Lenny Kravitz

Lenny Kravitz (właśc. Leonard Albert Kravitz; ur. 26.05.1964r, Brooklyn, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) - voc, g, k, b, dr, perc, s, tp, sitar; kompozytor, autor tekstów, producent nagrań. Syn rosyjskiego Żyda, producenta telewizyjnego Sy Kravitza, i Murzynki z domieszką krwi indiańskiej, aktorki Roxie Roker. Imię Lenny otrzymał na cześć wuja, Leonarda Kravitza, bohatera wojny w Korei. Dorastał w domu pełnym jazzu (rodzice przyjaźnili się z wieloma znakomitościami tej muzyki, jak Duke Ellington, Count Basie, Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald czy Miles Davis) oraz muzyki soul (jako dziecko był na koncertach chociażby Jamesa Browna czy The Jackson Five). Sam nauczył się grać na różnych instrumentach, rn.in. na gitarze i fortepianie. Śpiewał w chórze chłopięcym - słynnym California Boys Choir (w 1977, gdy matka dostała rolę w serialu The Jeffersons, rodzina przeniosła się z Nowego Jorku do Los Angeles).

 Na początku lat osiemdziesiątych przerwał naukę w Beverly Hills High School, próbował trudów aktorstwa, a w końcu przyjął pseudonim Romeo Blue i zadebiutował jako piosenkarz w zelektronizowanym repertuarze poprockowym wzorowanym na przebojach m.in. Davida Bowiego i Tears For Fears (w projekcie tym towarzyszył mu m.in. kuzyn Gerry De-Veaux). Taśma demo z dziesięcioma utworami Romeo Blue spodobała się szefom firmy |IRS, ale singel Yield/Wanted, którego premierę wyznaczono na październik 1983r, nigdy się nie ukazał. Kravitz, znowu posługujący się prawdziwym nazwiskiem, zwrócił się wówczas ku muzyce w duchu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, ujawniającej wpływ dokonań Jimiego Hendrixa, Sly And The Family Stone, Curtisa Mayfielda i Steviego Wondera, a także Johna Lennona i Led Zeppelin. Kolejną taśmę demo nagrał w studiu Waterfront Henry'ego Hirscha w Hoboken w New Jersey, na analogowym sprzęcie pamiętającym czasy, gdy działali jego mistrzowie. Zwrócił na siebie uwagę wytwórni Virgin America, ale wszystko wskazywało na to, że nie dojdzie z nią do
porozmienia: za nic nie chciał pozwolić na unowocześnienie brzmienia swoich utworów. Ostatecznie postawił na swoim i uzyskał zapewnienie całkowitej swobody artystycznej.


W 1989 przystąpił w Waterfront wraz z Hirschem jako jednym z realizatorów i pianistą do pracy nad pierwszą płytą, „Let Love Rule". Sam zagrał niemal na wszystkich instrumentach, co stało się zasadą także w późniejszych latach. Wydany we wrześniu album w krótkim czasie osiągnął półmilionowy nakład. Spodobał się jako sympatyczna próba przywołania ducha czasów hippisowskich (podkreślona nawet w wizerunku artysty, noszącego spodnie dzwony i kwieciste koszule), a jednak nie wszystkich przekonał. Zakorzenionym w przeszłości piosenkom, jak przesycone beatlesowskim duchem Let Love Rule i I Build This Carden For Us, wyrosła z klasycznego soulu My Precious Love czy oparta na rytmie boogie, zaśpiewana z manierą Iggy'ego Popa Mr. Cab Driver, brakowało wspólnego mianownika. Niektóre nawiązania były przy tym tak oczywiste, że pojawił się zarzut balansowania na granicy plagiatu. Zwracano też uwagę na to, że Kravitz nie na wszystkich instrumentach potrafił zagrać z tą samą biegłością i werwą, w rezultacie niektórym partiom brakowało witalności i bardziej zindywidualizowanej ekspresji. Krytykowano wreszcie dość banalne teksty, napisane w większości pod wpływem miłości do żony, aktorki Lisy Bonet (np. My Precious Love, I Build This Garden For Us, Flower Child), ale podejmujące też inne tematy, przede wszystkim dyskryminacji rasowej (np. Mr. Cab Driver). Towarzyszące „Let Love Rule" single pojawiły się tylko w dolnych rejonach list przebojów - w Stanach: Let Love Rule/Empty Elands z października 1989r oraz w Wielkiej Brytanii: I Built This Garden For Us/Flower Child ze stycznia 1990r, Mr. Cab Driver/Blues For Sister Someone (wersja koncertowa)/Does Anybody Out There Ever Care (wersja koncertowa) z maja i Let Love Rule/Cold Turkey (piosenka Johna Lennona w wersji koncertowej) z lipca tego roku.


Kravitz promował „Let Love Rule" m.in. od stycznia do czerwca 1990 na wielkiej trasie po Stanach u boku Toma Petty'ego oraz w październiku tego roku na wspólnych koncertach z Bobem Dylanem w nowojorskim Beacon Theater. Na zaproszenie Yoko Ono wziął w tym czasie udział w wielkich imprezach dedykowanych pamięci Johna Lennona: 5 maja 1990 na brzegu rzeki Mersey w Liverpool w Wielkiej Brytanii (wykonał Cold Turkey, co udokumentowano wideokasetą Lennon A Tribute z 1991) oraz 21 i 22 grudnia tego roku w Tokyo Dome w Japonii. W styczniu zaś 1991 przygotował na znak protestu przeciwko wojnie w Zatoce Perskiej nową wersję pokojowego hymnu Lennona Give Peace A Chance i nagrał z zespołem gwiazd The Peace Choir, obejmującym oprócz Ono i Seana Ono Lennona, syna jej i Johna, takie znakomitości, jak Peter Gabriel, Iggy Pop, Cyndi Lauper, Tom Petty, Bruce Hornsby, Little Richard, Randy Newman, Adam Ant, Al Jarreau, Bonnie Raitt, Sebastian Bach ze Skid Row oraz flea i John Frusciante z Red Hot Chili Peppers. Największe znaczenie dla jego dalszej kariery miała wszakże podjęta w tym czasie współpraca z Madonną: stworzył dla niej wielki przebój Justify My Love (wziął też udział w sesji jako współproducent). I choć później okazało się, że beat pochodził z nagrania Security Of The First World zespołu Public Enemy, a główną autorką tekstu była Ingrid Chavez, sukces piosenki znacznie poprawił jego notowania.


Płyta „Mama Said" z kwietnia 1991r była dziełem podobnym do debiutu. Powstała w tym samym studiu, z użyciem tego samego archaicznego sprzętu, jedynie z niewielką pomocą dodatkowych muzyków, chociaż tym razem znalazły się wśród nich dwie znane postaci, Slash, który uświetnił solówkami gitarowymi utwory Always On The Run i Fields Of Joy, oraz Sean Ono Lennon, który ozdobił partią fortepianu napisaną razem z wykonawcą piosenkę All I Ever Needed. Album wypełniła muzyka równie wtórna i eklektyczna co poprzednio, ale zdecydowanie bardziej efektowna i przebojowa. Wyróżniały się: Always On The Run - ognisty funk rock w konwencji Sly And The Family Stone i Steviego Wondera z partią gitary w stylu Jimmy'ego Page'a i krzykliwym śpiewem pod Stevena Tylera; It Ain't Over 'Til It's Over-subtelna stylizacja na soul filadelfijski, osnuta wokół figury rytmicznej wziętej z That's The Way Of The World Earth, Wind & Fire; What Goes Around Comes Around - utwór przywołujący klimat hitów Curtisa Mayfielda; Stand By My Woman i All I Ever Wanted - piosenki hołdy dla Johna Lennona. W tekstach, głębszych niż poprzednio, jak It Ain't Over 'Til It's Over, znalazło wyraz bolesne doświadczenie nieudanego małżeństwa: Kravitz i Bonet byli już wówczas w separacji, a dwa lata później wzięli rozwód. Właśnie piosenka It Ain't Over 'Til It's Over, najbardziej gorzka w całym zestawie, wyniosła artystę na szczyty powodzenia - wydana w maju 1991 na singlu była wielkim przebojem po obu stronach Atlantyku (w Stanach na stronie B znalazł się utwór I'll Be Around, w Wielkiej Brytanii - Difference Is Why). A jej popularność wpłynęła na wyniki sprzedaży albumu „Mama Said", któremu towarzyszyło kilka tras amerykańskich, m.in. u boku The Cult, oraz europejskich. Inne małe płyty z tego okresu odnotowano tylko na dalszych pozycjach list - w Stanach: Stand By My Woman/Light Skin Girl From London z października 1991r, a w Wielkiej Brytanii: Always On The Run/Always On The Run (wersja instrumentalna) z marca i Stand By My Woman/Flowers For Zoe z września tego roku.


Album „Are You Gonna Go My Way" z marca 1993r umocnił gwiazdorską pozycję Kravitza, chociaż tylko w Europie przyniósł wielki przebój - piosenkę tytułową. Miał wszystkie zalety i wady poprzednich, a więc przede wszystkim atrakcyjny, chociaż mało oryginalny repertuar, trawestujący różne muzyczne konwencje, głównie z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, od hendrixowskiego rocka (Are You Gonna Go My Way) przez łagodną odmianę soulu (Heaven Help) i klasyczne reggae (Eleutheria) po balladowe granie Led Zeppelin z okresu płyty „Houses Of The Holy" z domieszką stylów The Eagles i Petera Framptona (Believe), poza tym efektowne, chociaż pozbawione głębi brzmienie (artystę wsparł już wówczas Craig Ross - g, k, były muzyk grupy Broken Homes, towarzyszący mu od tej pory stale). Na listach przebojów pojawiło się kilka singli towarzyszących „Are You Gonna Go My Way"; w Stanach były to: Believe/For The First Time z maja 1993r i Heaven Help/Spinning Around Over You z marca 1994r, a w Wielkiej Brytanii
oprócz Are You Gonna Go My Way/My Love z lutego 1993r także: Believe/For The First Time z maja, Heaven Help/Eleutheria z sierpnia i Is There Any Love In Your Heart/Always On The Run (wersja koncertowa) z listopada tego roku. Artysta promował album na całym świecie, nie tylko w Stanach (m.in. koncerty u boku The Rolling Stones) i Europie (m.in. udział w wielkich festiwalach w Glastonbury w Wielkiej Brytanii i Werchter w Belgii), ale też chociażby w Japonii i Australii.


