wtorek, 14 listopada 2023

Ween

PrimaryWeen powstał  w 1984 roku w New Hope, Pennsylvanii. Jest to zespól grający alternatywnego rocka. Założycielami grupy byli Aaron Freeman i Mickey Melchiondo. Bardziej znani jako Gene Ween i Dean Ween. Ich pierwsze nagrania to muzyka z gatunku anarchic i free-spirited. W 1989r podpisali pierwszy kontrakt płytowy z wytwórnią Twin/Tone Records i wydali swój pierwszy album o nazwie GodWeenSatan: The Oneness.

 Ich drugi album The Pod w krotkim czasie zyskal sobie rzesze fanow, dzieki oryginalnym brzmieniom  gitary i partiom wokalnym, a ich dziwny humor stal sie znakiem towarowym ich muzyki. Jeszcze większą sławę przyniósł im singiel Push Th' Little Daisies który zyskał im media i uwagę MTV. Później wydane single Freedom of '76 i Voodoo Lady wykorzystane zostaly w ścieżce dżwiękowej do filmu Ostra Jazda

Następna z kolei płyta Ween to 12 Golden Country Greats na której znalazło sie jak na ironie zaledwie 10 utworów. The Mollusk wydany w 1997 roku został uznany przez fanów, krytyków i sam zespól za album który w pleni oddaje kwintesencje muzyki Ween. Kolejny album White Pepper wydany został w 2000 roku , a teledysk do Even If You Don't zostal wyreżyserowany przez twórców South Parku. Ween wydal jeszcze trzy albumy Quebec z 2003r., Shinola, Vol. 1 z 2005r., La Cucaracha z 2007r. orz kilka albumów Live.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Voodoo LadyWeen01.199597[1]-Flying Nun FNCD 321[written by Ween][produced by Andrew Weiss]
Freedom of '76Ween04.1995152[1]-Flying Nun[written by Ween,Ed Wilson][produced by Andrew Weiss]
Piss Up a RopeWeen08.1996116[2]-Flying Nun FNCD 387[written by Gene Ween, Dean Ween][produced by Ben Vaughn]
You Were the FoolWeen08.199698[1]-Flying Nun FNCD 387[written by Gene Ween, Dean Ween][produced by Ben Vaughn]
Stay ForeverWeen08.2000138[1]- Mushroom MUSH 78[written by Ween][produced by Chris Shaw, Ween]
Even If You Don'tWeen09.2000135[1]-Mushroom MUSH 73[written by Ween][produced by Chris Shaw, Ween]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
The MolluskWeen07.1997-159[1]Elektra 62 013[produced by Andrew Weiss]
White PepperWeen05.2000-121[1]Elektra 62 449[produced by Christopher Shaw ,Ween]
QuebecWeen08.2003-81[2]Sanctuary 84 591[produced by Andrew Weiss]
La CucarachaWeen10.2007-69 Rounder 11661 9077[produced by Andrew Weiss]

Bravery

PrimaryThe Bravery to amerykański zespół rockowy założony w Nowym Jorku w 2003 roku. W skład zespołu wchodzą główny wokalista Sam Endicott, gitarzysta Michael Zakarin, klawiszowiec John Conway, basista Mike Hindert i perkusista Anthony Burulcich.

Najbardziej znani są z singla „An Honest Mistake”, który w 2005 r. znalazł się na liście 10 najpopularniejszych brytyjskich singli, oraz z certyfikowanego złotem singla „Believe” w 2008 r.

  Przed pierwszym podziałem wydali trzy albumy studyjne: The Bravery (2005), The Sun and the Moon (2007) i Stir the Blood (2009). Wydali także zremiksowaną edycję swojego drugiego albumu, zatytułowanego The Sun and the Moon Complete w 2008 roku, a także internetowy album na żywo zatytułowany Live at the Wiltern Theatre w 2010 roku. 

Muzyka grupy to głównie post-punk z wpływami tanecznymi . Zespół był nieaktywny od początku 2010 roku, a Endicott potwierdził nieokreśloną przerwę zespołu w kwietniu 2014 roku. 31 lipca 2021 roku strona internetowa The Bravery potwierdziła powrót grupy. 

  Frontman-autor tekstów Sam Endicott i klawiszowiec John Conway byli kolegami z klasy w Vassar College w Poughkeepsie w stanie Nowy Jork. Rozpoczęli współpracę muzyczną, grając razem w różnych zespołach z obszaru Poughkeepsie, w tym w Skabba The Hut z przyszłą gwiazdą CSI: Miami Jonathanem Togo. Po ukończeniu studiów Endicott i Conway przenieśli się do Nowego Jorku, gdzie Endicott przerzucił się z gitary basowej na wokal i zaczął pisać muzykę, która później stała się The Bravery. Gitarzysta Michael Zakarin dołączył po odpowiedzi na ogłoszenie w lokalnej gazecie i przyprowadził ze sobą basistę Mike'a Hinderta, jego kolegę z klasy z Georgetown University w Waszyngtonie. Perkusista Anthony Burulcich mieszkał w Bostonie w stanie Massachusetts, gdzie studiował grę na perkusji w Berklee College Music.  

Po śmierci siostry Burulcich wrócił do swojego domu z dzieciństwa na Long Island w Nowym Jorku, aby być z rodziną. W dniu przeprowadzki Burulcicha, gdy jechał ciężarówką U-Haul ze swoimi rzeczami, Endicott zadzwonił do niego. Zespół zagrał swój pierwszy koncert w Stinger Club na Brooklynie w listopadzie 2003 roku. Aby promować swoje lokalne występy, wyprodukował 1000 plakatów i 3 samplery płyt CD z piosenkami zawierającymi utwory „An Honest Mistake”, „No Brakes” i „Public Service Announcement”. . Na obu przedmiotach widniał kultowy obraz „Feniksa” autorstwa nowojorskiego artysty C. Finleya. Ta sama grafika stała się później okładką debiutanckiego albumu The Bravery. Zespół promował się rozdając płyty CD i rozwieszając plakaty na Lower East Side na Manhattanie i Brooklynie. Zespół promował się także w internecie i był jednym z pierwszych zespołów na MySpace, który posiadał profil. Ich profil na MySpace wskazywał na stronę thebravery.com, gdzie te same 3 utwory były dostępne do pobrania w formacie MP3.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
An honest mistakeBravery03.20057[13]97[1]Loog 9880300 [written by Sam Endicott][produced by Sam Endicott]
FearlessBravery06.200543[2]-Loog 9882338[written by Sam Endicott][produced by Sam Endicott]
UnconditionalBravery09.200549[2]-Loog 9885197[written by Sam Endicott][produced by Sam Endicott]
Time Won't Let Me GoBravery06.2007-124[1]Loog[written by Sam Endicott][produced by Brendan O'Brien]
BelieveBravery.2007-106 Island[gold-US][written by Sam Endicott][produced by Brendan O'Brien]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The braveryBravery03.20055[20]18[24]Loog 9880261[gold-UK][produced by Sam Endicott]
The Sun And The MoonBravery06.2007-24[1]Island 008283[produced by Brendan O'Brien]
Stir the BloodBravery12.2009-135 Island B0013631 [US][produced by John Hill & Sam Endicott]

Breathless

PrimaryBreathless był uważany za kwintensencję clevelandzkiego rocka,obok takich postaci jak Eric Carmen z Raspberries,Joe Walsh czy Michael Stanley Band w okresie 1978-1981r.
 

