Trio r&b nagrywające w stylistyce new jack swing, szalenie popularne na początku lat 90-tych. SWV stawiane są w jednym rzędzie z   En Vogue,   Destiny’s Child czy TLC w panteonie największych gwiazd współczesnego r&b.

Członkinie formacji SWV (akronim od „Sisters with Voices”) - Cheryl „Coko” Gamble, Tamara „Taj” Johnson i Leanne „Lelee” Lyons - poznały się w latach 80-tych. Pierwszych wokalnych szlifów pobierały, śpiewając w kościelnym chórze, gdzie nauczyły się operowania głosem i harmonii. W 1990 r. grupa nagrała taśmę demo, która trafiła w ręce   Teddy’ego Rileya - jednego z najważniejszych muzycznych producentów w historii muzyki r&b. Zachwycony wokalnymi umiejętnościami dziewczyn zdecydował się wziąć je pod swoje skrzydła i otoczyć artystyczną opieką. Efektem tego SWV podpisały pierwszy zawodowy kontrakt z labelem rca i w 1991 r. trio rozpoczęło pod czujnym okiem Rileya pracę nad debiutanckim krążkiem.

Płyta It’s About Time ukazała się 27 października 1992 r. Produkcje na wydawnictwie były dziełem Teddy’ego Rileya, Dee Donalda Bowena, Genarda Parkera, Michaela Browna, Briana Morgana i Jeffa Redda. Jako inżynier i realizator dźwięku udzielił się z kolei Pharrell Williams z   The Neptunes. Krążek zyskał z miejsca wysokie recenzje, będąc tak naprawdę pierwszą w pełni kobiecą produkcją spod znaku new jack swing. Znalazły się na nim tak popularne i rozpoznawalne do dziś nagrania, jak „Right Here” (92. miejsce billboardu), „I’m So Into You” (#6, złoty nakład), „Weak” (#1, platyna), „Right Here (Human Nature Remix)”(ff 2, platyna), „Downtown”

(#13, złoto) i „You’re Always on My Mind” (54. miejsce billboardu, złoto). Album w niespełna rok sprzedał się w nakładzie podwójnej platyny, a do dziś dnia jego oficjalna sprzedaż sięgnęła 12,5 mln sztuk.

Fenomenalny debiut SWV przełożył się bezpośrednio na ilość nagród i wyróżnień, jakie w latach 1993-1994 przyznano grupie. Były to m.in. 3 statuetki billboardu (ogólnie płyta i single z niej dostały aż jedenaście nominacji), nominacja do Grammy i 4 nagrody American music award.

Chcąc zdyskontować ogromną popularność zespołu i wypełnić lukę spowodowaną długim okresem pracy nad drugim studyjnym krążkiem, w 1994 r. wytwórnia RCA wydała krążek The Remixes, zawierający przeróbki nagrań z debiutu. Wydawnictwo nie okazało się wielce trafionym pomysłem, dochodząc zaledwie do 92. miejsca na liście billboardu. Również krytycy nie zareagowali entuzjastycznie na materiał.

Kwiecień 1996 r. przyniósł w końcu niezwykle wyczekiwaną, drugą studyjną płytę SWV zatytułowaną New Beginning. Tym razem wśród producentów nie znalazł się Teddy Riley, grupa skorzystała bowiem z usług m.in. takich twórców, jak Erick Sermon, Troy Hightower, Herb Middleton, The Neptunes i Kevin Evans. W efekcie krążek był bliższy stylistyce organicznego, spokojnego r&b i hip-hopu. Płyta przyniosła dwa wielkie hity - „You’re the One” i „Use You’re Heart”, sprzedając się do dziś na całym święcie w nakładzie ok. 4 mln sztuk.

Już rok później SWV dostarczyły fanom aż dwa krążki. W kwietniu 1997 r. ukazał się trzeci klasyczny, studyjny album zespołu pt. Release Some Tension. Było to najsłabiej ocenione dzieło grupy. Na krążku dziewczyny skorzystały z pomocy takich twórców, jak Missy Elliott, E-40, Snoop Dogg, Foxy Brown czy Lii’ Kim, mimo tego płycie zabrakło spójności. Wielu dziennikarzy oceniło Release Some Tension jako nie w pełni dopracowaną i przygotowaną próbę utrzymania pozycji tria na scenie r&b, ale ogólna sprzedaż krążka (milion sztuk) ukazała, że fani nie odnieśli się do takiego zabiegu pozytywnie. Dowiodła tego okolicznościowa, świąteczna płyta A Special Christmas (wydana 11.11.1997), która w ogóle nie załapała się do dwusetki billboardu, przechodząc bez echa.

Gdy coraz bardziej jasne stawało się, że SWV okres największej świetności mają za sobą, grupa podjęła decyzję o zawieszeniu działalności. W efekcie od 1999 r. na półki sklepowe trafiły jedynie wydawane od czasu do czasu kompilacje zawierające największe hity zespołu. Często pojawiające się plotki i rozmowy na temat możliwej reaktywacji działalności tria, każdorazowo kończyły się na pojedynczych koncertach, m.in. jako support New Edition na trasie NEW JACK SWING TOUR w latach 2005-2006.

SWV są wymieniane przez wielu popularnych współcześnie artystów jako ich inspiracja. Piosenki z repertuaru zespołu przerabiali m.in. Christina Aguilera,   JoJo i Leona Lewis. Ze sprzedażą ponad 15 milionów płyt i aż jedenastoma singlami, które okryły się przynajmniej złotym nakładem w latach 90-tych, grupa uważana jest za jedną z najważniejszych w ostatniej dekadzie XX w.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Right Here	SWV	01.1993	-	92[5]	RCA 62 355 [US]	[written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan][13[22].R&B Chart]
I'm So into You	SWV	05.1993	17[6]	6[27]	RCA 74321144972	[gold-US][written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan][2[32].R&B Chart]
Weak	SWV	06.1993	33[3]	1[1][26]	RCA 74321153352	[platinum-US][written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan][1[2][24].R&B Chart]
Right Here/Human Nature	SWV	08.1993	3[12]	2[22]	RCA 74321160482	[gold-US][written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan][1[1][34].R&B Chart]
You're Always on My Mind	SWV	01.1994	-	54[17]	RCA 62 738 [US]	[written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan][8[20].R&B Chart]
Downtown	SWV	02.1994	19[6]	36[12]	RCA 74321189012	[gold-US][written by Genard Parker/Gina Gomez/Kenny Ortiz][produced by Genard Parker]
Anything	SWV	04.1994	24[4]	18[20]	RCA 74321212212	[written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan][4[24].R&B Chart]
Tonight's the Night	BLACKstreet feat. SWV	08.1995	-	80[7]	Interscope 98 118	[27[17].R&B Chart]
You're the One	SWV	04.1996	13[8]	5[20]	RCA 74321386172	[gold-US][written by Cheryl Gamble/Allen Gordon/Tamara Johnson/Andrea Martin/Ivan Matias][produced by Allen Gordon][1[1][20].R&B Chart]
Use Your Heart	SWV	08.1996	-	22[20]	RCA 64 607	[written by Chad Hugo/Pharrell Williams][produced by Chad Hugo/Pharrell Williams][6[20].R&B Chart]
It's All About U	SWV	01.1997	36[12]	61[15]	RCA 74321442152	[written by Anthony Burroughs/Allen Gordon/Andrea Martin][produced by Allen Gordon][32[13].R&B Chart]
Someone	SWV Feat. Puff Daddy	07.1997	34[7]	19[20]	RCA 74321513942	[gold-US][written by Deric Angelettie/Mason Betha/Sean "Puffy" Combs/Bill Darden/Jeremy Graham/Chris E. Martin/Harve Pierre/Kelly Price/Todd Shaw/Kit Walker/Christopher Wallace][produced by Sean "Puffy" Combs/Jay Dub][5[20].R&B Chart]
Can We	SWV	08.1997	18[12]	75[15]	Jive JIVECD 423	[written by Missy Elliott/Tim Mosley][produced by Timbaland][31[20].R&B Chart]
Hey AZ	AZ feat.SWV	08.1997	-	117[3]	EMI 58 655 [US]	[27[17].R&B Chart]
Lose My Cool	SWV featuring Redman	10.1997	-	-	RCA	[31[9].R&B Chart]
Rain	SWV	03.1998	-	25[14]	RCA 65 402 [US]	[written by Brian Morgan][produced by Brian Morgan]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
It's About Time	SWV	07.1993	17[20]	8[71]	RCA 74321166112	[3x-platinum-US][produced by Brian Morgan]
New Beginning	SWV	05.1996	26[8]	9[25]	RCA 07863664872	[platinum-US][produced by Brian Morgan/Chad Hugo/Chucky Thompson/Erick Sermon/Pharrell Williams/SWV/Troy Hightower]
Release Some Tension	SWV	08.1997	19[9]	24[25]	RCA 74321493162	[gold-US][produced by Sean "Puffy" Combs/Roderick Wiggins/Malik Pendleton/The Characters/Timbaland/Brian Morgan/Derick Angelettie/Marc Kinchen/Kevin Perez/Anthony Perez/Kevin Evans/Joe/Faith Evans/Tyrone Davis]
I Missed Us	SWV	05.2012	-	25[6]	Entertainment One 2426	[produced by Cainon Lamb, Bryan-Michael Cox, Carvin & Ivan, Michael "Big Mike" Clemons]
Still	SWV	02.2016	-	80	Mass Appeal Entertainment 5260	[produced by Cainon Lamb ,Bigg D]

Kula Shaker

Kula Shaker, grupa brytyjska. Powstała wiosną 1993 w Londynie. Jej trzon ustanowili: Crispian "Dodge" Mills (18.01.1973, Hammersmith, Londyn; syn aktorki Hayley Mills i reżysera Roya Boultinga) - g, sarod, tambura, hca, Alonza "Shep" Bevan (24.10.1970, Walia) - b, g, k, tabla, voc i Paul Winterhart (19.09.1971, Somerset) - dr, którzy już wcześniej występowali razem w zespole The Objects Of Desire. Z początku wokalistą został Saul Dismont. On też wymyślił pierwotną nazwę - The Kays. Gdy w czerwcu 1993 odszedł, jego obowiązki przejął Mills. W grudniu składu dopełnił Jay Darlington (3.05.1968, Limpsfield Chart, Surrey) - k, voc, wywodzący się z The Sheds. Wiosną 1995 przeobraziła się w Kula Shaker. Gdy we wrześniu 1999 Mills zdecydował się odejść, zakończyła działalność. W 2005 odrodziła się w składzie: Mills, Bevan, Winterhart. Na początku 2006 dołączył Harry Broadbent- k.

Już w 1993, jako The Kays, koncertowała u boku tria rockowych weteranów B.B.M. (Jack Bruce, Ginger Baker i Gary Moore). W 1994 znalazła menażerkę, Anitę Mengi, oraz uzyskała dostęp do londyńskiego studia Air, należącego do słynnego producenta George'a Martina (poznała jego syna Gilesa). A jednak nie potrafiła się przebić. I gdy wiosną 1995 została zaproszona przez zaprzyjaźniony zespół Reef, który dorobił się właśnie pierwszego przeboju, Good Feeling, na wspólne tournee po kraju, postanowiła zacząć od zera, pod nowym szyldem. Wtedy mianowała się Kula Shaker (zainspirował ją wyznawca Kryszny, Kula Sekhara, którego poznała w tym czasie, ale w wywiadach twierdziła, że źródłem było imię władcy Indii z IX wieku). Znalazła nowego, bardziej doświadczonego menażera - Kevina Nixona. A dokonane w tym czasie nagrania demo, m.in. Under The Hammer, Smart Dogs i Start All Over, zainteresowały wytwórnię RCA, co zaowocowało sesją w Eastcote Studios i zarejestrowaniem kompozycji Tattva i Hollow Man.

Prawdziwy przełom nastąpił jednak we wrześniu 1995. Wzięła wówczas udział w konkursie dla młodych zespołów zorganizowanym w ramach festiwalu In The City w Manchesterze. Dostała się do finału - wraz z Placebo i Performance -a utwór Tattva (jako Tattua) ukazał się w towarzyszącym imprezie, niskonakładowym zestawie "In The City Live Unsigned - The Closing Party", wydanym przez Disctronics. Wtedy też po raz pierwszy usłyszał ją Miles Kemp z wytwórni Columbia i już w listopadzie zaproponował podpisanie kontraktu, co bez wahania uczyniła.

W grudniu 1995 na rynek trafił singel z dwoma nagraniami z sesji w Eastcote Studios: Tattva (w wersji zremiksowanej - z podtytułem Lucky 13 Mix) i Hollow Man Pt 2. Formacja promowała go na wspólnej trasie po kraju z Corduroy. A zaraz potem ruszyła na tournee europejskie u boku The Presidents Of The U.S.A. Wydany zaś w kwietniu 1996 drugi singel, Grateful When You're Dead-Jerry Was There/ Another Life, zapewnił jej wreszcie miejsce w dalszych rejonach list przebojów. Natomiast następny, Tattva (nowa wersja)/Tattva On St. George's Day/Dance In Your Shadow (w wydaniu kompaktowym płyty dodatkowo przeróbka Red Balloon Tima Hardina) z czerwca, był już wielkim przebojem. Podobnie jak następne: Hey Dude/Troubled Mind z sierpnia i Govinda/Gokula (utwór oparty na riffie wziętym z kompozycji Skiing George'a Harrisona)/Temple Of Everlasting z grudnia.

Bestsellerem był też album "K" nagrany między styczniem a majem w różnych studiach, m.in. Eden, Rak i Townhouse, przy pomocy Johna Łęckiego jako głównego producenta oraz takich muzyków, jak Wajahat Khan - sarod, Himangsu Goswami - tabla oraz sekcja instrumentów dętych The Kick Horns, wydany we wrześniu. Okazał się najszybciej sprzedawanym rockowym debiutem na Wyspach od czasu "Definitely Maybe" Oasis.

Przesycona beatlesowskim duchem okładka "K" autorstwa Dave'a Gibbonsa, pełna postaci, których nazwiska zaczynają się na literę "K", jak John F. Kennedy, Martin Luther King i Boris Karloff, doskonale pasowała do klimatu cudownie eklektycznej muzyki, zakorzenionej w psychodelii spod znaku The Beatles, Jimiego Hendrixa czy Pink Floyd (np. Start All Over, Grateful When You're Dead, 303, Tattva, Hollow Man) oraz w rave'owym graniu zespołów manchesterskich w rodzaju The Stone Roses i Happy Mondays (Hey Dude, Knight On The Town, Smart Dogs), ożywionej nawiązaniami w warstwie melodycznej, rytmicznej i brzmieniowej do tradycji Indii (np. Sleeping Jiva, Temple Of Everlasting Light), urozmaiconej przeróbką pieśni Govinda, spopularyzowanej w świecie rocka w 1970 przez Radha Krishna Temple, śpiewających wyznawców Kryszny. Grupa nie kryła źródeł inspiracji, nawet żartobliwe tytuły niektórych utworów wydawały się wskazywać, czego słucha (np. Hey Dude, będący parafrazą tytułu Hey jude The Beatles, czy Grateful When You're Dead i Jerry Was There, nawiązujące do The Grateful Dead i lidera Jerry'ego Garcii, chociaż akurat ten zespół nie należał do największych fascynacji Kula-Shaker). Nie brakowało wschodniego mistycyzmu w tekstach utworów z "K" (a piętnaście minut po zakończeniu płyty pojawiało się wypowiadane ze wschodnim akcentem krótkie przesłanie, zaczynające się od słów: "Mój guru powiedział mi..."). Jednak znalazły się wśród nich też całkiem przyziemne, jak 303, przywołujący wspólną wyprawę w 1993 starym Mercedesem A303 na festiwal w Glastonbury, czy Smart Dogs, nawiązujący do treści realizowanego przez przyjaciół Millsa, ale nigdy nie ukończonego filmu Smart Dogs In Baha, w którym miał być wykorzystany.

Latem 1996 formacja grała w kraju na wielkich festiwalach, np. w Knebworth u boku Oasis przed studwudziestopięciotysięczną publicznością, a później koncertowała m.in. w Stanach i Japonii. Ale na początku 1997 jej karierę skomplikowała kontrowersyjna wypowiedź Millsa: "Chciałbym mieć wielkie płonące swastyki na scenie", chociaż chodziło przecież, co wokalista przypomniał w wyjaśniającym liście do "The Independent", o pochodzący z Indii i Azji Środkowej symbol pomyślności i szczęścia, a nie znak faszystowski. W marcu tego roku grupa umieściła na światowych listach przebojów własną wersję piosenki Hush Joe Southa w psychodelicznej oprawie wzorowanej na opracowaniu Deep Purple sprzed lat (rzecz została wykorzystana w filmie I Know What You Did Last Summer, czyli Koszmar minionego lata, w reżyserii Jima Gillespiego); na stronie B singla znalazł się utwór Raagy One (Waiting For Tomorrow). W tym czasie znowu koncertowała w Stanach i - razem z Aerosmith - w Europie. Podczas pobytu za oceanem przystąpiła w Bearsville Studios niedaleko Woodstock do pracy nad nowym albumem,ale utysfakcjonował ją tylko jeden z zarejestrowanych utworów,Sound of Drums. On ukazał się rok później, w kwietniu, na kolejnym przebojowym singlu - wraz z kompozycją Hurry On Sundown (Hari Om Sundown).

