911

Brytyjski zespół w składzie: Lee Brennan, Spike Dawbam i Jimmy Constable. Nagrywają dla własnej wytwórni płytowej - The Ginga Recording Co. Mieszkają na stale w Glasgow. Spike (ur. w 1975 r. w Manchesterze) i Jimmy (ur. w 1975 r. w Liverpoolu) pierwszy raz spotkali się w programie telewizyjnym „The Hitman and Her”, a kiedy przyłączył się do nich Lee (ur. w 1976 r. w Carlisle),narodziła się grupa, którą nazwali 911.

Mówi Spike: „Jako tancerze dostawaliśmy więcej owacji od zespołów, dla których tańczyliśmy, więc pomyśleliśmy, że skoro śpiewamy, możemy sami stworzyć grupę pop.” Lee dodaje: „Spotkałem ich, kiedy wziąłem moją małą siostrzyczkę na koncert, na którym występowali. Potem zaczęliśmy rozmawiać i powiedzieli mi, że tworzą grupę i że ,ja mogę też wziąć w tym udział”. Życie przed 911 dla Lee oznaczało polerowanie misek w Hollywood Bowls w Carlisle - „to była wysoce techniczna robota” - mówi.

Wskazani jako przyszłe gwiazdy, przez „Live and Kicking oraz Top of the Pops” w 1996 r., w krótkim czasie osiągnęli spore sukcesy. W 1996 r. wygrali program „Search for the Next Big Thing” GMTV z 10 tys. głosów w plebiscycie telefonicznym. Występowali z dużym powodzeniem w takich popularnych programach jak „Smash Hits” i „Roadshow”, doprowadzili do szalu wszystkich w „Big Bash” stacji Children’s BBC w Birmingham. Obecnie w ich fan klubie zarejestrowanych jest 13 tys. nazwisk.

 Drugi singel 911, „Love Sensation”, łatwo wpadajacy w ucho, letni utwór, dostał się do Top 40 w Wielkiej Brytanii na pozycję 21. i potwierdził, że grupa jest nową sensacją list przebojów. „Love Sensation” był drugim singlem po sukcesie „Night to Remember”, który wszedł do UK Top 40 na 38. miejsce ina 9. na liście Scottish CIN.
Zespół cieszył się sukcesami swoich singli, choć ich sąsiedzi narzekali: ”Nie byli zbytnio zadowoleni, gdy ćwiczyliśmy kroki taneczne w dużym pokoju - nie mam pojęcia dlaczego?”. 911 łączy w swojej muzyce wpływy Tamla Motown, swingu, hiphopu i popu z funkowymi rytmami. „Nights to Remember’’ i „Love Sensation” były wyprodukowane i zmiksowane przez Eliota Kennedy’ego (Take That, 3T i MJJ Productions).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A Night to Remember	911	05.1996	38[4]	-	Ginga CDGINGA 1	[written by Dana Meyers/Charmaine Sylvers/Nidra Beard][produced by Eliot Kennedy]
Love Sensation	911	08.1996	21[12]	103[8]	Ginga CDGINGA 2	[written by John McLaughlin/Gordon Goudie][produced by Tim Lever/Mike Percy/Eliot Kennedy]
Don't Make Me Wait	911	11.1996	10[14]	-	Ginga VSCDT 1618	[written by Gordon Goudie/John McLaughlin/Alan Rankin][produced by Eliot Kennedy/Mike Percy/Tim Lever]
The Day We Find Love	911	02.1997	4[13]	-	Virgin VSCDG 1619	[written by Eliot Kennedy/Helen Boulding][produced by Eliot Kennedy/Mike Percy/Tim Lever]
Bodyshakin'	911	05.1997	3[14]	-	Virgin VSCDT 1634	[silver-UK][written by Goudie/John McLaughlin][produced by Eliot Kennedy/Mike Percy/Tim Lever]
The Journey	911	07.1997	3[14]	-	Virgin VSCDT 1645	[written by John McLaughlin/Lee Brennan][produced by Eliot Kennedy/Mike Percy/Tim Lever]
Party People...Friday Night	911	11.1997	5[13]	-	Virgin VSCDT 1658	[written by Jimmy Constable/Lee Brennan/Simon Dawbarn)/John McLaughlin/Eliot Kennedy/Tim Lever/Mike Percy][produced by Eliot Kennedy/Tim Lever/Mike Percy]
All I Want Is You	911	04.1998	4[16]	-	Virgin VSCDT 1681	[written by Jimmy Constable/John McLaughlin/Johnny Douglas/Lee Brennan/Spike Dawbarn][produced by Johnny Douglas]
How Do You Want Me to Love You?	911	07.1998	10[13]	-	Virgin VSCDT 1686	[written by Carl Sturken/Evan Rogers][produced by Michael Rose/Nicholas Foster]
More Than a Woman	911	10.1998	2[19]	-	Virgin VSCDT 1707	[written by Barry Gibb/Robin Gibb/Maurice Gibb][produced by Ian Curnow/Phil Harding]
A Little Bit More	911	01.1999	1[1][16]	-	Virgin VSCDT 1719	[silver-UK][written by Bobby Gosh][produced by John Holiday/Trevor Steele]
Private Number	911 feat. Natalie Jordan	05.1999	3[15]	-	Virgin VSCDT 1730	[written by Booker T. Jones/William Bell][produced by Nigel Lowis]
Wonderland	911	10.1999	13[10]	-	Virgin VSCDT 1755	[written by Lee Brennan/Christian Ballard/Andrew Murray/Russ Ballard][produced by Paul Jervier/Steve Jervier]
4 Commitments	911	03.2001	121[2]	-	Nukleuz	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Journey	911	03.1997	13[41]	-	Virgin CDV 2820	[gold-UK][produced by Eliot Kennedy/Tim Lever/Mike Percy]
Moving On	911	07.1998	10[6]	-	Virgin CDV 2852	[silver-UK][produced by Dave James/Ian Curnow/Ian Green/Johnny Douglas/Phil Harding/Michael Rose/Nicholas Foster]
There It Is	911	02.1999	8[5]	-	Virgin CDV 2873	[silver-UK][produced by John Holiday/Johnny Douglas/Nigel Lowis/Steve Levine/Trevor Steele]
Illuminate... (The Hits and More)	911	11.1999	40[2]	-	Virgin CDV 2899	[produced by Paul Jervier/Steve Jervier]

Nicolette

Właśc. Nicolette Okoh, ur. ok. 1964 r. w Glasgow (Szkocja). Nicolette była jedną z najbardziej ekscentrycznych wokalistek tanecznych z lat 90-tych, pracując razem od wykonawcy rave LA Style do grupy electro futuristits  jak Plaid . Urodzona w Szkocji, choć wychowana w Nigerii, Francji i Szwajcarii, Nicolette zadebiutowała singlem "Wicked Mathematics" sygnowany pod nazwą "Shut Up and Dance".  Jej śpiew bliższy jest bluesa i nie tak wysoki, jak w przypadku innych przedstawicielek stylu garage.
 Niektóre z wykonywanych piosenek Nicolette komponuje sama - utworem „Wicked Mathematics” dowiodła swojego talentu w tej dziedzinie. Choć zawsze zaznacza, że „tak naprawdę uważa się za wokalistkę taneczną”, jej debiutancki album zawierał utwory o wydźwięku politycznym, np. „No Government”.
Oprócz różnych tras koncertowych (w tym Massive Attack's Protection ), Nicolette rzadko nagrywała w ciągu najbliższych czterech lat. Wreszcie w 1996 roku   podpisała  akces do wytwórni Talkin 'Loud Records, Gillesa Petersona . W tym samym roku pojawił się drugi album " Let No-One Live Rent Free in Your Head" . Nicolette również przyczyniła się do wydania   serii DJ Kicks  w Studio! K7.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
No Government	Nicolette	12.1995	68[2]	-	Talkin Loud TLCD 1	[written by Nicolette][produced by Plaid]
We Never Know	Nicolette	03.1996	137[2]	-	Talkin Loud TLCD 6	[written by Nicolette][produced by Plaid]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Let No-One Live Rent Free In Your Head	Nicolette	08.1996	36[3]	-	Talkin Load 5328142	[produced by Plaid, Alec Empire, Dego, Felix, Nicolette]

Network

Londyński duet grający w składzie: Tim Laws i Ryan Lee. Przyjaciółmi są odkąd skończyli 12 lat. Pierwszą grupę założyli mając 13 lat. Dwa lata później występowali już jako The Extremes na londyńskich scenach rockowych.
Laws skompletował wkrótce pełne wyposażenie studia nagraniowego, które umieścił w szopie stojącej w ogrodzie jego rodziców. Jest on wytrawnym gitarzystą- przyczynił się do powstania pięciu utworów z debiutanckiego albumu grupy Undercover. Natomiast Lee szlifował głos, w czym pomagał mu menedżer Eltona Johna i Annie Lennox, Glynn Jones.
 Laws i Lee założyli Network, grając razem w zespole wykonującym własne wersje znanych przebojów - The Max Wall Experience. Natychmiastowy sukces na listach przebojów odnieśli w 1993 r. nagraniem „Broken Wings”, po którym wydali „Get Real”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Broken Wings	Network	12.1992	46[4]	-	Chrysalis CHS 3923	[written by George, Page, Lang][produced by Tim Laws]

Nervous Records

Nowojorska wytwórnia płytowa znana wielu fanom zarówno dzięki firmowej odzieży z charakterystycznym logo, jak i płytom z dudniącym house’em. Firma powstała latem 1990 r. jako owoc wysiłków Michaela Weissa i Gladys Pizarro (która potem powróciła do Strictly Rhythm).

Na dobry początek działalności firma wydała trzy specjalnie dobrane single, które natychmiast zagwarantowały jej popularność wśród bywalców nowojorskich klubów; były to „Feel It” Niceguya Soulmana (czyli Rogera „S” Sancheza), „Good Feeling” firmowany przez Swing Kids (Kenny „Dope” Gonzalez) i „I Want: To Know (Quiero Saber)” sygnowany przez Latin Kings (Todd Terry).

Od tego czasu firma (oraz jej dział promocyjny) ciągle proponują odbiorcom nowy materiał. Nowe nagrania powstają i są wydawane co tydzień, a wzory odzieży zmieniają się w podobnym tempie. W ten sposób firma pozostaje w ciągłym kontakcie z ulicami miasta, a przy okazji zwiększają się jej zyski. Najlepiej znane świeższe propozycje wytwórni to nagrania grupy Nu Yorican Soul oraz Loni Clarke („Rushin”’ i „You”).

Jednak ambicje firmy nie kończą się na wydawaniu markowej muzyki tanecznej w wykonaniu gwiazd gatunku. Nervous ma już cztery filie - Wreck, Sorted, Weeded i Strapped. Wreck publikuje hip hop. Największe sukcesy odnosi dzięki nagraniom Black Moona (którego singel „Who Got The Props” sprzedano w nakładzie ponad 200 tys. egz.). Sorted proponuje przede wszystkim trance i ambient, natomiast Weeded wydaje nagrania undergroundowych' muzyków z nurtu reggae i dub. Najnowszą filią jest Strapped, zorientowana bardziej na funk. Mimo całej serii natychmiastowych sukcesów filozofia Nervous nie zmieniła się: „Gdy wydajemy jakąś płytę, to zaczynamy od poziomu ulicy. Jeśli odniesie komercyjny sukces to dobrze, ale nie staramy się nigdy „przykroić” nagrania do potrzeb masowego rynku. Chcemy zachować związki z ulicą”.

Shara Nelson

Była wokalistka zespołu Massive Attack. Karierę solową rozpoczęła od wydania w lipcu 1993 r. nakładem wytwórni Cooltempo singla "Down That Road". Singel ten remiksowali Paul Oakenfold i Steve Osbourne, a prasa obwołała Nelson nową Arethą Franklin. Nelson zawsze zresztą przyznawała się do fascynacji płytami Motown. Aranżacje na jej debiutanckim albumie były bardzo ciekawe - mnóstwo smyczków 1 potoczyste refreny. Bynajmniej nie odcięła się przy tym od swych taneczno-hiphopowych korzeni.
Współkompozytorami materiału na album byli Prince B z PM Dawn ("Down That Road"). Adrian Sherwood (utwór tytułowy) i St.Ettienne ("One Goodbye In Ten"), dzięki czemu udało się zachować stylistyczną równowagę. "One Goodbye In Ten" był drugim utworem z albumu. który wydano na singlu i zarazem pierwszym dużym przebojem Nelson.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Down that road	Shara Nelson	07.1993	19[6]	109[5]	Cooltempo COOL 275	[written by Attrell Cordes, Shara Nelson]
One goodbye in ten	Shara Nelson	09.1993	21[5]	-	Cooltempo COOL 279	[written by Shara Nelson, Bob Stanley, Pete Wiggs][Producer - Michael Peden]
Uptight	Shara Nelson	02.1994	19[5]	-	Cooltempo COOL 286	[written by Attrell Cordes, Shara Nelson]
Nobody	Shara Nelson	06.1994	49[1]	-	Cooltempo COOL 290	[written by Shara Nelson, Kenny Nicholas, Trevor Jacobs, Suni Suleynan]
Inside out [Down That road]	Shara Nelson	09.1994	34[3]	-	Cooltempo COOL 295	[written by Shara Nelson, Kevin Armstrong][Producer - Michael Peden]
Rough with the smooth	Shara Nelson	09.1995	30[11]	-	Cooltempo COOL 311	[written by Ashley Beedle, Shara Nelson, Marc Woolford]
I fell so you could catch me	Shara Nelson	04.1996	76[3]	-	Cooltempo COOL 317	[written by David Arnold, Shara Nelson]
Sense of danger	Presence feat Shara Nelson	12.1998	61[1]	-	Pagan PAGAN 032R	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
What silence knows	Shara Nelson	10.1993	22[9]	-	Chrysalis F2 27020	[gold-UK][produced by Michael Peden]
Friendly fire	Shara Nelson	10.1995	44[3]	-	Cooltempo CTLP 48

Musto and Bones

Tommy Musto i Frankie Bones współpracowali krótko, ale ze świetnymi efektami; Spore sukcesy odniosły nagrane przez nich wspólnie single „Dangerous On The Dance Floor” i .„All I Want Is To Get Away”. Dziś można by powiedzie, że pierwszy z nich mógł zdobyć jeszcze większe powodzenie, gdyby wytwórnia płytowa zadbała o lepszą promocję - w Wielkiej Brytanii ukazał się on z dużym opóźnieniem.

Po nagraniu jednego albumu Musto i Bones zakończyli współpracę - Bones dużo czasu poświęcał pracy DJ-a, a Musto pozostał w Nowym Jorku, by nadzorować działanie wytwórni płytowej i studia. Musto twierdzi też, że zbyt dużo dzieliło ich stylistycznie. Sam dokonywał potem remiksów dla wielu gwiazd, natomiast jego były partner pozostał przy występach na żywo. Duet związany był z wytwórnią Beggars Banquet kontraktem na jeszcze jeden album, ale dzięki kilku zręcznym posunięciom Musto zdołał się z umowy wycofać - zaoferował w zamian produkty swej współpracy z Victorem Simonellim w formacji Colourblind.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
All I Want Is To Get Away	Musto and Bones	05.1990	87[2]	-	Citybeat CBE 750	[written by T. Musto, F. Bones][produced by T. Musto, F. Bones]
Dangerous On The Dancefloor	Musto and Bones	11.1990	82[1]	59[7]	RCA 2797 [US]	[written by C.L. Jordan, J.E. Mandell][produced by T. Musto, F. Bones][4[14].Hot Disco/Dance;CityBeat/RCA 1253 12"]
The Music Is Right	Musto and Bones	02.1992	-	-	-	[written by C.L. Jordan, J.E. Mandell][produced by T. Musto, F. Bones][23[9].Hot Disco/Dance;RCA 62 154 12"]

Murk Records

Amerykańska wytwórnia płytowa najlepiej znana z wydawania przebojów klubowych w rodzaju „Reach For Me” zespołu Funky Green Dogs From Outer Space (taneczny singel nr. 3 w 1992 r. według tygodnika „New Musical Express”) czy „Release Myself’ grupy Coral Way Chiefs.

Szefowie firmy, Ralph Falcon (uprzednio kierujący DSR wespół z Aldo Hernandezem) i Oscar Gaetan zremiksowali „Oh Yeah” grupy D.O.P. (wydany nakładem Guerilli) i „You Can’t Touch Me” Karen Pollack (wydany przez Emotive), nagrali poza tym dla firmy Warp próbny maksisingel Miami.
W 1992 r. uczynili zadość prośbom fanów i wydali zawierającą trzy utwory płytę dla DJ’ów z trudno osiągalnymi nagraniami Funky Dogs From Outer Space („Reach For Me”), Liberty City („Some Lovin’”) i Inspectora („Together”). Owocem sukcesów wytwórni było wykupienie licencji na jej płyty w Wielkiej Brytanii przez firmę Network.

                  Katalog wytwórnii:

1992     Intruder     U Got Me     MURK 001    
1992     Interceptor     Together     MURK 002
1992     Liberty City     Some Lovin'     MURK 003
1992     Funky Green Dogs from Outer Space     Reach for Me     MURK 004        
1992     Coral Way Chiefs     Release Myself     MURK 005
1993     Deep South     Believe     MURK 006
1993     Bobby Pruit     Tried So Hard     MURK 007
1995     Fury     Pain     MURK 009                
2016     Oscar G & Ralph Falcon     Never Let You Go     MURK032

Benassi Bros.

Benassi Bros. – włoski duet wykonujący muzykę elektroniczną z gatunków takich jak electro house i electroclash. W skład grupy wchodzi Benny Benassi oraz Alle Benassi. Wbrew nazwie nie są oni braćmi, lecz kuzynami.
W 2002 roku wydali płytę "Hypnotech", która powstała z udziałem The Biz Project. Prezentowana muzyka to mieszanka electro, techno i house'u. Album przez ponad miesiąc znajdował się na liście 20 najpopularniejszych krążków we Włoszech. Promujący ją singiel "Satisfaction", bardzo szybko trafił na pierwsze miejsca list przebojów. Kolejna płyta Benassi Bros., "Pumphonia", ukazała się w maju 2004 roku.
Kuzyni rozpoczęli współpracę w ich rodzinnym Mediolanie już w późnych latach 80-tych minionego wieku. W połowie lat 90-tych dołączyli do kolektywu producenckiego Off Limits kierowanego przez Larry'ego Pignagnoli'ego. Uczestniczyli wówczas w wielu projektach muzycznych (m.in. współpraca z Whigfield, J.K. i Ally & Jo).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Illusion	Benassi Bros. & Sandy	10.2003	30[22]	82[3]	-	-	65[5]	-	-	63	ZYX 9749-8	[written by Alessandro Benassi,Marco Benassi,Daniella Galli]
Hit My Heart	Benassi Bros. feat. Dhany	04.2004	21[22]	48[16]	-	-	34[8]	-	-	50	ZYX 9810-8	[written by Alessandro Benassi,Marco Benassi,Daniella Galli]
Memory Of Love	Benassi Bros. feat. Paul French	07.2004	84[6]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Alessandro Benassi,Marco Benassi,Daniella Galli,P. Caiti]
Make Me Feel	Benassi Bros. feat. Dhany	03.2005	36[11]	80[8]	96	-	-	-	-	-	Airplay 982 682-6	[written by Alessandro Benassi,Marco Benassi,Daniella Galli,Paul Sears]
Every Single Day	Benassi Bros.	07.2005	20[17]	97[1]	-	-	-	-	-	-	ZYX 9891-8	[written by Alessandro Benassi,Marco Benassi,Annerley Gordon]
Rocket In The Sky	Benassi Bros. feat. Dhany	11.2005	79[6]	-	-	-	-	-	-	-	Airplay 983 496-9	[written by Alessandro Benassi,Marco Benassi,Sannie Carlson]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Pumphonia	Benassi Bros.	04.2004	4[33]	45[9]	-	-	-	-	-	-	ZYX 20688-2	-
...Phobia	Benassi Bros.	03.2005	9[32]	85[3]	-	-	-	-	-	-	ZYX 20721-2	-
Benassi Bros (Best Of)	Benassi Bros.	11.2005	11[21]	45[9]	-	-	-	-	-	-	-	-

William Balde

Mohamed Guy William Balde, jest znany jako William Balde, to piosenkarz i kompozytor, urodzony w Gwinei.W 2008 roku stał się sławny ze swojego albumu En korpusu étranger i singla "Rayon de soleil", przeboju numer jeden we Francji i Belgii.
William Balde rozpoczął karierę śpiewając z grupą afro soulową Yuba w której śpiewał w języku angielskim . Grupa miała kontrakt nagraniowy z firmą EMI i wydała w 1995 roku pierwszy album zatytułowany "Everybody Nyani". Dobrze przyjęta w showbiznesie, Yuba otwierała koncerty Jamiroquai i The Eagles, i innych artystów.Karierę solową William Balde rozpoczął w drugiej połowie 2007 r., kiedy występował w pierwszej części koncertów Christophe Mae, śpiewajac przed dużą publicznością (ponad 400.000).
W czerwcu 2008 roku wydał swój pierwszy album En korpusu étranger i hit lata "Rayon de soleil", który był hitem we Francji i Belgii (Walonia). Ten singiel pochodził z drugiego albumu, Sweet Lady. Balde był nominowanya do 2009 NRJ Music Awards w kategorii "francuskie objawienie roku". 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Rayon De Soleil	William Balde	05.2008	2[26]	24[16]	-	-	-	-	-	-	Warner 2564694929	[written by Gil Gimenez,Catherine Duval,William Baldé]
Sweet Lady	William Balde	09.2008	39[5]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Anne-Gaëlle Huot,Thomas Piper,Adhams Profa Magdeleine]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
En corps étranger	William Balde	06.2008	3[27]	84[3]	-	-	-	-	-	-	Warner 2564694929	-
On s'était dit...	William Balde	10.2010	79[3]	-	-	-	-	-	-	-	Warner 2564681117	-

Dario Baldan Bembo

Dario Baldan Bembo (ur. 15 maja 1948 r. Mediolan) jest piosenkarzem, kompozytorem i pianistą włoskim.
Jego matka Domenica była nauczycielką gry na fortepianie. Doskonały pianista i klawiszowiec, rozpoczął pracę w świecie muzyki ze swoim starszym bratem, Alberto (pianista i wibrafonista), z którym występuje w różnych klubach nocnych w 1966 roku z zespołem Ico Cerutti,w którym wiodącą rolę odgrywał Clan Celentano jako pianista.
Następnie współpracował z Lucio Battisti na płycie Amore e non amore w 1970 r.Duży wpływ na jego pierwsze piosenki napisane do tekstów Maurizio Vandelli "Nessuno" i "2000 km" miał zespół L'Equipe.Dużym sukcesem były dwa utwory napisane razem z Bruno Lauzi dla Mia Martini na płytę Piccolo uomo i Donna sola (1972).
W następnym roku pisze muzykę do Minuetto (1973) Mia Martini , z tekstem Franco Califano. W 1975 roku zadebiutował jako autor piosenek zespołu Air, który odniósł międzynarodowy sukces,piosenką Non mi lasciare w 1977 r.Współpracuje z Renato Zero, dla którego pisze muzykę i aranżacje do wielu jego piosenek, w tym najbardziej popularnych wśród fanów jak Amico z 1980r, Piu` su, inedito dal live Icaro z 1981, "Ed io ti seguiro`" i "Stranieri" z albumu Artide Antartide i mini albumu Calore z 1983r. Na początku lat 80-tych koncertował z Renato Zero grajac na fortepianie.
W 1981 roku zajął trzecie miejsce na Festiwalu San Remo z utworem Tu cosa fai stasera?. W 1982 roku odniósł swój drugi wielki sukces pod względem wielkości sprzedaży utworem Amico e` (tekst Nini Giacomelli i Sergio Bardotti, którzy napisali słowa na jego cały LP Spirito della Terra),na którym śpiewa z z Cateriną Caselli.Piosenka stała się popularna dzięki audycji telewizyjnej Superflash nadawanej przez Canale 5.Mniej szczęśliwy był następny rok w którym nagrał singla Voci di citta`.Wziął udział w festiwalu w San Remo w 1985r piosenką Da quando non ci sei (una volta ancora).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Aria/Nico	Dario Baldan Bembo	04.1975	58[6]	-	-	-	-	-	-	3	Come Il Vento ZCVE-50420	[written by Baldan Bembo,D - Bardotti,S]
Crescendo/Gabbiani	Dario Baldan Bembo	.1976	-	-	-	-	-	-	-	A:27;B:25	Come Il Vento ZCVE-50422	[written by Baldan Bembo,D - Bardotti,S]
Non mi lasciare/Viaggio	Dario Baldan Bembo	.1977	-	-	-	-	-	-	-	25	Come Il Vento, ZBC-7009	[written by Baldan Bembo,D - Fabrizio,S]
Tu cosa fai stasera?/Che gusto c'e`	Dario Baldan Bembo	.1981	-	-	-	-	-	-	-	37	CGD, CGD-10313	[written by Baldan Bembo,D - Cassella,AP]
Amico e`/Cammina cammina	Dario Baldan Bembo & Caterina Caselli	.1981	-	-	-	-	-	-	-	2	CGD, CGD-10445	[written by Baldan Bembo,D - Bardotti,S - Bongiorno,M - Giacomelli,N]
Voci di citta`/Ogni volta che cerco la luna	Dario Baldan Bembo	.1982	-	-	-	-	-	-	-	34	CGD, CGD-10518	-

       Kompozycje Dario Baldana na listach przebojów:

Equipe 84 Diario .1973 (Baldan Bembo,D - Ricchi - Vandelli,M) - 13.Ita
Marcella Canto straniero .1981 (Baldan Bembo,D - Bella,A) - 36.Ita
Mia Martini Donna sola .1972 (Albertelli,L / Baldan Bembo,D) - 2.Ita
Mia Martini Piccolo uomo .1972 (Baldan Bembo,D - La Bionda,A - Lauzi,B - Ricchi,L) - 5.Ita
Mia Martini Bolero .1973 (Baldan Bembo,D - Piccoli,M - Ricchi,L) -
Mia Martini Minuetto .1973 (Baldan Bembo,D - Califano,F) -2.Ita
Mia Martini Inno .1974 (Baldan Bembo,D - Piccoli,M) -21.Ita
Mia Martini Che vuoi che sia se ti ho aspettato tanto .1976 (Baldan - Cassella) -29.Ita
Mina Eccomi .1973 (Baldan Bembo,D - Limiti,P) -5.Ita
Cristina D'Avena Georgie .1984 (Valeri Manera,A - Vlaber / Baldan Bembo,A) -16.Ita
Nicola Di Bari Lei mi aspetta .1966 (Pallavicini,V / Baldan Bembo,D) -39.Ita
Daniel Sentacruz Ensemble Soleado .1974 (Baldan Bembo,D - D'Ammicco - Seimandi,M - Specchio,F - Salerno,A - Zacar) -2.Ita
Renato Zero Amico .1980 (Baldan Bembo,D - Evangelisti,F - Zero,R) -19.Ita
Renato Zero Piu` su .1981 (Baldan Bembo,D - Zero,R) -3.Ita
Dario Baldan Aria .1975 (S. Bardotti / Dario Baldan ) -3.Ita/58.Fra 

Vincent Baguian

Vincent Baguian , którego prawdziwe nazwisko brzmi Vincent Pambaguian , ur. 21 października 1962 w Saint-Ouen, francuski piosenkarz ormiańskiego pochodzenia.Urodził się jako dziecko urzędników pocztowych, mając 18 lat pracował w agencji reklamowej, gdzie zajmował się redagowaniem tekstów na okładkach płyt, w tym albumów Serge Gainsbourga. W tym samym czasie zaczyna karierę wokalisty, w 1991 roku nagrywa swój pierwszy album, Triste, który był sprzedany w 71 kopiach.
Sukces przyszedł w 1996 roku razem z albumem Pas mal, a zwłaszcza Mes chants w 2000 r.,zawierający poetyckie teksty. W 2007 roku wychodzi jego kolejny album Ce soir, c'est moi qui fais la fille.
Vincent Baguian jest przyjacielem piosenkarki Zazie, która pisze dla niego teksty, i nie opuszcza jego koncertów. Nagrali w duecie Simple comme bonjour(z Mes chants) i Je ne t'aime pas. Są współautorami musicalu Sol En Cirque (2003) i działają na rzecz stowarzyszenia AIDS Soil In Yes.
Vincent Baguian jest także autorem kilku tekstów na albumie Je ne mâche pas les mots (2006) Elisy Tovati i współautorem, z Dove Attia i Patrice Guirao utworów z komedii muzycznej Mozart, l'opéra rock. 

Albumy

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Ce Soir C'est Moi Qui Fais La Fille

Vincent Baguian

09.2007

90[5]

-

-

-

-

-

-

-

Mercury 530 210-3

-

Klaus Badelt

Klaus Badelt stawiał pierwsze kroki w muzyce filmowej jeszcze w swoim rodzimym kraju, Niemczech. Najpierw był producentem płyt takich artystów jak Harald Juhnke, Chaka Khan, czy Jocelyn Brown, a później pisał ją do filmów (przeważnie telewizyjnych) i reklam. Kompozytor nadal bardzo chętnie współpracuje z niemieckimi stacjami telewizyjnymi, RTL i ZDF.
W 1998 otrzymał ogromną szansę, jaką była propozycja współpracy, którą zaoferował mu sam Hans Zimmer. Twórca oscarowego score'u do "Króla Lwa" sprowadził go do swojej grupy Media Ventures mieszczącej się w Santa Monica, zrzeszającej takie osobistości branży jak John Powell, Harry Gregson-Williams, czy Mark Mancina. Wraz z przeprowadzką do Los Angeles, Badelta czekała szkoła, która odcisnęła swoje piętno na jego twórczości na wiele lat. Z początku, aż do roku 2002, jego praca ograniczała się do "additional music", co można rozumieć jako zwykłe wyręczanie głównego kompozytora. Zajmował się aranżacjami, samplowaniem i pisaniem tematów pobocznych. Poza tym, że przez te lata przejął pewne elementy stylu charakterystyczne dla tej grupy, zdobył także cenne doświadczenie i możliwość pochwalenia się niemałym wkładem w takie ścieżki dźwiękowe jak "Gladiator", "Pearl Harbor", czy "Cienka czerwona linia".
2002 rok przyniósł kolejny przełom w karierze Klausa. Po latach pracy w cieniu i dwóch filmach, gdzie dostał swoje miejsce w "music by" obok Zimmera ("Obietnica" i "Niezwyciężony"), przyszedł czas na pracę całkowicie samodzielną. Dzięki "Wehikułowi czasu", ten młody kompozytor zyskał status jednego z najlepiej obiecujących się twórców muzyki filmowej. Obok Johna Powella miał być najzdolniejszym dzieckiem MV. Pomimo zarzutów o brak oryginalności, krytyka była przekonana, że jest to jedna z najlepszych prac roku, a to był dopiero początek. Kolejne miesiące tegoż roku przyniosły partyturę do "Equilibrium", która niestety nie została oficjalnie wydana, oraz "K-19" - wspaniały pokaz możliwości Badelta, który tym filmem udowodnił, że dramatyczny score nie stanowi dla niego problemu.
Kolejny rok był nie mniej udany. Twórca skomponował muzykę do komercyjnego sukcesu, jakim okazała się produkcja najbardziej dochodowego człowieka Hollywood – Jerry'ego Bruckheimera, "Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły". Soundtrack zawiódł fanów emocjonującego Badelta, ale rozkochał w sobie miłośników muzyki filmowej, i co ciekawe, osoby które tym gatunkiem się nigdy nie interesowały. Zaowocowało to niezwykłą sławą, dzięki której Badelt jest teraz jednym z najbardziej rozchwytywanych nazwisk branży, oraz niespodziewanym sukcesem kasowym płyty na całym świecie. Niestety, w cieniu "Piratów..." pozostała inna praca tego roku, "Ned Kelly", uważana przez wielu za najdojrzalsze dokonanie w twórczości Niemca.
Niestety, 2004 rok, nie był już tak łaskawy. Napisał muzykę do katastrofalnie beznadziejnego filmu "Kobieta-Kot", która notabene także zebrała krytyczne opinie. W ten sposób, Badelt dołączył do grupy kompozytorów, którzy równie często, co komplementy, zbierają baty. Jego muzyka charakteryzuje się przede wszystkim brakiem własnego języka, którego najwyraźniej jeszcze poszukuje. Co jest zauważalne także w filmie z początku 2005 roku, kiedy do kin trafił "Constantine" z raczej przeciętną ścieżką napisaną z Brianem Tylerem. Jego koniec zdaje się jednak odmienił słabą, półtoraroczną passę. Wydana została partytura do filmu, "Przysięga", która została bardzo pozytywnie przyjęta.
W ostatnim czasie, Klaus Badelt napisał i nagrał muzykę do filmów "Ultraviolet" i "16 Blocks", jednak żadna z wytwórni nie kwapi się aby je wydać. Taki los najpewniej nie spotka kolejnej jego ścieżki dźwiękowej jaką będzie "Miami Vice" Michaela Manna.

 Filmografia

2000 Gladiator / 2001 Extreme / Invincible / The Pledge / 2002 Equilibrium / K-19: The Widowmaker / The Time Machine / Teknolust / 2003 The Recruit / Ned Kelly / Basic / Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl / Beat the Drum / 2004 Catwoman / 2005 The Promise / Constantine / 2006 16 Blocks / Ultraviolet / Poseidon / Miami Vice / Rescue Dawn / 2007 Redline / Skid Row / Premonition / TMNT / 2008 The Scorpion King 2: Rise of a Warrior / Starship Troopers 3: Marauder / Anything for Her / Killshot / Dragon Hunters / 2009 Little Nicholas / Solomon Kane / 2010 Waking Madison / Heartbreaker / Dylan Dog: Dead of Night / The Extra Man / 22 Bullets / Shanghai / Point Blank / Happy People: A Year in the Taiga / Small World / 2011 The Prodigies/ The Floating Shadow / Jock the Hero Dog / Seven Days in Utopia / War of the Buttons / Rebellion / The Oranges / 2012 Shanghai Calling / Asterix and Obelix: God Save Britannia/ A Perfect Plan / 2014 Supercondriaque / The Identical / Le Pere Noel / Halo Nightfall / 2015 Queen of the Desert / 2016 The Warriors Gate / 2016 Radin!

Angelo Badalamenti

Angelo Badalamenti (ur. 22 marca 1937 w Brooklyn, Nowy Jork, USA - amerykański kompozytor włoskiego pochodzenia na stałe współpracujący z reżyserem Davidem Lynchem.Urodził się w Brooklynie w rodzinie włoskich emigrantów. Matka Sycylijka, ojciec właściciel sklepu rybnego. Znaczną część swojego dzieciństwa Badalamenti spędził słuchając oper i muzyki klasycznej. Studiował w Eastman School of Music i Manhattan School of Music, gdzie otrzymał tytuł magistra muzyki.
 
Badalamenti napisał muzykę do takich filmów jak Gordon's War i Law and Disorder, ale przełom nastąpił wtedy, gdy uczył śpiewu Isabelli Rossellini do piosenki Blue Velvet do filmu Davida Lyncha pod tym samym tytułem. Rossellini miała śpiewać Song to the Siren Tima Buckleya, ale Lynchowi nie udało się uzyskać praw. Wtedy razem z Badalamentim napisali utwór Mysteries of Love. Wtedy Lynch poprosił muzyka, by pojawił się w filmie jako pianista w nocnym klubie, gdzie występuje postać grana przez Rossellini. Ten film stał się początkiem współpracy obu panów.
Po skomponowaniu muzyki do wielu filmów z mainstreamu takich jak Koszmar z ulicy Wiązów III: Wojownicy snów i W krzywym zwierciadle: Witaj św. Mikołaju napisał muzykę do kultowego serialu Lyncha Miasteczko Twin Peaks, z utworami śpiewanymi przez Julie Cruise. Wiele z tych piosenek Cruise umieściła na swoim albumie Floating into the Night. Inne produkcje Lyncha z muzyką Włocha to filmy: Dzikość serca, Twin Peaks: Ogniu krocz za mną, Zagubiona autostrada i Mulholland Drive (gdzie Badalamenti zagrał gangstera pijącego kawę z ekspresu) oraz seriale: Na antenie i Hotel Room. Inne filmy z jego muzyką to telewizyjne Diabelskie polowanie oraz kinowe Nagi w Nowym Jorku, Miasto zaginionych dzieci, Bardzo długie zaręczyny, Kult, Dark Water - Fatum i Sekretarka. Stworzył także muzykę do gry komputerowej Fahrenheit, która została doceniona. Ostatnio stworzył muzykę do filmów Paula Schradera Auto Focus, Wszystko dla gości i Dominion: Prequel to the Exorcist. W 2005 skomponował motywy do filmu Napola, które zostały adaptowane przez Normanda Corbeila.
W 1966 Badalamanti współtworzy piosenkę Visa to the Stars do płyty The In Sound From Way Out! Perrey and Kingsley. Także aranżował i wyprodukował dwa solowe albumy Perry'ego dla Vanguard Records, podpisując się pseudonimem Andy Babble. W 1987 zaoferował swoje usługi dla brytyjskiego zespołu Pet Shop Boys, aranżując senny i melancholijny utwór It Couldn't Happen Here. Utwór był podwaliną dla motywu Laury Palmer z Miasteczka Twin Peaks z 1990, kiedy aranżował smyczki do dwóch utworów z płyty Pet Shop Boys Behavior.
W 1993 roku Badalamenti podjął współpracę z zespołem trash metalowym Antrax przy tworzeniu Black Logde, utworu inspirowanego Miasteczkiem Twin Peaks z albumu Sound of White Noise. W 1995 roku skomponował, napisał aranżacje i wyprodukował płytę Marianne Faithful A Secret Life. W 1996 roku Badalamenti razem z Timem Boothem założyli zespół James. Jako Booth and the Bad Angel wydali album dla Mercury Records. W 2000 roku razem z zespołem Orbital napisał utwór Beached do filmu Niebiańska plaża. W 2004 roku napisał muzykę do filmu Morderca ze wschodu z Dolores O'Riordan, która zaśpiewała tytułową piosenkę i z którą ciągle współpracuje. Posługuje się głównie fortepianem wzbogaconym o instrumenty smyczkowe. Często pojawiają się też instrumenty perkusyjne, przede wszystkim wibrafon. Chętnie balansuje między gatunkami - od ciężkiego rocka przez country po jazz.

