Annihilator

W roku 1985 niejaki gitarzysta Jeff Waters postanowił założyć zespół grający mocną muzykę metalową Annihilator. W niedługim czasie zwerbował pozostałych muzyków. Byli to: wokalista John Bates, basista Dave Davies i perkusista Paul Malek. Już po niespełna roku czasu wydali pierwsze demo "Welcome To Your Death". Zaraz po wydaniu dema, widząc, że chyba nic z tego projektu nie będzie, szeregi Annihilatora opuścili John Bates oraz Dave Davies.

Jeff - niestrudzony i pełen optymizmu muzyk - nie poddał się jednak i nagrał kolejne demo, "Phantasmagoria". Zajął się zarówno graniem na gitarze basowej, elektrycznej oraz śpiewaniem. Demo okazało się niepowodzeniem. Waters postanowił przeprowadzić rewolucję w swoim zespole i w 1987 roku dołączył do niego: wokalistę Dennisa Dubeau, basistę Wayne'a Darleya oraz perkusistę Raya Hartmanna. W tym składzie kapela nagrała kolejne demo "Alison Hell". Krótko potem Jeff pozbył się wokalisty, gdyż ten nie potrafił poradzić sobie z wysokimi wymaganiami Watersa. Do zespołu trafił wokalista posiadający mocny głos - Randy Rampage.
W 1988 roku zespół nagrał debiutancki album "Alice In Hell". Krążek odniósł wielki sukces. Dlatego też Waters postanowił przyjąć kolejnego gitarzystę - Anthony'ego Greenham'a.
Dwa lata po wydaniu Alicji zespół opuścił Rampage. Jego miejsce zajął Coburn Pharr. Annihilator w tym czasie zamknął się w studiu by nagrać kolejny album - "Never Neverland", który jednak nie odniósł wielkiego sukcesu. W czasie trasy promującej album "Never Neverland" z kapelą pożegnał się Davies.
W 1991 roku Annihilator postanowił rozpocząć prace nad nowym albumem "Set The World On Fire". Do kapeli dołączył Neil Goldberg. W szeregach zespołu zaczęły powstawać jednak większe problemy. Ze składu odpadł perkusista Hartmann, którego zastąpił Mike'a Mangini - wspaniały perkusista, grający z największymi gwiazdami muzyki. Jakby tego było mało, Pharr popadł w alkoholizm i szybko został zastąpiony przez Aaron'a Randall'a, który dysponował wysokim, melodyjnym wokalem przypominającym Dennis'a Dubeau.
W 1993 roku Randall nagrał ponownie wokale na nowy album, na którym pojawiło sie wielu gości m.in. klawiszowiec John Webster, perkusista Rick Fedyk oraz kilku wokalistów nagrywających chórki: Mark laFrance, Norm Gordon i David Steele. Album okazał się strzałem w dziesiątkę.
W tym samym roku ukazała się kompilacja "Bag Of Tricks" zawierająca pierwsze dema zespołu oraz parę kompozycji live nagranych w 1990 roku. Również w tym roku Waters postanowił znów zmienić skład Annihilatora. Zatrudnił następujących muzyków: gitarzystę Alex'a Vermue'a i perkusistę Randy'ego Black'a. Jeff postanowił znów zając się basem, gitarą oraz wokalem.
Po krótkim kapelę opuścił Vermue. Waters i Black nagrali krążek "King Of The Kill". Album ten był zdecydowanie inny od swoich poprzedników - znacznie szybszy i agresywniejszy. Zespół wyruszył w trasę z takimi muzykami jak: Dave Davies i Cam Dixon.
W 1996 roku Jeff wraz z Blackiem wydali kolejny album zatytułowany "Refresh The Demon". Na płycie gościnnie wystąpili: Dave Davies oraz Lou Bujdoso i David Steele. Po wydaniu tego krążka szeregi Annihilatora opuścił Black. Album, jak mówią wszelkie źródła, nie spotkał się z wielką popularnością i wielka sprzedażą. Dlatego w 1997 roku Waters wziął sprawę w swoje ręce i nagrał eksperymentalny krążek "Remains". Użył przy nim miedzy innymi automatu perkusyjnego - dlatego brzmienie uznane zostało za co najmniej dziwne.
W roku 1998 do Watersa dołączają: Rampage, Davies, Hartman i basista Russell Bergquist. Wraz z tymi muzykami powstało kolejne dzieło zatytułowane "Criteria For A Black Widow". Płyta ta okazała się sukcesem, gdyż przypominała fanom okres, gdy Annihilator zaczynał grać. Podczas trasy narodziły się spory pomiędzy Randy'm, a pozostałymi członkami kapeli. Oczywiście zaraz po tych wybrykach opuścił zespół. Waters od razu przyjął kolejnego wokalistę - Joe'a Comeau.
Zespół, już z Joem nagrał kolejny album "Carnival Diablos". Również i ten krążek odniósł sukces w Stanach, jak i w Europie. Jednak w składzie znów doszło do wymiany. Tym razem na posadzie perkusisty i gitarzysty - Hartman wymienił się z Black'em a Davies'a zastąpił Curran'a Murphy.
Annihilator postanowił wydać kolejny album i w 2002 roku ukazał się "Waking The Fury". Po wydaniu tego krążka zespół ruszył w trasę, gdzie zarejestrował materiał na płytę koncertową zatytułowaną: "Double Live Annihilation". Była to niestety ostatnia płyta z Joe Comeau na wokalu. Niebawem zastąpił go niejaki Dave Padden.
Następny album ukazał się w 2004 roku i nosił tytuł "All For You". Krążek okazał się przeciętny i zdecydowanie odbiegał od poprzednich produkcji.
Rok później ukazała sie następna płyta Annihilatora zatytułowana "Schizo Deluxe" - płyta, na której słychać znów ostre granie i ciężar muzyki. Album został bardzo dobrze przyjęty przez fanów oraz media.
Jeff Waters jednak przygotował dla swoich fanów kolejną niespodziankę - na ostatnim albumie zagościły takie sławne osobistości jak: Jeff Loomis, Danko Jones, Angela Gossow, Steve "Lips" Kudlow, Alexi Laiho, Anders Björler, Michael Amott, Jesper Strömblad, Corey Beaulieu, Jacob Lynam oraz William Adler. Natomiast partiami perkusji zajął się znów Mike Mangini.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Never, Neverland	Annihilator	09.1990	48[1]	-	Roadrunner RR 9374-1	[produced by Glen Robinson,Monte Conner,Jeff Waters]
Annihilator	Annihilator	05.2010	193[1]	-	Earache MOSH 389	[produced by Jeff Waters]
Feast	Annihilator	08.2013	156	-	EMI UDR 0260	[produced by Jeff Waters]