DLT

DLT jest nowozelandzkim DJ-em, producentem muzycznym, kompozytorem i wykonawcą. Urodzony jako Darryl Thompson w Maraenui, Nowa Zelandia.
 
DLT został zainspirowany artykułem o rapie i breakdance w magazynie Life,i mając 16 lat, przeniósł się do Wellington w latach 80-tych dając się poznać jako artysta graffiti "SLICK" (1983) przed tym jak został współzałożycielem grupy hip-hopowej Upper Hutt Posse.
 
Grupa wydała pierwszą płytę hip-hopową w Nowej Zelandii , E Tu, w 1988 roku a następnie przeniosła się do Auckland. Upper Hutt Posse podpisali kontrakt z wytwórnią Murray'a Cammicka , Southside Records i wydał album Against The Flow w 1991 roku.
 
Po opuszczeniu Upper Hutt Posse, DLT nagrał dwie solowe płyty. Pierwsza, True School, zawierała nowozelandzki #1 ,Chains.Singiel Chains był numerem jeden w Nowej Zelandii przez pięć tygodni w 1996 roku i zawierał wokal Che Fu. W 1997 został singlem roku, Che Fu tytuł najlepszego wokalisty.
Jego praca w radio i TV w Nowej Zelandii, szczególnie w The True School Show w Radio BFM, ma duże znaczenie w rozwoju sceny hip-hopowej Nowej Zelandii. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Chains	DLT	07.1996	-	1[5][15][platinum]	-/BMG 39 352	-
One Love	DLT	10.1996	-	24[3]	-/BMG 7432140842	-
I'm Your MC	DLT feat. Sage & Gravity	06.2000	-	19[4]	-/BMG 7432175552	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
The True School	DLT	08.1996	-	12[6]	-/BMG 7432139351	-
Altruism	DLT	11.2000	-	9[4]	-/BMG 7432180664	-

DJ Skribble

DJ Skribble (ur. 10 października 1968r) to włosko-amerykański DJ , producent , remikser , osobowość radiowa i aktor.Na początku lat 90-tych nawiązał współpracę z Kamron, ATA, Firstborn i Tommy Neverem z Young Black Teenagers , którzy wydali dwa albumy przed rozstaniem. 

W 1996 roku pracował z Billem Irwinem w musicalu Hip Hop Wonderland . Pracował także przy pierwszym albumie Wyclefa Jean'a, a także przy innym Fugee , Lauryn Hill .

Skribble wydał kilka albumów mix, w tym dwa  Traffic Jams , dwa  MDMA , Essential Dance 2000 (w Atlantic Records ), Essential Spring Break i Skribble's House (oba w London-Sire Records ) i Perfecto Presents: DJ Skribble (w  ThriveDance / Perfecto Records ).

Skribble współpracował także z MTV przy  The Grind , Total Request Live , Spring Break ,   Hip Hop Night i Millennium Special Live . Występował kilka razy w różnych programach radiowych i telewizyjnych, pojawił się w filmie Turn It Up z 2000 roku, jako „DJ”. Skribble był także jurorem 8. dorocznego Independent Music Awards wspierającego niezależnych artystów.
DJ Skribble pojawił się na nowojorskich stacjach radiowych, takich jak Hot 97, przez dwa lata i pracował dla WKTU przez ponad jedenaście lat. Obecnie jest rezydentem DJ w MGM Grand Hotel and Casino w Las Vegas .

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Essential Dance 2000	DJ Skribble	09.2000	-	158[4]	Big Beat 83 343	-
Essential Spring Break - Summer 2001	DJ Skribble	04.2001	-	124[6]	Big Beat 35 065	-

DJ Sammy

DJ Sammy właściwie Samuel Bouriah (ur. 19 października 1969, na Majorce w Hiszpanii) - hiszpański Dj, muzyk eurodance. Jest znany z tworzenia nowych aranżacji wykonawców jak Bryan Adams "Heaven", Don Henley "The Boys of Summer" i innych.

DJ Sammy niewątpliwie jest jednym z najbardziej znanych, hiszpańskich DJów i producentów muzycznych. Swoją muzyczną karierę zaczął w roku 1984 w klubach takich jak: Alexandra, Banana & Zorba. Pracował jako DJ radiowy w Cadena Top, oficjalnym kanale z techno i house na Majorce. W 1991 poznał piosenkarkę i tancerkę Marie José van der Kolk i zaczęli razem występować pod nazwą: DJ Sammmy feat. Carisma w klubie Zorba w Playa de Palma. Rok później Sammy został rezydentującym Djem w legendarnym klubie Joy Palace Club w Arenal i razem z Carisma prowadził świetne imprezy na wyspie.

W listopadzie 1995 ukazał się pierwszy singiel pt. "Life Is Just a Game", który zajął wysokie pozycje na radiowych listach. Kolejny singiel pt. "You’re My Angel" przyniósł im rozgłos. Duet dostawał zaproszenia na występy w Niemczech. DJ Sammy i Carisma zyskali ogromną rzeszę fanów, a ich trzeci singiel "Prince of Love" zajął 24 miejsce na liście najlepiej sprzedających się singli w Niemczech.Kolejne single: "Golden Child", "Magic Moment", "In2Eternity" udowodniły, że DJ Sammy feat. Carisma wiedzą jak z klubowej muzyki zrobić wielki sukces.

DJ Sammy współpracował równiez z ‘Loona. Owocami ich pracy były utwory "Bailando", "Hijo de la Luna", "Mamboleo". Współpraca ta przyczyniła sie do zwiększenia i tak juz sporego sukcesu Sammy’ego.

W 1998 DJ Sammy wydał album studyjny zatytułowany Life Is Just A Game, który zdobył pozytywne recenzje w Europie. Jest właścicielem założonej przez siebie wytwórni płytowej Super M Records.

W 2003 roku wyraził chęć reprezentowania Hiszpanii w 49. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Stambule w maju 2004 roku.

W 2008 roku współpracował z artystką Soraya Arnelas przy albumie zatytułowanym Sin Miedo. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Heaven	DJ Sammy & Yanou feat. Do	11.2002	1[1]157]	8[27]	Central Station CSRCD 50404	[gold-US][silver-UK][written by Bryan Adams and Jim Vallance][produced by DJ Sammy, Yanou][30[8].Hot Disco/Dance;Robbins 72 057][#1 hit for Bryan Adams in 1985]
The Boys of Summer	DJ Sammy & Yanou feat. Do	11.2002	79[9]	-	Big Star BIGCDM 072CD	[written by Don Henley, Michael W. Campbell][produced by DJ Sammy]
The Boys of Summer	DJ Sammy feat. Loona	03.2003	2[33]	52[6]	Data/Mos DATA 49CDS	[written by Don Henley, Michael W. Campbell][produced by DJ Sammy][cover piosenki Dona Henley'a]
Sunlight	DJ Sammy	06.2003	8[21]	-	Data/Mos DATA 54CDS	[written by DJ Sammy/Eyerer & Laib/Marie-jose Van Der Kolk][produced by Martin Eyerer,Oliver Laib]
Why	DJ Sammy feat. Britta Medeiros	06.2005	7[13]	-	Data DATA 89CDS	[written by Annie Lennox][produced by DJ Sammy]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Heaven	DJ Sammy	03.2003	14[19]	67[13]	Robbins 75 031	[gold-UK][produced by Andy Hoppe/DJ Sammy/Dirk Vanderbirk/Jaxon/Martin Eyerer/Oliver Laib/Rubens Martinez/Yanou]

Hypnos Recordings

Hypnos Recordings to ambientowa wytwórnia z siedzibą Portland, Oregon, USA, założona w 1996 roku przez Mike'a Griffina. Została założona , aby wydać własne nagrania, zarówno solo, jak i dla jego wspólnego projektu Viridian Sun , i od tego czasu stał się uznaną marką ambientową.Ich pierwszym wydawnictwem była płyta CD Washed in Mercury autorstwa Saula Stokesa z 1997 roku. Od 2011 roku Hypnos i jego oddziały wydały ponad 100 płyt CD.Artyści, którzy wydali albumy w Hypnos, to Vidna Obmana, Jeff Pearce, Jeff Greinke, A Produce i Robert Rich.

 W 2001 r. Stworzono oddział Binary, aby zaprezentować bardziej dynamiczną muzykę elektroniczną, bliższą techno i berlińskiej szkole ambient.Także w 2001, Hypnos rozpoczął współpracę w celu dystrybucji wydawnictw The Foundry, ambientowej i eksperymentalnej wytwórni z Berkeley w Kalifornii. Wszystkie wydania w ramach tego partnerstwa mają logo Foundry/Hypnos,ale numery katalogu Foundry.

Dystrybucję w USA zapewnia Soleilmoon Recordings.