 





                                                                                       Awards

Grammy
1990 Twin Peaks Theme     Best Pop Instrumental Performance

                                                    Piosenki na listach przebojów

[with Norman Simon] 08.1967 I Want to Love You for What You Are Ronnie Dove 54.US [with Al Elias] 10.1967 I Want Action Ruby Winters 109.US [with Charmaine Harma] 12.1967 Dancin' Out of My Heart Ronnie Dove 87.US [with Frank Stanton] 05.1968 Face It Girl, It's Over Nancy Wilson 29.US [solo] 07.1969 The Love That a Woman Should Give to a Man Patti Drew 119.US 03.2000 Beached Orbital & Angelo Badalamenti 36.UK [with Jean-Jacques Perrey] 06.1970 Passport to the Future Jean-Jacques Perrey 106.US [with Frank Stanton, Suzanne Shingler ] .1977 I'll Promise You Tomorrow Jerry Wallace 28.Country Chart [with Frank Stanton, Ginny Johnson ] .1978 All Night Long Peggy Sue 80.Country Chart .1978 Let Me Down Easy Peggy Sue 87.Country Chart [with Frank Stanton,Virginia Johnson ] .1979 Take My Love Joy Ford 97.Country Chart [with Frank Stanton, Gene Kennedy] .1979 The Love Song and the Dream Belong to Me Peggy Sue 51.Country Chart [with Frank Stanton, Jenny Johnson] .1979 There Hangs His Hat Linda Nail 67.Country Chart [with Norman Mailer] .1988 You'll Come Back (You Always Do) Mel Tillis 31.Country Chart [with David Lynch] 06.1990 Falling Julee Cruise 7.UK 02.1991 Rockin' Back Inside My Heart Julee Cruise 66.UK [with Moby] 07.1991 Go Moby 10.UK [with John Bush, Scott Ian, Frank Bello, Charlie Benante] 09.1993 Black Lodge Anthrax 53.UK [with Tim Booth] 06.1996 I Believe Booth & the Bad Angel 25.UK 07.1998 Fall in Love with Me Booth & the Bad Angel 57.UK [with Marie Perreault & Pat Prilly] 02.1997 E.V.A. Jean-Jacques Perrey 88.UK [with David Lynch & Richard M. Hall] 09.2002 Insane Dark Monks 62.UK

Caravelles

Niegdyś pracownice biurowe, Lois Wilkinson (ur. 3.04.1944 r. w Sleaford w hrabstwie Lincolnshire, Anglia) i Andrea Simpson (ur. w 1946 r.) osiągnęły międzynarodowy sukces swą interesującą wersją piosenki "You Don't Have To Be A Baby To Cry".

 Ten, lekki, melodyjny singel wszedł do brytyjskiej Top 10 w sierpniu 1963 r., stanowiąc antidotum na produkcje brytyjskiego beatu. Mimo odbycia trasy koncertowej w USA, gdzie singel doszedł do 3. miejsca, oraz nagrania kilku kolejnych udanych piosenek duet nie zdołał utrzymać się na fali. Wilkinson zaczęła karierę solową jako Lois Lane. Simpson zachowała prawo do nazwy The Caravelles i dobierając sobie kilka kolejnych partnerek występowała aktywnie w latach 80.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
You Don't Have To Be A Baby To Cry/ The Last One To Know	Caravelles	08.1963	6[13]	3[13]	Decca F 11 697	[Writers : Bob Merrill / Terry Shand ][Producer : BPR Production ][#10 country hit for Ernest Tubb in 1950]
I Really Don't Want To Know/ I Was Wrong	Caravelles	10.1963	-	-	Decca F 11 758	[Writers :Robertson, Barnes][Producer : Harry Robinson ]
Have You Ever Been Lonely/ Gonna Get Along Without You Now	Caravelles	02.1964	-	94[4]	Decca F 11 816	[Writers : Peter DeRose/William Hill ][Producer : Harry Robinson ][#8 hit for Ted Lewis in 1933r]
You Are Here/ How Can I Be Sure	Caravelles	04.1964	-	-	Fontana TF 466	[Writers :Garfield, Botkin][Producer : BPR Production ]
I Don't Care If The Sun Don't Shine/ I Like A Man	Caravelles	11.1964	-	-	Fontana TF 509	[Writers :M. David][Producer : Ritz Records]
True Love Never Runs Smooth/ Georgia Boy	Caravelles	08.1965	-	-	Polydor NH 59034	[Writers :Bacharach, David]
Hey Mama You've Been On My Mind/ New York	Caravelles	01.1967	-	-	Polydor 56 137	[Writers : Murdoch][Producer : Richard Hill]
I Want To Love You Again/ I Had To Walk Home Myself	Caravelles	04.1967	-	-	Polydor 56 156	[Writers :Roker, Littlewood][Producer : Richard Hill]
The Other Side Of Love/ I Hear A New Kind Of Music	Caravelles	11.1968	-	-	Pye 7N 17 654	[Writers :Mitch Murray, Peter Callander]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
You don' t have to be a baby to cry	Caravelles	02.1964	-	127[4]	Smash 67 044

Caravan

Grupa angielska, założona w Canterbury w 1968 r. Jej początki sięgały ciekawej miejscowej formacji, The Wilde Flowers, w której skład wchodzili też późniejsi członkowie The Soft Machine: Robert Wyatt, Kevin Ayers i Hugh Hopper. Założycielami Caravan byli: Pye Hastings (ur. 21.01.1947 r. w Tominavoulin w hrabstwie Bamffshire, Szkocja; gitara, śpiew), David Sinclair (ur. 24.11.1947 r. w Herne Bay w hrabstwie Kent, Anglia; instr. klawiszowe), Richard Sinclair (ur. 6.06.1948 r. w Canterbury w hrabstwie Kent. Anglia; bas, śpiew) i Richard Coughlan (ur. 2.09.1947 r. w Herne Bay, Anglia; perkusja).
Talent melodyczny i improwizatorską wyobraźnię muzycy objawili już na pierwszym albumie zespołu, zatytułowanym po prostu Caravan. Urzekające tematy: "Place Of My Own" i "Love Song With Flute" wyznaczyły kierunek wczesnych poszukiwań kwartetu. Kolejny longplay, If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You, kontynuował połączenie lirycznej refleksji z awangardowymi pomysłami, jednak prawdziwy sukces przyniosła zespołowi trzecia płyta długogrająca, In The Land Of Grey And Pink. Jej długi tytuł kontrastował z lapidarnością tematu "Golf Girl", a cały album uchodzi do dziś za najciekawsze osiągnięcie zespołu.
Wkrótce potem Dave Sinclair przeszedł do grupy Matching Mole, ale jego odejście zrekompensował pozyskany z Delivery Steve Miller (przypadkowa zbieżność imienia i nazwiska ze znanym amerykańskim muzykiem rockowym), debiutujący w Caravan na longplayu Waterloo Lily z 1972 r. Po okresie ożywionej działalności zespół opuścili Richard Sinclair, występujący później w zespołach Hatfield And The North i Camel, oraz Steve Miller. Dwaj pozostali członkowie Caravan szybko znaleźli godnych następców: basistę Stewarta Evansa (eks-Thank You), klawiszowca Dereka Austina, który mógł poszczycić się referencjami ze strony takich artystów jak Keith Hartley i Jimmy Cleeforaz grającego na altówce i flecie Geoffa Richardsona (ur. 15.07.1950 r. w Hinckley w hrabstwie Leicestershire, Anglia).
Po nieudanym tournee po Australii grupę opuścili Evans i Austin, zastąpieni przez gitarzystę Johna G. Perry'ego (ur. 19.01.1947 r. w Auburn w stanie Nowy Jork, USA; eks-Spreadeagle). Do zespołu powrócił też Dave Sinclair. Kolejny album, For Girls Who Grow Plump In The Night, wydany w październiku 1973 r., a nagrany ponownie przy współpracy Davida Hitchcocka, powszechnie uważano za powrót do dawnej formy. Z inicjatywy Hitchcocka powstał też następny album formacji, Caravan And The New Symphonia, nagrany z udziałem orkiestry symfonicznej pod dyrekcją Martyna Forda. Po serii wyczerpujących koncertów na początku 1974 r. zespół stanął w obliczu kolejnej zmiany składu: Johna G. Perry'ego zastąpił Mike Wedgewood (bas; eks-Curved Air).
W przerwach pomiędzy wyjazdami na koncerty w różnych częściach świata, członkowie Caravan skomponowali i nagrali utwory na kolejny album, Cunning Stunts, przyjęty ciepło po obu stronach Atlantyku. Pod koniec 1975 r. David Sinclair zdecydował się ponownie opuścić zespół, a zastąpił go liverpooiczyk Jan Schelhaas, współpracujący wcześniej z Garym Moorem i National Head Band. Nowy album, Blind Dog At St. Dustan's, wydany przez wytwórnię BTM miał okazać się ostatnim nagranym z Davidem Hitchcockiem w roli producenta.
Po zakończeniu kolejnego tournee Mike'a Wedgewooda zastąpił Dek Messecar (eks-Daryl Way's Wolf). Nowy skład pod egidą wytwórni Arista w sierpniu 1977 r. wydał album Better By Far. Mimo braku oficjalnego oświadczenia o rozwiązaniu zespołu Caravan zawiesił działalność na dwa i pół roku. Zespół powrócił na rynek w 1980 r. longplayem The Album, wydanym przez firmę Kingdom. Dwa lata później w sprzedaży ukazała się płyta Back To Front, w której nagraniu wzięli udział wszyscy czterej członkowie-założyciele Caravan. Po wydaniu tego albumu zespół zamilkł na dobre. Mimo wielkiej popularności ugiął się pod naporem fali punk rocka.
W 1991 r. członkowie grupy spotkali się ponownie, by wystąpić w programie telewizyjnym i zagrać kilka koncertów. Rok później Richard Sinclair przy pomocy kilku starych kolegów nagrał interesującą płytę pod szyldem Caravan Of Dreams. Ku wielkiemu zaskoczeniu fanów w kwietniu 1994 r. w sklepach pojawił się "nowy" album Caravan, Cool Water, prezentujący materiał nagrany w 1977 r. (po sesjach do Belter By Far), a nie wydany do tej pory na żadnej płycie. W nagraniu płyty wziął udział m. in. Ian Mosley, od 1984 r. perkusista grupy Marillion. Caravan nigdy nie zdobył popularności równej występującym w tym samym czasie Pink Floyd i Yes, ale jego niezwykły progresywny rock wzbogacony o elementy jazzu od czasu do czasu inkrustowany partiami orkiestrowymi przyniósł grupie w ciągu 15-letniej kariery wielu zagorzałych zwolenników.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A place of my own/Ride	Caravan	01.1969	-	-	Verve VS 1518	[written by Richard Coughlan, Pye Hastings, David Sinclair, Richard Sinclair][produced by Tony Cox]
If i could do it all over again,I' d do it all over you/Hello,hello	Caravan	08.1970	-	-	Decca F 13 063	[written by Richard Coughlan, Pye Hastings, David Sinclair, Richard Sinclair][produced by Caravan]
Love to love you/And tonight pigs will fly/Golf girl	Caravan	02.1971	-	-	Decca F 23 125	[written by Richard Coughlan, Pye Hastings, David Sinclair, Richard Sinclair][produced by David Hitchcock ]
Stuck in a hole/Cover	Caravan	09.1975	-	-	Decca FR 13 599	[written by Pye Hastings][produced by David Hitchcock ]
All the way/Chiefs and Indians	Caravan	07.1976	-	-	BTM SBT 104	[written by Pye Hastings][produced by David Hitchcock ]
Better By Far/Silver Strings	Caravan	05.1977	-	-	Arista ARISTA 110	[written by Pye Hastings][produced by Tony Visconti]
Heartbreaker/It's Never Too Late	Caravan	11.1980	-	-	Kingdom KV 8009	[written by Pye Hastings]
Keepin' Up De Fences/Golden Mile	Caravan	03.1981	-	-	Kingdom KV 8014	[written by Pye Hastings]

Albumy *215*
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Caravan	Caravan	10.1968	-	-	Verve 6011	[produced by Tony Cox]
If i could do it all over again	Caravan	09.1970	-	-	Decca SKL 5052	[produced by Terry King]
In the land of grey and pink	Caravan	09.1971	-	-	Deram SLDR 1	[produced by David Hitchcock]
Waterloo Lily	Caravan	05.1972	-	-	Deram SDL 8	[produced by David Hitchcock]
For girls who grow plump in the night	Caravan	10.1972	-	-	Deram SDL 12	[produced by David Hitchcock]
Caravan and the new symphonia	Caravan	04.1974	-	-	Deram SML 1110	[produced by David Hitchcock]
Cunning stunts	Caravan	07.1975	50[1]	124[10]	Decca SKL 5210	[Produced by: David Hitchcock ]
Blind dog at St.Dunstans	Caravan	04.1976	53[1]	-	BTM BTM 1007	[Produced by: David Hitchcock ]
The Canterbury tales	Caravan	.1976	-	-	Decca DKL 81/82