Lauryn Hill

Lauryn Hill-ur. 26.05.1975r w South Orange (New Jersey, USA) .Najbardziej uznana wokalistka na scenie czarnych brzmień, łącząca w twórczości r&b, rap oraz reggae. Niezwykle szanowana i uwielbiana przez dziesiątki milionów fanów na całym świecie, darzących ją szacunkiem zarówno za solową twórczość, jak i nagrania w ramach hiphopowego trio The Fugees. Pod koniec lat 90-tych była nie tylko najważniejszą ikoną czarnej muzyki, ale także całej sztuki afroamerykańskiej. Pomimo ograniczenia w ostatnich latach działalności artystycznej, jej pozycja na scenie jest równie mocna, a każde działanie na niwie muzyki szeroko komentowane w mediach.

Artystka urodziła się 26 maja 1975 r. w South Orange w stanie New Jersey. Jako córka nauczycielki języka angielskiego i inżyniera informatyki wychowywała się w przyzwoitych warunkach materialnych. Wielką miłością do czarnej muzyki zapałała dzięki rodzicom, którzy posiadali w domowej płytotece mnóstwo płyt winylowych z klasycznymi czarnymi brzmieniami, jak jazz, blues, soul czy reggae. Już od wczesnych lat szkolnych wykazywała wiele
talentów, nie tylko na polu muzycznym i aktorskim, ale także sportowym i tanecznym. Naukę łączyła z szeroką aktywnością hobbystyczną, szczególnie mocno angażowała się w warsztaty teatralne i wokalne. Szlifowane umiejętności miała okazję pokazać m.in. podczas występów w słynnej operze mydlanej „As the World Turns” czy pełnometrażowym filmie „Zakonnica w przebraniu 2: Powrót do habitu” (oryg. „Sister Act 2: Back in the Habit”, reż. Bill Duke, 1993, USA), obok samej Whoopi Goldberg. Pasja muzyczna ostatecznie zatriumfowała u młodej Lauryn nad zamiłowaniem do aktorstwa. Pierwszym zwiastunem przyszłych sukcesów był przejmujący występ wokalny zaledwie 13-letniej artystki podczas przeglądu amatorów w harlem’s apollo theatre, gdzie pomimo braku zwycięstwa zrobiła na całym audytorium piorunujące wrażenie i zebrała owacje na stojąco. Od tego czasu stale doskonaliła głos i technikę śpiewu, a także rapowania.

Pod koniec lat 80-tych Hill wspólnie z przyjaciółmi ze szkoły - raperami   Wyclefem Jeanem i Prasem - założyła formację The Tranzlator Crew, przemianowaną następnie na The Fugees. Ich pierwszy album Blunted on Reality (1994) nie wyróżniał się na tle wielu podobnych ówczesnych materiałów z ostrym tekstowo i brudnym brzmieniowo rapem. Wydany cztery lata później krążek The Score stanowił natomiast totalny przełom w świecie hip-hopu i r&b. Silnie zaangażowana lirycznie płyta za sprawą przebojowych singli „Killing Me Softly” (cover utworu Roberty Flack), „Fu-Gee-La”, „Ready or Not” czy „No Woman, No Cry” została jedną z najlepiej sprzedających się płyt 1997 roku, rozchodząc się na świecie w ponad 15 milionach egzemplarzy.

 Lauryn - właścicielka silnego i jednocześnie melodyjnego głosu oraz autorka intrygujących, zmuszających do myślenia poetyckich tekstów, opartych m.in. na Piśmie Świętym i spostrzeżeniach społecznych, mocno wyróżniała się z całej trójki. Sprawne umiejętności zadziornego rapowania i pełnego uczucia śpiewania uczyniły ją jedną z najbardziej wyrazistych postaci na scenie czarnych brzmień. Wielu krytyków widziało jednak twórcę sukcesu The Fugees głównie w Wyclefie - autorze muzyki grupy, co stanowiło silny prztyczek dla wielkich ambicji Lauryn. Rozpoczęcie solowej kariery było w tej sytuacji naturalnym posunięciem. Na jego opóźnienie miało wpływ założenie przez artystkę rodziny. W1997 r. Lauryn i jej partner Rohan Marley - syn legendy reggae Boba Marleya zostali rodzicami pierwszego synka o imieniu Zion.

Lauryn nagrała debiutancką płytę w zaledwie kilkanaście dni, w pełni odpowiadając za warstwę autorską, liryczną, aranżacyjną, producencką i naturalnie wokalną materiału. Efekt w postaci krążka The Miseducation of Lauryn Hill przewyższył najśmielsze oczekiwania fanów i krytyków. Hill nagrała wyjątkowo dojrzałe tekstowo i zróżnicowane pod kątem muzycznym wydawnictwo. Na albumie można było słyszeć starannie dopracowane brzmienia r&b, soul, hip-hop, blues i reggae. Charakterystyczny, silny glos artystki w każdej z tych konwencji brzmiał równie wspaniale, pokazując pełnię talentu drzemiącego we frontmance The Fugees. Singiel „Doo Wop (That Thing)”, odwołujący się do dziedzictwa muzycznego soulu lat 70-tych, podbił listy przebojów na całym świecie, łącznie z amerykańską billboard hot 100. Do innych najbardziej znanych nagrań z bestsellerowego debiutu należą energetyczny, rapowy numer „Lost Ones”, przepiękna, wzruszająca ballada „Ex-Factor”, a także wysublimowane kompozycje r&b „Everything is Everything” i „Cant Take My Eyes Off of You”.

Artystyczna warstwa The Miseducation..., a także wyjątkowy wdzięk i urok osobisty pięknej 24-latki oraz budząca uznanie wrażliwość przedstawiona w tekstach na konceptualnym krążku, uczyniły Lauryn prawdziwą ikoną ówczesnej muzyki, podziwianą i szanowaną przez fanów wszystkich ras na całym globie. Status „współczesnego Boba Marleya” potwierdziły astronomiczne wyniki sprzedaży debiutu Amerykanki. Już w pierwszym tygodniu sprzedaży w samych Stanach po materiał sięgnęło 423 tys. fanów, co było pobiciem dotychczasowego rekordu zdobytego przez solowy material kobiety. Łącznie w ojczyźnie artystki album kupiło aż 8 min sympatyków jej talentu, podczas gdy kolejne kilka milionów płyt trafiło do odtwarzaczy fanów w innych państwach świata. Komercyjne osiągnięcia zostały spektakularnie wzmocnione docenieniem ze strony świata show-biznesu. Lauryn jako pierwsza kobieta w historii zdobyła podczas jednej nocy aż 5 statuetek Grammy, łącznie z 10 kategorii w jakich była nominowana.

Po pełnym splendoru roku 1999 r. twórczyni wróciła m.in. do działalności charytatywnej. Zajęła się rozwojem założonej w 1996 r. organizacji refugee project, walczącej z rasizmem i promującej równe szanse w zdobywaniu wykształcenia przez młodzież z ubogich środowisk. Ponownie skupiła się na rodzinie, większej już o dwójkę dzieci: córkę o imieniu Selah Louise (ur. 1998) i syna Joshua (ur. 2002). Nagła międzynarodowa sława i status celebrity, do których dwudziestokilkuletnia, wrażliwa wokalistka doszła w ciągu zaledwie trzech lat, okazały się dla niej straszliwym ciężarem. Mocno cierpiała z powodu dyskretnego, acz częstego szykanowania jej w show-biznesie ze względu na kolor skóry, silne przekonania polityczne, a także wyjątkową urodę - zdaniem Lauryn wiele osób nie czuło się komfortowo z jej sukcesem. Ciągła presja ze strony mediów,inwigilujących życie prywatne rodziny Hill, a także fanów obskakujących artystkę przy każdej możliwej sytuacji, stopniowo wprowadzały ją w poważną depresję.

Tragiczny stan psychiczny miał bezpośrednie przełożenie na brzmienie drugiej solowej płyty artystki - MTV Unplugged No. 2.0 z 2002 r. Podwójny krążek to zapis akustycznego koncertu w ramach słynnej serii telewizji MTV, na którym Lauryn zaśpiewała - akompaniując sobie grą na gitarze - zestaw zupełnie nowych piosenek. Z przejmującej treści utworów epatowały bardzo głęboki smutek, gorycz i poczucie wewnętrznej pustki. Silnie nacechowany depresyjnymi emocjami materiał, brzmieniowo w większości stanowiący akustyczny blues, był jednym z najbardziej ujmujących i szczerych wydawnictw w historii czarnych brzmień. Mroczny, bolesny klimat albumu był zupełną niespodzianką dla fanów, pamiętających pozytywną energię zgromadzoną na The Miseducation... Artystka odcięła się od swoich poprzednich nagrań, nazywając je przekłamanymi, przez co zraziła do siebie wielu sympatyków. Również do sporej części krytyków nie przemówił wylewny charakter śpiewanych zachrypniętym głosem piosenek. Ostatecznie album w Stanach sprzedał się ledwo powyżej platynowej granicy miliona sztuk i wywołał bardziej zaniepokojenie nad kondycją emocjonalną i umysłową artystki, aniżeli zachwyt nad pełnią jej muzycznych talentów.


Obawy okazały się jak najbardziej słuszne. Po premierze materiału wokalistka na kilka lat praktycznie wycofała się z życia publicznego. Zrezygnowała w tym czasie z przyjęcia ról aktorskich w wielu późniejszych przebojach kinowych. Zwolniła także zdecydowaną większość współpracujących z nią osób, współodpowiedzialnych za osiągnięte sukcesy, a także zerwała kontakty z bliskimi. Ogłosiła, że należy o niej mówić i pisać jako „Ms. Hill”. Media z zaniepokojeniem przytaczały relacje przyjaciół Lauryn, mówiących o ulegnięciu przez artystkę wpływowi samozwańczego proroka/ szamana o pseudonimie Brother Anthony i stopniowym odchodzeniu od pełni mocy psychicznych na rzecz pogłębiania duchowej więzi z prywatnym mentorem spirytualnym.
Hill sprawiła wielką radość milionom fanów, wychodząc na przełomie 2004 i 2005 r. z ukrycia na rzecz reaktywowania The Fugees, co dla wielu obserwatorów stanowiło prawie niemożliwe do spełnienia marzenie, w związku z licznymi konfliktami członków tria w okresie prowadzenia solowych karier.

W 2005 r. artystka odbyła z zespołem, a także z solowym materiałem międzynarodowe trasy koncertowe, podczas których w lecie zawitała także m.in. do Gdyni. Zaczęła się też pojawiać jako gość w nagraniach innych wykonawców r&b i rap, jak chociażby John Legend („So High”),  Joss Stone („Music”) czy Method Man („Say”), a jej solowe nagranie „Lose Myself” trafiło w 2007 r. na ścieżkę dźwiękową do animowanego filmu „Na Fali” („Surf’s Up”, reż. Ash Brannon, 1997, USA). Powrót do działalności scenicznej rozbudził nadzieję na kolejny - tradycyjny - album w dyskografii piosenkarki, zapowiadany regularnie aż od 2003 roku pod tytułami The Khulami Phase i Ms. Hill. Premiera albumu jest zdaniem wielu krytyków wstrzymywana przez menedżment wytwórni Columbia records, który obawia się niespełnienia przez Hill gigantycznych nadziei pokładanych w artystce po cudownym debiucie i wielu latach oczekiwań.

Lauryn Hill jest niewątpliwie jedną z najbardziej wszechstronnie utalentowanych postaci na scenie afroamerykańskiej muzyki ostatnich kilkunastu lat. Wokalistka wzbudza silne kontrowersje nie tylko poruszającymi wypowiedziami na temat religii i rasy, ale także jako artystka, gdyż kilkukrotnie podczas kariery była oskarżana o przypisywanie sobie praw autorskich do owoców cudzej pracy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lost Ones	Lauryn Hill	05.1998	-	-	Ruffhouse	[27[20].R&B Chart]]
The sweetest thing	The Refugee All Stars feat Lauryn Hill	09.1997	18[8]	61[2]	Columbia 6649782 [UK]	[written by Wyclef Jean,Lauryn Hill][Producer - Lauryn Hill , Wyclef Jean][piosenka z filmu "Love Jones"]
All My Time	Paid & Live feat Lauryn Hill	12.1997	57[2]	-	One World Entertainment Co. Limited OWET 2 [UK]	-
Doo wop [That thing]/Lost ones	Lauryn Hill	11.1998	3[19]	1[2][21]	Ruffhouse 78 868	[gold-UK][gold-US][written by Lauryn Hill][produced by Lauryn Hill][2[24].R&B Chart]
Can't Take My Eyes Off Of You	Lauryn Hill	06.1998	-	35[24].Airplay Chart	album cut	[written by Bob Crewe,Bob Gaudio][produced by Lauryn Hill][45[1].R&B Chart][piosenka z filmu "Conspiracy theory"]
Ex-Factor	Lauryn Hill	01.1999	4[16]	21[22]	Columbia 6669452 [UK]	[gold-US][silver-UK][written by Lauryn Hill][produced by Lauryn Hill][sample z "Can it all be so simple"-Wu-Tang Clan][7[31].R&B Chart]
Nothing Even Matters	Lauryn Hill feat D'Angelo	01.1999	-	105[14]	Ruffhouse	[written by Lauryn Hill][produced by Lauryn Hill][25[18].R&B Chart]
To Zion	Lauryn Hill featuring Carlos Santana	01.1999	-	-	Ruffhouse	[written by Norman Gimbel,Lauryn Hill,Charles Fox][produced by Lauryn Hill][77[10].R&B Chart]
Everything is everything/Ex-Factor [remix]	Lauryn Hill	06.1999	19[6]	35[18]	Ruffhouse 79 206	[gold-US][written by Lauryn Hill,Johari Newton][produced by Lauryn Hill][14[24].R&B Chart]
Turn your lights down low	Bob Marley feat Lauryn Hill	12.1999	15[7]	104[16]	Columbia 6684362 [UK]	[written by Bob Marley][piosenka z filmu "The best man"]
Repercussions	Lauryn Hill	08.2010	-	-	Lauryn Hill	[written by Lauryn Hill,Kenny Vaughan,Dana Rivera][produced by Dana Rivera][83[3].R&B Chart]
Say	Method Man featuring Lauryn Hill	06.2006	-	-	Def Jam	[66[10].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The miseducation of Lauryn Hill	Lauryn Hill	09.1998	2[153]	1[4][81]	Ruffhouse 69 035	[8x-platinium-US][3x-platinum-UK][produced by Lauryn Hill,Che Pope ,Vada Nobles]
MTV Unplugged No.2	Lauryn Hill	05.2002	40[5]	3[14]	Ruffhouse 86580	[platinum-US][produced by Van Toffler,Lauryn Hill,Alex Coletti]