Latem 1998 na rynek miała trafić druga duża płyta, "Peasants, Pigs & Astronauts", ale grupa nie była w stanie jej ukończyć. I dzieło pojawiło się dopiero w marcu 1999, promowane singlami Mystical Machine Gun/Guitar Manz lutego i Shower Your Love/Goodbye Tin Terriers z maja tego roku. Wyprodukowane przez Boba Ezrina, współpracownika Pink Floyd, i nagrane przy współudziale takich muzyków, jak Goswami - voc, tabla, Hariprasad Chaurasia - fi, Gouri Chudhury - voc, Kamal - sarangi oraz sekcja instrumentów dętych The Mighty Horn Assortment, nie powtórzyło sukcesu debiutu. Ale też nie miało jego wdzięku. Chociaż zawierało całkiem podobny repertuar, chwilami beatlesowski w klimacie (np. Shower Your Love, Goldern Avatar), kiedy indziej przesycony madchesterską aurą (np. Mystical Machine Gun), zawsze pełen nawiązań do muzyki indyjskiej (np. Mystical Machine Gun, Radhe Radhi, Namapi Nanda Nandana), wzbogacony nowymi wątkami, od brytyjskiego rhythm'n'bluesa spod znaku Manfreda Manna czy The Kinks (np. 108 Battles Of The Mind) przez latynoski rock Santany (np. Great Hosannah, Last Farewell) po akcenty arabskie (np. Great Hosannah, Shower Your Love, Timeworm). Niestety, piosenkom brakowało lekkości i świeżości pierwszych przebojów, a resztki wdzięku odbierały im Ezrinowskie aranżacje, przeładowane, ciężkie, niekiedy pełne orkiestrowego rozmachu (np. Shower Your Love, S.O.S., Radhe Radhe). Klapa rynkowa albumu, w pierwszym tygodniu sprzedanego zaledwie w dwudziestu pięciu tysiącach egzemplarzy, przesądziło o losie Kula Shaker. A już po rozwiązaniu formacji, w grudniu 2002, ukazała się składanka "Kollected - The Best Of Kula Shaker", zawierającą m.in. jedno premierowe nagranie, przeróbkę Ballad Of A Thin Man Boba Dylana.

Mills bez powodzenia kontynuował karierę w zespole Pi, ale później odniósł pewien sukces z grupą The Jeevas, znaną z płyt "1, 2, 3, 4" (Cowboy Music, 2002) i "Cowboys And Indians" (Cowboy Music, 2003). Gościnnie wspomagał w studiu m.in. The Prodigy (Narayan). Zadebiutował jako aktor w filmie Winged Boy (2005, reż. Stephen Fry). Bevan dołączył do formacji The Healers Johnny'ego Marra. Winterhart grał w Thirteen:13 i Aqualung. Darlington pojawił się w koncertowym składzie Oasis.

W 2005 grupa "Kula Shaker odrodziła się jako trio (Mills, Bevan, Winterhart), aby nagrać utwór Braj Mandela na płytę "School Of Braja" (Gaudiya Vedanta, 2006; dochody ze sprzedaży całego nakładu przeznaczono na rozwój The New Braja Village School z Badger w Kalifornii). Atmosfera sesji była tak dobra, że muzycy postanowili kontynuować wspólną działalność. 21 grudnia formacja po raz pierwszy od sześciu lat zaprezentowała się publiczności - na kameralnym koncercie w pubie Wheatsheaf w Leighton Buzzard. Wiosną 2006, już w składzie z Broadbentem, odbyła trasę po kraju. W kwietniu wydała czwórkę "Revenge Of The King" (dostępną jako plik internetowy oraz dziesięciocalowy winyl rozprowadzany na koncertach, we wrześniu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Grateful When You're Dead / Jerry Was There	Kula Shaker	05.1996	35[13]	-	Columbia KULACD 2	[written by Crispian Mills , Kula Shaker][produced by John Leckie]
Tattva	Kula Shaker	07.1996	4[17]	-	Columbia KULA 3	[written by Alonza Bevan/Crispian Mills/Jay Darlington/Paul Winter][produced by John Leckie]
Hey Dude	Kula Shaker	09.1996	2[18]	-	Columbia KULA CD 4	[written by Crispian Mills/Kula Shaker][produced by John Leckie]
Govinda	Kula Shaker	11.1996	7[20]	-	Columbia KULA 5	[written by Crispian Mills/Kula Shaker][produced by John Leckie][oryginalnie nagrana przez Radha Krishna Temple]
Hush	Kula Shaker	03.1997	2[19]	-	Columbia KULA CD 6	[silver-UK][written by Joe South][produced by Crispian Mills/Stephen Harris]
Tattva (Lucky 13)	Kula Shaker	08.1997	96[2]	-	Columbia KULACD 1	-
Sound Of Drums	Kula Shaker	05.1998	3[15]	-	Columbia KULA 21CD	[written by Crispian Mills/Kula Shaker][produced by Crispian Mills/George Drakoulias/Rick Rubin]
Mystical Machine Gun	Kula Shaker	03.1999	14[15]	-	Columbia KULA 22CD	[written by Crispian Mills/Kula Shaker][produced by Bob Ezrin/Crispian Mills]
Shower Your Love	Kula Shaker	05.1999	14[10]	-	Columbia KULA 24 CD	[written by Crispian Mills][produced by Bob Ezrin , Crispian Mills]
Second Sight	Kula Shaker	08.2007	101[1]	-	Strangefolk SFKS002V	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
K	Kula Shaker	09.1996	1[2][74]	200[1]	Columbia SHAKER 1CDK	[2x-platinum-UK][produced by John Leckie,Alonza Bevan, Crispian Mills]
Peasants, Pigs & Astronauts	Kula Shaker	03.1999	9[18]	-	Columbia SHAKER 2CD	[gold-UK][produced by Bob Ezrin/Crispian Mills/George Drakoulias/Rick Rubin]
Strangefolk	Kula Shaker	09.2007	69[2]	-	Strange Folk SFKS 001CD	[produced by Kula Shaker/Brinkworth/Sam Williams]
Pilgrims Progress	Kula Shaker	07.2010	117[1]	-	Strangefolk SFKS 003	[produced by Crispian Mills, Alonza Bevan]
K 2.0	Kula Shaker	02.2016	32[1]	-	Strangefolk SFKS 007	[produced by Crispian Mills, Alonza Bevan]

Néry

Néry Catineau , znany jako Néry , jest francuskim pisarzem, piosenkarzem, reżyserem i reżyserem.
Po studiach   kina animowanego w École des Gobelins w Paryżu i tworzeniu filmów krótkometrażowych w kolektywie Super Trollop , w tym Travail du Fer, nominowanego w 1987 r. do nagrody Cézara, Néry zaczął działalność w muzyce w 1986 r., tworząc grupę  Les Nonnes Troppo, a niedługo po tym  Les VRP , która koncertuje we Francji, Japonii, Polsce, Kanadzie, Senegalu ... od 1989 do 1993 roku, by zakończyć w Zenith Montpellier. Podczas gdy VRP zawiesiło działalność , Les Nonnes Troppo regularnie koncertuje.
W tym czasie Néry tworzy klipy, w tym Pas assez dla Mano Negra .
W 1996 roku Néry rozpoczął karierę jako solowy piosenkarz, tworząc debiutancki album La Vie c'est de la viande qui pense ... wyznaczając punkt zwrotny w swoim życiu jako muzyk: podczas gdy jego utwory mogą być związane z alternatywnym gatunkiem rocka od lat 90. ten album solowy miksuje utwory, flamenco , trip hop , muzykę klasyczną , electro i wiele innych, z utworami od 40 sekund do 10 minut. Album ten otrzymuje także Grand Prix du Disque z Académie Charles-Cros w 1999 roku.

Kolejne dwie płyty i powiązane trasy to: Vol Libre w 2002 roku (z muzykami Bertrandem Belinem na gitarze, Pierre Le Bourgeois na wiolonczeli i Olivierem Daviaudem na fortepianie) oraz Néry Belgistan Yanzy w 2006 roku (z La Fanfare du Belgistan ). Jest to również okres, w którym pojawia się na albumach innych artystów ( Olivia Ruiz, ale także -Les Ogres de Barback , Ouf la puce).

Od 2000 roku jest proszony o wystawianie musicali innych artystów ( Romain Didier , Olivia Ruiz , Daniel Lavoie ...)

Wreszcie, w ostatnich latach Néry urozmaicił swoją twórczość, powracając na przykład do swoich utworów z orkiestrą symfoniczną ( Rumours de ville w 2002 roku), tworząc show w Chinach z muzykami chińskimi i belgijskimi ( Lukou w 2007 roku) lub tworząc kolejny program z muzykiem jazzowym, uchodźcami, bezdomnymi i licealistami (Un exil w 2008 r.).

Albums

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

UK

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Belgistan

Néry

09.2006

195[1]

-

-

-

-

-

-

-

Roy Music 0946 3710292 3

-

Neurosis

Neurosis - amerykańska grupa grająca muzykę z pogranicza gatunków sludge metal, industrial, jej styl podlega jednak ciągłej ewolucji i jest trudny do zaklasyfikowania. Powstali w 1985 roku w Oakland w Kalifornii. Wydali dziesięć albumów długogrających (2007). Ich styl ewoluował od hardcore punka (płyty Pain of Mind i The Word as Law) poprzez doom metal aż do ambientowych produkcji Tribes of Neurot (side-project muzyków).

Zimą 1985 roku Scott Kelly i Dave Edwardson (byli członkowie Violent Coercion) wraz z Jasonem Roederem zakładają zespół. Z racji przeszłości muzyków grupa zostaje zaliczona do sceny hardcore, jednakże ciągłe eksperymenty muzyczne uniemożliwiają przyporządkowanie jednemu stylowi (z tego powodu został ukuty termin neurotic metal). W takim składzie nagrywają swoje pierwsze utwory (pierwsze demo-singel Black (singel) powstał w 1986 roku). Nakładem Alchemy Records w 1987 roku powstaje pierwszy album grupy - Pain of Mind. Zespół ustala dosyć konserwatywne hardcore'owe brzmienie, które utrzyma się jeszcze na drugim długogrającym wydawnictwie - The Word as Law. Tymczasem do grupy dołącza drugi gitarzysta - Chad Salter, z którym nagrywają i wydają w 1989 EPkę Aberration. The Word as Law została nagrana po zmianie w składzie zespołu - miejsce Saltera na gitarze zajmuje Steve Von Till (okaże się stałym członkiem).

Odejściem od stylistyki hardcore'owej i zarazem rozpoczęciem poszukiwań oryginalnego brzmienia było nagranie w 1992 trzeciego krążka - Souls at Zero (pierwsza płyta wydana w Alternative Tentacles). Jest to także pierwsza produkcja zespołu, w którą został zaangażowany specjalista od wizualizacji prezentowanych w trakcie koncertów - Adam Kendall. Stało się to pewnym znakiem rozpoznawczym grupy oraz było ewenementem w tamtym czasie.
Grupa jest uważana za jednego z prekursorów nurtu post-metal, razem z zespołami Melvins oraz Godflesh.

Zespół Neurosis zainspirował wiele innych grup do muzycznych poszukiwań. Warto tu wymienić m.in. Isis oraz Cult of Luna, które tworzą muzykę osadzoną w bardzo podobnym klimacie, proponując jednak własne, oryginalne rozwiązania.

Albums

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

UK

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Given To The Rising

Neurosis

05.2007

175[1]

-

-

-

-

-

-

-

Neurotic

-

Nevada Tan

Panik - niemiecki zespół założony w 2001 roku w Neumünster pod nazwą Nevada Tan, który tworzy sześciu muzyków. Zmiana nazwy zespołu wynikała z zerwaniem umowy z dawną wytwórnią.
W 2007 roku wydali swój debiutancki album Niemand hört dich. Druga płyta, która nosi nazwę Panik, miała premierę 25 września 2009 roku i została wydana przez wytwórnię członka zespołu, Davida Bonka. 11 listopada 2009 roku od zespołu odeszli Franky Ziegler, Jan Werner, Juri Schewe i Christian Linke.

W 2016 powrócili jako zespół Zorkkk.
Panik łączy rap z hard rockiem. Często porównuje się ich do Linkin Parku, choć sami artyści uważają, że nie tworzą takiej muzyki jak amerykański zespół.

Pierwszy oficjalny koncert grupy odbył się w Mannheim 2 marca 2007 roku. Jednym z najważniejszych występów był Schau nicht weg! pod Bramą Brandenburską w Berlinie 25 sierpnia 2007 roku. Oprócz Panik wystąpili tam między innymi Monrose, US5 i LaFee. Także w 2007 roku zespół odbył trasę koncertową we Francji. 19 września 2009 roku zagrali na The Dome 51, obok m.in. Kelly Rowland, Sunrise Avenue i Cascada. Również we wrześniu rozpoczęli trasę unplugged po Niemczech.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Revolution	Nevada Tan	03.2007	-	-	15[9]	-	-	25[9]	-	-	Universal 06025 1726381	[written by Nevada Tan]
Vorbei	Nevada Tan	06.2007	-	-	29[9]	-	-	42[3]	-	-	Polydor 060251736571	[written by Nevada Tan]
Neustart	Nevada Tan	08.2007	-	-	44[6]	-	-	-	-	-	-	-

Albums

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

UK

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Niemand hört dich

Nevada Tan

05.2007

87[4]

63[5]

8[22]

-

-

21[5]

-

-

Vertigo 06025 1730263

-

Nevermore

Nevermore- amerykańska grupa muzyczna wykonująca szeroko pojętą muzykę heavy metalową. Powstała w 1991 roku w Seattle w stanie Waszyngton z inicjatywy byłych członków zespołu Sanctuary: wokalisty Warrela Dane'a, basisty Jima Shepparda i gitarzysty Jeffa Loomisa. W początkowym okresie działalności muzyka prezentowana przez zespół zaliczana była do nurtu power i thrash metalu. Następnie grupa zwróciła się w stronę metalu progresywnego, metalu alternatywnego czy też groove metalu.
Pomimo zmian stylistycznych Nevermore wypracowało łatwo rozpoznawalny styl oparty na wokalizach Warrela Dane'a i wirtuozerskich partiach wieloletniego gitarzysty Jeffa Loomisa, który opuścił formację w 2011 roku. Do 2010 roku ukazało się osiem albumów studyjnych grupy pozytywnie ocenianych zarówno przez fanów jak i krytyków muzycznych.

Od 2011 roku brak jest doniesień o działalności zespołu.
Grupa Nevermore powstała w 1991 roku w Seattle w stanie Waszyngton z inicjatywy byłych członków zespołu Sanctuary: wokalisty Warrela Dane'a, basisty Jima Shepparda i gitarzysty Jeffa Loomisa. W 1992 roku nakładem zespołu ukazało się pierwsze wydawnictwo zespołu pt. Utopia. W 1994 roku ukazało się drugie demo pt. 1994 demo. 1 stycznia 1995 roku nakładem Century Media Records ukazał się debiutancki album grupy zatytułowany Nevermore. 28 maja 1996 ukazał się minialbum In Memory. 23 lipca 1996 został wydany drugi album Nevermore pt. The Politics of Ecstasy. 6 stycznia 1999 ukazał się trzeci album formacji pt. Dreaming Neon Black. We wrześniu 2000 roku został wydany czwarty album formacji zatytułowany Dead Heart in a Dead World. Wydawnictwo ukazało się również we wzbogaconej wersji zawierającą teledysk do utworu "Next In Line". Nagrania odbyły się w studiu Village w El Paso, w stanie Teksas we współpracy z producentem muzycznym Andym Sneapem. W ramach promocji zespół odbył trasę koncertową w Stanach Zjednoczonych wraz z In Flames i Shadows Fall.

Pod koniec 2001 roku zespół opuścił gitarzysta Curran Murphy, który dołączył do Annihilator. 29 lipca 2003 roku ukazał się szósty album grupy pt. Enemies of Reality. Płyta została zarejestrowana w rodzinnym mieście zespołu Seattle we współpracy z producentem muzycznym Kelly Grayem, który wcześniej poprzednio m.in. z Dokken i Queensrÿche. We wrześniu i październiku odbyło się europejskie tournée. Koncerty Nevermore poprzedziła szwedzka grupą death metalowa Arch Enemy. W kwietniu 2004 roku do zespołu dołączył gitarzysta Steve Smyth. Muzyk, który występował poprzednio w formacji Testament.

26 lipca 2005 roku ukazał się siódmy album grupy pt. This Godless Endeavor. Utwory z przeznaczeniem na płytę zostały zarejestrowane w Backstage Studios we współpracy z producentem muzycznym Andym Sneapem. Okładkę wydawnictwa przygotował Hugh Syme, który współpracował poprzednio z zespołami autora Rush i Megadeth. W ramach promocji wydawnictwa został zrealizowane teledyski do utworów "Final Product" i "Born". We wrześniu Nervemore odbyło trasę koncertową w Europie. Koncerty zespołu poprzedziły grupy Mercenary i Dew-Scented. W 2006 roku Chris Broderick zastąpił borykającego się z problemami zdrowotnymi Steve'a Smytha. Broderick wziął udział m.in. w występach zespołu podczas letnich festiwali Gods of Metal, Rock Hard, Sweden Rock i Rock Fest Belfast.

W kwietniu 2008 roku został wydany debiutancki album solowy wokalisty zespołu Warrela Dane'a pt. Praises to the War Machine. Na płycie ukazało się trzynaście kompozycji w tym dwie interpretacje z repertuary The Sisters of Mercy i Paula Simona. Gościnnie w nagraniach wziął udział m.in. James Murphy, który zagrał na gitarze w utworze tytułowym. Natomiast 30 września ukazał się solowy debiut gitarzysty Jeffa Loomisa zatytułowany Zero Order Phase. W nagraniach wziął udział był perkusista Nevermore Mark Arrington, który występował w zespole w latach 1993-1994. 20 października ukazało się pierwsze wydawnictwo DVD zespołu pt. The Year of the Voyager. Na wydawnictwie znalazły się koncert zespołu zarejestrowany 11 października 2006 roku w klubie Zeche w Bochum w Niemczech. Biletowany do 666 miejsc występ został zarejestrowany siedmioma kamerami w systemie Dolby Surround 5.1. 2 marca 2009 roku ukazała się pierwsza kompilacja nagrań zespołu pt. Manifesto of Nevermore. 8 czerwca 2010 roku ukazał się ósmy album studyjny zespołu zatytułowany The Obsidian Conspiracy. Na potrzebny wydawnictwa oprócz autorskich kompozycji zespołu muzycy zarejestrowali interpretacje z repertuaru The Doors i The Tea Party. Również w 2010 roku stanowisko drugiego gitarzysty objął Attila Vörös. W 2011 roku formację opuścili perkusista Van Williams oraz gitarzysta Jeff Loomis.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Obsidian Conspiracy	Nevermore	06.2010	195	132	Century Media 9979812	[produced by Peter Wichers]

New Found Glory

New Found Glory (dawniej A New Found Glory)- amerykański zespół poppunkowy założony w Coral Springs na Florydzie w 1997r. Członkowie bandu bardziej jednak identyfikują się ze stanem Kalifornia. Założycielami są: wokalista - Jordan Pundik, gitarzyści - Chad Gilbert i Steve Klein, basista Ian Grushka oraz perkusista Joe Moreno. Po kilku występach nastąpiła zmiana perkusisty, którego zastąpił Cyrus Bolooki. W grudniu 2013 grupę opuścił Steve Klein. Od tego czasu występują jako kwartet.

W muzyce New Found Glory słychać wpływy punkowych kapel takich jak Green Day czy NOFX oraz mocniejszych brzmień z pogranicza Hatebreed i Madball. Sami określają swoją muzykę jako Easy Core.

Zespół powstał w okresie letnim 1997 roku kiedy to Jordan Pundik (wokalista) poznał Stephena Kleina (gitarzysta) w "Marjory Stoneman Douglas High School". Już wtedy zaczęli razem tworzyć muzykę. Nazwa zespołu powstała podczas gdy Jordan i Steven pracowali w restauracji "Red Lobster". Jak to Jordan stwierdził - Jak wymyśliliśmy nazwę? Napisaliśmy ją na serwetce. Wydaje mi się, że wsadziliśmy coś z piosenki zespołu Get Up Kids "A Newfound Interest in Massachusetts". Następnie zaprosili do wspólnej gry basistę Iana Grushkę, który wcześniej grał w zespole o nazwie "Inner City Kids". Pierwsze próby odbywały się w garażu Iana. Następnie uzupełnili skład o perkusistę Joe "Taco Joe" Moreno. Wkrótce potem, Chad Gilbert, były wokalista Shai Hulud, dołączył do nich na gitarę zamykając kwintet.

Zespół nagrał swoją debiutancką EP-kę "It's All About Girls" w 1997 roku w mieszkaniu przyjaciela, która była kolportowana przez niezależną wytwórnię Fiddler Records. Współpraca z Moreno nie układała im się jak najlepiej. Chad stwierdził w wywiadzie dla Alternative Press, że perkusja na EP-ce była źle zagrana. Wkrótce Moreno został zastąpiony przez obecnego perkusistę Cyrusa Bolooki. Po ustabilizowaniu składu NFG wyruszyli w trasę na wschodnie wybrzeże i szybko sprzedali cały nakład EP-ki. Undergroundowy sukces zespołu przyciągnął uwagę wytwórni płytowej Eulogy Recordings co zaowocowało podpisaniem umowy i zwiększeniem dystrybucji ich muzyki.

Po sukcesie "It's All About Girls", zespół nagrał swój debiutancki album "Nothing Gold Can Stay" (1999). Początkowo sprzedawali go z jednostronną wkładką podczas koncertów wspierających grupę NOFX. Richard Reines, współzałożyciel Drive-Thru Records bacznie obserwując ich dokonania, spotkał się z zespołem i zaproponował współpracę. NFG podpisali w pięcioosobowym składzie umowę z Drive-Thru na 5.000 $ za licencję Nothing Gold Can Stay, która sprzedała się w ponad 300.000 egzemplarzy.

W 2009 Nothing Gold Can Stay została okrzyknięta mianem "10 Classic Albums of '99" na łamach Alternative Press.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hit or Miss	New Found Glory	06.2001	58[2]	-	MCA 1558232	[written by New Found Glory][produced by Neal Avron]
My Friends Over You	New Found Glory	08.2002	30[3]	85[6]	MCA MCSXD 40286	[written by Cyrus Bolooki/Chad Gilbert/Ian Grushka/Steve Klein/Jordan Pundik][produced by Neal Avron]
Head on Collision	New Found Glory	10.2002	64[2]	-	MCA MCSTD 40298	[written by Cyrus Bolooki/Chad Gilbert/Ian Grushka/Steve Klein/Jordan Pundik][produced by Neal Avron]
All Downhill from Here	New Found Glory	06.2004	58[2]	-	Geffen 9862523	[written by New Found Glory][produced by Neal Avron]
Failure's Not Flattering (What's Your Problem)	New Found Glory	09.2004	67[2]	-	Geffen MCSTD 40380	[written by New Found Glory][produced by Neal Avron]
I Don't Wanna Know	New Found Glory	02.2005	48[2]	-	Geffen 2103972	[written by New Found Glory][produced by Neal Avron]
Kiss Me	New Found Glory	02.2008	118[2]	-	Drive Thru/MCA	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
New Found Glory	New Found Glory	05.2001	136[8]	107[21]	Drive-Thru 112 338 [US]	[gold-US][silver-UK][produced by Neal Avron]
Sticks and Stones	New Found Glory	06.2002	10[11]	4[39]	MCA 1129452	[gold-US][silver-UK][produced by Neal Avron]
Catalyst	New Found Glory	05.2004	27[4]	3[18]	Geffen 9862440	[gold-US][produced by Neal Avron]
Coming Home	New Found Glory	10.2006	86[2]	19[5]	Geffen 1706452	[produced by Thom Panunzio, New Found Glory]
From the Screen to Your Stereo	New Found Glory	02.2008	193[1]	43[2]	Drive Thru/MCA	[produced by Jeremy Staska, New Found Glory]
Not Without a Fight	New Found Glory	03.2009	83[2]	12[4]	Epitaph 270082	[produced by Mark Hoppus]
Radiosurgery	New Found Glory	10.2011	142[1]	26[2]	6131 Records 6131036 [US]	[produced by Neal Avron]
Resurrection	New Found Glory	10.2014	74[1]	25	Hopeless HR 8092	[produced by Paul Miner, New Found Glory]
Makes Me Sick	New Found Glory	05.2017	55[1]	40	Hopeless HR 23502	[produced by Aaron Sprinkle]

Joanna Newsom

Joanna Newsom (ur. 18 stycznia 1982r w hrabstwie Nevada w Kalifornii) - amerykańska wykonawczyni, łącząca śpiewanie z graniem na harfie.
Jej twórczość charakteryzuje się dojrzałą liryką kontrastującą z pogodnym, niewinnym stylem śpiewania. Połączenie młodego, kobiecego charakteru z tajemniczym dźwiękiem harfy powoduje, że Joanna Newsom zaliczana jest do najbardziej niezwykłych i rozwojowych wykonawców.

Artystka ma także unikatowe podejście do tekstów - raczej nieliniowych bajkowych opowieści niż typowych refrenów i zwrotek. Zawdzięcza to swojej pasji do języka angielskiego: zanim zawodowo zajęła się muzyką, zamierzała zostać nauczycielką albo dziennikarką literacką.

W styczniu 2010 wytwórnia Joanny, Drag City, ogłosiła tytuł trzeciego albumu artystki i datę jego wydania. Album Have One on Me, zawierający trzy płyty, ukazał się 23 lutego 2010 roku. Został nagrany w Tokio w 2009 roku i ma zawierać między innymi te piosenki: "Ribbon Bows", "Autumn", "In California" i "Jack the Rabbit".

Na oficjalnej stronie wytwórni znajduje się utwór "'81", udostępniony do darmowego pobrania, a także okładka albumu i informacja, że składa się on z trzech płyt CD.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ys	Joanna Newsom	11.2006	41[2]	134[1]	Drag City DC 303	[produced by Joanna Newsom ,Van Dyke Parks]
Have One on Me	Joanna Newsom	03.2010	28[3]	75[4]	Drag City DC 390	[produced by Joanna Newsom ]
Divers	Joanna Newsom	11.2015	10[3]	30[1]	Drag City DC 561	[produced by Joanna Newsom, Noah Georgeson]

Jason Newsted

Jason Curtis Newsted (ur. 4 marca 1963r w Battle Creek, Michigan - amerykański basista i gitarzysta, były członek thrashmetalowych zespołów: Metallica oraz Flotsam and Jetsam. W latach 2012–2014 tworzył w ramach projektu Newsted, natomiast od 2016 roku występuje w grupie The Chophouse Band.

Newsted jest potomkiem Niemców z Badenii. Zanim związał się z Metalliką, był basistą w formacji Flotsam and Jetsam w latach 1982-1986. Pierwszą gitarę basową dostał w wieku trzynastu lat. Do Metalliki dołączył w 1986, po tragicznej śmierci Cliffa Burtona. Nagrał z zespołem osiem płyt do 2001 roku, w którym odszedł od grupy - jak podawał powodem było zmęczenie psychiczne i fizyczne grą z Metalliką. W tym czasie udzielał się również w zespole Spastik Children. 4 kwietnia 2009 roku wystąpił wraz z Metalliką podczas gali wprowadzenia zespołu do Rock and Roll Hall of Fame.

Po odejściu z Metalliki na rynek trafiła kompilacja dwóch archiwalnych materiałów Newsteda. Jednym z nich były nagrania projektu IR8 - wspólnego dzieła Newsteda, Devina Townsenda i Toma Huntinga z Exodus, drugim zaś była Sexoturica - połączone siły Metalliki, Sepultury i Exodus -oprócz Huntinga i Newsteda udziela się tu również Andreas Kisser. Oba materiały powstały w połowie poprzedniej dekady.

W 1998 roku współpracował z brazylijską formacją Sepultura, a w 2003 z Ozzym Osbourne’em.

W roku 2002 dołączył do zespołu EchoBrain, z którym nagrał ich debiutancki album. Z zespołu odszedł już przed wydaniem drugiego albumu.

Jason okresowo grał z grupą Voivod w latach 2002-05, do czasu dwuletniej przerwy zespołu (spowodowanej śmiercią gitarzysty). Grał partie basowe w albumie Infini z 2009 roku, jednak nie był już członkiem zespołu.

W okresie 1996 do 2002, wciąż należąc do Metalliki, grał we własnym zespole Papa Wheelie. Zespół doczekał się studyjnych wersji utworów - wydane zostały minialbumy: Live Lycantrophy i Unipsycho. Grupa została reaktywowana w 2011 roku.

W 2006 roku muzyk wziął udział w reality show Rock Star: Supernova emitowanym na antenie stacji telewizyjnej CBS. Newsted wraz z uczestnikami audycji gitarzystą Gilby Clarkiem, perkusistą Tommy'm Lee, wokalistą i gitarzystą Lukasem Rossim utworzył zespół pod nazwą Rock Star Supernova. Muzyk nagrał wraz z grupą jedyny album tejże formacji- Rock Star Supernova, który trafił do sprzedaży w 2006 roku. Rok później Newsted opuścił zespół.

W 2013 roku z zespołem Newsted wydał minialbum zatytułowany Metal oraz album Heavy Metal Music.
W październiku 2012 roku ożenił się ze swoją długoletnią partnerką, malarką Nicole Leigh Smith.

Albums

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

UK

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Heavy Metal Music

Jason Newsted

08.2013

132[3]

15[4]

17[4]

-

-

20[2]

42[4]

-

Epic 88883755922

-

Nile

Nile - amerykańska grupa muzyczna wykonująca brutal/technical death metal. W sferze tekstów i muzyki porusza tematykę starożytnego Egiptu i Mezopotamii. Zespół powstał 1993 roku w Greenville w Karolinie Południowej z inicjatywy gitarzysty Karla Sandersa występującego wcześniej w grupie Morriah, basisty Chiefa Spiresa oraz perkusisty Pete’a Hammoura.
Nazwa zespołu bezpośrednio odnosi się do afrykańskiej rzeki Nilu. Do 2012 roku zespół wydał siedem albumów studyjnych pozytywnie ocenianych zarówno przez fanów jak i krytyków muzycznych. Zespół jest chwalony za wirtuozerię i technikę gry na instrumentach oraz rozwój muzyki deathmetalowej. Lider zespołu Karl Sanders zajął 4. miejsce w rankingu najlepszych deathmetalowych muzyków stworzonym przez „Decibel Magazine”. Zespół dał szereg koncertów na całym świecie i uczestniczył w licznych festiwalach: Wacken Open Air, Most of Evil Festival, Eindhoven Metal Meeting, Summer Breeze, Ozzfest, Graspop Metal Meeting, Tuska Open Air i Brutal Assault.


Zespół powstał 1993 roku w Greenville z inicjatywy gitarzysty Karla Sandersa występującego wcześniej w grupie Morriah, basisty Chiefa Spiresa oraz perkusisty Pete’a Hammoura. W 1994 roku grupa zrejestrowała swoje pierwsze demo zatytułowane Nile. Rok później grupa podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią muzyczną Anubis Records nakładem której tego samego roku ukazał się jej pierwszy minialbum pt. Festivals of Atonement. W 1996 roku grupa zarejestrowała kolejne demo zatytułowane Ramses Bringer of War, które rok później pod tym samym tytułem ukazało się jako minialbum.

W 1998 roku zespół podpisał kontrakt z Matthew Jacobsonem - właścicielem amerykańskiej wytwórni Relapse Records. Na mocy porozumienia 28 kwietnia tego samego roku ukazał się jej debiutancki album zatytułowany Amongst the Catacombs of Nephren-Ka. Na płycie ukazał się m.in. utwór „Beneath Eternal Oceans of Sand” inspirowany opowiadaniem The Outsider amerykańskiego pisarza H.P. Lovecrafta. Gościnnie w sesji nagraniowej wzięli również udział Gyuto Drukpa (inkantacje) oraz Drilbu Dungkar (flety, gongi). Rok później nakładem wytwórni Hammerheart Records ukazała się kompilacja pt. In the Beginning zawierająca nagrania pochodzące z minialbumów Ramses Bringer of War oraz Festivals of Atonemen.

W 2000 roku zespół rozpoczął proces rejestracji albumu Black Seeds of Vengeance. W nagraniach poza członkami zespołu wzięli również udział perkusista Derek Roddy, który według doniesień zespołu zrealizował większość śladów perkusyjnych na płycie; instrumentalista Mostafa Abd el Aziz (arghul), wokaliści Aly et Maher el Helbney, Mohammed el Hebney (inkantacje) oraz członek nowojorskiej grupy muzycznej Immolation Ross Dolan, wspomniany Derek Roddy, Gary Jones, Scott Wilson, Bob Moore i Boz Porter. Wydawnictwo ukazało się 5 września tego samego roku. W 2001 roku do zespołu dołączył basista Jon Vesano, który zastąpił Chiefa Spiresa.

 20 sierpnia 2002 roku ukazał się trzeci album zespołu pt. In Their Darkened Shrines z tradycyjnymi dla zespołu tekstami inspirowanymi tematyką starożytnego Egiptu i książką The Nameless City autorstwa Howarda Phillipsa Lovecrafta. Gościnnie podczas sesji nagraniowej zaśpiewał Mike Breazeale. Wydany nakładem Relapse Records album powstał w The Sound Lab Studios we współpracy z producentem Bobem Moore’em. Karl Sanders o realizacji płyty: „Powiedziałbym, że tym razem było o wiele łatwiej, niż podczas pracy nad „Black Seeds Of Vengeance”. Przed nagraniem tej płyty ludzie mówili nam: Nigdy nie uda wam się nagrać tak dobrej płyty, jak „Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka, i tym podobne brednie. Wtedy odczuwaliśmy o wiele większą presję. Tym razem tak nie było. Mamy nowych dwóch nowych ludzi w zespole i atmosfera jest luźniejsza, czujemy się bardziej zrelaksowani. Podchodzimy do wszystkiego z większą swobodą”.

W ramach promocji płyty zostały nagrane również dwa teledyski do utworów „Execration Text” i „Sarcophagus” w reżyserii Darrena Doanea. W ramach promocji wydawnictwa zespół odbył trasę koncertową w Stanach Zjednoczonych w której wzięły udział także Arch Enemy, Hate Eternal i Origin. W 2003 roku ponownie w Stanach Zjednoczonych zespół zagrał szereg koncertów wraz z Kreator, Vader, Amon Amarth i Goatwhore. W grudniu 2004 roku w Sound Lab Studios grupa rozpoczęła proces nagraniowy czwartego albumu Annihilation of the Wicked nad którym prace zakończono w styczniu 2005 roku. Płyta została nagrana z pochodzącym z Grecji perkusistą George’em Kolliasem występującym w grupie Nightfall, który zastąpił Tonyego Laureano oraz gościnnym udziałem Mike’a Brezealea, który wykonał inkantacje w utworze „Chapter of Obeisance”. Album ukazał się 24 maja 2005 roku nakładem Relapse Records. W ramach promocji do utworu pt. „Sacrifice Unto Sebek” został zrealizowany teledysk w reżyserii Chada Rullmana. Karl Sanders o pracach w studiu nagraniowym: „Mamy już za sobą nagrywanie gitar, basu i wokali oraz kilku dodatkowych instrumentów. Sesja z Neilem Kernonem i Bobem Moore’em była krańcowo wyczerpująca. Podczas tych kilkunastu dni, każdej doby pracowaliśmy po 14-16 godzin. Następny krok to miksy w chicagowskim studiu Rax Trax. Na ten etap przewidzieliśmy dziesięć dni, raz jeszcze z Neilem Kernonem na konsoletą”. Również w 2005 roku z zespołu odszedł basista Jon Vesano, który poświęcił się pracy zawodowej uniemożliwiającej koncertowanie. Muzyka zastąpił dziwiętnastoletni wówczas Joe Payne. Uprzednio anonsowanym zastępcą Vesano miał być ówczesny basista i wokalista Morbid Angel - Steve Tucker. Tego samego roku muzycy podpisali kontrakt płytowy z wytwórnią muzyczną Nuclear Blast.

W lutym 2007 roku w Sound Lab Studios w Karolinie Południowej ponownie we współpracy z producentem Neilem Kernonem zespół przystąpił do realizacji piątego albumu Ithyphallic. 10 lipca tego samego roku ukazała się druga kompilacja zespołu zatytułowana Legacy of the Catacombs wydana nakładem Relapse Records w ramach wywiązania się z kontraktu płytowego. Płyta Ithyphallic ukazała się 17 lipca w Stanach Zjednoczonych oraz trzy dni później w Europie, jego premiera zaś została poprzedzona singlem Papyrus Containing the Spell to Preserve Its Possessor Against Attacks from He Who Is in the Water do tytułowego utworu w ciągu trzydniowej sesji zdjęciowej został zrealizowany teledysk w reżyserii Juana „Punchy” Gonzaleza. Album sprzedał się w nakładzie 4600 egzemplarzy w przeciągu tygodnia od dnia premiery w Stanach Zjednoczonych. Perkusista zespołu George Kollias o wydawnictwie wyraził się w następujący sposób: „Posługując się muzyczną terminologią, mogę powiedzieć, że na tym albumie podziały czasowe są po prostu szalone, a tempa niebywale różnorodne. Dlatego też jest tak bardzo techniczne. Mimo to nie zapomnieliśmy o czytelnych strukturach utworów, tak aby każdy z nich miał swój klimat. Dużej jakości tej płyty nie da się zaprzeczyć. Mamy tu zarówno partie szaleńczo szybkie, jak i olbrzymie, epickie pasaże- rzeczy, które od zawsze można znaleźć na albumach Nile. Tym razem są one po prostu lepiej wykonane”.

Grupa promowała album podczas objazdowego festiwalu Ozzfest. Natomiast w grudniu 2007 roku. Na przełomie marca kwietnia zespół dał szereg koncertów w Stanach Zjednoczonych wraz z Unexpect, Suicide Silence i The Faceless. Następnie odbył europejską trasę koncertową wraz z Grave i Belphegor. W 2009 roku ukazał się szósty album zespołu zatytułowany Those Whom the Gods Detest. Okładkę wydawnictwa przygotował Michał „Xaay” Loranc. Nagrania zarejestrowano w Greenville w Karolinie Południowej. Natomiast partie perkusji we florydzkim studiu Mana we współpracy z producentem muzycznym Erikiem Rutanem, również gitarzystą zespołu Hate Eternal. W przeciągu tygodnia od dnia premiery płyta sprzedała się w nakładzie 3500 egzemplarzy. W ramach promocji płyty zespół odbył europejską trasę koncertową. Występy Nile poprzedziły grupy Grave, Krisiun, Ulcerate, Corpus Mortale i Hackneyed.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
In Their Darkened Shrines	Nile	09.2002	179[1]	-	Relapse RR 6542	[produced by Bob Moore]
Annihilation of the Wicked	Nile	06.2005	186[1]	-	Relapse RR 6630	[produced by Neil Kernon]
Ithyphallic	Nile	08.2007	139[1]	162[1]	Nuclear Blast NB 1721	[produced by Neil Kernon]
Those Whom the Gods Detest	Nile	11.2009	-	160[1]	Nuclear Blast NB 2224	[produced by Neil Kernon]
At the Gate of Sethu	Nile	07.2012	196	131[1]	Nuclear Blast NB 2818	[produced by Neil Kernon]
What Should Not Be Unearthed	Nile	08.2015	-	88	Nuclear Blast NB 3334	[produced by Neil Kernon]

Nivea

Nivea (właściwie Nivea Nash , ur. 24 marca 1982r w Atlancie w stanie Georgia jako Nivea Hamilton ) to amerykańska piosenkarka R & B.

W 2001 roku Nivea wydała swój debiutancki album "Nivea" w Jive Records . Na płycie pojawiły się dwa mniej lub bardziej udane single: "Do not Mess With The Radio" i tytuł "Do not Mess With My Man" nagrane razem z grupą R & B Jagged Edge , bardziej popularne wśród stacji radiowych niz na listach bestsellerów. Ze względu na wielki sukces drugiego singla w USA były również wydane nagrania "Run Away" i "Laundromat", duet z  R. Kelly .

W kwietniu 2005 r. nastąpiła długa twórcza przerwa po albumie Complicated , która pozostała w związku z ciążą Nivei i ograniczonymi kampaniami promocyjnymi, ale znacznie poniżej oczekiwań. Podczas gdy sprzedaż w USA nadal można było promować dzięki singlowi "Okay" wyprodukowanemu przez Lil Jona , promocja została całkowicie zniesiona na całym świecie (również w Niemczech). Odpowiednie mierne wyniki sprzedaży nie były pozbawione konsekwencji: po kilku sporach Nivea rozwiązała pod koniec 2005 roku kontrakt z Jive Records. W rezultacie nie wydano dwóch planowanych singli "Parking" i "Complicated".

W 2006 roku Nivea zakończyła pracę nad swoim trzecim albumem Animalistic , który został wyprodukowany przez jej ówczesnego męża, The-Dream i Bryana Michaela Coxa. Ponadto T-Pain i raper Pitbull przyczynili się do powstania piosenek.

W 2010 roku wydała singiel zatytułowany "Love Hurts", w którym rapował Lil 'Wayne. W tym samym roku pojawiła się na kilku mixtape'ach, w tym Sir Will ("It Only Hurts Forever") i Rasheeda ("Surprise" "Say Something Remix").

Później ogłosiła, że ​​wyda akustyczną EPkę pod tytułem Nivea: Undercover i na początku 2011 roku premierę pierwszego singla seta, coveru hitu Sade "Stronger Than Pride". We wrześniu 2011 roku EPka została wydana niezależnie. Współpracowała również z George Reefah na singlu "Bump"  .

W 2012 roku ogłosiła prace nad swoim czwartym studyjnym albumem, zatytułowanym "Purple Heart", który został wydany w maju. W następnym roku zmieniła nazwę albumu na Nivea Revealed i ogłosiła nowy singiel "Loud Blunt", który został wydany w listopadzie 2013 r. 

W październiku 2015 roku Nivea ujawniła, że ​​będzie wydawać jednocześnie dwa albumy za pośrednictwem własnej wytwórni. Jednym z projektów będzie The Randy Watson Collection , który będzie akustyczną płytą .  Drugi projekt będzie nosił tytuł " Mirrors" i będzie albumem rytmicznym i bluesowym o miejskim wydźwięku.

Na początku 2018 roku ogłosiła, że ​​pracuje z "Wash House Entertainment". Współpracowała z Snypą przy piosence "This Way", która ukazała się w styczniu.  W kwietniu zapowiedziała i wydała swój nowy singiel "Circles" w Atlanta. 

29 września 2018 roku wydała singiel Circles .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Danger (Been So Long)	Mystikal featuring Nivea	03.2001	28[3]	14[20]	Jive 42 860	[written by Michael Tyler, The Neptunes][produced by The Neptunes][1[1][30].R&B Chart]
Don't Mess with the Radio	Mystikal featuring Nivea	08.2001	-	90[3]	Jive 42 902	[written by C. Barnett, M. Etheridge, R. Murray, R. Wade, J. Williams, P. Brown, B. Bennett][produced by Organized Noise, Swift C][85[7].R&B Chart]
Run Away (I Wanna Be with U)	Nivea featuring Pusha T of Clipse	05.2002	48[2]	-	Jive 9253362 [UK]	[written by Nivea Hamilton, Terrence Thornton, Chad Hugo, Pharrell Williams][produced by The Neptunes]
Don't Mess with My Man	Nivea featuring Brian & Brandon Casey	08.2002	41[2]	8[36]	Jive 40 041	[written by Bryan-Michael Cox, B. Casey][produced by Bryan-Michael Cox][25[32].R&B Chart]
Laundromat	Nivea	02.2003	33[2]	58[9]	Jive	[written by R. Kelly][produced by R. Kelly][20[20].R&B Chart]
You Like It Like That	Nivea featuring Rasheeda	09.2004	-	-	Jive 65 066	[written by D. Castillo, J. Tapp, T. Grey][produced by P.I.M.P. of G.A.M.E. Productions][86[3].R&B Chart]
Okay	Nivea featuring Lil Jon and YoungBloodZ	12.2004	-	40[21]	Jive 66 686	[written by Jeffrey Grigsby, Jonathan Smith, Nivea Hamilton, Sean Paul Joseph, Terius Nash, Traci Hale][produced by Lil Jon][20[20].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Nivea	Nivea	12.2002	-	80[18]	Jive 41 746	[produced by Nivea,Brian Michael Cox, R. Kelly, Ted Bishop ,The Neptunes ,Leslie Brathwaite, Organized Noise, Swift C, Poli Paul]
Complicated	Nivea	05.2005	-	37[6]	Jive 67 156	[produced by Nivea, The-Dream, Lil Jon, Jermaine Dupri, Bryan-Michael Cox, R. Kelly, Nastacia Kendall, Larry Campbell]

Niska

Niska , pseudonim Stanislasa Dinga Pinto , francuskiego rapera pochodzącego z Évry en Essonne , urodzony  6 kwietnia 1994 r  w Villeneuve-Saint-Georges .

Niska urodził  się 6 kwietnia 1994 r. w Villeneuve-Saint-Georges  z rodziców Kongijczyków ,  dzieciństwo spędziła w dzielnicy Champtier-du-Coq w Évry  . Jego pseudonim pochodzi od jego prawdziwego imienia Stanislaw, skróconego jako Stani.
W 2010 roku, mając zaledwie 16 lat, został ojcem małego chłopca  .

W czerwcu 2014 roku opublikował swój pierwszy klip Guévarache i zyskał rozgłos w 2015 roku dzięki tytułom Allô Maître Simonard , Carjack Chiraq i Freestyle PSG na YouTube   z 79 milionami wyświetleń w 2018 roku.

W 2015 roku Niska współpracował  z Master Gims przy piosence Sapés comme jamais , wydanej w sierpniu 2015 roku, co czyni ją znaną w całym kraju. 

2 października 2015 r , wydał swój pierwszy mixtape Charo Life  .

Jego debiutancki album Zifukoro , wyprodukowany przez DJ Bellek   , został wydany 3 czerwca 2016 roku  . Współpracuje z Booba , Master Gims , Gradur 10 i SCH . Kiedy wyszedł, natychmiast zajął  pierwsze miejsce na francuskim rynku . Album uzyskał status Złotej Płyty 3 miesiące po jego wydaniu  .

20 czerwca 2016 r , freestyle o nazwie Couvre feu jest publikowany na kanale OKLMofficial YouTube, gdzie towarzyszą mu Kalash , Damso i Booba  .

W tygodniu z 28 lipca 2017 r. jego nagranie  Réseaux osiąga najwyższe miejsce w rankingu Top Singles we Francji, gdzie pobije rekord długowieczności, który będzie trwał 11 kolejnych tygodni .
Jego drugi album Commando , wydany 22 września 2017 r. przy współpracy z Boobą, MHD, Skaodi i Nk.F. Album jest certyfikowany złotem tydzień po wydaniu, a następnie platyną w drugim tygodniu działalności.

Z okazji zorganizowania przez burmistrza Ivry-sur-Seine darmowego koncertu w czerwcu 2018 r. komunistyczny burmistrz miasta jest zszokowany niezwykle brutalnymi tekstami o kobietach niektórych piosenek ze starego repertuaru artysty  .

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Gros bonnets	Niska feat. Madrane	07.2015	80[7]	2[22]	1[16]	-	-	6[19]	-	-	-	[written by Heytam,Niska,Madrane]
Sapés comme jamais	Maître Gims feat. Niska	09.2015	3[123]	-	-	-	-	-	-	-	Wati B / Jive	[written by Maître Gims,Niska,Dany Synthé]
Ochoa	Niska	09.2015	74[6]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Therapy,Niska]
Matuidi Charo (PSG)	Niska feat. Rako, Brigi, Trafiquinte & Madrane	09.2015	34[17]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Rako,Brigi,Trafiquinte,Madrane,Yoroglyphe]
Philly	Gradur feat. Niska	11.2015	138[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Gradur]
Maître chien	Niska	02.2016	191[2]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Jsuis dans l'truc (Freestyle)	Niska	03.2016	78[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Zifukoro	Niska	04.2016	120[2]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,DJ Bellek]
Mustapha Jefferson	Niska	05.2016	111[9]	-	-	-	-	-	-	-	Millenium / Barclay	[written by Niska,DJ Bellek]
M.L.C	Niska feat. Booba	06.2016	46[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,DJ Bellek,Booba]
L'ennemi	Niska feat. Kalash & Skaodi	06.2016	182[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Kalash,Niska,Skaodi,DJ Bellek]
Elle avait son djo	Niska feat. Maître Gims	06.2016	9[9]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Maître Gims,Niska,Jo A]
Mauvais payeur	Niska feat. Sch	06.2016	128[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Sch,Niska,DJ Bellek]
Cala boca	Niska feat. Gradur	06.2016	136[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Gradur,Niska,DJ Bellek]
Italia	Niska	06.2016	138[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,DJ Bellek]
Elle a mal	Ninho feat. Niska	10.2016	196[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Ninho,Izii Tiime,Blackstarz]
Commando	Niska	12.2016	37[2]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Walou	Keblack feat. Niska	02.2017	118[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
B.O.C	Niska	03.2017	35[6]	-	-	-	-	-	-	-	Talent Factory / Millenium / Capitol 00602557533255	[written by Niska,Stijco]
J'suis dans l'baye	Niska	04.2017	81[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Chasse à l'homme	Niska	05.2017	71[7]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
Réseaux	Niska	07.2017	3[43]	23[29]	41[10]	-	-	-	-	-	Talent Factory / Millenium / Capitol 1255131102	[written by Le Motif,Niska,Pyroman,Heezy Lee]
En leuleu	Sadek feat. Niska	07.2017	150[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Versus	Niska feat. MHD	09.2017	35[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Dany Synthé,MHD]
Tuba Life	Niska feat. Booba	09.2017	8[25]	29[2]	-	-	-	-	-	-	-	[written by Booba,Niska,DJ Ken]
Favelas	Niska feat. Skaodi	09.2017	96[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Pyroman]
Story X	Niska	09.2017	32[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Christopher Ghenda]
La wewer	Niska	09.2017	65[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
Ah bon?	Niska	09.2017	45[4]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
Medellín	Niska	09.2017	16[6]	30[4]	-	-	-	-	-	-	Talent Factory / Millenium / Capitol	[written by Niska,Christopher Ghenda]
Salé	Niska	09.2017	21[23]	62[6]	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Pyroman]
Snapchat	Niska	09.2017	47[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
Twerk dans l'binks	Niska	09.2017	92[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
H&M	Niska	09.2017	86[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Christopher Ghenda]
D.M.B	Niska	09.2017	163[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
Amour X	Niska	09.2017	40[4]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Double X]
Koussi koussa	Kalash feat. Niska	10.2017	35[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Niska,Kalash ]
Sous contrôle	Dadju feat. Niska	12.2017	59[4]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Dadju,Niska,Seysey]
Ça va aller	Booba feat. Niska & Sidiki Diabaté	12.2017	40[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Booba,Sidiki Diabaté]
Country	Niska	04.2018	64[7]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Tommy Beats,Niska]

Albums

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	UK	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Charo Life	Niska	10.2015	3[13]	-	-	-	-	-	-	-	Millenium / Barclay 475 292 9	-
Zifukoro	Niska	06.2016	3[16][platinum]	37[1]	-	-	-	-	-	-	Barclay 4792347	-
Commando	Niska	09.2017	3[44][diamond]	6[4]	-	-	88[3]	-	-	-	Talent Factory / Millenium / Capitol 5793673	-