                 Katalog wytwórni:

Saul Stokes - Washed in Mercury CD (hyp1602)
M. Griffin - Sudden Dark CD (hyp1701)
Viridian Sun - Solar Noise CD (hyp1703)
Various - The Other World 2xCD (hyp1804)
David Tollefson - New Eyes on the Universe CD (hyp1805)
Saul Stokes - Zo Pilots CD (hyp1807)
Richard Bone - Spectral Ships CD (hyp1808)
Jeff Greinke - Places of Motility CD (hyp1809)
Modell/Mantra - Sonic Continuum CD (hyp1811)
Viridian Sun - Perihelion CD (hyp1910)
Various - Weightless, Effortless CD (hyp1912)
Vidna Obmana - Landscape in Obscurity CD (hyp1914)
Robert Rich - Inner Landscapes (hyp1915)
Jeff Greinke - Lost Terrain CD (hyp1916)
Richard Bone - Ether Dome CD (hyp1917)
A Produce / M. Griffin - Altara CD (hyp1918)
David Tollefson - Near and Far CD (hyp1919)
Robert Rich - Humidity 3xCD (hyp2020)
Jeff Pearce - To the Shores of Heaven CD (hyp2022)
Saul Stokes - Outfolding CD (hyp2023)
James Johnson - Entering Twilight CD (hyp2024)
M. Griffin / Dave Fulton - The Most Distant Point Known CD (hyp2025)
Robert Rich - Sunyata CD (hyp2026)
Vidna Obmana - The Contemporary Nocturne CD (hyp2027)
Markus Reuter - Digitalis CD (hyp2128)
A Produce - Smile on the Void CD (hyp2129)
Sola Translatio - Mother Sunrise CD (hyp2130)
Robert Rich - Somnium DVD (hyp2131)
Jeff Pearce - The Light Beyond CD(hyp2132)
Vidna Obmana - Soundtrack for Aquarium 2xCD (hyp2133)
Paul Vnuk Jr. - Silence Speaks in Shadows CD (hyp2134)
Tom Heasley - Where the Earth Meets the Sky CD (hyp2135)
Ma Ja Le / James Johnson - Seed CD (hyp2138)
Oöphoi - Athlit CD (hyp2236)
James Johnson - The Butterfly Chamber CD (hyp2237)
Vidna Obmana - An Opera for Four Fusion Works, Act 1 CD (hyp2239)
Vidna Obmana - An Opera for Four Fusion Works, Act 2 CD (hyp2239b)
Vidna Obmana - An Opera for Four Fusion Works, Act 3 CD (hyp2239c)
Vidna Obmana - An Opera for Four Fusion Works, Act 4 CD (hyp2239d)
Jeff Greinke - Wide View CD (hyp2240)
Jeff Pearce - Bleed CD (hyp2241)
M. Griffin / Dave Fulton - Imprint CD (hyp2242)
Numina - Sanctuary of Dreams CD (hyp2445)
Chad Hoefler - Twilight in the Offing CD (hyp2446)
Robert Scott Thompson - At the Still Point of the Turning World CD (hyp2547)
Numina - Eye of the Nautilus CD (hyp2548)
Paul Vnuk Jr. / Oöphoi - Distance to Zero CD (hyp2649)
Numina - Shift to the Ghost CD (hyp2650)
Various - Sounds of a Universe Overheard CD (hyp2752)
Austere - Solyaris CD (hyp2753, 2009)
Various - Message from a Subatomic World CD (hyp2854)

Collossus Records

Collossus Records został założony w 1970 roku przez Jerry'ego Rossa, promotora i producenta, który odniósł pewne sukcesy, produkując drobne hity we wczesnych latach 60-tych, zwłaszcza dla swojej wytwórni Heritage. Biuro Colossus Records mieściło się pod adresem 1855 Broadway, Suite 702 w Nowym Jorku. Chociaż zaczęło się to niezależnie, Ross wkrótce sprzedał wytwórnię MGM. Ross założył umowę dystrybucyjną z MGM w 1968 r. w celu dystrybucji swojej wytwórni Heritage.  W 1968 r. wszystkie nagrania Heritage zawierały oświadczenie „Wyprodukowane przez Jerry Ross Productions, Inc. we współpracy z Colossus Promotions, Inc.” W 1970 roku Ross stał się niezależny i założył wytwórnię Colossus, która osiągnęła wielki sukces dzięki kilku holenderskim hitom, takim jak „Venus” Shocking Blue i „Ma Belle Amie” autorstwa Tee Set. Po tych dwóch albumach Ross sprzedał wytwórnię MGM. Począwszy od Colossus CS-1003 i CGS-5001, na tylnej okładce albumów znalazło się stwierdzenie „Colossus Record Corporation, oddział Metro-Goldwyn-Mayer, Inc., presented Jerry Ross Productions, Inc., 1855” Broadway, Nowy Jork, NY 10023. "

The Shocking Blue, mając tylko jeden prawdziwy hit w Stanach Zjednoczonych, miał kilka przebojów i sześć albumów w Europie. Jerry Ross prowadził Heritage Records w 1969 roku, kiedy pojechał do Europy, aby sprawdzić, jak działa najnowszy biznes Billa Deala. Będąc w Zurychu w Szwajcarii, poszedł do klubu i usłyszał holenderską grupę Tee Set. Kiedy odwiedził Hamburg, usłyszał kolejną holenderską grupę, Shocking Blue. Nieco później usłyszał George Baker Selection, kolejną holenderską grupę, i postanowił podpisać z nimi wszystkimi kontrakt w nowej wytwórni i dystrybuować ich płyty w Stanach Zjednoczonych.

Wszystkie trzy grupy odniosły natychmiastowy sukces w Stanach Zjednoczonych, a ich jednoczesny sukces ,spowodował,że zaczęto mówić o „holenderskiej inwazji”, takiej jak „British Invasion” sześć lat wcześniej. Inwazja holenderska nie dorównała brytyjskiej inwazji,bo jednak po kilku hitach grupy zniknęły z amerykańskiej sceny. The Shocking Blue uderzył z impetem, ponieważ ich singiel „Venus” [Colossus 108] dotarł do pozycji # 1. Stamtąd było prosto w dół, ponieważ kontynuacja „Mighty Joe” [Colossus 111] nie weszła do Top40,[ 43 miejsce], a trzeci singiel „Long and Lonesome Road” [Colossus 116] osiągnął tylko 75 miejsce. Następna próba „Never Marry a Railroad Man” [Colossus 123] została   tylko # 102.  „Ma Belle Amie” Tee Set  [Colossus 107] osiągnął # 5, ale kontynuacja „If You Do Believe in Love” [Colossus 114] osiągnęła tylko  # 81, co było ich   łabędzim śpiewem . George Baker Selection trafił na 21 miejsce z „Little Green Bag” [Colossus 112], ale podobnie jak ich koledzy z wytwórni, kontynuacje były trudne, ponieważ „Dear Ann” [Colossus 117] wspiął się dopiero na   93 miejsce. Jednak w przeciwieństwie do innych, George Baker Selection miał kolejny hit pięć lat później z „Paloma Blanca” [Warner 8115, # 26].

 Po holenderskim boomie, Jerry Ross zdecydował się wydać album orkiestrowy i kilka singli przez samego siebie. Album się nie wykreował, ale „Let Me Love You One More Time (Un Pequito Mas)” [Colossus 119] ocierał się o dolną część list „Bubbling Under” na  123 miejscu przez tydzień, zanim wszyscy się opamiętali. Albumy niemieckiej grupy znanej jako Die Anderen, przemianowanej na Apocalypse ( Kannibal Komix ) i duetu pod nazwą Danks również nie znalazły się na liście. Albumy grupy Baltimore, która faktycznie przeniosła się do Holandii, o nazwie Maypole, oraz album Paula Sylvana również nie trafiły na listy przebojów. Nawet kompilacja „największych hitów” Duprees i kolekcja różnych artystów o nazwie Colossus Gold nie powiodła się.

Jedynym innym sukcesem tej wytwórni był pochodzący z Chicago zespół o nazwie The Mob, siedmioosobowy zespół „show band”, który grał w Windy City od lat. W rzeczywistości liderzy grupy, Jimmy Holvay i Gary Biesbier, wracają do 1964 roku z instrumentalnym  „Beatle Time” jako Livers on Constellation. The Mob powstał w połowie lat 60-tych i był jednym z wczesnych zespołów rockowych, w których używano sekcji dętej. W połowie lat siedemdziesiątych wciąż nagrywali płyty i mieli duży wpływ na scenę w Chicago. Dla Colossusa na początku 1971 r. umieścili na listach „I Dig Everything About You” [Colossus 130, # 83] i „Give It to Me” [Colossus 134, # 71], ostatni hit dla Colossusa.  Holvay i Biesbier byli znakomitymi autorami piosenek, którzy stworzyli większość przebojów zespołu z Chicago, Buckinghams. Inni członkowie Mob to Al Herrero (główny wokal), Tony Nedza, Bobby Ruffino, James Franz i Michael Sistak.

Single na liście Billboard Hot 100

Venus/Hot Sand Shocking Blue 12.1969 1.US Colossus 108
Mighty Joe/I'm A Woman Shocking Blue 03.1970 43.US Colossus 111
Long And Lonesome Road/Acka Ragh Shocking Blue 06.1970 75.US Colossus 116
Never Marry A Railroad Man/Hear My Song Shocking Blue 12.1970 102.US Colossus 123
Little Green Bag George Baker Selection 03.1970 21.US Colossus 112
Dear Ann George Baker Selection 06.1970 93.US Colossus 117
Ma Belle Amie Tee Set 01.1970 5.US Colossus 107
If You Do Believe In Love Tee Set 05.1970 81.US Colossus 114

Albumy na liście Billboard 200 ALBUMS

The Shocking Blue - Shocking Blue [1970] 31.US
Ma Belle Amie - Tee Set [1970] 158.US
Little Green Bag - George Baker Selection [1970] 107.US
The Mob - Mob [1971] 204.US

Shocking Blue

Shocking Blue był holenderskim zespołem rockowym założonym w Hadze w 1967 roku. Zespół miał wiele psychodelicznych przebojów rockowych w erze ruchów kontrkultury w latach 60. i wczesnych 70-tych , w tym „ Send Me a Postcard ”, „ Love Buzz ” i „ Venus ”. Ten ostatni stał się ich największym hitem i osiągnął # 1 na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 i wielu innych krajach w 1969 i 1970 roku.Zespół sprzedał 13,5 mln płyt w 1973 r., ale rozpadł się w 1974 r.
 

Shocking Blue został założony w 1967 roku przez Robbie van Leeuwena . Inni członkowie grupy to Fred de Wilde, Klaasje van der Wal (ur. 1 lutego 1949 r. - zm. 12 lutego 2018 r.)  i Cor van der Beek. Grupa miała niewielki hit w 1968 roku z „Lucy Brown is Back in Town”. De Wilde odszedł w 1968 roku po wstąpieniu do holenderskiej armii, a van Leeuwen poznał Mariske Veres , śpiewającej w tym czasie z zespołem klubowym. Przekonał ją, by przejęła wokal, a grupa wylansowała światowy  hit z piosenką „ Venus ”, która osiągnęła trzecie miejsce w Holandii jesienią 1969 roku. 

 

Utwór został wydany w Ameryce i Wielkiej Brytanii pod koniec roku i osiągnął nr 1 na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 w lutym 1970 roku. Następnie sprzedał się w 350 000 egzemplarzy w Niemczech i przez trzy tygodnie był na szczycie amerykańskiego wykresu, jako pierwsza piosenka z Holandii. Sprzedano tam ponad milion egzemplarzy w styczniu 1970 r.Otrzymała złotą płytę przyznaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Recording Industry . Globalna sprzedaż przekroczyła pięć milionów egzemplarzy. 

Inne przeboje to „ Send Me a Postcard ” z 1968/69 i „Long and Lonesome Road” (często błędnie nazywane „Long Lonesome Road”) w 1969 r. 

Po „Venus” nastąpił singiel „Mighty Joe” (flip-side „Wild Wind”) w 1969 r. i „Never Marry a Railroad Man” (side B:Roll Engine Roll ) w 1970 r., z których oba sprzedały się w ponad milionie sztuk . Ten ostatni stał się hitem z Top10 w kilku krajach na całym świecie.  Późniejsze utwory - w tym „Hello Darkness” (1970), „Shocking You”, „Blossom Lady” i „Out of Sight, Out of Mind” (1971), „Inkpot”, „Rock in the Sea „ i „ Eve and the Apple ”(1972) i „ Oh Lord ”(1973) odniosły sukces w Europie, Ameryce Łacińskiej i Azji, ale nie udało im się  w Stanach Zjednoczonych ani Wielkiej Brytanii

Klaasje van der Wal odszedł pod koniec 1971 roku, po pierwszej podróży do Japonii (która zrodziła album na żywo). W 1974 roku Robbie Van Leeuwen zrezygnował, a później tego samego roku Mariska Veres odeszła, co doprowadziło do rozpadu zespołu. Veres cieszyła się karierą solową do 1982 roku. Jej single „Take Me High” (1975) i „Lovin 'You” (1976) były popularne głównie w Holandii, Belgii i Niemczech. Wydała także single „Tell It Like It Is” (1975), coverową wersję „Little By Little” Dusty Springfield (1976) i „Too Young” (1978).

Shocking Blue zreformował swój najsłynniejszy skład w 1979 roku i nagrał „Louise” jako swój pierwszy singiel od czasu ich rozpadu w 1974 roku. Piosenka nigdy nie została wydana z nieznanych powodów. Wystąpili jednak na żywo w 1980 roku z wcześniejszymi piosenkami, takimi jak „Venus” i „Never Marry a Railroad Man”. W 1984 r. Podjęli próbę ponownego powrotu i nagrali „The Jury and the Judge” i „I Am Hanging on to Love” jako stronę B w 1986 roku. W tym samym roku nagrali kolejną niepublikowaną piosenkę „Time Is a Jetplane”.

Perkusista Cor van der Beek zmarł 2 kwietnia 1998 r. w wieku 49 lat w Rotterdamie w Holandii. Mariska Veres zmarła na raka pęcherzyka żółciowego w dniu 2 grudnia 2006 r., w wieku 59 lat w Hadze w Holandii .  Basista Klaasje van der Wal zmarł 12 lutego 2018 r. w wieku 69 lat. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Venus/Hot Sand	Shocking Blue	12.1969	8[11]	1[1][14]	Colossus 108	[gold-US][written by Robbie van Leeuwen][produced by Robbie van Leeuwen, Jerry Ross]
Mighty Joe/I'm A Woman	Shocking Blue	03.1970	43[3]	43[7]	Colossus 111	[written by Robbie van Leeuwen][produced by Shocking Blue, Pink Elephant]
Long And Lonesome Road/Acka Ragh	Shocking Blue	06.1970	-	75[5]	Colossus 116	[written by Robbie van Leeuwen][produced by Shocking Blue]
Never Marry A Railroad Man/Hear My Song	Shocking Blue	12.1970	-	102[9]	Colossus 123	[written by Robbie van Leeuwen]
Serenade/Sleepless At Midnight	Shocking Blue	10.1971	-	110[1]	Buddah 258	[written by Robbie van Leeuwen][produced by Shocking Blue]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shocking Blue	Shocking Blue	02.1970	-	31[17]	Colossus 1000	-

Vontastics

Kariera Vontastics odzwierciedla karierę Ideals, innej grupy z Chicago,  które  każda miała trzy nagrania, które osiągnęły popularność poza Chicago. Nagrywali nawet dla tej samej wytwórni, St. Lawrence Records, chociaż wytwórnia Cortland wydała „Gorilla”, „Mo Gorilla” i „Mo Jo Hanna”, najbardziej popularne nagrania „Ideals”. Ten ostatni, o damie voodoo z Luizjany, został po raz pierwszy nagrany przez Henry'ego Lumpkina (Motown 1962).

Napędzany przez dwóch czołowych wokalistów, Kennetha Gholara i Jose Holmesa, płodnego kompozytora, Bobby'ego Lee Newsome i Raymonda Penna, brzmienie Vontastics było świeże i emocjonalne i brakowało mu tylko właściwej reklamy. W 1965 roku zdobyli lokalną popularność dzięki pierwszemu nagraniu „Never Never Say Goodbye”/ „Don't Mess Around” w Satellite Records, ale niewielu słyszało je poza Chicago.

„No Love For Me”/ „Peace Of Mind”, wydany w październiku 1965 roku, rozpoczął zachęcający czas w St. Lawrence Records. Chociaż nie rozświetliło  list przebojów, kontynuacja „I Need You”/ „Keep Rollin 'On” (marzec 1966) była  równie dobra dwiema stronami, które otrzymały podwójny airplay w niektórych miastach. Kolejne wydawnictwo „Day Tripper” (wrzesień 1966) jest ciekawe,  stało się ich największym przebojem w St. Lawrence wraz z „You Can Work It Out”/„Never Let Our Love Grow Cold” w lutym 1967r. Kolejne wydawnictwa dla Moonshot, Chess i Toddlin 'Town Records Ernesta Leanera nie zrobiły wiele, i chłopaki opuścili biznes muzyczny.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I'll Never Say Goodbye/Don't Mess Around	Vontastics	06.1965	-	-	Satellite 2002	[written by Bobby Newsome][produced by A Scott And Bernard Production]
Peace Of Mind/No Love For Me	Vontastics	10.1965	-	-	St. Lawrence 1007	[written by Raymond Penn][produced by C. Bernard, B. Scott, B. Gardner][no. 5 on WBEE, Chicago]
I Need You/Keep On Rolling	Vontastics	01.1966	-	-	St. Lawrence 1009	[written by Bobby Newsome][produced by B. Gardner]
Lady Love/When My Baby Come Back Home	Vontastics	05.1966	-	-	Moon Shot 6702	[written by Bobby Newsome, Jose Holmes][produced by Burgess Gardner, Bruce Scott, Chuck Bernard]
Day Tripper/My Baby	Vontastics	09.1966	-	100[1]	St. Lawrence 1014	[written by Lennon, McCartney][produced by Monk Higgins, Burgess Gardner][7[12].R&B Chart]
You Can Work It Out/Never Let Your Love Grow Cold	Vontastics	11.1966	-	-	St. Lawrence 1023	[written by Bobby Newsome][produced by Monk Higgins, Burgess Gardner]
Why Must We Part/I Will Always Love You	Vontastics	10.1967	-	-	Chess 2024	[written by Bobby Newsome][produced by Monk Higgins]
Let Me Down Easy/I'm The One You Need	Vontastics	01.1969	-	-	Toddlin' Town 115	[written by Bobby Newsome]

Morganne Matis

Morganne Matis (jej prawdziwe nazwisko, Anne Tilloy ) jest francuską piosenkarką pop i byłą uczestniczką trzeciej serii popularnego francuskiego programu telewizyjnego Star Academy (Francja) TF1 . Matis nagrała jeden utwór w pażdzierniku 2003r, który trafił na listy przebojów. „Duel” spędził 12 tygodni na francuskiej liście singli i osiągnął   23 miejsce.  Osiągnął również   20 miejsce na belgijskiej liście Ultratop ( Walonia ). Później ewoluowała w francuski przemysł dubbingowy i jest francuskim głosem dla kilku postaci z seriali telewizyjnych.

Morganne urodziła się 12 września 1980 r. W Paryżu. Zaczęła tańczyć w wieku pięciu lat. Po konkursie śpiewu, w którym zdobyła pierwsze miejsce, Morganne postanowiła studiować w szkole muzycznej. W wieku 13 lat uczęszcza i studiuje w słynnym studio Alice Dona, gdzie uczy się śpiewu, tańca, pisania i aktorstwa. Uczy się także gry na fortepianie i perkusji. W 1995 roku wydała swój pierwszy singiel, który był coverem utworu Jeana Jacquesa Goldmana „ Minoritaire ”.

Morganne kilkakrotnie występowała na żywo. Wkrótce staje się supportem dla artystów takich jak Dave i Émile et Images . Śpiewała także na żywo w przerwie Pucharu Świata w Rugby w 1998 roku . Brała udział w ponad 500 koncertach we Francji i za granicą.

W 2003 roku Morganne kwalifikuje się na przesłuchania i wchodzi do trzeciej edycji niezwykle popularnego francuskiego programu telewizyjnego Star Academy (Francja) . Występuje na żywo z wieloma znanymi artystami, takimi jak Elton John , Lara Fabian , Julio Iglesias , Julien Clerc , Johnny Hallyday, z którymi wykonuje na żywo swoją piosenkę „ Je te promets ”, a z Shaggy śpiewa razem na żywo jego hity „ It Wasn” t Me ” i „ Hey Sexy Lady ”.

W końcu wygrywa piąte miejsce w półfinale. Morganne została teraz przedstawiona francuskiej publiczności, ponieważ średnio 10 milionów widzów oglądało Star Academy 3 w każdą niedzielę wieczorem. Później jeździ po całej Francji ze wszystkimi innymi finalistami Star Academy 3 z komercyjnym sukcesem, ponieważ bilety zostały sprzedane.
Prosto po jej odejściu z serialu wypuszcza swój pierwszy singiel „Duel” w Universal rockową piosenką w średnim tempie, która trafiła do Top 23 na francuskich listach przebojów. Jednak Universal Music później nie podpisał z nią kontraktu na pełny album, a współpraca dobiegła końca.

Morganne w końcu wydaje swój pierwszy album Une Fille de l'ère w 2006 r. w swojej własnej firmie producenckiej „Duel Prod” i jest dostępna tylko na jej oficjalnej stronie internetowej oraz w innych witrynach do pobrania. 

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Duel

Morganne Matis

03.2004

23[12]

-

-

-

-

-

-

-

Mercury 981 743 1

[written by Maïdi Roth,Nicolas Richard,Morganne Matis]

Matmatah

Matmatah to popularny francuski zespół rockowy , założony w 1995 roku w Brest ( Bretania ).
Zespół powstał w 1995 roku, kiedy Stan, który był wówczas studentem matematyki zaawansowanej w Brest (zachodnia Bretania, Francja), poznał Sammy'ego, który studiował elektrotechnikę w tym samym mieście, skąd pochodzą. Obaj byli gitarzystami i razem utworzyli   o nazwie Tricards Twins, grający w wielu barach i pubach w Bretanii . Stworzyli repertuar z piosenek z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, z Beatlesami , Neilem Youngiem i Simonem i Garfunkelem, które wywarły znaczący wpływ na nich.
W jednym ze swoich koncertów spotkali basistę Erica i perkusistę Fancha. Razem utworzyli Matmatah, nazwany na cześć Matmaty , wioski w Tunezji, w której Stan mieszkał w dzieciństwie. Wkrótce osiągnęli sukces, otwierając koncerty zespołów takich jak FFF. Ich pierwszy singiel, zawierajacy dwie piosenki „Lambé An Dro” i „Les Moutons” (The Sheeps) , został wydany w 1997 roku, a w ciągu kilku miesięcy sprzedał się w 30 000 egzemplarzy.

Pierwszy album studyjny zespołu, zatytułowany La Ouache , podniósł ich z lokalnej sławy do narodowej rewelacji. Album sprzedał się w 300 000 egzemplarzach w ciągu sześciu miesięcy (w sumie 800 000).

Szaleństwo mediów dla zespołu zaczęło się po rozpoczęciu maratonu setek koncertów w ciągu najbliższych dwóch i pół roku. W tym czasie byli częścią wielu festiwali rockowych, podczas których fani odkryli nową stronę Matmatah dzięki swojej energii na scenie i coverom różnych piosenek Beatlesów .

Mniej więcej w tym samym czasie Matmatah został oskarżony o podżeganie do używania nielegalnych narkotyków z powodu niektórych tekstów ich piosenek i kazano im zapłacić grzywnę. Z ich zwykłym poczuciem humoru zespół poruszył tę kwestię w tekstach drugiego albumu. Ten niecierpliwie oczekiwany album nie okazał się tak wielkim sukcesem. Utwór zatytułowany Rebelote (Here We Go Again) przybliżył zespół do początków rocka celtyckiego, ale był mniej popularny. Jednak artyści utrzymują, że dzięki temu albumowi odwrócili się od „rockowej” formy rocka i ku duchowi, który ich dzisiaj napędza.

W 2001 roku zespół wydał swój album na żywo, Lust for a Live , oraz DVD humorystycznie zatytułowane Piste Off . Po krótkim okresie odpoczynku, podczas którego zespół zmienił perkusistę, wznowili trasę koncertową, tym razem z wielu przyczyn humanitarnych.

Ich trzeci album studyjny, Archie Kramer , wydany w październiku 2004 r., okazał się bardzo udany. Single takie jak Casi El Silencio i Au Conditionnel cieszyły się rozległym czasem antenowym we Francji. Dwanaście utworów przeskakuje pomiędzy miękkimi balladami a energicznymi rockowymi numerami. Ich delikatna pieśń ludowa, Alzheimer, wyraża sprzeciw amerykańskiej hegemonii na świecie.

Pod koniec października 2004 r. zespół wyruszył w długą trasę koncertową, w tym w części po Azji.

W 2007 roku ukazał się ich czwarty album studyjny La Cerise (The Cherry), który jest również tytułem pierwszego singla.

Matmatah rozpadł się w sierpniu 2008 po serii pożegnalnych koncertów.

We wrześniu 2016 r. Grupa reformuje się i rozpoczyna trasę koncertową w lutym 2017 r. Piąty album studyjny został wydany 3 marca 2017 r .: Plates Coutures  prezentuje 11 nowych piosenek dotyczących problemów społecznych.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Lambé an dro	Matmatah	09.1998	12[29]	-	-	-	-	-	-	-	La Ouache Production 742689	[written by Matmatah,Tristan Nihouarn]
Emma	Matmatah	02.1999	67[14]	-	-	-	-	-	-	-	La Ouache Production 742694	[written by Matmatah,Tristan Nihouarn]
Concert Matmatah	Matmatah	11.1999	47[15]	-	-	-	-	-	-	-	La Ouache Production	-

Albums

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	UK	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
La ouache	Matmatah	08.1998	11[73]	-	-	-	-	-	-	-	Trema / Barclay 981 855-2	-
Rebelote	Matmatah	03.2001	8[21]	83[2]	-	-	-	-	-	-	La Quache 17186	-
Lust For A Live	Matmatah	10.2002	91[3]	-	-	-	-	-	-	-	Universal 060249826288	-
Archie Kramer	Matmatah	10.2004	30[58]	-	-	-	-	-	-	-	La Quache 17185	-
La cerise	Matmatah	03.2007	24[25]	-	-	-	-	-	-	-	La Ouache 17165	-
Antaology	Matmatah	10.2015	81[5]	-	-	-	-	-	-	-	La Ouache Production LOP1533007	-
Plates coutures	Matmatah	03.2017	27[14]	-	-	-	-	-	-	-	La Ouache Production LOP1733001	-

Bush

BUSH, grupa brytyjska. Utworzona w 1992 w Londynie. Skład: Gavin Rossdale (30.10.1967, Kilburn, Londyn) -voc, g, Nigel Pulsford (11.04.1964, Newport, Monmouthshire) - g, Dave Parsons (2.07.1965, Uxbridge, Middlessex) - b, Robin Goodridge (10.09.1966, Crawley, S

Etykiety

ussex) -dr. Rossdale i Pulsford wcześniej kierowali zespołem Future Primitive, Parsons grał w Transvision Vamp.

Doświadczenia estradowe zdobywała koncertując w klubach, pubach i parkach rodzinnego miasta, m.in. w pubie Amersham Arms. Na własny koszt nagrała kilka utworów, m.in. Everything Zen, i rozesłała do wytwórni płytowych. Zainteresował się nią Rob Kahane, współwłaściciel nowego wydawnictwa fonograficznego Trauma z Los Angeles (były menażer George'a Michaela), i postanowił dać jej szansę. Niebawem nagrała w londyńskich Westside Studios przy pomocy znanych angielskich producentów, Clive'a Langera i Alana Winstanleya, pierwszą płytę - "Sixteen Stone", wydaną w grudniu 1994.

Gdy wybrany na singel utwór Everything Zen, prezentowany przez amerykańskie rozgłośnie, a później także przez MTV, zaczął zdobywać popularność, ruszyła w klubową trasę po Stanach (wystąpiła m.in. w słynnym nowojorskim CBGB's). Odniosła nieoczekiwany sukces - na rynku amerykańskim album rozszedł się w sześciu milionach egzemplarzy. Prasa muzyczna odniosła się do niej co prawda sceptycznie - ujrzała w niej blade odbicie gwiazd doby grunge'u, zespołów Nirvana i Pearl Jam, ale była to opinia niesprawiedliwa. Podminowane ogromnym ładunkiem emocji kompozycje grupy, jak Little Things, Comedown, Machinehead, Testosterone, Swim, Monkey czy Alien, ukazywały bowiem Bush jako rasową, mającą sporo do powiedzenia grupę rockową. Płycie towarzyszyło kilka singli, oprócz Everything Zen/Bud z kwietnia 1995 także Little Things/X-Girlfriend z lipca 1995, Comedown/Revolution Blues (przeróbka kompozycji Neila Younga) z grudnia tego roku, wydany tylko w Stanach Glycerine/Solomon's Bones ze stycznia 1996 oraz Machinehead/Comedown/Solomon's Bones z maja tego roku.

Formacja ugruntowała sukces drugim albumem, "Razorblade Suitcase", nagranym latem 1996 w Sarm Hook End w Berkshire i Abbey Road w Londynie przy pomocy świetnego amerykańskiego realizatora i producenta - Steve'a Albiniego. Wydana w listopadzie tego roku płyta była dziełem bardziej surowym, hałaśliwym i dysonansowym niż debiut (Swallowed, Greedy Fly, Bonedriven, Insect Kin, Cold Contagious, History), bez trudu wszakże osiągnęła szczyt list bestsellerów w Stanach, a i w Wielkiej Brytanii znalazła się w pierwszej piątce zestawień popularności. Towarzyszyły jej trzy przebojowe małe płytki: czwórka "Swallowed" z lutego 1997 oraz single Greedy Fly/Greedy Fly (wersja albumowa)/OW z maja 1997 i Bonedriven/ Synapse (remiks) z listopada tego roku.

W listopadzie 1997 trafił na rynek album "Deconstructed", zawierający znane już dobrze nagrania grupy, np. Everything Zen, Comedown, Swallowed i Bonedriven, w wersjach zremiksowanych w stylu techno m.in. przez Goldiego, Tricky'ego oraz Jacka Dangersa z Meat Beat Manifesto. W lipcu 1999 formacja była jedną z gwiazd festiwalu Woodstock '99 (dokumentujący imprezę album "Woodstock '99", Epic, 1999, zawierał jej nagranie Everything Zen).

Wydana w listopadzie 1999 płyta "The Science Of Things" powstała w londyńskich Westside Studios i Mayfair Studios oraz w Sarm Hook End w Berkshire, znowu we współpracy z Langerem i Winstanleyem (tym razem jako współproducentami - wraz z muzykami), i choćby z tego względu bardziej przypominała "Sixteen Stone" niż "Razorblade Suitcase"; zawierała kilka świetnych utworów, jak The Chemicals Between Us, wybrany na pierwszy singel, oraz English Fire i Warm Machine, ale jako całość rozczarowywała. Dyskografię uzupełnia m.in. akustyczna wersja Come Down na składance "No Boundaries - A Benefit For The Kosovar Refugees" (Epic, 1999). Pulsford jako solista nagrał album "Heavenly Toast On The Paradise Road" (1999), rozprowadzany wyłącznie za pośrednictwem Internetu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Everything Zen	Bush	04.1995	99[3]	40[15].Airplay Chart	Interscope A 8196CD [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Bush]
Little Things/Bud	Bush	08.1995	184[2]	46[13].Airplay Chart	Trauma 95745	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Bush][6.Mainstream Rock Tracks]
Comedown/Testosterone	Bush	09.1995	-	30[20]	Trauma 98134	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Bush][2.Mainstream Rock Tracks]
Glycerine	Bush	01.1996	-	28[20]	Trauma 98088	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Bush][4.Mainstream Rock Tracks]
Machinehead	Bush	04.1996	48[4]	43[20]	Trauma 98079	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Bush][4.Mainstream Rock Tracks]
Swallowed	Bush	11.1996	7[11]	27[15].Airplay Chart	Interscope IND-95528 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Steve Albini][2.Mainstream Rock Tracks]
Greedy Fly	Bush	06.1997	22[11]	41[14].Airplay Chart	Interscope IND 95536 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Steve Albini][5.Mainstream Rock Tracks]
Bonedriven	Bush	11.1997	49[3]	-	Interscope IND 95553 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Steve Albini]
Mouth (The Stingray Mix)	Bush	10.1997	-	63[10].Airplay Chart	Interscope IND-95572 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Bush][28.Mainstream Rock Tracks][utwór z filmu "An American Werewolf in Paris"
The Chemicals Between Us	Bush	10.1999	46[4]	67[20]	Trauma 4972222 [UK]	[written by Gavin Rossdale][3.Mainstream Rock Tracks]
Warm Machine	Bush	03.2000	45[4]	-	Trauma 4972752 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Rossdale][16.Mainstream Rock Tracks]
Letting the Cables Sleep	Bush	06.2000	51[3]	113[8]	Trauma 4973352 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Clive Langer,Alan Winstanley,Rossdale][26.Mainstream Rock Tracks]
The People That We Love	Bush	11.2001	81[2]	114[7]	Atlantic 7567851622 [UK]	[written by Gavin Rossdale][produced by Dave Sardy][10.Mainstream Rock Tracks]
Inflatable	Bush	07.2002	105[1]	-	Atlantic 7567-85341-7	[written by Gavin Rossdale][produced by Dave Sardy]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Sixteen Stone	Bush	12.1994	42[13]	4[109]	Trauma 92 531	[6x-platinum-US][silver-UK][produced by Clive Langer, Alan Winstanley & Bush]
Razorblade Suitcase	Bush	11.1996	4[29]	1[2][45]	Trauma 90 091	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Steve Albini]
Deconstructed	Bush	11.1997	177[1]	36[15]	Trauma 90 161	[gold-US]
The Science of Things	Bush	10.1999	28[5]	11[30]	Trauma 490 483	[platinum-US][produced by Clive Langer, Alan Winstanley & Rossdale]
Golden State	Bush	10.2001	53[3]	22[6]	Atlantic 83 488	[produced by Dave Sardy, Bush]
The Sea of Memories	Bush	09.2011	200	18[6]	Zuma Rock 2173	[produced by Bob Rock]
Man on the Run	Bush	10.2014	104	33[1]	Zuma Rock 88875016561	[produced by Nick Raskulinecz, Jay Baumgardner]

Kevon Edmonds

Kevon Edmonds (ur. 25 lutego 1958r) to amerykański wokalista i aktor. Jest starszym bratem producenta, autora piosenek i piosenkarza Kennetha „Babyface” Edmondsa .

Edmonds urodził się w Indianapolis w 1958 roku. Jako członek After 7 , Edmonds odnosił sukcesy, nagrywając platynowy album oraz kilka złotych singli. Kontynuowali trasę po kraju i stali się jedną z najlepszych grup R&B. Po albumie z 1995 roku, Reflections , After 7 opuścił Virgin Records z powodu problemów z wytwórnią. Odejście od Virgin Records pozwoliło członkom na realizację własnych osobistych projektów i z czasem  grupa przestała istnieć. 

Edmonds pojawił się następnie z Babyface i K-Ci & JoJo w projekcie w fikcyjnej grupie o nazwie Milestone. Zespół wystąpił w filmie Soul Food i miał singiel z utworem „I Care About You”. Przez krótki czas Milestone prawie stała się prawdziwą grupą, a nie tylko fikcyjną grupą przedstawioną w filmie, ale konflikty w wytwórni spowodowały upadek projektu. 

W 1999 roku Edmonds wydał swój pierwszy solowy album, 24/7 . Utwór tytułowy z albumu był wielkim hitem, osiągając status złota i osiągając 10 miejsce w Hot 100. Drugi singiel albumu, „ No Love (I'm Not Used to) ”, odniósł umiarkowany sukces, osiągając 25 miejsce na liście R&B .

Druga solowa płyta Edmondsa, Who Knew , została wydana 13 października 2009 r. za pośrednictwem Make Entertainment / Image Distribution. Pierwszy singiel został wydany na początku sierpnia i nosi tytuł „Oh”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
24/7	Kevon Edmonds	11.1999	-	10[20]	RCA 65 924	[gold-US][written by Angelo Ray, Anthony Smith, David Scott][produced by Angelo Ray][2[32].R&B Chart]
No Love (I'm Not Used To)	Kevon Edmonds	04.2000	-	109[11]	RCA	[written by Daryl Simmons][produced by Daryl Simmons][25[21].R&B Chart]
Love Will Be Waiting	Kevon Edmonds	09.2000	-	-	RCA	[76[7].R&B Chart]
Oh	Kevon Edmonds	09.2009	-	-	Make	[56[20].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
24/7	Kevon Edmonds	11.1999	-	77[30]	RCA 67 704	[produced by Kevon Edmonds, Babyface, Kevin Evans, Damon Thomas, Tim & Bob, Angelo Ray, Tommy Sims & Marc Harris, Daryl Simmons, Gregory Curtis, Armando Colon]

Master P

Master P, właściwie Percy Robert Miller  (ur. 29 kwietnia 1967r w Nowym Orleanie)- amerykański raper, aktor i przedsiębiorca. Założyciel wytwórni muzycznej No Limit Records.

Sławę zdobył w latach dziewięćdziesiątych XX wieku występując w grupie muzycznej TRU i po wydaniu albumu Ice Cream Man, z którego pochodzi pierwszy singel rapera „Mr. Ice Cream Man”. Singel zatytułowany „Make 'Em Say Uhh!” promujący album Ghetto D okrył się platyną, dzięki czemu popularność Millera wzrosła. W 1997 wystąpił w pierwszym autorskim filmie I'm Bout It.

W 1998 roku raper wydał swój najlepiej się sprzedający album w karierze, MP da Last Don. Płyta była oparta na filmie MP da Last Don, który Miller wyprodukował a wystąpili w nim tacy raperzy jak Snoop Dogg, Silkk the Shocker, C-Murder. Album zadebiutował na najwyższym miejscu notowania Billboard 200 ze sprzedażą 400 000 egzemplarzy w pierwszym tygodniu. Kompozycja uzyskała status poczwórnej platyny. Również w tym roku wystąpił w filmie I Got the Hook Up, w którym wystąpili raperzy. Rok później wydał kolejną płytę pt. Only God Can Judge Me (z ang. Tylko Bóg może mnie sądzić), która mimo tego, że nie osiągnęła takiego sukcesu jak poprzednik, uzyskała status złotej. Na świecie sprzedano ponad milion egzemplarzy.

Z początkiem nowego tysiąclecia popularność Matera P malała. Po zbankrutowaniu wytwórni No Limit Records, raper utworzył podobną New No Limit Records, która następnie przeistoczyła się w punkt dystrybucyjny Guttar Music Entertainment. W listopadzie 2000 roku, P. Miller wydał album Ghetto Postage, który osiągnął sukces sprzedając się w ilości 500 000 egzemplarzy. Trzy lata później P. wystąpił w filmie Lockdown. Do 2005 roku raper wydał kilka albumów, które osiągnęły sukces komercyjny sprzedając się w ilości do miliona egzemplarzy.
 
Jako koszykarz zawodowy podpisał kontrakt z zespołami Charlotte Hornets w sezonie 1998/99 i w Toronto Raptors w 1999. Nie wystąpił jednak w żadnym oficjalnym meczu. Ponadto grywał w lidze Continental Basketball Association, w klubie Fort Wayne Fury. Wystąpił na McDonald’s NBA All-Star Celebrity Game, zdobywając 17 punktów.

Zaangażowany w życie społeczne poprzez fundacje P. Miller Youth Centers i P. Miller Food Foundation, które wspomagają biedną ludność.

Rozwiedziony z żoną, z którą ma czwórkę dzieci.

Ma również córkę Cymphonique Miller i syna Lil’a Romeo, który jest także raperem i aktorem.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Mr. Ice Cream Man	Master P featuring Silkk the Shocker	04.1996	-	90[9]	No Limit 53 218	[written by Percy Miller][produced by Master P/Ken Franklin/Mo B. Dick/KLC][55[18].R&B Chart]
No More Tears	Master P featuring Silkk the Shocker and Mo B. Dick	08.1996	-	109[4]	No Limit 53 237	[written by Master P, Tony Hester][produced by Master P/ Ken Franklin][78[4].R&B Chart][sample z "In The Rain"-The Dramaticks]
I Always Feel Like (Somebody's Watching Me)	Tru Feat. Ice Cream Man (Master P))	02.1997	-	71[15]	No Limit 53 261	[written by Percy Miller/Vyshonn Miller/Mia Young][produced by Craig B/KLC/Mo B. Dick]
If I Could Change	Master P Feat. Steady Mobb'n & Mia X & Mo B Dick & O'dell	05.1997	-	60[15]	No Limit 53 273	[written by Bobby Caldwell/Alfons Kettner/Percy Miller][produced by DJ Daryl][31[20].R&B Chart][piosenka z filmu "I'm Bout It"]
The Party Don't Stop	Mia X featuring Master P and Foxy Brown	08.1997	-	-	No Limit	[written by Foxy Brown, Master P, Mia X][produced by Craig B][38[13].R&B Chart]
How Ya Do Dat	Master P with Young Bleed featuring C-Loc	04.1996	-	90[9]	No Limit 53 218	[written by Percy Miller][produced by Master P/Ken Franklin/Mo B. Dick/KLC][55[18].R&B Chart]
I Miss My Homies	Master P Feat. Pimp C & The Shocker	09.1997	-	25[20]	No Limit 53 290	[gold-US][written by Chad Butler/Percy Miller/Zyshonne Miller][produced by Mo B. Dick/KLC/Odell][16[20].R&B Chart]
5. 4, 3, 2, 1	Ll Cool J Feat. Method Man & Redman & DMX & Canibus & Master P	12.1997	-	75[12]	Def Jam 568 321	[written by Adam Horovitz/Percy Miller/Reggie Noble/Carlton Ridenhour/Rick Rubin/Erick Sermon/Earl Simmons/Clifford Smith/James Todd Smith/Germaine Williams/Gary G. Wiz/Adam Yauch][produced by Erick Sermon][24[20].R&B Chart]
Make 'Em Say Uhh!	Master P Feat. Fiend & Silkk The Shocker & Mia X & Mystikal	01.1998	-	16[27]	No Limit 53 302	[platinum-US][written by Richard Jones/Percy Miller/Zyshonne Miller/Michael Tyler/Mia Young][produced by KLC][18[23].R&B Chart]
Let's Ride	Montell Jordan Feat. Master P & Silkk The Shocker	03.1998	-	2[21]	Def Jam 568 475	[platinum-US][written by Ted Bishop/Montell Jordan/Percy Miller/Zyshonne Miller][produced by Ted Bishop][1[3][29].R&B Chart]
Just Be Straight with Me	Silkk The Shocker Feat. Master P & Destiny's Child	03.1998	-	60[16]	No Limit 53 305	[written by Beyonce Knowles/LeToya Luckett/Kelly Rowland/LaTavia Roberson/Percy Miller/Mo B. Dick/O'Dell/Silkk The Shocker][produced by Craig B][36[20].R&B Chart]
I Got the Hook Up!	Master P Feat. Sons Of Funk	04.1996	-	16[20]	No Limit 53 311	[gold-US][written by Lorenzo Chew/Rico Crowder/Craig Lawson/Desmond Mapp/Greg Mapp/Percy Miller][produced by KLC/Sons of Funk][11[20].R&B Chart][piosenka tytułowa z filmu]
Pure Uncut	8Ball featuring Silkk the Shocker, Psycho Drama, Master P and Mystikal	06.1998	-	-	Suave	[66[4].R&B Chart]
Goodbye to My Homies	Master P Feat. Silkk The Shocker/Sons Of Funk & Mo B Dick	08.1998	-	27[16]	No Limit 53 326	[written by Percy Miller/Zyshonne Miller/Freddie Perren/Sons Of Funk/Christine Yarian][produced by C.Stephens][38[18].R&B Chart][sample z "It's So Hard To Say Goodbye To Yesterday"-Boyz II Men]
Thinkin' Bout U	Master P featuring Mia X and Mo B. Dick	08.1998	-	-	No Limit	[73[1].R&B Chart]
Hot Boys and Girls	Master P featuring Mystikal, Mia X, Silkk the Shocker and Kane & Abel	01.1999	-	-	No Limit	[87[7].R&B Chart]
Live or Die	Naughty by Nature featuring Master P, Mystikal, Silkk the Shocker and Phiness	05.1999	-	-	Arista	[written by Anthony Criss, Vincent Brown, Kier Gist, Michael Tyler, Donald Fagen, Walter Becker][produced by Naughty by Nature][86[5].R&B Chart]
It's Your Thing	Mercedes Feat. Master P	07.1999	-	96[4]	No Limit 53 565	[written by Percy Miller][produced by Dez/Charles][31[14].R&B Chart]
Step to This	Master P Feat. D.I.G.	11.1999	-	88[3]	No Limit 38 680	[written by Percy Miller][produced by Rico Lumpkins][40[20].R&B Chart]
He Did That	Silkk the Shocker featuring Mac and Master P	09.2000	-	-	No Limit 38 736	[written by V. Miller/M. Phillips][produced by Master P,Donald XL Robertson][50[17].R&B Chart]
Souljas	Master P	11.2000	-	98[1]	No Limit 38 747	[written by Percy Miller][produced by C.Stephens/Mike Diesel/Ke-Noe][35[10].R&B Chart]
Lay Low	Snoop Doggy Dogg Ft Master P/Nate Dogg/Butch Cassidy & Tha Eastsidaz	03.2001	-	50[19]	Doggystyle 50 174	[written by Calvin Broadus/Tracey Davis/Mike Elizondo/Nathan Hale/Dan Means/Percy Miller/Keiwan Spillman/Andre Young][produced by Dr Dre/Mike Elizondo][20[20].R&B Chart]
Ooohhhwee	Master P Feat. Weebie	12.2001	-	63[11]	No Limit	[written by Percy Miller][produced by Master P/Full Pack][19[16].R&B Chart]
Rock It	Master P featuring Weebie & Krazy	08.2002	-	-	New No Limit	[72[20].R&B Chart]
Choppa Style	Choppa Feat. Master P	03.2003	-	94[6]	New No Limit 019 400	[written by Darwin Turner][produced by Full Pack][49[22].R&B Chart]
Them Jeans	Master P	01.2004	-	115[4]	Koch 5724	[40[20].R&B Chart]
Act a Fool	Master P featuring Lil Jon	04.2004	-	-	New No Limit 5745	[72[9].R&B Chart]
We Like Them Girls	Silkk the Shocker featuring Master P and Petey Pablo	08.2004	-	-	New No Limit 5776	[69[18].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Ice Cream Man	Master P	05.1996	-	26[57]	No Limit 53 978	[platinum-US][produced by Carlos Stephens/Craig B/DJ Daryl/K-Lou/KLC/Ken Franklin/Master P/Mo B. Dick/Pimp C]
Ghetto D	Master P	09.1997	-	1[1][80]	No Limit 50 659	[3x-platinum-US][produced by Master P]
MP da Last Don	Master P	06.1998	-	1[2][43]	No Limit 53 538	[4x-platinum-US][produced by Carlos Stephens/Craig B/DJ Daryl/KLC/Master P/O'Dell/Sons Of Funk]
Only God Can Judge Me	Master P	11.1999	-	2[15]	No Limit 50 092	[gold-US][produced by Rico Lumpkins]
Ghetto Postage	Master P	12.2000	-	26[17]	No Limit 26 008	[gold-US][produced by Master P]
Game Face	Master P	01.2002	-	53[16]	New No Limit 860 977	produced by Carlos Stephens/Donald Robertson/Master P]
Good Side, Bad Side	Master P	04.2004	-	11[11]	New No Limit 5717	[produced by Master P/Lil Jon]
Ghetto Bill	Master P	07.2005	-	40[3]	New No Limit 5780	[produced by Master P]

Trammps

Grupa amerykańska założona w Filadelfii przez Earla Younga i Jimmy'ego Ellisa, byłych wokalistów zespołu The Volcanoes, znanego z rhythm'n' bluesowego przeboju "Storm Warning". Skład uzupełnili wkrótce Dennis Harris (gitara), Ron Kersey (instr. klawiszowe), John Hart (organy), Stanley Wade (bas) i Michael Thompson (perkusja). Nazwę grupy zaczerpnęli ze wspólnych muzycznych tęsknot za życiem włóczęgi. W 1972 r. zadebiutowali anachronicznym singlem "Zing Went The Strings Of My Heart". Prawdziwym przebojem stal się temat "Hold Back The Night", nagrany w 1975 r. dla własnej wytwórni Golden Fleece.
Szczyt popularności osiągnęli w 1977 r. szlagierem "Disco Inferno" wykorzystanym w filmie "Gorączka sobotniej nocy".


 W latach 60-tych zespół występował jak The Volcanos. Filadelfijski kwintet soulowy powstał w 1964 roku, który wówczas współtworzyli główny wokalista Gene Jones, wokalista Steve Kelly, gitarzysta Stanley Wade, jego brat – basista – Harold „Doc” Wade, klawiszowiec John Hart oraz perkusista Earl Young. W ciągu kilku miesięcy od powstania zespół podpisał umowę z lokalną wytwórnią „Arctic”. Kiedy rok się kończył wydany został ich debiutancki singiel „Baby”. W połowie 1965 roku grupa powróciła z ich największym hitem „Storm Warning” (przykład dynamicznego falsetto Jonesa). Singiel znalazł się na pozycji 33 listy Hot R&B/Hip-Hop Songs.

Później duet kompozytorski Kenny Gamble i Leon Huff napisał dla nich utwór „Help Wanted” (będącego imitacją „Storm Warning”). Przed końcem roku zespół nagrał utwór w duchu Motown „(It’s Against) The Laws of Love”. Wytwórnia Arctic początkowo nie opublikowała następnego nagrania The Volcanos „A Lady’s Man”. Płyta trafiła na półki sklepów dopiero latem następnego roku, jednak singiel nie odniósł sukcesu na listach przebojów. Zanim wytwórnia rozwiązała kontrakt z zespołem, wydana została jeszcze jedna pozycja sygnowana Arctic – napisany przez Eddiego Holmana utwór „You’re Number 1”.

W 1967 roku The Volcanos nagrali dla Harthon dwa single -„It’s Gotta Be a False Alarm” i „Take Me Back Again”. Około 1968 roku Jones opuścił zespół, po czym jako Gene Faith rozpoczął karierę solową. Pozostali muzyce grupy nagrywali jeszcze jako The Moods. W 1970 roku Faith wskrzesił The Volcanos by nagrać ostatni singiel „No Trespassing”. Wtedy już bracia Harold i Stanley Wade byli w trakcie formowania nowego zespołu - The Trammps.

Zespół powstał z połączenia The Volcanoes i The Exceptions. Nazwa The Trammps wzięła swój początek od pseudonimu „The Little Tramp”, którym określany był angielski aktor Charlie Chaplin. Członkowie formacji postanowili dodać drugą literę „m” w nazwie, by zaznaczyć, że są oni „lepszymi włóczęgami”. Na początku lat 70-tych skład formacji zmieniał się wielokrotnie; wśród członków znaleźli się piosenkarz Jimmy Ellis (tworzący pod wpływem muzyki gospel), perkusista i wokalista basowy Earl Young, oraz bracia Stanley i Harold „Doc” Wade. W latach 70-tych wraz z muzykami filadelfijskiego zespołu MFSB nagrywali oni materiał studyjny, a także koncertowali. Później dołączył do The Trammps wokalista Robert Upchurch.

Ich debiut na listach przebojów miał miejsce, gdy wydali własną wersję standardu „Zing! Went the Strings of My Heart”, która zajęła 17 miejsce na amerykańskiej liście R&B w 1972 roku.

