Marxman

Marxman to czteroosobowa marksistowska grupa hip- hopowa z dwoma MC  utworzona w Londynie w 1989 .Teksty wyłożonych komunizm i koniec niesprawiedliwości ekonomicznej i socjalnej. Są jedną z niewielu grup, które łączą hip-hop z tradycyjnymi irlandzkimi kompozycjami. 

Zespół został utworzony przez przyjaciół z college'u Stephena Browna (Phrase D) i (MC) Hollisa Michaela Byrne'a, którzy również zwerbowali na pomoc przyjaciela z dzieciństwa Byrne'a z Irlandii, Oisina Lunny'ego, syna irlandzkiego muzyka tradycyjnego Dónala Lunny .Zespół został skompletowany przez scratch miksera DJ K One. Wspólnie wypracowali  przekaz polityczny w scenie zdominowanej przez gangsta rap  , inspirowany hip-hopem , soulem Motown i tradycyjną muzyką irlandzką. Ich debiutancki singiel „Sad Affair” z 1992 roku, który pożyczył teksty od irlandzkiej buntowniczej piosenki „Irish Ways and Irish Laws”  , został zakazany przez BBC .
Zespół nagrywa później singiel „All About Eve” zadebiutował jako numer 28 na UK Singles Chart ,w wyniku wzięli udział w flagowym muzycznym programie BBC Top of the Pops . Ich kontrowersyjne wpływy wynikały bardziej z wojującego socjalizmu niż z tradycyjnego nacjonalizmu. 

Ich pierwsze nagrania były realizowane w wytwórni Talkin 'Loud, a grupa zgromadziła znaczną liczbę fanów przed wydaniem debiutanckiego singla. Ich debiutancki album ukazał się w następnym roku, kiedy wydali 33 Revolutions per Minute w Wielkiej Brytanii, a następnie pojawili się na rynku amerykańskim w 1994 roku.  Album nie osiągnął jednak znaczącej sprzedaży w USA i Marxman opuścił Talkin 'Loud dla wytwórni More Rockers. Wydali swój drugi i ostatni album w 1996 r., Time Capsule, który był mocnym albumem, ale z mniej jawnymi wpływami tradycyjnej muzyki irlandzkiej niż ich debiutancki album, zanim rozpadł się później w tym samym roku.


Zespół, któremu marksistowskie poglądy przysporzyły więcej fanów niż sama muzyka. Jakby mało było kontrowersji wokół politycznej postawy grupy, pojawił się singel "Sad Affair" ["Smutna sprawa"], poruszający kwestię Irlandii Północnej. Nagranie zostało odrzucone przez BBC, gdyż zawierało otwarte stwierdzenie, że oddziały angielskie powinny zostać wycofane (w tekście znalazł się też slogan IRA - "Nadejdzie nasza chwila").

W utworze wykorzystano tradycyjne irlandzkie instrumenty ("trzy czwarte grupy ma irlandzkie pochodzenie), natomiast na kolejnym singlu, "Ship Ahoy", wystąpiła Sinead O'Connor oraz folkowy artysta Davey Spillane.

Obie płytki ukazały się nakładem wytwórni Talkin' Loud Gilesa Petersona. Trzeci singel "All About Eve" dotarł do pierwszej trzydziestki notowań. Okładka albumu 33 Revolutions Per Minut? była potwierdzeniem "partyjnej lojalności" członków zespołu: "Marks, Engels, Lenin, Róża Luksemburg, Bobby Sands" i ci wszyscy, którzy poświęcili się dla sprawy obalenia burżuazji".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sad Affair / Dark Are The Days	Marxman	.1992	-	-	Talkin' Loud TLKX 25	[written by Marxman][produced by Leroy Quintyn , Marxman]
All About Eve	Marxman	03.1993	28[4]	-	Talkin' Loud TLK 35	[written by Marxman][produced by Adam Fuest , Paul Borg , Paul Martin]
Ship Ahoy/The Facist Boom	Marxman	05.1993	64[1]	-	Talkin' Loud TLK 39	[written by Marxman][produced by Adam Fuest]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
33 Revolutions Per Minute	Marxman	04.1993	69[1]	-	Talkin' Loud 5145382	[produced by Various, DJ Premier]