Płyta „Circus" z września 1995r, odebrana przez wielu jako świadectwo kryzysu twórczego, była w rzeczywistości dziełem intrygującym, a przy tym bardziej jednoznacznie rockowym niż poprzednie (chociaż otwierający ją utwór głosił: Rock And Roll Is Dead). Zawierała co najmniej kilka świetnych kompozycji. Wyróżniały się zwłaszcza te najbardziej gwałtowne, jak hardrockowa Beyond The Seventh Sky, hardrockowo-psychodeliczna Circus (dzieło DeVeaux i Terry'ego Brittena), funkrockowa Tunnel Vision czy funk-rockowo-psychodeliczna Thin Ice. Ale wiele wdzięku miały też piosenki łagodniejsze, jak Resurrection, przesycona znowu klimatem muzyki Led Zeppelin z „Houses Of The Holy", Can't Get You Off My Mind, łącząca w sobie cechy ballad The Eagles i Pink Floyd, czy In My Life Today, splatająca wzorem The Band elementy country rocka i muzyki gospel. Do słabszych punktów należały trochę zbyt mechaniczny funk w hendrixowskim duchu Rock And Roll Is Dead, nudnawa ballada Magdalene i poprockowy song Don't Go And Put A Bullet In Your Head. Tylko na dalszych pozycjach światowych list pojawiły się single: Rock And Roll Is Dead/Another Life z sierpnia 1995r, Circus/Circus (wersja akustyczna) z grudnia tego roku i Can't Get You Off My Mind/Empty Hands z lutego 1996r. Promując album, artysta m.in. wziął latem tego roku udział w objazdowym amerykańskim festiwalu H.O.R.D.E.


Chłodne przyjęcie „Circus" sprawiło, że Kravitz postanowił odświeżyć swoją muzykę. Uległ wówczas naciskom ze strony wytwórni i w końcu zgodził się unowocześnić brzmienie nagrań. Zamiast do Waterfront Studios pojechał do Compass Point Studios na Bahamach, aby kolejny album, „5", nagrać cyfrowo oraz na szeroką skalę wykorzystać brzmienia i efekty elektroniczne, w tym loopy (dotychczas sporadycznie stosował jedynie archaiczne, analogowe syntezatory). Wydany w maju 1998r zestaw, nachalnie nowoczesny i wręcz przeładowany elektroniką (np. Black Velveteen, If You Can't Say No, Take Time), był dla dotychczasowych fanów szokiem. Muzyka Kravitza utraciła dawny urok i upodobniła się do poprockowej czy wręcz popowej konfekcji tego okresu, np. I Belong To You o latynoskim odcieniu, a także If You Can't Say No, Thinking Of You i Little Girl's Eyes. Jedynie chwilami nabierała funkowej werwy, np. Live, Supersoulfighter i Fly Away. Częściej brnęła w poprockową czy funkrockową nijakość, np. You're My Flavor i Straight Cold Player. Zwracały jedynie uwagę bardzo osobiste teksty takich piosenek, jak Thinking Of You, dedykowana pamięci matki, która zmarła w 1995 na raka piersi, czy Little Girl's Eyes, napisany dla córki Zoe (przyszła na świat w 1988r ze związku z Lisą Bonet). Zestaw, mimo krytycznych recenzji, okazał się bestsellerem - głównie dzięki przebojowi Fly Away, wydanemu na trzecim singlu towarzyszącym „5" (w Stanach w listopadzie 1998r, w Wielkiej Brytanii w lutym następnego roku, z koncertowymi, akustycznymi wykonaniami piosenki tytułowej i Believe na stronie B). Pozostałe małe płyty z tego okresu nie odniosły już takiego sukcesu; były to: If You Can't Say No/Without You z maja 1998r, I Belong To You/If You Can't Say No (remiks) z września tego roku i Black Velveteen/Live/Fly Away z czerwca następnego. Nie w pełni też udała się promocja „5" na koncertach, m.in. rozpoczętą we wrześniu 1998 trasę po Stanach trzeba było przerwać w związku z problemami artysty z gardłem.


W 1999 Kravitz nagrał do komedii Austin Powers - The Spy Who Shagged Me (Austin Powers 2 - Szpieg, który nie umiera nigdy; 1999, reż. Jay Roach) własną wersję starego przeboju zespołu The Guess Who American Woman. Ukazała się na soundtracku (Maverick, 1999), ale też - w lipcu -na singlu (z remiksem Thinking Of You na stronie B), a później została włączona do reedycji „5". Dotychczasową karierę artysty podsumowywała składanka „Greatest Hits" z października 2000r, zawierająca jeden premierowy numer, Again, wydany też na małej płycie (z koncertowymi wersjami FlyAway i Are You Gonna Go My Way na stronie B). Zyskała większą popularność niż wszystkie wcześniejsze płyty, a utwór Again był w Stanach wielkim hitem.


Album „Lenny" z października 2001r, artystycznie bardziej udany niż „5", wydawał się powrotem na wcześniej upatrzone pozycje. Kravitz nie zrezygnował co prawda z elektronicznej oprawy, ale wprowadził ją oszczędniej i z lepszym wynikiem, np. w Pay To Play dla wyostrzenia brzmienia. W repertuarze nadal co prawda dominował konwencjonalny pop rock, miał wszakże więcej melodycznego uroku niż podobne piosenki z poprzedniej płyty (np. If I Could Fall in Love, Stillness Of Heart, Believe In Me, God Save Us All, You Were In My Heart, Let's Get High). Największym przebojem okazał się wszakże utwór jednoznacznie rockowy, Dig It, jeden z dwu równie ostrych na „Lenny" - wraz z Bank Robber Man. A całości obrazu albumu dopełniły tradycyjne dla Kravitza utwory funkrockowe: Battlefield Of Love i wspomniany Pay To Play. Płycie towarzyszyły oprócz Dig In/Rosemary/Can't Get You Off My Mind z listopada 2001r także dalsze, mniej lub bardziej popularne single: Stillness Of Heart/Stillness Of Heart (wersja akustyczna)/Flowers For Zoe (wersja akustyczna) z lutego 2002r, Believe In Me/Yesterday Is Gone (wersja akustyczna)/A Million Miles Away z czerwca i If I Could Fall In Love (wersja singlowa)/I Could Fall In Love (wersja albumowa)/Stillness Of Heart (wersja koncertowa, akustyczna) z grudnia tego roku.


W marcu 2003 w odpowiedzi na amerykańską interwencję zbrojną w Iraku Kravitz umieścił w Internecie własny pokojowy hymn We Want Peace, nagrany z muzykami z Iraku, Palestyny i Libanu. Kilka miesięcy później utwór trafił na olimpijską płytę „Unity - The Official Athens 2004 Olympic Games Album" (Capitol, 2004r). W tym samym roku artysta nawiązał współpracę z Michaelem Jacksonem i nagrał z nim m.in. piosenkę Another Day, ale nie została wydana.
Album „Baptism" z maja 2004r był kolejnym krokiem wstecz, ku muzyce bardziej archaicznej: poprockowej (np. What Did I Do With My Life , The Other Side, Destiny), ale i bliższej tradycyjnie pojmowanego rocka (np. Where Are We Runnin'/ California, Flash), chwilami zaś funkującej (np. Minister Of Rock'n'Roll, Sistamamalover, a także Storm z gościnnym udziałem rappera Jaya-Z). Teksty były zaskakującym świadectwem zniechęcenia karierą i dotychczasowym życiem (np. I Don't Want To Be A Star, What Did I Do With My Life ) oraz naiwnego pragnienia powrotu do raju dzieciństwa (np. California). Płycie towarzyszyły single: Where Are We Runnin'  /Uncharted Terrain z maja 2004r, California/Mr. Cab Driver (wersja koncertowa/Where Are We Runnin'? (wersja koncertowa) z września i Lady/Storm (remiks) z listopada tego roku. Artysta intensywnie promował płytę na koncertach na całym świecie - od czerwca 2004 do lipca następnego roku. Na początku trasy, 26 czerwca 2004, wystąpił na warszawskim lotnisku Bemowo.
W styczniu 2006 w Internecie pojawił się kolejny premierowy utwór Kravitza, Breathe, reklamujący wódkę Absolut.


Dyskografię uzupełniają m.in. pojedyncze nagrania na składankach, płytach filmowych oraz albumach hołdach dla innych muzyków, jak Spinning Around Over You (znane też ze strony B jednego z singli) na soundtracku „Reality Bites" (RCA, 1994), przeróbka Billy Jack Curtisa Mayfielda na „All Men Are Brothers - A Tribute To Curtis Mayfield" (Warner Brothers, 1994), przeróbka Deuce Kiss (z partią harmonijki w wykonaniu Steviego Wondera) na „Kiss My Ass - Classic Kiss Regrooved" (Mercury, 1994), akustyczna wersja Are You Gonna Go My Way na „The Unplugged Collection, Vol. 1" (Warner Brothers, 1994), wykonanie na żywo w studiu telewizyjnym Are You Gonna Go My Way na „Live On Letterman - Music From The Late Show" (Reprise, 1997), wspólne wykonanie z P. Diddym, Pharrellem Williamsem i Loonem Show Me Your Soul na soundtracku „Bad Boys II" (Bad Boy, 2003), przeróbka Have You Ever Been (To Electric Ladyland) Jimiego Hendrixa na „Power Of Soul - A Tribute To Jimi Hendrix" (Image Entertainment, 2004) oraz akustyczna wersja Believe na „Hurricane Relief - Come Together Now" (Concord, 2005).

Kravitz jako producent, kompozytor i wykonawca wspierał w studiu m.in. piosenkarki Vanessę Paradis i Cree Summer, a jako producent i wykonawca zespół Chicago. Ponadto gościnnie uczestniczył w nagraniach takich artystów, jak Mick Jagger (Use Me, a także God Gave Me Everything, którego był współkompozytorem), Aerosmith (Line Up, którego był współkompozytorem), Elton John (Like Father Like Son), David Bowie (Buddha Of Suburbia), Duff McKagan (The Majority), Lionel Richie (Time Of Our Life), Jay-Z (Guns And Roses), Busta Rhymes (Make Noise), Sheryl Crow (You're An Original), Steve Winwood, Tom Petty, Mary J. Blige, Teena Marie i N.E.R.D.
Hołdem dla artysty była m.in. płyta „Tribute To Lenny Kravitz - An Eclectic Mix" z jego muzyką w wykonaniu zespołu Joe Ferry'ego (Snake Machine, 2002).
Kravitz udzielił głosu noworodkowi w filmie animowanym The Rugrats Movie (1998, reż. Igor Kovalyov i Norton Virgien).
Jest nie tylko muzykiem, w 2003 stworzył w Miami firmę projektowania wnętrz - Kravitz Design.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Build This Garden for Us/Flower Child	Lenny Kravitz	02.1990	83[3]	-	Virgin America VUS 17	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Mr. Cab Driver/Blues For Sister Someone	Lenny Kravitz	05.1990	58[4]	-	Virgin America VUS 20	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Let Love Rule/Cold Turkey	Lenny Kravitz	07.1990	39[5]	89[4]	Virgin America VUS 26	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Always on the Run	Lenny Kravitz	03.1991	41[3]	-	Virgin America VUS 34	[written by Lenny Kravitz,Slash][produced by Lenny Kravitz]
It Ain't Over 'til It's Over/The Difference Is Why	Lenny Kravitz	06.1991	11[9]	2[19]	Virgin America VUS 43	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz][10[16].R&B Chart]
Stand By My Woman/Flowers For Zoe	Lenny Kravitz	09.1991	55[3]	76[8]	Virgin America VUS 45	[written by Lenny Kravitz, Henry Hirsch, S. Pasch, A. Krizon][produced by Lenny Kravitz]
What Goes Around Comes Around	Lenny Kravitz	11.1991	-	38[12]	Virgin 98 666	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz][38[12].R&B Chart]
Are You Gonna Go My Way/My Love	Lenny Kravitz	02.1993	4[11]	-	Virgin America VUS 65	[silver-UK][written by Lenny Kravitz,Craig Ross][produced by Lenny Kravitz]
Believe	Lenny Kravitz	05.1993	30[5]	60[17]	Virgin America VUS 72	[written by Lenny Kravitz,Henry Hirsch][produced by Lenny Kravitz]
Heaven Help/Eleutheria	Lenny Kravitz	08.1993	20[7]	-	Virgin America VUS 73	[written by Gerry DeVeaux,Terry Britten][produced by Lenny Kravitz][92[4].R&B Chart]
Is There Any Love In Your Heart/Black Girl	Lenny Kravitz	12.1993	52[3]	-	Virgin America VUS 76	[written by Lenny Kravitz,Craig Ross][produced by Lenny Kravitz]
Rock And Roll Is Dead/Another Life	Lenny Kravitz	09.1995	22[12]	75[2]	Virgin America VUS 93	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Circus	Lenny Kravitz	12.1995	54[7]	-	Virgin America VUS 96	[written by Gerry Deveaux, Terry Britten][produced by Lenny Kravitz]
Can't Get You Off My Mind	Lenny Kravitz	03.1996	54[7]	62[20]	Virgin America VUS 100	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
If You Can't Say No	Lenny Kravitz	05.1998	48[4]	-	Virgin America VUS 130	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
I Belong to You	Lenny Kravitz	10.1998	75[3]	71[9]	Virgin America VUS 138	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Fly Away	Lenny Kravitz	12.1998	1[1][22]	12[32]	Virgin VUSCD 141	[gold-UK][written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
American Woman	Lenny Kravitz	09.1999	177[2][3]	49[21]	Virgin VUSCD 153	[written by Burton Cummings,Garry Peterson,Jim Kale,Randy Bachman][produced by Lenny Kravitz]
Black Velveteen	Lenny Kravitz	12.1999	95[2]	-	Virgin VUSCD 146	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Again	Lenny Kravitz	11.2000	-	4[32]	Virgin VUSCD 187	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Dig In	Lenny Kravitz	10.2001	-	31[20]	Virgin VUSCD 229	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Stillness of Heart	Lenny Kravitz	04.2002	44[2]	118[5]	Virgin VUSCD 236	[written by Lenny Kravitz,Craig Ross][produced by Lenny Kravitz]
Show Me Your Soul	P Diddy, Lenny Kravitz, Pharrell Williams & Loon	02.2004	35[2]	-	Puff Daddy MCSTD 40350	[written by C. Hawkins, L. Kravitz, P. Williams, S. Combs, V. Smith][produced by P. Diddy, The Neptunes]
Where Are We Runnin'?	Lenny Kravitz	05.2004	-	69[6]	Virgin 7243 8 38906 2 0	[written by Lenny Kravitz,Craig Ross][produced by Lenny Kravitz]
California	Lenny Kravitz	07.2004	62[6]	-	Virgin VUSCD 294	[written by Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz]
Storm	Lenny Kravitz Feat. Jay-Z	08.2004	-	98[1]	Virgin VUSCD 296	[written by Shawn Carter/Lenny Kravitz][produced by Lenny Kravitz, Just Blaze][50[12].R&B Chart]
Lady	Lenny Kravitz	12.2004	-	27[20]	Virgin	[gold-US][written by Lenny Kravitz,Craig Ross][produced by Lenny Kravitz]
I'll Be Waiting	Lenny Kravitz	12.2007	104[4]	73	Virgin	[written by Lenny Kravitz,Craig Ross][produced by Lenny Kravitz]
Superlove	Lenny Kravitz	09.2012	49[3]	-	Roadrunner NLA 321292252	[written by Lenny Kravitz,Craig Ross,Avicii][produced by Lenny Kravitz,Avicii]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Let Love Rule	Lenny Kravitz	05.1990	56[4]	61[28]	Virgin America VUSLP 10	[gold-US][gold-UK][produced by Lenny Kravitz]
Mama Said	Lenny Kravitz	04.1991	8[37]	39[40]	Virgin America VUSLP 31	[platinum-US][platinum-UK][produced by Lenny Kravitz]
Are You Gonna Go My Way	Lenny Kravitz	03.1993	1[2][55]	12[60]	Virgin CDVUS 60	[2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Lenny Kravitz]
Circus	Lenny Kravitz	09.1995	5[6]	10[16]	Virgin CDVUS 86	[gold-US][gold-UK][produced by Lenny Kravitz]
5	Lenny Kravitz	05.1998	18[43]	28[110]	Virgin CDVUS 140	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Lenny Kravitz]
Greatest Hits	Lenny Kravitz	11.2000	12[77]	2[98]	Virgin CDVUSX 183	[3x-platinum-US][3x-platinum-UK][produced by Lenny Kravitz]
Lenny	Lenny Kravitz	11.2001	55[3]	12[17]	Virgin CDVUS 213	[platinum-US][produced by Lenny Kravitz]
Baptism	Lenny Kravitz	05.2004	74[2]	14[27]	Virgin CDVUS 252	[gold-US][produced by Lenny Kravitz, Just Blaze]
It Is Time for a Love Revolution	Lenny Kravitz	02.2008	42[2]	4[9]	Virgin 5142772	[produced by Lenny Kravitz]
Black and White America	Lenny Kravitz	09.2011	75[1]	18[3]	Roadrunner RR 77042	[produced by Lenny Kravitz]
Strut	Lenny Kravitz	10.2014	21[3]	19[4]	Roxie ROX 001CD	[produced by Lenny Kravitz]
Raise Vibration	Lenny Kravitz	09.2018	19[1]	43	BMG 4050538397345	[gold-US][gold-UK][produced by Lenny Kravitz]
Let Love Rule	Lenny Kravitz	05.1990	56[4]	61[28]	Virgin America VUSLP 10	[produced by Lenny Kravitz]

Latin Alliance

Organizacja podobna do Zulu Nation Afrika Bambaaty, zrzeszająca latynoskich i hiszpańskich artystów hiphopowych, założona przez Kida Frosta w październiku 1989 r. Znalazły się w niej m.in. takie znakomitości, jak Mellow Man Ace i ALT.

Twórczość grupy zdominowała problematyka etno-centryczna, przede wszystkim niewolnictwo w Portoryko, a także wykorzystanie i wyalienowanie tej grupy etnicznej. Najbardziej udanym nagraniem fomiacji było „Latinos Unidos”, wychwalające kulturową i społeczną tożsamość Latynosów. Formacja wylansowała także singel „Low Rider (On The Boulevard)”, który dotarł do pierwszej sześćdziesiątki notowań.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Low Rider	Latin Alliance Featuring War	08.1991	-	54[11]	Virgin 96 751	[written by Albin, Trivette, Molina, Dickerson, Miller, Brown, Scott, Goldstein, Oskar, Jordan, Allen, Reyes][produced by Frost, Tony G, Will Roc]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Latin Alliance	Latin Alliance	08.1991	-	133[8]	Virgin 91 625	[produced by Baker Boyz, The, Frost, Ralph Rivers, Todd Alexander, Tony G., Will Roc]

Keith Anderson

Keith Anderson (ur. 12 stycznia 1968r) to amerykański artysta muzyki country. Przed podpisaniem kontraktu płytowego Anderson był jednym z kilku współautorów   „Beer Run (B Double E Double Are You In?)”, duetu Garth Brooks i George'a Jonesa , wydanego pod koniec 2001 roku. Anderson   podpisał kontrakt jako artysta nagrywający z Arista Nashville w 2004 roku. Jego debiutancki singiel „ Pickin 'Wildflowers ” został wydany w tym samym roku, jako główny utwór z jego debiutanckiego albumu Three Chord Country and American Rock & Roll . Licząc „Pickin 'Wildflowers”, album wydał w sumie cztery hity na listy przebojów Billboard Hot Country Songs i uzyskał złoty certyfikat RIAA .

Oprócz własnego materiału Anderson był współautorem singla Big & Rich „ Lost in This Moment ”, przeboju numer jeden na listach przebojów muzyki country w połowie 2007 roku. Anderson przeniósł się do wytwórni Columbia w 2007 roku, a jego drugi album, C'mon! został wydany 5 sierpnia 2008 r. Drugi singiel z albumu „ I Still Miss You ” stał się jego pierwszym hitem w pierwszej piątce.

Jego najnowszym wydawnictwem jest sześcio-piosenkowa  EP-ka zatytułowana „ I'll Bring the Music” ; został wydany 12 maja 2015 r.

