W latach 60-tych Wyman przejawiający ambicje menedżerskie i producenckie, podsuwał sporadycznie swoje kompozycje grupie The End, Bobbie Millerowi i kilku innym płytowym pechowcom. W połowie lat 70-tych doczekał się szerszego kręgu słuchaczy po nagraniu solowego albumu Monkey Grip, na którym wspomagali go głównie sesyjni muzycy z Los Angeles. Long-playowi Stone Alom z 1976 r. towarzyszyły pogłoski o rychłym rozstaniu się Wymana z Mickiem Jaggerem i spółką. W nagraniu płyty i tytułowego singla przypominającego podejrzanie „Quarter To Three" Garego „US" Bondsa, uczestniczyli m.in. Van Morrison, Sly Stone oraz związani od dawna ze Stonesami Nicky Hopkins, Ron Wood i Al Kooper.
Za to dziwnym trafem, o odejściu z zespołu nie wspominano sześć lat później, gdy pochodzący z albumu Bill Wyman żartobliwy temat „(Si, Si) Je Suis Un Rock Star" osiągnął na listach brytyjskich najwyższą pozycję ze wszystkich nagranych indywidualnie przez Stonesów płyt singlowych. Powodzeniem cieszył się też kolejny solowy utwór „A New Fashion", nagrany podobnie jak poprzedni podczas prac Wymana nad muzyką do sensacyjnego filmu Ernesta Daya „Green Ice". Sam fakt bycia Rolling Stonesem z&pewniał wprawdzie Wymanowi promocję każdego z nagrań, jednak w kierującym się liczbą sprzedanych płyt świecie show-bizncsu muzyk nie uchodził nigdy za gwiazdę pierwszej wielkości.
W latach 80-tych Wyman angażował się w liczne akcje charytatywne, w tym fundację ARMS na rzecz Ronniego Lane'a i innych ofiar stwardnienia , rozsianego. W jednym z charytatywnych koncertów wystąpiła zarejestrowana na filmie wideo formacja Willie And The Poor Boys, w skład której wchodził m.in. Ringo Starr. Obaj muzycy zainwestowali majątek w otwartą w Atlancie restaurację „The Brasserie". Plajta przedsięwzięcia nie zniechęciła Wymana do kolejnych przedsięwzięć gastronomicznych, czego dowodem był jego londyński lokal nazwany, jak przystało na stonesowskie przedsięwzięcie, „Sticky Fingers". Wykorzystując ruchome studio zespołu, Bill przemierzył też Wielką Brytanię w poszukiwaniu młodych talentów. Program AIMS (skrót od Ambition Ideas Motivation and Success; „Ambicja, Pomysły, Motywacja, Sukces") został przerwany, gdy firma Pernod wycofała się z jego sponsorowania. Działania te przysporzyły Wymanowi o wiele mniej rozgłosu na łamach bulwarowej prasy, niż burzliwy związek małżeński z nastoletnią Mandy Smith, rzekomo uwiedzioną przez muzyka w trzynastej wiośnie życia. Ich rozwód w 1992 r. i towarzyszące
mu spory finansowe był kolejnym łakomym kąskiem dla rzesz żurnalistów (zwłaszcza kiedy jego syn ożenił się z matką Mandy!).
W 1990 r. ukazała się napisana wraz z Rayem Colemanem autobiografia muzyka, „Stone Alone" (będąca nieocenioną skarbnicą faktów z dziejów Rolling Stones). Uporczywe pogłoski o odejściu Wymana z zespołu znalazły ostatecznie potwierdzenie w 1993 r.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
In Another Land/The Lantern [The Rolling Stones] | Bill Wyman | 12.1967 | - | 87[5] | London 907 [US] | [written by Bill Wyman][produced by The Rolling Stones] |
(Si Si) Je Suis Un Rock Star/Rio De Janeiro | Bill Wyman | 07.1981 | 14[9] | - | A&M AMS 8144 | [written by Bill Wyman][produced by Chris Kimsey, Bill Wyman] |
A New Fashion/Girls | Bill Wyman | 03.1982 | 37[4] | - | A&M AMS 8209 | [written by B. Wyman, T. Taylor][produced by Bill Wyman, Chris Kimsey] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Monkey Grip | Bill Wyman | 06.1974 | 39[1] | 99[11] | Rolling Stones COC 59102 | [produced by Bill Wyman] |
Stone Alone | Bill Wyman | 03.1976 | - | 166[5] | Rolling Stones 79 103 [US] | [produced by Bill Wyman] |
Bill Wyman | Bill Wyman | 04.1982 | 55[6] | - | A&M AMLH 68540 | [produced by Bill Wyman,Chris Kimsey] |
Groovin' | Bill Wyman's Rhythm Kings | 05.2000 | 52[1] | - | Papillon BTFLYCD 003 | [produced by The Dirt Boys (Bill Wyman, Terry Taylor)] |
Double Bill | Bill Wyman's Rhythm Kings | 05.2001 | 88[1] | - | Papillon BTFLYCD 015 | [produced by Bill Wyman] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz