Bachs

The Bachs byli zespołem garażowego rocka z Chicago, znanym z występów w klubach, imprezach i tańcach w okolicach Chicago, w połowie lat 60-tych.Grupę stanowili:Black Allison-bass,lead voc,John Babicz-dr,Mike DeHaven-g,Ben Harrison-lg,John Peterman-g,lead voc.

W 1968 roku wydali Out Of The Bachs, limitowany do 150 egzemplarzy

Nastrojowy garażowy potwór z lat 60-tych Out of The Bachs został pierwotnie wydany w 1968 roku jako prywatne wydawnictwo w 150 kopiach; jest to jeden z najrzadszych amerykańskich albumów z nurtu garage/teen beat lat 60-tych. Zespół składał się z pięciorga młodych dzieci z Chicago, bywalców miejscowych sal tańca dla nastolatków, którzy postanowili wydać album dla swoich fanów przed rozpadem.

Nagrany i zmiksowany w zaledwie dziesięć godzin w prowizorycznym studiu, Out of The Bachs oferuje 12 niesamowitych  piosenek z dźwiękiem wyprzedzającym swoje czasy. Niestety, wszystkie poprzednie wydania albumu nie uchwyciły prawdziwego brzmienia oryginału, dopóki wytwórnia Time-Lag nie wydała go ponownie w 2011 roku zremasterowanym dźwiękiem z nieskazitelnej oryginalnej kopii winylowej.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Out Of The Bachs	Bachs	05.1968	-	-	Private Pressing	-

Maxsta

Ian Koromah , lepiej znany pod pseudonimem Maxsta , jest angielskim MC z południowo-wschodniego Londynu. Będąc aktywnym i głośnym członkiem londyńskiej sceny muzyki miejskiej od kilku lat, ostatnio zwrócił uwagę na podpisanie umowy z Just Jam, spółką zależną Sony Music Entertainment .  Jego styl   doprowadził go do porównania z innym londyńskim raperem Dizzee Rascalem .  Współpracował z jednymi z najbardziej znanych członków grime i hip-hopu w Wielkiej Brytanii , w tym Tinie Tempah , Chipmunk i Wiley .

Koromah urodził się w Lewisham w Londynie w 1995 roku. Jego rodzice przeprowadzili się z Sierra Leone, aby uniknąć wojny domowej . Wychowana w Peckham rodzina Koromah ostatecznie przeniosła się do East Ham w dzielnicy Newham .To tutaj Koromah uczęszczał do szkoły Langdon : tej samej szkoły, do której uczęszczał dobrze znany grime MC Kano . Stał się znany jako Maxsta po tym, jak powiedział ludziom, że nazywa się Maxwell, aby uniknąć nazywania się Ian. W szkole Koromah bardzo zainteresował się muzyką, biorąc lekcje gry na gitarze, pianinie i wiolonczeli.

Koromah stwierdził w kilku wywiadach, że lubi różnorodny wybór muzyki. Jako dziecko początkowo pasjonował się muzyką rockową i deskorolką , zanim zainteresował się grime, wprowadzając go poprzez „Shut Your Mouth” JME i „2000 And Life” Ghetto .

W wieku 14 lat rosnąca miłość do gatunku skłoniła Koromah do eksperymentowania z rapowaniem samego siebie. Na początku swojej kariery Maxsta nosił imię Macksta . Jego muzykę usłyszało kilka innych MC w Londynie, w tym raper God Gift, część brudnego kolektywu Mucky Wolfpack z siedzibą w Bow . Doprowadziło go to do dołączenia do grupy. Wkrótce potem postanowił jednak grać solo.W tym okresie Koromah pracował z kilkoma dobrze ugruntowanymi nazwami, w tym MC Jammer . 

30 czerwca 2009 r.   Koromah wypuścił East London Is Back , „oszałamiająco spartański nastoletni  bunt Atari z elektro-bloops i beep”. Piosenka cieszyła się dużym zainteresowaniem i otrzymała wsparcie krajowych stacji radiowych BBC Radio 1 i BBC Radio 1Xtra  Utorowało to drogę do mixtape'u, The Maxtape , wydanego 29 marca 2010 roku.  Był to komercyjny sukces,   w pierwszych dniach sprzedaży.  Wkrótce potem Koromah wystąpił na T In The Park 2010. 

Jednak w odpowiedzi na liryczne treści w swojej muzyce Koromah doznał kilku napaści fizycznych, w tym jednego incydentu, w którym został dźgnięty nożem. Aby uniknąć dalszej przemocy, Koromah i jego rodzina opuścili East Ham, przeprowadzając się do Essex. Ten ciąg incydentów skłonił Koromaha do przemyślenia swojego podejścia do muzyki.

Jego nowy kierunek muzyczny znalazł odzwierciedlenie w piosence Average Kid , wydanej na początku 2011 roku. 

Wkrótce potem, w marcu 2011 r., Koromah   podpisał kontrakt z Just Jam Records, spółką zależną Sony Music Entertainment. Właścicielem tej wytwórni jest przedsiębiorca Jamal Edwards, odnoszącej sukcesy internetowej platformy muzycznej SB: TV . Następnie Koromah pojawił się w reklamie Google Chrome 2011, drugiej najpopularniejszej reklamie YouTube roku.  Koromah był również zaangażowany w kampanię reklamową Adidasa, We Are London. 

5 sierpnia 2012 r. ukazał się debiutancki singiel Koromaha zatytułowany „I Wanna Rock”. Osiągnął 67 pozycję na brytyjskich listach przebojów i otrzymał wsparcie od kilku DJ-ów radiowych; został opisany jako płyta tygodnia Nicka Grimshawa, prezentera Radia 1. „I Wanna Rock” również został zremiksowany i zawierał gościnnie wokale rapera Tinchy Strydera , Rizzle Kicks i MC Lady Leshurr z Birmingham. 

Drugi singiel Koromaha „Pop Off” po „I Wanna Rock”.  Jego debiutancki album miał zostać wydany w lutym 2013 r., Ale został przełożony na 2014 r. 

Jego trzeci singiel „ Wanna Go ” z Little Nikki został wydany 29 września 2013 roku. Wszedł do brytyjskiej listy przebojów pod numerem 46, będąc jego najlepszym singlem do tej pory.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I wanna rock	Maxsta	08.2012	67[1]	-	RCA GB 1101200583	-
Wanna Go	Maxsta	10.2013	43[2]	-	RCA GB 1101300526	[written by E. Taylor, Ian Koromah, K. Saunderson, Maxsta, R. Holman, S. Jackson, U. Emineke]

JME

JME, właściwie Jamie Adenuga (ur. 4 maja 1985)-brytyjski raper, MC, wykonawca muzyki Grime oraz producent muzyczny. Jest współzałożycielem Boy Better Know oraz szefem spółki Boy Better Know Ltd. Jest młodszym bratem Skepty.
JME znany jest ze swojego poczucia humoru i zabawnych tekstów oraz z tego, że odrzuca stereotypowy obraz MC/rapera - jest wykształcony, w tekstach nie nawiązuje do przemocy, narkotyków czy seksu, nie opowiada o swoim ciężkim życiu oraz nie używa wielu wulgaryzmów.


JME urodził się 4 maja 1985 roku w rodzinie z nigeryjskimi korzeniami. Dorastał w Tottenhamie w północnym Londynie. Uczęszczał do szkoły imienia Świętego Pawła, a następnie do szkoły Winchmore w Winchmore Hill w Enfield wraz ze swoim bratem Skeptą. JME ukończył z wyróżnieniem Uniwersytet w Greenwich (kierunek: 3D Digital Design).

Od 2010 roku serwisie YouTube JME umieszcza filmy, na których jest zatrzymywany przez policję, która jako jedyny powód zatrzymania najczęściej podaje "jazdę bardzo ładnym samochodem w nieładnej okolicy". Celem nagrań jest ukazanie dyskryminacji i uprzedzeń londyńskiej policji, ponieważ jak JME sam powiedział, takie nieuzasadnione sytuacje zdarzają mu się 2-3 razy w miesiącu.

JME jest zadeklarowanym weganem, nie pali papierosów, ani popularnej w środowisku marihuany, oraz nie pije alkoholu.
Jego debiutanckim albumem jest "Famous?". JME wydał singiel "Over Me" we wrześniu 2009 roku. Potem wydał single "Sidetracked" i "CD is Dead". Te trzy single są przedstawione na albumie, "Blam!", który został wydany w dniu 4 października 2010 roku.

Od czasu ostatniego albumu JME wydaje utwory, które dostępne są do zakupu jako single lub jako EP. Zapowiedział, że nie pracuje nad konkretną płytą, ponieważ woli "wydawać single, aż album sam się uformuje".

4 maja 2015 JME wydał album zatytułowany "Integrity", zawierający zarówno nowe utwory, jak i utwory wydane wcześniej w formie singli lub EP.

Przed założeniem BBK JME był członkiem grup Meridian Crew oraz Roll Deep.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Side Tracked	Jme + Wiley	03.2010	147[1]	-	Boy Better Know	[written by J. Adenuga, R. Cowie][produced by D Solz]
CD Is Dead!	Jme + Tempz feat. Tempa T	06.2010	183[1]	-	Boy Better Know	-
96 F**Kries	Jme	01.2012	41[1]	-	Boy Better Know GBSYA 1000070	[written by Jamie Adenuga][produced by Deeco]
Murking	Jme	06.2012	90[1]	-	Boy Better Know GBSYA 1200023	[written by Jamie Adenuga][produced by Preditah]
Can You Hear Me? (Ayayaya)	Wiley featuring Skepta, Jme and Ms D	11.2012	3[19]	-	One More Tune GBAHT 1200558	[written by Richard Cowie,Joseph Adenuga,Jamie Adenuga,Dayo Olatunji][produced by Rymez,Sillkey]
If You Don't Know	Jme	03.2013	97[1]	-	Boy Better Know GBSYA 1200030	[written by Jamie Adenuga][produced by Deeco]
Work	Jme	07.2013	133[1]	-	Boy Better Know	[written by Jamie Adenuga][produced by Deeco]
Integrity	Jme	10.2013	82[1]	-	Boy Better Know GBSYA 1200036	-
German Whip	Meridian Dan featuring Big H and Jme	04.2014	13[4]	-	PMR GBUM 71400459	[written by Lawrence London ,Kofi Kouassi ,Jamie Adenuga, Adrian Harris][produced by The HeavyTrackerz]
That's Not Me	Skepta featuring Jme	06.2014	21[3]	-	3 Beat/AATW GBSXS 1400096	[written by Jamie Adenuga,Joseph Junior Adenuga][produced by Skepta]
Rari WorkOut	Jme	09.2014	11[3]	-	Stay Dench GBKP 91400001	[written by Maxwell Ansah, Raoul Chen, Jamie Adenuga, Nicholas Dei]
Man Don't Care	Jme featuring Giggs	10.2015	100[1]	-	Boy Better Know GBSYA 1500113	-
Keep Up	KSI featuring Jme	11.2015	45[4]	-	Island GBUM 71505735	[written by Jamie Adenuga, Olajide Olatunji, Derek Safo, Ellis Taylor][produced by Sway]
Pull Up	KSI featuring Jme	04.2019	94[1]	-	KSI & Randolph QZDA 41989649	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Famous	JME	07.2008	118[1]	-	Boy Better Know JMECD 27	[produced by Jme,Grime Reaper, Hervé, Maniac, Mr. Virgo, Plastician, Spyro, Wiley]
History:	JME	02.2011	162	-	Boy Better Know	[produced by Jme, Balistiq, DaVinChe, Grime Reaper, J-Sweet, Plastician ,Skepta, S.K.I.T.Z Beats, Wiley Youngblood, Syer]
Blam!	JME	10.2010	66[1]	-	Boy Better Know JMECD 36	[produced by Jme, Darwood, Deeco, Teddy, Liam Howlett, J Sweet, Virgo, G Tank, DJ Q, D Solz, Rude Kid, S-X]
Integrity	JME	05.2015	12[4]	-	Boy Better Know JMECD 50	[silver-UK][produced by Jme,Deeco, Joker, Mystry, Preditah, Rude Kid ,Swifta Beater, Teeza ,Tommy Kruise]

Bedforde Set

The Bedforde Set utworzony w Silver Spring i Rockville w stanie Maryland z udziałem gitary prowadzącej Williama Singera, organów Lewisa Millera, basu Normana Bulla i perkusji Steve Scheina.
Zaczynali jakoThe  Jaguars. Zajęli także 2 miejsce w Cap Center w krajowej bitwie zespołów.
„The World Through a Tear” to cover piosenki Neila Sedaki. Wydanie Billboard z 21 stycznia 1967 roku przewidywało, że singiel osiągnie Billboard Hot 100, ale nie widziano żadnych nagrań tego zespołu na listach przebojów. „Girl, Go Run Away” jest znakomitym oryginalnym dziełem zespołu i pojawił się na kilku kompilacjach garażowych z lat 60-tych. Produkcją singla zajął się Joe René.

To był  ruch między „Girl Go Runaway” lub „The World Through a Tear” co do pierwszego wydania. Wydawnictwo, które posiadało prawa, wystawiło 25 000 egzemplarzy  na promocję. Wydano więc „The World Through a Tear”, wspierany przez „Girl Go Runaway”.
Dużo gra w dużych miastach. Podobno sprzedano około 100 000 płyt. Joe Rene napisał „Tossing and Turning”.  
Zostaliśmy poproszeni o trasę koncertową, aby wesprzeć płytę, a RCA podwyższyło finanse. Ale Steve i Louis właśnie zaczęli studia,   i musiano podjąć decyzję, czy  zrezygnować z pracy gwarantowanej. Zwyciężył zdrowy rozsądek.Zespół zarabiał sporo, grając w jedną noc w okolicy, i byli  rezerwowani rok wcześniej.  Ich aktywność nagraniowa dobiegła końca. Zespół rozpadł się w okresie 1969-70.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The World Through A Tear/Girl, Go Run Away	Bedforde Set	01.1967	-	-	RCA Victor 9068	[written by C. Allen, P. Allen, D. Everitt][produced by Joe Rene]

Boy Meets Girl

Boy Meets Girl to amerykański duet popowy składający się z klawiszowca i wokalisty George'a Merrilla oraz wokalisty Shannon Rubicam . Być może są najbardziej znani ze swojej przebojowej piosenki „ Waiting for a Star to Fall ” z 1988 roku oraz z napisania dwóch hitów Whitney Houston : „ How Will I Know ” i „ I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me) „.

Członkowie Boy Meets Girl, George Merrill i Shannon Rubicam, napisali i skomponowali wiele piosenek dla innych artystów. Najbardziej znane są ich dwa hity numer jeden napisane dla Whitney Houston , „ How Will I Know ” i „ I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me) ”. Napisali także piosenki „Don't Tell Me We Have Nothing” i „Haunting Me” dla Deniece Williams oraz piosenkę „I Know You By Heart”, która została nagrana przez Dolly Parton i Smokey'a Robinsona na album  Rainbow Rainbow Parton  z 1987 roku, oraz później ujęty przez Bette Midler na ścieżce dźwiękowej The Beaches . Duet wykonał także wokal przy hicie nr 1 Deniece Williams „ Let's Hear It for the Boy ”. Merrill śpiewał także chórki na płycie Some People's Lives Bette Midler.

Boy Meets Girl zwykle produkował wersję demonstracyjną lub, w niektórych przypadkach, na przykład „Don't Tell Me We Nothing”, wersję studyjną, zanim Merrill i Rubicam przekazali piosenki zamierzonym artystom.

Pierwszy album duetu  został zatytułowany Boy Meets Girl , a jego wiodąca piosenka „Oh Girl”, gorzka opowieść o nieudanym związku została wydana jako singiel przez A&M Records . Piosenka osiągnęła   39 miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100 w maju 1985 roku. Album Boy Meets Girl osiągnął  76 miejsce na listach przebojów .

Trzy lata później grupa wydała kolejny album, Reel Life , który zawiera singiel „ Waiting for a Star to Fall ”. Dzięki tej selekcji, po latach pisania i komponowania piosenek dla innych artystów, duet sam odniósł sukces w głównym nurcie. W Stanach Zjednoczonych singiel osiągnęło szczyt numer 5 na liście Billboard Hot 100 i numer 1 na liście Billboard Adult Contemporary .Piosenka osiągnęła numer 9 w Wielkiej Brytanii , a także znalazła się w pierwszej dziesiątce australijskich hitów w kwietniu 1989 roku. Została użyta w filmie z 1990 roku Three Men and a Little Lady . Podobno piosenka została zainspirowana faktyczną spadającą gwiazdą, którą Merrill i Rubicam widzieli na jednym z koncertów Whitney Houston w Greek Theatre . Duet przesłał utwór do Houston w celu rozważenia na kolejnym albumie, ale jej ówczesny producent, Clive Davis, odrzucił go. Piosenka została również nagrana przez Belindę Carlisle na jej albumie Heaven on Earth z 1987 roku pod naciskiem jej wytwórni.

Kolejny singiel Boy Meets Girl „Bring Down the Moon” osiągnął   49 pozycję na liście Billboard Hot 100 (i nr 28 Adult Contemporary). Reel Life zawierał zarówno single, jak i spędził kilka tygodni na 50. miejscu w Stanach Zjednoczonych   i osiągnął   74. miejsce w Wielkiej Brytanii. 

Trzeci album Boy Meets Girl, New Dream , został wydany w 1990 roku, ale RCA Records odłożyła go na półkę podczas reorganizacji wytwórni. W końcu został wydany za pośrednictwem własnej strony internetowej zespołu w 2004 roku.

Na początku dekady 2000 roku para, która zawarła małżeństwo w latach 80-tych, rozwiodła się, ale kontynuowała współpracę muzyczną. W 2003 roku wydali swój czwarty album, The Wonderground , w ich własnej wytwórni i umówili się z RCA Records na ponowne wydanie dwóch albumów . Ich debiutancki album nagrany dla A&M Records również został ponownie wydany. W pracach znajdują się nowe wersje taśm demonstracyjnych, które pierwotnie zarejestrowali dla Whitney Houston. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Oh Girl/Kissing, Falling, Flying	Boy Meets Girl	04.1985	-	39[13]	A&M 2713	[written by George Merrill/Shannon Rubicam][produced by Tom Werman]
Waiting For A Star To Fall/No Apologies	Boy Meets Girl	09.1988	9[18]	5[25]	RCA 8691	[written by George Merrill/Shannon Rubicam][produced by Arif Mardin]
Bring Down The Moon/Restless Dreamer	Boy Meets Girl	01.1989	92[2]	49[11]	RCA 8807	[written by George Merrill/Shannon Rubicam][produced by Arif Mardin]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Boy Meets Girl	Boy Meets Girl	05.1985	-	76[11]	A&M 5046	[produced by Tom Werman]
Reel Life	Boy Meets Girl	10.1988	74[1]	50[26]	RCA 8414	[produced by Arif Mardin/George Merrill]

Boxcar Willie

Lecil Travis Martin (ur.1 września 1931 r. - zm. 12 kwietnia 1999 r.), którego pseudonim brzmiał Boxcar Willie , był amerykańskim piosenkarzem i kompozytorem muzyki country oraz sierżantem personelu sił powietrznych, który śpiewał w stylu „old-time hobo” z brudną twarzą, kombinezonem i miękkim kapeluszem. „Boxcar Willie” był pierwotnie postacią w balladzie, którą napisał, ale później przyjął ją jako własny pseudonim.

Martin urodził się w Sterrett w Teksasie w 1931 roku. Dołączył do lotnictwa Stanów Zjednoczonych w 1949 roku i służył jako inżynier lotnictwa w Super Fortecy B-29 podczas wojny koreańskiej na początku lat 50-tych XX wieku.  W 1962 roku Martin poznał swoją przyszłą żonę, Lloene, w Boise w Idaho . Później mieli czworo dzieci.

W San Jose w Kalifornii Martin uczestniczył w pokazie talentów jako „Boxcar Willie” i po raz pierwszy wystąpił pod pseudonimem. Zdobył pierwsze miejsce, nagrodę w wysokości 150 USD i przydomek, który zawsze mijał. Takie było jego powołanie w niepełnym wymiarze godzin, jednak wciąż był w lotnictwie i latał na codziennych misjach. Później został inżynierem lotnictwa w samolotach Stratofreighter Boeinga KC-97 w 136. ARW w Gwardii Narodowej Teksasu, w tym w samolotach do tankowania w USA i za granicą w Niemczech. Na początku lat 70-tych był w Gwardii Narodowej Teksasu jako inżynier lotnictwa w samolotach-tankowcach KC-97L, uczestnicząc w operacji Creek Party, latając wielokrotnie nad Atlantykiem do Niemiec, aby tam tankować powietrze-powietrze.
W 1976 roku Martin wycofał się z lotnictwa i został pełnoetatowym wykonawcą. Jednym z jego pierwszych krajowych występów było zwycięstwo w The Gong Show Chucka Barrisa . Wszedł do świadomości   popkultury w Ameryce dzięki serii reklam telewizyjnych dotyczących nagrań kompilacji artystów, którzy byli nieznani w Stanach Zjednoczonych, ale mieli duże międzynarodowe powodzenie, takie jak Slim Whitman i Gheorghe Zamfir . Został gwiazdą muzyki country . W 1981 roku Martin osiągnął sukces, zostając wprowadzony do Grand Ole Opry .Jego album King of the Road z 1980 roku przyniósł mu największe sukcesy na listach przebojów, osiągając 5. miejsce na liście albumów brytyjskich . Podróżując po całym świecie ze swoim zespołem,którego niezachwianym i zaufanym gitarzystą steel był Chubby Howard, prowadzący program radiowy i muzyk  przez wiele lat.

W 1985 roku Martin przeprowadził się do Branson w stanie Missouri i kupił teatr przy Highway 76 lub 76 Country Music Boulevard. Oprócz teatru Boxcar Willie Theatre otworzył muzeum i ostatecznie miał dwa motele, oba noszące jego imię. Boxcar Willie był jedną z pierwszych wielkich gwiazd, która otworzyła program w Branson, torując drogę innym znanym w kraju nazwiskom, które pojawiły się później.  Występował w swoim teatrze w Branson do śmierci.

23 lutego 1992 roku Boxcar Willie wystąpił w premierze drugiego sezonu Tracks Ahead, w którym wystąpił ze swoim zespołem w Boxcar Willie Theatre.
U Martina zdiagnozowano białaczkę w 1996 roku i zmarł 12 kwietnia 1999 roku w Branson w stanie Missouri w wieku 67 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bad News/Lefty Left Us Lonely	Boxcar Willie	05.1982	-	-	Main Street 951	[written by John D. Loudermilk][produced by Jim Martin ]

Boxcar

Australijska grupa synthpopowa z Sydney,założona w połowie lat 80-tych w Brisbane przez gitarzystę,wokalistę i autora piosenek ,Davida Smitha.Smith dokoptował do składu klawiszowców Bretta Mitchella i Carola Rohde oraz niedługo póżniej perkusistę Crispina Trista.Swój pierwszy album,P.C.M., wydają na kasecie.Nagrany materiał przypomina brzmieniem grupy Cabaret Voltaire i Severed Heads.W tym czasie Boxcar był wziętą grupą koncertową,występując przed publicznością w maskach gazowych.
 

Zyskali popularność dzięki singlowi "Freemason (You Broke The Promise)" nagranemu dla wytwórni Volition,który trafił na 8 miejsce na amerykańskiej dance music chart.Początkowo krytykowani w prasie lokalnej za podobieństwo do New Order,budowali swą pozycję mimo niechęci radiowych Dj-ów do prezentowania ich nagrań.Kolejne single-"Insect" (producent: Arthur Baker) i "Gas Stop (Who Do You Think You Are?)" (remix: Francois Kevorkian) dostały się również na Hot Disco/Dance,mimo słabej popularności w ojczystym kraju.W 1990r wydają formalnie swój debiutancki album Vertigo.
 
Vertigo został dobrze przyjęty przez krytyków,którzy zauważyli bardziej zaawansowany poziom płyty w porównaniu do innych tego typu produkcji w Australii.Ogólnie rzecz biorąc obok typowych popowych utworów płyta zawiera też bardziej eksperymentalne kawałki w rodzaju "Comet" czy "Lelore".Odbywają serię koncertów jako support dla tak renomowanych grup jak New Order, Depeche Mode, Erasure i Pet Shop Boys.
 
Wkrótce po wydaniu Vertigo Rohde i Trist opuszczają zespół,który przeniósł się do Sydney,a na ich miejsce przychodzi Stewart Lawler.Po wydaniu remiksów z ostatniego albumu w 1992r,na nowy album Algorhythm przyszło czekać aż do 1994r.Na płycie pojawiają się elementy house i trance spychając w cień ich synthpopowe korzenie.Z płyty pochodzą kolejne single "Universal Hymn", "What Are You So Happy About?" (na ścieżce dżwiękowej filmu z 1996r Love and Other Catastrophes)i "People Get High".Album został wydany też w W.Brytanii i Europie przez Pulse-8. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Gas Stop (Who Do You Think You Are)	Boxcar	12.1990	77[10]	-	Volition VOLT 347	[written by Boxcar]

David Bowie

David Bowie, a właściwie David Jones urodził się 8 stycznia 1947 roku w Londynie. Jeśli wierzyć wypowiedziom artysty, od kiedy skończył osiem lat - a konkretnie od kiedy po raz pierwszy usłyszał Little Richarda - był przeświadczony, że jedynym dostepnym mu sposobem na życie jest zostać gwiazdą rock'n'rolla. Cztery lata później rozpoczął naukę gry na saksofonie, zaś już po trzech kolejnych zacząć pojawiać się w składach szkolnych zespołów. Pierwszym - powiedzmy - profesjonalnym projektem Bowiego był założony w 1963 roku rhythm'n'bluesowy zespół The King Bees, z którym udało mu się zrealizować i wydać singiel "Liza Jane".
Już w tym momencie Bowie, oprócz gry na saksofonie, z powodzeniem udzielał się jako wokalista.

Wysiłki młodego "multiinstrumentalisty" nie robiły jednak większego wrażenia na klienteli londyńskich knajp, w których The King Bees regularnie grywali do kotleta. Tuż po wydaniu i rychłej komercyjnej klapie singla zespół rozpadł się, Bowie natomiast z dnia na dzień stał się członkiem formacji Manish Boys, a gdy i ta okazała się niewypałem wstąpił w szeregi The Lower Third.
Powoli Bowie zaczyna funkcjonować w świadomości londyńczyków - charyzma, dziwaczny wygląd i już wówczas charakterystyczny, doskonale opanowany głos, jeżeli nie zachwycały to przynajmniej przykuwały uwagę. Na tyle skutecznie, że kiedy w 1966 roku The Lower Third przestał istnieć (nawiasem mówiąc również po wydaniu jednego singla) Bowie rozpoczął kariere solową pod kuratelą obrotnego menadżera Kennetha Pitta. Jej pierwszym namacalnym efektem był wydany w 1967 roku debiutancki album pt. "David Bowie". Mimo przychylnych recenzji materiał przeszedł bez echa, podobnie zresztą jak następny album, wydany dwa lata później i zatytułowany również "David Bowie". O ile w przypadku debiutanckiego krążka sprawa była oczywista: zerowy potencjał komercyjny utworów, kiełkujące zainteresowania psychodelią i kompletny brak promocji były wystarczajacą barierą rynkowego sukcesu, tak klapa drugiej płyty zaskakiwała.

Od końca 1968 rozgłośnie radiowe wałkowały przecież na okrągło pierwszy wielki przebój Bowiego, zainspiowany filmem Stanleya Kubricka "2001: Odyseja kosmiczna" utwór "Space Oddity".
Punktem zwrotnym w karierze wokalisty staje się wydany w 1970 roku album "The Man Who Sold The World". Właściwie nie tyle album, ile jego promocja. Bowie, zapewne z inspiracji nowego menadżera Tonego DeFriesa, wyjeżdża do USA, gdzie udziela kilku skandalizujących wywiadów i pozuje do zdjeć w gustownych strojach kobiecych (vide okładka euopejskiej edycji płyty). Wkrótce potem seksualność artysty ukazuje się światu w nowych barwach: oświacza on mianowicie, że jest biseksualistą. Biseksualistą i, jak okazało się na trasie promocyjnej kolejnej płyty pt. "Hunky Dory",w dodatku kosmitą. Własnie wtedy wokalista wykreował bodaj najsłynniejsze ze swoich wcieleń - Ziggiego Stardusta, któremu towarzyszył zespół The Spiders From Mars. Popularność nowego wizerunku Bowiego zmaterializowała się w ogromnym sukcesie komercyjnym, wydanej w 1972 roku płyty "The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars".

Ziggy stał się miedzynarodową gwiazdą pop kultury - entuzjastycznie przyjete koncerty w USA, spore powodzenie na trudnym rynku japońskim. Nawiasem mówiąc właśnie w tym czasie pojawia się w życiu i karierze Bowiego pierwszy akcent Polski. Wokalista bojąc się samolotów postanowił wracać z Japonii koleją transsyberyjską. W Warszawie zatrzymał się wówczas zaledwie na kilka godzin, ale wrażenie było na tyle silne, że wrócił tu ponownie po trzech latach, zaś pod koniec lat 70, zilustrowała muzycznie obie wizyty znakomita kompozycja "Warszawa" umieszczona na albumie "Low".Nie tylko Polska odcisnęła swoje piętno na jego twórczości. Długa podróż przez Syberię i ZSRR była dla ekscentrycznego londyńczyka pierwszym - wstrząsającym zresztą - kontaktem z szarością totalitaryzmu. Tym może bardziej szokującym, że był to akurat szczyt narkotycznego ciągu artysty. "Wszycy używaliśmy wtedy niesamowitej ilości prochów. Były wszędzie dookoła nas" - zwierzał się w wywiadzie dla magazynu Vox.

Narkotyki wzmocniły traumatycznośc przeżycia, co z kolei zaowocowało próba napisania przedstawienia muzycznego opartego na własnych wspomnieniach i słynnej pracy George'a Orwella "Rok 1984". Projekt miał nosić tytuł "The 1980 Floorshow". Niestety na projekcie się skończyło, zaś jedyną po nim pamiatką jest kilka piosenek, które znalazły się ostatecznie na longplayu "Diamond Dog" (1974). Obok rok wcześniejszej "Alladin Sane" "Diamond Dog" była ostatnią typowo rockową płytą Bowiego. Już kolejny krążek, wydany w 1975 roku "Young Americans" przedstawił artystę wyraźnie dryfującego w stronę muzyki pop, rezygnującego z parateatralnej konstrukcji płyt i występów, na korzyść przebojowości i chwytliwości funky czy też soulu. Drogowskazem nowego etapu kariery Bowiego był już tytuł płyty oraz w jakiś sposób znaczący akt przeprowadzki do Stanów, wymiernym - zwłaszcza pod względem finansowym - dowodem trafności obranego kierunku, sukces napisanego wspólnie z Johnem Lennonem megahitu "Fame".

Nikogo też specjalnie nie zaskoczyło, gdy na trasie promującej następny popowy materiał, Bowie zaprezentował się w image'u schludnego yuppie - akurat takiego jakiego z łatwością zaakceptować mogą ramówki amerykańskich stacji radiowych w godzinach południowych. "Station To Station" okazał się przesadą nawet dla samego wokalisty. Po uregulowaniu wszelkich zobowiązań w Stanach, Bowie pakuje walizki i przeprowadza się do Berlina. Ta przeprowadzka stała się początkiem bodaj najważniejszego artystycznie okresu w karierze artysty. Z jednej strony zachłyśnięty nową muzyką elektroniczna Briana Eno i grupy Kraftwerk, z drugiej przesiąkniety betonowym, industrialnym klimatem miasta, Bowie realizuje tzw. "trylogię berlińską", płyty: "Low" (77), "Heroes"(77) i "Lodger" (79) nie mają nic wspólnego z dotychczasowymi pracami. Bliższe nagraniom Eno - zarówno solowym jak i duetom z Robertem Frippem (gitarzystą King Crimson - uczestniczył zresztą w sesji "Heroes", później zaś wykorzystywał te doświadczenia na kolejnych albumach King Crimson) przynosiły doskonałą porcję elektronicznej awangardy, w jakimś stopniu stanowiącej podstawę dla, masowo popularnej dopiero dzisiaj, muzyki ambient. Trudno ocenić na ile było to zasługą Bowiego, a na ile ich producenta, Eno. Dalszy rozwój wypadków sugeruje raczej na drugą opcję...Lata osiemdziesiąte Bowie rozpoczął akcentem z jednej strony bardziej rockowym, z drugiej jednak znacznie bardziej naiwnym niż trzy poprzednie krążki.

Mowa tu o płycie "Scary Monsters And Super Creeps", którą jakkolwiek by ocenić, była już zwiastunem zupełnie nowego - hipergwiazdorskiego wizerunku wokalisty. Nowy kontrakt - nowa muzyka, wielki kontrakt - mała muzyka. Wydana w 1983 roku płyta "Let's Dance" była jednym z najpopularniejszych albumów połowy lat 80. Przeboje "Let's Dance" i "China Girl" miesiącami znajdowały sie na szczytach list przebojów. Potem "Tonight" (84) - znów płyta z pogranicza dyskoteki i eleganckiego popu (tylko jeden, za to ogromny przebój "Tonight" zaspiewany w duecie z Tiną Turner) i na koniec "Never Let Me Down" (87). "Byłem wtedy kimś kim nigdy nie chciałem zostać. Powszechnie uznanym artystą. Po raz pierwszy w życiu czułem, że nie jestem twórczy. Moje płyty zaczęli kupować ludzie, którzy na co dzień słuchali Phila Collinsa. Nie miałem z nimi nic wspólnego. To było straszne."

Frustracje artysty osiągają apogeum w 1989 roku. Zawiesza on wówczas działalność solową i zakłada zespół, w którym, przynajmniej teoretycznie, pełni wyłącznie funkcje wokalisty i współkompozytora. Tin Machine - bo taką nazwę przyjął zespół - okazał się kompletnym fiaskiem. Żadna z trzech płyt ("Tin Machine" - 1989, "Tin Machine II" - 1991, oraz koncertowa "Oy Vey Baby" - 1992) nie wzbudziła najmniejszego zainteresowania szerszej publiczności, zaś krytyków zaciekawiły jedynie jako wdzięczny temat do kpin. Ciekawe, że w najmniejszym stopni nie pogorszyło to rynkowej pozycji Bowiego. W 1990 artysta odbył cykl koncertów "The Sound And Vision" podczas którego wykonywał swoje największe przeboje na największych stadionach Ameryki. Podobno tylko podczas jednego koncertu, na stadionie Dodgersów w Los Angeles zainkasował około miliona stu tysięcy dolarów.

Po takim zastrzyku, Bowie rozwiązuje Tin Machine i powraca do działalności solowej. Wydany już w 1993 roku "Black Tie White Noise" przynosi w zasadzie lekką muzykę popularną, jednak wyraźnie oddalona od naiwności i siermięgi poprzednich krążków. Wyraźne akcenty jazzowe i soulowe (sporo wnosi gościnny udział znakomitego jazzowego trębacza Lestera Bowie), a także śmiałe i ciekawe wykorzystanie różnorodnych sampli, loopów wskazują, że Bowie jako artsta progresywny nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Istotnie już nastepny album, zawierający w zasadzie muzykę do serialu telewizyjnego, "Buddha Of Suburbia" (1993), jest powrotem do poszukiwań i eksperymentów formalnych. One też stały się podstawą do nawiazania ponownej współpracy Bowiego i Briana Eno - ta z kolei zaowocowała ostatnim jak dotąd, wielkim sukcesem artystycznym i komercyjnym, albumem "Outside" (1995). Przytłaczajaca porcja elektronicznego transu, penetrującego i rozwijającego najnowsze trendy w muzyce techno, jest spójnym koncept albumem, traktującym o przygodach prywatnego detektwa Nathana Adlera.