Dorastając w Miami w stanie Oklahoma , uprawiał sport w szkole średniej , a karierę muzyczną rozpoczął od gry w zespole  kościelnym.  Po ukończeniu szkoły średniej uczęszczał do Oklahoma State University ,gdzie był członkiem wspólnoty Delta Tau Delta . Podczas kariery studenckiej uzyskał dyplom inżyniera . Grał także w baseball podczas lat college'u.  Po kontuzji barku zakończył pogoń za karierą baseballową, Anderson próbował kulturystyki i zajął drugie miejsce w konkursie Mr. Oklahomy.
Po ukończeniu studiów przyjął stanowisko w firmie inżynierskiej w Dallas w Teksasie . Półtora roku później próbuje kariery muzycznej. Uczęszczał do klubów w nocy, zaczął pisać piosenki i zaczął uczyć się gry na gitarze od swojego brata Briana.

W Dallas odbył przesłuchanie do Grapevine Opry , serialu, w którym w przeszłości rodziły się inne gwiazdy country. Występował w serialu przez trzy lata, zanim wystąpił na Texas State Fair i Six Flags .

Z powodu trudności finansowych zmuszony był znaleźć dodatkową pracę jako ogrodnik i osobisty trener .  Zapisał się również na program fizykoterapii na University of Texas . Na miesiąc przed rozpoczęciem postanowił zawiesić naukę i zaczął produkować swoją pierwszą płytę CD.

Po nagraniu płyty CD w Nashville zaczął ją sprzedawać w stacjach radiowych.  W 2000 roku założył zespół. Jego pierwszy hit jako autora tekstów przyszedł w 2001 roku, kiedy Garth Brooks i George Jones nagrali „Beer Run (B Double E Double Are You In?)”, który Anderson napisał wspólnie z kilkoma innymi autorami, w tym George Ducasem . Otwierał koncerty Montgomery Gentry w 2002 roku i występował na wielu imprezach, na których zdobył kontrakt z Aristą Nashville . Od tego czasu  pisał piosenki do Gretchen Wilson , a także singiel Big & Rich „ Lost in This Moment ”.
W 2004 r. Anderson podpisał umowę z Aristą Nashville.  Jego debiutancki album, zatytułowany Three Chord Country and American Rock & Roll , wyprodukował single z przebojami „ Pickin 'Wildflowers ”, „ XXL ” i „ Everytime I Hear Your Name ”. Ten ostatni  utwór tytułowy został zremiksowany przez Marka Hudsona z gościnnym wokalistą Aerosmith Stevenem Tylerem . Po tym, jak nie udało mu się znaleźć na liście przebojów, „ Podunk ” został wydany jako ostatni singiel albumu i osiągnął   34 pozycję.


Anderson wydał utwór zatytułowany „ Sunday Morning in America ” na początku 2007 roku jako wstępny singiel do drugiego albumu dla Aristy. Ta piosenka osiągnęła   28 miejsce. Później tego samego roku Anderson przeniósł się z Aristy Nashville do Columbia Records Nashville. Jego pierwszy singiel dla wytwórni „ I Still Miss You ” został wydany w 2008 roku i stał się jego trzecim hitem w pierwszej dziesiątce. Jest to singiel prowadzący do jego drugiego albumu C'mon! , wydanego w sierpniu 2008 r., a także utwór „Sunday Morning in America” , a także jego własną wersję „Lost in This Moment” oraz cover „ Crazy Over You ” Fostera i Lloyda . Trzeci singiel z albumu, „Somebody Needs a Hug”, osiągnął   46 pozycję. Czwarty singiel, „She Couldould Been Mine”, osiągnął  56 miejsce na początku 2009 r. Anderson rozstał się z Columbia Nashville w październiku tego roku rok.

Od 2010 roku Anderson nagrał i wydał kilka utworów za pośrednictwem swojego fanklubu na swojej oficjalnej stronie internetowej. Te piosenki to „Wild Girls” i alternatywny hit „Your Town for Now”. W maju 2014 roku Anderson wydał singiel „I'm Bring the Music” .

Anderson wydał   EP-kę zatytułowaną I'm Bring the Music 12 maja 2015 r. za pośrednictwem iTunes i Amazon. Wydał także pełny album o tej samej nazwie dostępny na jego stronie internetowej i jego koncertach w 2014 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Pickin' Wildflowers	Keith Anderson	07.2005	-	64[12]	Arista Nashville	[gold-US][written by John Rich,Kim Williams,Keith Anderson][produced by Jeffrey Steele][8[32].Country Chart]
XXL	Keith Anderson	11.2005	-	124[3]	Arista Nashville	[written by Bob DiPiero,Keith Anderson][produced by Jeffrey Steele][23[20].Country Chart]
Every Time I Hear Your Name	Keith Anderson	07.2006	-	64[19]	Arista Nashville	[written by Jeffrey Steele, Tom Hambridge, Keith Anderson][produced by Jeffrey Steele][7[32].Country Chart]
Podunk	Keith Anderson	01.2007	-	-	Arista Nashville	[written by Keith Anderson, Jeffrey Steele, Tom Hambridge][produced by Jeffrey Steele][34[20].Country Chart]
Sunday Morning in America	Keith Anderson	08.2007	-	-	Factory FAC 257	[written by Keith Anderson, Rivers Rutherford, Jeffrey Steele][produced by Jeffrey Steele][28[20].Country Chart]
I Still Miss You	Keith Anderson	08.2008	-	48[19]	Columbia Nashville	[written by Keith Anderson,Tim Nichols,Jason Sellers][produced by Jeffrey Steele][2[32].Country Chart]
Somebody Needs a Hug	Keith Anderson	11.2008	-	-	Columbia Nashville<	[46[7].Country Chart]
She Could've Been Mine	Keith Anderson	02.2009	-	-	Columbia Nashville	[56[5].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Three Chord Country and American Rock & Roll	Keith Anderson	05.2005	-	71[20]	Arista Nashville 66 294	[gold-US][produced by John Rich ,Jeffrey Steele]
C'mon!	Keith Anderson	08.2008	-	12[8]	Columbia Nashville	[produced by Jeffrey Steele]

38 Special

38 Special - amerykański zespół rockowy założony w 1975 roku, w Jacksonville , Floryda. Stworzyli go przyjaciele mieszkający po sąsiedzku: Don Barnes i Donnie Van Zant. Starszy brat Donniego, Ronnie, był wokalistą Lynyrd Skynyrd. Inny brat, Johnny, jest aktualnym wokalistą tego zespołu.



Został założony w 1975 roku przez wokalistę Donnie Van Zanta, gitarzystę Jeffa Carlisi i Dona Barnesa, basistę Kena Lyonsa oraz perkusistę Jacka Grondina i Steve'a Brookinsa. Po tym, jak wytwórnia A&M Records wzięła grupę w ramach kontraktu, ukazała się debiutancki album z 1977 roku .38 Special , a następnie drugi album Special Delivery (1978). Chociaż te dwa albumy nie były promowane, grupa była w stanie zdobyć rzesze fanów dzięki licznym występom na żywo. Przed nagraniami trzeciego albumu basista Lyons został zastąpiony przez Larry'ego Junstroma. W tym samym czasie 38 Special zmieniło kierunek muzyczny z czystego Southern Rock na AOR i skorzystało z pomocy stron trzecich w pisaniu piosenek . Utwór tytułowy albumu Rockin 'Into the Night z 1979 roku, napisany przez członków Survivor, Frankie Sullivana i Jima Peterika, stał się pierwszym przebojem zespołu jako numer  43 na liście Billboard Hot 100 .

Na początku lat osiemdziesiątych 38 Special po raz pierwszy koncertował  w Europie i znalazł  swoich zwolenników dzięki brzmieniu określonemu przez dwóch perkusistów, ale komercyjny przełom tam się nie udał. Jednak w Stanach Zjednoczonych album Special Forces z 1982 roku został ponownie certyfikowany platyną i przyniósł zespołowi   Caught Up in You ich pierwszą dziesiątkę. Również dwa kolejne albumy Tour de Force (1983) i Strength in Numbers (1986) osiągnęły wysoką pozycję w rankingu Billboard 200 . W 1987 roku Don Barnes i Steve Brookins opuścili zespół, zastępując Barnesa gitarzystami Maxem Carlem i Dannym Chaunceyem.  Po tym, jak Donnie Van Zant i Jeff Carlisli uczestniczyli w trasie koncertowej Lynyrd Skynyrd w 1988 roku, 38 Special wydał  kolejny album studyjny Rock & Roll Strategy . Mimo że zespół odniósł sukces z balladą Second Chance kolejnym hitem z Top10 w USA, sam album był ostatnim komercyjnym sukcesem zespołu. 1991 Don Barnes powrócił do zespołu, a obsada została poszerzona o perkusistę Scotta Hoffmana i klawiszowca Bobby'ego Cappsa. Tymczasem   w ramach kontraktu, ukazał się w 1991 roku album Bone Against Steel , który nie odniósł sukcesu. W kolejnych latach koncertowali   bez wydawania nowego albumu. Dopiero w 1997 roku w CBH ukazał się  album Resolution , który nie był znaczącym sukcesem.

Od końca lat 90-tych 38 Special wydało dwa albumy studyjne i album na żywo, który jednak nie cieszył się dużym zainteresowaniem i skupiał się na koncertach. W 2007 roku zespół był supportem Lynyrd Skynyrd i Rowdy Frynds Tour Hanka Williamsa Jr. 27 września 2008 roku pojawili się w ramach specjalnej imprezy CMT Crossroads z piosenkarką country Trace Adkins . W 2009 roku 38 Special był zespołem otwierającym koncerty REO Speedwagon i Styx w ramach trasy Can't Stop Rockin ' . W 2010 roku wydano album na żywo Live From Texas .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rockin' Into The Night/Robin Hood	38 Special	02.1980	-	43[9]	A&M 2205	[written by Jim Peterik, Frank Sullivan, Gary Smith][produced by Rodney Mills]
Hold On Loosely/Throw Out The Line	38 Special	02.1981	-	27[17]	A&M 2316	[written by Don Barnes, Jeff Carlisi, Jim Peterik][produced by Rodney Mills]
Fantasy Girl/Honky Tonk Dancer	38 Special	06.1981	-	52[10]	A&M 2330	[written by Jeff Carlisi, Jim Peterik][produced by Rodney Mills]
Caught Up In You/Firestarter	38 Special	05.1982	-	10[17]	A&M 2412	[written by Don Barnes, Jeff Carlisi, Jim Peterik][produced by Rodney Mills]
You Keep Runnin' Away/Prisoners Of Rock 'N' Roll	38 Special	08.1982	-	38[11]	A&M 2431	[written by D. Barnes, J. Carlisi, J. Peterik][produced by Rodney Mills]
If I'd Been The One/Twentieth Century Fox	38 Special	11.1983	-	19[16]	A&M 2594	[written by D. Barnes, J. Carlisi, D. Van Zant, L. Steele][produced by Rodney Mills]
Back Where You Belong/Undercover Lover	38 Special	02.1984	-	20[13]	A&M 2615	[written by G. O'Connor][produced by Rodney Mills]
Teacher Teacher/Twentieth Century Fox	38 Special	09.1984	-	25[12]	Capitol 5405	[written by Jim Vallance,Bryan Adams][produced by Rodney Mills, 38 Special]
Like No Other Night/Heart's On Fire	38 Special	05.1986	-	14[16]	A&M 2831	[written by Don Barnes, John Bettis, Jim Vallance, Jeff Carlisi][produced by Keith Olsen]
Somebody Like You/Against The Night	38 Special	07.1986	-	48[12]	A&M 2854	[written by Don Barnes, Jim Vallance, Jeff Carlisi, Donnie Van Zant, Larry Steele][produced by Keith Olsen]
Back To Paradise/Hold On Loosely	38 Special	07.1987	-	41[11]	A&M 2955	[written by Giraldo, Vallance, Adams][produced by Jim Valance, Don Barnes ][piosenka z filmu "Revenge Of The Nerds II"]
Rock And Roll Strategy/Love Strikes	38 Special	10.1988	-	67[8]	A&M 1246	[written by M. Carl, D. Van Zant][produced by Rodney Mills]
Second Chance/Comin' Down Tonight	38 Special	02.1989	-	6[21]	A&M 1273	[written by J. Carlisi, C. Curtis, M. Carl][produced by Rodney Mills]
Comin' Down Tonight (Remix)/Chattahoochee	38 Special	06.1989	-	67[7]	A&M 1424	[written by J. Carlisi, R. W. Johnson, D. Van Zant, M. Carl][produced by Rodney Mills]
The Sound of Your Voice	38 Special	07.1991	-	33[15]	Charisma 98 773	[written by Carl/Carlisi/Chauncey/Peterik]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
38 Special	38 Special	05.1977	-	148[5]	A&M 4638	[produced by Dan Hartman]
Rockin' into the Night	38 Special	01.1980	-	57[19]	A&M 4782	[gold-US][produced by Rodney Mills]
Wild-Eyed Southern Boys	38 Special	02.1981	-	18[57]	A&M 4782	[2x-platinum-US][produced by Rodney Mills]
Special Forces	38 Special	05.1982	-	10[42]	A&M 4888	[platinum-US][produced by Don Barnes, Jeff Carlisi, Rodney Mills]
Tour de Force	38 Special	12.1983	-	22[39]	A&M 4971	[platinum-US][produced by Don Barnes, Jeff Carlisi, Rodney Mills]
Strength in Numbers	38 Special	05.1986	-	17[31]	A&M 5115	[platinum-US][produced by Keith Olsen]
Flashback: The Best of 38 Special	38 Special	08.1987	-	35[17]	A&M 3910	[platinum-US]
Rock & Roll Strategy	38 Special	10.1988	-	61[41]	A&M 5218	[gold-US][produced by Rodney Mills]
Bone Against Steel	38 Special	08.1991	-	170[7]	Charisma 91 640	[produced by Rodney Mills]

Charles Earland

Charles Earland (24 maja 1941 r. - 11 grudnia 1999 r.) Był amerykańskim organistą jazzowym.
Earland urodził się w Filadelfii i nauczył się grać na saksofonie w szkole średniej.Grał na saksofonie tenorowym z Jimmy'm McGriffem w wieku 17 lat, a w 1960 roku założył swoją pierwszą grupę. Zaczął grać na organach po graniu z Pat Martino i dołączył do zespołu Lou Donaldsona od 1968 do 1969 roku.
Grupa, którą prowadził od 1970 roku, z Groverem Washingtonem, Jr. , odniosła sukces i ostatecznie zaczął grać na saksofonie sopranowym i syntezatorze. Jego twarde, duszące groove przyniosły mu przydomek „The Mighty Burner”.

W 1978 roku Earland wszedł w klimaty disco/club z utworem nagranym w Mercury Records zatytułowanym „Let The Music Play”, napisanym przez Randy'ego Mullera z grupy funk Brass Construction .Płyta znajdowała się na amerykańskich listach przebojów przez pięć tygodni i osiągnęła 46 pozycję na brytyjskiej liście singli .  Dzięki temu, że Earland gra na syntezatorze , utwór ma także niewymienioną w obsadzie wokalistkę . Miał kilka umiarkowanych hitów na liście   R&B w połowie lat 70-tych i na początku lat 80-tych nagranych w Mercury, a później Columbia Records .

Earland dużo podróżował od 1988 roku aż do swojej śmierci w 1999 roku, występując w całych Stanach Zjednoczonych i za granicą. Jedną z głównych atrakcji jego ostatnich lat było granie na berlińskim festiwalu jazzowym w 1994 roku. Wśród muzyków, którzy wystąpili z nim na berlińskim festiwalu jazzowym był urodzony w Alabamie mieszkaniec Chicago , Zimbabu Hamilton.  na bębnach. Earland zmarł w Kansas City w stanie Missouri na niewydolność serca w wieku 58 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
From My Heart To Yours/Intergalactic Love Song	Charles Earland	05.1976	-	-	Mercury 73793	[written by Charles Earland][produced by Charles Earland[72[6].R&B Chart]
Let The Music Play	Charles Earland	08.1978	46[5]	-	Mercury 6167 703 [UK]	[written by Randy Muller][produced by Randy Muller]
The Only One/Never Knew Love Like This Before	Charles Earland	02.1982	-	-	Columbia 02710	[written by L. Blackmon][produced by Tom Washington, Larry Blackmon][65[7].R&B Chart]
Animal/Guilty	Charles Earland	06.1982	-	-	Columbia 02881	[written by C. Earland, S. Kendrick][produced by Tom Washington][92[3].R&B Chart]

Blue Barron

Blue Barron [prawdziwe nazwisko Harry Freidman]-ur.19.11.1913r Cleveland/Ohio-zm.16.07.2005r;amerykański lider orkiestry podczas ery bigbandów w latach 40-tych i początku 50-tych.Studiował na Ohio State University przed wyruszeniem w świat muzycznego biznesu.Grał tam w uniwersyteckim zespole na skrzypcach.
 
Przyjął pseudonim Blue Barron,i w 1936r stworzył własny band ,który w odróżnieniu od innych orkiestr tego okresu sygnowanych jako swing,określany był mianem grającego tzw. sweet music,często przez krytyków muzycznych określany dosyć pogardliwie jako "Mickey Mouse bands".Cieszyła się niezwykła popularnością wśród publiczności.Wraz ze swym wokalistą Russem Carlyle wylansowała w 1938r wydany przez RCA hit "At a Perfume Counter".
 
Początkowo jego band grał głównie w Nowym Jorku,póżniej wyruszył na turnee po USA występując minn. w Los Angeles,gdzie udało mu się wystąpić w kilku filmach i dokonać nagrań.W 1941r Carlyle'a zastępuje nowy wokalista Clyde Burke. Podczas II wojny światowej służył w amerykańskiej armii,a po jej zakończeniu kontynuował swoją karierę już z nowym wokalistą Tommy Ryanem.Razem nagrali swój wielki hit "Cruisin' Down the River" ,który trafił na listy przebojów w 1949r.Kończąca się era big-bandów powoduje w 1956r rozwiązanie orkiestry.Jej lider umiera w Baltimore,16 lipca 2005r mając 91 lat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
At A Perfume Counter	Blue Barron	03.1938	-	13[3]	Bluebird 7419	[written by Edgar Leslie & Joe Burke]
Darn That Dream	Blue Barron	02.1940	-	14[4]	Bluebird 10 525	[written by Jimmy Van Heusen & Eddie DeLange][utwór z musicalu na Broadway'u "Swingin' The Dream"]
You Walk By	Blue Barron	01.1941	-	7[6]	Bluebird 10 894	[written by Ben Raleigh & Bernie Wayne]
Chi-Baba Chi-Baba (My Bambino Go To Sleep)/Oh! My Aching Heart	Blue Barron	05.1947	-	14[3]	MGM 10 027	[written by Mack David, Jerry Livingston & Al Hoffman]
You Were Only Fooling/It's Easy When You Know How	Blue Barron	07.1948	-	9[17]	MGM 10 185	[written by Larry Fotine, Billy Faber & Fred Meadows ]
A Strawberry Moon [In A Blueberry Sky]	Blue Barron	11.1948	-	20[2]	MGM 10 297	[written by Bob Hilliard & Sammy Mysels]
Cruising Down The River/Powder Your Face With Sunshine (Smile! Smile! Smile!)	Blue Barron	01.1949	-	A:1[7][20];B:18[6]	MGM 10346	[A:written by Eily Beadell & Nell Tollerton][B:written by Carmen Lombardo & Stanley Rochinski]
Whose Girl Are You/Open The Door Polka	Blue Barron	07.1949	-	25[1]	MGM 10 412	[written by Albert Gamse & Joe Durlak]
Are You Lonesome Tonight/Penny Wise And Love Foolish	Blue Barron	04.1950	-	19[8]	MGM 10 628	[written by Lou Handman & Roy Turk]
Let Me In/Somebody's Thinking Of You Tonight	Blue Barron	04.1951	-	26[1]	MGM 10 923	[written by Bob Merrill]

Yvonne Barrett

Yvonne Frances Barrett (ur.1946r - zm. 2 września 1985r) była australijską piosenkarką pop. W październiku 1965 r. Dotarła do Top60 listy przebojów singli Kent Music Report z coverem  „You're the One” / „Little People”. Wydała inne single w tej i następnej dekadzie. Barrett pojawiła się także w programach telewizyjnych w latach 60. i 70-tych XX wieku. Została wokalistką sesyjną i występowała w klubach. Barrett poślubiła Hoanga Van Truonga, byłego weterana wojny wietnamskiej, w grudniu 1983 r .; para rozeszła się w następnym roku. Truong został uznany za winnego zabójstwa Barrett  w 1985 roku i został skazany na dożywocie bez zwolnienia warunkowego w sierpniu 1986 roku.

Yvonne Barrett była córką Teda i Sheili Barrett i wychowała się z dwójką rodzeństwa.    Rodzina mieszkała w Braybrook w stanie Victoria. Barrett rozpoczęła lekcje baletu w wieku dwóch i pół roku. W styczniu 1957 roku wystąpiła w pantomimie, Jack and Jill, w Princess Theatre w Melbourne.  W 1963 roku dołączyła do obsady Swallow's Juniors, dziecięcego konkursu talentów telewizyjnych i programu rozrywkowego na HSV7.   Jako nastolatka pobierała lekcje śpiewu, co doprowadziło do występów, w tym The Sound of Music w roli Louisy von Trapp w Princess Theatre w październiku 1961 r. Następnie pojawiła się w Carnival !, Wild Cat and Stop the World - I Wanting Get Off.   

Barrett stała się regularnym uczestnikiem programu telewizyjnego muzyki pop, The Go !! Show do 1965 r., gdzie wykonywała swoje interpretacje „Off & Running”, „I Walk Alone” oraz „A Lovers Concerto” . Podpisała kontrakt nagraniowy w Go !! Records, która wydała pierwsze trzy single.  Swój największy sukces osiągnęła dzięki swojej wersji przeboju Petuli Clark „You're the One” popartej jej wersją „Little People” Chloee Harris   w październiku 1965 roku. W grudniu Barrett wraz z innymi osobistościami telewizyjnymi, Ianem Turpim, Tommy Hanlonem Jr i Patem Carrollem, bawili żołnierzy australijskich podczas wojny w Wietnamie.   Byli „pierwszym sponsorowanym przez rząd zespołem rozrywkowym”, który odwiedził wojska australijskie w Wietnamie . Jej następny singiel „Send Her Away”   ukazał się w lipcu 1966 r., a następnie „Don't Bother Callin '” w październiku.

Barrett i Carroll wrócili do Wietnamu na kolejną trasę koncertową w sierpniu 1968 r.   Barrett została zaprezentowana z flagą Việt Cộng podczas jednej z jej dwóch tras.  Australijska gazeta muzyki pop, Go-Set (niezwiązana z Go !! Show lub Go !! Records), opublikowała coroczną ankietę swoich czytelników, która obejmowała kategorie kobiet, gdzie znalazła się na liście nr 7 Girl Vocal (1966) ), Nr 6 Top Girl Singer (1967), nr 7 Female Vocal (1969), nr 5 Girl (1970), nr 6 Best Girl Vocal (1971) i nr 6 Female Vocalalist (1972).   W 1970 roku wydała singiel „Lu” (oryginalnie Laura Nyro), w którym jej duży głos brzmiał z jazzowym rockiem, aranżacją Blood Sweat & Tears.

Chociaż nie osiągnęła dalszych sukcesów na listach, zachowała popularność dzięki występom na żywo oraz występowaniu w krajowych programach telewizyjnych, Uptight i Happening 70-72. Wystąpiła w utworach „Always Everything There To Remind Me” oraz Rare Earth „Get Ready”. W latach 70-tych przeniosła się do pracy sesyjnej i występów w klubach  i regularnie występowała w The Penthouse Club Mary Hardy na HSV7. Wkrótce potem przeprowadziła się do Perth. W latach 80-tych Yvonne Barrett przeprowadziła się z Perth do Sydney i pracowała jako kelnerka.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Little people/You're the one	Yvonne Barrett	11.1965	58[10]	-	Go!! G 5015	[written by Rainwater, Stough]

Bobby Bare

Bobby Bare - (ur. 7 IV 1935 w Irontown, USA), wokalista, gitarzysta, autor piosenek, aktor, znacząca postać muzyki country. W wieku pięciu lat stracił matkę, dziesięć lat później pracował na farmie, w fabryce tekstylnej i sprzedawał lody. Jedną z niewielu jego przyjemności była muzyka i majsterkowanie. Zbudował swoją pierwszą gitarę i rozpoczął muzykowanie w zespole country w rodzinnym Springfield w stanie Ohio. Pod koniec lat 50. przeniósł się do Los Angeles, gdzie w 1958 nagrał pod pseudonimem Bill Parsons piosenkę The All American Boy, do której prawa autorskie sprzedał za 50 dol. wydawnictwu Fraternity Records.

Utwór ten niespodziewanie został wielkim przebojem w USA i w Wielkiej Brytanii. Służba wojskowa przerwała dobrze zapowiadającą się karierę wokalisty. Bare powrócił na scenę na początku lat 60-tych, był wówczas cenionym gitarzystą i wokalistą, występował gościnnie w takich zespołach, jak Dave Clark Five, Jay and the Americans, koncertował u boku Roya Orbisona i Bobby'ego Darina. Jego piosenki nagrywali liczni wykonawcy muzyki pop.
Jednak w 1962, kiedy to Chet Atkins podpisał z nim kontrakt dla RCA Records, całkowicie poświęcił się muzyce country. Nagrał wówczas takie przeboje, jak Shame on You, Detroit City, 500 Miles from Home, Four Strong Winds i M'iller's Cave, które utrzymywały wysokie pozycje na listach przebojów country i pop. Pierwszą nagrodę Grammy otrzymał w 1963 za nagranie piosenki Detroit City .W 1965 zagrał główną rolę w westernie A Distant Trumpet.

W latach 60. i 70-tych pomagał młodym, utalentowanm muzykom. Protegował Billy'ego Joe Shavera, pomógł się przebić takim autorom piosenek jak Mickey Newbury i Kris Kristofferson, docenił wielki talent Shela Silversteina, z którym później współpracował i nagrywał płyty. Najważniejszą z nich była Bobby Bare Sings Lullabies, Legends and Lies z 1975, jedna z pierwszych określanych mianem "płyta koncepcyjna". Zawierała bowiem dobrane według określonego pomysłu piosenki, układające się w tematyczną i muzyczną całość. Rok później przeniósł się do wydawnictwa Columbia i nagrał krążek Bare, przy współudziale m.in. Waylona Jenningsa, Williego Nelsona, Dra Hooka i Cheta Atkinsa.

W 1977 Bill Graham, legendarny producent rockowy ogłosił, że "Bare jest Springsteenem muzyki country". Dwa lata później nagrał, z udziałem multiinstrumentalisty i producenta muzycznego Rodneya Crowella, Sleeper Wheneuer I Fall, płytę zawierającą m.in. takie wersje piosenek rockowych, jak The Last Time zespołu The Rolling Stones i Feel a Whole Lot Better z repertuaru The Byrds. Kolejna znacząca płyta Bare to As Is, na którą złożyły się kompozycje Townesa Van Zandta, J.J. Cale'a i Guya Clarka.

W latach 80-tych zyskał grono nowych sympatyków wśród studentów, odbywał liczne koncerty w USA i Wielkiej Brytanii, gdzie był popularny od końca lat 60, kontynuował współpracę z S. Silversteinem, nagrał dobrze przyjętą płytę z udziałem wokalistki Rosanne Cash, poświęcił się pracy społecznej przeciwko przemocy wobec dzieci. Jest jedną z najbardziej twórczych i wpływowych postaci muzyki country.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The All American Boy/Rubber dolly	Billy Parsons	12.1958	22[2]	2[16]	Fraternity 835	[written by Bill Parsons, Orville Lunsford]
Book Of Love / Lorena	Bobby Bare	04.1961	-	106[1]	Fraternity 878	[written by Bobby Bare, Lance Guynes][produced by Barry DeVorzon]
Shame On Me / Above And Beyond	Bobby Bare	05.1962	-	23[12]	RCA Victor 8032	[written by C. Williams, Bill Enis][produced by Chet Atkins][18[8].Country Chart]
I Don't Believe I'll Fall In Love Today / To Whom It May Concern	Bobby Bare	11.1962	-	118[1]	RCA Victor 8083	[written by Harlan Howard][produced by Chet Atkins][#5 country hit for Warren Smith in 1960]
Detroit City / Heart Of Ice	Bobby Bare	06.1963	-	16[12]	RCA Victor 8183	[written by Mel Tillis, Danny Dill][produced by Chet Atkins][6[18].Country Chart][1963 Grammy-Best Country & Western Performance]
500 Miles Away From Home/ It All Depends On Linda	Bobby Bare	10.1963	-	10[11]	RCA Victor 8238	[written by Bobby Bare, Hedy West, C. Williams][produced by Chet Atkins][5[16].Country Chart]
Miller's Cave / Jeannie's Last Kiss	Bobby Bare	02.1964	-	33[7]	RCA Victor 8294	[written by Jack Clement][produced by Chet Atkins][4[16].Country Chart][#9 Country Chart for Hank Snow in 1960]
Have I Stayed Away Too Long / More Than A Poor Boy Can Give	Bobby Bare	05.1964	-	94[1]	RCA Victor 8358	[written by Frank Loesser][produced by Chet Atkins][#14 hit for Perry Como in 1944]
He Was A Friend Of Mine / When I'm Gone	Bobby Bare	07.1964	-	134[1]	RCA Victor 8395	[written by Bobby Bare, Harlan Howard][produced by Chet Atkins]
Four Strong Winds / Take Me Home	Bobby Bare	10.1964	-	60[7]	RCA Victor 8443	[written by Ian Tyson][produced by Chet Atkins][3[16].Country Chart]
A Dear John Letter/To Used To Being With You	Bobby Bare with Skeeter Davis	02.1965	-	114[4]	RCA Victor 8496	[written by Talley, Barton, Owen][produced by Chet Atkins][11[11].Country Chart][#1 country hit for Jean Shepard & Ferlin Husky in 1953][#44 hit for Pat Boone in 1960]
Times Are Getting Hard / One Day At A Time	Bobby Bare	03.1965	-	-	RCA Victor 8509	[written by Bobby Bare][produced by Chet Atkins][30[7].Country Chart]
It's Allright / She Picked A Perfect Day	Bobby Bare	05.1965	-	122[2]	RCA Victor 8571	[written by Mac Gayden, Jerry Tuttle][produced by Chet Atkins][7[15].Country Chart]
Just To Satisfy You / Memories	Bobby Bare	08.1965	-	31.Country Chart	RCA Victor 8654	[written by Don Bowman, Waylon Jennings][produced by Chet Atkins][31[1].Country Chart]
Talk Me Some Sense/Delia's Gone	Bobby Bare	11.1965	-	-	RCA Victor 8699	[written by Keith Colley, Nancie Mantz][produced by Chet Atkins][26[11].Country Chart]
In the Same Old Way/The Long Black Veil	Bobby Bare	02.1966	-	131[1]	RCA Victor 8758	[written by Dan Penn, Lindon Oldham][produced by Chet Atkins][34[2].Country Chart]
The Streets Of Baltimore / She Took My Sunshine Away	Bobby Bare	06.1966	-	124[3]	RCA Victor 8851	[written by Tompall Glaser, Harlan Howard][produced by Chet Atkins][5[19].Country Chart]
The Game Of Triangles / Bye Bye, Love	Bobby Bare with Liz ANDERSON & Norma JEAN	09.1966	-	-	RCA Victor 8963	[written by Cy Coben][produced by Chet, Bob, Felton][5[14].Country Chart]
Homesick/Guess I'll Move On Down The Line	Bobby Bare	12.1966	-	-	RCA Victor 8988	[written by Billy Cole][produced by Felton Jarvis][38[3].Country Chart]
Charleston Railroad Tavern/Vincennes	Bobby Bare	04.1967	-	-	RCA Victor 9098	[written by Jerry Smith][produced by Chet Atkins][16[9].Country Chart]
Come Kiss Me Love / Sandy's Crying Again	Bobby Bare	05.1967	-	-	RCA Victor 9191	[written by Ian Campbell][produced by Chet Atkins][14[10].Country Chart]
The Piney Wood Hills/They Covered Up The Ole Swimmin' Hole	Bobby Bare	11.1967	-	-	RCA Victor 9314	[written by Buffy Sainte Marie][produced by Chet Atkins][15[9].Country Chart]
Find Out What's Happening / When Am I Ever Gonna Settle Down	Bobby Bare with The Hillsiders	01.1968	-	-	RCA Victor 9450	[written by Jerry Crutchfield][produced by Chet Atkins][15[8].Country Chart]
A Little Bit Later On Down The Line / Don't Do Like I Done Son	Bobby Bare	06.1968	-	-	RCA Victor 9568	[written by Chip Taylor][produced by Chet Atkins][14[10].Country Chart]
The Town That Broke My Heart / My Baby	Bobby Bare	09.1968	-	-	RCA Victor 9643	[written by Tom T. Hall][produced by Chet Atkins, Felton Jarvis][16[8].Country Chart]
(Margie's At) The Lincoln Park Inn/ Rainy Day In Richmond	Bobby Bare	02.1969	-	4.Country Chart	RCA Victor 0110	[written by Tom T. Hall][produced by Chet Atkins][4[16].Country Chart]
Which One Will It Be / My Frame Of Mind	Bobby Bare	06.1969	-	-	RCA Victor 0202	[written by Hank Cochran, Glenn Martin][produced by Danny Davis][19[7].Country Chart]
God Bless America Again / Baby, What Else Can I Do	Bobby Bare	10.1969	-	-	RCA Victor 0264	[written by Bobby Bare, Boyce Hawkins][produced by Jack Clement][16[10].Country Chart]
Your Husband, My Wife / Before The Sunrise	Bobby Bare with Skeeter DAVIS	01.1970	-	-	RCA Victor 9789	[written by Toni Wine, Irwin Levine][produced by Ronny Light][22[4].Country Chart]
How I Got To Memphis / It's Freezing In El Paso	Bobby Bare	07.1970	-	-	Mercury 73 097	[written by Tom T. Hall][produced by Jerry Kennedy][3[12].Country Chart]
Come Sundown / Woman, You Have Been A Friend To Me	Bobby Bare	11.1970	-	[122[1]	Mercury 73 148	[written by K. Kristofferson][produced by Jerry Kennedy][7[13].Country Chart]
Please Don't Tell Me How The Story Ends/Where Have All The Seasons Gone	Bobby Bare	04.1971	-	-	Mercury 73 203	[written by K. Kristofferson][produced by Jerry Kennedy][8[11].Country Chart]
Short And Sweet / A Million Miles To The City	Bobby Bare	08.1971	-	-	Mercury 73 236	[written by Billy Joe Shavern][produced by Jerry Kennedy][57.Country Chart]
What Am I Gonna Do ? / Love Forever	Bobby Bare	02.1972	-	-	Mercury 73 279	[written by C. King, T. Stern][produced by Jerry Kennedy][13[10].Country Chart]
Sylvia's Mother / Music City U.S.A.	Bobby Bare	07.1972	-	-	Mercury 73 317	[written by Shel Silverstein][produced by Jerry Kennedy][12[10].Country Chart]
I Hate Goodbyes/Fallin' Apart	Bobby Bare	02.1973	-	-	RCA Victor 0866	[written by Jerry Foster, Bill Rice][produced by Bobby Bare][25[7].Country Chart]
Ride Me Down Easy/A Train That Never Runs	Bobby Bare	05.1973	-	-	RCA Victor 0918	[written by Billy Joe Shaver][produced by Bobby Bare][11[10].Country Chart]
You Know Who/Send Tomorrow To The Moon	Bobby Bare	09.1973	-	-	RCA Victor 0063	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare][30[6].Country Chart]
Daddy what if/A restless wind	Bobby Bare	01.1974	-	41[8]	RCA Victor 0197	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare][2[11].Country Chart]
Marie Laveau/The Mermaid	Bobby Bare	06.1974	-	-	RCA Victor 0261	[written by Shel Silverstein, Baxter Taylor][produced by Bobby Bare][1[1][13].Country Chart]
Singin' In The Kitchen/You Are	Bobby Bare And The Family	12.1974	-	-	RCA Victor 10096	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare][29[6].Country Chart]
Back In Huntsville Again/Warm And Free	Bobby Bare	04.1975	-	-	RCA Victor 10223	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare][23[5].Country Chart]
Alimony/Daddy's Been Around The House Too Long	Bobby Bare	04.1975	-	-	RCA Victor 10318	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare, Bill Rice][18[7].Country Chart]
Cowboys And Daddys/High Plains Jamboree	Bobby Bare	11.1975	-	-	RCA Victor 10409	[written by Marty Cooper][produced by Bill Rice, Bobby Bare][29[6].Country Chart]
The Winner/Up Against The Wall Redneck Mother	Bobby Bare	04.1976	-	-	RCA Victor 10556	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare][13[9].Country Chart]
Put A Little Lovin' On Me/Those City Lights	Bobby Bare	08.1976	-	-	RCA Victor 10718	[written by Bob McDill][produced by Bobby Bare, Bill Rice][23[6].Country Chart]
Dropkick Me, Jesus/Baby Wants To Boogie	Bobby Bare	10.1976	-	-	RCA Victor 10790	[written by Paul Craft][produced by Bobby Bare, Bill Rice][17[7].Country Chart]
Vegas	Bobby Bare	02.1977	-	-	RCA Victor 10852	[30[3].Country Chart]
Look Who I'm Cheating On Tonight/If You Think I'm Crazy Now (You Should Have Seen Me When I Was A Kid)	Bobby Bare	04.1977	-	-	RCA Victor 10902	[written by Bob McDill][produced by Bobby Bare, Bill Rice][21[9].Country Chart]
Too Many Nights Alone/Yard Full Of Rusty Cars	Bobby Bare	05.1978	-	-	Columbia 10690	[written by S. Silverstein, E. Stevens][produced by Bobby Bare][29[4].Country Chart]
Sleep Tight, Good Night Man/Hot Afternoon (Arizona Desert)	Bobby Bare	10.1978	-	-	Columbia 10831	[written by J. Silbar, S. Lorber][produced by Kyle Lehning][11[9].Country Chart]
Healin'/Love Is A Cold Wind	Bobby Bare	02.1979	-	-	Columbia 10891	[written by B. Mc Dill][produced by Steve Gibson][23[7].Country Chart]
No Memories Hangin' Round/This Has Happened Before	Rosanne Cash With Bobby Bare	09.1979	-	-	Columbia 11045	[17[7].Country Chart]
Numbers/When Hippies Get Older	Bobby Bare	02.1980	-	-	Columbia 11170	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare, Foster And Rice Productions][11[7].Country Chart]
Tequila Sheila/Qualudes Again	Bobby Bare	05.1980	-	-	Columbia 11259	[written by S. Silverstein, M. Davis][produced by Bobby Bare][31[5].Country Chart]
Willie Jones/If That Ain't Love	Bobby Bare	01.1981	-	-	Columbia 11408	[written by C. Daniels][produced by Bobby Bare, Bill Rice][19[5].Country Chart]
Learning To Live Again/ Appaloosa Rider	Bobby Bare	05.1981	-	-	Columbia 02038	[written by B. McDill][produced by Rodney Crowell][28[6].Country Chart]
Take Me As I Am (Or Let Me Go)/White Freight Liner Blues	Bobby Bare	09.1981	-	-	Columbia 02414	[written by B. Bryant][produced by Rodney Crowell ][28[4].Country Chart]
Dropping Out Of Sight/She Is Gone	Bobby Bare	12.1981	-	-	Columbia 02577	[written by T. T. Hall][produced by Rodney Crowell][35[3].Country Chart]
New Cut Road/Let Him Roll	Bobby Bare	02.1982	-	-	Columbia 02690	[written by G. Clark][produced by Rodney Crowell][18[9].Country Chart]
If You Ain't Got Nothin' (You Ain't Got Nothin' To Lose)/Golden Memories	Bobby Bare	06.1982	-	-	Columbia 02895	[written by R. Lane, D. Wilson][produced by Allen Reynolds][31[3].Country Chart]
(I'm Not) A Candle In The Wind/Cold Day In Hell	Bobby Bare	10.1982	-	-	Columbia 03149	[written by B. Rice, M. S. Rice][produced by Allen Reynolds][37[2].Country Chart]
It's A Dirty Job/Caught In The Spotlight	Bobby Bare And Lacy J. Dalton	04.1983	-	-	Columbia 03628	[written by D. Cook, R. VanHoy][produced by Billy Sherrill][30[5].Country Chart]
The Jogger/The Gravy Train	Bobby Bare	07.1983	-	-	Columbia 03809	[written by Shel Silverstein][produced by Bobby Bare][29[5].Country Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
"Detroit City" and other hits	Bobby Bare	10.1963	-	119[3]	RCA Victor 2776	-
500 miles away from home	Bobby Bare	02.1964	-	133[5]	RCA Victor 2835	-

Tony Barber

Anthony Arthur Barber , znany jako Tony Barber (ur. 3 grudnia 1942 r., Norwich , Norfolk ) to urodzony w Anglii autor, piosenkarz i autor tekstów, artysta i projektant, który wyemigrował do Australii w 1963 r.

Był członkiem niezwykle popularnego zespołu Billy Thorpe & the Aztecs w latach 60-tych. Później występuje jako artysta solowy, jego największym hitem był singiel „Someday” (Aust # 13/1966). W latach 80-tych napisał 35 książek dla dzieci pod nazwami AA Barber i Tony Barber, w tym The Puggle Tales .Wystąpił w telewizyjnym programie dla dzieci The Music Shop jako Tony the Toymaker. Wiele jego książek zawiera stworzoną przez niego postać fantasy, którą nazwał „Puggle”, dla której zaprojektował także wypchaną zabawkę o tej samej nazwie, która zyskała popularność. Nazwa „puggles” jest obecnie powszechnie stosowana w Australii w odniesieniu do młodych monotremów - echidna i dziobaków - w okresie między wykluwaniem a odsadzeniem.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Someday/Is It Raining	Tony Barber	01.1966	13[24]	-	Spin EK 1155	[written by Tony Barber][produced by Nat Kipner]
Wait by the water/What Now	Tony Barber	05.1966	81[5]	-	Spin EK 1321	[written by B. Darin][produced by Nat Kipner]
No,no,no	Tony Barber	07.1966	41[13]	-	Spin EK 1401	-
Lookin' for a better day/ I Don't Want You Like That	Tony Barber	12.1966	61[7]	-	Spin EK 1579	[written by Tony Barber]
Birds eye view/Women Of Stone	Tony Barber	05.1967	98[1]	-	Spin EK 1739	[written by Claes Af Geijerstam][produced by Tony Barber]
Changes	Tony Barber	12.1973	90[4]	-	RCA Australia 102327	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Temptation	Tony Barber	08.1973	54[3]	-	RCA SP 119	[produced by Rocky Thomas]
Country Barber	Tony Barber	07.1975	72[8]	-	RCA SP 158	-
I believe	Tony Barber	12.1986	31[12]	-	J&B; JB 275	[produced by Alan Deak]
You'll never walk alone	Tony Barber	12.1987	96[5]	-	J&B; JB 315	-
Love changes everything	Tony Barber	11.1989	79[3]	-	Hammard HAM 200	[produced by Alan Deak, John St. Peeters]
You light up my life	Tony Barber	05.1992	59[1]	-	J&B; JB 485 D	-

LaVern Baker

Właśc. Delores Williams. Ur. 11.11.1929 r. w Chicago w stanie Illinois (USA). Została odkryta w chicagowskim klubie nocnym przez Fletchera Hendersona i choć była jeszcze niepełnoletnia, podpisała kontrakt nagraniowy z wpływową firmą OKeh Records, gdzie nazywano ją "Little Miss Sharecropper" lub "Bea Baker".

Odbywszy długie tournee z Todd Rhodes Orchestra, uzyskała prestiżowy kontrakt z Atlantic Records, z którą to firmą kontynuowała długą i owocną współpracę. Utwór Winfielda Scotta "Tweedle Dee" w jej wykonaniu trafił w 1955 r. na amerykańskie listy zarówno w kategorii rhythm'n'bluesa.jak i pop, uzyskując sprzedaż ponad miliona egzemplarzy, zaś dwa lata później piosenkarka otrzymała drugą złotą płytę za utwór "Jim Dandy", a w 1959 r. jej przebój "I Cried A Tear" dostał się na szóste miejsce listy.

Wszystko to zapewniało jej do końca dekady status jednej z czołowych czarnych wokalistek Ameryki i choć nowi wokaliści pojawiający się w latach 60. przyćmili nieco jej gwiazdę, piosenkarka osiągnęła dalsze sukcesy utworami "Saved" (napisany i wyprodukowany przez spółkę Leiber-Stoller) oraz "See See Rider", które doczekały się później rozmaitych przeróbek, np. w wykonaniu wielu grup rockowych. Ostatnim przebojem umieszczonym przez Baker na listach był utwór "Think Twice" nagrany w 1966 r. w duecie z Jackiem Wilsonem. Wynikało to z faktu, że jej klasyczna rhythm'n'bluesowa intonacja przestała pasować do dominującego brzmienia soulowego i stylu wylansowanego przez wytwórnię Motown.

Najbardziej znanym utworem Baker po jej odejściu od Atlantic był "One Monkey Don't Stop The Show". Pod koniec lat 60-tych, występując w obozach armii amerykańskiej w Wietnamie, wokalistka zachorowała i udała się na leczenie na Filipiny, gdzie pozostała przez... 22 lata. W 1992 r. odbyła krótką trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, ale liczba sprzedanych biletów była wielkim rozczarowaniem dla jedynej, obok Arethy Franklin, damy, która została wybrana do Panteonu Gwiazd Rock'n'Rolla (Rock'n'Roll Hall Of Fame).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Tweedle dee/Tomorrow Night	LaVern Baker	01.1955	-	14[11]	Atlantic 1047	[written by Winfield Scott][4[15].R&B Chart]
Bop-Ting-A-Ling/That's All I Need	LaVern Baker	05.1955	-	-	Atlantic 1057	[A:written by Winfield Scott][B:written by Howard Biggs, LaVern Baker & Lincoln Chase][A:3[11].R&B Chart][B:3[11].R&B Chart]
Play It Fair/Lucky Old Sun	LaVern Baker	10.1955	-	-	Atlantic 1075	[written by Bill Campbell][2[16].R&B Chart]
My Happiness Forever/Get Up Get Up (You Sleepy Head)	LaVern Baker	02.1956	-	-	Atlantic 1087	[A:written by Doc Pomus][B:written by Jim Breedlove][A:13[4].R&B Chart][B:15[1].R&B Chart]
I can' t love you enough/Still	LaVern Baker	10.1956	-	A:22[11];B:97[1]	Atlantic 1104	[A:written by Dorian Burton, Howard Plummer & LaVern Baker ][B:written by Dorian Burton & Howard Plummer][A:7[10].R&B Chart][B:4[7].R&B Chart]
Tra la la/Jim Dandy	LaVern Baker	12.1956	-	A:94[1];B:17[19]	Atlantic 1116	[A:written by Johnny Parker][B:written by Lincoln Chase][B:1[1][18].R&B Chart]
Jim Dandy got married/The Game Of Love (A-One And A-Two)	LaVern Baker	07.1957	-	76[2]	Atlantic 1136	[written by Billy Davis, Lincoln Chase, Albert Green & Alonzo Tucker][7[6].R&B Chart]
Humpty dumpty heart/Love Me Right	LaVern Baker	09.1957	-	71[7]	Atlantic 1150	[written by Henry Boye]
It's So Fine/Why Baby Why	LaVern Baker	10.1958	-	-	Atlantic 2001	[written by Berry Gordy & Billy Davis][24[4].R&B Chart]
I cried a tear/Dix-A-Billy	LaVern Baker	12.1958	-	6[21]	Atlantic 2007	[written by Al Julia][2[19].R&B Chart]
I waited too long/You're Teasing Me	LaVern Baker	04.1959	-	33[11]	Atlantic 2021	[written by Howard Greenfield & Neil Sedaka][5[12].R&B Chart]
So high,so low/If You Love Me	LaVern Baker	07.1959	-	A:52[10];B:79[2]	Atlantic 2033	[A:written by LaVern Baker][B:written by Marguerite Monnot & Geoffrey Parsons][12[10].R&B Chart]
Tiny Tim/For Love Of You	LaVern Baker	11.1959	-	63[9]	Atlantic 2041	[written by Alex Bradford & LaVern Baker][18[4].R&B Chart]
Shake A Hand/Manana	LaVern Baker	03.1960	-	-	Atlantic 2048	[written by Joe Morris][13[4].R&B Chart]
Wheel of fortune	LaVern Baker	05.1960	-	83[4]	Atlantic 2059	[written by Bennie Benjamin & George David Weiss]
Shadows of love	LaVern Baker	05.1960	-	83[4]	Atlantic 2059	[written by Otis Blackwell]
Bumble bee/My Time Will Come	LaVern Baker	11.1960	-	46[11]	Atlantic 2077	[written by Leroy Fullylove]
You' re the boss/I'll Never Be Free	LaVern Baker & Jimmy Ricks	02.1961	-	A:81[3];B:103[4]	Atlantic 2059	[A:written by Ahmet Ertegun, Tom Dowd][B:written by Benjamin, Weiss][produced by Leiber, Stoller][B:#3 hit for Kay Starr & Tennessee Ernie Ford in 1950]
Saved/Don Juan	LaVern Baker	04.1961	-	37[7]	Atlantic 2099	[written by Jerry Leiber & Mike Stoller][produced by Leiber, Stoller][17[5].R&B Chart]
See see rider/The Story Of My Love (I Had A Dream)	LaVern Baker	12.1962	-	34[11]	Atlantic 2048	[written by traditional & Ma Rainey][produced by Ray Ellis][9[8].R&B Chart]
You'd Better Find Yourself Another Fool/Go Away	LaVern Baker	08.1964	-	128[2]	Atlantic 2234	[written by Ahmet Ertegun,Tom Dowd][produced by Bert Berns][35[4].R&B Chart]
Fly me to the moon/Ain't Gonna Cry No More	LaVern Baker	02.1965	-	84[2]	Atlantic 2267	[written by Bart Howard][produced by Bert Berns][31[5].R&B Chart]
Think twice/Please Don't Hurt Me (I've Never Been In Love Before)	LaVern Baker & Jackie Wilson	01.1966	-	A:93[1];B:128[1]	Brunswick 55287	[A:written by Eddie Singleton][B:written by Bob Tupert, Demetrius Tapp][produced by Eddie Singleton, Nat Tarnopol][37[3].R&B Chart]
Batman To The Rescue/Call Me Darling	LaVern Baker	08.1966	-	135[1]	Brunswick 55 297	[written by Lincoln Chase][produced by Nat Tarnopol, Dick Jacobs ]