Latem tego roku trafił wraz z kolegami z The Monks oraz m.in. ze Stephenem Stilisem do nowo utworzonego zespołu, nazwanego najpierw America Sings, a później Au Go-Go Singers. Z nim nagrał pierwszą płytę - „They Call Us Au Go-Go Singers" (Roulette, 1964) w stylu The New Christy Minstrels. Po jej rozwiązaniu w 1965 rozpoczął studia aktorskie, ale zaraz je przerwał. Wyjechał do East Hartford w stanie Connecticut i zatrudnił się w zakładach lotniczych Pratt And Whitney Aircraft, ale gdy usłyszał The Byrds, rzucił pracę i wrócił do muzykowania. Pojawił się w Los Angeles i znowu połączył siły ze Stillsem. Kilka miesięcy próbował bez powodzenia utworzyć z nim nowy zespół. Dopiero w kwietniu 1966, gdy obaj spotkali przypadkiem dwóch zaprzyjaźnionych muzyków z Kanady, Neila Younga i Bruce'a Palmera, założyli z nimi grupę Buffalo Springfield, jedną z najbardziej cenionych w tamtych latach, przecierającą własne ścieżki w świecie folk rocka i country rocka. Nagrał z nią trzy albumy, m.in. „Buffalo Springfield Again" (Atco, 1967), uważany za jedno z arcydzieł lat sześćdziesiątych. Po jej rozwiązaniu stanął w 1968 na czele podobnego zespołu Poco. Odszedł z niego w 1973r i założył The Souther-Hillman-Furay Band. W 1996 na krótko wrócił do Poco.
W 1976r zadebiutował jako solista countryrockową płytą „I've Got A Reason", nagraną przy współudziale m.in. Steve'a Croppera - g, Ala Perkinsa - g, Dona Barnera - bnjo, Michaela Omartiana - k, perc, voc, Jaya Truaxa - b i Johna Mehlera - dr, zawierającą m.in. własne piosenki We'll See, I've Got A Reason, You're The One I Love i Still Rolling Stones. W latach osiemdziesiątych zwrócił się ku religii i został kapłanem w utworzonym przez siebie kościele Calvary Chapel of Boulder w stanie Kolorado.
Od tej pory nagrał kilka albumów z muzyką religijną, nadal mocno przesyconą duchem country. Wyróżniał się zwłaszcza pierwszy, „Dance A Little Light" z 1978r, przygotowany przy pomocy wielu sław, jak Jim Messina - g, Timothy B. Schmit - voc, Chris Hillman - voc i David Cassidy - voc, zawierający takie piosenki, jak Stand Your Ground, Bittersweet Love i Yesterday's Gone. Nieco rozczarowywał łagodniejszy, bardziej stonowany „I Still Have Dreams" z 1979r, chociaż w jego powstaniu również wzięło udział wiele znakomitości, m.in. Schmit, Waddy Wachtel -g, Leland Sklar- b, Russ Kunkel - dr i Randy Meisner - voc. A w programie nie zabrakło udanych piosenek, jak Come On, Headin' South i Oooh Child. Najsłabszy, jednoznacznie religijny „Seasons Of Change" z 1981r zawierał m.in. My Lord Oh My God, Home To My Lord i Through It All. Nie zachwycił również „In My Father's House" z 1997r. W składzie zespołu akompaniującego zabrakło gwiazd country rocka; zastąpili je m.in. Chris Leuzinger - g, Michael Rhodes - b i Dennis Holt - dr, a repertuar zdominiowały piosenki irytujące kaznodziejskim tonem, np. In My Father's House, Wake Up My Soul, We Have Come To Worship You, Give Thanks To The Lord i I Will Bless The Name Of The Lord. Powrotem do dawnej formy okazał się natomiast „I Am Sure" z 2005r, przygotowany przy pomocy przyjaciół sprzed lat, jak Messina i Hillman, zawierający znowu całkiem efektowne ballady country rockowe i bluegrassowe o religijnym przesłaniu, np. Jesus Eternal King, Most High i City Of God.
| Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| This Magic Moment/Bittersweet Love | Richie Furay | 06.1978 | - | 101[5] | Elektra 45 487 | [written by Doc Pomus/Mort Shuman][produced by Jim Mason] |
| I Still Have Dreams/Headin' South | Richie Furay | 10.1979 | - | 39[11] | Asylum 46 534 | [written by Billy Batstone][produced by Val Garay] |
|
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| I've Got a Reason | Richie Furay | 08.1976 | - | 130[8] | Asylum 1067 | [produced by Michael Omartian, Bill Schnee] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz