W 1967 Seymour spotkał kolegę z Tulsy, Dwighta Twilleya, w teatrze, do którego oboje poszli zobaczyć pokaz A Hard Day's Night. Wkrótce zaczęli razem pisać i nagrywać, pod nazwą Oister. W 1974 roku Seymour i Twilley podpisali kontrakt z Shelter Records i założyli The Dwight Twilley Band. „Nigdy nie zapomnę zimnej listopadowej nocy w Church Studios w Tulsie. Phil i ja właśnie podpisaliśmy nasz pierwszy kontrakt nagraniowy. Wytwórnia poinstruowała nas, abyśmy zapoznali się z pracą w „prawdziwym” 16-ścieżkowym studiu a nie po to, żeby nagrać „prawdziwą” płytę. W zamieszaniu w kluczowym momencie to Phil wciągnął mnie do odosobnionego korytarza i powiedział: „Dwight, nagrajmy teraz hitową płytę”. Tej nocy nagraliśmy „I'm on Fire”. „I'm on Fire”, z niewielką promocją, osiągnął 16 miejsce na liście Billboard Hot 100 w tygodniu kończącym się 2 sierpnia 1975 roku. Jednak ciąg niefortunnych przerw odegrał znaczącą rolę w ograniczeniu ich sukcesu. W 1978 roku Seymour opuścił zespół, aby rozpocząć karierę solową.
W przerwie między umowami nagraniowymi pracował jako muzyk sesyjny, a także grał na perkusji w 20/20 na ich pierwszym albumie , a także na perkusji na albumie Moon Martin Shots from a Cold Nightmare). Seymour zaśpiewał chórki w czterech utworach Toma Petty'ego „Breakdown”, „American Girl” i „Strangered In The Night” z debiutanckiego albumu, a także „Magnolia” z drugiego albumu Petty'ego. W 1978 roku Seymour pojechał również do Anglii, aby pracować nad solowym nagraniem z producentem Denny Cordellem - pięć piosenek zostało nagranych z Chrisem Speddingiem na gitarze. Dwie z nich zostały wydane na kompilacji Precious to Me, a wszystkie pięć na płycie CD The London And Los Angeles Unreleased Sessions z 2016 roku.
W 1980 roku Seymour podpisał kontrakt z Boardwalk Records i 16 stycznia 1981 wydał swój pierwszy solowy album zatytułowany Phil Seymour. Producentem albumu był Richie Podolor, który wyprodukował drugi album Seymoura, a później wyprodukował Twilley's The Luck. "Precious to Me", pierwszy singiel z albumu, napisany przez Seymoura, osiągnął 22. miejsce na liście Billboard Hot 100 w tygodniu kończącym się 28 marca 1981 r. Uzyskał także 6. miejsce w Australii, gdzie otrzymał złoty status. „I Really Love You” osiągnął 13. miejsce w RPA. Album zawierał również cover „Trying to Get to You” oraz „Baby It's You” Phila, które znalazły się na Poptopia: Powerpop Classics of the 80s, kompilacji wydanej w 1997 roku przez Rhino. Jego drugi solowy album Phil Seymour 2 został wydany w 1982 roku, ale zawierał mniej oryginalnego materiału. Zawierał piosenkę Toma Petty'ego „Surrender”. Założyciel Boardwalk Records, Neil Bogart, zmarł wkrótce po jego wydaniu, co doprowadziło do upadku wytwórni (nie było to nowe doświadczenie dla Seymoura, ponieważ Shelter Records upadło w czasach Dwight Twilley Band), a Seymour ponownie nie miał kontraktu płytowego.
W 1984 roku Seymour dołączył do Textones, rockowego zespołu korzeniowego prowadzonego przez Carlę Olson i George'a Callinsa. Z nimi nagrał Midnight Mission i koncertował z nimi jako wokalista i perkusista. Podczas wycieczki zauważył guzki na szyi i zdiagnozowano u niego chłoniaka. Seymour wrócił do Tulsy, aby poddać się leczeniu raka i kontynuował nagrywanie i odtwarzanie na żywo lokalnie, choć w znacznie zmniejszonym tempie, aż do śmierci 17 sierpnia 1993 roku w Tarzana Medical Center w Los Angeles w wieku 41 lat.
| Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Precious To Me | Phil Seymour | 01.1981 | - | 22[16] | Boardwalk 5703 | [written by Phil Seymour][produced by Richard Podolor] |
| Let Her Dance | Phil Seymour | 05.1981 | - | 110[3] | Boardwalk 02056 | [written by Bobby Fuller][produced by Richard Podolor] |
|
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Phil Seymour | Phil Seymour | 02.1981 | - | 64[16] | Boardwalk 36 996 | [produced by Richard Podolor] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz