Yes

 Na początku lat 70-tych, w okresie boomu rocka progresywnego godnych siebie rywali muzycy Yes odnajdywali jedynie w formacjach Emerson Lake And Palmer oraz Genesis, które podobnie jak Yes proponowały rocka z elementami muzyki klasycznej. Zespół zdobył ogromną sławę i koncertował na wielkich stadionach aż do 1977 r., kiedy musiał ugiąć się pod naporem nowej fali (inna sprawa, że później na te stadiony powrócił). 

Założycielami Yes byli wokalista Jon Anderson (ur. 25.10.1944 r. w Accrington w hrabstwie Lancashire, Anglia) i basista Chris Squire (ur. 4.03.1948 r. w Londynie). Obaj zdobywali doświadczenie w działających w latach 60-tych zespołach beatowych, odpowiednio The Warriors i The Syn. Skład Yes uzupełnili: Bill Bruford (ur. 17.05.1948 r. w Sevenoaks w hrabstwie Kent; perkusja), Pete Banks (właśc. Peter Brockbanks; ur. 7.07.1947 r. w Barnct w północnym Londynie) i Tony Kaye (właśc. Anthony John Selridge; ur. 11.01.1946 r'. w Leicester). 

Początkowo zespół działał pod nazwą Mabel Greer's Toyshop (na drugiej gitarze grał w nim Clive Bailey). Jednym z pierwszych występów nowej formacji był historyczny, pożegnalny koncert grupy Cream w Royal Albert Hall, który Yes otwierali. Jednak kontakt z publicznością w całym kraju zawdzięczają bez wątpienia słynnemu discjockeyowi Johnowi Peelowi, który zaprosił ich do występu na żywo w swoim programie „Top Gear". Niezwykle oryginalna wersja utworu „Everydays" z repertuaru Buffalo Springfield i „Every Little Thing" Beatlesów oraz własna udana kompozycja „Sweetness" sprawiły, że młodzi muzycy stali się ulubieńcami publiczności klubowej w całym kraju.  

W  1970 r.  Banksa zastąpił wirtuoz gitary Steve Howe (ur. 8.04.1947 r. w Londynie, eks-Tomorrow), który nadał jeszcze większej głębi złożonym instrumentalnym partiom członków Yes. Jednak ani debiutancki album Yes, ani  Time  And A   Word nie  zdołały  wywrzeć większego wrażenia na publiczności i krytykach. Wartość tych dwóch płyt docenili jedynie najbardziej zagorzali wielbieciele grupy. Albumem przełomowym w tej materii okazał się The Yes Album, który przyniósł oczekiwany sukces komercyjny. Po jego nagraniu Kaye opuścił kolegów, zastąpiony przez czarodzieja klawiatury Ricka Wakemana (ur. 18.05.1949 r. w Londynie; eks-Strawbs). Jego wielkie umiejętności improwizatorskie zawiodły zespół na  obszary pozostające pod wpływem muzyki klasycznej, a partie solowe w wykonaniu Yes stały się od tej pory dłuższe, co wywołało u niektórych oskarżenia o rozwlekłość. Album Fragile odniósł jednak wielki sukces, a zespół zaczął cieszyć się sporym poparciem ze strony brytyjskiej prasy muzycznej, a zwłaszcza magazynu „Melody Maker". Fragile zapoczątkował też serię niezwykłych, zainspirowanych twórczością Tolkiena   okładek   autorstwa   Rogera   Deana, doskonale współgrających ze starannie wykaligrafowaną nazwą Yes. Album przyniósł muzykom miłą niespodziankę w postaci sporej popularności singla „Roundabout", który w Stanach Zjednoczonych otarł się w  1972 r.  o Top  10 zestawień.

 Pod koniec 1972 r. muzycy Yes nagrali album uważany dziś za bezsprzecznie najlepszy w ich dorobku - Close To The Edge. Większa część zamieszczonych na nim trzech długich utworów była instrumentalna, co pozwoliło muzyce zapanować nad często pretensjonalnie abstrakcyjnymi tekstami Andersena. Ciesząc się teraz sławą jednego z najpopularniejszych zespołów świata, Yes zarejestrowali potrójny album koncertowy Yessongs. Wkrótce potem szeregi zespołu opuścił Bruford, zastąpiony przez byłego perkusistę Plastic Ono Band Alana White'a (ur. 14.06.1949 r. w Pelton). Zadebiutował on na podwójnym studyjnym i zbyt rozwlekłym albumie Tales From Topographic Oceans. Pomimo swoich wad trafił on na l. miejsce brytyjskich zestawień bestsellerów. 

Od tego momentu zespół pod względem artystycznym zaczął powoli chylić się ku upadkowi.  Stało się tak zwłaszcza po odejściu Wakemana, który rozpoczął pełną sukcesów karierę solową. W Yes zastąpił go były   członek    Refugee,    Patrick    Moraz   (ur. 24.06.1948  r.  w Villa's-St-Croix w  Szwajcarii), który nadal prowadził zespół w kierunku wpływów klasycznych, wprowadzonych przez swego poprzednika. Po nagraniu albumu Relayer muzycy rozstali się, by zająć projektami solowymi, lecz żadnemu z nich nie udało się pobić na tym polu Wakemana, który w tym okresie świecił większe triumfy niż Yes. Kiedy podjęto decyzję o ponownym powołaniu do życia formacji, do jej składu powrócił Wakeman (zastępując tym razem Moraza),   łącząc  karierę   solową   z   występami w Yes. 

Going For The One był już zdecydowanie mniej   „kosmicznym"  albumem  i  poprowadził zespół    w    kierunku    muzyki    zdecydowanie rockowej. W 1977 r. u szczytu dominacji punka, do brytyjskiej Top 10 trafił kolejny singel grupy „Wondrous Stories". Yes był zespołem stanowiącym dokładne zaprzeczenie idei głoszonych przez wyznawców nowej fali, ale mimo to rzesze wielbicieli   zapewniły   sukces   albumowi   Tormato. Jednak wiarygodność grupy zaczynała się powoli chwiać w posadach, do czego walnie przyczyniły się problemy wewnątrz zespołu. Ich wynikiem było powtórne odejście Wakemana; a w jego ślady niemal' natychmiast ruszył Anderson. Ku wielkiemu zdumieniu fanów zastąpili ich Trevor Horn (ur. 15.07.1949 r. w Durham) i Geoff Downes (ur. 25.08.1952 r. w Manchesterze), którzy jako duet Buggles trafili rok wcześniej na szczyt brytyjskich zestawień z utworem „Video Killed The Radio Star". Ten niezwykły mariaż przetrwał tylko rok, gdyż w 1981 r. Yes definitywnie zakończyli karierę. Wszyscy członkowie grupy z powodzeniem poświęcili się działalności solowej i dlatego też wielkim zaskoczeniem była reaktywacja formacji, która w   1983  r.  weszła  na  pierwsze  miejsce bestsellerów singlowych z doskonałym utworem „Owner Of The Lonely  Heart"  (producentem nagrania   był   Trevor   Horn).  

 Album   90125 (z którego pochodził ów singel) ukazał mocno odświeżony zespół, a zamieszczone na nim krótkie rockowe kompozycje doskonale pasowały do mody panującej w latach 80-tych. Yes A.D. 1983 tworzyli; Jon Anderson, Chris Squire, Tony Kaye, Alan White i Trevor Rabin (ur. 13.01.1955 r. w RPA; gitara, eks-Rabbit). Na kolejną swą propozycję członkowie Yes kazali czekać aż cztery lata, kiedy to ukazał się dużo słabszy longplay Big Generator. W 1989 r. w atmosferze pretensji i sporów prawnych  na   rynku  pojawił   się   album   Anderson Bruford Wakeman Howe, gdyż prawo do używania nazwy Yes sąd przyznał Chrisowi Sąuire'owi. 

Po rozwiązaniu sporów prawnych Yes w 1991 r. ogłosili początek wielkiej światowej trasy i raz jeszcze trafili do Top 10 amerykańskich zestawień, tym razem z albumem Union, nagranym w ... 8-sosobowym składzie (dodatkowo z Brufordem, Wakcmanem i Howe'em). Trzy lata później zaproponowali jeszcze jedną płytę Talk, która nie zdobyła wielkiego powodzenia. Kiedy wydawało się, że dni formacji są policzone, okazało się, że jeszcze raz pragnie ona zaproponować swoim fanom dzieło stworzone przez jeden ze swoich najlepszych składów. Jesienią 1995 r. Jon Anderson, Chris Squire, Steve Howe, Rick Wakeman i Alan White weszli do studia, zapowiadając jednocześnie na późną wiosnę 1996 r. nowy album i światową trasę koncertową. W ciągu całej długiej kariery muzycy spod sztandaru Yes zebrali spore cięgi od krytyków za czasami zbyt naiwne próby zmierzenia się z tzw. muzyką poważną. Jednak ich dokonania - bardziej niż jakiejkolwiek innej formacji - stały się odzwierciedleniem rozwoju muzyki progresywnej na początku lat 70-tych, a intencje powinny być traktowane z należnym szacunkiem. Nikt bowiem nie może kwestionować wielkiego wkładu członków Yes do historii muzyki rockowej.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Your move [I've Seen All Good People]/ Clap	Yes	07.1971	-	40[14]	Atlantic 2819	[written by Jon Anderson/ Chris Squire][produced by Yes and Eddie Offord]
Roundabout / Long Distance Runaround	Yes	02.1972	-	13[13]	Atlantic 2854	[written by Jon Anderson/Steve Howe][produced by Yes and Eddie Offord]
America / Total Mass Retain	Yes	08.1972	-	46[7]	Atlantic 2899	[written by Paul Simon][produced by Yes and Eddie Offord]
And You and I (Part 1) / And You and I (Part 2)	Yes	11.1972	-	42[7]	Atlantic 2920	[written by Jon Anderson][produced by Yes and Eddie Offord]
Wonderous Stories / Parallels	Yes	09.1977	7[9]	-	Atlantic 3416	[written by Jon Anderson][produced by Yes ]
Going for the One / Awaken (Part 1)	Yes	11.1977	24[4]	-	Atlantic K 11047 [UK]	[written by Jon Anderson][produced by Yes ]
Don't Kill the Whale / Abilene	Yes	09.1978	36[4]	-	Atlantic WEA K 11 184 [UK]	[written by Jon Anderson,Chris Squire][produced by Yes ]
Into The Lens (I Am a Camera)/ Does It Really Happen	Yes	10.1980	-	104[2]	Atlantic 3767	[written by Geoff Downes, Trevor Horn, Steve Howe, Chris Squire, Alan White][produced by Yes,Eddy Offord ]
Owner of a Lonely Heart / Our Song	Yes	11.1983	28[9]	1[2][23]	Atco 99 817	[silver-UK][written by Trevor Rabin, Jon Anderson, Chris Squire, Trevor Horn][produced by Trevor Horn]
Leave it	Yes	03.1984	56[4]	24[15]	Atco 99 787	[written by Trevor Rabin,Chris Squire,Trevor Horn][produced by Trevor Horn][3.Mainstream Rock]
It can happen	Yes	06.1984	-	51[7]	Atco 99 745	[written by Trevor Rabin, Jon Anderson, Chris Squire][produced by Trevor Horn]
Love Will Find a Way / Holy Lamb	Yes	10.1987	73[1]	30[19]	Atco 99 449	[written by Trevor Rabin][produced by Yes]
Rhythm of Love / City of Love (Live)	Yes	12.1987	-	40[12]	Atco 99 419	[written by Kaye/Rabin/Anderson/Squire ][produced by Paul De Villiers , Trevor Horn , Trevor Rabin ]
Lift me up/America	Yes	06.1991	-	86[5]	Arista 2218	[written by Rabin/Squire ][produced by Trevor Rabin]