Potężna promocja albumu przywróciła Bowiemu pierwszoplanową pozycję w świecie show businessu i, co ważniejsze, utrwaliła w powszechnej świadomości pogląd o niesłabnących, awangardowych zapedach artysty. Potwierdził tę opinię również kolejny odcinek przygód detektywa Adlera - oprawiony dźwiękami z pogranicza drum'n'bassu i elektro industrialu "Earthling" (1997). Jest to jak na razie ostatnia przygoda Bowiego z szeroko pojętym techno. Wydany na początku tego roku krążek "Hours..." zawiera co prawda wątki ambientowe, generalnie jest jednak albumem piosenkowym .

David Bowie to nie tylko muzyk, ale także aktor. Jego debiut sceniczny miał miejsce w 1967 roku w pantomimie "Pierot In Turquoise". W tym czasie sformował własny zespół teatralny Feathers. Nieco wczesniej, jeszcze w 1967 roku Bowie zagrał główną rolę w dwudziestominutowym filmie Michaela Armstronga "The Image", który nawiasem mówiąc prezentowany był w przerwach między filmami porno. Później pojawiał się m.in. w: "The Man Who Fell To Earth" - rola Bowiego została nagrodzona przez US Academy Of Science Fiction, Fantasy And Horro Films (1977), "Just A Gigolo" - obok Marleny Dietrich, "Zagadce nieśmiertelności", "Absolute Begginers", "Labirynth", "Ucieczce w noc", "Ostatnim kuszeniu Chrystusa" (rola Piłata), kinowym dodatku do serialu Lyncha "Twin Peaks", "Linquine Incident" oraz "Basquiat" (Bowie w roli Andy Warhola) .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
Liza Jane/Louie, Louie Go Home	Davie Jones and the King Bees	05.1964	-	-	Vocalion/Decca F 13 807 [11.1978]/-	[written by Leslie Conn][produced by Leslie Conn]
I Pity The Fool/Take My Tip	The Manish Boys	03.1965	-	-	Parlophone R 5250 /-	[written by Malone][produced by Shel Talmy]
You've Got A Habit Of Leaving/Baby Loves That Way	Davy Jones (and the Lower Third)	08.1965	-	-	Parlophone R 5315/-	[written by Davy Jones][produced by Shel Talmy]
Can't Help Thinking About Me/And I Say To Myself	David Bowie (and the Lower Third)	01.1966	-	-	Pye 7N 17 020/Warner Bros WB 5815	[written by David Bowie][produced by Tony Hatch]
Do Anything You Say/Good Morning Girl	David Bowie	04.1966	-	-	Pye 7N 17 079/-	[written by David Bowie][produced by Tony Hatch]
I Dig Everything/I'm Not Losing Sleep	David Bowie	08.1966	-	-	Pye 7N 17 157/-	[written by David Bowie][produced by Tony Hatch]
Rubber Band/The London Boys side B in US:There Is A Happy Land	David Bowie	12.1966	-	-	Deram 107/Deram 85009	[written by David Bowie][produced by Mike Vernon]
The Laughing Gnome/The Gospel According To Tony Day	David Bowie	04.1967	-	-	Deram 123/London 4520079	[silver-UK][written by David Bowie][produced by Mike Vernon]
Love You Till Tuesday/Did You Ever Have A Dream	David Bowie	07.1967	-	-	Deram 135/Deram 85016	[written by David Bowie][produced by Mike Vernon]
Space odity/The Wild Eyed Boy From Freecloud	David Bowie	07.1969	5[14]	124[2]	Phillips BF 1801/Mercury 72949	[gold-UK][written by David Bowie][produced by Gus Dudgeon]
Ragazzo Solo, Ragazza Sola /The Wild Eyed Boy From Freecloud	David Bowie	11.1969	-	-	Phillips BW 704208 [Italy]/-	[written by David Bowie/Mogul][produced by Gus Dudgeon]
The Prettiest Star/Conversation Piece	David Bowie	03.1970	-	-	Mercury MF 1135/-	[written by David Bowie][produced by Tony Visconti]
Memory Of A Free Festival Part 1/Memory Of A Free Festival Part 2	David Bowie	06.1970	-	-	Mercury 6052 026/Mercury 73075	[written by David Bowie][produced by Tony Visconti]
Holy Holy/Black Country Rock	David Bowie	01.1971	-	-	Mercury 6052 049/-	[written by David Bowie][produced by Herbie Flowers]
Moonage Daydream/Hang Onto Yourself	David Bowie	04.1971	-	-	B & C CB 149/-	[produced by David Bowie]
Hang Onto Yourself/ Man In The Middle	David Bowie	09.1971	-	-	B & C CB 189/-	[produced by David Bowie]
Changes/Andy Warhol	David Bowie	01.1972	-	66[7]	RCA 2160/RCA Victor 0605	[silver-UK][written by David Bowie][produced by Ken Scott]
Starman/Suffragette City	David Bowie	04.1972	10[11]	65[9]	RCA 2199/RCA Victor 0719	[gold-UK][written by David Bowie][produced by David Bowie/Ken Scott]
John i' m only dancing/Hang Onto Yourself	David Bowie	09.1972	12[10]	-	RCA 2263/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie/Ken Scott]
The Jean Genie/Ziggy Stardust US side B:Hang Onto Yourself	David Bowie	11.1972	2[13]	71[5]	RCA 2302/RCA Victor 0838	[written by David Bowie][produced by David Bowie]
Space Oddity/The man who sold the world	David Bowie	12.1972	-	15[14]	-/RCA Victor 0876	[written by David Bowie][produced by Gus Dudgeon]
Drive-In saturday/Round And Round	David Bowie	04.1973	3[11]	-	RCA 2352/-	[written by David Bowie][side B:written by Chuck Berry][produced by David Bowie, Ken Scott]
Time/The Prettiest Star	David Bowie	04.1973	-	-	-/RCA Victor 0007	[written by David Bowie][side B:written by Chuck Berry][produced by David Bowie, Ken Scott]
Let's Spend The Night Together /Lady Grinning Soul	David Bowie	06.1973	-	109[2]	-/RCA Victor 0028	[written by M.Jagger/K.Richards][produced by David Bowie, Ken Scott][#55 hit for Rolling Stones in 1967]
Life on Mars/The Man Who Sold The World	David Bowie	06.1973	3[22]	-	RCA 2316/-	[gold-UK][written by David Bowie][produced by Ken Scott]
The laughing gnome/The Gospel According To Tony Day	David Bowie	09.1973	6[10]	-	Deram DM 123/London 4520079	[silver][written by David Bowie][produced by Mike Vernon][oryginalnie nagrana w 1967r]
Sorrow/Amsterdam (	David Bowie	11.1973	3[15]	-	RCA 2424/-	[silver-UK][written by Jerry Goldstein/Richard Gottehrer/Robert Feldman][produced by David Bowie/Ken Scott]
Rebel ,rebel/Queen Bitch US side B:Lady Grinning Soul	David Bowie	02.1974	5[7]	64[8]	RCA LPBO 5009/RCA Victor 0287	[written by David Bowie][produced by David Bowie]
1984/Queen Bitch	David Bowie	04.1974	-	-	-/RCA Victor 10 026	[written by David Bowie][produced by David Bowie]
Rock' n' roll suicide/Quicksand	David Bowie	04.1974	22[7]	-	RCA LPBO 5021/-	[written by David Bowie][produced by A Mainman Production]
Diamonds dogs/Holy Holy	David Bowie	06.1974	21[6]	-	RCA APBO 0293/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie]
Knock on wood [live]/Panic In Detroit	David Bowie	09.1974	10[6]	-	RCA 2466/-	[written by Eddie Floyd/Steve Cropper][produced by David Bowie/Phil Wainman]
Rock 'N Roll With Me/Panic In Detroit	David Bowie	09.1974	-	-	RCA PB 10 105/-	[written by David Bowie][produced by Tony Visconti]
Young Americans/Suffragette City US side B:Knock On Wood (	David Bowie	02.1975	18[7]	28[11]	RCA 2523/RCA Victor 10 152	[written by David Bowie][produced by Tony Visconti]
Fame/Right	David Bowie	07.1975	17[8]	1[2][21]	RCA 2579/RCA Victor 10 320	[gold-UK][written by D.Bowie][produced by Tony Visconti]
Golden years/Can You Hear Me	David Bowie	11.1975	8[10]	10[21]	RCA 2640/RCA Victor 10 441	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Harry Maslin]
TVC 15/We Are The Dead	David Bowie	04.1976	33[4]	64[5]	RCA 2682/RCA Victor 10 664	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Harry Maslin]
Suffragette City/Stay	David Bowie	07.1976	-	-	RCA 2726/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Ken Scott]
Stay/Word On A Wing	David Bowie	07.1976	-	-	RCA Victor 10 736	[written by David Bowie][produced by David Bowie,Harry Maslin]
Sound and vision/A New Career In A New Town	David Bowie	01.1977	3[11]	69[6]	RCA PB 0905/RCA Victor 10 903	[written by David Bowie][produced by David Bowie,Tony Visconti][backing vocal:Mary Hopkin]
Be My Wife/Speed Of Life	David Bowie	06.1977	-	-	RCA PB 1017/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Heroes/V-2 Schneider	David Bowie	09.1977	24[12]	-	RCA PB 1121/RCA Victor 11 211	[gold-UK][written by David Bowie/Brian Eno][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Beauty and the beast/Sense Of Doubt US side :Fame (	David Bowie	01.1978	39[3]	-	RCA PB 1190/RCA Victor 11 204	[written by David Bowie][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Breaking Glass/Art Decade/Ziggy Stardust	David Bowie	11.1978	54[7]	-	RCA BOW 1/-	[written by David Bowie/Dennis Davis/George Murray][produced by Tony Visconti]
Boys keep swingin'/What In The World (	David Bowie	04.1979	7[10]	-	RCA BOW 2/RCA Victor 11 585	[written by David Bowie/Brian Eno][produced by Bowie, Tony Visconti]
D.J. /Repetition US side B:Fantastic voyage	David Bowie	06.1979	29[5]	106[2]	RCA BOW 3/RCA 11 661	[written by Brian Eno/Carlos Alomar/David Bowie][produced by Bowie, Tony Visconti]
Look Back In Anger /Repetition	David Bowie	08.1979	-	-	-/RCA Victor 11 724	[written by David Bowie/Brian Eno][produced by Bowie, Tony Visconti]
John i' m only dancing,again/John I'm Only Dancing US side B:Golden Years	David Bowie	12.1979	12[8]	-	RCA BOW 4/RCA Victor 11 886	[written by David Bowie][produced by David Bowie/Tony Visconti]
Alabama song/Space Oddity	David Bowie	02.1980	23[5]	-	RCA BOW 5/-	[written by Kurt Weill/Berthold Brecht][produced by Bowie, Tony Visconti ]
Ashes to ashes/Move On US side B:It's No Game	David Bowie	08.1980	1[2][10]	101[1]	RCA BOW 6/RCA Victor 12 078	[silver-UK][written by David Bowie][produced by Bowie, Tony Visconti ]
Fashion/Scream Like A Baby	David Bowie	10.1980	5[12]	70[9]	RCA BOW 7/RCA Victor PB-12134	[written by David Bowie][produced by Bowie, Tony Visconti ]
Scary monsters [And super creps]/Because You're Young	David Bowie	01.1981	20[6]	-	RCA BOW 8/-	[written by David Bowie][produced by Bowie, Tony Visconti ]
Up the hill backwards/Crystal Japan	David Bowie	03.1981	32[6]	-	RCA BOW 9/-	[written by David Bowie][produced by Bowie, Tony Visconti ]
Under pressure/Soul Brother (Queen)	Queen & David Bowie	11.1981	1[2][24]	29[15]	EMI EMI 5250/Elektra 47235	[2x-platinum-US][platinum-UK][written by David Bowie/John Deacon/Brian May/Freddie Mercury/Roger Taylor][produced by Bowie, Queen ]
Wild is the wind/Golden Years	David Bowie	12.1981	24[10]	-	RCA BOW 10/-	[written by Dimitri Tiomkin/Ned Washington][produced by Bowie, Harry Maslin (]
Baal' s hymn EP.	David Bowie	03.1982	29[3]	-	RCA BOW 11	[written by Dominic Muldowney/Berthold Brecht/Trad.][produced by David Bowie/Tony Visconti]
Cat people/Paul's Theme (Jogging Chase)	David Bowie	04.1982	26[6]	67[10]	MCA MCA 770/Backstreet BSR 52 024	[written by David Bowie,Giorgio Moroder ][produced by Giorgio Moroder (]
Peace on earth-Little drummer boy	David Bowie & Bing Crosby	11.1982	3[22]	-	RCA BOW 12/-	[silver-UK][written Larry Grossman/Ian Fraser/Buz Kohan/Harry Simeone/Henry Onorati/Katherine Davis][produced by Frank Konigsberg]
Let' s dance/Cat People (	David Bowie	03.1983	1[3][18]	1[1][20]	EMI America EA 152/EMI America 8158	[gold-US][gold-UK][written David Bowie][produced by Bowie, Nile Rodgers]
China girl/Shake It	David Bowie	06.1983	2[8]	10[18]	EMI America EA 157/EMI America 8177	[silver-UK][written David Bowie,Iggy Pop][produced by Bowie, Nile Rodgers]
Modern love	David Bowie	09.1983	2[8]	14[13]	EMI America EA 158/EMI America 8177	[silver-UK][written David Bowie/Nile Rodgers][produced by Bowie, Nile Rodgers]
White Light White Heat/Cracked Actor	David Bowie	11.1983	46[3]	-	EMI America EA 372/-	[written Lou Reed][produced by David Bowie/Mike Moran]
Without you/Criminal World (	David Bowie	03.1984	-	73[4]	-/EMI America 8190	[written David Bowie][produced by Bowie, Nile Rodgers]
Blue Jean/Dancing With The Big Boys (	David Bowie	09.1984	6[8]	8[18]	EMI America EA 181/EMI America 8231	[written David Bowie][produced by David Bowie, Hugh Padgham, Derek Bramble ]
Tonight/Tumble And Twirl	David Bowie & Tina Turner	12.1984	53[4]	53[9]	EMI America EA 187/EMI America 8246	[written David Bowie,Iggy Pop][produced by David Bowie/Derek Bramble]
This is not America/This Is Not America [instrumental]	David Bowie & Pat Metheny Group	02.1985	14[7]	32[12]	EMI America EA 190/EMI America 8251	[written David Bowie/Lyle Mays/Pat Metheny][produced by David Bowie,Pat Metheny]
Loving the alien/Don't Look Down (	David Bowie	06.1985	19[7]	-	EMI America EA 195/-	[written David Bowie][produced by David Bowie, Hugh Padgham, Derek Bramble]
Dancing in the street	David Bowie & Mick Jagger	09.1985	1[4][15]	7[14]	EMI America EA 204/EMI America 8288	[gold-UK][written Ivy Jo Hunter, William Stevenson ,Marvin Gaye][produced by Alan Winstanley, Clive Langer]
Absolute beginners	David Bowie	03.1986	2[9]	53[9]	Virgin VS 838/EMI America 8308	[silver-UK][written David Bowie][produced by David Bowie,Alan Winstanley, Clive Langer]
Underground	David Bowie	06.1986	21[7]	-	EMI America EA 216/-	[written David Bowie][produced by David Bowie, Arif Mardin]
When The Wind Blows	David Bowie	11.1986	44[4]	-	Virgin VS 906/-	[written David Bowie/Erdal Kizilcay][produced by David Bowie/David Richards]
Day in day out/Julie	David Bowie	03.1987	17[6]	21[12]	EMI America EA 230/EMI America 8380	[written David Bowie][produced by David Richards/David Bowie]
Time will crawl/Girls	David Bowie	06.1987	33[4]	-	EMI America EA 237/-	[written David Bowie][produced by David Bowie/David Richards]
Never let me down/87 And Cry	David Bowie	09.1987	34[6]	27[11]	EMI America EA 239/EMI America 43 031	[written by Carlos Alomar/David Bowie][produced by David Richards/David Bowie]
Fame ' 90	David Bowie	04.1990	28[4]		-/EMI FAMES 90	[written by David Bowie/Carlos Alomar/John Lennon][produced by David Bowie/Harry Maslin]
Real Cool World	David Bowie	08.1992	53[1]		Warners W 0127/-	[written by David Bowie][produced by Nile Rodgers]
Jump they say/Pallas Athena	David Bowie	03.1993	9[7]	-	Arista 74 321 13 942/-	[written by David Bowie][produced by Nile Rodgers]
Black tie white noise/You've Been Around	David Bowie Featuring Al B. Sure	06.1993	36[2]	-	Arista 74321148682/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie/Nile Rodgers]
Miracle goodnight/Looking For Lester	David Bowie	10.1993	40[2]	-	Arista 74321162262/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie/Nile Rodgers]
The Buddha of Suburbia/Dead against it	David Bowie feat Lenny Kravitz	11.1993	35[3]	-	Arista 74321177052/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie/David Richards]
The heart' s filthy lesson/I Am With Name US side B:Nothing To Be Desired	David Bowie	09.1995	35[4]	92[2]	RCA 74321307032/Virgin 38 518	[Written by: David Bowie/Sterling Campbell/Brian Eno/Reeves Gabrels/Michael Garson/Erdal Kizilcay ][produced by David Bowie/Brian Eno]
Strangers when we meet/The Man Who Sold the World [live]	David Bowie	11.1995	39[5]	-	RCA 74321329402/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie/Brian Eno/David Richards]
Hallo spaceboy/The Hearts Filthy Lesson	David Bowie	02.1996	12[11]	-	RCA 74321353842/-	[written by David Bowie/Brian Eno][produced by David Bowie/Brian Eno/The Pet Shop Boys]
Little wonder/Telling lies	David Bowie	02.1997	14[6] side B:83[2]	-	RCA 74321397412/-	[A:written by David Bowie/Plati/Reeves Gabrels][B:written by David Bowie][produced by David Bowie/Plati/Reeves Gabrels]
Dead man walking/Telling lies	David Bowie	04.1997	32[5]	-	RCA 74321475852	[ produced by David Bowie/Plati/Reeves Gabrels][written by David Bowie/Reeves Gabrels]
Seven Years In Tibet/Pallas Athena	David Bowie	08.1997	61[3]	-	RCA 74 321 51254/	[ produced by David Bowie][written by David Bowie/Reeves Gabrels]
I' m afraid of Americans	David Bowie	11.1997	-	66[16]	-/Virgin 38618	[written by David Bowie/Brian Eno][ produced by David Bowie/Brian Eno]
I Can't Read/This Is Not America	David Bowie	02.1998	73[3]	-	Velvel ZYX 87 578/-	[written by David Bowie/Reeves Gabrels][ produced by David Bowie/Reeves Gabrels/Plati]
Thursday' s child/We All Go Through/No One Calls	David Bowie	09.1999	16[9]	-	Virgin VSC 1753/-	[written by David Bowie/Reeves Gabrels][ produced by David Bowie/Reeves Gabrels]
Survive/The Pretty Things Are Going To Hell	David Bowie	01.2000	28[5]	-	Virgin/EMI VSCDT 1767/-	[written by David Bowie/Reeves Gabrels][ produced by David Bowie/Reeves Gabrels]
Seven	David Bowie	07.2000	32[5]	-	Virgin VSCDT1776	[written by David Bowie/Reeves Gabrels][ produced by David Bowie/Reeves Gabrels]
Loving the alien/8 Days, 7 Hours	Scumfrog vs David Bowie	02.2002	41[2]	-	Positiva CDTIV 172/-	[written by David Bowie][ produced by David Bowie/Derek Bramble/Hugh Padgham]
Slow burn/Wood Jackson	David Bowie	06.2002	94[4]	-	Columbia 6727441/-	[written by David Bowie][ produced by David Bowie/Tony Visconti]
Shout	Solaris vs Bowie	11.2002	175[1]	-	-/-
Everyone say "hi"/Safe	David Bowie	09.2002	20[6]	-	Columbia 6731342/-	[written by David Bowie][produced by Brian Rawling/Gary Miller]
Just For One Day (Heroes)/Distortion	David Guetta vs David Bowie	07.2003	73[2]	-	Virgin DINST 263/-	[written by David Bowie & Brian Eno][produced by Joachim Garraud/David Guetta]
Rebel Never Gets Old	David Bowie	06.2004	47[2]	-	Columbia 6750406/-	[written by David Bowie][produced by Mark Vidier]
Where Are We Now?	David Bowie	01.2013	6[7]	116[1]	Columbia USRF 31300005/-	[written by David Bowie][produced by Tony Visconti]
The Stars (Are Out Tonight)	David Bowie	03.2013	102[2]	-	Columbia	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
The Next Day	David Bowie	06.2013	179[1]	-	Columbia/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
Valentine's Day	David Bowie	08.2013	179[1]	-	Columbia/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
Love Is Lost	David Bowie	12.2013	192[1]	-	Columbia /-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
Sound and Vision 2013	David Bowie	12.2013	148[1]	-	Columbia/-	-
Sue (Or in a Season of Crime)/'Tis a Pity She Was a Whore	David Bowie	11.2014	A:81[1];B:107	-	Rhino USRF31400004/-	[A:written by Paul Bateman,Bob Bhamra,David Bowie,Maria Schneider][B:written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
Lazarus	David Bowie	01.2016	45[2]	40[1]	Columbia USRF 31500003/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
Blackstar	David Bowie	01.2016	61[1]	78[1]	Columbia USRF 31500001/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
I Can't Give Everything Away	David Bowie	04.2016	141	-	RCA/-	[written by David Bowie][produced by David Bowie, Tony Visconti]
No Plan	David Bowie	05.2017	92[1]	-	Columbia USJT 11600339/-	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The rise and fall of Ziggy Stardust and the spiders from Mars	David Bowie	06.1972	5[248]	75[82]	RCA International INTS 5063	[gold-US][2x-platinum-UK][produced by Ken Scott, David Bowie]
Hunky dory	David Bowie	09.1972	3[161]	93[22]	RCA Victor SF 8244	[platinum-UK][produced by Ken Scott, David Bowie]
Space odity	David Bowie	11.1972	17[39]	16[37]	RCA Victor LSP 4813	[gold-UK][produced by Tony Visconti/Gus Dudgeon]
The man who sold the world	David Bowie	11.1972	24[31]	105[23]	RCA Victor LSP 4816	[gold-UK][produced by Tony Visconti]
Images 1966-1967	David Bowie	02.1973	-	144[9]	London 628/9 [US]	[produced by Mike Vernon]
Aladdin sane	David Bowie	04.1973	1[5][81]	17[22]	RCA Victor 4852	[gold-US][platinum-UK][produced by Ken Scott, David Bowie]
Pin- ups	David Bowie	11.1973	1[5][42]	23[21]	RCA Victor 0291	[gold-UK][produced by Ken Scott, David Bowie]
Diamond dogs	David Bowie	06.1974	1[4][41]	5[25]	RCA Victor 0576	[gold-US][gold-UK][produced by David Bowie]
David live	David Bowie	11.1974	2[13]	8[21]	RCA Victor 0 771	[gold-US][produced by Tony Visconti]
Young Americans	David Bowie	03.1975	2[18]	9[51]	RCA Victor 0998	[gold-US][gold-UK][produced by Tony Visconti, David Bowie and Harry Maslin]
Station to station	David Bowie	01.1976	5[22]	3[32]	RCA Victor 1327	[gold-US][gold-UK][produced by David Bowie and Harry Maslin]
Changesonbowie	David Bowie	05.1976	2[28]	10[39]	RCA Victor 1732	[platinum-US][produced by David Bowie/Gus Dudgeon/Harry Maslin/Ken Scott/Tony Visconti]
Low	David Bowie	01.1977	2[27]	11[19]	RCA Victor 2030	[gold-UK][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Heroes	David Bowie	10.1977	3[29]	35[19]	RCA Victor 2522	[gold-UK][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Stage	David Bowie	10.1978	5[11]	44[13]	RCA Victor 02913	[gold-UK][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Peter and the wolf	David Bowie/Eugene Ormondy & The Philadelphia Orchestra	12.1978	-	136[8]	RCA Victor 2743
Lodger	David Bowie	05.1979	4[17]	20[15]	RCA Victor 2913	[gold-UK][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Scary Monsters (and Super Creeps)	David Bowie	09.1980	1[2][34]	12[27]	RCA Victor 3647	[platinum-UK][produced by David Bowie,Tony Visconti]
Very best of David Bowie	David Bowie	01.1981	3[20]		K-Tel NE 1111 [UK]	[platinum-UK][produced by David Bowie, Gus Dudgeon, Ken Scott, Tony Visconti, Harry Maslin]
Changestwobowie	David Bowie	12.1981	24[17]	68[18]	RCA Victor 4202	[gold-UK][produced by David Bowie/Harry Maslin/Ken Scott/Tony Visconti]
Christiane F. [soundtrack]	David Bowie	04.1982	-	136[8]	RCA Victor 4239	[produced by David Bowie, Harry Maslin, Tony Visconti]
Bowie Rare	David Bowie	12.1982	34[11]	-	RCA PL 45 406 [UK]
Let' s dance	David Bowie	04.1983	1[3][61]	4[68]	EMI America 17 093	[platinum-UK][platinum-US][produced by David Bowie and Nile Rodgers ]
Golden years	David Bowie	08.1983	33[5]	99[9]	RCA Victor 4792	[produced by David Bowie/Ken Scott/Tony Visconti/Harry Maslin]
Ziggy Stardust-Motion picture	David Bowie	10.1983	17[8]	89[15]	RCA Victor 4862	[produced by David Bowie/Mike Moran]
Fame and fashion [All time greatest hits]	David Bowie	05.1984	40[6]	147[6]	RCA Victor 4919
Love you till tuesday	David Bowie	05.1984	53[4]	-	Deram BOWIE 1 [UK]
Tonight	David Bowie	10.1984	1[1][19]	11[24]	EMI America 17 138	[platinum-US][gold-UK][produced by David Bowie/Derek Bramble/Hugh Padgham]
Labyrinth [soundtrack]	David Bowie	06.1986	38[2]	68[8]	EMI America 17 206	[produced by Trevor Jones/David Bowie/Arif Mardin]
Never let me down	David Bowie	04.1987	6[16]	34[26]	EMI America 17 267	[gold-US][gold-UK][produced by David Bowie and David Richards]
Sound and vision	David Bowie	09.1989	63	97[16]	Rykodisc 0120	[platinum-UK][gold-US][produced by David Bowie, Ken Scott, Tony Visconti, Harry MaslinGiorgio Moroder, Nile Rodgers, Derek Bramble, Hugh Padgham, David Richards, Tin Machine, Tim Palmer]
Changesbowie	David Bowie	03.1990	1[1][56]	39[27]	Rykodisc 20 171	[platinum][platinum-UK][produced by David Bowie/Derek Bramble/Gus Dudgeon/Harry Maslin/Hugh Padgham/Ken Scott/Nile Rodgers/Tony Visconti]
The rise and fall of Ziggy Stardust and the spiders from Mars	David Bowie	07.1990	-	93[9]	Rykodisc 10 134	-
Black tie white noise	David Bowie	04.1993	1[1][13]	39[8]	Savage 50 212	[gold-UK][produced by David Bowie and Nile Rodgers]
Singles collection	David Bowie	11.1993	9[67]	-	EMI CDEM 1512 [UK]	[platinum-UK][produced by Alan Winstanley/Clive Langer/David Bowie/David Richards/Derek Bramble/Gus Dudgeon/Harry Maslin/Hugh Padgham/Ken Scott/Nile Rodgers/Queen/Tony Visconti]
The Buddha of Suburbia [OST]	David Bowie	11.1993	81[1]	-	Arista 74321 17705 2 [UK]	[produced by David Bowie/David Richards]
Santa Monica '72	David Bowie	04.1994	74[2]	-	Golden Years GYLP 002 [UK]
Ultimate Singles Collection	David Bowie	07.1994	157[4]	-	-
Rarestonebowie	David Bowie	05.1995	111[1]	-	Golden Years GY 014 [UK]
Outside-The Nathan Adler Diares:A Hyper Cycle	David Bowie	10.1995	8[17]	21[6]	Virgin 40 711	[silver-UK][produced by David Bowie/Brian Eno/David Richards]
Earthling	David Bowie	01.1997	6[16]	39[6]	Virgin 42 627	[silver-UK][produced by David Bowie, Mark Plati, Reeves Gabrels]
The Best of David Bowie 1969/1974	David Bowie	11.1997	13[104]	-	EMI 8218492 [UK]	[gold-UK][produced by David Bowie/Ken Scott/Gus Dudgeon/Tony Visconti]
The Best of David Bowie 1974/1979	David Bowie	05.1998	39[10]	-	EMI 4943002	[silver-UK]
Hours	David Bowie	10.1999	5[13]	47[4]	Virgin 48 157	[silver-UK][produced by David Bowie, Reeves Gabrels]
Bowie At The Beeb	David Bowie	09.2000	7[14]	181[1]	Virgin 39 826	[silver-UK][produced by Bernie Andrews/Jeff Griffin/Roger Pusey]
All Saints	David Bowie	07.2001	109[1]	-	EMI Music 7243 5 33045 2 2 [UK]	[produced by David Bowie, Tony Visconti, Nile Rodgers, David Richards, Kurt Muckacsi, Michael Riesman]
Heathen	David Bowie	06.2002	5[27]	14[9]	Columbia 86 630]	[gold-UK][produced by Tony Visconti, David Bowie; Visconti, Brian Rawling, Gary Miller ("Everyone Says 'Hi'"); Bowie and Mark Plati ("Afraid")]
Best of Bowie	David Bowie	11.2002	11[279]	70[13]	Virgin 41 929	[platinum-US][4x-platinum-UK][produced by David Bowie, Tony Visconti, Nile Rodgers, David Richards, Kurt Muckacsi, Michael Riesman]
Reality	David Bowie	09.2003	3[15]	29[4]	Columbia 5125552 [UK]	[gold-UK][produced by Tony Visconti, David Bowie]
The Platinum Collection	David Bowie	11.2005	53[42]	-	EMI 3313042	[gold-UK][produced by Ken Scott/Tony Visconti/David Bowie/Gus Dudgeon/Harry Maslin/Nile Rodgers/Various]
The Best of David Bowie 1980/1987	David Bowie	03.2007	34[2]	-	Parlophone 0094638647829 [UK]	[produced by David Bowie/Tony Visconti/Nile Rodgers/Various]
Live Santa Monica '72	David Bowie	06.2008	61[2]	-	EMI BOWLIVE 201072	[produced by Richard Kimball]
VH1 Storytellers	David Bowie	07.2009	114[1]	-	EMI
A Reality Tour	David Bowie	02.2010	53[2]	-	Sony Music 88697588272	[produced by Jerry Rappaport]
David Bowie	David Bowie	02.2010	125[1]	-	EMI	[produced by Jerry Rappaport]
The Next Day	David Bowie	03.2013	1[1][49]	2[11]	RCA 88765461862 [UK]	[platinum-UK][produced by Tony Visconti]
Zeit! 77-79	David Bowie	05.2013	169[1]	-	EMI	-
The Next Day Extra	David Bowie	11.2013	89[1]	-	RCA 0886444259262 [UK]	[produced by Tony Visconti]
Sound & Vision	David Bowie	10.2014	63[1]	-	Rhino DBSAVX 1 [UK]	-
Nothing Has Changed	David Bowie	11.2014	5[54]	-	RCA/Rhino 0825646205745 [UK]	[gold-UK][produced by Tony Visconti]
Five Years (1969–1973)	David Bowie	10.2015	45[2]	-	Parlophone 0825646284085 [UK]	-
Blackstar	David Bowie	01.2016	1[3][38]	1[12]	Columbia/ISO 88875173862 [UK]	[gold-US][platinum-UK][produced by David Bowie, Tony Visconti]
Back In Anger	Nine Inch Nails feat. David Bowie	03.2016	89[1]	-	Sonic Boom SON 0330 [UK]	-
Who Can I Be Now? (1974–1976)	David Bowie	10.2016	21[1]	-	Parlophone 0190295989842 [UK]	-
Legacy	David Bowie	11.2016	5[163]	78[10]	Parlophone 0190295919900 [UK]	[platinum-US][produced by Jerry Rappaport]
Cracked Actor	David Bowie	05.2017	20[2]	-	Parlophone 0190295869328 [UK]	[produced by David Bowie]
Bowpromo	David Bowie	05.2017	38[1]	-	Parlophone 0190295875329 [UK]	-
A New Career in a New Town (1977–1982)	David Bowie	10.2017	19[1]	151[1]	Parlophone 0190295843014 [UK]	[produced by David Bowie ,Tony Visconti]
Welcome to the Blackout	David Bowie	05.2018	22[1]	-	Parlophone 0190295730277 [UK]	[produced by Tony Visconti]
Now	David Bowie	05.2018	43[1]	-	Parlophone 0190295739645 [UK]	-
Loving the Alien (1983–1988)	David Bowie	10.2018	19[1]	-	Rhino 0190295693534 [UK]	-
Glastonbury 2000	David Bowie	12.2018	25[3]	-	Parlophone 0190295568733 [UK]	[produced by Tony Visconti]
Spying Through a Keyhole	David Bowie	04.2019	55[1]	-	Parlophone 0190295495084 [UK]	[produced by Jerry Rappaport]
Legacy	David Bowie	11.2016	5[163]	78[10]	Parlophone 0190295919900 [UK]	-

Alexander Rabbit

Alexander Rabbit to zespół, który został niestety nie zauważony w branży muzycznej. Powstały w 1962 roku jako Galaxies IV, oryginalny skład to Lee Demski (bas), J. Alana Fowler  (perkusja / perkusja), Charles Brody (organy) i Chris Holmes (gitara). Galaxies IV wygrał World Rock N 'Roll Championship w połowie lat 60-tych XX wieku, pokonując setki zespołów. Zdobywając mistrzostwo, Galaxies IV były w stanie grać   z takimi aktami jak Vanilla Fudge, Union Gap, Righteous Brothers, Isley Brothers, Tommy James and Shondells, Paul Revere and the Raiders, Jay and the Amerykanie Pierwszym hitem Galaxies IV było „Don't Lose Your Mind”.

W 1967 roku Steve Shierer (wokal) dołączył do zespołu, co spowodowało zmianę nazwy grupy,co przyniosło nowy zespół Alexander Rabbit. Alexander Rabbit jest najbardziej pamiętany z wykonanego na żywo hiszpańskiego utworu Malaguainia. Zespół wydał album w 1970 roku zatytułowany The Hunchback of Notre Dame (The Bells Were My Friends). Treść to melodyczna psychodelia, podobna do brzmienia Gandalf  . Album został nagrany w Associated Recording Studios w Nowym Jorku i był koprodukowany przez Irving Spice i Max Ellen. Piosenki na albumie pokazują szczery wysiłek i ogólnie brzmienie jest całkiem przyzwoite.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Didn't Even Thank Her/Malagueña	Alexander Rabbit	07.1969	-	-	A&M 1101	[written by S. Scheier, F. Holmes][produced by Irving Spice]
The Hunchback Of Notre Dame Pt. 1/The Hunchback Of Notre Dame Pt. 2	Alexander Rabbit	11.1970	-	-	Mercury 73146	[written by Holmes, Bradbury][produced by Irving Spice, Max Ellen ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Hunchback of Notre Dame	Alexander Rabbit	.1970	-	-	Mercury SR 61291	-