "I Can Get It for You Wholesale". W tym okresie była już także związana z Columbia Records, które zaproponowało jej nagranie płyty.

Ukazała się ona w lutym 1963 roku jako "The Barbra Streisand Album" i zawierała nowe wersje amerykańskich przebojów muzyki pop. Longplay szybko okazał się sukcesem, co potwierdziło przyznanie nagrody Grammy w kategorii najlepszy album roku. Jako gwiazda muzyki Streisand nie miała kłopotu, aby ponownie pojawić się na Broadwayu, gdzie ponownie zdobyła uznanie za rolę w przedstawieniu "Funny Girl", za którego filmową wersję otrzymała w 1968 roku Oscara. Spektakl był sukcesem także od strony muzycznej, a wydana w 1964 roku płyta z muzyką z tego przedsięwzięcia "People" zapewniła artystce wysokie miejsca na listach przebojów.

Końcówka lat 60-tych przyniosła zmianę w muzyce Streisand. Jako, że lata te zdominował w muzyce rock, piosenkarka zdecydowała się na zmianę repertuaru. Porzuciła nagrywanie nowych wersji klasycznych popowych piosenek na rzecz bardziej współczesnych utworów. W 1971 roku wielkim sukcesem okazała się produkowana przez słynnego Richarda Perry'ego płyta "Stoney End", a tytułowy utwór natychmiast podbił listy przebojów.

Okazało się, że to dopiero początek trwającej całe lata 70-te ogromnej popularności Streisand. W ciągu tej dekady udało jej się czterokrotnie zdobyć szczyty listy przebojów. Przez amerykańską organizację artystów RIAA została ogłoszona największą piosenkarką w Stanach Zjednoczonych, jako, że ustępowała w wynikach sprzedaży i popularności jedynie Elvisowi Presleyowi oraz The Beatles. W początku lat 80-tych "New York Times" uznał ją za największą gwiazdę pop od czasów Franka Sinatry.

Również w latach 70-tych znacznie rozwinęła się jej kariera aktorska. W tym okresie wystąpiła w 10 filmach, głównie komediach oraz ekranizacjach przedstawień teatralnych. Bardzo znana jest jej rola w obrazie Sydneya Pollacka "Tacy byliśmy" ("The Way We Were") z 1973 roku, w którym zagrała u boku Roberta Redforda. Trzy lata później jako pierwsza kobieta w historii dostała Oscara za piosenkę "Evergreen", użytą w filmie "Narodziny gwiazdy" ("A Star Is Born").

W latach 80-tych Streisand zwolniła tempo pracy w filmie. W wielkim stylu powróciła za to na scenę muzyczną, wydając we wrześniu 1980 roku album "Guilty". Był to największy komercyjny sukces piosenkarki, potwierdzony zdobyciem pierwszych miejsc list przebojów w USA, Wielkiej Brytanii i Australii.

W 1983 roku Streisand pokazała się z nowej strony dzięki filmowi "Yentl". Był to jej autorski projekt kinowy, w którym spełniała role producentki, autorki scenariusza oraz odtwórczyni głównej roli. Scenariusz opierał się na opowiadaniu Isaaca Bashevisa Singera, w którym żydowska dziewczyna musi przebierać się za mężczyznę, aby zdobyć edukację. Obraz był dużym sukcesem artystycznym i został uhonorowany trzema Oscarami, a Streisand otrzymała Złoty Glob za reżyserię.

Rok 1985 przyniósł artystce kolejny sukces, tym razem muzyczny. Powróciwszy do klasycznych amerykańskich kompozycji muzyki rozrywkowej, jakie znalazły się na płycie "The Broadway Album", Streisand ponownie podbiła serca słuchaczy. Longplay okazał się ogromnym sukcesem komercyjnym, ponownie potwierdzając szczególną pozycję artystki na amerykańskim rynku muzycznym.

Na początku lat 90-tych Streisand znowu zwróciła się w stronę filmu. Dwukrotnie wystąpiła w produkowanych i reżyserowanych przez siebie samą filmach. W 1991 roku premierę miał "Książę przypływów" ("The Prince of Tides"), dobrze przyjęty zarówno przez publiczność, jak i krytyków. Nieco gorzej odebrany został za to obraz "Miłość ma dwie twarze" ("The Mirror Has Two Faces") z 1996 roku, choć i to nie przeszkodziło mu w zdobyciu kilku statuetek.

Dużym zaskoczeniem dla opinii publicznej była wiadomość z września 1993 roku o planowanej przez piosenkarkę trasie koncertowej. W samym fakcie nie byłoby nic dziwnego, gdyby nie to, że miały to być pierwsze publiczne występy gwiazdy na żywo od 27 lat. Sukces tego przedsięwzięcia przerósł wszelkie oczekiwania i okazał się niezwykle opłacalny dla artystki.

Również w tym okresie Streisand zaczęła angażować się w różne akcje polityczne. Udzieliła swojego silnego poparcia dla kandydatury Billa Clintona na urząd prezydenta USA. Do tej pory jest jedną z najbardziej znanych zwolenniczek Demokratów i często wypowiada się na tematy związane z ochroną środowiska i polityką wewnętrzną swojego kraju. W 2003 roku ostro zaprotestowała także przeciwko wojnie w Iraku. W celu m. in. wspierania działań demokratycznych, edukacji wyborczej, ochrony środowiska i ochrony praw obywatelskich artystka założyła także The Streisand Foundation, którą regularnie wspiera dużymi dotacjami.