Albumy *95*
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Time and a word	Yes	08.1970	45[3]	-	Atlantic SD 8273	[silver-UK][produced by Tony Colton]
The Yes album	Yes	02.1971	7[29]	40[50]	Atlantic 8283	[platinium-US][silver-UK][produced by Yes and Eddie Offord]
Fragile	Yes	11.1971	7[17]	4[46]	Atlantic 7211	[2x-platinium-US][platinum-UK][produced by Yes and Eddie Offord]
Close to the edge	Yes	09.1972	4[13]	3[32]	Atlantic 7244	[platinium-US][platinum-UK][produced by Yes and Eddie Offord]
Yessongs	Yes	05.1973	7[13]	12[32]	Atlantic 100	[platinium-US][produced by Yes and Eddie Offord]
Tales from topographic oceans	Yes	12.1973	1[2][15]	6[27]	Atlantic 908	[gold-US][gold-UK][produced by Yes and Eddie Offord]
Relayer	Yes	12.1974	4[11]	5[16]	Atlantic 18 122	[gold-US][produced by Yes and Eddie Offord]
Yesterdays	Yes	02.1975	27[7]	17[12]	Atlantic 18 103	[produced by Paul Clay, Tony Colton, Yes and Eddie Offord]
Going for the one	Yes	07.1977	1[2][28]	8[21]	Atlantic 19 106	[gold-US][gold-UK][produced by Yes]
Tormato	Yes	09.1978	8[11]	10[14]	Atlantic 19 202	[platinium-US][gold-UK][produced by Yes]
Drama	Yes	08.1980	2[8]	18[19]	Atlantic 16 019	[silver-UK][produced by Yes]
Yesshows	Yes	01.1981	22[9]	43[12]	Atlantic 510	[silver-UK][produced by Yes]
Classic Yes	Yes	01.1982	-	142[5]	Atlantic 19 320	[platinium-US][silver-UK][produced by Yes and Eddie Offord]
Yes	Yes	07.1982	-	36[2].Catalog Album	Atlantic 8243	[nagrana w 1969r]
90125	Yes	11.1983	16[28]	5[53]	Atco 90 125	[3x-platinium-US][gold-UK][produced by Trevor Horn]
9012 Live:The solos	Yes	03.1986	44[3]	81[11]	Atco 90 474	[produced by Yes]
Big generator	Yes	09.1987	17[5]	15[30]	Atco 90 522	[platinium-US][produced by Yes, Trevor Horn, Trevor Rabin, and Paul DeVilliers]
Anderson,Bruford,Wakeman,Howe	Yes	07.1989	-	30[16]	Arista 90 126	[gold-US]
Union	Yes	05.1991	7[6]	15[19]	Arista 8643	[gold-US][produced by Jonathan Elias, Jon Anderson, Steve Howe, Trevor Rabin, Mark Mancina, Eddie Offord and Billy Sherwood]
Symphonic music of Yes	Yes	10.1993	-	164[2]	RCA Victor 61 938	[produced by Steve Howe & David Palmer, Alan Parsons]
Highlights: The Very Best of Yes	Yes	09.1993	-	-	Atlantic	[gold][produced by Yves Beauvais]
Talk	Yes	04.1994	20[4]	33[8]	Victory 48 0033	[silver-UK][produced by Trevor Rabin]
Keys to ascension	Yes	11.1996	48[4]	99[1]	CMC Int 86 208	[produced by Yes, Tom Fletcher]
Keys to ascension 2	Yes	11.1997	62[3]	-	Essential EDF CD 457 [UK]	[produced by Yes, Billy Sherwood]
Open your eyes	Yes	12.1997	105[2]	151[1]	Beyond 3074	[produced by Yes]
The Ladder	Yes	10.1999	36[4]	99[2]	Beyond 78 046	[produced by Bruce Fairbairn]
LIVE FROM THE HOUSE OF BLUES	Yes	10.2000	154[1]	-	Beyond 78084	-
Magnification	Yes	09.2001	71[2]	186[1]	Beyond 578205	[produced by Yes, Tim Weidner]
The Ultimate Yes: 35th Anniversary Collection	Yes	07.2003	10[9]	131[1]	Elektra 78 042	[gold-UK][produced by Yes, Paul Clay, Tony Colton, Eddie Offord, Trevor Horn, Trevor Rabin, Paul DeVilliers, Jonathan Elias, Bruce Fairbairn and Tom Weidner]
Fly from Here	Yes	07.2011	30[2]	36	Frontiers FRCDVD 520	[produced by Trevor Horn]
Heaven & Earth	Yes	08.2014	20[1]	26	Frontiers FRCD 651	[produced by Roy Thomas Baker]
Progeny: Seven Shows from Seventy-Two	Yes	06.2015	64[1]	26	Rhino 0081227956417	[produced by Brian Kehew, Steve Woolard]
The Quest	Yes	10.2021	20[1]	-	Century Media 19439878832	[produced by Steve Howe]
Mirror to the Sky	Yes	06.2023	30[1]	-	Century Media 19658777562	[produced by Steve Howe]