Body Count

BODY COUNT, grupa amerykańska. Powstała w 1990 w Los Angeles w Kalifornii. Założył ją Ice-T (właśc. Tracy Marrow; 16.02.1958, Newark, New Jersey). Osierocony przez rodziców (zginęli w wypadku samochodowym), dorastał w domu ciotki w South Central, dzielnicy biedoty murzyńskiej w Los Angeles. Jako nastolatek udzielał się w gangu ulicznym Crips. Po odbyciu służby wojskowej zerwał jednak z przestępczą przeszłością i został rapperem i aktorem. Przyjął pseudonim Ice-T, pragnąc oddać w ten sposób hołd ulubionej postaci literackiej - Icebergowi Slimowi, bohaterowi powieści The Naked Soul Of Iceberg Slim Roberta Becka.
 
Zwrócił na siebie uwagę utworem Reckless, napisanym do filmu Breakin' (1984, reż. Joel Silberg), w którym zagrał też małą rolę. Ugruntował swoją pozycję takimi nagraniami, jak Colors do filmu Colors (Barwy; 1988, reż. Dennis Hopper), I'm Your Pusher, High Rollers, You Played Yourself, New Jack Hustler (Nino's Theme), I Ain't New Ja This, That's How I'm Livin', Gotta Lotta Love, I Must Stand czy The Lane, oraz kolejnymi albumami, zwłaszcza "O.G. - Original Gangster" (Sire, 1991).
 
Był jednym z twórców nowej odmiany rapu, nazwanej rapem gangsterskim (gangsta rap). W tekstach, opisujących życie środowisk przestępczych Los Angeles, posłużył się językiem ulicy - dosadnym, wulgarnym, pełnym slangowych określeń. Również tło muzyczne nasycił agresywnymi efektami dźwiękowymi. Utworzył Body Count -pierwotnie do nagrania jednego utworu, Body Count, na wspomniany album - aby zrobić krok dalej i połączyć rap z hardcore'em i przede wszystkim metalem. W składzie oprócz niego znaleźli się Ernie C - g, syntezator gitarowy, D-Roc - g, Mooseman - b i Beatmaster "V" - dr. W 1996 Moosemana zastąpił Griz - b. W 1997 miejsce Beatmastera "V", który zmarł na białaczkę, zajął OJ. - dr.
 
Grupa zaprezentowała się publiczności latem 1991 podczas objazdowego festiwalu Lollapalooza, w którym brała udział wraz z takimi zespołami, jak Living Colour i The Rollins Band. Jej pierwszą płytę, "Body Count" z marca 1992, wypełniła piekielna mieszanina rapu z thrashem (Body Count's In The House, Bowels Of The Devil, Hoodoo, There Goes The Neighborhood), a czasem i hard-core'em (nowa wersja Body Count, Cop Killer). A muzyce tej towarzyszyły nie do końca poważne, przesycone czarnym humorem teksty na różne, zazwyczaj poważne tematy, np. rasizmu (KKK Bitch, Mama's Gotta Die Tonight) czy narkomanii (The Winner Loses). Ukazaniu się albumu towarzyszyła atmosfera skandalu. 

Utwór Cop Killer, zdaniem Ice-T będący wypowiedzią przeciwko brutalności i bezwzględności policji, odczytano bowiem jako pochwałę przemocy wobec stróżów prawa. Wśród protestujących przeciwko rozpowszechnianiu go byli prezydent Bush, wiceprezydent Quayle oraz sześćdziesięciu kongresmenów. Ice-T uległ naciskom szefów Time Warner i zgodził się na usunięcie Cop Killer z późniejszych tłoczeń płyty oraz wycofanie z rynku singla z tym nagraniem (w czerwcu 1992 wydano inną płytkę - There Goes The Neighborhood/KKK Bitch), ale zniechęcony zerwał umowę z firmą. W grudniu 1993 grupa po raz pierwszy dotarła z koncertami do Europy. W programie wszystkich występów znalazł się utwór Cop Killer - mimo ostrzeżeń ze strony władz (np. w Irlandii grożono Ice-T karą sześciu miesięcy więzienia i dziesięciu tysięcy funtów grzywny).
 
We wrześniu 1994 trafił na rynek następny album Body Count, "Born Dead", promowany dwoma singlami, Born Dead/Body Count's In The House (wersja koncertowa) z września i Necessary Evil/Necessary Evil (wersja koncertowa)/Bowels Of The Devil (wersja koncertowa) z grudnia. Był nie do końca przekonującą, dość wymęczoną, zrobioną bez poczucia humoru repliką "Body Count" (np. Killin' Floor, Born Dead, Necessary Evil, Drive By). Jego repertuar uzupełniała przeróbka Hey Joe, przeboju Jimiego Hendrixa, znana już ze składanki "Stone Free - A Tribute To Jimi Hendrix" (Reprise, 1993).
 
Nie miała mocy debiutu również trzecia płyta - "Violent Demise - The Last Days" z marca 1997. Utrzymana w tej samej co zawsze metalowo-rapowej konwencji, ożywiona niekiedy elementem funku muzyka zupełnie straciła dawne ostrze (np. Root Of All Evil, Dead Man Walking, You're Fuckin' With BC), a teksty raziły komunałami (np. Truth Or Death, wyrzekający na nasz zakłamany świat, czy Root Of All Evil, wskazujący pieniądz jako źródło wszelkiego zła). Broniło się jedynie kilka utworów, jak pełen furii My Way czy rzeczywiście dowcipny Strippers (opisujący katusze, jakie można przeżyć, oglądając ponętną striptizerkę w akcji). W lipcu 1995 grupa była jedną z gwiazd Sopot Rock Festival (obok m.in. zespołów Paradise Lost, Dżem i Gdzie Cikwiaty), a 17 maja 1997 wystąpiła w namiocie Colosseum w Warszawie. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Born Dead	Body Count	10.1994	28[3]	-	Virgin SYNDG 4	[written by D-Roc, Ernie-C, Ice-T, Mooseman][produced by Ernie-C, Ice-T]
Necessary Evil	Body Count	12.1994	45[5]	-	Virgin VSCDX 1529	[written by Mooseman][produced by Ernie-C, Ice-T]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Body Count	Body Count	04.1992	-	26[20]	Sire 26 878	[gold-US][produced by Ice-T,Ernie C ]
Born Dead	Body Count	09.1994	15[2]	74[3]	Virgin 39 802	[produced by Ice-T,Ernie C ]
Manslaughter	Body Count	06.2014	-	102[1]	Sumerian 492	[produced by Will Putney]
Bloodlust	Body Count	04.2017	-	157[1]	Century Media 88985416452	[produced by Will Putney]