Po opuszczeniu w 1977r grupy Michael Stanley Band,Jonah Koslen wraz z perkusistą James Gang, Jimmy Foxem myśleli o założeniu kolejnej clevelandzkiej supergrupy.Jako basistę ściągnął Boba Benjamina swojego kolegę ze szkoły,grającego wcześniej w lokalnych zespołach.Perkusistą Breathless został Kevin Valentine grający wcześniej w The Maxx Band.Razem z Alanem Greenem, Rodem Psyka i mistrzem syntezatorowych brzmień Markiem Avsecem (ex WILD CHERRY) zrealizował swoje marzenie,sekstet który przystąpił do prób w starym teatrze w Euclid.
 

Swoją debiutancką płytę zatytułowaną po prostu Breathless nagrywali w Miami pod okiem producenta Dona Gehmana. Po wydaniu kolejnego albumu Nobody Leaves This Song Alive niezadowolony z efektów Koslen projektuje założenie nowej formacji.Stała się nią grupa Jonah Koslen & The Heroes,która w 1983r zrealizowała płytę Aces.Avsec and Valentine razem występowali z Donnie Iris and The Cruisers.Póżniej razem grali w Cellarful Of Noise,oraz razem z ex członkami Breathless,Psyką i Greenem w Innocent.Koslen nagrywa w póżniejszym okresie z Godz,Harlow,Shadowking i na krótko zostaje członkiem Cinderella.
 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Takin' it back/AlibisBreathless01.1980--EMI America 8020[written by Jonah Koslen][produced by Don Gehman]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
BreathlessBreathless.1979--EMI America 17013[produced by Don Gehman]
Nobody Leaves This Song AliveBreathless.1980--EMI America 17041[produced by Michael Verdick]

Bright Eyes

 Bright EyesRozmiar: 7175 bajtów
Urodzony w 1980 roku Connor Oberst posiada głos, którego mogą mu tylko pozazdrościć jego rówieśnicy z branży. Wystarczy powiedzieć, że już w wieku 14 lat miał za sobą swoje pierwsze sesje nagraniowe. Connor Oberst posiada niezwykły talent opowiadania historii, malowania poetyckich obrazów właśnie poprzez swoje piosenki. Cechuje go bezpretensjonalne, a jednocześnie pełne monumentalności, podejście do swojej twórczości.
Troszkę historii... Swoją karierę na scenie muzycznej Connor Oberst rozpoczął w roku 1994, jako wokalista i gitarzysta grupy Commander Venus. Po wydaniu dwóch albumów formacja ta rozpadła się, jednak jej członkowie nie zaprzestali działalności w branży muzycznej. 

Założyli, początkowo na "własne potrzeby", wytwórnię Saddle Creek. Służyła ona takim grupom jak chociażby Cursive lub Lullaby for the Working Class. Obecnie jest stajnią właśnie dla Connora Obersta, występującego (przeważnie z muzykami sesyjnymi) jako Bright Eyes.
 

Debiutanckim albumem BE jest wydany w 1998 roku, rewelacyjny Letting Off the Happiness. W tym samym roku ukazał się również krążek A Collection of Songs: Recorded 1995-1997. Ich reedycja w 2000 roku, zbiegła się z wypuszczeniem na światło dzienne albumu Fevers and Mirrors. (Czy jest w światku muzycznym bardziej zapracowany człowiek od Obersta...?) Kolejną płytą długogrającą był wydany w 2002 roku Lifted or The Story is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground. Nie oznacza to jednak, że przez blisko 2 lata Connor Oberst próżnował i spoczął na laurach. W tym czasie ukazała się wręcz niezliczona ilość jego minialbumów, EP-ek i singli (aby wymienić tylko najważniejsze: Drunk Kid Catholic, Dont Be Frightened of Turning the Page, Wichita).

 Po wydaniu Lifted... Oberst zdażył jeszcze nagrać świąteczny album, z którego dochód przekazał na cele charytatywne, oraz wyruszył we wspóln± trasę koncertow± z Brittem Danielsem (z tej współpracy narodziła się EP-ka - 4 Song).
Kolejne miesiące, kolejne kolaboracje, kolejne gościnne udziały w projektach innych muzyków. W roku ubiegłym Connor założył własną wytwórnię - Team Love, wydał split z Nevą Dinova i... pojawiły się pierwsze informacje o dwóch (!) nowych płytach. Triumf poprzedzających je singli, "Lua" i "Take It Easy", w zestawieniu Billboardu być może oznacza, że nadchodzi czas nowej ikony rocka, jaką stanie się Oberst. Jesteśmy właśnie w przededniu wydania obu albumów. Eksperymentatorskiego "Digital Ash In A Digital Urn" i tradycyjnego "I'm Wide Awake It's Morning", które trafią na półki sklepowe 25 stycznia.
 

O muzyce i o poszczególnych płytach BE możnaby pisać naprawdę długo. Każda piosenka na nich to oddzielna opowieść, pełna miłości i samotności, zła i dobra, zaprzepaszczonych marzeń i wspomnień z minionych czasów. Nie sposób streścić ich zawartości w jednym, krótkim artykule. Dlatego bardzo gorąco namawiam do przesłuchania choć kilku płyt Bright Eyes. Warto odnależć w jego twórczości coś "swojego". Sprawnie utkana kombinacja świetnych tekstów, obezwładniającej muzyki i melodii układa się w depresyjne, często nieco szaleńcze, lecz zawsze prawdziwe i inspirujące piosenki.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Drunk Kid CatholicBright Eyes05.2001109[1]-Wichita WEBB 012S
3 More Hit Songs From Bright Eyes EP: Lover I Don't Have To Love / Amy In The White Coat / Out On The WeekendBright Eyes11.200295[1]-Wichita WEBB 037SCD[written by Conor Oberst]
LuaBright Eyes11.200480[1]-Saddle Creek Records LBJ 68[written by Conor Oberst][produced by Mike Mogis]
Take it easy [Love nothing]Bright Eyes10.200478[1]-Saddle Creek Records LBJ 69[written by Conor Oberst][produced by Mike Mogis]
First day of my lifeBright Eyes04.200537[3]- Saddle Creek SCE 79V [gold-US][silver-UK][written by Conor Oberst][produced by Mike Mogis]
Easy/Lucky/FreeBright Eyes08.200542[2]- Saddle Creek SCE 84 [written by Conor Oberst]
Four WindsBright Eyes04.200757[1]57[2]Polydor 1725984[written by Conor Oberst]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Lifted or the story is in the soil,keep your ear to the groundBright Eyes08.2002138[1]161[1]Saddle Creek Records LBJ 46[produced by Mike Mogis]
Digital ash in a digital urnBright Eyes02.200543[5]15[10]Saddle Creek Records LBJ 73[produced by Bright Eyes]
I' m wide awake,it' s morningBright Eyes02.200523[16]10[17]Saddle Creek Records LBJ 72[produced by Mike Mogis]
Noise Floor (Rarities 1998-2005) Bright Eyes10.2006155[1]107[1]Saddle Creek Records SCE 99 2-
CassadagaBright Eyes04.200713[4]4[10]Polydor 1732010[produced by Mike Mogis]
The People's KeyBright Eyes02.201146[1]13[5]Polydor 2763662[produced by Mike Mogis]
Down in the Weeds, Where the World Once WasBright Eyes09.202022[1]36[1]Dead Oceans DOC 210CD[produced by Bright Eyes]

poniedziałek, 13 listopada 2023

Era Records

Secondary, 3 of 11 Era Records została założona przez Herba Newmana i Lou Bedella w 1955r w Hollywood/Kalifornia.Dyrektorem do spraw artystycznych wytwórni był Buddy Bregman.Wydawała płyty z muzyką popularną,country i jazzem.

 Pierwszym sukcesem wytwórni na rynku był singiel Gogi Grant "Suddenly There's a Valley" ,wydany w pażdzierniku 1955r,który wylądował na szczycie listy Billboard.Jej następnym #1 była piosenka "The Wayward Wind" z marca następnego roku,autorstwa Herba Newmana.Newman pod koniec lat 50-tych zwrócił się bardziej ku współczesnym nurtom w muzyce, stąd częstsza obecność wykonawców spod znaku Era Records na listach bestsellerów.Duża w tym zasługa George Jay'a,który zajmował się promocją nagrań .
 

Nagrywał Dorsey'a Burnetta,brata bardziej znanego Johnny'ego,który w 1960r wylansował swój największy hit "Tall Oak Tree" .W sierpniu 1960r Era znów ma hit #1 za sprawą inowacyjnego utworu Larry Verne "Mr. Custer".Wcześniej w 1959r Lou Bedell sprzedaje swoje udziały w dwóch wytwórniach-Newmanowi.Serię przebojowych singli kontynuje grupa z Santa Rosa,Castells piosenką "Sacred" i Ketty Lester singlem "Love letters".Era zajmowała się dystrybucją płyt wytwórni Monogram,dla której wielki hit "Let's Dance" w 1962r nagrał Chris Montez.
 

Około 1969r podupadająca wytwórnia odżyła,wiążąc się z Happy Tigers Records,która zajęła się dystrybucją ich płyt,sama wydając serię reedycji starych nagrań.Rok póżniej została sprzedana wytwórni K-Tel stając się częścią ich imperium.W 1990r K-Tel wydał serię płyt kompaktowych z logo Era z jej starymi nagraniami.  

                     Single na liście przebojów Billboard
1003 Gogi Grant Suddenly There's A Valley /Love Is 1955 9[11] [gold]
1008 Gogi Grant Who Are We /We Believe In Love 1955 62[7]
1013 Gogi Grant The Wayward Wind/ No More Than Forever 1956 1[8][28] [gold]
1019 Gogi Grant You're In Love /When The Tide Is High 1956 69[7]
1026 Russell Arms Cinco Robles /The World Is Made Of Lisa 1956 22[15]
3018 Donnie Brooks Mission Bell/ Do It For Me 1960 7[20]
3028 Donnie Brooks Doll House/ Round Robin 1960 31[20]
3042 Donnie Brooks Memphis/ That's Why 1961 90[2]
3048 The Castells Sacred /I Get Dreamy 1961 20[12]
3057 The Castells My Miracle/ Make Believe Wedding 1961 98[2]
3064 The Castells The Vision Of You Stiki De Boom Boom 1961 21[13]
3024 Larry Verne Mr. Custer /Okefenokee Two-Step 1960 1[1][13]
3034 Larry Verne Mister Livingstone /Roller Coaster 1960 75[3]
3012 Dorsey Burnette (There Was A) Tall Oak Tree /Juarez Town 1960 23[15]
3019 Dorsey Burnette Hey Little One/ Big Rock Candy Mountain 1960 48[11]
3068 Ketty Lester Love Letters /I'm A Fool To Want You 1962 5[14]
3080 Ketty Lester But Not For Me/ Once Upon A Time 1962 41[7]
3088 Ketty Lester You Can't Lie To A Liar/ River Of Salt 1962 90[1]
3093 The Toy Dolls Little Tin Soldier /Fly Away 1962 84[4]
3116 The Crescents Pink Dominoes /Breakout 1963 69[10]
3125 The Bermudas Donnie/ Chu Sen Ling 1964 62[10]
3141 Jewel Akens The Birds And The Bees/ Tic Tac Toe 1964 3[14]
3142 Jewel Akens Georgie Porgie Around The Corner 1965 68[5]
 

        Albumy na liście przebojów Billboard 200
ES-108 - Love Letters - Ketty Lester [1962] #53


Art and Dotty Todd

Primary Art and Dotty Todd to amerykański duet śpiewający mąż i żona, który dzięki hitom „Broken Wings” (1953) i „Chanson D'Amour” (1958) dotarł do pierwszej dziesiątki w Wielkiej Brytanii i USA. Dotty Todd urodziła się jako Doris Dabb w Elizabeth w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych 22 czerwca 1913 roku. Od najmłodszych lat uczyła się gry na fortepianie, dając recital fortepianowy w Carnegie Hall w wieku 13 lat. Występowała w hotelu Providence Biltmore na Rhode Island, kiedy poznała Arta Todda -urodzonego jako Arthur William Todd - w marcu w Baltimore w stanie Maryland. 11.1914r- gitarzysta/wokalista grający także w Biltmore; para poznała się w wyniku przypadkowego zarezerwowania ich przez Biltmore w tym samym apartamencie. 

Para pobrała się w 1941 roku i - po odbyciu służby Arta Todda w armii amerykańskiej, gdzie pracował w jednostce rozrywkowej -osiedlili się w Sherman Oaks w Kalifornii, podejmując pracę w Shadow Mountain Club w Palm Desert w Kalifornii, inaugurując karierę   w Kalifornii; ostatecznie Todds zaśpiewali także we własnym programie radiowym. Duet nagrał płyty, w tym „Heavenly Heavenly” dla RCA Victor w 1952 r.: singiel upadł, ale kiedy piosenka, która służyła jako strona B, „Broken Wings” stała się hitem na brytyjskiej liście przebojów singli dla Stargazers,   a ich wersja   znalazła się na 6. miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii (wersja Stargazers osiągnęła 1. miejsce, podczas gdy inna wersja autorstwa Dickiego Valentine'a osiągnęła 12. miejsce). 

 W 1958 roku para była rezydentem hotelu Chapman Park w Los Angeles. Art Todd wspomina, jak tego roku  kompozytor  Wayne Shanklin zatrzymał nas pewnego dnia i powiedział: «Mam dla ciebie świetną piosenkę»”. Art i Dotty nagrali demo „Chanson D'Amour”, które zostało zakupione w firmie Era Records, która wydała utwór demo jako singiel. Według Arta Todda: „Audycja była po prostu rewelacyjna. To był dopiero początek rock'n'rolla, a dawni DJ-e nienawidzili rock'n'rolla i podskoczyli do naszej piosenki”. Ich wersja utworu „Chanson D'Amour” osiągnęła 6. miejsce w kwietniu 1958 roku w USA, sprzedając się w ponad milionie egzemplarzy i uzyskując status złotej płyty. Art i Dotty Todd nadal nagrywali dla Era, a następnie dla Dart Records, ale nie byli w stanie przezwyciężyć rosnącej dominacji rock and rolla, pozostając artystami jednego hitu. 

Kiedy „Chanson D'Amour” znalazł się na liście 20 najlepszych list przebojów Melody Maker w Wielkiej Brytanii, remake   Manhattan Transfer przez trzy tygodnie znajdował się na pierwszym miejscu listy przebojów w 1977 roku. Sukces „Chanson D'Amour” pozwolił Artowi i Dotty Toddom kontynuować karierę w nocnych klubach na wyższym poziomie: regularnie grali w Dunes w Las Vegas, gdzie ustanowili z rzędu rekord długowieczności grając  przez 68 tygodni. W 1980 roku duet przeniósł się do Honolulu na Hawajach, gdzie otworzył własny klub.

  Dotty Todd zmarła w Los Angeles 12 grudnia 2000 roku w wieku 87 lat, trzy miesiące po zdiagnozowaniu u niej choroby Alzheimera. Art Todd zmarł 10 października 2007 roku w Honolulu w wieku 93 lat z powodu zastoinowej niewydolności serca.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Broken WingsArt and Dotty Todd02.19536[7]-HMV B 10399 [UK][written by Bernard Grün,John Jerome]
Chanson D'amour (Song Of Love)/Along The Trail With YouArt and Dotty Todd04.1958-6[16]Era 1064[written by Wayne Shanklin]

T.O.K.

T.O.K. Primarybyła grupą dancehall reggae z Kingston na Jamajce. W skład grupy wchodzili Alistaire „Alex” McCalla, Roshaun „Bay-C” Clarke, Craig „Craigy T” Thompson i Xavier „Flexx” Davidson. Założyli zespół w 1996 roku, a w 2015 roku ogłosili jego rozwiązanie. Został  opisany przez The New York Times w 2004 roku jako „największy na świecie boysband dancehall-reggae”.

 Byli najbardziej znani z takich hitów jak „Footprints”, „Gal You Ah Lead”, „Chi Chi Man”, „Eagles Cry”, „Guardian Angel”, „Money 2 Burn”, „She’s Hot”, „Hey Ladies” , "The Voice" i "I Believe".  

 Początki grupy sięgają początków lat 90-tych XX w., kiedy członkowie jeszcze uczęszczali do szkoły. Alistaire McCalla i Xavier Davidson byli przyjaciółmi, a McCalla zwerbował Craiga Thompsona i Roshaun Clarke, którzy byli członkami chóru w Campion College w Kingston i TOK. urodził się. Po nagraniu kilku utworów dla wytwórni Nuff Records lokalnego producenta Stephena Greiga, w 1996 roku podpisali kontrakt nagraniowy z wytwórnią Taxi Sly'a Dunbara i Robbiego Shakespeare'a i wydali swój pierwszy singiel „Hit Them High”, który wywarł niewielki wpływ. Później tego samego roku podpisali kontrakt z wytwórnią High Profile Richarda „Shamsa” Browne’a i wydali dwa kolejne single: „Send Them Come” i „Hardcore Lover” z Lady Saw. Ten ostatni utwór był popularny, wspinał się na jamajskie listy przebojów dancehall i zapewnił im kontrakt z VP Records. 

W 2012 roku grupa uniezależniła się od kontraktu z VP Records. Od momentu pojawienia się na scenie na początku lat 90-tych wydali wiele hitowych piosenek i albumów. W 1999 roku nagrali „Eagles Cry” (wersję „When Doves Cry” Prince’a) dla jamajskiej wytwórni Xtra Large, co odniosło międzynarodowy sukces. Tuż po „Eagles Cry” nastąpił utwór „Chi Chi Man”, oparty na riddimie „Sashi” stworzonym przez Tony’ego „CD” Kelly'ego i świątecznej piosence Do You Hear What I Hear?. Była to piosenka przewodnia Jamajskiej Partii Pracy z 2001 roku, ale spotkała się z krytyką za jej homofobiczny tekst (człowiek chi chi to obelga dla geja).  

TOK weszli na rynek amerykański w 2001 roku wraz ze swoim debiutanckim albumem My Crew, My Dawgs, który znalazł się w pierwszej dziesiątce listy przebojów Billboard Top Reggae Album Chart i osiągnął status platyny w Japonii. W tym samym roku T.O.K. pojawił się w pierwszym Advance Warning MTV. Grupa odniosła kolejny sukces dzięki singlowi „Gal You A Lead”. Teledysk został wybrany do listy Nowych Twarzy MTV2  i znalazł się na liście „Top Songs of 2004” Blendera. Wyprodukowany przez Bobby'ego Kondersa singiel osiągnął 85. miejsce na amerykańskiej liście Billboard Hot 100. Ich drugi album, Unknown Language (2005), przyniósł kolejny hit „Footprints”, który również znalazł się na 93. miejscu listy Billboard Chart. Album podążał za swoim poprzednikiem i osiągnął platynową sprzedaż w Japonii.  

TOK spędził kilka lat podróżując po świecie promując Unknown Language. W 2007 roku ukazały się dwa kolejne hity: „No Man” i „Guardian Angel”. „Guardian Angel” osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów reggae w Nowym Jorku i na Florydzie, a także na Jamajce. Od 2008 roku T.O.K. wydał kilka nowych singli, a także teledyski do „No Man”, „Unbelievable”, „Hotta Vybez Medley”, „Raindrops Medley”, a ostatnio „Supermodel”.  

 W sierpniu 2009 roku ukazał się ich trzeci album Our World, nagrany we współpracy z Beenie Man i Kelly Price. W 2013 roku grupa współpracowała z Majorem Lazerem przy singlu „Shell It Down”, na którym wykorzystano EDM. Reality show grupy TOK: Taking Over został wyemitowany w telewizji CVM w lipcu 2014 r. Oczekiwano, że grupa wyda nowy album (Taking Over) w 2015 roku, pierwszy od czasu opuszczenia VP Records.  W październiku 2015 roku Davidson odszedł z powodu problemów wewnętrznych w grupie i zdecydował się skupić na karierze solowej, co doprowadziło do rozpadu grupy. 

 TOK był jednym z zespołów muzycznych, na które skierowana była kampania Stop Murder Music ze względu na ich piosenkę „Chi Chi Man” zawierającą teksty nawołujące do zabijania gejów. TOK odmówili podpisania ustawy Reggae Compassion Act, ale w sierpniu 2009 roku przed występem w Zurychu sporządzili i podpisali własny kontrakt pod nazwą T.O.K.  Ich umowa stanowi: „Szanujemy i podtrzymujemy prawa wszystkich osób do życia bez obawy przed nienawiścią i przemocą ze względu na ich religię, orientację seksualną, rasę, pochodzenie etniczne lub płeć”.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Gal Yuh Ah Lead T.O.K.02.2004-85[9]VP 6411[36[20].R&B Chart]
Footprints / Hey Ladies T.O.K.09.2005-93[6]VP 6431[written by D. Bennett, N. Staff, W. Morris][produced by Donovan Bennett][22[20].R&B Chart]

George David Weiss

George David Weiss | Songwriters Hall of FameGeorge David Weiss (ur. 9 kwietnia 1921r - zm. 23 sierpnia 2010r)  był amerykańskim autorem tekstów i aranżerem, który był prezesem Songwriters Guild of America.  Jest członkiem Songwriters Hall of Fame. 

 Weiss urodził się w rodzinie żydowskiej i pierwotnie planował karierę prawnika lub księgowego; jednak z miłości do muzyki zaprowadzono go do Juilliard School of Music, rozwijając swoje umiejętności pisania i aranżacji. Po ukończeniu szkoły został aranżerem takich wielkich zespołów jak Stana Kentona, Vincenta Lopeza i Johnny Richardsa. Był płodnym autorem tekstów w latach czterdziestych, pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, a wiele jego piosenek zajmowało wysokie miejsca na listach przebojów.

  Chociaż współpracował z wieloma współpracownikami, większość jego znanych piosenek została napisana z Benniem Benjaminem. Weiss napisał muzykę do wielu filmów: Murder, Inc. (1960), Gidget Goes to Rome (1963), Mediterranean Holiday (1964) i Mademoiselle (1966). Wśród jego kompozycji znalazła się współpraca przy trzech musicalach na Broadwayu. „Mr. Wonderful” został napisany w 1956 roku wspólnie z Jerrym Bockiem i Larrym Holofcenerem. Produkcja na Broadwayu z udziałem Sammy'ego Davisa Jr. First Impressions powstała na podstawie Dumy i uprzedzenia Jane Austen. Został napisany w 1959 roku wspólnie z Bo Goldmanem i Glennem Paxtonem. Maggie Flynn została napisana w 1968 roku wspólnie z Hugo Peretti i Luigi Creatore. Akcja rozgrywa się w Nowym Jorku podczas wojny secesyjnej, a w broadwayowskiej produkcji wystąpili Shirley Jones i Jack Cassidy.  

Ponadto Weiss i Will Severin skomponowali rodzinny musical A Tale of Cinderella, który został po raz pierwszy zaprezentowany w grudniu 1994 roku w Instytucie Teatralnym w Troy w stanie Nowy Jork i nakręcony do prezentacji w PBS. Weiss napisał teksty do standardu jazzowego „Lullaby of Birdland”, który stał się hitem dla Elli Fitzgerald. W 1984 roku Weiss został wprowadzony do Galerii sław autorów piosenek. W 2006 roku osiągnięto ugodę sądową w sprawie opłat licencyjnych za ogólnoświatowe prawa do piosenki „The Lion Sleeps Tonight”, najbardziej znanej jako hit nr 1 zespołu The Tokens, opartej na piosence „Mbube” z 1939 roku autorstwa zespołu południowoafrykański muzyk Solomon Linda. Ugoda działająca na całym świecie i obejmująca zaspokojenie wszelkich roszczeń obejmuje: Spadkobiercy Lindy otrzymają zapłatę za wcześniejsze wykorzystanie „The Lion Sleeps Tonight” oraz prawo do przyszłych opłat licencyjnych. Uznaje się, że „The Lion Sleeps Tonight” pochodzi od „Mbube”. Solomon Linda jest uznawany za współkompozytora tej piosenki i zostanie w ten sposób oznaczony. Zostanie utworzony trust, który będzie zarządzał prawami autorskimi spadkobierców i odbierał w ich imieniu należne płatności. 

 Weiss zmarł w wieku 89 lat 23 sierpnia 2010 roku z przyczyn naturalnych w swoim domu w Oldwick w stanie New Jersey.

                                         Kompozycje George Davida Weissa na listach przebojów

 


[with Bennie Benjamin, Frankie Carle]
01/1946 Oh! What It Seemed to Be Frankie Carle and His Orchestra 1.US
02/1946 Oh! What It Seemed to Be Frank Sinatra 1.US
03/1946 Oh! What It Seemed to Be Dick Haymes and Helen Forrest 4.US
03/1946 Oh! What It Seemed to Be Charlie Spivak and His Orchestra 5.US
08/1962 Oh! What It Seemed to Be The Castells 91.US

[with Bennie Benjamin]
06/1946 Surrender Perry Como 1.US
06/1946 Surrender Woody Herman and His Orchestra 8.US
09/1946 Rumor Are Flying Frankie Carle and His Orchestra 1.US
09/1946 Rumors Are Flying Betty Rhodes 5.US
10/1946 Rumors Are Flying Tony Martin 9.US
10/1946 Rumors Are Flying The Andrews Sisters and Les Paul 4.US
10/1946 Rumors Are Flying Harry Cool and Mindy Carson 12.US
10/1946 Rumors Are Flying Billy Butterfield and His Orchestra 6.US
11/1946 Rumors Are Flying The Three Suns 7.US
06/1948 Confess Patti Page 12.US
06/1948 Confess Doris Day and Buddy Clark 16.US
04/1949 I Don't See Me in Your Eyes Anymore Stardusters 5.US
05/1949 I Don't See Me in Your Eyes Anymore Perry Como 11.US
09/1949 I'll Keep the Love Light Burning (In My Heart) Patti Page 26.US
12/1949 Echoes Jo Stafford and Gordon MacRae 18.US
06/1950 Tiddley Winkie Woo Guy Lombardo and His Royal Canadians 24.US
08/1950 I Wanna Be Loved Dottie O'Brien & Jan Garber 23.US
08/1950 Can Anyone Explain? (No, No, No!) The Ames Brothers 5.US
08/1950 I'll Never Be Free Kay Starr & Tennessee Ernie Ford 3.US
09/1950 Can Anyone Explain? Ray Anthony and His Orchestra 5.US
09/1950 Can Anyone Explain? (No, No, No!) Dick Haymes 23.US
09/1950 Can Anyone Explain? (No! No! No!) Dinah Shore 29.US
10/1950 Can Anyone Explain (No! No! No!) Vic Damone 25.US
10/1950 Can Anyone Explain? (No! No! No!) Larry Green and His Orchestra 28.US
11/1950 To Think You've Chosen Me Eddy Howard 9.US
11/1950 Can Anyone Explain? (No, No, No!) Ella Fitzgerald and Louis Armstrong 30.US
11/1951 I Ran All the Way Home Buddy Greco 30.US
11/1951 I Ran All the Way Home Sarah Vaughan 18.US
02/1952 Wheel of Fortune Eddie Wilcox Orch. 13.US
02/1952 Wheel of Fortune Bobby Wayne 6.US
03/1952 Wheel of Fortune The Bell Sisters 10.US
02/1954 Cross Over the Bridge Patti Page 2.US
02/1955 How Important Can It Be? Joni James 2.US
02/1955 How Important Can It Be? Sarah Vaughan 12.US
05/1955 How Important It Can Be Teresa Brewer 18.US
11/1959 Wheel of Fortune Knightsbridge Strings 88.US
05/1960 Wheel of Fortune LaVern Baker 83.US
01/1961 I'll Never Be Free Jimmy Ricks & Lavern Baker 103.US
06/1961 I'll Never Be Free Kay Starr 94.US
05/1974 I Don't See Me in Your Eyes Anymore Charlie Rich 47.US

[with Harry Revel, Bennie Benjamin]
02/1951 Jet Nat King Cole 20.US

[with Bennie Benjamin, Morty Nevins]
06/1951 These Things I Offer You (For a Lifetime) Sarah Vaughan 11.US
06/1951 These Things I Offer You (For a Lifetime) Ray Anthony and His Orchestra 17.US
06/1951 These Things I Offer You Patti Page 26.US

[with Solomon Linda, Paul Campbell, Albert Stanton, Hugo Peretti, Luigi Creatore ]
02/1952 Wimoweh Gordon Jenkins and His Orchestra and the Weavers 14.US
11/1961 The Lion Sleeps Tonight The Tokens 1.US/11.UK
01/1962 Wimoweh Karl Denver 4.UK
01/1972 The Lion Sleeps Tonight Robert John 3.US
04/1972 The Lion Sleeps Tonight Dave Newman 34.UK
07/1975 The Lion Sleeps Tonight (wimoweh) Brian Eno 52.UK
01/1982 The Lion Sleeps Tonight Tight Fit 1.UK

[with Bennie Benjamin,Dorothy Dick ]
05/1952 I May Hate Myself in the Morning Bette McLaurin & Her Friends 23.US

[with Alex Alstone, Bennie Benjamin]
04/1953 Dancin' & Someone (Longin' for You) Teresa Brewer 17.US

[with Al Bandini, Bennie Benjamin]
03/1954 A Girl, a Girl (Zoom-Ba Di Alli Nella) Eddie Fisher 6.UK

[with George Shearing]
12/1955 Lullaby of Birdland The Blue Stars 16.US

[with Jerry Bock,Larry Holofcener]
02/1956 Mr. Wonderful Sarah Vaughan 13.US
02/1956 Mr. Wonderful Teddi King 18.US
03/1956 Mr. Wonderful Peggy Lee 14.US/5.UK
04/1956 Too Close for Comfort Eydie Gorme 39.US

[with solo]
07/1957 Summer Love Joni James 97.US

[with Aaron Schroeder]
10/1958 Mandolins in the Moonlight Perry Como 47.US/13.UK

[with Aaron Schroeder, Sharon Silbert]
05/1959 Hey, Little Lucy Conway Twitty 87.US

[with Jule Styne]
07/1960 Johnny Freedom Johnny Horton 69.US

[with Hugo Peretti, Luigi Creatore]
09/1960 And Now Della Reese 69.US
06/1961 Wild in the Country Elvis Presley 26.US/4.UK
08/1961 A Far Far Better Thing Della Reese 115.US
12/1961 Can't Help Falling in Love Elvis Presley 2.US/1.UK
02/1962 B'wa Nina The Tokens 55.US
04/1962 I'll Take You Home The Corsairs 68.US
11/1963 The Impossible Happened Little Peggy March 57.US
09/1966 What a Party Tom Jones 120.US
02/1970 I Can't Help Falling in Love with You Al Martino 54.US
02/1970 Can't Help Falling in Love with You Andy Williams 88.US/3.UK
12/1973 Smile Smile Smile Kenny Ball 54.UK
04/1974 A Walkin' Miracle Limmie & the Family Cookin' 6.UK
07/1974 Let's Put It All Together The Stylistics 9.UK/18.US
10/1974 Heavy Fallin' Out The Stylistics 41.US
01/1975 Star on a TV Show The Stylistics 47.US/12.UK
04/1975 Thank You Baby The Stylistics 70.US
05/1975 Sing Baby Sing The Stylistics 3.UK
07/1975 Can't Give You Anything (But My Love) The Stylistics 1.UK/51.US
11/1975 Na-Na Is the Saddest Word The Stylistics 5.UK
11/1975 Funky Weekend The Stylistics 10.UK /76.US
02/1976 You Are Beautiful The Stylistics 79.US
04/1976 Can't Help Falling in Love The Stylistics 4.UK
08/1976 Sixteen Bars The Stylistics 7.UK
03/1977 $7000 and You The Stylistics 24.UK
12/1986 Can't Help Falling in Love Corey Hart 24.US
05/1993 (I Can't Help) Falling in Love with You UB40 1.US/1.UK
04/2006 Can't Help Falling in Love Russell Watson 69.UK
06/2014 Can't Help Falling in Love Christina Grimmie 74.UK

[with Hutch Davie]
07/1961 Starlight, Starbright Linda Scott 44.US

[with Ray Ellis]
03/1963 Please Don't Kitty Kallen 121.US

[with Adam Levy, Hugo Peretti, Luigi Creatore ]
08/1963 A Walkin' Miracle The Essex 12.US

[with Joe Sherman]
08/1963 That Sunday, That Summer Nat King Cole 12.US
02/1964 The La-Dee-Da Song The Village Stompers 104.US
07/1964 More and More of Your Amor Nat King Cole 102.US
05/1965 Let Me Cry on Your Shoulder Georgia Gibbs 132.US
07/1966 Let Me Tell You, Babe Nat King Cole 90.US
01/1967 Let Me Cry on Your Shoulder Ken Dodd 11.UK

[with George Duning, Joe Sherman]
10/1963 Toys in the Attic Joe Sherman 85.US
10/1963 Toys in the Attic Jack Jones 92.US
[with Lona Stevens]
11/1963 Keep an Eye on Her The Jaynetts 120.US

[with Jerry Ragovoy]
10/1966 Stay with Me Lorraine Ellison 64.US
12/1966 A Good Love Lorraine Ellison 131.US
02/1967 Stay with Me Baby The Walker Brothers 26.UK
09/1975 Stay with Me Lorraine Ellison 52.UK
02/1994 Stay with Me Baby Ruby Turner 39.UK
02/2000 Stay with Me (Baby) Rebecca Wheatley 10.UK

[with Bob Thiele]
10/1967 What a Wonderful World Louis Armstrong 116.US/1.UK
12/1992 What a Wonderful World Shane MacGowan & Nick Cave 72.UK
12/2007 What a Wonderful World Eva Cassidy & Katie Melua 1.UK

[with Harold Arlen, E. Y. Harburg, Bob Thiele ]
12/2001 Somewhere Over the Rainbow/What a Wonderful World Cliff Richard 11.UK

[with LaShawn Daniels, Rodney Jerkins, Ludacris, Luigi Creatore, Hugo Peretti ]

07/2006 Need a Boss Shareefa 62.US

B.T. Puppy

Primary  B.T.  Puppy była odgałęzieniem Bright Tunes Productions, firmy Tokens.Wytwórnię  założył zespół The Tokens po sukcesie „The Lion Sleeps Tonight” dla RCA Victor. W skład Tokens wchodzili Hank Medress, Jay Siegel oraz bracia Mitchell i Philip Margo. Grupa powstała w Lincoln High School w Brooklynie w Nowym Jorku w 1955 roku. Pierwotnymi członkami byli Hank Medress, Neil Sedaka, Cynthia Zolotin i Eddie Rabkin. Jay Siegel zastąpił Rabkina w 1956 roku. Początkowo grupa nazywała się Linc-tones (od nazwy szkoły średniej), ale wykorzystali „The Tokens” na płycie, którą nagrali w 1956 roku [„I Love My Baby/While I Dream, „Melba 104]. W 1960 roku do Medressa i Siegela dołączyli bracia Phil Margo (18 lat) i Mitch Margo (13 lat), tworząc grupę o nazwie „Those Guys”. Napisali „Tonight I Fell in Love” i zabrali to do Morty Crafta w Warwick Records. Craft chciał płyty, ale nie podobała mu się nazwa „Those Guys”. Medress i firma zaproponowali Craftowi nazwę, której używali wiele lat wcześniej, a Craft zgodził się i wydał płytę. „Tonight I Fell in Love” okazał się hitem i zajął 15. miejsce na listach przebojów, al

e powiedzieli Craftowi, że podpisują kontrakt z RCA. Kiedy Craft zapytał ich, co RCA może im dać, czego Warwick nie mógł; odpowiedzieli zgodnie: „Otrzymujemy zapłatę!” 

 W RCA producentem grupy byli Hugo i Luigi, twórcy hitów, którzy wyprodukowali Sama Cooke'a. Podczas wczesnej sesji nagraniowej zapytali Tokens, czy mają jakieś piosenki, które chcieliby nagrać. The Tokens powiedzieli, że spodobała im się „Wimoweh”, południowoafrykańska piosenka ludowa Zulusów napisana przez Solomona Lindę i nagrana na początku lat pięćdziesiątych przez Pete'a Seegera i The Weavers. The Tokens zaśpiewali piosenkę, która w zasadzie jest intonacją słowa „Wimoweh”, co oznacza „lew”. Hugo i Luigi spodobała się ta piosenka, ale chcieli, aby melodia wokalu była ponad śpiewem, więc poprosili George'a Weissa o napisanie tekstu do „The Lion Sleeps Tonight”. Hugo i Luigi również chcieli, aby na płycie był jeszcze wyższy wokal w chórkach, więc sprowadzili operową sopranistkę Anitę Darian, która była poszukiwana, śpiewała w tle popowym i robiła komercyjne jingle.  

Kiedy dali jej partyturę, powiedziała, że nie może tak zaśpiewać, ale może zaśpiewać ją o oktawę wyżej. Osłupiali producenci powiedzieli: „To niemożliwe”. Ale niesamowity zasięg Darian  jest wyraźnie widoczny w „The Lion Sleeps Tonight”, podobnie jak w ich kontynuacji, „B'wa Nina (Pretty Girl)”. „The Lion Sleeps Tonight” stał się hitem nr 1 zespołu Tokens w USA. The Tokens nagrali dla RCA inne hity i wydali cztery albumy: The Lion Sleeps Tonight [RCA LSP-2514], We The Tokens Sing Folk [RCA LSP-2631], Wheels [RCA LSP-2886] i The Tokens Again [RCA LSP -3685], dwa ostatnie wydane po opuszczeniu RCA. Chociaż pierwszy album RCA przedstawiał tylko czterech wokalistów z tyłu, począwszy od drugiego albumu RCA, z grupą był także ich akompaniator, Joe Venneri. 

Po opuszczeniu RCA pod koniec 1963 roku założyli własną wytwórnię płytową o nazwie B.T. Puppy. B.T. pochodzi od wydawnictwa muzycznego Tokens, Bright Tunes, a imię szczenięcia było ukłonem w stronę RCA z ich psią maskotką Nipper. Siedziba firmy mieściła się pod adresem 1700 Broadway w Nowym Jorku. Firma była przedsięwzięciem 50-50 z Jerrym Blaine'em, właścicielem Jubilee Records. Jubilee była odpowiedzialna za produkcję i dystrybucję płyt produkowanych przez Tokens. Ich pierwszym hitem był wydany późnym latem 1964 roku utwór „He's in Town”, który osiągnął 43. miejsce na listach przebojów magazynu Billboard (3. miejsce w Wielkiej Brytanii zajął  cover zespołu Rockin' Berries).  

Wiosną 1966 roku utwór „I Hear Trumpets Blow” zajął 30. miejsce. Ostatecznie Tokens porzucili nagrywanie na rzecz własnej wytwórni i zaczęli nagrywać albumy dla innych wytwórni. W 1967 roku podpisali kontrakt z Warner Bros i nagrali album It's a Happening World [Warner Bros WS 1685], na którym wyprodukował przebój „Portrait of My Love”, który znalazł się na liście 40 największych przebojów. The Tokens zaoferowali Warner Bros wersję swojego późniejszego albumu LP Intercourse jako kontynuację It's a Happening World, ale Warners odrzucił ją i najwyraźniej także grupę. Następnie w 1969 roku grupa podpisała kontrakt z Buddah wydawcą albumu Both Sides Now [Buddah BDS 5059], który zawierał stereofoniczną wersję z nakładką „He's In Town”, nowe remake „The Lion Sleeps Tonight” i „Tonight I Fell In Love”, „oryginalna wersja utworu „I Hear Trumpets Blow”, a także mniejsze utwory „She Lets Her Hair Down (Early In The Morning)”, „Don't Worry Baby”, „Both Sides Now” i „Some People Sleep” .” Hank Medress opuścił grupę na początku lat 70-tych, aby zostać producentem (np. Tony Orlando & Dawn). Pozostałe trio kontynuowało działalność, nagrywając jako Cross Country w 1973 z płytą LP Cross Country [Atco SD 7024]. Oprócz własnej kariery The Tokens wyprodukowali innych artystów,   w B.T. Puppy i w innych wytwórniach. Wyprodukowali Chiffons i Randy and the Rainbows dla Laurie/Rust. 

Ich największym sukcesem w B.T. Puppy była   grupa Four Graduates z New Jersey, która po podpisaniu kontraktu z B.T. zmieniła nazwę na Happenings. The Happenings nagrali hit „See You In September”, który osiągnął 3. miejsce na amerykańskich listach przebojów w sierpniu 1966 r. The Happenings radzili sobie lepiej z „I Got Rhythm”, który zajął pierwsze miejsce na liście Cash Box Charts i miał kilka dodatkowych hitów z 1967 r.: „My Mammy” i „Why Do Fools Fall in Love”. The Happenings wydali w wytwórni dwa oryginalne albumy i kompilację Greatest Hits i chociaż pierwszy album i kompilacja znalazły się na listach przebojów, ich drugi album, Psycle, prawdopodobnie najlepszy w ich twórczości, w niewytłumaczalny sposób nie znalazł się na listach przebojów. The Happenings podpisali kontrakt z Jubilee Records, gdzie w 1969 roku wydali Peace of Mind [Jubilee JGS 8028]. Pierwsze 5 albumów wytwórni wypadło dobrze z jednym albumem The Tokens, trzema albumami The Happenings i jednym zarówno z Tokens, jak i Happenings. A potem opadł na dno. 

 Pod koniec 1968 roku, kiedy album Happenings i ich ostatni singiel zniknęły z list przebojów, B.T. nie miał już żadnych hitów na listach przebojów.  To prowadzi nas do trwałej tajemnicy dotyczącej B.T. Puppy. Co się stało po tych pierwszych pięciu albumach? Znalezienie dwudziestu jeden albumów wytwórni po pierwszych pięciu jest prawie niemożliwe, a jeśli taki znajdziesz, kosztuje to duże pieniądze. Dwadzieścia jeden albumów, wszystkie wydane w małych nakładach i niezbyt promowane. Wiele osób spekulowało, że B.T. Puppy mógł unikać płacenia podatków, ale nie wyglądało na to. Etykiety z oszustwami podatkowymi pojawiły się pod koniec lat 70-tych i na początku 80-tych XX wieku (BT Puppy już wtedy nie było) i miały na celu zapewnienie strat, które można było wykorzystać do zabezpieczenia zysków spółki-matki.  

Klasycznym przypadkiem jest wytwórnia Roulette Morrisa Levy’ego, która utworzyła wytwórnię Tiger Lily i w ciągu zaledwie dwóch lat wyprodukowała dla niej 100 słabo sprzedających się albumów. Tiger Lily kupowała taśmy-matki od nieistniejących już wytwórni lub zespołów, a następnie wydawała płyty z tym materiałem. Wydane albumy były ewidentnie niedokończone, z minimalnym masteringiem i kiepską grafiką na okładkach, które nie miały zachęcać potencjalnych klientów do zakupu. Firmy nie podejmowały żadnych wysiłków, aby promować płyty i szybko wyrzuciły kilka wyprodukowanych płyt na rynek odrzutów. Wytwórnia zażądałaby wówczas zawyżonych kosztów produkcji płyt, a spółka dominująca wykorzystałaby straty na pokrycie zysków spółki dominującej. Albumy produkowane przez te wytwórnie sprzedają się na dzisiejszym rynku kolekcjonerskim za duże pieniądze tylko dlatego, że są tak rzadkie. 

Wytwórnie te działały głównie w latach 1976-1980. Oprócz Tiger Lily w ten sposób rzekomo działało jeszcze kilka innych wytwórni. B.T Puppy niełatwo wpasowuje się w szablon tych etykiet unikania podatków. Po pierwsze,akcja B.T. Puppy zakończyła się w 1972 r., kilka lat przed świetnością oszustw podatkowych. Po drugie, albumy wytworni, choć rzadkie, posiadają pierwszorzędne walory graficzne i produkcyjne. Po trzecie, materiał wydany przez wytwórnię był zwykle nagrany we własnym zakresie, a nie zakupiony od innych firm. Według wywiadu z Mitchem Margo zawartego w notatkach do reedycji rzadkiego albumu Token Intercourse, Margo powiedział  o dziwnym zachowaniu B.T. Puppy, że „było to wypełnienie zobowiązania kontraktowego z naszym dystrybutorem, firmą Jubilee… Wcale mnie to nie zadowoliło. Wydrukowano bardzo niewiele i rzeczywiście jest to rzadkość”. Chociaż Margo mówił  konkretnie o albumie Intercourse, prawdopodobnie jest to wyjaśnienie wszystkich albumów po pierwszych pięciu. Przegląd niektórych z ostatnich dwudziestu jeden albumów wydaje się potwierdzać pogląd, że albumy powstawały bez oczekiwania, że staną się hitami. Większość albumów była autorstwa nieznanych. Album Brute Force z pewnością był na tyle kontrowersyjny, że został zakazany w radiu. Wreszcie, mimo że słowo „stosunek” oznacza „rozmowę”, nikt nie podejrzewałby, że znajdzie się na liście 200 bestsellerów, jeśli w ogóle będzie dostępny w sklepach płytowych. Podobnie jak w przypadku spełniającego kontrakt singla Crystals „(Do) The Screw” Phila Spectora, można się zastanawiać, czy B.T. Puppy cały czas miała na myśli inne znaczenie tego słowa.

                 Single na listach przebojów

Swing/A girl named Arlene	Tokens 	05.1964	 105.US		
He's in Town / Oh Katty	Tokens 	08.1964 43.US	
The Three bells [The Jimmy Brown song]/A message to the world	Tokens 	11.1965	 120.US	
I Hear Trumpets Blow / Don't Cry, Sing Along With the Music	Tokens 	03.1966	 30.US	
Greatest moments in a girl's life/Breezy	Tokens 	05.1966	 102.US	
Life is groovy/Split	United States Double Quartet:Tokens The Kirby Stone Four 	01.1967	 110.US	
See You In September The Happenings 07.1966 3.US
Go Away Little Girl  The Happenings 10.1966 12.US
Goodnight My Love  The Happenings 12.1966 51.US
I Got Rhythm The Happenings 04.1967 3.US
My Mammy The Happenings 07.1967 13.US
Why Do Fools Fall In Love The Happenings 09.1967 41.US
Music, Music, Music The Happenings 02.1968 96.US
Breaking Up Is Hard To Do The Happenings 07.1968 67.US


             Albumy na listach przebojów

I Hear Trumpets Blow	Tokens	05.1966	 148.US	B.T. Puppy 1000	
Back to back	Tokens/The Happenings	07.1967	 	134.US	B.T. Puppy 1002
The Happenings   Happenings 09.1966  61.US
The Happenings Golden Hits  Happenings 08.1968   156.US

Warwick Records

Warwick to wytwórnia płytowa będąca oddziałem United Telefilm Records,kanadyjskiego koncernu.Została założona w 1959r i była aktywna do chwili bankructwa w 1962r,wydając około 49 albumów. Prezydent firmy Morty Craft był liderem orkiestry .W latach 50-tych był dyrektorem ds. artystycznych ABC-Paramount, MGM i Mercury Records.W tym czasie był właścicielem wielu wytwórni w Nowym Jorku, m.in. Bruce, Craft, Most, Stere-O-Craft, Do-Re-Me, Holiday, Lance, Marble, Melba, Rapid, Saxony, Scope, Selma, i Tel.

Następną była wytwórnia Warwick.

Wielką gratką dla kolekcjonerów są dwa albumy Johnny and the Hurricanes,Faye Adams z remiksem jej hitu "Shake a Hand",Shirley and Lee i tych których producentem był Norman Petty- Fireballs i String-A-Longs,dwa albumy Boba Crewe.

Single na liście przebojów "Billboard"
Crossfire/Lazy Johnny & The Hurricanes 04.1959 - 24[15] Warwick 502
Red river rock/Buckeye Johnny & The Hurricanes 08.1959 - 5[17] Warwick 509
Reveille rock/Time bomb Johnny & The Hurricanes 11.1959 - 25[13] Warwick 513
Beatnik fly/Sand storm Johnny & The Hurricanes 02.1960 - 15[13] Warwick 520
The Whiffenpoof Song / Let's Pretend Bob Crewe 02.1960 - 96[2] Warwick 519
Let the Good Times Roll / Keep Loving Me Shirley & Lee 09.1960 - 48[5] Warwick 581
I've been loved before Shirley & Lee 06.1960 - 88[6] Warwick 535
Wheels String-A-Longs 01.1961 - 3[16] Warwick 603
brass buttons String-A-Longs 03.1961 - 35[7] Warwick 625
Should I String-A-Longs 06.1961 - 42[9] Warwick 654
Quite a Party / Gunshot Fireballs 06.1961 - 27[10] Warwick 644

Albumy na liście przebojów Billboard
W2010ST - Stormsville - Johnny & Hurricanes [1960] #34