Znana jako silna i zdecydowana, a wręcz uparta kobieta, Streisand wzbudziła sporo kontrowersji ze względu na proces, jaki w 2003 roku wytoczyła artyście Kennethowi Adelmanowi za sfotografowanie jej domu. Żądała ona usunięcia fotografii z projektu artystycznego. Rozgłos nadany tej sprawie spowodował jednak wielki wzrost popularności zdjęcia w internecie, a cała sytuacja dała nazwę "efektowi Streisand", czyli działaniom, które przynoszą odwrotny od zamierzonego skutek.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
People/ I Am Woman	Barbra Streisand	04.1964	-	A:5[19];B:114[2]	Columbia 42965	[written by Bob Merrill/Jule Styne][produced by Mike Berniker][piosenka z musicalu na Broadway'u "Funny Girl"]
Funny Girl/Absent Minded Me	Barbra Streisand	09.1964	-	A:44[9];B:123[1]	Columbia 43127	[written by Bob Merrill/Jule Styne][produced by Jack Gold]
Why Did I Choose You/My Love	Barbra Streisand	04.1965	-	77[5]	Columbia 43248	[written by Mike Leonard/Herb Martin][produced by Robert Mersey][piosenka z musicalu na Broadway'u "The Yearling"]
My Man/Where Is The Wonder	Barbra Streisand	07.1965	-	79[6]	Columbia 43323	[written by Channing Pollock/Maurice Yvain][produced by Robert Mersey][#4 hit for Fanny Brice in 1922]
He Touched Me/I Like Him	Barbra Streisand	10.1965	-	53[10]	Columbia 43403	[written by Ira Levin/Milt Schafer][produced by Robert Mersey][piosenka z musicalu na Broadway'u "Drat! The Cat!"]
Second Hand Rose/The Kind Of Man A Woman Needs	Barbra Streisand	12.1965	14[13]	32[9]	Columbia 43469	[written by Grant Clarke/James Hanley][produced by Robert Mersey][#6 hit for Fanny Brice in 1922]
Where Am I Going?/You Wanna Bet	Barbra Streisand	02.1966	-	94[2]	Columbia 43518	[written by Cy Coleman/Dorothy Fields][produced by Robert Mersey]
Sam, You Made The Pants Too Long/The Minute Waltz	Barbra Streisand	05.1966	-	98[1]	Columbia 43612	[written by Milton Berle/Sam Lewis/Victor Young][produced by Warren Vincent
Free Again/I've Been Here	Barbra Streisand	10.1966	-	83[4]	Columbia 43808	[written by Joss Baselli/Armand Canfora/Robert Colby/Michel Jourdan][produced by Ettore Stratta][angielska wersja "Non,C'est Rien"]
Stout-Hearted Men/Look	Barbra Streisand	08.1967	-	92[2]	Columbia 44225	[written by Oscar Hammerstein/Sigmund Romberg][produced by Howard Roberts/Jack Gold][piosenka z musicalu na Broadway'u "The New Moon" z 1928r]
Our Corner Of The Night/He Could Show Me	Barbra Streisand	03.1968	-	107[5]	Columbia 44474	[written by G. Goehring, S. Rhodes][produced by Jack Gold]
Stoney End/I'll Be Home	Barbra Streisand	10.1970	27[11]	6[18]	Columbia 45236	[written by Laura Nyro][produced by Richard Perry]
Time And Love/No Easy Way Down	Barbra Streisand	03.1971	-	51[7]	Columbia 45341	[written by Laura Nyro][produced by Richard Perry]
Flim Flam Man/Maybe	Barbra Streisand	05.1971	-	82[5]	Columbia 45384	[written by Laura Nyro][produced by Richard Perry]
Where You Lead/Since I Fell For You	Barbra Streisand	07.1971	-	40[8]	Columbia 45414	[written by Carole King/Toni Stern][produced by Richard Perry]
Mother/The Summer Knows	Barbra Streisand	10.1971	-	79[5]	Columbia 45471	[written by John Lennon][produced by Richard Perry]
Space Captain/One Less Bell To Answer / A House Is Not A Home	Barbra Streisand	12.1971	-	105[1]	Columbia 45511	[written by M. Moore][produced by Richard Perry]
Sweet Inspiration / Where You Lead/Didn't We	Barbra Streisand	06.1972	-	37[12]	Columbia 45626	[written by Carole King/Spooner Oldham/Dan Penn/Toni Stern][produced by Richard Perry]
Sing A Song / Make Your Own Kind Of Music/Starting Here, Starting Now	Barbra Streisand	09.1972	-	94[3]	Columbia 45686	[written by Barry Mann/Joe Raposo/Cynthia Weil][produced by Richard Perry]
Didn't We/On A Clear Day (You Can See Forever)	Barbra Streisand	12.1972	-	82[8]	Columbia 45739	[written by Jimmy Webb][produced by Richard Perry]
The Way We Were/What Are You Doing The Rest Of Your Life?	Barbra Streisand	11.1973	31[6]	1[3][23]	Columbia 42965	[platinum-US][written by Alan Bergman/Marilyn Bergman/Marvin Hamlisch][produced by Marty Paich][tytułowa piosenka z filmu]
All In Love Is Fair/Medley: My Buddy / How About Me	Barbra Streisand	03.1974	-	63[5]	Columbia 46024	[written by Stevie Wonder][produced by Tommy Lipuma]
Love Theme From "A Star Is Born" (Evergreen)/I Believe In Love	Barbra Streisand	12.1976	3[19]	1[3][25]	Columbia 10 450	[platinum-US][silver-UK][written by Barbra Streisand/Paul Williams][produced by Barbra Streisand/Phil Ramone]
My Heart Belongs To Me/Answer Me	Barbra Streisand	05.1977	-	4[17]	Columbia 10 555	[written by Alan Gordon][produced by Charles Calello/Gary Klein]
Songbird/Honey Can I Put On Your Clothes	Barbra Streisand	06.1978	-	25[10]	Columbia 10 756	[written by Stephen Nelson/David Wolfert][produced by Gary Klein]
Love Theme From "Eyes Of Laura Mars" (Prisoner)	Barbra Streisand	07.1978	-	21[12]	Columbia 10 777	[written by John DeSautels/Karen Lawrence][produced by Gary Klein]
You Don't Bring Me Flowers	Barbra Streisand & Neil Diamond	10.1978	5[12]	1[2][17]	Columbia 10840	[platinum-US][gold-UK][written by Alan Bergman/Marilyn Bergman/Neil Diamond][produced by Bob Gaudio]
The Main Event/Fight	Barbra Streisand	06.1979	-	3[17]	Columbia 11 008	[gold-US][written by Bob Esty/Paul Jabara/Bruce Roberts][produced by Bob Esty][piosenka tytułowa z filmu]
No More Tears (Enough Is Enough)/Wet [Barbra Streisand]	Donna Summer And Barbra Streisand	10.1979	3[13]	1[2][15]	Columbia 11 125	[platinum-US][silver-UK][written by Paul Jabara/Bruce Roberts][produced by Gary Klein/Giorgio Moroder]
Kiss Me In The Rain/I Ain't Gonna Cry Tonight	Barbra Streisand	01.1980	-	37[11]	Columbia 11 179	[written by Sandy Farina/Lisa Ratner][produced by Gary Klein]
Woman In Love/Run Wild	Barbra Streisand	09.1980	1[3][16]	1[3][24]	Columbia 11 364	[platinum-US][gold-UK][written by Barry Gibb/Robin Gibb][produced by Albhy Galuten/Barry Gibb/Karl Richardson]
Guilty/Life Story [Barbra Streisand]	Barbra Streisand And Barry Gibb	11.1980	34[10]	3[22]	Columbia 11 390	[gold-US][written by Barry Gibb/Maurice Gibb/Robin Gibb][produced by Albhy Galuten/Barry Gibb/Karl Richardson]
What Kind Of Fool/The Love Inside [Barbra Streisand]	Barbra Streisand And Barry Gibb	01.1981	-	10[16]	Columbia 10 430	[written by Albhy Galuten/Barry Gibb][produced by Albhy Galuten/Barry Gibb/Karl Richardson]
Promises/Make It Like A Memory	Barbra Streisand	05.1981	-	48[9]	Columbia 02065	[written by Barry Gibb/Robin Gibb][produced by Albhy Galuten/Barry Gibb/Karl Richardson]
Comin' In And Out Of Your Life/Lost Inside Of You	Barbra Streisand	11.1981	66[5]	11[16]	Columbia 02621	[written by Richard Parker/Bobby Whiteside][produced by Andrew Lloyd Webber]
Memory/Evergreen (Love Theme From "A Star Is Born")	Barbra Streisand	02.1982	34[6]	52[7]	Columbia 02717	[written by T.S. Eliot/Trevor Nunn/Andrew Lloyd Webber][produced by Andrew Lloyd Webber]
The Way He Makes Me Feel	Barbra Streisand	10.1983	-	40[15]	Columbia 04177	[written by Alan Bergman/Marilyn Bergman/Michel LeGrand][produced by Phil Ramone/Dave Grusin]
Left In The Dark/Here We Are At Last	Barbra Streisand	09.1984	85[2]	50[12]	Columbia 04605	[written by Jim Steinman][produced by Jim Steinman]
Make No Mistake, He's Mine/Clear Sailing [Barbra Streisand]	Barbra Streisand With Kim Carnes	12.1984	92[3]	51[10]	Columbia 04695	[written by Kim Carnes][produced by Kim Carnes/Bill Cuomo]
Emotion/Here We Are At Last	Barbra Streisand	03.1985	-	79[2]	Columbia 04707	[written by Paul Bliss][produced by Richard Perry]
Somewhere/Not While I'm Around	Barbra Streisand	12.1985	88[2]	43[14]	Columbia 05680	[written by Leonard Bernstein/Stephen Sondheim][produced by David Perry]
Till I Loved You (The Love Theme From Goya)/Two People (Theme From The Motion Picture "Nuts") [Barbra Streisand]	Barbra Streisand And Don Johnson	10.1988	16[7]	25[12]	Columbia 08062	[written by Maury Yeston][produced by Phil Ramone]
All I Ask Of You/On My Way To You	Barbra Streisand	02.1989	77[5]	-	CBS BARB 3 [UK]	[written by Andrew Lloyd Webber, Charles Hart, Richard Stilgoe][produced by Phil Ramone]
We're Not Makin' Love Anymore/Here We Are At Last	Barbra Streisand	10.1989	85[4]	-	CBS BARB 4	[written by M. Bolton, D. Warren][produced by Narada Michael Walden]
Places That Belong To You/For All We Know	Barbra Streisand	03.1992	-	17[5]	Columbia 6577947 [UK]	[written by James Newton Howard/Alan Bergman/Marilyn Bergman][produced by Howard/Streisand]
With One Look/Memory	Barbra Streisand	06.1993	30[4]	-	Columbia 659342 7 [UK]	[written by Andrew Lloyd Webber/Don Black/Christopher Hampton][produced by Andrew Lloyd Webber/Barbra Streisand/Nigel Wright]
The Music Of The Night/Children Will Listen [Barbra Streisand]	Barbra Streisand with Michael Crawford	01.1994	54[3]	-	Columbia 659738 7 [UK]	[written by Andrew Lloyd Webber/Charles Hart/Richard Stilgoe][produced by David Foster/Barbra Streisand]
As If We Never Said Goodbye/Guilty [Barbra Streisand And Barry Gibb]	Barbra Streisand	04.1994	20[4]	-	Columbia 660357 7 [UK]	[written by Andrew Lloyd Webber/Don Black/Christopher Hampton][produced by Barbra Streisand/Andrew Lloyd Webber/Nigel Wright]
I Finally Found Someone	Bryan Adams And Barbra Streisand	01.1997	10[20]	8[20]	A&M 5820832 [UK]	[gold-US][written by Bryan Adams/Marvin Hamlisch/Robert John Lange/Barbra Streisand][produced by David Foster]
Tell Him	Barbra Streisand & Celine Dion	11.1997	3[22]	-	Columbia 6653052 [UK]	[gold-US][written by Linda Thompson/Walter Afanasieff/David Foster][produced by David Foster/Walter Afanasieff]
If You Ever Leave Me	Barbra Streisand / Vince Gill	10.1999	26[9]	-	Columbia 6681242 [UK]	[written by Richard Marx][produced by David Foster/Richard Marx]
Stranger in a Strange Land	Barbra Streisand	10.2005	111[1]	-	Columbia	[written by Ashley Gibb,Barry Gibb,Stephen Gibb][produced by Barry Gibb,John Merchant]
Come Tomorrow	Barbra Streisand And Barry Gibb	12.2005	95[2]	-	Columbia 82876771472	[written by Ashley Gibb,Barry Gibb,Stephen Gibb][produced by Barry Gibb,John Merchant]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Barbra Streisand Album	Barbra Streisand	09.1963	-	8[101]	Columbia 2007/8807	[gold-US][produced by Mike Berniker]
The Second Barbra Streisand Album	Barbra Streisand	04.1963	-	2[74]	Columbia 2054/8854	[gold-US][produced by Mike Berniker]
The Third Album	Barbra Streisand	02.1964	-	5[74]	Columbia 2154/8954	[gold-US][produced by Mike Berniker]
Funny Girl	Barbra Streisand	05.1964	19[3]	2[51]	Capitol 2059/8859	[gold-US][produced by Dick Jones]
People	Barbra Streisand	10.1964	-	1[5][84]	Columbia 2215/9015	[platinum-US][produced by Robert Mersey]
My Name Is Barbra	Barbra Streisand	05.1965	-	2[68]	Columbia 2336/9136	[gold-US][produced by Robert Mersey]
My Name Is Barbra, Two...	Barbra Streisand	11.1965	6[22]	2[48]	Columbia 2409/9209	[platinum-US][produced by Robert Mersey]
Color Me Barbra	Barbra Streisand	04.1966	-	3[36]	Columbia 2478/9278	[gold-US][produced by Warren Vincent]
Je m'appelle Barbra	Barbra Streisand	11.1966	-	5[29]	Columbia 2547/9347	[gold-US][produced by Elnore Stretta]
Simply Streisand	Barbra Streisand	11.1967	-	12[23]	Columbia 2682/9482	[gold-US][produced by Jack Gold, Howard A. Roberts]
Funny Girl	Barbra Streisand	09.1968	11[27]	12[108]	Columbia 3220	[platinum-US][produced by Robert Wise]
A Happening in Central Park	Barbra Streisand	10.1968	-	30[20]	Columbia 9710	[gold-US][produced by Jack Gold]
What About Today?	Barbra Streisand	09.1969	-	31[17]	Columbia 9816	[produced by Wally Gold]
Hello, Dolly!	Barbra Streisand	11.1969	45[2]	49[33]	20th Century Fox 5103	-
Barbra Streisand's Greatest Hits	Barbra Streisand	02.1970	44[2]	32[30]	Columbia 9968	[2x-platinum-US][produced by Ettore Stratta/Jack Gold/Robert Mersey/Warren Vincent]
On a Clear Day You Can See Forever	Barbra Streisand	07.1970	-	108[24]	Columbia 30 086	[produced by Wally Gold]
The Owl and the Pussycat	Barbra Streisand / Blood Sweat & Tears	02.1971	-	186[6]	Columbia 30 401	[produced by Thomas Z. Shepard]
Stoney End/td>	Barbra Streisand	02.1971	28[2]	10[29]	Columbia 30 378	[platinum-US][produced by Richard Perry]
Barbra Joan Streisand	Barbra Streisand	09.1971	-	11[26]	Columbia 30 792	[gold-US][produced by Richard Perry]
Live Concert at the Forum	Barbra Streisand	11.1972	-	19[27]	Columbia 31 760	[platinum-US][produced by Richard Perry ]
Barbra Streisand...and Other Musical Instruments	Barbra Streisand	11.1973	-	64[16]	Columbia 32 655	[produced by Martin Erlichman]
The Way We Were	Barbra Streisand	02.1974	49[1]	1[2][31]	Columbia 32 801	[2x-platinum-US][produced by Marty Paich/Tommy Lipuma]
ButterFly	Barbra Streisand	11.1974	-	13[24]	Columbia 33 095	[gold-US][produced by Jon Peters]
Funny Lady	Barbra Streisand	03.1975	-	6[25]	Arista 9004	[produced by Rick Chertoff]
Lazy Afternoon	Barbra Streisand	11.1975	-	12[20]	Columbia 33 815	[gold-US][produced by Rupert Holmes,Jeffrey Lesser]
Classical Barbra	Barbra Streisand	03.1976	-	46[14]	Columbia 33 452	[gold-US][produced by Claus Ogerman]
A Star Is Born	Barbra Streisand	12.1976	1[2][54]	1[6][51]	Columbia 34 403	[4x-platinum-US][produced by Barbra Streisand/Phil Ramone]
Superman	Barbra Streisand	07.1977	32[9]	3[25]	Columbia 34 830	[2x-platinum-US][produced by Charles Calello/Gary Klein]
Songbird	Barbra Streisand	06.1978	48[2]	12[27]	Columbia 35 375	[platinum-US][produced by Gary Klein]
Barbra Streisand's Greatest Hits Volume 2	Barbra Streisand	12.1978	1[4][30]	1[3][46]	Columbia 35 679	[5x-platinum-US][produced by Barbra Streisand/Bob Gaudio/Charles Calello/Gary Klein/Phil Ramone/Richard Perry/Tommy Lipuma]
The Main Event	Barbra Streisand	07.1979	-	20[18]	Columbia 36 115	[gold-US]
Wet	Barbra Streisand	11.1979	25[13]	7[26]	Columbia 36 258	[platinum-US][gold-UK][produced by Gary Klein]
Guilty	Barbra Streisand	10.1980	1[2][92]	1[3][51]	Columbia 36 750	[5x-platinum-US][platinum-UK][produced by Albhy Galuten/Barry Gibb/Karl Richardson]
Memories	Barbra Streisand	12.1981	-	10[104]	Columbia 37 678	[5x-platinum-US][produced by Charles Koppelman]
A Christmas Album	Barbra Streisand	12.1981	-	108[9]	Columbia 9557	[5x-platinum-US][produced by Jack Gold]
Love Songs	Barbra Streisand	01.1982	1[9][131]	-	CBS 10031 [UK]	-
Yentl	Barbra Streisand	11.1983	21[35]	9[26]	Columbia 39 152	[platinum-US][produced by Alan Bergman/Marilyn Bergman/Barbra Streisand/Michel Legrand]
Emotion	Barbra Streisand	10.1984	15[12]	19[28]	Columbia 39 480	[platinum-US][produced by Maurice White, Barbra Streisand, Albhy Galuten, Jim Steinman, Kim Carnes and Richard Perry]
The Broadway Album	Barbra Streisand	11.1985	3[16]	1[3][50]	Columbia 40 092	[4x-platinum-US][gold-UK][produced by Barbra Streisand/Bob Esty/David Foster/Paul Jabara/Peter Matz/Richard Baskin]
One Voice	Barbra Streisand	05.1987	27[7]	9[28]	Columbia 40 788	[platinum-US][produced by Richard Baskin]
Till I Loved You	Barbra Streisand	11.1988	29[13]	10[26]	Columbia 40 880	[platinum-US][produced by Barbra Streisand/Carole Bayer-Sager/Debbie Johnson/Denny Diante/Phil Ramone/Quincy Jones]
A Collection: Greatest Hits...and More	Barbra Streisand	10.1989	22[23]	26[25]	Columbia 45 369	[2x-platinum-US][produced by Charles Koppelman,Barbra Streisand,Peter Matz,Narada Michael Walden,Barry Gibb,Albhy Galuten,Karl Richardson,Phil Ramone,Andrew Lloyd Webber,Bob Esty,Michael Masser,Jeffrey Lesser,Rupert Holmes,Dave Grusin,David Foster]
Just for the Record...	Barbra Streisand	10.1991	-	38[16]	Columbia 44 111	[platinum-US][produced by Barbra Streisand,Martin Erlichman]
Back to Broadway	Barbra Streisand	07.1993	4[22]	1[1][49]	Columbia 44 189	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by Andrew Lloyd-Webber/Barbra Streisand/David Foster/Nigel Wright]
The Concert	Barbra Streisand	10.1994	63[1]	10[22]	Columbia 66 109	[3x-platinum-US][produced by Barbra Streisand/Jay Landers]
The Concert: Highlights	Barbra Streisand	05.1995	-	81[7]	Columbia 67 100	[gold-US]
Higher Ground	Barbra Streisand	11.1997	12[22]	1[1][27]	Columbia 66 181	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Arif Mardin/Barbra Streisand/David Foster/Jeremy Lubbock/Mervyn Warren/Walter Afanasieff]
A Love Like Ours	Barbra Streisand	10.1999	12[14]	6[23]	Columbia 69 601	[platinum-US][gold-UK][produced by Barbra Streisand/Walter Afanasieff/David Foster/Richard Marx/Tony Brown/Arif Mardin]
Timeless: Live in Concert	Barbra Streisand	10.2000	54[3]	21[17]	Columbia 63 778	[platinum-US][produced by Barbra Streisand]
Christmas Memories	Barbra Streisand	11.2001	137[1]	15[9]	Columbia 85 920	[platinum-US][produced by Barbra Streisand/William Ross/Robbie Buchanan/David Foster]
The Essential Barbra Streisand	Barbra Streisand	02.2002	1[1][69]	15[9]	Columbia 86 123	[platinum-US][produced by Albhy Galuten/Barbra Streisand/Barry Gibb/Bob Gaudio/David Foster/Jay Landers/Karl Richardson/Marty Paich/Michel Legrand/Nigel Wright/Peter Matz/Phil Ramone/Richard Baskin/Richard Perry/Robert Mersey]
Duets	Barbra Streisand	12.2002	30[13]	38[14]	Columbia 86 126	[gold-US][produced by Barbra Streisand/David Foster/Albhy Galuten/Phil Ramone/Various]
The Movie Album	Barbra Streisand	11.2003	25[9]	5[13]	Columbia 89 018	[gold-US][silver-UK][produced by Barbra Streisand/Johnny Mandell/Robbie Buchanan]
Guilty Too	Barbra Streisand	10.2005	3[22]	5[17]	Columbia 82876732612 [UK]	[gold-US][platinum-UK][produced by Barry Gibb/John Merchant]
Live in Concert 2006	Barbra Streisand	05.2007	48[7]	7[5]	Columbia 88697019222 [UK]	[produced by Barbra Streisand/William Ross/Robbie Buchanan/David Foster]
Love Is the Answer	Barbra Streisand	10.2009	1[1][4]	1[1][4]	Columbia 88697433542 [UK]	[gold-US][gold-UK][produced by Barbra Streisand/William Ross/Robbie Buchanan/David Foster]
The Ultimate Collection	Barbra Streisand	06.2010	8[30]	-	Legacy 88697790432 [UK]	[platinum-UK]
What Matters Most	Barbra Streisand	03.2011	7[5]	4	Sony Music 88697862572 [UK]	[produced by Barbra Streisand]
The Classic Christmas Album	Barbra Streisand	09.2012	-	95	Legacy	[produced by Didier C. Deutsch,Jeffrey James,Tim Sturges]
Release Me	Barbra Streisand	10.2012	31[1]	7	Columbia 88725458552 [UK]	-
Back to Brooklyn	Barbra Streisand	11.2013	102	-	Columbia	-
Partners	Barbra Streisand	09.2014	2[23]	1[1][24]	Columbia 88875016402 [UK]	[platinum-US][platinum-UK][produced by Walter Afanasieff,Kenneth "Babyface" Edmonds,Bernie Herms,Jay Landers,Barbra Streisand]
Encore: Movie Partners Sing Broadway	Barbra Streisand	08.2016	1[1][7]	1	Columbia 88985339752 [UK]	[produced by Walter Afanasieff,Barbra Streisand]
The Music...The Mem'ries...The Magic!	Barbra Streisand	12.2017	65[1]	69	Sony Music CG 19075803502 [UK]	-
Walls	Barbra Streisand	11.2018	6[7]	12	Sony Music 19075895482[UK]	[produced by Walter Afanasieff,Desmond Child,David Foster,Jonas Myrin,John Shanks,Barbra Streisand,Jay Landers]

