W połowie lat 90-tych wraz z drugim raperem -Webbem założył grupę T.H.E.M. (The Heralds Of Extreme Metaphors). Duet działał krótko, nie pozostawiając za sobą znaczących śladów działalności. Canibusowi udało się jednak niebawem osiągnąć sporą popularność w rejonach Atlanty, przede wszystkim za sprawą imponujących wyczynów freestyle'owych. Stał się gwiazdą mixtape'ów, co nie mogło przejść bez echa na scenie hiphopowej. Przełomem dla Canibusa był 1997 r. Udało mu się wówczas nagrać gościnne zwrotki na albumy Commona, - The Lost Boyz, singiel Wyclefa Jeana (który zarazem otoczył opieką młodego rapera), a także wystąpić u boku Heltah Skeltah i Ras Kassa w kapitalnym nagraniu "Uni-4-orm" ze ścieżki dźwiękowej do filmu "Rhyme & Reason" (reż. Peter Spirer, 1997).
Naprawdę głośno o Canibusie stało się jednak dopiero, gdy znieważył go legendarny LL Cool J, usuwając zwrotki młodego rapera z remiksu do utworu "4, 3, 2,1". Podrażnione ambicje i aspiracje Williamsa nakazały mu rozpocząć beef z wielkim gwiazdorem, którego efektem był m.in. doskonały utwór "Second Round K.O." (z gościnną przemową Mike'a Tysona) i szacunek ze strony hiphopowego środowiska, które jednogłośnie okrzyknęło Canibusa najciekawszym młodym wykonawcą na scenie hiphopowej. Nagrany pod producencką opieką Wyclef Jeana debiut rapera, album "Can-I-Bus", ukazał się jesienią 1998 r. Nie sprostał on wielkim oczekiwaniom, ukazując co prawda ogromny liryczny potencjał i wielką charyzmę, zawodząc za to od strony muzycznej. Poprzeczka, którą ustanowił sam sobie za sprawą wcześniejszych dokonań z czasów działania w podziemiu, okazała się za wysoka - takie było zdanie większości krytyków.
Po niepowodzeniu debiutanckiego krążka Canibus rozstał się z Wyclefem i swój drugi album "2000 B.C." nagrał już z pomocą innych producentów (m.in., lrv Gottiego, JuJu z The Beatnuts i Tyrone'a Fyffe'a). Pomimo szumnych zapowiedzi i buńczucznego tytułu (znaczył on 2000 before Canibus) płyta okazała się klapą, przechodząc niemal zupełnie bez echa. Choć jego rymy wciąż były klasą dla siebie, wielu fanów i recenzentów uznało je za przeintelektualizowane i trudne do zrozumienia dla przeciętnego odbiorcy. Mocno krytykowano też warstwę muzyczną albumu, próbującą na siłę połączyć klasyczne hiphopowe brzmienie z tzw. nu-schoolowym nurtem produkcji.
W końcu 2000 r. raper rozwiązał umowę z Universalem i powrócił do głębokiego podziemia. Kolejne albumy wydał już własnym sumptem - w 2001 r. był to krążek "C True Hollywood Stories" (dystrybucja Archives), w 2002 r. "Mic Club: The Curriculum", zaś w 2003 r. "Rip The Jacker" (oba dystrybuowane przez Babygrande). Nie odbiły się one jednak szerokim echem, spychając Canibusa do grupy raperów uznawanych za wielkie, ale niestety niespełnione nadzieje amerykańskiej sceny hiphopowej. Sytuacji w żadnym stopniu nie poprawiły dwa kolejne krążki rapera, wydane w niedługim odstępie czasu w 2005 r. - "Hip-Hop For Sale" (Babygrande) oraz "Mind Control" (Gladiator).
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
4,3,2,1 | LL Cool J feat Method Man,Redman,DMX,Canibus and Master P | 12.1997 | - | 75[12] | Def Jam Recordings 314 568 321-1 | [produced by Erick Sermon ][24[20].R&B Chart] |
Second Round K.O. | Canibus | 04.1998 | 35[6] | 28[15] | Universal 56175 | [written by Germaine Williams][produced by Wyclef Jean][13[20].R&B Chart] |
How Come | Youssou N'Dour and Canibus | 10.1998 | 52[1] | - | Interscope INT 95598 | [utwór z filmu "Bulworth"] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Can-I-Bus | Canibus | 09.1998 | 43[3] | 2[7] | Universal 53 136 | [platinum-US]][produced by Canibus, Wyclef Jean] |
2000 B.C. (Before Can-I-Bus) | Canibus | 07.2000 | 124[1] | 23[7] | Universal 159 054 | [produced by Ty Fyffe] |
Rip the Jacker | Canibus | 07.2003 | - | 194 | Babygrande 5 | [produced by Stoupe the Enemy of Mankind] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz