Factory

 FACTORY, grupa brytyjska. Powstała w połowie lat sześćdziesiątych w Surrey w Anglii. Z początku przyjęła nazwę The Souvenir Badge Company, dopiero w 1967 zmieniła ją na The Factory. Skład: Jack Brand - voc, b, Ian Oates -g, Bill MacLeod - dr. Działała do 1970r.

 

W 1967 zwróciła na siebie uwagę Briana Carrolla i Damona Lyona Shawa, realizatorów nagrań pracujących w londyńskim studiu IBC. W porywający sposób wykonywała utwory m.in. Jimiego Hendrixa i Cream, ale miała też w repertuarze własne piosenki przesycone psychodeliczną aurą. Jedną z nich, Path Through The Forest, wybrała na singel, nagrany przy pomocy Carrolla i Shawa jako producentów i wydany w październiku 1968 przez MGM (na stronie B umieściła przeróbkę Gone zespołu Paul Revere And The Raiders).
 

Płytka przeszła w tym czasie bez echa, ale po latach uznana została za jeden z najbardziej intrygujących przykładów brytyjskiej psychodelii. Stawiano ją nawet obok dokonań Pink Floyd i Cream. Mniej ambitnym dziełem był drugi singel, zawierający utwory Try A Little Sunshine i Red Chalk Hill Johna Pantry'ego, realizatora nagrań zaprzyjaźnionego z Carrollem, wydany w październiku 1969 przez CBS. Ponieważ i on nie zyskał popularności, formacja zakończyła działalność.
 

Jej nagrania zebrano m.in. na płycie "Path Through The Forest", wydanej w 1995 przez firmę Bri-Tone; oprócz utworów znanych z singli znalazły się wśród nich m.in. przeróbki Mr. Lacey Fairport Convention i Second Ceneration Woman Family.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Path Through A Forest/Gone	Factory	.1968	-	-	MGM MGM 1444	[written by Rollins][produced by Brian Carroll,Damon Lyon Shaw]
Try A Little Sunshine/Red Chalk Hill	Factory	.1969	-	-	CBS 4540	[written by J.Pantry]

James

Grupa brytyjska. Powstała w 1982 w Manchesterze z inicjatywy Paula Gilbertsona —g.W składzie od początku występowali też Jim Glennie - b i Gavan Whelan - dr. W pierwszych miesiącach kilkakrotnie zmieniała wokalistę. Ostatecznie zaangażowała Tima Bootha - voc, wówczas studenta na wydziale teatralnym Manchester University. W 1984 Gilbertsona zastąpił Larry Gott - g. W listopadzie 1989 odszedł Whelan; na jego miejsce dołączył Dave Banton-Power - dr. W 1990 dokooptowano Saula Daviesa —viol, g, Marka Huntera-k, a także Andy'ego Diagrama -tp z PALE SAINTS.
We wrześniu 1992 odszedł Diagram, aby skoncentrować się na pracy w swoich dwóch innych zespołach - The Honkies i The Spaceheads. Z początku posługiwała się tak różnymi nazwami, jak Volume Distortion i Model Team International, ale w końcu zdecydowała się na James, podobno z sympatii dla Jamesa Kirka, gitarzysty Orange Juice.
Grupę założyli muzyczni nowicjusze. Żaden z jej członków nie mógł pochwalić się choćby skromnym doświadczeniem estradowym, ba, żaden nie umiał grać na swoim instrumencie. Nie przejmowali się tym, wręcz przeciwnie. Wierzyli, że niewiedza pozwoli im stworzyć muzykę całkowicie oryginalną, nowatorską. Gdy jednak ich pierwszy klubowy występ okazał się fiaskiem, publiczność bowiem zamiast obiecanych piosenek usłyszała kakofoniczny zgiełk, zaczęli intensywną naukę gry na instrumentach. Właściwym debiutem grupy był udział w wielkim koncercie w manchesterskim klubie Hacienda w 1983 obok m.in. New Order i Durutti Column, udokumentowanym przez Factory wideokasetą A Factory Outing (w wykonaniu James tylko jedna piosenka - Stutter).
Wtedy nawiązała bliższą współpracę z Factory i dla tej firmy nagrała pierwsze płyty: czwórki "Jimone" (1983), "James II" (1985) z takimi piosenkami, jak What's The World (później sięgnął po nią zespół The Smiths), Fire So Close i Hymn From A Village, ujawniającymi różne wpływy, od folku po punk. Promowała je m.in. na wspólnych koncertach z The Fall, Orange Juice i The Smiths, ale z miernym powodzeniem, np. nakład "Jimone" nie przekroczył tysiąca egzemplarzy. Jej karierę komplikowała przyjęta w pierwszym okresie działalności zasada nieudzielania wywiadów. Gilbertson, najbardziej zniechęcony niepowodzeniami, pogrążył się wówczas w nałogu narkotycznym. Na scenę wychodził nieprzytomny, nie mógł utrzymać równowagi, nie potrafił wydobyć z gitary ani jednego dźwięku. Po długich wahaniach koledzy usunęli go z zespołu, a na jego miejsce przyjęli Gotta.
W końcu 1985 grupa podpisała kontrakt z wielką amerykańską firmą Sire. Pierwszymi owocami umowy były dwie płyty wydane w styczniu następnego roku: singel Chain Mail i czwórka "Sit Down", częściowo z tymi samymi nagraniami. Natomiast w lipcu na rynek trafiły singel So Many Ways oraz Stutter. Produkcję albumu powierzono Lenny'emu Kaye'owi, muzykowi znanemu z The Patti Smith Group (Booth zainteresował się rockiem pod wpływem płyty "Horses" Patti Smith; później oddał hołd artystce, która wywarła na nim tak wielkie wrażenie, piosenką Fairground). W repertuarze Stutter dominowały opracowane z rozmachem piosenki i ballady o folkowym odcieniu, np. Skulduggery, Just Hip, So Many Ways. Płyta nie odniosła sukcesu, o co muzycy obwiniali kierownictwo Sire, a kierownictwo Sire - muzyków (szefowie firmy nie mogli np. zrozumieć, dlaczego kwartet zignorował propozycję wspólnej amerykańskiej trasy z The Smiths).
Grupa zrealizowała niebawem następną płytę, ale nie była z niej zadowolona i chciała powtórzyć niektóre nagrania, natomiast szefowie Sire, coraz bardziej poirytowani, odmówili opłacenia dodatkowego czasu w studiu. Strony kłóciły się ze sobą przez osiemnaście miesięcy. Konflikt był ciosem dla grupy - przestano angażować ją na koncerty, muzycy nie mieli środków do życia, dwóch z nich musiało sprzedać samochody. Była wówczas bliska rozpadu lub zmiany nazwy. Ostatecznie Sire wydało we wrześniu 1988 album Strip mine w pierwotnej, nie dopracowanej wersji; ukazały się też dwa single: What For i Ya Ho. Dla muzyków nie było zaskoczeniem, że żadna z tych płyt nie odniosła sukcesu. Ponieważ kontrakt z Sire w tym czasie wygasł, postanowili zaciągnąć pożyczkę i kontynuować działalność na własny rachunek. Tak też uczynili. Za pieniądze uzyskane po długich staraniach z Royal Bank of Scotland zarejestrowali swój koncert w Bath i wydali w marcu 1989 na One man clapping (dystrybucji podjęła się niezależna firma Rough Trade). Płyta, zawierająca ich najlepsze piosenki z dotychczasowej działalności, np. Chain Mail, Stutter, Why So Close i Are You Ready, ale też premierowe, np. Burned - atak na Sire, odniosła sukces.
W tym czasie doszło do konfliktu między Boothem a Whelanem; w rezultacie ten ostatni odszedł, a na jego miejsce przyjęto Bantona-Powera. Kilka tygodni później zaangażowano jeszcze trzech muzyków: Daviesa, Huntera i Diagrama. Kolejną sesję nagraniową opłaciła firma Rough Trade, która jednak popadła w tym czasie w kłopoty finansowe i zwlekała z publikacją Gold mother, mimo powodzenia dwóch singli , które wydała: Sit Down i Come Home. Ostatecznie w marcu 1990 muzycy Podpisali kontrakt z wytwórnią Fontana i to ona trzy miesiące później wypuściła album na rynek oraz sygnowała następne single: How Was Is For You, Come Home (nowa wersja), Lose Control (na stronie B ballada Sunday Morning z repertuaru The Velvet Underground) i Sit Down (nowa wersja). Grupa promowała płyty m.in. na wspólnych koncertach z Davidem Bowiem i The Cure.
Zdobyła wreszcie ogromną popularność. Publiczności spodobały się jej melodyjne, efektownie aranżowane piosenki z ambitnymi tekstami wyrażającymi oburzenie na knowania polityków (Government Walls), zinstytucjonalizowaną religię (God Only Knows), próby zdławienia młodzieżowej kultury spod znaku rave (Bring A Gun). Nie mniejszy sukces odniósł album Seven z lutego 1992, promowany singlami Sound, Born Of Frustration, Ring The Bells i czwórką "Seven". W utworze Live A Love Of Life grupa wprowadziła elementy funku, ale pozostałe piosenki przypominały jej wcześniejsze przeboje. W tekstach znalazły odbicie przemyślenia na temat religii, np. Seven, Heavens, Fling The Betts. Utwór Mother był reakcją na wojnę w Zatoce Perskiej. W 1992 odszedł Diagram.
Wielkim osiągnięciem artystycznym James była płyta Laid z września 1993. Grupa zjawiła się w studiu Real World Petera Gabriela niedaleko Bath wycieńczona wielomiesięczną podróżą koncertową po Stanach Zjednoczonych, Europie i Japonii. Producent Brian Eno zaproponował przełożenie sesji na później, ale pełna wrażeń, m.in. ze wspólnych akustycznych występów z Neilem Youngiem, chciała jak najszybciej przystąpić do pracy. Przedstawiła piosenki subtelniejsze niż dawniej, oszczędniej opracowane, m.in. z użyciem instrumentów akustycznych, tchnące atmosferą spontaniczności i luzu, np. przeboje Sometimes i Laid, a także Out To Get You, Say Something, Five O.
W ambitnych tekstach pojawiły się refleksje na temat m.in. sensu pokuty (One Of The Three, napisany pod wrażeniem Czekając na Godota Samuela Becketta), trwałości związków (Laid), uroków życia w drodze, w podróży (Knuckle Too Far). Popularność zyskały wybrane na single piosenki Sometimes i Laid. Owocem sesji były też nagrania o całkowicie odmiennym charakterze, bliskie stylowi ambient house,obfitujące w improwizacje instrumentalistów - w marcu 1994 jedno z nich, Jam-J, wydano na singlu, a publikację pozostałych tymczasem wstrzymano. Gabriel zachwycił się muzyką James do tego stopnia, że zaprosił grupę do udziału w amerykańskiej wersji organizowanego przez siebie festiwalu WO-MAD (World Of Music And Dance).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Chain mail/Hup strings	James	03.1986	93[1]	-	No-Label MIUCT 0355
What for/Island swing	James	03.1988	90[3]	-	No-Label MIUCT 2684	[produced by Hugh Jones]
Sit down/Sky is falling	James	06.1989	2[12]	-	Fontana JIMCD 21	[silver-UK][written by R.W. Palmer][produced by Gil Norton]
Come home/Promised land	James	12.1989	32[8]	-	Fontana JIM 6	[written by Tim Booth/Larry Gott/Jim Glennie][produced by Tim Booth/Larry Gott/Jim Glennie/Nick Garside]
How was it for you?/Whoops [live]	James	05.1990	32[3]	-	Fontana JIM 5	[written by Tim Booth/Larry Gott/Jim Glennie/Nick Garside][produced by Tim Booth/Larry Gott/Jim Glennie/Nick Garside]
Lose control/Sunday morning	James	11.1990	38[5]	-	Fontana JIM 7	[written by Tim Booth/Larry Gott/Jim Glennie][produced by Flood]
Sound /All my sons	James	11.1991	9[7]	-	Fontana JIM 9	[written by R.W. Palmer][produced by Youth]
Born of frustration/Be my prayer	James	01.1992	13[6]	-	Fontana JIM 10	[written by James][produced by Youth]
Ring the bells/Fight	James	03.1992	37[2]	-	Fontana JIM 11	[written by James][produced by James/Steve Chase]
Seven /Goalies ball/William Burroughs/Still alive EP.	James	07.1992	46[2]	-	Fontana JIM 12	[written by James][produced by Youth]
Sometimes /America	James	09.1993	18[4]	-	Fontana JIM 13	[written by James][produced by Brian Eno]
Laid /Wah wah kits	James	11.1993	25[5]	61[13]	Fontana JIM 14	[written by David Baynton-Power/Tim Booth/Saul Davies/Andy Diagram/Jim Glennie/James Gott/Mark Hunter][produced by Brian Eno]
Jam J/Say something	James	03.1994	24[5]	105[7]	Fontana JIM 15	[written by James][produced by Brian Eno]
She' s a star/Stutter [live]/Johnny Yen [live]	James	02.1997	9[13]	-	Fontana JIM 16	[written by James][produced by Stephen Hague]
Tomorrow /Gone too far/Honest pleasure/All one to me	James	04.1997	12[11]	-	Fontana JIMCD 17	[written by Booth/Gott/Glennie/Brian Eno][produced by Stephen Hague/Brian Eno]
Waltzing along	James	06.1997	23[10]	-	Fontana JIMCD 18	[written by James][produced by Stephen Hague/Brian Eno]
Destiny calling/Goalie' s ball/Assasin/The Lake	James	03.1998	17[10]	-	Fontana JIMCD 19	[written by James][produced by Kames/OTT]
Runaground /Crescendo/Hang on/Be my power	James	05.1998	29[5]	-	Fontana JIMCD 20	[written by Tim Booth/Jim Glennie/Saul Davies/Mark Hunter/David Baynton-Power][produced by James/Ott Langrell]
Sit down [1998 remix]	James	11.1998	7[8]	-	Fontana JIMCD 21	[written by James][produced by Gil Norton]
Sit down [1998 ]	James	01.1999	81[6]	-	Fontana JIMCD 21	[written by James][produced by Gil Norton]
I know what i' m here for/All good boys	James	07.1999	22[10]	-	Fontana JIM 22	[written by Tim Booth/Jim Glennie/Saul Davies/Mark Hunter/David Baynton-Power][produced by Brian Eno]
Just like Fred Astaire/I defeat	James	10.1999	17[9]	-	Fontana JIM 23	[written by Tim Booth/Jim Glennie/Saul Davies/Mark Hunter/David Baynton-Power][produced by Brian Eno/Steve Osborne]
We' re going to miss you/Wisdom of the throat	James	12.1999	48[6]	-	Fontana JIMMC 24	[written by Tim Booth/Jim Glennie/Saul Davies/Mark Hunter/David Baynton-Power][produced by Brian Eno/Saul Davies]
Getting away with it [All messed up]/Make it alright/So swell	James	06.2001	22[7]	-	Fontana JIMCD 25	[written by Tim Booth/Jim Glennie/Saul Davies/Mark Hunter/David Baynton-Power][produced by Brian Eno/Saul Davies]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Stutter	James	07.1986	68[2]	-	Blanco YNegroJIMLP1	[produced by Lenny Kaye]
Strip mine	James	09.1988	90[1]	-	Sire JIMLP2	[produced by Hugh Jones/Steve Lovell/Steve Power]
Gold mother	James	06.1990	2[34]	-	Fontana 8485951	[gold-UK][produced by James]
Seven	James	02.1992	2[14]	-	Fontana 5109322	[gold-UK][produced by James/Steve Chase/Youth]
Laid	James	09.1993	3[22]	72[26]	Fontana 5149432	[gold-UK][gold-US][produced by Brian Eno]
Wah wah	James/Brian Eno	09.1994	11[2]	-	Fontana 5228272	[produced by Brian Eno,Markus Dravs]
Whiplash	James	03.1997	9[29]	158[1]	Fontana 5343542	[gold-UK][produced by Brian Eno/Stephen Hague]
The best of James	James	03.1998	1[1][121]	-	Fontana 5368982	[2x-platinium-UK][produced by Brian Eno/Gil Norton/James/Nick Garside/Stephen Hague/Youth]
Millionaires	James	10.1999	2[18]	-	Fontana 5467892	[gold-UK][produced by Brian Eno/Mark Hunter/Saul Davies]
Pleased to meet you	James	07.2001	11[6]	-	Mercury 5861462	[silver-UK][produced by Brian Eno/Saul Davies]
Getting Away with It... Live	James	06.2002	102[2]	-	Sanctuary	-
Fresh as a Daisy - The Singles	James	05.2007	12[6]	-	Mercury 1731845	[silver-UK][produced by Brian Eno/Flood/Gil Norton/Hugh Jones/James/Lee Muddy Baker/Lenny Kaye/Nick Garside/Ott/Stephen Hague/Steve Chase/Steve Osbourne/Youth]
Hey Ma	James	04.2008	10[6]	-	Mercury 1764287	[produced by James/Lee Muddy Baker]
The Night Before	James	05.2010	20[3]	-	Mercury 2730015	[produced by James/Lee Muddy Baker]
The Morning After	James	05.2010	19[3]	-	Mercury 2750433	[produced by James/Lee Muddy Baker]
La Petite Mort	James	06.2014	11[5]	-	BMG Rights/Cooking Vinyl COOKCD 604	[produced by Max Dingel]
Girl at the End of the World	James	03.2016	2[8]	-	BMG 538185542	[produced by Max Dingel]

A Certain Ratio

A CERTAIN RATIO- grupa brytyjska. Powstała w 1978 w Manchesterze. Nazwę wzięta z tekstu jednego z utworów Briana Eno z płyty "Taking Tiger Mountain (By Strategy)" (Island, 1974).
Pierwszy skład: Simon Topping - voc, tp, perc, Peter Terel - generatory dźwięku, efekty, fc, Martin Moscrop - g, perc, voc, Jeremy Kerr - b, voc. W 1979 dołączył Donald Johnson - dr. W 1980 w składzie znalazła się też Martha Tilson - voc, znana z zespołów Occult Chemistry i Twilight Zonerz, ale w 1982 zrezygnowała ze współpracy z A Certain Ratio.
 Na początku 1983 Terrel wyjechał w długą podróż do Indii w poszukiwaniu sensu istnienia. A w kwietniu tego roku z formacją rozstał się też Topping, który postanowił udoskonalić swoją technikę gry na instrumentach perkusyjnych, a umiejętności te wykorzystał później w zespołach Quando Quango i T-Coy.
W grupie pojawili się w tym czasie Carol MacKenzie - voc i Andy Connell - k. W końcu lata 1984 na miejsce MacKenzie zaangażowano Tony'ego Quigleya - s z zaprzyjaźnionego z A Certain Ratio zespołu Kalima (Moscropowi i Kerrowi zdarzało się z nim grywać). A głównym wokalistą został Kerr. W 1987 odszedł Connell i wraz z Corinne Drewery -voc, która gościnnie uczestniczyła w nagraniach A Certain Ratio (współpracowała też z Working Week, a jako Teresa Del Fuego działała solo), założył zespół Swing Out Sister. W nagraniu albumu "Up In Downsville" z 1992 gościnnie wzięta udział Denise Johnson - voc, współpracowniczka Primal Scream.
Topping, Terel, Moscrop i Kerr, zafascynowani twórczością Kraftwerk, Briana Eno i Wire, punkiem oraz białym soulem, zaczęli muzykować dla własnej przyjemności - nie myśleli o karierze i nagrywaniu płyt. Menażer Joy Division, Rob Gretton, namówił ich jednak, by nawiązali współpracę z utworzoną w tym czasie małą manchesterską wytwórnią Factory, i w maju 1979 formacja zadebiutowała singlem All Night Party/The Thin Boys, zrealizowanym przy pomocy producenta Martina Hannetta. A w styczniu 1980 dorobiła się pierwszego albumu, "The Graveyard And The Ballroom", z początku wydanego tylko w postaci kasety, jedna strona zawierała nagrania dokonane w dwa dni września 1979 w maleńkim studiu Graveyard w Prestwich (znowu z Hannettem), druga dokumentowała występ w październiku tego roku w londyńskim Electric Ballroom (formacja zagrała tam u boku The Talking Heads), już wtedy zaczął się krystalizować jej styl - frapująca mieszanina punku, i jazzu, zwracająca uwagę wielką intensywnością i ostrością brzmienia.
W sierpniu 1980, z początku w Belgii (nakładem Factory Benelux), ukazał się singel, z przeróbką dyskotekowego przeboju Shack up zespołu Banbarra (na stronie B koncertowe nagranie And Then Again), i nieoczekiwanie przyniósł A Certain popularność w wielu krajach świata (został nawet notowany na liście hitów muzyki tanecznej amerykańskiego tygodnika "Billboard"). Grupa ugruntowała sukces następną małą płytką - Flight/And Then Again/Blown Away z pażdziernika 1980. A w grudniu tego roku wzięła z Throbbing Gristle i SPK udział w interesującej imprezie Psychic Youth Rally In Heaven. Tom Wilson, szef Factory próbował doprowadzić w tym czasie do współpracy A Certain Ratio z Grace Jones, ale powstało jedynie kilka wspólnych nagrań (zarejestrowano m.in. Houses In Motion z repertuaru The Talking Heads), które nie zostały wydane.
W maju 1981 ukazał się pierwszy właściwy album formacji, nagrany w Nowym Jorku "To Each...", ale był dla recenzentów rozczarowaniem, może dlatego, że zabrakło mu błogosławieństwa cenionego przez prasę muzyczną Hannetta - muzycy postanowili w tym czasie sami produkować swoje płyty. Zawierał wszakże sporo wspaniałej niekonwencjonalnej muzyki, jak łączące rock z funkiem utwory Forced Laugh i Felch czy długa, transowa, najeżona sprzężeniami kompozycja Winter Hill. W grudniu 1981 grupa wydała świetny singel Waterline/Funaezekea, a w styczniu 1982 pod nazwą zmienioną na tę jedną okazję Horatio i wyjątkowo w firmie Rock Steady instrumentalny Abracadubra/Sommadub. W tym samym czasie trafił na rynek album "Sextet". Uznany za największe osiągnięcie A Certain Ratio, odniósł też duży sukces - dotarł do pierwszego miejsca list bestsellerów wytwórni niezależnych. Formacja zdyskontowała sukces pojawiając się jako gwiazda m.in. w londyńskim Lyceum i manchesterskim Hacienda.
Świadectwem wyczerpywania się inwencji muzyków były następne płyty, single Guess Who/Guess Who? (Part 2) (wydany przez Factory Benelux) z lipca 1982 i Knife Slits Water/Tumba Rumba z września tego roku oraz "I'd Like To See You Again" z października. Po odejściu w 1983 Terrela i Toppinga kariera grupy się załamała. W następnym okresie ukazało się tylko kilka singli:we wrześniu 1983 I Need Someone Tonite/Don't You Worry 'Bout A Thing (przeróbka piosenki Steviego Wondera w grudniu 1984 Life's A Scream/There's Only This,w lutym 1985 Brazilia/Brazilia (nakładem Factory Benelux), a w czerwcu tego roku Wild Party/Sounds Like Something Dirty. Z 1985, dokładniej z grudnia, pochodzi też wydana własnym sumptem koncertowa kaseta "Live In America" z repertuarem silnie inspirowanym jazzem, zwłaszcza dokonaniami Ornette'a Colemana. Podsumowywująca dotychczasową działalność grupy składanka "The Old And The New" z marca 1986. Muzycy próbowali odbudować swoją karierę ostatnimi płytami dla Factory, m.in. singlem Mickey Way (The Candy Bar)/Inside/Si fermi ogrido z września 1986 i albumem "Force" z listopada tego roku, ale nie bardzo im się to udało i znowu zamilkli na jakiś czas.
W 1989 grupa związała się z wytwórnią A&M, ale płyty które dla niej nagrała, przepadły na rynku, mimo że w tym właśnie czasie wiele młodszych zespołów odniosło sukces muzyką wyrastającą z dawnych dokonań A Certain Ratio. Z tego okresu pochodzi kilka singli: The Big E (I Won't Stop Loving You)/Love Is The Way z czerwca, Backs To The Wall/Be What You Wanna Be z sierpnia i Your Blue Eyes/Thin Grey Libe z października 1989 oraz Good Together/Be What You Wanna Be z lutego, Won't Stop Loving You/The Big E z maja i Shack Up (Man) Shack Up (Machine) z września 1990, a także dwa albumy: "Good Together" z września 1989 i "ACR:MCR" z lipca 1990.
W 1991 grupa związała się znowu z małą firmą, Rob's Records, utworzoną przez Grettona, ale płyty, które dla niej nagrała, nie miały już świeżości i mocy jej dawnych dokonań. W tym czasie zwrócił na nią uwagę zbiór remiksów jej dawnych nagrań - "Looking For A Certain Ratio", przygotowany w sierpniu 1994 w dwóch zupełnie różnych wersjach przez wytwórnię Creation (autorami remiksów byli m.in. muzycy 808 State, Electronic, The Other Two i Sub Sub).
Dyskografię uzupełniają m.in. pojedyncze nagrania na składankach zawierających też muzykę innych artystów, np. koncertowa wersja Eelch na "From Brussels With Love" ( Le Disques Du Crepuscule, 1982) i radiowe nagranie Do The Du (Casse) na "Manchester - So Much To Answer For" Strange Fruit, 1990).
Quigley i Moscrop (jako perkusista) mieli udział w popwstaniu albumu wczesnego wcielenia grupy Kalima, występującej pod nazwą Swamp Children - "So Hot" (Factory, (l983). Connell w duecie Syncbeat z Martinem Jacksonem, obytym perkusistą Magazine, nagrał płytę "UK Electro" Street Sounds, 1984). A z zespołem Swing Out Sister, do którego także pozyskał Jacksona, zrealizował albumy "It's letter To Travel" (Mercury, 1987), "Kaleidoscope World" (Fontana, 1989), "Get In Touch Witch Yourself" (Fontana, 1992) i "The Living Return" (Mercury, 1994).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
All Night Party /The Thin Boys	A Certain Ratio	01.05.1979	-	-	Factory FAC 5	[produced by Martin Zero]
Shack Up/And Then Again (Live)	A Certain Ratio	07.1980	-	-	Factory FAC 135 [1986]
Flight /Blown Away	A Certain Ratio	10.1980	-	-	Factory FAC 22
Do the Du/The Fox	A Certain Ratio	01.1981	-	-	Factory US FACUS 4
Waterline /Funaezekea	A Certain Ratio	12.1981	-	-	Factory FAC 52
Knife Slits Water /Tumba Rumba	A Certain Ratio	09.1982	-	-	Factory FAC 62	[written by A Certain Ratio][produced by A Certain Ratio]
I Need Someone Tonight/Don't You Worry 'Bout a Thing	A Certain Ratio	07.1983	-	-	Factory FAC 72	[written by A Certain Ratio]
Life's A Scream /There's Only This	A Certain Ratio	12.1984	-	-	Factory FAC 112
Wild Party /Sounds Like Something Dirty	A Certain Ratio	06.1985	-	-	Factory FAC 128
Mickey Way (The Candy Bar)/Inside/Si Firmi O Grido	A Certain Ratio	09.1986	-	-	Factory FAC 168
Greetings Four EP	A Certain Ratio	09.1987	-	-	Materiali Sonori MASO 70 004 [Ita]
The Big E (I Won't Stop Loving You)/Love Is The Way	A Certain Ratio	06.1989	96[1]	-	A&M ACR 514	[written by A Certain Ratio][produced by Julian Mendelsohn]
Backs To The Wall /Be What You Wanna Be	A Certain Ratio	08.1989	-	-	A&M ACR 517	[written by A Certain Ratio][produced by Julian Mendelsohn]
Your Blue Eyes/Thin Grey Line	A Certain Ratio	10.1989	-	-	A&M ACR 534
Good Together/Be What You Wanna Be	A Certain Ratio	02.1990	-	-	A&M ACR 550	[written by A Certain Ratio][produced by A Certain Ratio]
Four for the Floor EP	A Certain Ratio	02.1990	-	-	A&M ACRY 550
Won' t stop loving you/The Big E	A Certain Ratio	06.1990	55[3]	-	A&M ACR 540	[written by A Certain Ratio][produced by Julian Mendelsohn]
Shack Up Man /Shack Up Machine	A Certain Ratio	09.1990	-	-	A&M ACR 590
Loosen Up Your Mind/The Planet	A Certain Ratio	07.1991	-	-	Robs 7ROB 2
Forever	A Certain Ratio	11.1991	-	-	Robs 7ROB 5
Mello	A Certain Ratio	10.1992	-	-	Robs 7ROB 6
Turn Me On	A Certain Ratio	02.1993	-	-	Robs 7ROB 11
Tekno	A Certain Ratio	11.1993	-	-	Robs 7ROB 18
Shack Up	A Certain Ratio	05.1994	-	-	Creation CRE 151T

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Graveyard and the Ballroom	A Certain Ratio	01.01.1980	-	-	Factory FACT 16	[produced by Martin Hannett]
To each...	A Certain Ratio	01.05.1981	-	-	Factory FACT 35	[produced by A Certain Ratio,Martin Hannett]
Sextet	A Certain Ratio	01.1982	53[3]	-	Factory FACT 55	[produced by A Certain Ratio]
I'd Like to See You Again	A Certain Ratio	10.1982	-	-	Factory FACT 65	[produced by A Certain Ratio]
The Old & The New	A Certain Ratio	01.1986	-	-	Factory FACT 135
Force	A Certain Ratio	11.1986	-	-	Factory FACT 166	[produced by A Certain Ratio,Stuart James]
Live In America	A Certain Ratio	02.1987	-	-	Castle Communications DOJOLP 47
Good Together	A Certain Ratio	09.1989	-	-	A&M AMA 9008	[produced by A Certain Ratio, Bob Kraushaar , Julian Mendelsohn]
MCR	A Certain Ratio	07.1990	-	-	A&M 397 057-1	[produced by A Certain Ratio]
Up In Downsville	A Certain Ratio	10.1992	-	-	Robs LROB 20	[produced by A Certain Ratio]
Looking For A Certain Ratio	A Certain Ratio	08.1994	-	-	Creation CRELP 159
Sampler	A Certain Ratio	11.1994	-	-	Creation CREVO 13
Change the Station	A Certain Ratio	01.1997	-	-	Robs CDROB 50	[produced by A Certain Ratio]
Early	A Certain Ratio	03.2002	-	-	Soul Jazz SJRLP 60
B-Sides, Sessions & Rarities	A Certain Ratio	06.2002	-	-	Soul Jazz SJR 65
Live In Groningen	A Certain Ratio	05.2005	-	-	LTM LTMCD 2443