Quad City DJ's

Quad City DJ's to amerykańska grupa muzyczna składająca się z Jay Ski (Johnny McGowan), CC Lemonhead (Nathaniel Orange), JeLanna LaFleur i Adama Martina, którzy nagrali hit  z 1996 roku " C'mon N 'Ride It (The Train) ", rap -remix Barry'ego White'a z 1974 r. "Theme from Together Brothers". W grupie wcześniej występował Adam "DJ Harpo" Harper, który służył jako DJ i hype man. DJ Harpo został zmuszony do opuszczenia grupy z powodu komplikacji związanych z osteochondropatią, które uniemożliwiły mu wykonywanie bez znacznego bólu.

Dwóch pierwszych współpracowało w 1988 roku w Jacksonville na Florydzie . Najpierw byli w grupie znanej jako Chill Deal. W tym czasie zajmowali się produkcją Three Grand i Icey J, z których ostatnia słynie z żeńskiej odpowiedzi   do " It Takes Two " Roba Base'a zatytułowanej "It takes a Real Man". Po rozwiązaniu Chill Deal zreformowali się jako 95 South, aby stworzyć potrójny platynowy hit " Whoot, There It Is ". Ich sukces doprowadził do współpracy z Dis-n-Dat produkującym "Freak Me Baby" i 69 Boyz  produkującego podwójnie platynowy singiel " Tootsee Roll ".

W 1996 r. założyli Quad City DJ's i wyprodukowali singiel "C'mon N 'Ride It (The Train)" (na podstawie  piosenki Barry'ego White'a z 1974 r. "Theme from Together Brothers"). Piosenka okazała się bardzo udana, osiągając   3 miejsce na liście Billboard Hot 100 i uzyskała certyfikat platyny. Następnie wyprodukowali następujący album " Get On Up and Dance" z hitem, który osiągnął   31 miejsce na liście Billboard Hot 200, a także otrzymał platynę. Album zawierał także niewielki przebój "Summer Jam" .

Później w 1996 roku grupa przyczyniła się do ścieżki dźwiękowej do Space Jam , w tym do piosenki przewodniej. Piosenka tematyczna często pojawiała się na MTV i dość dobrze spisała się na listach, osiągając   37 pozycję na liście Billboard Hot 100.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What You Want For Christmas	Quad City Family Featuring Quad City DJ'S, 69 Boyz, K-Nock	12.1995	-	-	Bassline 29011	[62[1].R&B Chart]
C'Mon N' Ride It (The Train)	Quad City DJ's	03.1996	-	3[42]	Big Beat 98 083	[platinum-US][written by B. White, C.C. Lemonhead, Jay Ski, Michael Phillips][produced by C.C. Lemonhead, Jay Ski][sample z "Theme from Together Brothers"][15[35].R&B Chart]
Hoop In Yo Face	69 Boyz feat. Quad City DJ's	04.1996	-	95[3]	Flavor Unit 64 312	[written by S.W.A.T. Team][produced by Phat Albert Productions, The Bass Mechanics][piosenka z filmu "Sunset Park"][62[11].R&B Chart]
Space Jam	Quad City DJ's	12.1996	-	37[20]	Warner Sunset 87 018	[written by J. McGowan, N. Orange, V. Bryant][produced by Jay "Ski" McGowan][piosenka tytułowa z filmu][49[17].R&B Chart]
Summer Jam	Quad City DJ's	08.1997	-	105[6]	Big Beat 98 016	[written by "Jayski" McGowan*, Thrill Da Playa][produced by Jay "Ski" McGowan, The Bass Mechanics][95[4].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Get On Up and Dance	Quad City DJ's	07.1996	-	31[42]	Atlantic 82 905	[platinum-US][produced by Jay Ski, C.C. Lemonhead]

Toni Braxton

Ur. 07.10.1968r Sewrn (Maryland, USA),jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci na scenie r&b w latach 90-tych, Zdobywczyni sześciu nagród GRAMMY, pod kątem ilości sprzedanych płyt, z wynikiem ponad 35 mln sztuk, należy do czołówki solowych artystów wszech czasów. Zasłynęła dzięki umiejętności zgrabnego łączenia r&b i popu, przez co jej sztandarowe, nieraz przesadnie ckliwe ballady miłosne zdobywały sympatię zarówno młodych, jak i bardziej dojrzałych słuchaczy.
Toni Midielle Braxton urodziła się 7 października 1968 r. w ,Severn w stanie Maryland, Razem z czterema siostrami była wychowywana według bardzo rygorystycznego wzorca, z racji konserwatywnych przekonań i wierzeń religijnych ojca rodziny Braxton, Odrzucał on m.in. całą popularną kulturę. Mimo iż jedynym oficjalnie dozwolonym gatunkiem muzycznym w domu był gospel, Toni wraz z siostrami (Traci, Tamar, Trina, Towanda) po kryjomu słuchała nagrań czołowych przedstawicieli soulu i r&h w legendarnym telewizyjnym programie „Soul Train" inspirując się twórczością klasyków gatunków.
Zamiłowanie do dźwięków Braxton stale pielęgnowała jako nastolatka i nawet powzięła kroki, by po skończeniu koledżu zostać nauczycielką muzyki. Szczęśliwie dla jej przyszłej kariery porzuciła te plany po tym, jak została odkryta przez twórcę piosenek Billa Pettawaya (współautora przeboju „Girl You Know It's True" Milli Vanilli). Producent usłyszał nucącą Braxton na stacji benzynowej i z miejsca zaproponował jej pomoc w wejściu do show-biznesu. W efekcie w 1990 r. Toni i jej cztery siostry podpisały kontrakt z ARISTA RECORDS, gdzie miały nagrywać pod szyldem The Braxtons.
Pierwsze nagranie śpiewającego rodzeństwa „The Good Life" nie zrobiło furory na listach przebojów, ale zwróciło na postać Toni - główny głos zespołu -uwagę rozchwytywanych producentów Babyfacea i Antonio „^ L.A." Reida. Na początku lat 90-tych szukali oni solowej artystki do ledwo co założonego własnego labelu LAFACE RECORDS. Braxton, obdarzona bardzo niskim, pełnym, nieraz chrypliwym głosem, z racji wokalu przywodziła na myśl diwy pokroju Anity Baker czy Chaki Khan. Pierwsza z nich, z racji ciąży, nie mogła wy-konać napisanego przez Babyface'a utworu „Love Shoulda Brought You Home" z soundtracku do filmu „Bumerang" z Eddiem Murphym.
Zadanie to zostało powierzone następnie Toni, która znakomicie zaśpiewała wspomniany utwór, czyni wspaniale ugruntowała sobie pozycję do solowego debiutu, podobnie jak wykonując na tej samej ścieżce dźwiękowej wspólne nagranie z Babyface'm „Give U My Heart".
Debiutanckie dzieło Braxton, pieczołowicie przygotowywane przez obu założycieli LaFace, trafiło do sklepów 13 lipca 1993 r. i w ciągu dwóch miesięcy podbiło szczyt obu kluczowych dla r&b list przebojów w Stanach - TOP R&B ALBUMS i BILLBOARD 200. Ryła to duża zasługa dwóch największych przebojów: zmysłowej ballady „Breathe Again" oraz wpadającej w ucho beztroskiej kompozycji „Another Sad Love Song", jak i cieszących się równie dużym powodzeniem kolejnych hitów „You Mean Lhe World to Me" i „Seven Whole Days", Toni Braxton to wyjątkowo dopracowana i zdywersyfikowana brzmieniowo płyta, która przypadła do gustu zarówno dojrzałym fanom klasycznego r&b, jak i młodym sympatykom pięknie śpiewanych nagrań o miłości. Łącznie na całym świecie album zakupiło 12 milionów osób, w tym aż 8 w USA. Twórczość 25 letniej eleganckiej, czarnowłosej piękności została doceniona deszczem nagród przemysłu muzycznego, w tym tak prestiżówych, jak GRAMMY (w 1993 r, za Najlepszy debiut i Najlepsze żeńskie nagranie wokalne r&b za „Another Sad Love Song"; rok później to samo wyróżnienie za „ Breathe Again") i AMERICAN AWARDS.
W przerwie między premiery kolejnego krążka Braxton pojawiła się na wyprodukowanym przez Babyface'a soundtracku do filmu z Whitney Houston „Czekając na miłość" („Waiting To Exhale", reż. Forest Whitaker, 1995, USA). Na ścieżce dźwiękowej do obrazu znalazły się jedynie nagrania wielkich diw r&b. Tym samym umieszczenie kompozycji „Let It Flow" autorstwa Braxton obok piosenek takich mistrzyń, jak Aretha Franklin, Chaka Khan, Patti Labelle czy Mary J. Blige, stanowiło spore wyróżnienie dla ledwo co debiutującej na wielkiej scenie artystki.
Drugi album Braxton Secrets z 1996 r. podkreślił najlepsze cechy Toni jako artystki znanej z debiutu (uczuciowość, godność, silna osobowość) i dodatkowo ukazał jej bardziej przystępne oblicze, jako atrakcyjnej kobiety. Uaktualnienie image'u zostało zasygnalizowane w klipie do pierwszego singla z albumu - „Youre Making Me High"- najbardziej zmysłowego i seksualnego nagrania w dotychczasowej karierze. Jego spory sukces na listach przebojów (pierwszy numer 1 w karierze Braxton na amerykańskiej liście singli) został zupełnie przyćmiony popularnością nagrania „Unbreak My Heart". Napisana przez Dianę Warren wzruszająca ballada o złamanym kobiecym sercu została jednym Z największych hitów lat 90-tych, nie opuszczając szczytu listy BILLBOARDU aż przez 11 tygodni z rzędu. Za produkcję muzycznego majstersztyku odpowiadali ponownie Babyface i T..A. Reid, wsparta jednak przez innych czołowych twórców piosenek r&b ostatniej dekady XX wieku, jak wspomniana Diane Warren, i R. Kelly czy Tony Rich.
