Babyface

Babyface , a właściwie Kenneth Edmonds urodził się w Indianapolis, 10 kwietnia 1959 roku. W młodości nie interesował się za bardzo śpiewaniem, gdyż On tylko pisał teksty. Nawet w jednym z wywiadów dla gazety TIME wspominając swoją młodość wypowiedział takie słowa: "Moim marzeniem było wykonywanie moich tekstów przez mojego idola Stevie Wonder`a". Uważał On że nie jest odpowiednim piosenkarzem dla muzycznego świata, i aby się przemóc do swojego głosu musiał czekac równe 30 lat, gdyż wtedy wyszedł jego pierwszy solowy album. Przed wydaniem swojego pierwszego projektu, Babyface miał jednak pewne podłoże muzyczne. W latach 80-tych, wraz z przyjacielem Antonio Reid`em, założył w Cincinnati zespół o nazwie Deele. Babyface zajmował się w nim jedynie muzyką i nie udzielał w nim swego głosu.
Zespół Midnight Star, był tym który wspomógł amatorską kapelę przedstawiając ją szefowi wytwórni płytowej Solar Records. Dick Griffey (szef wytwórni), był zachwycony chłopakami i od 1987 roku, Babyface zaczął tworzyć muzykę dla takich wykonawców jak Sheena Easton ,Pebbles, Paula Abdul i innych...
Edmonds chyba był skazany na śpiewanie, gdyż już rok później zaczął pracę nad swoim debiutem wokalnym i w 1989 roku ukazał się Tender Lover, pierwszy solowy album Babyface `a. Projekt szybko osiągnął sukces, sprzedając się w ponad 2 milionowym nakładzie i stał się najlepszym albumem wczesnego R&B; początku lat 90-tych. Zapewnił On również wokaliście miejsce na podium dla najlepszych wokalistów R&B;/Soul. Albumem Tender Lover pokazał, że jest wrażliwym romantykiem i spełnionym kochankiem.
Niespełna dwa miesiące po sukcesie Tender Lover , ukazał się kolejny album pt. Lovers. Może nie był On już tak świetny jak Tender Lover , ale nadal pokazaywał kto jest najlepszy w muzyce R&B;/Soul, wczesnych lat 90-tych. To że Lovers nie był taki dobry jak jego poprzednik nieznaczyło jednak że był albumem słabym bowiem single takie jak Whip Appeal i It's No Crime były w pierwszej dziesiątce najlepszych utworów R&B; i przebojów muzyki pop . Zawsze były one podstawą wszelkich miejskich audycji radiowych.
Kolejnym albumem gwiazdora był A Closer Look, który okazał się największą porażką z wszystkich płyt jakie do tej pory wydał Babyface. Wszystko stało się tak dlatego że pojawiła się na nim spora już partia materiału, która promowana była już na wcześniejszych płytach wokalisty. Na szczęście retuszem był kolejny już czwarty album For The Cool In You , który ukazał się w sierpniu 1993 roku. Szybko uzyskał status platynowej płyty i stał się najlepszym albumem R&B;/Soul roku 1993 roku.
Przez kolejne 3 lata Babyface cieszył się sukcesem For The Cool In You, i nie wydawał żadnych konkretnych pozycji. On wspomagał produkty Madonny oraz takie grupy jak After 7, Boyz II Men, oraz Az Yet. Właśnie z tą ostatnią odniósł największy sukces bowiem debiutancka płyta grupy Az Yet , stała się największym odkryciem roku 1996. Również w tamtym roku na półkach sklepowych ukazała się kolejna pozycja Babyface`a - The Day. To był wspaniały produkt, choć niewiadomo dlaczego nie przyciągnął on rzeszy fanów. The Day ze swoimi hitami Everytime I Close Me Eyes, oraz How Long, How Come , spodobał się jednak krytykom, gdyż uzyskał  najwyższe noty z możliwych.
Kolejnem produktem był Kenny "Babyface" Edmonds & Manchild. Opinie na temat tego albumu również były klarowne, dosłownie mówiąc takie do jakich przyzwyczaił nas już Babyface. Projekt był o tyle ciekawy że został on wspólnie skonstruowany z grupą Manchild , która jednak nie była niewiadomo jakim cudem. Wprawdzie wydali oni hitowy album Especially for You, ale to był jedyny album na jaki stać było kapelę.
Miesiąc po ukazaniu się Kenny "Babyface" Edmonds & Manchild , ukazała się płyta, której główną ideą był koncert w Nowym Jorku w 1997 roku. MTV Unplugged NYC 1997 tak brzmiała cała nazwa albumu. Jeszcze przed świętami 1998 roku ukazała się świąteczna płyta Babyface`a, przy której bawiła się na wigilię cała Ameryka. Album Christmas With Babyface uzyskał bardzo wysokie noty i był właśnie stworzony w takiej atmosferze, że przyciągnął On do siebie dosłownie wszystkich. Album kupowiali ludzie od przedszkolaków aż po wiek emerycki. Sukces płyty był zniewalająco wielki.
Po Christmas With Babyface , znów podobnie jak przed laty, fanom przyszło czekać na kolejny produkt Babyface`a około 3 lat. Face2Face, to do tej pory ostatni produkt już 42 letniego wokalisty. Tym albumem wokalista uświadomił że jest królem muzyki R&B;/Soul. Face2Face był największym do tej pory sukcesem piosenkarza. Album podobnie jak prawie wszystkie poprzednie produkcje uzyskał możliwie największe noty krytyków.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lovers/Take Your Time	Babyface	04.1987	-	-	Solar 70004	[written by Babyface, L.A., Dee, Kayo][produced by L.A., Babyface][42[11].R&B Chart]
I Love You Babe	Babyface	06.1987	-	-	Solar 70009	[written by Babyface][produced by L.A., Babyface][8[16].R&B Chart]
Mary Mack	Babyface	12.1987	-	-	Solar 70016	[written by Dee, Kayo, Babyface][produced by L.A., Babyface][29[16].R&B Chart]
If We Try	Babyface	04.1988	-	-	Solar 70022	[written by Babyface, T. Coates, Lynelle E.][produced by L.A., Babyface][65[9].R&B Chart]
It' s no crime	Babyface	08.1989	-	7[18]	Solar 68 966	[1[2][19].R&B; Chart][written by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface]
Tender lover	Babyface	11.1989	86[2]	14[17]	Solar 74 003	[1[1][17].R&B; Chart][written by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface]
Whip appeal	Babyface	02.1990	-	6[18]	Solar 74 007	[written by Babyface, P.Smith][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface][2[16].R&B Chart]
My kinda girl	Babyface	06.1990	-	30[13]	Solar 74 515	[written by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface][3[16].R&B Chart]
Give u my heart	Babyface feat Toni Braxton	07.1992	-	29[16]	LaFace 24 026	[written by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons,Bo Watson][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][piosenka z filmu "Boomerang"][2[16].R&B Chart]
Well Alright	Babyface	07.1993	-	-	Epic	[piosenka z filmu "Poetic Justice"][72[1].R&B Chart]
For the cool in you	Babyface	08.1993	-	81[9]	Epic 77 109	[written by Babyface,Daryl Simmons][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][10[20].R&B Chart]
Never keeping secrets/For the cool in you [remix]	Babyface	10.1993	-	15[23]	Epic 77 264	[written by Babyface][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][3[28].R&B Chart]
Lady,Lady	Babyface	01.1994	-	-	Epic	[written by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][68[4].R&B Chart]
Rock Bottom	Babyface	01.1994	50[4]	-	Epic 6601832 [UK]	[written by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][71[1].R&B Chart]
And our feelings/Never keeping secrets	Babyface	03.1994	-	21[20]	Epic 77 394	[written by Babyface,Daryl Simmons][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][8[20].R&B Chart]
When can i see you ?	Babyface	06.1994	35[3]	4[36]	Epic 77 550	[gold-US][written by Babyface][produced by Antonio "L.A." Reid,Babyface,Daryl Simmons][6[27].R&B Chart]
Where is my love?/Starlight,moonlight,candlelight	El DeBarge feat Babyface	10.1994	-	106[8]	Reprise 18 140	[written by Babyface, El DeBarge][19[20].R&B Chart]
Dream away	Babyface & Lisa Stansfield	11.1994	-	109[6]	Fox 10 020	[written by Diane Warren][produced by David Foster][80[7].R&B Chart][piosenka z filmu " The Pagemaster"]
Someone to love	Babyface & Jon B.	04.1995	-	10[30]	Yab Yum 77 895	[gold-US][written by Babyface][produced by Babyface][7[29].R&B Chart][piosenka z filmu "Bad boys"]
Slow jams	Quincy Jones feat Babyface,Portrait ..	04.1996	-	68[9]	Qwest 17 673	[written by Rod Temperton][produced by Quincy Jones][19[20].R&B Chart]
This is for the lover in you	Babyface feat LL Cool J,Howard Hewett ..	10.1996	12[13]	6[20]	Epic 78 443	[platinum-US][written by Howard Hewett, Dana Meyers][produced by Babyface, Samuel J. Barnes, Jean-Claude Olivier, James Todd Smith, Bryce Wilson][2[20].R&B Chart]
Every time i close my eyes/Lady,lady	Babyface	02.1997	13[11]	6[26]	Epic 78 485	[gold-US][written by Babyface][produced by Babyface, Kenny G][5[24].R&B Chart]
How come ,how long	Babyface feat Stevie Wonder	07.1997	10[13]	47[11].Airplay Chart	Epic 6646202 [UK]	[written by Babyface/Stevie Wonder][produced by Babyface][45[10].R&B Chart]
Sunshine	Jay-Z feat Babyface & Foxy Brown	10.1997	25[2]	95[2]	Roc-A-Fella 574 923	[written by Babyface][produced by Antonio "L.A." Reid, Babyface][37[20].R&B Chart]
Reason for Breathing	Babyface	11.2000	-	-	Epic	[59[14].R&B Chart]
What if/Lover and friend	Babyface	09.2001	-	80[15]	Arista 15 034	[written by Kenneth Edmonds][produced by Kenneth Edmonds ,Andre Harrell][28[20].R&B Chart]
There she goes	Babyface	11.2001	-	31[15]	Arista 13 988	[written by Kenneth Edmonds, Chad Hugo, Pharrell Williams][produced by The Neptunes][10[20].R&B Chart]
The Loneliness	Babyface	02.2004	-	-	Arista	[written by Babyface][49[19].R&B Chart]
Sorry for the Stupid Things	Babyface	07.2005	-	-	J Records	[written by Babyface & Daryl Simmons][65[14].R&B Chart]
Grown & Sexy	Babyface	10.2005	-	-	Arista	[written by Babyface & Daryl Simmons][51[20].R&B Chart]
I Need a Love Song	Babyface	11.2008	-	-	Mercury	[written by Babyface , Daryl Simmons, Damon Thomas & Ronnie Walton][53[18].R&B Chart]
Hurt You	Babyface with Toni Braxton	08.2013	-	113	Motown	[33.R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Tender lover	Babyface	07.1989	-	14[61]	Solar 45 288	[3x-platinum-US][produced by L.A. Reid, Babyface]
For the cool in you	Babyface	08.1993	-	16[83]	Epic 53 558	[3x-platinum-US][produced by L.A. Reid, Babyface,Daryl Simmons]
The day	Babyface	11.1996	34[37]	6[46]	Epic 67 293	[2x-platinum-US][silver-UK][produced by Kenneth "Babyface" Edmonds]
MTV Unplugged	Babyface	11.1997	-	106[13]	Epic 68 779	[gold-US][produced by Alex Coletti]
Christmas with Babyface	Babyface	10.1998	-	101[5]	Epic 69 617	[produced by Kenneth "Babyface" Edmonds, Walter Afanasieff]
Collection of his greatest hits	Babyface	11.2000	-	75[7]	Epic 85 132	-
Face 2 face	Babyface	09.2001	-	25[11]	Arista 14 667	[produced by L.A. Reid, Babyface, Mike City, The Neptunes, Megahertz, Tim & Bob, Heavy D, Buckwild, Anthony Nance, Brion James]
Grown & Sexy	Babyface	08.2005	-	10[10]	Arista 70 568	[produced by Babyface, Gregg Pagani, The Underdogs]
Playlist	Babyface	09.2007	-	48[4]	Mercury	[produced by Babyface]
Love, Marriage & Divorce	Babyface with Toni Braxton	02.2014	75[2]	4[17]	Def Jam 3758099 [UK]	[produced by Babyface,Toni Braxton, Antonio Dixon ,The Rascals]
Return of the Tender Lover	Babyface	12.2015	-	39[3]	Def Jam Recordings B0023939	[produced by Babyface,Daryl Simmons]

