Debiutowała w klubach rodzinnego miasta i w krótkim czasie zdobyła uznanie publiczności. W 1968 związała się z małą firmą Date i dla niej nagrała pierwszy singel Bad Girl/A Rainy Day (sygnowany jeszcze nazwą Dick Wagner And The Frost). Wkrótce potem podpisała kontrakt z wytwórnią Vanguard i niebawem zrealizowała w nowojorskim Vanguard's 23rd Street Studio przy pomocy znanego producenta Sama Chartersa płytę „Frost Music", wydaną już w 1969r, promowaną singlem Mystery Man/Sand In The Shadows. Wypełniły ją własne kompozycje, głównie Wagnera. Były wśród nich i melodyjne, efektownie opracowane piosenki, przywodzące na myśl przeboje The Beatles (Jeannie Lee, The Family, Mystery Man), i utwory nawiązujące do rocka psychodelicznego (Take My Hand, Stand In The Shadows, Who Are You?), i stylizacje bluesowe (Baby Once You Got It).
Jeden z koncertów w 1969 w Grande Ballroom w Detroit udokumentowała następnym albumem - „Rock And Roll Music", również nagranym przy pomocy Chartersa. Tym razem zaprezentowała się w innym repertuarze - wywodzącym się wprost z bluesa, zagranym z rockową werwą, surowym brzmieniowo, hałaśliwym, przywodzącym na myśl dokonania MC5. Wyróżniały się zwłaszcza utwory Help Me Baby Wagnera, Donny's Blues Hartmana oraz wzbogacona solem perkusji przeróbka We Got To Get Out Of This Place Barry'ego Manna i Cynthii Weil, znanego m.in. z wykonania The Animals. Pomiędzy nagrania koncertowe wpleciono kilka studyjnych, np. nastrojową akustyczną balladę Linda Wagnera. Wraz z „Rock And Roll Music" ukazały się single Linda/Sweet Lady Love i Donny's Blues/Rock And Roll Music. Po latach, w marcu 2003, wydano płytę „The Best Of Frost" z pełnym zapisem koncertu w Grande Ballroom, m.in. z wcześniej nie publikowaną, ponaddziesięciominutową wiązanką kompozycji Take My Hand i Mystery Man Wagnera oraz pełną, blisko siedemnastominutową wersją We Got To Get Out Of This Place.
Łagodniejszy i mniej udany repertuar niż „Rock And Roll Music", m.in. Fifteen Hundred Miles (Through The Eye Of A Beatle) i Through The Eyes Of Love (God Help Us Please), zawierała ostatnia płyta czwórki muzyków - „Through The Eyes Of Love", nagrana znowu w Vanguard's 23rd Street Studio w Nowym Jorku, bez pomocy producenta spoza własnego grona, z gościnnym udziałem Mike'a Tschudina - k, promowana singlem A Long Way From Home/Black As Night. Wkrótce po jej ukazaniu się formacja przestała istnieć. W 1999 odrodziła się na kilka koncertów oraz sesję nagraniową, której wynikiem był singel This Band Can Rock And Roll Forever.
Wagner po rozwiązaniu The Frost w 1971 stanął na czele zespołu Ursa Major. A w późniejszych latach współpracował m.in. z Lou Reedem, Alice Cooperem, Aerosmith, Peterem Gabrielem, Rayem Manzarkiem i Kiss. Działał też jako solista; zrealizował m.in. albumy „Richard Wagner" (Atlantic, 1977; wznowiony w 2002 pt. „The Atlantic Sessions") i „Rock History" (Wagner Music Group, 1995). W Saginaw w stanie Michigan, gdzie zamieszkał, otworzył studio nagrań Downtown Digital Studios oraz firmę płytową Wagner Music Group.
Albumy | ||||||
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Frost music | Frost | 06.1969 | - | 168[10] | Vanguard VSD 6520 | [Producers: Samuel Charters] |
Rock and roll music | Frost | 11.1969 | - | 148[8] | Vanguard VSD 6541 | [Producers: Samuel Charters] |
Through the eyes of love | Frost | 10.1970 | - | 197[2] | Vanguard VSD 6556 | [Producers: Dick Wagner] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz