Z archiwum...rocka : lutego 2017

wtorek, 28 lutego 2017

Alesso

Alesso, właśc. Alessandro Lindblad (ur. 7 lipca 1991r w Sztokholmie) - szwedzki DJ i producent muzyczny pochodzenia włoskiego. Jego twórczość początkowo przeważała w tech house, obecnie - progressive house.
Alesso przygodę z muzyką rozpoczął jako 10 latek, kiedy jako prezent urodzinowy otrzymał swój pierwszy syntezator. W 2010 roku, jako 18-latek nakładem szwedzkiej Joia Records wydano jego pierwsze trzy pierwsze oficjalnie wydane produkcje powstałe w klimatach tech house i house - Workaholic, Moma i Think It's Time.
Wytwórnia należąca do Luciano Ingrosso, wuja znanego szwedzkiego DJ-a Sebastiana Ingrosso była jednak pierwszym stopniem w karierze młodego Szweda. W 2011 roku Alesso w przypadkowy sposób 'podrzucił' Sebastianowi Ingrosso swoje demo zawierające jego nową produkcję - utwór Dynamite. Produkcja tak spodobała się Ingrosso, że postanowił włączyć Szweda do swojej wytwórni Refune Records i wydać ją oficjalnie jako część Extended Playa, w którego skład później wszedł także utwór Nillionaire.
Kamieniem milowym w karierze Alesso był wspólny utwór z Ingrosso pt. Calling, który spowodował, że o młodym Szwedzie usłyszał cały klubowy świat. 3 miesiące wcześniej - remix do utworu Pressure zyskał uznanie wielu znanych DJ-ów z całego świata. W 2012 roku na antenie brytyjskiego radia BBC Radio 1 Alesso zagrał swój pierwszy Essential Mix. Rok ten upłynął także pod znakiem produkcji Calling wzbogaconej o wokal amerykańskiego wokalisty Ryana Teddera, a także produkcji Years i City of Dreams z gościnnym udziałem odpowiednio Amerykanina Matthew Koma i Dirty Southa.

W 2011 roku Alesso pierwszy raz pojawił się w rankingu DJ Mag zajmując 70 miejsce. Rok później - uplasował się na miejscu 20.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Calling (Lose My Mind)	Alesso with Sebastian Ingrosso featuring Ryan Tedder	06.2012	19[4]	-	UMTV GBJ4B 1200056	[written by Ryan Tedder, Sebastian Ingrosso, Alesso, Matthew Koma][produced by Sebastian Ingrosso, Alesso]
Under Control	Alesso with Calvin Harris featuring Hurts	12.2013	1[1][16]	103	Columbia GBARL 1301189	[gold][written by Calvin Harris, Alessandro Lindblad, Theo Hutchcraft][produced by Calvin Harris, Alesso]
If I Lose Myself	Alesso vs. OneRepublic	01.2014	8[14]	-	Interscope USUM 71303190	[silver-UK][written by Ryan Tedder, Brent Kutzle, Zach Filkins, Benny Blanco][produced by Alesso]
Tear The Roof Up	Alesso	10.2014	-	-	Universal 0060254705418 [Szwe]	[written by Adam Baptiste, Alessandro Linblad, Klas Åhlund][produced by Alessandro Lindblad][24[8].Hot Dance/Electronic Songs]
Heroes (We Could Be)	Alesso featuring Tove Lo	01.2015	6[28]	31[20]	Virgin USUM 71411636	[gold-UK][platinum-US][written by Alessandro Lindblad, Tove Lo ,David Bowie, Brian Eno][produced by Alesso][2[30].Hot Dance/Electronic Songs]
Cool	Alesso featuring Roy English	05.2015	10[9]	-	Virgin USUG 11500056	[silver-UK][written by Alessandro Lindblad, Brandon Wronski, Mich Hansen, Lucas Seco, Damon Reinagle, Peter Wallevik, Daniel Davidsen ][produced by Alesso][14[20].Hot Dance/Electronic Songs]
If It Wasn't For You	Alesso	05.2015	-	-	-	[35[1].Hot Dance/Electronic Songs]
Scars	Alesso Alesso Featuring Ryan Tedder	06.2015	-	-	-	[40[1].Hot Dance/Electronic Songs]
Sweet Escape	Alesso Featuring Sirena	09.2015	-	-	Universal Music	[written by Alessandro Lindblad,Elsa "Sirena" Carmona Oljelund,Lotus IV][produced by Alesso][26[13].Hot Dance/Electronic Songs]
I Wanna Know	Alesso featuring Nico & Vinz	07.2016	142	-	Universal Music	[written by Alessandro Lindblad, Kahouly Nicolay Sereba, Ozzy Jaquesson Sowe, Vincent Dery][produced by Alessandro Lindblad][13[20].Hot Dance/Electronic Songs]
Take My Breath Away	Alesso	12.2016	-	-	Virgin	[written by Alessandro Lindblad, Atlas, Dillon Francis][produced by Alesso, Dillon Francis][27[17].Hot Dance/Electronic Songs]
Falling	Alesso	02.2017	72[1]	-	Virgin GBUM 71606806	[written by Alessandro Lindblad, Kinda Ingrosso][produced by Alessandro Lindblad][29[2].Hot Dance/Electronic Songs]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Forever	Alesso	05.2015	24[2]	30[2]	Virgin 4733868	[produced by Alesso, Calvin Harris]

poniedziałek, 27 lutego 2017

Mura Masa

Mura Masa to zaledwie 19-letni Alex Crossan, który od kilku miesięcy jest na ustach wszystkich! BBC umieściło go na 5. miejscu swojej prestiżowej listy Sound of 2016, a rywalizujące na co dzień serwisy Spotify i Apple zgodnie stwierdziły, że należy mu się etykietka „One to Watch”.

Historia Mura Masy przywraca optymizm i wiarę w pokolenie internetu. Alex dorastał na małej brytyjskiej wyspie Guernsey, gdzie wszyscy znają wszystkich. Na najbliższy koncert trzeba było jechać do oddalonego aż o 5 godzin promem Southampton. Wychowany z jednej strony na płytach Joni Mitchell swojej mamy, a z drugiej na hard rockowych kapelach taty, miał możliwość zgłębić tajniki zarówno klasycznego jak i bardziej eksperymentalnego komponowania.

Prawdziwym odkryciem dla Alexa okazała się jednak elektronika, a dokładniej Hudson Mohawke, a potem James Blake. Stało się dla niego jasne, że nawet utwory nagrane w zaciszu własnego pokoju, mają szansę poruszyć świat. Pierwsze kompozycje Mura Masy trafiły do sieci prawie 2 lata temu, a ich popularność bardzo szybko wyszła poza cztery ściany jego pokoju i całej wyspy Guernsey.

Zafascynowany kulturą Azji zdecydował się przyjąć pseudonim Mura Masa. Wkrótce też pojawiła się możliwość współpracy z Shurą, Nao i Jayem Prince’em - w ten sposób powstały pierwsze nagrania Mura Masy jak „Love For That” i EP-ka „Someday Somewhere”.W oczekiwaniu na debiutancką płytę Mura Masa prezentuje swoje kolejny fenomenalny singiel - „What If I Go?”. Utwór to radosny miks akustycznych brzmień z bardzo nowoczesną elektroniką, w którym gościnnie na wokalu możemy usłyszeć Bonzai.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
What If I Go?	Mura Masa featuring Bonzai	04.2016	-	-	Anchor Point	[39[1].Hot Dance/Electronic Songs]
Love$ick	Mura Masa featuring A$AP Rocky	11.2016	59[14]	-	Polydor GBUM 71605141	[platinum-UK][gold-US][18[20]. Hot Dance/Electronic Songs][written by Alex Crossan,Rakim Mayers][produced by Mura Masa]
Bbycakes	Mura Masa with Lil Uzi Vert and PinkPantheress featuring Shygirl	03.2022	71[1]	-	Polydor GBUM 72200925	[written by Liana Caruana,Alexander Crossan,Nicholas Gallante,Blane Muise,Marc Portelli,PinkPantheress,Symere Woods][produced by Mura Masa]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Mura Masa	Mura Masa	07.2017	19[2]	192[1]	Polydor 5762314	[silver-UK][produced by Mura Masa ]
R.Y.C	Mura Masa	01.2020	23[1]	-	Polydor 825011	[produced by Mura Masa ]

Armin van Buuren

Armin van Buuren (ur. 25 grudnia 1976r w Lejdzie) – holenderski DJ, producent muzyki trance, z wykształcenia prawnik. W zestawieniu DJ Mag Top 100 Armin van Buuren uzyskał pierwsze miejsce w latach 2007–2010 i 2012, drugie w 2006, 2011 i 2013, trzecie w latach 2003–2005 i 2014, czwarte w 2015 i 2016, piąte w 2002oraz dwudzieste siódme w 2001 roku. Obecnie prowadzi w radiu cotygodniowy show „A State of Trance” (ASOT), które jest najchętniej słuchanym show radiowym na świecie z przeszło 30 milionami słuchaczy tygodniowo w ponad 40 krajach.
Armin van Buuren urodził się 25 grudnia 1976 w Lejdzie w Holandii, natomiast dorastał w Koudekerk aan den Rijn. Pochodzi z umuzykalnionej rodziny. Jego ojciec był kolekcjonerem albumów muzycznych, a brat Eller van Buuren jest gitarzystą. Komponowanie muzyki rozpoczął we wczesnych latach dzieciństwa od tworzenia miksów na komputerze.

Zainteresowanie syntetycznymi dźwiękami nastąpiło pod wpływem fascynacji twórczością Klausa Schulze i Jeana Michela Jarre’a. Kiedy skończył 16 lat, dostał sampler Akai S-01 z wejściem mono. W 1995 roku pierwszy raz koncertował w klubie studenckim Nexus położonym niedaleko Leiden University. W międzyczasie przeniósł swoje studio nagraniowe z sypialni do studia wytwórni muzycznej, gdzie pierwszymi utworami jakie skomponował były m.in. „Touch Me” i „Communication”.
W 1995 roku wspólnie z wytwórnią Cyber Records wydał przebój „Blue Fear”, który był jego pierwszym dużym sukcesem, a 2 lata później został wydany jako singel.

Wspólnie z wytwórnią United Recordings w roku 1999 założył własną markę Armind. Ich pierwszym przedsięwzięciem było zorganizowanie koncertu „One”. Drugi koncert pod hasłem „Touch me” przeznaczony był dla wypromowania wschodzących gwiazd muzyki tanecznej. W tym samym roku poznał Dave’a Lewisa - odpowiedzialnego za początek kariery m.in. Tiësto i Ferry’ego Corstena. Lewis przedstawił go jako DJ-a w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych. We współpracy z Tiësto nagrał utwór „Eternity”, który następnie został sprzedany na licencji wytwórni Paula van Dyka „Vandit Records” i powtórnie wydany tego samego roku. Armin van Buuren razem z Ferrym Corstenem skomponowali track „Exhale”, który znalazł się w albumie System F. W Armind wydawał także w 2001 Perpetuous Dreamer swój album The Sound of Goodbye. W późniejszym czasie nagrał dwa remiksy Madison Avenue „Don’t Call Me Baby” i Wamdue Project „King of My Castle”, które zostały wydane w United Recordings. W 2002 roku muzyk zajął piąte miejsce na liście TOP 100 najpopularniejszych DJ-ów według DJ Magazine.

Pod koniec 2003 roku, w klubie The Hague van Buuren ustanowił światowy rekord w zagraniu najdłuższego seta, który trwał 12 godzin i 30 minut. W tym samym roku wydał także swój debiutancki album „76”.

W roku 2005 otrzymał nagrodę za Najlepszy Show Radiowy oraz tytuł Najlepszej Kompilacji dla A State of Trance 2004 otrzymany podczas Miami Winter Music Conference Awards. W tym samym roku wspólnie z Weezer, Cocteau Twins, The Chemical Brothers, Keane, Nine Inch Nails, New Order i The Prodigy wystąpił na żywo na festiwalu LA’s Coachella. Regularnie koncertuje w Wielkiej Brytanii, w takich klubach jak: Passion, Godskitchen, Gatecrasher, Slinky, Peach. Poza Wielką Brytanią występuje również na Ibizie, Krecie, w Helsinkach, Tokio, a także w Jerozolimie. W międzynarodowym głosowaniu Trance Awards 2006 Armin van Buuren otrzymał nagrody za najlepszą kompilację („A State Of Trance 2005”), najlepszy radiowy show („A State Of Trance – Armin van Buuren”), najlepszy teledysk trance („Shivers”) oraz otrzymał tytuł najlepszego DJ-a i najlepszego rezydenta (w Amnesia Club na Ibizie). Singel „Serenity” w 2005 roku stał się hymnem Sensation White.

W niedzielę rano, 24 lipca 2011 na świat przyszła pierwsza córka Armina van Buurena, Fenna.

W 2012 roku powstał film dokumentalny A Year with Armin van Buuren, którego reżyserami są Oscar Verpoort i Max Maloney. Kamera przez rok towarzyszyła Arminowi van Buurenowi w trasie, ukazując codzienne życie dj’a - w domu prywatnym, w podróży, w hotelowych pokojach oraz na wielkich imprezach masowych. Premiera miała miejsce 30 października 2012 roku.

Na początku 2013 roku wraz z wokalistką Fiorą skomponował utwór „Waiting for the Night”, który ukazał się na ścieżce dźwiękowej do holenderskiej komedii romantycznej Verliefd op Ibiza. 30 kwietnia tego samego roku muzyk z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej Royal Concertgebouw Orchestra wystąpił podczas uroczystości zaprzysiężenia króla Niderlandów, Wilhelma Aleksandra.

Przed swoim występem podczas festiwalu Tomorrowland, 27 lipca 2013 roku, Armin van Buuren ogłosił, że parę godzin wcześniej na świat przyszło jego drugie dziecko – syn Remy, któremu zadedykował swój set.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Sound Of Goodbye	Armin van Buuren pres. Perpetuous Dreamer	12.2002	76[3]	-	Cream CREAM 6121	[written by A. Van Buuren, Fuel To Fire][produced by A. Van Buuren, Fuel To Fire]
Yet Another Day	Armin van Buuren featuring Ray Wilson	05.2003	70[2]	-	Nebula NEBCD0 42	[written by Armin van Buuren, Ray Wilson][produced by Ray Wilson]
Burned With Desire	Armin van Buuren featuring Justine Suissa	03.2004	45[8]	-	Nebula NEBCD0 45	[written by Armin van Buuren, Justine Suissa][produced by Armin van Buuren]
Blue Fear 2004	Armin van Buuren	08.2004	52[2]	-	Nebula NEBCD0 61	[written by Armin van Buuren][produced by Armin van Buuren]
Intruder / Pound	Armin van Buuren	09.2004	144[3]	-	Armind armd 1009 [Holl]	[written by Armin van Buuren, M.I.K.E.][produced by Armin van Buuren, M.I.K.E.]
Shivers / Serenity	Armin van Buuren	07.2005	72[5]	-	Nebula NEBCD0 69	[written by Armin van Buuren,Adrian Broekhuyse, Raz Nitzan][produced by Armin van Buuren]
Control Freak	Armin van Buuren	07.2006	191[1]	-	Nebula NEBCD0 88	[written by Armin van Buuren][produced by Armin van Buuren]
Love You More	Armin van Buuren feat. Racoon	11.2006	108[2]	-	Nebula NEBCD0 88	[written by Bart van der Weide, Dennis Huige, Paul Bukkens, Stefan de Kroon][produced by Armin van Buuren]
Not Giving Up On Love	Armin van Buuren vs Sophie Ellis-Bextor	09.2010	165[1]	-	Armind ARMD 1080V [Holl]	[written by Miriam Nervo, Olivia Nervo, Sophie Ellis-Bextor, Armin van Buuren, Benno de Goeij][produced by Armin van Buuren, Benno de Goeij]
In & Out Of Love	Armin van Buuren feat. Sharon den Adel	11.2010	198[1]	-	All Around The World GLOBE1429	[written by Armin van Buuren, Benno de Goeij, Sharon den Adel][produced by Armin van Buuren, Benno de Goeij]
This Is What It Feels Like	Armin van Buuren featuring Trevor Guthrie	05.2013	6[19]	96[1]	Positiva/Virgin NLF 711304214	[written by Armin van Buuren, Benno de Goeij, Jenson Vaughan, Trevor Guthrie, John Ewbank][produced by Armin van Buuren][10[29].Hot Dance/Electronic Songs]
Save My Night	Armin van Buuren	01.2014	85[1]	-	Positiva NLF 711312049	[20[2].Hot Dance/Electronic Songs]
Ping Pong	Armin van Buuren	05.2014	-	-	Armada ARMA 382 [Holl]	[written by Armin van Buuren, Benno de Goeij][produced by Armin van Buuren, Benno de Goeij][33[5].Hot Dance/Electronic Songs]
Another You	Armin van Buuren	05.2015	-	-	Armind ARMD1224 [Holl]	[written by Armin van Buuren, Benno De Goeij, Dennis Princewell Stehr, Niels Geusebroek][produced by Armin van Buuren, Benno De Goeij][21[20].Hot Dance/Electronic Songs]
Strong Ones	Armin van Buuren Featuring Cimo Frankel Embrace	11.2015	-	-	Armind ARMD 1251 [Holl]	[47[1].Hot Dance/Electronic Songs]
I Need You	Armin van Buuren & Garibay Featuring Olaf Blackwood	02.2017	191[1]	-	Armind ARMD 1331 [Holl]	[49[2].Hot Dance/Electronic Songs]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Imagine	Armin van Buuren	05.2008	-	157[1]	Ultra UL 1666-2	[produced by Armin van Buuren, Benno de Goeij, Adrian Broekhuyse, Raz Nitzan, Geert Huinink, Sean Tyas]
Mirage	Armin van Buuren	09.2010	113[1]	148[1]	Ultra UL 2424-2	[produced by Armin van Buuren ,Benno de Goeij, Olivia Nervo, Miriam Nervo, Raz Nitzan, Adrian Broekhuyse, Ferry Corsten]
Intense	Armin van Buuren	05.2013	37[3]	65[2]	Positiva CDV 3103	[produced by Armin van Buuren, Benno de GoeijJenson Vaughan]

Früt of the Loom

Mało znana grupa z rockowej sceny Detroit póżnych lat 60-tych powszechnie kojarzona z zespołami będącymi prekursorami punka takimi jak MC5 czy Stooges.W jej skład wchodzili:wokalista Panama Red, gitarzysta Crunchy Chrystals, basista John Kozmo i perkusista Snidely Whiplash.
Jako pierwsza prawdopodobnie grupa hippie w mieście przemysłu samochodowego,poprzedzała sławniejszych swoich krajanów-Commander Cody and His Lost Planet Airmen.Swój debiut płytowy zarejestrowała singlem "One Hand in Darkness" w 1967 roku.W póżniejszym okresie skracają swoją nazwę do Frut,stając się podstawową atrakcja lokalnej sceny koncertowej końca dekady.
Wydanie ich debiutanckiego albumu Keep on Truckin' w 1971r i rok póżniej Spoiled Rotten było już tylko łabędzim śpiewem zespołu ,który wkrótce przestał istnieć.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [US]	Komentarz
One Hand in the Darkness / A Little Bit of Bach	Früt of the Loom	.1967	-	-	Loom 67-101	[written by Bob Holley]

Del-tinos

Gdyby nie charyzmatyczny lider i gitarzysta tej grupy pewnie by zniknęła w otmętach historii rocka garażowego.Jak każdy licealny band miała skromne początki.Rodzina Kody mieszkała w rolniczym miasteczku Manchester w stanie Michigan.Jako fan rocka w roliczym otoczeniu był trochę nie na miejscu,ale spotkał drugiego fana rocka,Rusty Creecha na dodatek grającego na gitarze.Parę miesięcy póżniej Cub zdecydował się grać na gitarze po mało fortunnym początku prób gry na perkusji.Wkrótce potem ich duet przekształcił się w tercet po dokoptowaniu perkusisty Douga Hankesa i wyruszył z Manchester do Cincinnati w Ohio.
Na początku 1963r zespół odbył swoją pierwszy występ,ale bez Creecha,którego obezwładniła trema.Satysfakcja z udanego koncertu przekonała ich do stworzenia zespołu z prawdziwego zdarzenia.Nazwali się Del-Tines i grali tzw.teen-rock w swoim rodzinnym stanie,zdobywając coraz większą rzeszę fanów i nawiązując przyjażnie z członkami innych lokalnych zespołów.Szczególnie polubili Adriana członka Hesitations,którzy jak póżniej przyznali byli dla nich wzorem do naśladowania.Zmienili swój styl na twarde rockowe granie i w końcu 1963r nagrali swój pierwszy singiel w United Sound Studios w Detroit zawierający cover piosenki Roy'a Orbisona "Go! Go! Go!".
W ciągu następnego roku godzili granie koncertów i naukę,bawiąc się domowym nagrywaniem muzyki.Cub zafascynował się w tym okresie bluesem i zaczął jego elementy wprowadzać do muzyki zespołu.W 1965r nagrywają swój kolejny singiel w Sonic Records "Nightlife/Pa Pa Ooh Mau Mau".Wiosną Koda kończy liceum i zaczyna studia na Michigan State University w East Lansing,co powodowało tylko okazjonalną obecność na próbach Del-Tinos.W 1966r grają jako stały zespół w klubie Coca Coli i nagrywając na kolejną płytę sesję w piwnicy Adriana.Na krążku znalazły się dwa standarty "Ramblin' on my mind" i "I got my mojo working".To był pożegnalny bilet zespołu ,którego drogi wkrótce rozeszły się.
Cub Koda jako jedyny członek Del-Tinos pozostał w muzycznym biznesie zdobywając popularność jako członek Brownsville Station i autor ich przeboju-"Smokin' in the Boy's Room" .Po rozpadzie tego ostatniego nagrywa solo,a także gra bluesa z grupą towarzyszącą Hot Dog Taylorowi-The Houserockers.Pracuje też jako dziennikarz muzyczny w Goldmine,a póżniej w internetowej witrynie All Music Guide.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [US]	Komentarz
Go! Go! Go!/Ramrod	Del-tinos	.1963	-	-	Del-Tino 100	[written by Orbison]
Nightlife/Pa Pa Ooh Mau Mau	Del-tinos	.1965	-	-	Sonic S-1451	[written by R. Creech, M. Koda]
Ramblin' On My Mind/I Got My Mojo Workin'	Del-tinos	.1966	-	-	Del-Tino 200	-

Thornetta Davis

Wokalistka soulowa nie stroniąca jednak od bluesa z Detroit.Zaczęła swoją karierę w wieku 15-tu lat,wystepując w konkursach amatorskich.Była członkinią grupy wokalnej Chanteuse wykonującej covery Pointer Sisters i Emotions.Zwróciła na siebie uwagę występując od 1987r w soulowym bandzie "Lamont Zodiac and The Love Signs".Krótko po tym została liderką tegoż zespołu,po zmianie nazwy na "The Chisel Brothers featuring Thornetta Davis".W 1991r śpiewała chórki w funk metalowym bandzie Big Chief,nagrywając z nimi LP Face and Mack Avenue Skull Game dla Sub Pop.
W 1996r wydała swój pierwszy album solowy "Sunday Morning Music" dla znanej wytwórni z Seattle-Sub Pop.Piosenka "Cry" z tego albumu była tematem muzycznym w serialu "Rodzina Soprano".Otwierała koncerty wielu gwiazd rhythm'n'bluesa minn.Ray'a Charlesa, Gladys Knight, Smokey'a Robinsona, Etty James, Buddy Guy'a, Koko Taylora.Do historii przeszedł jej występ otwierający koncert Bonnie Raitt otwierający festiwal Michigan's Ann Arbor Blues & Jazz w 1992r.W 2001r została rekomendowana do Detroit Music Hall of Fame.

niedziela, 26 lutego 2017

Yorkshires

Lokalna grupa z Detroit o sporej popularności działajaca w połowie lat 60-tych.Ich singiel And you're mine był przyzwoita próbą garażowego grania.

Dwa inne utwory:Hey Hey Hey i I'll Go Crazy znalazły się na składance Best Of The Hideouts (Hideout 1002) wydanej w 1965r.Wcześniej były przeznaczone do wydania na singlu dla filii Hideout,Punch Records,ale nigdy nie doszło do wydania tej płyty.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [US]	Komentarz
And You're Mine/Tossed Aside	Yorkshires	.1965	-	-	Westchester W-1000	[written by Bruce Alpert][produced by A DoBru Production]
Hey, Hey, Hey / I'll Go Crazy	Yorkshires	.1965	-	-	Punch	-

Thompson Square

Thompson Square jest amerykańskim duetem country w składzie: mąż i żona ;Keifer i Shawna Thompson. Podpisali kontrakt nagraniowy z Stoney Creek Records, wytwórnią siostrzaną Broken Bow Records.W styczniu 2010 roku duet wydał dwa albumy, które przyniosły łącznie dziesięć singli na liście country. Spośród tych singli, dwa - "Are You Gonna Kiss Me or Not" i "If I Didn't Have You " - osiągnęły numer 1.
Keifer Thompson urodził się i dorastał w Miami, Oklahoma . Jego ojcem jest Darien Thompson. Spotkał Shawn, rodem z Chatom, Alabama , na konkursie śpiewu w Nashville, Tennessee . Oboje pracowali jako artyści solowi, przed podjęciem decyzji,by utworzyć duet. W 2007 roku śpiewali chórki na Right About Now,Ty Herndona .
Thompson Square podpisali kontrakt z Stoney Creek Records, oddziałem Broken Bow Records , w styczniu 2010 roku.Duet wydał swój debiutancki singiel "Let's Fight" w połowie 2010 roku. Piosenka zadebiutowała na Hot Country Songs w tygodniu kończącym się 5 czerwca 2010 roku.

W dniu 12 lipca 2010 roku duet wydał swój drugi singiel "Are You Gonna Kiss Me or Not". David Lee Murphy był współautorem tego utworu z Jimem Collinsem . Stał się pierwszym numerem 1 duetu na Hot Country Songs i został certyfikowany podwójną platyną przez Recording Industry Association of America . Debiutancki album duetu został wydany w dniu 8 lutego 2011r. Został on wyprodukowany przez New Voice Entertainment , zespołem produkcyjnym, który obejmuje członków road bandu Jasona Aldeana . Trzeci singiel " I Got You " został wydany 9 maja 2011r i osiągnął 8 miejsce na listach country. Thompson Square napisali tę piosenkę z Jasonem Sellersem i Paulem Jenkinsem. Ich czwarty singiel, "Glass ", napisany przez Rossa Coppermana i Jona Nite , został wydany w dniu 30 stycznia 2012 roku i zadebiutował jako numer 15.

Piąty singiel, "If I Didn't Have You ",miał swój debiut pod koniec 2012 roku i osiągnął numer jeden na Country Airplay w maju 2013. Duet napisał tę piosenkę z Sellersem i Jenkinsem. Był singlem z ich drugiego albumu Stoney Creek,Just Feels Good , który ukazał się 26 marca 2013r. Drugi singiel z albumu, "Everything I Shouldn't Be Thinking About ", został wydany w dniu 10 czerwca 2013r. Thompson Square oraz Murphy napisali tę piosenkę z Brettem Jamesem , a na początku 2014 roku,który stał się czwartym hitem duetu w Top 10 . Trzeci singiel, "Testing the Water", został wydany w dniu 21 kwietnia 2014 roku, choć już po dwóch miesiącach "I Can't Outrun You", został wydany jako czwarty singiel w dniu 23 czerwca 2014 roku, ale nie wszedł do Top 40.

Duet zdobył 2013 Academy of Country Music Award za Vocal Duo Year.Pierwszy singiel Thompson Square po prawie roku, " Trans Am ", ukazał się w marcu 2015 roku osiągając 44 miejsce na listach Country Airplay. W dniu 4 sierpnia 2015 roku, duet ujawnił ,że spodziewają się pierwszego dziecka.Drugi singiel z albumu "You Make It Look So Good", wydany został w dniu 13 czerwca 2016 r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [US]	Komentarz
Let's Fight	Thompson Square	04.2010	-	-	Stoney Creek	[58[4].Country Chart]
Are You Gonna Kiss Me or Not	Thompson Square	04.2011	-	32[20]	Stoney Creek	[2x-platinum-US][written by Jim Collins,David Lee Murphy][produced by New Voice Entertainment][1[40].Country Chart]
I Got You	Thompson Square	12.2011	-	68[18]	Stoney Creek	[written by Kiefer Thompson,Shawna Thompson,Jason Sellers,Paul Jenkins][produced by New Voice Entertainment][8[30].Country Chart]
Glass	Thompson Square	07.2012	-	84[11]	Stoney Creek	[written by Ross Copperman,Jon Nite][produced by New Voice Entertainment][15[29].Country Chart]
If I Didn't Have You	Thompson Square	05.2013	-	49[20]	Stoney Creek	[gold-US][written by Keifer Thompson, Shawna Thompson, Jason Sellers, Paul Jenkins][produced by New Voice Entertainment][7[29].Country Chart]
Everything I Shouldn't Be Thinking About	Thompson Square	03.2014	-	69[12]	Stoney Creek	[written by Keifer Thompson, Shawna Thompson, David Lee Murphy, Brett James ][produced by New Voice Entertainment][15[26].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Thompson Square	Thompson Square	02.2011	-	15[32]	Stoney Creek BB-76772	[gold-UK][produced by New Voice Entertainment][3.Country Chart]
Just Feels Good	Thompson Square	04.2013	-	13[10]	Stoney Creek SC-76657W	[produced by New Voice Entertainment][4.Country Chart]
27	XL Recordings XLCD 755	[produced by Robbie Chater,Tony Di Blasi]

Keri Hilson

Autorka wielu przebojowych piosenek z pogranicza r&b i hip-hopu na przestrzeni ostatnich kilku lat, próbująca swoich sił także jako wokalistka. Keri Hilson pisze utwory na zamówienie indywidualnych twórców od 2001 r. Teksty i melodie jej autorstwa wykorzystała prawdziwa czołówka brzmień r&b i rap. Wśród najbardziej znanych nagrań napisanych przez Hilson znajdują się m.in. "Wait a Minute" Pussycat Dolls, "Take Me as I Am" Mary J. Blige, "Ice Box" Omariona, "Redlight" Ushera oraz "Pimpin All Over the World" Ludacrisa i Bobbyego Valentino.
Jej kompozycje można znaleźć także w dyskografiach takich tuzów, jak Toni Braxton, Jennifer Lopez, Britney Spears, 3LW, Ciara i Diddy.
Pierwszym utworem, na jakim można było usłyszeć śpiewającą Keri, było napisane przez twórczynię przebojowe nagranie "Hey Now (Mean Muggin')" z wydanej w grudniu 2004 r. płyty Weapons of Mass Destruction Xzibita. Artystka często dogrywała chórki do pisanych przez siebie piosenek. Obdarzona intrygującym, seksownym głosem Hilson dała się poznać szerszej grupie fanów po nawiązaniu bliższej współpracy z Timbalandem. Keri pojawiła się gościnnie w czterech nagraniach z bestsellerowego wydawnictwa Timbo Shock Value z 2006 r: "Miscommunication", "Scream" (razem z Nicole Scherzinger), "Hello" (dostępnym w rozszerzonej wersji krążka) i imprezowym bangerze "The Way You Are" (#3 w USA).
Futurystyczne r&b autorstwa Timbalanda stanowiło wspaniałą płaszczyznę do przedstawienia wokalnych talentów Hilson. Cukierkowy, delikatny głos artystki można było następnie słyszeć w nagraniach takich raperów, jak Rich Boy ("Good Things"), Diddy ("After Love"), Nas ("Hero") i Lloyd Banks ("Help").
Premiera pełnogrającego debiutu Hilson w roli wokalistki została zapowiedziana na połowę roku 2008. Wydawnictwo, wstępnie zatytułowane In a Perfect World, promował singiel "Energy", utrzymany w modnym stylu łączenia brzmień syntezatorów i żywych instrumentów. Materiał do września 2008 r. nie doczekał się jednak premiery.

Debiutancki album Keri Hilson, In a Perfect World... ukazał się w marcu 2009 roku. W jednym z wywiadów Hilson wyjaśniła koncepcję tytułu nadanemu krążkowi - "to moja droga do tego, by uświadomić ludzi z faktem, że nikt i nic na świecie nie jest doskonałe. Żaden z nas nie uniknie ciężkich związków, czy rozterek miłosnych. Bardzo ważne było dla mnie stworzenie piosenek, które będzie można powiązać z rzeczywistością. Nie chciałam stworzyć krążka, który ukazywałby mnie perfekcyjną, bo po prostu nikt taki nie jest i nie będzie".
Wydawnictwo zadebiutowało na pozycji #4 notowania Billboard 200 w pierwszym tygodniu od premiery sprzedając się w postaci 94.000 egzemplarzy. Album odznaczony certyfikatem złotej płyty w Stanach Zjednoczonych, promowany był przez pięć singli między innymi głównym "Energy" oraz "Knock You Down", który znalazł się na Top 10 notowań w większości krajów świata. Reedycja krążka wydana na początku 2010 roku w wybranych krajach Europy promowana była przez kompozycję "I Like", która znalazła się na ścieżce dźwiękowej niemieckiej komedii romantycznej Zweiohrküken. Singel zyskał na sukcesie zajmując szczyt oficjalnego notowania najpopularniejszych utworów w Niemczech.

W międzyczasie promocji swego debiutanckiego krążka, Hilson gościnnie użyczyła swego wokalu w takich piosenkach jak "Medicine" Pliesa, "Everything, Everyday, Everywhere" Fabolousa, "Hero" Nasa, "Hold My Hand" Seana Paula oraz "Superhuman" Chrisa Browna.

Pod koniec roku 2009 wokalistka rozpoczęła prace nad drugim albumem studyjnym, No Boys Allowed. W jednym z wywiadów Hilson wyznała, iż większość materiału na krążek wyprodukowali Polow da Don i Timbaland, zaś inspiracją do stworzenia wydawnictwa była afrykańska muzyka, kultura oraz krajobrazy. Pierwszym singlem promującym zestawienie został utwór "Breaking Point", który wyprodukowany przez Timbalanda ukazał się we wrześniu 2010. Miesiąc później światło dzienne ujrzała piosenka "Pretty Girl Rock". Z powodu braku sukcesu komercyjnego singli, wytwórnia płytowa zdecydowała się na wydanie trzeciego utworu promującego album przed jego premierą, kompozycję "The Way You Love Me". Premiera No Boys Allowed odbyła się 21 grudnia 2010. Z krążka wydano także utwory "One Night Stand" nagrane z Chrisem Brownem oraz "Lose Control" z Nellym.
Keri należy do kolektywu zrzeszającego songwriterów o nazwie The Clutch. Artystka związana jest z założoną przez Timbalanda mosley music group (część interscope records). Obdarzona wyjątkową urodą twórczyni uatrakcyjnia swoim udziałem także teledyski. Można ją było oglądać m.in. w klipie do wielkiego hitu lata 2006: "Promiscuous" Nelly Furtado i Timbalanda oraz w wideo do przebojowego "Love in This Club" Ushera.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hey Now (Mean Muggin')	Xzibit feat.Keri Hilson	02.2005	9[21]	93[4]	Sony Urban 70 011 [US]	[written by Keri Hilson/Alvin Joiner/Tim Mosley][produced by Timbaland][52[12].R&B Chart]
The Way I Are	Timbaland feat. Keri Hilson & D.O.E.	07.2007	1[2][66]	3[38]	Polydor MIUCT 8403	[3x-platinum-US][gold-UK][written by Balewa Muhammad/Candice Nelson/Floyd Hills/Garland Mosley/John Maultsby/Keri Hilson/Tim Mosley][produced by Timbaland/Danja ][59[20].R&B Chart]
Scream	Timbaland feat. Keri Hilson & Nicole Scherzinger	02.2008	12[22]	122[1]	Blackground/Inter 1764136	[written by Keri Hilson/Nathaniel Hills/Tim Mosley][produced by Timbaland/Danja ]
Hero	Nas feat. Keri Hilson	08.2008	70[9]	97[1]	Mercury MIUCT 6967	[written by Nasir Jones/Jamal Jones/Jamaal Sublett/Cornell Haynes][produced by Polow Da Don ][82[6].R&B Chart]
Energy	Keri Hilson	08.2008	43[11]	78[9]	Polydor MIUCT 5960	[written by Louis Biancaniello/Sam Watters/Rico Love/Wayne Wilkins][produced by The Runaways][21[17].R&B Chart]
Superhuman	Chris Brown feat. Keri Hilson	10.2008	32[17]	109[1]	Jive 88697416742	[written by W. Felder, J. Fauntleroy][produced by Oak, Harvey Mason, Jr.][120.R&B Chart]
Numba 1 (Tide Is High)	Kardinal Offishall featuring Keri Hilson	01.2009	84[7]	-	Geffen 1797361	[written by J. Harrow, D. Chin-Quee, J. Holt][produced by Supa Dups]
Turnin' Me On	Keri Hilson featuring Lil Wayne	01.2009	-	15[22]	Mosley	[platinum-US][written by Keri Hilson/Jamal Jones/Zachary Wallace/Dwayne Carter][produced by Polow Da Don ][2[34].R&B Chart]
Return The Favor	Keri Hilson feat. Timbaland	04.2009	19[12]	-	Interscope CATCO 148643475	[written by Keri Hilson/Candice Nelson/Ezekiel Lewis/Balewa Muhammad/Tim Mosley/Patrick Smith/Walter Millsap][produced by Timbaland/E-Knock]
Knock You Down	Keri Hilson feat. Kanye West & Ne-Yo	05.2009	5[27]	3[31]	Interscope 2711463	[2x-platinum-US][gold-UK][written by Keri Hilson, Nathaniel Hills, Marcella Araica, Kevin "KC" Cossom, Shaffer "Ne-Yo" Smith, Kanye West, Lucas Bogg][produced by Danja][1[2][30].R&B Chart]
Turn My Swag On	Keri Hilson	05.2009	-	-	Mosley [US]	[written by DeAndre Way][produced by Natural Disaster and Antonio TopcaT Randolph][66[5].R&B Chart]
Everything, Everyday, Everywhere	Fabolous featuring Keri Hilson	08.2009	-	103[7]	Desert Storm	[written by John Jackson, Keri Hilson][produced by Ryan Leslie][31[20].R&B Chart]
Slow Dance	Keri Hilson	08.2009	-	-	Mosley	[written by Keri Hilson, Justin Timberlake, James Washington Johnkenum D. Spivery, Jerome Harmon, Solomon Logan][produced by The Royal Court][49[20].R&B Chart]
Number One	R. Kelly featuring Keri Hilson	10.2009	190[1]	59[11]	Jive	[written by Robert Kelly, Keri Hilson, Roy Hamilton, Raphael Hamilton][produced by R. Kelly, Raphael "RiffRaph" Hamilton, Roy "Royalty" Hamilton][8[26].R&B Chart]
Medicine	Plies featuring Keri Hilson	11.2009	-	107[1]	Big Gates	[written by Algernod Washington, Keri Hilson][produced by Polow da Don][47[17].R&B Chart]
Get Your Money Up	Keri Hilson featuring Keyshia Cole and Trina	01.2010	-	-	Mosley	[83[5].R&B Chart]
Oh Africa	Akon Feat. Keri Hilson	02.2010	56[17]	-	Universal CATCO 157911659	[written by Alexander Parham/Timothy Thomas/Theron Thomas/Aliaune Thiam][produced by Declan Gaffney/Patrick Reynolds]
Million Dollar Girl	Dwaine featuring Diddy, Trina and Keri Hilson	02.2010	-	-	Slip-N-Slide	[61[8].R&B Chart]
I Like	Keri Hilson	05.2010	34[12]	-	Interscope MIUCT 5961	[written by David Jost/Robin Grubert][produced by David Jost/Robin Grubert]
Got Your Back	T.I. featuring Keri Hilson	08.2010	45[2]	38[20]	Atlantic CATCO 162591566	[gold-US][written by Clifford Harris/Keri Lynn Hilson/Aldrin Davis/Terius Nash][produced by DJ Toomp][10[19].R&B Chart]
Liv Tonight	Nelly featuring Keri Hilson	11.2010	54[4]	75[1]	Island MIUCT 7026	[written by Cornell Haynes/Keri Hilson/Jermaine MZ Jackson/Andrew Harr][produced by The Runners][8[26].R&B Chart]
Breaking Point	Keri Hilson	11.2010	-	117[1]	Mosley	[written by Timothy Mosley, Jerome Harmon, Keri Hilson, Timothy Clayton][produced by Timbaland, Jerome "J-Roc" Harmon][44[18].R&B Chart]
Pretty Girl Rock	Keri Hilson	01.2011	53[10]	24[22]	Interscope USUM 71025061	[platinum-US][written by Bill Withers/Ralph MacDonald/William Salter/Shaffer Smith/Charles Harmon][produced by Chuck Harmony][4[32].R&B Chart]
In the Air	Chipmunk featuring Keri Hilson	03.2011	37[9]	-	Jive GBARL 1100032	[written by Harmony Samuels/Jahmaal Fyffe/Eric Bellinger/Keri Hilson][produced by Chuck Harmony]
One Night Stand	Keri Hilson featuring Chris Brown	03.2011	-	-	Interscope	[written by Chris Brown, Kevin McCall, Charlie Bereal][produced by Charlie Bereal][19[21].R&B Chart]
Lose Control (Let Me Down)	Keri Hilson featuring Nelly	05.2011	-	-	Interscope	[written by Mikkel Eriksen, Tor Hermansen, Ester Dean, Cornell Haynes][produced by StarGate][77[5].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
In a Perfect World…	Keri Hilson	04.2009	22[23]	4[31]	Interscope 2703713	[gold-US][silver-UK][produced by Timbaland/Polow Da Don]
No Boys Allowed	Keri Hilson	01.2011	76[2]	11[19]	Interscope 2753680	[produced by Timbaland/Stargate/Arden Altino/Chuck Harmony/Jerome Harmon/Boi-1DA/Charlie Bereal/Polow da Don/Jerry Duplessis/Hollywood Hotsauce]

sobota, 25 lutego 2017

Steve Lawler

Steve Lawler to DJ i producent w pełnym tych słów znaczeniu; pionier, którego sety stanowiące synergię house'u i innych gatunków muzycznych wprawiły niejeden parkiet w zakłopotanie. Przez ostatnie kilka lat zjednał sobie publikę w tak orientalnych przybytkach jak Zouk w Singapurze, Groovejet w Miami, Twilo w Nowym Jorku i osławionym Space na Ibizie. W tym ostatnim prezentował zapierające dech w piersiach sety, dzięki którym okrzyknięto go szybko „Królem Space” (King of Space) - co przy obecnym poziomie sceny stanowi nie lada wyczyn.

Jeśli chcielibyśmy pokusić się o wyznaczenie twórcy sukcesu Deep South musielibyśmy jednoznacznie stwierdzić - rezydent Steve Lawler, którego miażdżące 5 godzinne house'owe sety z domieszką wciągającego progressive tribalu nadały mu status didżeja najwyższych lotów. Dzięki temu sam klub zyskał na renomie w przeciągu kilku nocy. Skromny jak zwykle Steve umniejsza swoją w tym rolę stwierdzając: „Nie zgodzę się z opinią, że to wszystko jedynie moja zasługa - to także po części udział publiczności, która sprawia, że dana noc jest godna zapamiętania. Ja po prostu robię swoje i tyle.”

Lawler wywodzi się ze Środkowej Anglii (Midlands), lecz w jego twórczości jest coś ponadregionalnego. Chociaż kocha atmosferę lokalnych sobotnich imprez (jest byłym rezydentem Cream) to nie oczekuje wiwatów na swoją cześć, szczególnie zaś gdy jest u siebie. Prezentuje swoistą postawę didżeja-komunisty traktującego wszystkich słuchaczy jednakowo.

„Sporo satysfakcji sprawia mi fakt, że aż tyle osób co piątek wkopuje się w 'podziemie' nawiedzając kluby w całym kraju. Miejsca takie jak Renaissance posiadają najlepsze nagłośnienie i publiczność w całej Anglii, a gra w tych miejscach to czysta, hedonistyczna przyjemność.” Steve zwrócił się ku elektronice już jako nastolatek, kupując płyty Depeche Mode - świadomie lub nie - podsycał tylko jarzący się ogień. Jednak to acid house zaczął go poważnie kręcić. Notorycznie nastawiając odbiornik na lokalną piracką rozgłośnię radiową PCRL - powoli kierował się w stronę house'u. Wkrótce potem, już z przyjaciółmi, zaczął odwiedzać imprezy w opuszczonych halach i magazynach. „Cała atmosfera po prostu mnie rozbroiła: zaciemnione pokoje, stroboskopy i ludzie. Tak mi odbiło, że zapragnąłem sam organizować takie wydarzenia.”

A słowo stało się ciałem... w latach 1990-1994 Lawler ruszył z cyklem imprez w opuszczonym tunelu pod autostradą M42. „Ostatnia noc była nie do opisania - grał Tony de Vit, a wszystko w krótkim czasie rozrosło się do rozmiarów rave'ów. W przededniu każdego występu ludzie biegali po Birmingham głosząc wszem i wobec 'tunel otwarty! tunel otwarty.'”

Także Ibiza przyczyniła się w znaczącym stopniu do rozwoju kariery Steve'a. Mozolnie pnąc się w kieracie, w przeciągu siedmiu lat (1990-1997) zdobył wreszcie status gwiazdy z prawdziwego zdarzenia. Rezydował w Café Mambo, gdzie codziennie grywał 8 godzinne sety, a dodatkowo po trzy razy w tygodniu nawiedzał osławiony klub Pacha. Właśnie tam dostrzegł go Darren Hughes z Cream. Po przyłączeniu do tegoż kolektywu, Steve od razu przejął rezydenturę w liverpoolskim „instytucie”. Już podczas drugiego występu w tymże miejscu musiał supportować w noc sylwestrową samego Paula Oakenfolda. Nie było to łatwe, ale w pełni się udało - reszta, jak się zwykło mawiać, to już tylko historia.

Oczywiście żaden dobry artysta nie powinien ograniczać się tylko do didżejowania, warto więc podkreślić, że oryginalne produkcje Lawlera, wydawane pod aliasami Novocane, Chameleon i w panieńskim brzmieniu tj. Steve Lawler sieją spustoszenie w case'ach najlepszych - Tenaglii, Tonga, Sashy, Digweeda, Deep Dishów i Pete'a Hellera. We wrześniu należy mieć się na baczności, gdyż oczekiwane są silne wstrząsy i wibracje, szczególnie w okolicach tanecznych zagłębi - wszystko za sprawą oficjalnego wydania 'Out At Night'. Już wcześniej szum wokół tego kawałka wybił go wysoko ponad letnią konkurencję. Kto by przypuszczał, że dobry house osiągnie jeszcze kiedykolwiek takie wyżyny? Ale z drugiej strony - jak już wiemy - Lawler to muzyk wyjątkowy.

„Jestem głównie didżejem” podkreśla Steve. „Nie piszę muzyki po to by robić karierę i zgarniać forsę, ale w celu stworzenia własnych dźwięków, które dobrze brzmiałyby w klubach. Kiedy tworzę zamykam oczy i wyobrażam sobie parkiet, światła oraz nagłośnienie. Nie zawsze to wychodzi, ale ja nie poddaje się łatwo.”
Taki właśnie jest Lawler. Ciężko pracujący człowiek ze środkowej Anglii, który obrał ścieżkę sukcesu. Czy to osławione sety z Ibizy, czy tendencja do reedycji połowy numerów z case'a - słowo „bakcyl” nie jest temu panu obce. „Sporo re-edytuje ponieważ muza, którą dostaje potrafi być naprawdę dobra do momentu aż pojawia się w niej jakiś straszny akcent, lub nie pasujący do niczego breakdown. Tu trochę wytnę, tam coś dodam, nagram potem na CD i uzyskuje w ten sposób wersje, których inni nie mają. Myślę, że właśnie to wyróżnia mnie spośród tysięcy innych didżejów... Przynajmniej staram się coś robić.”

Nasz bohater kręcił niemal w każdym klubie na Ibizie, w cieszących się renomą miejscach za granicą - wszędzie zadziwiając słuchaczy. Magazyn The Face pisał o nim „brytyjski Tengalia”, a pismo Jockey Slut – „jeden z najlepszych didżejów na świecie.”

Lawler będzie pierwszym muzykiem, który udostępni swoje dzieła „Rise In” i „Lost” graczom używającym konsoli do gier Microsoft XBOX. Warto przypomnieć, że w marcu 2001 zrealizował on również kultowy album „NuBreed” dla Global Underground. Obok produkcji autorskich, jak „Andante” (Bedrock), także edity utworów White Stripes „Seven Nation Army”, Dub Pistols „Chemical Generation” sieją spustoszenie w skali globalnej; nie wspominając już o długo wyczekiwanych albumach z serii Lights Out (pierwsza odsłona w 2002 roku, drugiej części doczekaliśmy się w 2003).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Rise In	Steve Lawler	11.2000	50[7]	-	Bedrock BEDRCDS 008	[written by Ian Washington Barclay-Jones, Steve Lawler][produced by Ian Washington Barclay-Jones, Steve Lawler]
Love Be My Lover (Playa Sol)	Novacane vs. No One Driving	06.2002	69[2]	-	Direction 6727792	-
Andante	Steve Lawler	09.2002	90[2]	-	Bedrock BED 35	[written by Ian Washington Barclay-Jones, Steve Lawler][produced by Ian Washington Barclay-Jones, Steve Lawler]
Lost	Steve Lawler	05.2004	90[2]	-	Subversive SUBn95T	-
Out At Night	Steve Lawler	10.2004	105[2]	-	Subversive SUB 103T	[written by Pete Lorimer, Steve Lawler][produced by Pete Lorimer, Steve Lawler]
Illectronic Music	Steve Lawler feat. Za Za La Boom	02.2005	107[2]	-	Harlem Electric HARE 001	-

Portishead

Portishead to główni przedstawiciele sceny trip-hopowej. Zespół uformował się w 1991 roku w Bristolu (Wielka Brytania) i jego skład od początku to: Beth Gibbons, Geof Barrow, Adrian Utley i Dave McDonald. Na koncerty Portishead wyjeżdżali w składzie poszerzonym o Andy'ego Smitha, Clive'a Deamear (który udzielał się również na perkusji w Reprazent), Johna Baggota i Jima Barra.
Nazwa zespołu pochodzi od miejscowości, w której Geoff się urodził. Ten człowiek, znany bardziej jako "gość z Portishead" zaczynał od współpracy z muzykami Massive Attack, a na scenie zaistniał jako producent nad utworami takich artystów jak Primal Scream, Paul Weller, Gabrielle czy Depeche Mode.
Historia Portishead zaczęła się od spotkania Geoffa i Beth, która zajmowała się wcześniej śpiewaniem w pubach. Wtedy nic nie zapowiadało dłuższej współpracy - Beth grzecznie pożegnała się z przyjacielem i postanowiła zająć własną karierą. Ta jednak nie do końca układała się tak, jak Beth chciała i wokalistka skontaktowała się z Barrowem ponownie. Jednym z pierwszych wspólnie nagranych utworów był "It could be sweet". Debiutancki album grupy, wydany nakładem wytwórni Go Beat osiągnął ogromny sukces - pochlebne opinie krytyków i publiczności. Zyskał miano albumu roku (magazyny Melody Maker, Mixmag, The Face), zdobył nagrodę Mercury Music Prize (pokonując płyty zespołów Blur, Suede, Oasis czy Pulp) i otworzył nowy rozdział w historii muzyki, zatytułowany "trip-hop", na który składała się nie tylko sama muzyka, ale też odpowiedni marketing - obejmujący na przykład klimatyczne, mroczne teledyski.
Sukces kolejnego albumu, zatytułowanego po prostu "Portishead" był do przewidzenia. Ostatnim (do tej pory, miejmy nadzieję) nagranym krążkiem grupy było "PNYC" - we współpracy z małą orkiestrą symfoniczną.
Warto wspomnieć też, że Beth Gibbons nagrała własną płytę, we współpracy z Rustin Manem "Out of Season" (2003) .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Numb /Numbed in Moscow	Portishead	06.1994	-	-	Go Beat GODX 114	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley][produced by Portishead, Adrian Utley]
Sour times [Nobody loves me]/Sour sour times	Portishead	08.1994	57[2]	-	Go Beat GODX 116	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley][produced by Portishead, Adrian Utley][sample z "Danube incident"-Lalo Schiffrin]
Glory box/Toy box	Portishead	01.1995	13[18]	-	Go Beat GODX 120	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley,Isaac Hayes][produced by Portishead, Adrian Utley][sample z "Ike's Rap II" - Isaac Hayes]
Sour times [Nobody loves me]/Airbus reconstruction	Portishead	01.1995	-	53[9]	Go ! Disc 857816 [US]
Sour times [Nobody loves me]/Sour sour times [re-issue]	Portishead	04.1995	13[12]	-	Go Beat GODX 114
All mine/Cowboys	Portishead	09.1997	8[12]	-	Go Beat 571597-4	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley][produced by Portishead]
Over	Portishead	11.1997	25[12]	-	Go Beat 571993-1	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley][produced by Portishead]
Only you/Elysium	Portishead	03.1998	35[4]	-	Go Beat 569474-4	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley, and The Pharcyde][produced by Portishead]
Machine Gun	Portishead	03.2008	52[6]	-	Island 1766095	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons][produced by Portishead]
The Rip	Portishead	06.2008	-	-	Island 1776003	[written by Geoff Barrow, Beth Gibbons, Adrian Utley][produced by Portishead]
Chase the Tear	Portishead	12.2009	164[1]	-	XL Recordings XLT 557	[produced by Portishead]

Albumy

Tytuł
Wykonawca
Data wydania
UK
US
Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Dummy
Portishead
09.1994
2[210]
79[17]
Go Beat 8285522
[gold-US][2x-platinum-UK][produced by Portishead, Adrian Utley]
Portishead
Portishead
10.1997
2[46]
21[16]
Go Beat 539189-2
[gold-UK][produced by Portishead]
Roseland NYC Live
Portishead
11.1998
40[9]
155[1]
Go Beat 559424-2
[produced by Portishead]
Third
Portishead
05.2008
2[19]
7[9]
Island 1764013
[gold-UK][produced by Portishead]

Joe Allison

Joe Marion Allison (ur. 3 października 1924r -zm. 2 sierpnia 2002r), amerykański autor tekstów, osobowość radiowa i telewizyjna, producent muzyczny i i osobistość na rynku muzyki country.