Wspólny efekt ich prac to wyjątkowo dojrzały, porywający muzycznie eklektyczny album, na którym w pełni ukazał się, wyjątkowy talent Toni, Artystka perfekcyjnie dopasowała swój wyjątkowy wokal i niebanalne, refleksyjne teksty do subtelnych melodii, chwytliwych refrenów i bogatych aranżacji. Dała się poznać także jako twórca muzyki, współodpowiadając za produkcję dwóch numerów, w tym singlowego „How Could an Angel Break My Heart".
Ośmiokrotna platyna w USA plus dodatkowe milion sztuk Secrets sprzedane w pozostałych krajach na trwale zapisały Braxton w panteonie największych gwiazd r&b lat 90-tych, znajdujących fanów wśród bardzo zróżnicowanej grupy słuchaczy. Były wśród nich zarówno kobiety, będące pod wrażeniem klasy charakteru Braxton, jak i mężczyźni doceniając urok i wdzięki urodziwej piosenkarki. Dwie kolejne statuetki GRAMMY, tym razem w kategoriach Najlepsze żeńskie wykonanie pop i Najlepsze wykonanie r&b za odpowiednio „In break My Heart" i „You're Making Me High" były zwieńczeniem tego jakże udanego okresu w karierze piosenkarki.Próba renegocjowania kontaktu z LAFACE REC którego warunki zdaniem artystki nie odpowiadały jej nowemu zdobytemu statusowi międzynarodówce gwiazdy, zakończyła się batalią prawniczą i stanowi przyczynę wstrzymania działalności artystycznej przez wokalistkę.
W ramach walki o własne interesy Braxton autorka dwóch ośmiokrotnie platynowych płyt - musiała nawet ogłosić bankructwo, ku zdziwieniu milionów fanów. Konflikt z LAFACE zakończył się dopiero w 1999 r. wraz z podpisaniem nowego, korzystnego dla Toni kontraktu.Nakłady kolejnych płyt w repertuarze Braxton stopniowo malały, choć wciąż albumy otrzymywały od RIAA kolejne certyfikaty platyny i złota. I tak „The Heat" z 2000 r. rozszedł się w liczbie dwóch milionów egzemplarzy, co było dużą zasługą nagrodzonego GRAMMY (Najlepsze żeńskie wykonanie r&b) singla „He Wasn't Man Enough for Me". More Than a Woman, kolejny regularny krążek, pomijając wydany w 2001 r. na święta okolicznościowy Snowflakes, trafił na sklepowe półki w 2002 r. i rozszedł się raptem w złotym nakładzie. To samo wyróżnienie otrzymał wydany trzy lata później krążek Libra, promowany numerami „Please" i „Thats the Way Love Works (Trippin')". Wraz z biegem czasu na kolejnych wydawnictwach Braxton skupiała się na tworzeniu przebojowych numerów r&b o przeznaczeniu klubowym, silnie przesyconych synkopowanymi brzmieniami hiphopowymi. Mocna konkurencja na tym polu w postaci takich wokalistek, jak chociażby Beyonce, Ashanti czy Amerie zepchnęła jednak Braxton na tyły mainstreamowej sceny.
W 2003 roku, po czternastu latach współpracy, artystka opuściła obóz ARISTA/ LAFACE i za namową menedżera Barry'ego Hankersona przeniosła się do zarządzanej przez niego wytwórni BLACKGROUND RECORDS. Wydała tam zaledwie jeden krążek Libra, po czym w atmosferze wzajemnych oskarżeń zerwała więzi z byłym opiekunem i jego labelem. Od tego czasu artystka nie jest związana kontraktem płytowym z żadną wytwórnią. Pod koniec 2007 r. Braxton ogłosiła rozpoczęcie prac nad kolejnym krążkiem w domowym studio. Premiera wydawnictwa ma odbyć się jeszcze w 2008 r., nic wiadomo jednakże pod skrzydłami jakiego labelu.
Należy nadmienić, że w ostatnich latach Toni skupiła się przede wszystkim na życiu prywatnym, W 2001 r. poślubiła klawiszowca grupy Mint Condition Keriego Lewisa, któremu w przeciągu dwóch lat urodziła dwóch synów. W 2006 roku na artystkę spadło wielkie nieszczęście, kiedy okazało się, że jej młodszy syn Diezel Ky Braxton-Lewis cierpi na autyzm. Artystka przez pewien sama doświadczała również problemów zdrowotnych, spowodowanych żle przeprowadzonymi operacjami plastycznymi. Musiała odwołać wiele koncertów powodu dolegliwości piersi.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Give U My Heart	Babyface Featuring Toni Braxton	07.1992	-	29[16]	LaFace 24 026	[written by Babyface/LA Reid/Daryl Simmons/Bo Watson][produced by Babyface/LA Reid][piosenka z filmu Boomerang][2[16].R&B; Chart]
Love shoulda brought you home	Toni Braxton	11.1992	33[3][12.94]	33[20]	LaFace 24 035	[written by Babyface/Daryl Simmons/Bo Watson][produced by Babyface/Daryl Simmons/LA Reid][piosenka z filmu Boomerang][2[27].R&B; Chart]
Another sad love song	Toni Braxton	07.1993	15[22]	7[26]	LaFace 24 047	[gold-US][ Producer - Babyface/Daryl Simmons/LA Reid][written by Babyface, Daryl Simmons][2[32].R&B; Chart]
Breathe again	Toni Braxton	10.1993	2[12]	3[35]	LaFace 24 054	[gold-US][silver-UK][written by Babyface][ Producer by Babyface/Daryl Simmons/LA Reid][4[24].R&B; Chart]
Seven whole days	Toni Braxton	11.1993	-	48[12].Hot 100 Airplay	LaFace	[written by Antonio "L.A." Reid, Babyface][produced by L.A. Reid, Babyface, Daryl Simmons][1[5][38].R&B; Chart]
The Christmas Song	Toni Braxton	12.1993	-	-	LaFace	[written by Robert Wells, Mel Tormé][57[3].R&B; Chart]
You mean the world to me/Seven whole days [live]	Toni Braxton	04.1994	30[5]	7[31]	LaFace 24 064	[gold-US][written and produced by Babyface, Antonio "LA Reid" Reid, Daryl Simmons][3[26].R&B; Chart]
I belong to you/How many ways	Toni Braxton	10.1994	-	28[13] side B:35[21]	LaFace 24 081	[written by Vassal Benford/Ronald Spearman][produced by Vincent Herbert][A:6[24].R&B; Chart][B:11[31].R&B; Chart]
