Frost

Frost, właśc. Arturo Molina Jnr (ur. 31.05. 1964r, Los Angeles, Kalifornia, USA).
Wyjątkowo istotna postać w historii latynoskiego hip-hopu. Pionier bilingualnego, hiszpańsko-angielskiego stylu rymowania, zaczął rapować w 1982 roku, kiedy zajmował się jeszcze tańcem breakdance. Emce, wychowujący się w Los Angeles, w pierwszych etapach kariery miał styczność z wieloma ważnymi figurami sceny West Coast, jak DJ Yella ( N.W.A.) i Ice-T. 

Początkowo występował pod pseudonimem Kid Frost. Oficjalnie zadebiutował dopiero pod koniec lat 80-tych, w ramach współpracy z DJ’em Tony G.; „La Raza” (1990), jeden z pierwszych singli dwójki, szybko uzyskał status rapowego hymnu wśród latynoskich fanów rapu. W 1990 r. nakładem dużej wytwórni (Virgin Records) ukazał sie debiutancki album Frosta „Hispanic Causing Panic”, jedno z pierwszych pełnych wydawnictw w historii portorykańskiego rapowania. 

Płyta spotkała się ze szczególnie ciepłym przyjęciem wśród Latynosów, dobrze rozumiejących angielskie teksty licznie wzbogacane hiszpańskimi wstawkami. Zanim Frost wydał kolejne solo, zebrał znajomych raperów o latynoskich korzeniach ( Mellow Man Ace, MC A.L.T.) i wspólnie z nimi, w 1991r, nagrał album pod szyldem „Latin Alliance”.
 

Po wydaniu drugiego krążka dla Virgin - „East Side Story” (1992), Kid Frost zerwał ciężko układająca się współpracę z labelem, a następnie przeniósł się do niesławnej Ruthless Records, wytwórni założonej przez legendarnego rapera Eazy-E. W nowej stajni, już jako Frost, artysta wydał dwa krążki: „Smile Now, Die Later”   (1995) i „When HELL.A. Freezes Over” (1997). Na obu tytułach raper zaadoptował styl rymowania, nasuwający skojarzenia z gangsta rapem. W podobnym klimacie były utrzymane zgromadzone na płytach beaty, mocno przesycone G-funkiem. Krążki odniosły umiarkowany sukces komercyjny, pomimo że emce udało się zdobyć sporo uznania także poza stricte latynoskimi środowiskami.
 

Odkąd Frost zszedł do podziemia, żaden z czterech niezależnie wydanych krążków artysty nie odbił się choćby cichym echem na rapowej scenie, nawet pomimo przejęcia przez Koch Records dystrybucji części materiału. W roku 2002 Frost skompilował dla podziemnej oficyny 40 Ounce Records składankę latynoskiego rapu „Raza Radio”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
La Raza	Kid Frost	07.1990	-	42[18]	Virgin 98 947	[written by Arturo Molina, Jr.,Antonio Gonzalez,Gerald Wilson][produced by Tony G.,The Baka Boyz,Frost,The Real Richie Rich,Julio G.,Will Roc,Ern-Dog,Fredwreck,Pablito]
No Sunshine	Kid Frost	04.1992	-	95[3]	Virgin 98 583	[written by Bill Withers,Arturo Molina Jr.][produced by Kid Frost, Mr. Mixx]
East Side Rendezvous	Frost featuring A.L.T.	10.1995	-	73[14]	Ruthless/Relativity 1534	[produced by Monte Carlo][74[9].R&B Chart]
La Familia	Frost featuring Rich Garcia	03.1996	-	77[9]	Ruthless/Relativity 547	[produced by Tony G.,Julio G.][sample z "Family Affair"-Sly & The Family Stone]
What's Your Name (Time of the Season)	Frost	05.1997	-	108[6]	Ruthless/Relativity 1607	[produced by Tony G.,Julio G.][sample z "Family Affair"-Sly & The Family Stone][90[3].R&B Chart][sample z "Time Of The Season"-Zombies]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Hispanic Causing Panic	Kid Frost	07.1990	-	67[14]	Virgin 91 377	[produced by Tony G,Will Roc,The Baka Boyz,Frost,Julio G]
East Side Story	Kid Frost	05.1992	-	73[10]	Virgin 92 097	[produced by Frost,Will Roc,Tony G,Mr. Mixx,Geoff Rios,Mike Greene,K-Cut]
Smile Now, Die Later	Frost	11.1995	-	119[3]	Ruthless 1504	[produced by Tony G,Julio G,Cold 187um,Monte Carlo,Richard Preuss,Frost]
When Hell.A. Freezes Over	Frost	07.1997	-	154[3]	Ruthless 1578	[produced by Frost,Baby Beesh,Julio G,Fredwreck,DJ Ace,Jeeve,Block]
Still Up in This Shit!	Frost	05.2002	-	183[2]	Hit A Lick 8399	[produced by Battlecat,DEV R.F.,Ernie "Ern Dog" Medina,Fredwreck,Klev,Lil' Lee,Tony G.]

