Canned Heat

CANNED HEAT- Ta popularna, lecz nieco pechowa blues-rockowa grupa zostala założona w 1966 r. przez dwóch zapaleńców z Los Angeles:
Alana Wilsona (ur. 4.07.1943 r. w Bostonie w stanie Massachussetts; zm. 3.09.1970 r. w Topanga Canyon w Kalifornii, USA; śpiew, harmonijka, gitara) i
Boba 'The Bear' Hite'a (ur. 26.02.1945 r. w Torrance w stanie Kalifornia; zm. 5.04.1981 r. w Kalifornii USA; śpiew). Wilson, którego z powodu okularów z grubymi szkłami nazywano "Blind Owl" (ślepa sowa), był znany już wcześniej ze swych oryginalnych utworów na harmonijkę. Towarzyszył też Sonowi Housc'owi na albumie Father Of Folk Blues, dzięki któremu na nowo odkryto tego weterana bluesa.
Wilson miał prawdziwą obsesję na punkcie tej muzyki. W wieku dwudziestu kilku lat zgromadził olbrzymią archiwalną kolekcję nagrań bluesowych. Do duetu Wilson-Hite dołączyli
Frank Cook (perkusja),
Stuart Brotman (bas) oraz
Henry Vestine (ur. 25.12.1944 r. w Waszyngtonie, USA; gitara) były członek grupy The Mothers Of Invention.
Swą nazwę zaczerpnęli od nagrania Tommy'ego Johnsona z 1928 r. Wkrótce Brotman opuścił zespół, zastąpiony najpierw przez Marka Andesa, a później przez
Larry'ego Taylora (właśc. Samuel Taylor, ur. 26.06.1942 r. na Brooklynie, w Nowym Jorku)
doświadczonego muzyka sesyjnego, który pracował uprzednio z Jerry Lee Lewisem i grupą The Monkees.
Debiutancki album zespołu był dość obiecujący. Zawierał rzetelne interpretacje takich 12-taktowych standardów jak "Rollin' And Tumblin", ..Dust My Broom" oraz "Bullfrog Blues".
Przybycie nowego perkusisty -
Alfredo Fito (właśc. Adolpho De La Parra, ur. 8.02.1946 r. w Mexico City, Meksyk) zbiegło się w czasie z nabyciem przez grupę większej wiary we własne siły, co natychmiast dało się odczuć na albumie Boogie With Canned Heat. W tym imponującym zestawie znalazł się rozbudowany utwór "Fried Hookey Boogie" - szczególnie lubiany numer koncertowy - oraz hipnotyczna przeróbka utworu Jima Odena ,.0n The Road Again", która w 1968 r. przyniosła grupie notowania w brytyjskiej Top 10 i amerykańskiej Top 20.
Charakterystyczny, łamiący się, wysoki głos Wilsona, wstęp na gitarze brzmiącej jak sitar i akompaniament na harmonijce spowodowały, że wersja ta stała się prawdziwym klasykiem.
Także podwójny album Live'The Blues zawierał kilka wspaniałych fragmentów, w tym czarującą wersję "Pony Blues" Charliego Paltona i 19-minutową kompozycję "Parthenogenesis", ukazującą szczytowe możliwości eksperymentalne kwintetu.
Największą popularność zyskała jednak dokonana przez Wilsona adaptacja piosenki Henry'ego Thomasa "Bulldozer Blues". Solista zachował melodię oryginału, zmienił tekst i tak powstało nagranie "Goin' Up The Country', którego proste przesłanie współgrało z ogólną modą na powrót do natury w latach 60.
Ten refleksyjny utwór wszedł do amerykańskiej i brytyjskiej Top 20 i był jednym z najlepszych lejtmotywów udanego filmu o festiwalu w Woodstock.
W latach 1969-70 Canned Heat nagrali kolejne cztery albumy, z których jeden powstał w porywającej współpracy z mentorem bluesowego boogie Johnem Lee Hookerem, a inny był fascynującym zapisem ich europejskiego tournee z 1970 r.
Album Hallelujah szczycił się jedną z najświetniejszych okładek płytowych, jakie stworzył artysta plastyk George Hunter. Znalazło się też na nim nagranie "Get Off My Back", które z powodu przesadnego stosowania zmian między kanałami stereo służyło entuzjastom sprzętu hi-fi do sprawdzenia prawidłowego ustawienia głośników.
Na płycie Future Blues w składzie Canned Heat pojawił się nowy gitarzysta -
Harvey Mandel (ur. 11.03.1946 r. w Detroit w stanie Michigan).
Zajął on miejsce Henry'ego Vestine, który nie mógł już dłużej pracować z Larrym Taylorem. Zespół w nowym kształcie zanotował kolejne dwa hity w Wielkiej Brytanii: własną wersji "Let's Work Together" Wilberta Harrisona, która doszła do miejsca 2. oraz nagranie "Sugar Bee", które osiągnęło 49. pozycję.