The Christmas Song	Toni Braxton	12.1994	-	-	LaFace	[written by Robert Wells, Mel Tormé][72[1].R&B; Chart]
You' re makin' me high/Let it flow	Toni Braxton	06.1996	7[15]	1[1][41]	LaFace 24 160	[platinum-US][silver-UK][written by Babyface/Bryce Wilson][Producer - Babyface , Bryce Wilson ][Grammy 1997-Best Female R&B; Vocal Performance][1[2][42].R&B; Chart][piosenka z filmu Waiting to exhale]
Un-break my heart	Toni Braxton	10.1996	2[29]	1[11][42]	LaFace 24 200	[platinum-US][2x-platinum-UK][written by Diane Warren][ Producer - David Foster][Grammy 1997-Best Female R&B; Vocal Performance][[28]2.R&B; Chart]
I don' t want to/I love me some him	Toni Braxton	03.1997	9[15]	19[20]	LaFace 24 229	[gold-US][written by R Kelly][produced by R Kelly][9[26].R&B; Chart]
How Could an Angel Break My Heart	Toni Braxton with Kenny G	11.1997	22[4]	-	LaFace 74321531982 [UK]	[written by Toni Braxton, Babyface][produced by Babyface][9[26].R&B; Chart]
He wasn' t man enough	Toni Braxton	03.2000	5[18]	2[37]	LaFace 24 463	[gold-US][gold-UK][ Producer - Rodney Jerkins][written by LaShawn Daniels/Fred Jerkins/Rodney Jerkins/Harvey Mason][Grammy 2001-Best Female R&B; Vocal Performance][1[4][27].R&B; Chart]
Just be a man about it	Toni Braxton	07.2000	-	32[20]	LaFace 24 517	[written by Ted Bishop][produced by Toni Braxton/Bryan Michael Cox/Ted Bishop][6[37].R&B; Chart]
Spanish guitar	Toni Braxton	12.2000	-	98[3]	LaFace 24 499	[written by Diane Warren][ Producer - David Foster ][75[9].R&B; Chart]
Maybe	Toni Braxton	02.2001	-	-	LaFace	[written by Toni Braxton,Keith Crouch,John Smith,Mechallie Jamison,Samuel Gause][ Producer - Keith Crouch,Toni Braxton][74[7].R&B; Chart]
Hit the freeway	Toni Braxton feat Loon	11.2002	29[3]	86[14]	Arista 15 196	[written by Chauncey Hawkins/Pharrell Williams][ Producer Byron Gallimore][32[20].R&B; Chart]
Please	Toni Braxton	07.2005	-	104[8]	Blackground 005567	[written by Scott Storch,Makeba Riddick,Vincent Herbert,Kameron Houff][ Producer Scott Storch][36[22].R&B; Chart]
Trippin' (That's the Way Love Works)	Toni Braxton	11.2005	-	-	Blackground	[written by Bryan-Michael Cox,Kendrick Dean,Johntá Austin,Toni Braxton][ Producer Bryan-Michael Co,xWyldCard][67[13].R&B; Chart]
Yesterday	Toni Braxton	01.2010	-	116[1]	Atlantic 52 3056	[written by Jerome Armstrong,Terrence Battle,Toni Braxton, Justin Franks,Michael White][ Producer DJ Frank E][12[21].R&B; Chart]
Hands Tied	Toni Braxton	03.2010	-	-	Atlantic	[written by Heather Bright,Warren "Oak" Felder,Harvey Mason, Jr.][ Producer-Oak Felder,Mason][29[20].R&B; Chart]
Hurt You	Toni Braxton & Babyface	02.2014	-	113[1]	Motown	[written by Kenneth "Babyface" Edmonds, Daryl Simmons ,Toni Braxton, Antonio Dixon][ Producer-Kenneth "Babyface" Edmonds]
Long as I Live	Toni Braxton	02.2018	-	-	Def Jam	[written by Toni Braxton ,Paul Boutin, Antonio Dixon][ Producer- Dixon][15.R&B; Chart]
Do It	Toni Braxton	04.2020	-	-	Island	[written by Percy Bady, Kenneth Edmonds, Toni Braxton, Paul Boutin, Antonio Dixon][ Producer- Antonio Dixon][13.R&B; Chart]
Gotta Move On	Toni Braxton	08.2020	-	-	Island	[written by Toni Braxton,Jeremih Felton,Kenneth Coby][ Producer- Soundz][17.R&B; Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Toni Braxton	Toni Braxton	07.1993	4[51]	1[2][96]	LaFace 26 007	[8x-platinum-US][gold-UK][Producers: Babyface/Daryl Simmons/LA Reid]
Secrets	Toni Braxton	07.1996	10[101]	2[92]	LaFace 26 020	[8x-platinum-US][2x-platinum-US][Producers : Babyface/Bryce Wilson/David Foster/R Kelly]
The heat	Toni Braxton	05.2000	3[33]	2[47]	LaFace 26 069	[2x-platinum-US][gold-UK][Producers : Babyface/Daryl Simmons/David Foster/Rodney Jerkins/Ted Bishop/Toni Braxton]
Snowflakes	Toni Braxton	10.2001	-	119[7]	Arista 14 723	[gold-US][produced by Babyface, Toni Braxton, Keri Lewis, Craig Love, McArthur Poke & Tone, Precision ,L.A. Reid ,Shaggy, Daryl Simmons]
More than a woman	Toni Braxton	07.2002	123[2]	13[14]	Arista 14 749	[gold-US][produced by Andrea Martin/Babyface/Big Bert /Chink Santana/Gerrard Baker/Irv Gotti/Ivan Matias/Mannie Fresh/Mark Pitts/The Neptunes/No I.D./Rodney Jerkins/Keri]
Ultimate	Toni Braxton	11.2003	23[12]	119[2]	Arista 51 699	[gold-US]
Libra	Toni Braxton	10.2005	-	4[13]	Blackground 005 441	[gold-US][Producers: Antonio Dixon/Babyface/Bryan Michael Cox/Cory Rooney/Dan Shea/Ken Karlin/Kendrick Dean/Rich Harrison/Scott Storch/Soulshock/The Underdogs]
Pulse	Toni Braxton	05.2010	28[2]	9[9]	Atlantic 5202692	[Producers: Vincent Herbert,Craig Kallman,Busbee,D'Mile,Frank E,David Foster,Simon Franglen,Chuck Harmony,Steve Mac,MaddScientist,Harvey Mason, Jr,Oak,Lucas Secon,Stargate]
Love, Marriage & Divorce	Toni Braxton with Babyface	02.2014	75[2]	4[17]	Def Jam 3758099 [UK]	[Producers: Babyface,Toni Braxton,Antonio Dixon,The Rascals]
Sex & Cigarettes	Toni Braxton	04.2018	33[1]	22[2]	EMI 6731498 [UK]	[Producers: Fred Ball, Antonio Dixon, Kenny "Babyface" Edmonds, Dapo Torimiro, Stuart Crichton, Tricky Stewart ,Pierre Medor]
Spell My Name	Toni Braxton	09.2020	-	163[1]	Island 602507453657	[Producers: Paul Boutin, Chris Braide, Toni Braxton, Ghara "PK" Degeddingseze, Antonio Dixon ,Kenneth "Babyface" Edmonds, Hannon Lane, Missy Elliott ,Akeel Henry, Jordon Manswell, Jonathan Martin, Soundz, Dapo Torimiro]