Los del Mar

0/był krótko działajacym hiszpańskim duetem muzycznym , najbardziej znanym ze swojego przeboju , z 1995 roku coveru piosenki Los del Río " Macarena ", która została dołączona do albumu , Macarena: The Hit Album .

Główny członek, Pedro Castaño, wciąż koncertuje z tą piosenką. Chociaż nie trafiła do Top 40 najlepszych singli w Wielkiej Brytanii  (osiągając   # 43, a wersja Los Del Rio osiągnęła 2), znalazło się na milionowym albumie kompilacji , Now That's What I Call Music! 34 , a także albumie kompilacyjnym Ultimate Dance Party 1997 , a nawet w grze Samba de Amigo .

Specjalizują się w andaluzyjskiej muzyce ludowej , szczególnie sevillanas , najbardziej typowej i lekkiej muzyce Andaluzji .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Macarena	Los del Mar	06.1996	43[7]	71[15]	Critique 15 558	[written by Antonio Romero Monge, Rafael Ruiz]

Los Temerarios

Los Temerarios to meksykańska grupa muzyczna z Fresnillo, Zacatecas założona w 1978 roku przez braci Adolfo Angela i Gustavo Angela oraz ich kuzyna Fernando Angela . W początkowych latach byli znani jako Conjunto La Brisa .

Los Temerarios nagrał ponad 20 albumów i został uhonorowany wieloma nagrodami i nominacjami, które obejmowały dwie nominacje do Grammy , jedną nagrodę Latin Grammy, nagrodę Lifetime Achievement Award od Premio Lo Nuestro oraz kolejną nagrodę Lifetime Achievement Award przyznawaną przez Latin Billboard Music Awards .
Bracia Adolfo (ur. 1963) i Gustavo Ángel Alba (ur. 1968), z Fresnillo, Zacatecas, Meksyk, po raz pierwszy zetknęli się z działalnością muzyczną pod koniec lat 70-tych, kiedy ich ojciec wynajął pokój w ich domu lokalnym grupom potrzebującym miejsce na próby. Kiedy muzycy wychodzili, bracia wkradali się i ćwiczyli melodie. W 1977 roku założyli la Brisa, grając na weselach i imprezach. W 1983 r. Podpisali kontrakt z CBS Mexico i przyjęli  obecną nazwę. Ich wczesna twórczość składała się z ballad , rancheras, good-time cumbias, a nawet corridos. Lokalny autor piosenek Samuel Guzman , który pisał hity dla Los Rehenes , napisał kilka ich wczesnych utworów.

Jednak Los Temerarios nie wywarł większego wpływu na rynek, dopóki nie pojawiła się w latach 80-tych niezależna wytwórnia Disa, z siedzibą w Monterrey. Od tego czasu głos Gustavo przerodził się w słodkie skrzyżowanie pomiędzy Art Garfunkelem i George'em Michaelem , a umiejętności pisania piosenek Adolfo posuwały się naprzód. Sentymentalne ballady "Tu Infame Engaño" ("Twoje niesławne oszustwo"), "Ven Porque Te Necesito" ("Chodź, potrzebuję Cię") i "Sí Quiero Volver" ("Tak, chcę wrócić") ugruntowały ich reputację jako odtwórców dramatycznych melodii i błagalnych, naiwnych tekstów.


Do 1991 roku grupa składała się z Adolfo na klawiszach, Gustavo na gitarze, kuzyna Fernando Angel na basie, Mario Ortiza na perkusji i Carlosa Abrego na perkusji. Wraz z Fernando , bracia założyli Ángel Records w San Antonio w 1990 r. I wydali Lo Nuevo ... y lo Mejor ("The New and the Best") w tym samym roku, co spowodowało trudności prawne z Disą, która twierdziła, że ​​wciąż są winni firmie   album. Kontynuowali wydawanie amerykańskiego materiału w Ángel (później przemianowany na AFG Sigma, inicjały   Adolfo, Fernando i Gustavo ), ale pozostali w Disa w Meksyku do 1994 roku.

 Znaczenie przedsięwzięcia los Temerarios w biznesie muzycznym nie może być przecenione. Podczas gdy meksykańskie wytwórnie specjalizujące się w onda grupera cieszyły się  parytetem, FonoVisa była ich agendą w Stanach Zjednoczonych. Niemal niemożliwe było, aby wykonawcy z innych wytwórni weszli na listę Billboard Latin. Fakt, że los Temerarios wylansował przeboje we   własnej wytwórni, sprawił, że stali się konkurentem FonoVisy. AFG Sigma wzmocniła swój status jako prawdziwa alternatywa, gdy protegowany Temerarios ,Zeus miał album na Billboard Chart w 1992 roku. Zeus rozpadł się w 1993 roku, a wytwórnia miała większą liczbę zespołów, niż mogłaby promować. Do 1996 roku nawet single z Los Temerarios dobrze się sprzedają. Były przeciwnik FonoVisa złożył hojną ofertę na zakup firmy, a przed końcem roku umowa została zawarta. Ale z dziesiątek artystów mających kontrakt z AFG Sigma tylko Los Temerarios i Conjunto Primavera trafili do FonoVisy.

Wydanie z 1991 roku Mi Vida Eres Tú ("My Life Is You") doprowadziło grupę do statusu supergwiazd. Unikalne brzmienie utworu tytułowego, który wsparła instrumentacja mariachi za pomocą elektrycznego basu i dramatycznego crash , stało się standardem i zrodziło legiony naśladowców. Chociaż  zostały wydane cztery single   z albumu, materiał był tak konsekwentnie mocny, że radio często odtwarzało ścieżki albumu. Krytycy uważali teksty za banalne, ale młodzi fani utożsamiali się z tematami romantycznej straty i złamanego serca, pod wpływem piosenek pisanych przez Juana Gabriela i José Alfredo Jimeneza . Fani docenili również tradycyjne stroje członków zespołu [garnitury,krawaty], które odróżniały ich od odzianych w poliester współczesnych wykonawców i wkrótce znalazł wielu naśladowców.

Okres porwań w Meksyku w latach 90-tych wpłynął na grupę, ponieważ ojciec braci Angels został porwany w 1997 roku w Zacatecas. Wrócił żywy, ale bez palca. Grupa także zapuściła się w kino, pojawiając się w Sueño y Realidad (Dream and Reality) w 1993 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Te Hice Mal	Los Temerarios	04.2000	-	111[6]	album cut	-
Que De Raro Tiene	Los Temerarios	07.2004	-	105[8]	album cut	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Como Te Recuerdo	Los Temerarios	02.1998	-	175[1]	Fonovisa 0515	[platinum-US]
En La Madrugada se Fue	Los Temerarios	03.2000	-	75[5]	Fonovisa 0519	[platinum-US]
Una Lágrima No Basta	Los Temerarios	07.2002	-	79[7]	Fonovisa 0529	[gold-US]
20 Inolvidables	Los Temerarios / Los Bukis	04.2003	-	127[7]	Fonovisa 350 832	-
Tributo al Amor	Los Temerarios	12.2003	-	179[2]	Fonovisa 35 1005	-
Veintisiete	Los Temerarios	07.2004	-	91[10]	Fonovisa 51 437	-
La Mejor...Coleccion	Los Temerarios	10.2004	-	121[7]	Disa 720 392	-
Regalo de Amor	Los Temerarios	11.2004	-	114 [3]	Fonovisa 351 530	-
Sueño de Amor	Los Temerarios	09.2005	-	111 [4]	Fonovisa 352 171	-
B.B.T.	Bronco / Los Bukis / Los Temerarios	11.2006	-	154 [1]	Fonovisa 0883 52772 2	-
B.B.T. 2	Bronco / Los Bukis / Los Temerarios	04.2007	-	195 [1]	Fonovisa	-
La Mujer De Los Dos: Exitos De Pelicula	Los Temerarios	10.2007	-	182[2]	Fonovisa	-
Recuerdos Del Alma	Los Temerarios	10.2007	-	59[6]	Fonovisa	[produced by Adolfo Angel Alba]
Si Tu Te Vas	Los Temerarios	07.2008	-	26 [9]	Fonovisa	[produced by Rudy Perez, Adolfo Angel Alba]
Evolucion De Amor	Los Temerarios	02.2009	-	133[2]	Fonovisa	-
Mi Vida Sin Ti	Los Temerarios	11.2012	-	125[2]	Fonovisa	-

Lorenzo Smith

Lorenzo Smith (ur. 23 maja 1972 r.) - amerykański wokalista i autor piosenek, który wydał trzy albumy.Lorenzo Smith urodził się 23 maja 1972 r. w Havanie na Florydzie . Jako dziecko śpiewał w kościołach i był zapalonym słuchaczem Michaela Jacksona , El Debarge , Jamesa Browna i Sama Cooke'a . W szkole średniej Lorenzo był aktywny i rywalizował w sporcie, co było odzwierciedleniem jego silnej budowy.

W 1990 roku Lorenzo wydał swój pierwszy album Let Me Show You . Album został wydany  CEMA Records . Tytułowa piosenka albumu osiągnęła # 64 na listach przebojów R & B , podczas gdy inny singiel "Tic Tok" osiągnął # 41. Teledysk do trzeciego singla "Angel"  wyróżnia się  pojawieniem się Lisy "Left Eye" Lopes  przed stworzeniem TLC . 

Lorenzo wydał swój ostatni album do tej pory w 1995 roku, po trzyletnim sporze z Alpha International. Album " Love On My Mind" został wydany w wytwórni Luke Campbella, Luke Records. Miał jeden singiel "If It's Alright With You", który osiągnął 41 miejsce na listach przebojów R & B.
Od 2015 r. Smith kontynuuje występy na singlu "I Know (No More)" autorstwa Razora.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Let Me Show U/Your Man Is Home	Lorenzo Smith	12.1990	-	-	Alpha International 70 712	[written by Wendell F. Smith][produced by Kelvin Anderson, Wendell (Rick) Smith][64[9].R&B Chart]
Tic Tok	Lorenzo Smith	04.1991	-	-	Alpha International 70 720	[written by Carol Coleman, Mike Forte, Stacey Harcum][produced by Bruce Weeden, Mike Forte][41[11].R&B Chart]
Real Love	Lorenzo	06.1992	-	-	Alpha International 78 7000	[written by Fitzgerald Scott][produced by Fitzgerald Scott, Joe Jefferson][6[16].R&B Chart]
Make Love 2 Me	Lorenzo	10.1992	-	103[12]	Alpha International 78 7001	[written by Fitzgerald Scott][produced by Fitzgerald Scott, Joe Jefferson][21[20].R&B Chart]
I Can't Stand The Pain	Lorenzo	02.1993	-	-	Alpha International 78 7004	[written by Kelvin Anderson, Scott Carswell][produced by Fitzgerald Scott, Joe Jefferson][22[20].R&B Chart]
If It's Alright With You	Lorenzo feat. Keith Sweat	06.1995	-	118[7]	Luke 184	[produced by Eric Mac Cain, Keith Sweat][41[17].R&B Chart]

Bryan Loren

Bryan Loren Hudson (ur. 1966r) to amerykański piosenkarz i autor tekstów , twórca nagrań i producent muzyczny .  Kiedy Hudson dostał propozycję solowego nagrania, zaczął profesjonalnie wykorzystywać szyld Bryana Lorena do swoich atrybucji. Stało się to pseudonimem, który Loren wykorzystuje w swojej muzycznej karierze do dnia dzisiejszego. W dorobku Lorena znajduje się numer jeden " Do the Bartman " (1990) i numer 23 listy R & B "Lollipop Luv" (1984). Ten ostatni pozostał w zestawieniu R & B przez 17 tygodni. Oprócz sukcesów Lorena jako solowego artysty współpracował również z gwiazdami  , takimi jak Michael Jackson i Whitney Houston .

Bryan Loren urodził się na Long Island w Nowym Jorku w 1966 roku.Przeprowadził się do Południowej Filadelfii  w młodym wieku. Loren zainteresował się muzyką w wieku 5 lat i zaczął grać na perkusji i innych instrumentach perkusyjnych,  ostatecznie pojawił się na dziesięciu albumach Michaela Jacksona jako perkusista . Loren rozwinął swoją muzyczną sprawność, stając się multiinstrumentalistą . Był w stanie grać na wszystkich instrumentach służących do nagrywania kompletnego albumu. Loren powiedział, że pamięta o wpływie sceny muzycznej South Philly ; wspominając " TSOP i Phila International " oraz twórców piosenek " Stevie Wondera , Steely Dan i Herbie Hancocka " jako konkretne inspirujące przykłady.

Loren zaczął profesjonalnie uprawiać muzykę od najmłodszych lat. Potrafił komponować muzykę w wieku 12 lat, był profesjonalnym artystą sesyjnym w wieku 15 lat, a nawet podpisał swój pierwszy kontrakt nagraniowy w wieku 17 lat.

Od 1981 roku Loren był muzykiem sesyjnym w Alpha International Studios.  Loren nagrywał  tam profesjonalnie pod okiem Nicka Martinelli . Nagrywał z takimi artystami jak Nona Hendrix, Tavares , Harold Melvin i Blue Notes .

Fat Larry's Band był pierwszym zespołem, do którego Loren dołączył jako członek. Grał na syntezatorach i nagrał  z grupą albumy Breakin 'Out w 1982 roku  i Straight From the Heart w 1983 roku. W tym momencie Loren wymyślił pseudonim Bryan "The Wiz" Hudson   na cześć swojej klawiatury.   Sukces tych nagrań uzasadniał narodową trasę koncertową, ale Loren był zbyt młody, by dołączyć do nich w trasie. Został zastąpiony w zespole, chociaż ponownie nagrał  z zespołem Fat Larry's w 1986 roku  album, Nicea .

W 1984 roku Loren wydał swój debiutancki album w   Philly World Records. Na albumie znalazły się dwa przeboje "Lollipop Luv", który osiągnął  23 miejsce na liście Billboard R & B , oraz "Do You Really Love Me",jako numer 68.  Loren wykonał i nagrał wszystkie partie muzyczne i wokalne na debiutanckim albumie; obsługa wstępnej produkcji, miksowania i inżynierii do pierwotnego wydania. Album Bryan Loren został ponownie wydany w 2012 roku przez BBR Records.

W 1992 roku Loren wydał kolejny solowy album dla Arista Records zatytułowany "Music for the New World".W jednej piosence "To Satisfy You" wystąpił Michael  Jackson  w chórkach. Ta piosenka została później przemianowana na "Satisfy You" i nagrał  ją Damion Hall , były członek grupy New Jack Swing, Guy, na swój solowy album "Straight to the Point" w 1994 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lollipop Luv	Bryan Loren	04.1984	-	105[4]	Philly World 99760	[written by Bryan Hudson ][produced by Bryan Loren][23[17].R&B Chart]
Do You Really Love Me	Bryan Loren	07.1984	-	-	Philly World 99739	[written by Bryan Loren][produced by Bryan Loren][68[7].R&B Chart]

Barry Blue

Właśc. Barry Green, ur. 4.12.1950 r. w Londynie. Jako wokalista debiutował z początkiem lat siedemdziesiątych, jednak popularność zdobył głównie kompozycją "Sugar Me", wykonywaną przez , piosenkarkę Lynsey de Paul, współautorkę przeboju. Podbudowany sukcesem, Barry postanowił wypłynąć jako autor na głębokie wody, jednak wkrótce okazało się, że najlepszym klientem własnej firmy jest on sam.

W 1973 r. wykonywane przez niego tematy "(Dancing) On A Saturday Night" i "Do You Wanna Dance" trafiły do brytyjskiej Top 10. Rok później umiarkowaną popularność zdobyły piosenki "School Love" i "Miss Hit And Run'".

Po pięciotygodniowym pobycie przeboju "Hot Shot" na liście bestsellerów, Blue definitywnie zaniechał działalności wokalnej, rozpoczynając udaną karierę kompozytora i producenta. Szczególnym powodzeniem cieszyły się wyprodukowane przez niego nagrania zespołów Heatwave, Bananarama, Brotherhood Of Man i Diany Ross.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dancin' (On A Saturday Night)/New Day	Barry Blue	07.1973	2[15]	-	Bell BELL 1295	[written by Barry Blue][produced by Barry Blue][oryginalnie nagrana przez Lynsey De Paul]
Do You Wanna Dance ? / Don't Put Your Money On My Horse	Barry Blue	11.1973	7[12]	-	Bell BELL 1336	[written by Barry Blue / Ron Roker / Gerry Shury][produced by Barry Blue]
School love	Barry Blue	03.1974	11[9]	-	Bell	[written by Barry Blue,Lynsey De Paul][produced by Berry Ian Green]
Miss hit and run	Barry Blue	08.1974	26[7]	-	Bell	[written by Barry Blue,Lynsey De Paul][produced by Berry Ian Green]
Hot Shot / Hobo Man	Barry Blue	10.1974	23[5]	-	Bell BELL 1295	[written by Barry Blue,Lynsey De Paul][produced by Berry Ian Green]

Blow Monkeys

Liderem tej brytyjskiej grupy był bardzo rozpolitykowany Dr Robert (właśc. Bruce Robert Howard, ur. 2.05.1961 w Norfolk, Anglia; gitara). Nazwa zespołu ("dmuchające małpy") wzięła się od australijskiego slangowego określenia graczy na didgeridoo, które Robert poznał, mieszkając w Australii jako nastolatek. Przezwisko Doktor otrzymał w internacie swojej szkoły, ponieważ uważano, że potrafił zawsze wysłuchać kolegów. Przed założeniem Blow Monkeys na początku lat 80. grał przez pewien czas w piłkarskiej drużynie Norwich City i pisał w prasie muzycznej. Pozostałymi członkami Blow Monkeys byli Tony Kiley (ur. 16.02.1962; perkusja), Neville Henry (saksofon) i Mick Anker(ur. 2.07.1957; gitara basowa). Grupa zaczęła nagrywać dla wytwórni RCA Records w 1984, ale single "Man From Russia", "Atomic Lullaby" i "Forbidden Fruit" nie zrobiły furory na listach przebojów.


Moment przełomowy nastąpił w 1986, kiedy powstał pobrzmiewający jazzową nutą "Digging Your Scene", jedna z pierwszych piosenek o AIDS. W styczniu roku następnego zespół wydał swój największy przebój - "It Doesn't Have To Be This Way". W maju ta zdecydowanie socjalistyczna i bardzo antythatcherowska grupa wydała singel "(Celebrate) The Day After You" (czyli "Będziemy świętować dzień, kiedy odejdziesz"), który wpuszczono na antenę BBC dopiero po zakończeniu wyborów parlamentarnych. W nagraniu tym można było usłyszeć głos Curtisa Mayfielda.

Choć już wcześniej zespół odnosił pewne sukcesy, finansowe bezpieczeństwo zapewnił mu utwór "You Don't Own Me", który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do słynnego "Wirującego seksu". Później ukazało się jeszcze kilka mniej popularnych singli, a Dr Robert nagrał duet (pod prawdziwym nazwiskiem) z soulową wokalistka Kvm.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Forbidden Fruit/My America	Blow Monkeys	09.1985	94[2]	-	RCA PB 40331	[written by Robert Howard][produced by The Blow Monkeys]
Digging Your Scene	Blow Monkeys	03.1986	12[10]	14[19]	RCA PB 40599	[written by Robert Howard][produced by Pete Wilson][7[11].Hot Disco/Dance;RCA 14 327 12"]
Wicked Ways	Blow Monkeys	05.1986	60[2]	-	RCA MONK 2	[written by Dr. Robert][produced by Michael Baker, Dr. Robert, Adam Moseley]
Don't Be Scared Of Me/Superfly	Blow Monkeys	07.1986	77[4]	-	RCA MONK 3	[written by Dr. Robert][produced by Peter Wilson]
It Doesn't Have To Be This Way	Blow Monkeys	01.1987	5[8]	-	RCA MONK 4	[written by Dr. Robert][produced by Michael Baker]
Out With Her	Blow Monkeys	03.1987	30[6]	-	RCA MONK 5	[written by Dr. Robert][produced by Michael Baker ]
(Celebrate) The Day After You	Blow Monkeys with Curtis Mayfield	05.1987	52[2]	-	RCA MONKT 6	[written by Dr. Robert][produced by Michael Baker ]
Some Kind Of Wonderful	Blow Monkeys	08.1987	67[1]	-	RCA MONKT 7	[written by Dr. Robert][produced by Michael Baker]
This Is Your Life	Blow Monkeys	08.1988	70[2]	-	RCA PB 42149	[written by Dr. Robert][produced by Dr. Robert]
It Pays To Belong/The Love Of Which I Dare Not Speak	Blow Monkeys	10.1988	76[2]	-	RCA PB 42231	[written by Dr. Robert][produced by Stephen Hague]
This Is Your Life	Blow Monkeys	04.1989	32[5]	-	RCA PT 42696	[written by Dr. Robert][produced by Dr. Robert]
Choice?/Oh Yeah!	The Blow Monkeys Featuring Sylvia Tella	07.1989	22[6]	-	RCA PT 42886	[produced by Dr. Robert]
Slaves No More	Blow Monkeys feat Sylvia Tella	10.1989	73[2]	-	RCA PB 43201	[written by Dr. Robert][produced by Dr. Robert]
Springtime For The World	Blow Monkeys	05.1990	69[2]	-	RCA PT 43626	[written by Robert Howard][produced by Dr. Howard, Hector]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Animal Magic	Blow Monkeys	04.1986	21[8]	35[18]	RCA Victor 8065	[produced by Adam Moseley, Dr. Robert, Peter Wilson]
She Was Only A Grocer's Daughter	Blow Monkeys	04.1987	20[8]	134[8]	RCA Victor 6246	[produced by Michael Baker]
Whoops! There Goes The Neighbourhood	Blow Monkeys	02.1989	46[2]	-	RCA PL 71858 [UK]	[produced by Dr. Robert,Stephen Hague,Leon F Sylvers III,Julian Mendelsohn,The Blow Monkeys with Marius De Vries]
Choices - The Singles Collection	Blow Monkeys	08.1989	5[9]	-	RCA PL 74191 [UK]	[produced by Dr. Robert,Adam Moseley,Peter Wilson,Michael Baker & The Axeman,Stephen Hague,Juan Atkins,Paul Witts/Egor]

Blodwyn Pig

W czasie swego krótkiego żywota grupa Blodwyn Pig wniosła cenny wkład do bluesowego boomu końca lat 60. w Wielkiej Brytanii. Zespół powstał w 1969 r., po zaskakującym odejściu gitarzysty Micka Abrahamsa (ur. 7.04.1943 r. w Luton w hrabstwie Bedfordshire, Anglia) z szybko pnącej się w górę grupy Jethro Tull. Jego dynamiczny i płynny styl gry dobrze współbrzmiał z resztą zespołu: Jackiem Lancasterem (saksofon), Andy Pylem (bas) i Ronem Bergiem (perkusja).
Zadebiutowali doskonałym albumem Ahead Rings Out ze sławnym wizerunkiem świni na okładce, zawierającym mieszankę różnych odmian bluesa. "Ain't Ya Comin' Home" z wyraźnym wpływem Jethro Tull czy gitarowy popis w "Dear Jill" , to tylko dwa z wielu świetnych momentów na tej płycie. W długim utworze "The Modern Alchemist" Lancaster zaznaczył swoje inspiracje jazzowe i biegłość w grze na saksofonie.
Częste koncerty zespołu, na których Abrahams wykazywał wyjątkowy talent showmana, przyciągały tłumy widzów. Ich wersja "Cat's Sąuirrel" była lepsza od oryginału zespołu Cream, co w przypadku nagrań tego tria było zupełnym ewenementem. Solówka Abrahamsa brzmiała ciekawiej od Claptonowskiej, choć porównania tych dwóch gitarzystów bardzo potem Abrahamsowi ciążyły.
Również drugi album, Getting To This, zawierał wspaniałe momenty, choćby "See My Way" Abrahamsa. Długie, rozbudowane utwory Lancastera, takie jak "San Francisco Sketches" miały jednak odmienny charakter. Te różnice w stylu doprowadziły w końcu do rozejścia się dróg obu muzyków. Z zespołu odszedł Abrahams, a jego miejsce zajął Pete Banks, grający uprzednio w grupie Yes. Doszedł też Larry Wallis. Kierunek wytyczał teraz Lancaster, a zespół zmienił nazwę najpierw na Lancaster's Bomber, a potem, na krótko przed lądowaniem zakończonym katastrofą, na Lancaster.
Po czterech latach Abrahams i Lancaster reaktywowali Blodwyn Pig w nowym składzie - z Pylem i eks-perkusistą Jethro Tull Clivem Bunkerem. Zanim jednak wystartowali, stało się całkiem jasne, że ich czas już dawno minął. Koniec końców Lancaster zrobił karierę jako producent, a Abrahams założył własną firmę doradczą w sprawach finansowych.
Ten drugi nie wytrzymał jednak zbyt długo z dala od muzyki i na początku lat 90. przywrócił zespół do życia, angażując Dicka Heckstalla-Smitha i dwóch dawnych "świniarzy": Cliva Bunkera i Andy'ego Pyle'a. Grupa, prezentując nowe kompozycje, pojawiła się na serii koncertów w klubach.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Dear Jill/Sweet Caroline	Blodwyn Pig	05.1969	-	-	Island WIP 6059	[written by Abrahams][produced by Andy Johns]
Walk On The Water/Summer Day	Blodwyn Pig	09.1969	-	-	Island WIP 6069	[written by Abrahams][produced by Andy Johns]
Same Old Story/Slow Down	Blodwyn Pig	01.1970	-	-	Island WIP 6078	[written by Mick Abrahams][produced by Andy Johns]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ahead Rings Out	Blodwyn Pig	08.1969	9[4]	149[5]	Island ILPS 9101	[produced by Andy Johns]
Getting To This	Blodwyn Pig	04.1970	8[7]	96[5]	Island ILPS 9122	[produced by Andy Johns]

Blancmange

Brytyjski duet z kręgu electro popu w składzie Neil Arthur  (ur.; 15.06.1958r w hr. Lancashire, Anglia; śpiew, gitara) i  Steven Luscombe (ur. 29.10.1954 r.; instrumenty klawiszowe). Po wydaniu debiutanckiej EP-ki Irene And Mavis DJ Stevo zaoferował umieszczenie utworu Blancmange na
  swojej słynnej kompilacji dla wytwórni Some Bizarre z 1981.

 Dzięki temu duet zdobył kontrakt z firmą London Records  i nagrał dla niej oparty na brzmieniach syntezatorowych album Happy Families, z którego dwa single - „Living On The Ceiling” i „Blind Vision" - weszły do brytyjskiej Top 10.
Muzyka duetu była często ambitnie eklektyczna. Na drugim  albumie "Mange Tout" pojawiły się brzmienia orkiestrowe i raga. Dość niespodziewanie pochodząca z tego krążka
własna wersja „The Day Before You Came” z repertuaru  Abby weszła na listy przebojów.

W roku 1985 eksperyment   z Blancmange de facto się zakończył. Po wydaniu ostatniego albumu, Believe You And Me, Luscombe i Arthur poszli władnymi drogami.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
God's Kitchen/ I've Seen The Word	Blancmange	04.1982	65[2]	-	London BLANC 1	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Mike Howlett]
Feel Me	Blancmange	07.1982	46[5]	-	London BLANC 2	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Mike Howlett]
Living On The Ceiling/Running Thin	Blancmange	10.1982	7[17]	-	London BLANC 3	[silver-UK][written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Mike Howlett][52[9].Hot Disco/Dance;Island 99 933 12"]
Waves/Game Above My Head	Blancmange	02.1983	19[9]	-	London BLANC 4	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Mike Howlett]
Blind Vision/Heaven Knows Where Heaven Is	Blancmange	05.1983	10[8]	-	London BLANC 5	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by John Luongo][3[15].Hot Disco/Dance;Island 99 886 12"]
That's Love, That It Is/Vishnu	Blancmange	11.1983	33[8]	-	London BLANC 6	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by John Luongo][56[7].Hot Disco/Dance;Island [import] 12"]
Don't Tell Me/ Get Out Of That	Blancmange	04.1984	8[10]	-	London BLANC 7	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Peter Collins][63[3].Hot Disco/Dance;Island 90 053 12"]
Don't Tell Me	Blancmange	10.1984	-	-	-	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Peter Collins][44[7].Hot Disco/Dance;Island 96 951 12"]
The Day Before You Came/All Things Are Nice	Blancmange	07.1984	22[8]	-	London BLANC 8	[written by Benny Andersson,Björn Ulvaeus][produced by Peter Collins]
What's Your Problem?/Side Two	Blancmange	09.1985	40[5]	-	London BLANC 9	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Stewart Levine]
Lose Your Love/John	Blancmange	11.1985	77[2]	-	London BLANC 10	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Stewart Levine][2[14].Hot Disco/Dance;Sire 20 412 12"]
That's Love, That It Is/Game Above My Head	Blancmange	12.1984	-	-	-	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by John Luongo][16[12].Hot Disco/Dance;Sire 20 282 12"]
I Can See It/ Scream Down The House	Blancmange	05.1986	71[3]	-	London BLANC 11	[written by Stephen Luscombe, Neil Arthur][produced by Greg Walsh]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Happy Families	Blancmange	10.1982	30[38]	-	London SH 8552	[gold-UK][produced by Mike Howlett]
Mange Tout	Blancmange	05.1984	8[17]	-	London SH 8554	[gold-UK][produced by John Luongo,Peter Collins,Blancmange & John Owen Williams]
Believe You Me	Blancmange	10.1985	54[2]	-	London LONLP 10	[produced by Stewart Levine,Neil Arthur & John Williams,Stephen Luscombe]
Blanc Burn	Blancmange	03.2011	163	-	Proper PRPCD 075	[produced by Blancmange]
Semi Detached	Blancmange	.2015	131	-	Cherry Red CDXBRED 650	[produced by Neil Arthur]

Kate Bush

Pomimo, iż Kate Bush w ostatnim okresie przypomina o sobie niezwykle rzadko, bez wątpienia jest jedną z najciekawszych i zarazem najoryginalniejszych piosenkarek. Kate Bush jest niekonwencjonalna i ambitna, nie dba o rozgłos i popularność, słynie ze swego samotniczego trybu życia.

Kate Bush, naprawdę nazywa się Catherine Bush przyszła na świat 30 lipca 1958 roku w Bexleyheath w hrabstwie Kent w Anglii. Jej ojciec Robert Bush był angielskim lekarzem, a matka Hannah, z pochodzenia Irlandka, zajmowała się domem i opiekowała się dwójką starszych braci Kate - Paddym i Johnem Carderem.

Artystka wychowywała się w rodzinie z artystycznymi korzeniami. Matka była w przeszłości irlandzką tancerką a ojciec akompaniującym pianistą. Brat Kate, John był pisarzem i fotografem a Paddy twórcą muzycznych instrumentów. Dzięki temu mała Kate w wieku 11 lat zaczęła sama uczyć się gry na pianinie a wkrótce później pisać pierwsze autorskie teksty. Artystka pobierała początkowo nauki w St. Joseph's Convent Grammar School, aby ukończyć katolicką szkołę dla dziewczyn w Woolwich Road w Abbey Wood w Londynie. W połowie lat 70., rodzice Kate zgromadzili około 50 nagrań córki, tworząc z nich taśmę demo. Jeden z egzemplarzy trafił w ręce Davida Gilmoura z grupy Pink Floyd, który zachwycony twórczością Kate przekazał nagrania wytwórni EMI. Dzięki temu, w krótkim czasie artystka podpisała pierwszy kontrakt.

Następne dwa lata Bush spędziła na przygotowaniu debiutanckiej płyty. Ponadto w tym czasie grała wiele koncertów, które miały miejsce w angielskich pubach. Towarzyszył jej KT Bush Band, w składzie którego znaleźli się Del Palmer - gitara basowa, Brian Bath - gitara rytmiczna oraz Vic King - perkusja. Wreszcie 17 lutego 1978 roku ukazał się debiutancki album artystki zatytułowany "The Kick Inside". Na płycie znalazło się trzynaście kompozycji, a największą karierę zrobiła piosenka "Wuthering Heights", która bezpośrednio była inspirowana powieścią Emily Brontë o tym samym tytule ("Wichrowe wzgórza"). Początkowo wytwórnia na pierwszy singel promowała bardziej rockowe "James and the Cold Gun". Jednak pod wpływem nacisków zmieniła zdanie.

 W konsekwencji kompozycja utrzymywała się na pierwszym miejscu brytyjskich list przebojów przez cztery tygodnie. Co ciekawe wiele piosenek, które znalazły się na "Wuthering Heights" zostało napisanych przez artystkę w wieku trzynastu lat. Produkcją płyty zajął się Andrew Powell, przyjaciel Davida Gilmoura. Album został wydany w sześciu różnych wersjach okładkowych. Specjalnie przygotowane dla Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Jugosławii, Japonii i Urugwaju.

Jeszcze w tym samym roku ukazał się kolejny album Kate Bush. Płyta zatytułowana "Lionheart" premierę miała 13 listopada. Chociaż longplay osiągnął duży komercyjny sukces, sama artystka dystansowała się od niego. Według niej materiał był nieskończony i ukazał się tylko dlatego, że wytwórnia nalegała na błyskawiczną premierę. Ponadto artystka miała za złe wytwórni, iż ta promowała jej koncerty plakatem na którym ona sama była przedstawiona w różowym obcisłym ubraniu, które eksponowało jej piersi. - Na ogół ludzie nie mają pojęcia, że sama piszę swoje piosenki i gram na pianinie - powiedziała w wywiadzie dla "New Musical Express". - To wina mediów, które bardziej promują mój wygląd i to jak się ubieram, niż moją muzykę.

W 1979 roku artystka wyruszyła na "The Tour of Life", pierwsze i jedyne w swojej karierze tournée, które odniosło duży sukces komercyjny. Ponadto jako pierwsza w historii wykorzystała na scenie zestaw bezprzewodowych mikrofonów, które sprawdziły się znakomicie.

Już w trakcie trasy koncertowej Bush pracowała nad kolejnym, trzecim w dyskografii albumem. W konsekwencji "Never for Ever" ukazał się 13 września 1980 roku. Jest on pierwszym w historii, nagranym przez kobietę, który dotarł do pierwszego miejsca na liście przebojów w Wielkiej Brytanii. Największą popularnością cieszył się otwierający całość singel zatytułowany "Babooshka". Spędził on dziesięć tygodni na piątym miejscu angielskiej listy przebojów.

Dokładnie dwa lata później ukazała się "The Dreaming", czwarta płyta w dyskografii artystki. Inspirowana była przede wszystkim filmami i książkami a wśród nich są m.in. stare kryminały - "There Goes A Tenner", dokument o wojnie w Wietnamie - "Pull Out The Pin", problemy Aborygenów - "The Dreaming", życie Harryego Houdini - "Houdini", jak również horror Stephena Kinga "The Shining" - "Get Out Of My House". Poza tym płyta eksplorowała wnętrze artystki, opowiadała o uczuciach i emocjach. W jednym z wywiadów Bush przyznała, że stworzyła bardzo szalony album. Ponadto jest on pierwszym w jej historii, za którego produkcję w całości sama odpowiada. W konsekwencji płyta przedstawiała najbardziej eksperymentalne brzmienie w dotychczasowej karierze artystki, poniosła klęskę komercyjną. Obecnie jednak uznaje się ten album za jedno z najwybitniejszych osiągnięć wokalistki.

Po trzyletniej przerwie wydawniczej, Bush powróciła 20 września 1985 roku. Płyta zatytułowana "House Of Love", promowana między innymi singlami "Running Up That Hill" i "Cloudbusting" odniosła wielki sukces na całym świecie, sprzedając się w samej tylko Wielkiej Brytanii, w nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy. Ponadto longplay został nominowany do nagrody Brit w aż czterech kategoriach - najlepszy żeński album, najlepszy album, najlepszy singel i najlepsza produkcja. W 2002 roku zestaw "House Of Love" został doceniony przez wpływowy magazyn muzyczny "Q", który umieścił go na 3. miejscu najlepszych żeńskich płyt wszech czasów. Natomiast "NME" umieścił ją na 41. pozycji, brytyjskich albumów wszech czasów. Rok później ukazała się kompilacja "The Whole Story" a także artystka stworzyła duet z Peterem Gabrielem, czego efektem był ogromny przebój zatytułowany "Don't Give Up".

Kolejny komercyjny sukces artystka osiągnęła wraz z wydaniem 6. albumu. Płyta zatytułowana "The Sensual World" ukazała się 17 października 1989 roku i w dużej części inspirowana była powieścią "Ulysses" Jamesa Joycea oraz poematem "Jerusalem" Williama Blake'a. Co ciekawe w utworach "Deeper Understanding", "Never Be Mine" i "Rocket's Tail", zaśpiewali bułgarscy piosenkarze skupieni wokół projektu Trio Bulgarka. W konsekwencji w samej tylko Wielkiej Brytanii płyta sprzedała się w ponad półmilionowym nakładzie.

 Kolejny album "The Red Shoes" ukazał się 2 listopada 1993 roku. Wydawnictwo bezpośrednio inspirowane było filmem z 1948 roku "The Line, the Cross and the Curve" w reżyserii Michaela Powella i Emerica Pressburgera. Płycie towarzyszył film muzyczny o tym samym tytule. Na albumie pojawiło się wielu ciekawych gości, a w śród nich byli między innymi: Prince, Nigel Kennedy, Michael Kamen czy Eric Clapton. Pomimo kolejnego sukcesu, artystka przechodziła bardzo trudny okres. Zmarł Alan Murphy jej ulubiony gitarzysta, po długiej chorobie odeszła jej matka a ona sama zakończyła związek z Delem Palmerem, długoletnim partnerem, jednocześnie członkiem zespołu.

Po wydaniu "The Red Shoes", Kate Bush odsunęła się z życia publicznego na ponad jedenaście lat. W tym czasie jedynie sporadycznie pojawiała się w mediach, nie udzielała prawie w ogóle wywiadów a o jej życiu prywatnym niewiele było wiadomo. W międzyczasie na pewno przeprowadziła się do centrum Londynu. A w 1998 ze związku z Dannym McIntoshem narodził się ich syn. Albert Bertie, stał się dla Kate najważniejszą osobą w jej życiu, i to na nim skupiła się cała uwaga artystki. Publicznie ponownie pokazała się 29 października 2001 roku podczas ceremonii wręczania statuetek magazynu "Q", która odbyła się w Park Lane Hotel w Londynie. Przyznano jej nagrodę w kategorii best classic songwriter.

W styczniu 2003 szefostwo wytwórni EMI potwierdziło, iż artystka od czterech lat pracuje nad nową płytą. Rok później piosenka Petera Gabriela i Kate Bush "Don't Give Up", została uznana przez słuchaczy brytyjskiej stacji BBC 6 Music za jeden z najlepszych leków na depresję. Dziennikarze stacji określili nagranie mianem "utworu, przy którym masz ochotę płakać, który każe ci krzyczeć, i który sprawia, że czujesz się o wiele lepiej".

Na początku grudnia 2004 roku, Kate poinformowała fanów o tym że album jest już prawie gotowy. - (Płyta) ukaże się w przyszłym roku - napisała artystka na swoim "Kate Bush Club". - Zawiera on przepiękne partie instrumentalne napisane przez Michaela Kamena - spędziliśmy wspaniałe chwile w Abbey Road Studio w zeszłym roku. Tak bardzo jestem zadowolona z pracy każdego, kto przyczynił się do powstania tego albumu. Jest na nim całe mnóstwo pięknej muzyki i mam nadzieję, że uznacie, że warto było czekać tak długo.

W konsekwencji album zatytułowany "Aerial" ukazał się 7 listopada 2005. Przez wielu krytyków został okrzyknięty jednym z najlepszych, jakie wokalistka stworzyła w historii. W sumie po pięciu miesiącach do rąk słuchaczy na cały świecie trafiło ponad milion egzemplarzy albumu. Płytę promował bardzo nastrojowy i monumentalny "King of the Mountain". Piosenka powstała już w 1996 roku i jest jedną z najstarszych, jakie znalazły się na "Aerial". Bez dwóch zdań materiał został nagrany z wielkim rozmachem, ujmuje głębią, emocjami i zadziwia. Z pewnością jest to jedno z najbardziej poruszających wydawnictw 2005 roku. Płyta otrzymała dwie nominacje do Brit Award w kategorii najlepszy brytyjski album solowy oraz najlepszy brytyjski album. Również w Polsce "Aerial" zdobył spory sukces. Bez dużej reklamy i promocji otrzymał złoty status.

Styl muzyczny, jaki prezentuje artystka stanowi mieszankę gatunków: rock, pop, alternatywa jazz, folk, ska, samba czy new wave. Duży wpływ na nią samą mają produkcje filmowe i powieści. Co ciekawe Kate przyjaźni się z Johnnym Lydonem, liderem Sex Pistols. - Nie widujemy się teraz zbyt często, ale znamy się już właściwie od lat 80. - wytłumaczyła artysta w rozmowie z magazynem "Q". - Wpadał czasami i wychodziliśmy gdzieś wspólnie z Norą (żona Johna) na kolację. Przez pewien czas dosyć dobrze się kumplowaliśmy. Myślę, że wcale się aż tak bardzo od siebie nie różnimy.

Muzyka Kate Bush jest wymieniana jako inspiracja przez takich artystów, jak Björk, PJ Harvey, Coldplay, Goldfrapp, Mylène Farmer, Lily Allen, Kate Nash i wielu innych. Na przestrzeni wielu lat wokalistka doczekała się niezliczonej liczby coverów. Przeróbki jej utworów nagrywali m.in. Charlotte Church, The Futureheads, Placebo, Pat Benatar, Hayley Westenra, Jane Birkin, Natalie Cole czy Ra Ra Riot.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wuthering heights/Kite	Kate Bush	01.1978	1[4][21]	108[1]	EMI EMI 2719	[gold-UK][written by Kate Bush][produced by Andrew Powell]
The man with the child in his eyes/Moving	Kate Bush	05.1978	6[11]	85[4][02.79]	EMI EMI 2806	[written by Kate Bush][produced by Andrew Powell]
Hammer horror/Coffee homeground	Kate Bush	11.1978	44[6]	-	EMI EMI 2887	[written by Kate Bush][produced by Andrew Powell,Kate Bush]
Wow /Fullhouse	Kate Bush	03.1979	14[10]	-	EMI EMI 2911	[written by Kate Bush][produced by Andrew Powell]
Kate Bush on stage EP.	Kate Bush	09.1979	10[9]	-	EMI MIEP 2991	[written by Kate Bush][produced by Jon Kelly/Kate Bush]
Breathing /The empty bullring	Kate Bush	04.1980	16[7]	-	EMI EMI 5058	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly]
Babooshka /Ran tan waltz	Kate Bush	06.1980	5[10]	-	EMI EMI 5085	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly]
Army dreamers/Delius/Passing through the air	Kate Bush	09.1980	16[9]	-	EMI EMI 5106	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly]
December will be magic again/Warm and soothing	Kate Bush	11.1980	29[7]	-	EMI EMI 5121	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly]
Sat in your lap/Lord of the Reedy River	Kate Bush	07.1981	11[7]	-	EMI EMI 5201	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
The dreaming /Dreamtime [instrumental]	Kate Bush	07.1982	48[3]	-	EMI EMI 5296	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
There goes a tenner/Ne T' enfuis pas	Kate Bush	11.1982	-	-	EMI EMI 5350	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Running up that hill/Under the ivy	Kate Bush	08.1985	3[11]	30[20]	EMI KB 1	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Cloudbusting /Burning bridges	Kate Bush	10.1985	20[6]	-	EMI KB 2	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Hounds of love/Handsome cabin boy	Kate Bush	02.1986	18[5]	-	EMI KB 3	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
The big sky/Not this time	Kate Bush	05.1986	37[5]	-	EMI KB 4	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Don' t give up	Kate Bush & Peter Gabriel	11.1986	9[11]	72[6]	Virgin PGS 2	[written by Peter Gabriel][produced by Peter Gabriel,Daniel Lanois]
Experiment IV/Wuthering heights	Kate Bush	11.1986	23[4]	-	EMI KB 5	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
The sensual world/Walk straight down the middle	Kate Bush	09.1989	12[5]	-	EMI EM 102	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
The womans work/Be kind to my mistakes	Kate Bush	11.1989	25[12]	-	EMI EM 119	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Love and anger/Ken	Kate Bush	03.1990	38[3]	-	EMI EM 134	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Rocket man [I think it' s going to be a long long time]/Candle in the wind	Kate Bush	11.1991	12[8]	-	Mercury TRIBOT 2	[written by Kate Bush][produced by Elton John,Bernie Taupin]
Rubberband girl/Big stripey lie	Kate Bush	09.1993	12[5]	88[6]	EMI EM 280	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Moments of pleasure/Show a little devotion	Kate Bush	11.1993	26[4]	-	EMI EM 297	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
The red shoes/You want alchemy	Kate Bush	04.1994	21[4]	-	EMI EMS 316	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
The man i love	Larry Adler & Kate Bush	07.1994	27[4]	-	Mercury MER 408	[written by George Gershwin,Ira Gershwin][produced by George Martin]
And so is love/Rubberband girl	Kate Bush	11.1994	26[5]	-	EMI EMS 355	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
King of the mountain	Kate Bush	11.2005	4[13]	-	EMI CDEM 674	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Lyra	Kate Bush	12.2007	187[1]	-	EMI	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Alexandre Desplat]
Deeper Understanding	Kate Bush	04.2011	87[1]	-	Fish People 5099902776156	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Wild Man	Kate Bush	10.2011	73[2]	-	Noble & Brite GBCNR 1100034	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]
Running up that hill (2012 Remix)	Kate Bush	05.2012	6[6]	-	Fish People GBCNR 8500002	[written by Kate Bush][produced by Kate Bush]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The kick inside	Kate Bush	02.1978	3[70]	-	EMI EMC 3223	[platinum-UK][producer:David Gilmour]
Lionheart	Kate Bush	11.1978	6[36]	-	EMI EMA 787	[platinum-UK][producer: Andrew Powell]
Never for ever	Kate Bush	09.1980	1[1][23]	-	EMI EMA 794	[gold-UK][producer: Kate Bush, Jon Kelly]
The dreaming	Kate Bush	09.1982	3[10]	157[11]	EMI EMC 3419	[silver-UK][producer:Kate Bush]
Kate Bush	Kate Bush	07.1983	-	148[6]	EMI America 19 004 [US]
Hounds of love	Kate Bush	09.1985	1[3][68]	30[27]	Fish People FPCD 003	[2x-platinum-UK][producer:Kate Bush]
The whole story	Kate Bush	11.1986	1[2][198]	76[27]	EMI KBTV 1	[4x-platinium-UK][producer: Kate Bush, Andrew Kelly, Andrew Powell]
The sensual world	Kate Bush	10.1989	2[22]	43[26]	EMI EMD 1010	[gold-US][platinum-UK][producer:Kate Bush]
The red shoes	Kate Bush	11.1993	2[17]	28[14]	EMI EMD 1047	[platinum-UK][producer:Kate Bush]
Aerial	Kate Bush	11.2005	3[27]	49[2]	EMI 3439602	[platinum-UK][producer:Kate Bush]
Director's Cut	Kate Bush	05.2011	2[13]	-	Fish People FPCD 001	[gold-UK][producer:Kate Bush]
50 Words for Snow	Kate Bush	12.2011	5[14]	83[2]	Fish People FPCD 007	[gold-UK][producer:Kate Bush]
Before the Dawn	Kate Bush	12.2016	4[7]	121	Noble & Brite 0190295920173	[gold-UK][producer:Kate Bush]
Aerial	Kate Bush	11.2005	3[27]	49[2]	EMI 3439602	[platinum-UK][producer:Kate Bush]

Lords of Acid

Lords of Acid to belgijski i amerykański zespół techno , prowadzony przez muzyka Pragę Khan . Zadebiutowali new beatowym singlem "I Sit on Acid" w 1988 roku. Stworzony przez Jade 4U, Praga Khan i Oliviera Adamsa; ich debiutancki album, z 1991r Lust (wraz z dodatkowymi singlami "Rough Sex" i "I Must Increase My Bust"), zostały docenione przez krytyków w społecznościach muzyki elektronicznej i muzyki dance za ich prowokacyjno seksualne teksty i sample dźwiękowe.

 Ich drugim albumem był Voodoo-U (1994), który miał bardziej industrialny dźwięk. Po nim następowały Our Little Secret (1997), Heaven Is An Orgasm (1998) i Expand Your Head (1999). W 2000 roku wydali bardziej rockowy album zatytułowany Farstucker, a w 2003 roku, po piętnastu latach działalności, wydali album o największej popularności pod tytułem Greatest T * ts .

W 2010 roku, po prawie dziesięciu latach bez nagrań, Praga Khan ogłosiła wydanie nowej EP-ki Little Mighty Rabbit , która pojawiła się w wydaniu z września 2011 roku.  Ich najnowszy album Deep Chills został wydany 10 kwietnia 2012 roku. Utwory na albumie zawierały "Children of Acid", "Paranormal Energy" z Zak Bagans oraz "Pop That Tooshie" z Alaną Evans .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Sit On Acid	Lords of Acid	06.1990	-	-	-	[written by Inger, Van Oekel, Van Lierop, Khan][produced by Jachri Praha][4[13].Hot Disco/Dance;Caroline 2512 12"]
Take Control	Lords of Acid	11.1991	-	-	-	[written by Van Lierop, Adams, Somora][produced by Jade 4 U, Oliver Adams & Praga Khan][44[3].Hot Disco/Dance;Wing 873 145 12"]
Rough Sex	Lords of Acid	05.1992	-	-	-	[written by Van Lierop, Adams, Somora][12[10].Hot Disco/Dance;Caroline 2518 12"]
I Must Increase My Bust	Lords of Acid	12.1992	-	-	-	[written by Adams / Van Lierop / Somora ][20[9].Hot Disco/Dance;Caroline 2525 12"]
Pussy	Lords of Acid	09.1998	-	123[2]	Antler Subway 6045	[written by Jade 4 U, Oliver Adams & Praga Khan]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Our Little Secret	Lords of Acid	09.1997	-	100[6]	Antler Subway 6036	[produced by Praga Khan,Oliver Adams,Carl Johansen]
Expand Your Head	Lords of Acid	08.1999	-	194[1]	Antler Subway 6047	[produced by Praga Khan,Oliver Adams,Jade 4 U,Carl Johansen,Lords of Acid]
Farstucker	Lords of Acid	03.2001	-	160[1]	Antler Subway 6969	[produced by Lords of Acid]

Los Bravos

Los Bravos był hiszpańską grupą beatową , utworzoną w 1965 r. z siedzibą w Madrycie . Ich singiel " Black Is Black " osiągnął 2 miejsce w Wielkiej Brytanii w lipcu 1966 r. i 4 miejsce w Stanach Zjednoczonych (pierwsza hiszpańska grupa), sprzedając ponad milion płyt .

Zespół był połączeniem dwóch grup pop , Los Sonor z Madrytu i The Runaways z Majorki . Główny wokalista Los Bravos, Mike Kogel , pochodził z Niemiec . Jego styl wokalny był czasem porównywany do Gene Pitneya . "Black Is Black " osiągnął nr 2 na brytyjskiej liście singli w lipcu 1966 r.,i  nr 4 na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 .Utwór został napisany przez Tony'ego Hayesa i Steve'a Wadeya w ich studiu nagraniowym do nagrywania płyt demo w Hoo St Werburgh , niedaleko Rochester , Kent , Anglia .  Piosenka została później została nagrana przez Johnny'ego Hallyday'a i francuski   Belle Epoque , a w 1977 ich wersja disco tej piosenki   osiągnęła nr 2 w Wielkiej Brytanii .

Kolejny singiel Los Bravos "I Do not Care" osiągnął nr. 16 w Wielkiej Brytanii w październiku 1966 r. W 1967 r. zespół brał udział w Festiwalu  w San Remo , nie kwalifikując się do finału utworu "Uno come noi" po włosku .  Zespół był tematem dwóch hiszpańskich filmów komediowych: w 1967 r. Los chicos con las chicas ( The Boys With the Girls ) w reżyserii Javiera Aguirre, a w 1968 r.  Dame un poco de amooor ...! ( Give Me a Little Looove! ), w reżyserii José María Forqué i Francisco Macián. Ich utwór "Going Nowhere" ze ścieżki dźwiękowej do Los chicos con las chicas został ponownie wydany w ramach serii Rhino Records , Nuggets II: Original Artyfacts z British Empire and Beyond, 1964-1969 .

Jeden z członków założycieli Los Bravos, Manuel Fernández, popełnił samobójstwo w dniu 20 maja 1967 r., w wieku 23 lat  po śmierci swojej narzeczonej, Lottie Rey, w wypadku samochodowym.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Black Is Black/I Want A Name	Los Bravos/td>	08.1966	2[13]	4[12]	Press 60002	[written by Michelle Grainger, Tony Hayes, Steve Wadey][produced by Ivor Raymonde]
I Don't Care/Don't Be Left Out In The Cold	Los Bravos/td>	09.1966	16[11]	-	Decca F 22484	[written by Raymonde, Clarke][produced by Ivor Raymonde]
Going Nowhere/Brand New Baby	Los Bravos/td>	12.1966	-	91[2]	Press 60003	[written by Levitt, Sexter][produced by Ivor Raymonde]
Bring A Little Lovin'/Make It Last	Los Bravos/td>	05.1968	-	51[7]	Parrot 3020	[written by Harry Vanda, George Young][produced by Alain Milhaud]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Black is Black	Los Bravos	11.1966	-	93[7]	Press 83 003	[produced by Ivor Raymonde]