Wkrótce jednak grupą wstrząsnęło samobójstwo Alana Wilsona, którego ciało znaleziono 3 września 1970 r. w ogrodzie domu Hite'a. Śmierć muzyka (na skutek przedawkowania narkotyków) spowodowała zasadniczą rekonstrukcję grupy.
Odeszli Taylor i Mandel, by nawiązać współpracę z Johnem Mayallem. Powrócił Vestine, a nowym basistą został Antonio De La Barreda.
Kwartet w tym składzie nagrał album Historical Figures And Ancient Heads, po czym Barredę zastąpił brat Hite'a - Richard, który uczestniczył już w nagraniu longplaya The New Age z 1973 r.
W trakcie dekady następowały dalsze zmiany, co osłabiało siłę wyrazu formacji. Jedyny pozostały członek-założyciel — Bob Hite — próbował utrzymać zespół na powierzchni, ale nie był w stanie zapewnić mu stałego kontraktu nagraniowego.
Album Human Condition podniósł grupę na duchu, ale wkrótce nadszedł czas zapłaty rachunku za lata zmagań.
5 kwietnia 1981 r. po koncercie w Palamino Club w North Hollywood wielki wokalista (ważył ponad 130 kg) zasłabł i zmarł na atak serca.
Mimo utraty tylu kluczowych członków, nazwa The Canned Heat przetrwała. Spadkobiercy grupy — Larry Taylor i Fito De La Parra z dwoma nowymi gitarzystami: Jamesem Thornburym i Juniorem Watsonem nagrali w 1989 r. album Reheated.
W 1992 r. skład uzupełnił Harvey Mandel.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rollin' and tumblin'/Bullfrog Blues	Canned Heat	07.1967	-	115[4]	Liberty 55 979	[written by McKinley Morganfield][produced by Cal Carter]
On the road again/World In A Jug	Canned Heat	08.1968	8[15]	16[11]	Liberty 56 038	[written by Allen Wilson/Floyd Jones][Producer : Dallas Smith]
Going up the country/ One Kind Favour	Canned Heat	12.1968	19[10]	11[11]	Liberty 56 077	[Writers : Allen Wilson ][Producer : Dallas Smith]
Time was/Low down	Canned Heat	03.1969	-	67[5]	Liberty 56 097	[Written by: Fito De La Parra/Bob Hite/Larry Taylor/Henry Vestine/Alan Wilson ][Producer :Skip Taylor, Canned Heat]
Poor moon/Sic'em pigs	Canned Heat	08.1969	-	119[4]	Liberty 56 127	[Written by: Alan Wilson][Producer :Skip Taylor]
Let' s work together/I'm her man	Canned Heat	10.1970	2[15]	26[11]	Liberty 56 151	[written by Wilbert Harrison][Producer :Skip Taylor, Canned Heat]
Sugar bee	Canned Heat	07.1970	49[1]	-	Liberty 56 170	[written by Eddie Shuler][Producer :Skip Taylor, Canned Heat]
Wooly Bully/My time ain't log	Canned Heat	03.1971	-	105[1]	Liberty 56 217	[written by Domingo Samudio][Producer :Skip Taylor][#2 hit for Sam The Sham and The Pharaohs in 1965]
Rockin' with the king/I don't care what you tell me	Canned Heat	03.1972	-	88[5]	UA 50 892	[Written by: Richard Penniman/Skip Taylor][Producer :Skip Taylor,Jim Taylor ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Canned Heat	Canned Heat	08.1967	-	76[23]	Liberty LST 7526	[produced by Cal Carter]
Boogie with Canned Heat	Canned Heat	02.1968	5[21]	16[52]	Liberty LST 7541	[produced by Skip Taylor, Dallas Smith]
Livin' the blues	Canned Heat	12.1968	-	18[17]	Liberty LST 27 200	[produced by Skip Taylor]
Hallelujah	Canned Heat	08.1969	-	37[15]	Liberty LST 7618	[produced by Skip Taylor]
Cookbook -The best of Canned Heat	Canned Heat	12.1969	8[12]	86[19]	Liberty LST 11 000
Vintage-Canned Heat	Canned Heat	01.1970	-	173[5]	Janus 3009	[produced by Johnny Otis]
Canned Heat '70 Concert Live in Europe	Canned Heat	07.1970	15[3]	133[9][07.71]	Liberty LST 764	[produced by Skip Taylor, Canned Heat]
Future blues	Canned Heat	09.1970	27[4]	59[19]	Liberty LST 11 002	[produced by Skip Taylor, Canned Heat]
Hooker' n' heat	Canned Heat & John Lee Hooker	02.1971	-	73[16]	Liberty LST 35 002	[produced by Bob Hite, Skip Taylor]
Historical figures and ancient heads	Canned Heat	03.1972	-	87[12]	UA 5557	[produced by Skip Taylor, Jim Taylor]