Allison urodził się w McKinney, Teksas . Pracował jako artysta komercyjny przed rozpoczęciem kariery w przemyśle rozrywkowym, najpierw jako disc jockey w stacji radiowej w Paris, Texas . W 1945 roku, po kilku latach w radio, Allison podjął pracę jako emcee na północnoamerykańskie tournee gwiazdy muzyki country    Texa Rittera . Pracując na trasie, zaproponował Ritterowi piosenkę ,którą napisał, "When You Leave, Don't Slam the Door", którą piosenkarz zamienił na nr 1. na listach przebojów country. Ten sukces ostatecznie doprowadził Allisona do stacji radiowej w Nashville, Tennessee , gdzie pozostał aż do akceptacji jego oferty od stacji w Pasadenie w Kalifornii .

Pracując w radiu i telewizji na Zachodnim Wybrzeżu , Allison kontynuował pisanie muzyki, z których wiele napisał ze swoją pierwszą żoną, Audrey. Osiągnął sukces z utworem nagranym przez piosenkarza country Farona Younga i wielkim hitem nastoletniego idola Tommy Sandsa "Teen Age Crush '".
W 1959 roku, Joe i Audrey Allison napisali swoją najsłynniejszą piosenkę "He'll Have to Go ", który początkowo był nagrany przez Billy Browna. Późniejsza wersja Jima Reevesa została    platynową płytą , a piosenka została nagrana z powodzeniem przez ponad stu innych artystów jak Elvis Presley , Bing Crosby , Tom Jones , Eddy Arnold , a nawet lider big bandu Guy Lombardo . W tym samym roku został zatrudniony przez Liberty Records,by stworzyć swój dział muzyki country. W Liberty podpisał pierwszy kontrakt nagraniowy Willie Nelsona .

Allison jest wymieniony jako współautor piosenki- odpowiedzi " He'll Have to Stay ", który doszedł do # 4 na liście pop USA nagrany przez Jeanne Blacka w 1960 roku.

W 1965 roku powrócił do Nashville jako szef działu muzyki country w Dot Records . Po dwóch latach pracy w wytwórni Dot, objął stanowisko szefa działu muzyki country Capitol Records , gdzie przebywał do roku 1974. W 1974 roku prawie na emeryturze, założył własną działalność w niepełnym wymiarze czasu produkowania płyt razem z żoną jako dystrybutorem obrazów i antyków.
Podczas pobytu w branży muzycznej, Joe Allison zdobył siedem ASCAP Award za produkcję płyt i pięć nagród BMI . W 1976 roku został wybrany do Disc Jockey Hall of Fame, a dwa lata później został wprowadzony do Nashville Songwriters Hall of Fame .

                                                                      Piosenki na listach przebojów

 [solo] 
1946 When You Leave Don't Slam the Door  Tex Ritter 3.Country Chart
1955 Live Fast, Love Hard, Die Young / Forgive Me Dear   Faron Young 1.Country Chart

[with    Joe Allison , Faron Young, Gertrude Cox & Jack Rhodes] 
1956 It's a Great Life (If You Don't Weaken) / For the Love of a Woman Like You   Faron Young 5.Country Chart

[with    Audrey Allison] 
02/1957 Teenage Crush   Tommy Sands 2.US
12/1959 He'll Have to Go   Jim Reeves 2.US/12.UK
02/1964	 He'll Have to Go   Solomon Burke 51.US



[with   Audrey Allison, Charles Randolph Grean] 
05/1960 He'll Have to Stay   Jeanne Black 4.US/41.UK


[with  Hank Cochran] 
1962 I'd Fight the World   Hank Cochran 23.Country Chart
07/1974 I'd Fight the World   Jim Reeves 51.UK

[with , Audrey Allison, Harlan Howard, Benny Davis, Joe Burke, Mark Fisher, Ralph Freed, Jerry Livingston & Eddie Masterson] 
12/1964 Tribute to Jim Reeves  Larry Cunningham & the Mighty Avons 40.UK

[with  Red Lane] 
1969 Love Is Just a State of Mind   Roy Clark 57.Country Chart

piątek, 24 lutego 2017

Zones

Zones był brytyjskim punk i power popowym zespołem założonym w 1977 roku, po upadku PVC2.

PVC2 stanowili Midge Ure (przyszły frontman Ultravox ) na gitarze, Russell Webb na basie, Billy McIsaac na klawiszach i Kenny Hyslop na bębnach. Pod koniec 1977 roku, Ure opuścił PVC2 dołączyć do Rich Kids z Glenem Matlockiem.
Następnie Webb, Hyslop i McIsaac wezwali Alexa Harveya , kuzyna Willie Gardnera by zastąpił Ure na gitarze i wokalu,w ten sposób został utworzony Zones. W 1979 roku wydali "Under Influence", album post punkowy.

Jednak wkrótce potem zespół się rozpadł - Gardner dołączył do Endgames, z oryginalnym perkusistą Simple Minds,Brianem McGee, McIsaac przeniósł się do szkoły fortepianu w Glasgow, a Webb i Hyslop dołączyli do Skids.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Stuck With You/No Angels	Zones	02.1978	-	-	Zoom ZUM 4	[written by Webb]
Sign Of The Times/Away From It All	Zones	07.1978	-	-	Arista ARIST 205	[written by McIsaac, Gardner, Hyslop][produced by Graeme Douglas]
Looking To The Future/Do It All Again	Zones	05.1979	-	-	Arista ARIST 265	[written by McIsaac][produced by Tim Friese-Greene]
Mourning Star/Under Influence	Zones	07.1979	-	-	Arista ARIST 286	[written by Gardner][produced by Tim Friese-Greene]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Under Influence	Zones	06.1979	-	-	Arista SPART 1095	[produced by Tim Friese-Greene]

Aggro

Wytwórnia Aggro została utworzona przez Iris ''Riss" Chantelle , uprzednio członkinie grup wokalnych The Lana Sisters i Chantelles, jako spółka zależna od jej wydawnictwa "Chantelle Music ". Wydała co najmniej trzy single, ale przetrwała cztery lata.
Pierwszy singiel, Noli York's, "La La Love To Love Ya"/"Downfall" (AG-1), ukazał się w październiku 1979 roku, ale z jakiegoś powodu drugi , "Second Hand Rag", Fanny & Danny,nie został wydany do lipca 1981r.

Ponownie, więcej niż po roku przyszedł AG-3 ; to była kolejna płyta Noli York, "Miles Away" i ukazała się we wrześniu 1982 roku. Po artykule w "Music Week" powiedziała, że "La La Love To Love Ya" miała być rozprowadzana przez Pinnacle, ale "Music Master" stwierdził, że Selecta spełniła swoje zadanie. Pinnacle dystrybuowała oba single z lat 80-tych. Sprzedaż wszystkich trzech była dość mała. Można by pomyśleć, że wytwórnia nazwana Aggro była poświęcona punk rockowi, ale Nola Jork była kolejnym wcieleniem ex-Chantelle i Fanny & Danny.

Katalog wytwórni:

Nola York A: La La Love To Love Ya B: Downfall	Aggro UK	AG 1	14 Sep 1979	7"
Fanny 'n' Danny A: Second Hand Rag B: 'Til You Been There	Aggro UK	AG-2	Jul 1981	7"
Nola York A: Miles Away B: Sweet Desire	Aggro UK	AG 3	Sep 1982	7"