Pierwsze nagrania formacji wydane zostały przez wytwórnię Buddah Records. Utwór „Hold Back the Night” na Wyspach Brytyjskich był przebojem, gdzie w październiku 1975 roku dotarł do miejsca 5 na UK Singles Chart, natomiast na amerykańskiej Hot 100 w marcu 1976 roku singiel znalazł się na pozycji 35. Po odejściu z Buddah muzycy trafili do nowo powstałej wytwórni Golden Fleece (utworzonej przez triumwirat Baker–Harris–Young), następnie The Trammps podpisali kontrakt z Atlantic Records.

Największy sukces grupy przyszedł wraz z ich singlem „Disco Inferno” (1976), który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu Gorączka sobotniej nocy z 1977 roku. Utwór uplasował się na miejscu 11. na liście czasopisma „Billboard” Hot 100 w maju 1978 roku. Rok później The Trammps - jako współtwórcy muzyki do filmu - otrzymali nagrodę Grammy w kategorii Album of the Year, która była ich jedyną w karierze.

Wśród singli, które pojawiły się na listach przebojów jest także „That’s Where the Happy People Go”, który w marcu 1976 roku znalazł się na miejscu 35. Pod koniec 1977 roku The Trammps opublikowali piosenkę „The Night the Lights Went Out”, której tekst nawiązywał do awarii sieci energetycznej w Nowym Jorku.

19 września 2005 roku, nagrany przez zespół utwór „Disco Inferno” wprowadzony został do Dance Music Hall of Fame podczas ceremonii, która odbyła się w Nowym Jorku. Podczas tamtego wydarzenia zespół zagrał wspólnie po raz pierwszy od 25 lat.
Obecnie zespół tworzą Stanley Wade, Robert Upchurch, „Doc” Wade i Dave Dixon. Natomiast współzałożyciel The Trammps, Earl Young jako frontman współtworzy alternatywną wersję formacji, która także koncertuje regularnie. W 2014 roku zespół Younga wydał singiel „Get Your Lovin’”. Zespół, gdzie występują bracia Wade w 2011 roku nagrał małą płytę „Chapter One”.

W marcu 2012 roku, Jimmy Ellis (główny wokalista The Trammps) zmarł w wieku 74 lat w domu spokojnej starości w Rock Hill. Powodem śmierci muzyka były komplikacje związane z chorobą Alzheimera, na którą Ellis cierpiał.
 

.1979

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Storm Warning/Baby	The Volcanos	07.1965	-	-	Arctic 106	[written by Carl Fisher][produced by Dynodynamic Productions][33[5].R&B Chart]
Rainmaker/Lady rain	The Moods	09.1970	-	113[1]	Wand 11 224	[written by J. Moore][produced by Tom Sellers]
Zing Went the Strings of My Heart / Penguin at the Big Apple	Trammps	07.1972	29[10][11.74]	64[11]	Buddah 306	[written by James Hanley][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][#22 hit for Judy Garland in 1943r][17[12].R&B Chart]
Sixty Minute Man / Scrub-Board	Trammps	10.1972	-	108[2]	Buddah 321	[written by W. Ward,R. Marks][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][#1 R&B; chart hit for Dominoes in 1951]
Pray all you sinners/Rubber Band	Trammps	02.1973	-	-	Buddah 339	[written by N. Harris, R. Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][34[6].R&B Chart]
Love epidemic/ I Know That Feeling	Trammps	12.1973	-	-	Golden Fleece 3251	[written by Leroy Green,Norman Harris][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][75[8].R&B Chart]
Where do we go from here/ Shout	Trammps	05.1974	-	-	Golden Fleece 3253	[written by Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][44[10].R&B Chart]
Trusting heart/Down three dark streets	Trammps	11.1974	-	101[1]	Golden Fleece 3255	[written by Norman Harris,Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][13[1].Hot Disco/Dance;Golden Fleece 3255 12"][72[7].R&B; Chart]
Hold Back the Night / Tom's Song	Trammps	12.1975	5[8]	35[10]	Buddah 507	[written by Norman Harris,Allan Felder,Earl Young,Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][10[14].R&B; Chart]
Sixty Minute Man / Scrub-Board	Trammps	02.1975	40[4]	-	Buddah 321	[oryginalnie nagrana przez Billy Ward and The Dominoes][written by W. Ward, R. Marks][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker]
Stop and think	Trammps	05.1975	-	-	album cut	[written by Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][5[14].Hot Disco/Dance;Golden Fleece 33 163 LP.]
Hooked For Life / I'm Alright	Trammps	09.1975	-	-	Atlantic 3286	[written by Bunny Sigler,Norman Harris,Allan Felder,Earl Young,Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][6[7].Hot Disco/Dance;Atlantic 59 12"][70[7].R&B; Chart]
That' s where the happy people go	Trammps	04.1976	35[8]	27[15]	Atlantic 3306	[written by Norman Harris,Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][1[2][21].Hot Disco/Dance;Atlantic 63 12"][12[16].R&B; Chart]
Soul Searchin' Time / Love Is a Funky Thing	Trammps	07.1976	35[8]	-	Atlantic 3345	[written by Norman Harris,Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][67[7].R&B; Chart]
Disco Party	Trammps	05.1976	-	-	-	[1[5][17].Hot Disco/Dance;Atlantic 18 172 LP.]
Ninety -nine and a half/Can we come together	Trammps	11.1976	-	105[7]	Atlantic 3365	[written by Norman Harris,Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][#53 hit for Wilson Pickett in 1966][8[10].Hot Disco/Dance;Atlantic 3365 12"][76[7].R&B; Chart]
Disco inferno/Starvin'/Body contact contract	Trammps	01.1977	-	-	-	[1[6][17].Hot Disco/Dance;Atlantic 18 211 LP.]
The Night the Lights Went Out in New York City /I'm so glad you came along	Trammps	11.1977	-	104[4]	Atlantic 3442	[written by Ron Tyson,Norman Harris,Allan Felder][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][6[14].Hot Disco/Dance;Atlantic 4615 12"][80[9].R&B; Chart]
Disco inferno/That's Where the Happy People Go	Trammps	03.1977	16[17]	11[29]	Atlantic 3389	[written by Leroy Green,Ron Kersey][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][9[15].R&B Chart]
I feel like I' ve been livin' [On the dark side of the moon]/Don't burn your bridges	Trammps	07.1977	-	105[4]	Atlantic 3403	[written by Ronnie Baker][produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][52[8].R&B; Chart]
Seasons for girls/ Life Ain't Been Easy	Trammps	08.1978	-	-	Atlantic 3460	[written by J. Akines, J. Bellmon, B. Turner][produced by Ron (Have Mercy) Kersey][50[9].R&B; Chart]
Soul bones/Love magnet	Trammps	12.1978	-	-	Atlantic 3537/Atlantic DK 4709 [12"]	[produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][31[5].Hot Disco/Dance;Atlantic 4709 12"][91[4].R&B; Chart]
Love insurance policy/Teaser	Trammps	-	-	Atlantic 3573	[produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker][75[2].Hot Disco/Dance;Atlantic 170 12"]
Hard Rock and Disco / Dance Contest	Trammps	04.1980	-	-	Atlantic 3654	[written by Earl Young][produced by Earl Young][76[6].Hot Disco/Dance;Atlantic 224 12"]
Up on the Hill (Mt. U)	Trammps	02.1983	-	-	Venture 5024	[written by Bruce Gray, D. Pearson][produced by B. Grey, C. Barker, R. Currington][79[5].R&B Chart]
Hold Back The Night (The Joey Negro Remixes)	K.W.S. Featuring Trammps	12.1992	30[7]	-	Network NWKDJ 65 [UK]	[written by Baker, Harris, Felder, Young ]
Mighty High	Gloria Gaynor & Trammps	08.1997	-	-	Popular POP 26065	[written by D. Crawford , R. Downing][produced by Don Oriolo , Jurgen Korduletsch][12[12].Hot Disco/Dance;Popular [import] 12"]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Trammps	Trammps	07.1975	-	159[4]	Golden Fleece 33 163	[produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker]
Where the happy people go	Trammps	05.1975	-	50[24]	Atlantic 18 172	[produced by Ronnie Baker, Norman Harris, Earl Young, T.G. Conway, Bruce Gray, Allan Felder, Ron "Have Mercy" Kersey]
Disco inferno	Trammps	01.1977	-	46[49]	Atlantic 18 211	[gold-US][produced by Norman Harris, Ronald Baker, Ron "Have Mercy" Kersey, Earl Young]
The Trammps III	Trammps	12.1977	-	85[13]	Atlantic 19 148	[produced by Norman Harris, Ron "Have Mercy" Kersey, Ron Baker]
The best of The Trammps	Trammps	09.1978	-	139[6]	Atlantic 19 194	[produced by Norman Harris,Earl Young,Ronnie Baker]
The whole world' s dancing	Trammps	05.1979	-	184[2]	Atlantic 19 210	[produced by Norman Harris, Bruce Gray, Ron Baker, Ron "Have Mercy" Kersey]