Frost

The Frost, grupa amerykańska. Powstała w Detroit w stanie Michigan w 1967r. Wyłoniła się z zespołu The Bossmen (basistą był w nim Mark Farner, późniejszy frontman Grand Funk Railroad). Z początku działała pod nazwą Dick Wagner And The Frost, dopiero w 1969r skróciła ją do The Frost. Pierwszy skład stanowili: Dick Wagner - voc, g, Don Hartman (ur. 5.01.1946r) - voc, g, hca, Jack Smoliński - b i Bob Rigg - dr, voc. Niebawem miejsce Smolińskiego zajął Gordy Garris (ur. 7.06.1949r, Detroit, Michigan) - voc, b, k. W 1971 przestała istnieć. W1999 wznowiła działalność na rocznicowe koncerty.

Debiutowała w klubach rodzinnego miasta i w krótkim czasie zdobyła uznanie publiczności. W 1968 związała się z małą firmą Date i dla niej nagrała pierwszy singel Bad Girl/A Rainy Day (sygnowany jeszcze nazwą Dick Wagner And The Frost). Wkrótce potem podpisała kontrakt z wytwórnią Vanguard i niebawem zrealizowała w nowojorskim Vanguard's 23rd Street Studio przy pomocy znanego producenta Sama Chartersa płytę „Frost Music", wydaną już w 1969r, promowaną singlem Mystery Man/Sand In The Shadows. Wypełniły ją własne kompozycje, głównie Wagnera. Były wśród nich i melodyjne, efektownie opracowane piosenki, przywodzące na myśl przeboje The Beatles (Jeannie Lee, The Family, Mystery Man), i utwory nawiązujące do rocka psychodelicznego (Take My Hand, Stand In The Shadows, Who Are You?), i stylizacje bluesowe (Baby Once You Got It).
 

Jeden z koncertów w 1969 w Grande Ballroom w Detroit udokumentowała następnym albumem - „Rock And Roll Music", również nagranym przy pomocy Chartersa. Tym razem zaprezentowała się w innym repertuarze - wywodzącym się wprost z bluesa, zagranym z rockową werwą, surowym brzmieniowo, hałaśliwym, przywodzącym na myśl dokonania MC5. Wyróżniały się zwłaszcza utwory Help Me Baby Wagnera, Donny's Blues Hartmana oraz wzbogacona solem perkusji przeróbka We Got To Get Out Of This Place Barry'ego Manna i Cynthii Weil, znanego m.in. z wykonania The Animals. Pomiędzy nagrania koncertowe wpleciono kilka studyjnych, np. nastrojową akustyczną balladę Linda Wagnera. Wraz z „Rock And Roll Music" ukazały się single Linda/Sweet Lady Love i Donny's Blues/Rock And Roll Music. Po latach, w marcu 2003, wydano płytę „The Best Of Frost" z pełnym zapisem koncertu w Grande Ballroom, m.in. z wcześniej nie publikowaną, ponaddziesięciominutową wiązanką kompozycji Take My Hand i Mystery Man Wagnera oraz pełną, blisko siedemnastominutową wersją We Got To Get Out Of This Place.
Łagodniejszy i mniej udany repertuar niż „Rock And Roll Music", m.in. Fifteen Hundred Miles (Through The Eye Of A Beatle) i Through The Eyes Of Love (God Help Us Please), zawierała ostatnia płyta czwórki muzyków - „Through The Eyes Of Love", nagrana znowu w Vanguard's 23rd Street Studio w Nowym Jorku, bez pomocy producenta spoza własnego grona, z gościnnym udziałem Mike'a Tschudina - k, promowana singlem A Long Way From Home/Black As Night. Wkrótce po jej ukazaniu się formacja przestała istnieć. W 1999 odrodziła się na kilka koncertów oraz sesję nagraniową, której wynikiem był singel This Band Can Rock And Roll Forever.
 

Wagner po rozwiązaniu The Frost w 1971 stanął na czele zespołu Ursa Major. A w późniejszych latach współpracował m.in. z Lou Reedem, Alice Cooperem, Aerosmith, Peterem Gabrielem, Rayem Manzarkiem i Kiss. Działał też jako solista; zrealizował m.in. albumy „Richard Wagner" (Atlantic, 1977; wznowiony w 2002 pt. „The Atlantic Sessions") i „Rock History" (Wagner Music Group, 1995). W Saginaw w stanie Michigan, gdzie zamieszkał, otworzył studio nagrań Downtown Digital Studios oraz firmę płytową Wagner Music Group.

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Frost music	Frost	06.1969	-	168[10]	Vanguard VSD 6520	[Producers: Samuel Charters]
Rock and roll music	Frost	11.1969	-	148[8]	Vanguard VSD 6541	[Producers: Samuel Charters]
Through the eyes of love	Frost	10.1970	-	197[2]	Vanguard VSD 6556	[Producers: Dick Wagner]