Billy J. KRAMER AND THE DAKOTAS, grupa brytyjska. Powstała w styczniu 1963r w Liverpoolu z inicjatywy Briana Epsteina, menażera The Beatles i Gerry And The Pacemakers, który postanowił pokierować także karierą Billy'ego j. Kramera (właśc. William Howard Ashton; 19.08.1943r, Bootle, Lancashire) - voc, dotychczas występującego z towarzyszeniem The Coasters. Ponieważ członkowie tego zespołu nie zgodzili się porzucić swoich zajęć (większość, tak jak do tej pory Kramer, była monterami na kolei), trzeba było znaleźć inną grupę akompaniującą.Pierwszym typem Epsteina była formacja The Remo Four, ale odrzuciła jego ofertę. Zaangażował więc działającą od 1960 manchesterską formację The Dakotas w składzie: Mike Maxfield (ur. 23.02. 1944r, Manchester) - g, Robin MacDonald (ur. 18.07.1943r, Nairn, Highland, Szkocja) - g, b, Ray Jones (ur. 22.10.1939r, Oldham, Lancashire - zm. 20.01.2000r, Morecambe, Lancashire) - b, Tony Mansfield (właśc. Anthony Bookbinder; ur. 28.05.1943r, Salford, Lancashire; brat Elkie Brooks) - dr (dotychczasowy wokalista The Dakotas, Pete MacLaine, odszedł i założył Pete MacLaine And The Clan).
Gdy w lipcu 1964r Epstein wyrzucił niezadowolonego z niskich zarobków Jonesa, przyjęto Micka Greena (ur. 22.02.1943r, Manchester) - g z zespołu Johnny Kidd & The Pirates, a basistą został MacDonald. W sierpniu 1965r zrezygnował Maxfield. A w sierpniu 1966r miejsce Mansfielda zajął Frank Farley -dr, jeszcze jeden były muzyk The Pirates. Gdy w końcu tego roku Kramer zdecydował się kontynuować karierę jako solista, grupa jakiś czas działała jeszcze na własny rachunek (oraz akompaniowała kolejno Billy'emu Fury'emu i Cliffowi Bennettowi, który właśnie rozstał się z The Rebel Rousers), ale po odejściu wiosną 1968 MacDonalda i Greena do zespołu towarzyszącego Engelbertowi Humperdinckowi zakończyła działalność. W latach osiemdziesiątych Maxfield kierował własną wersją formacji, nazwaną Mike Maxfield's Dakotas, a towarzyszyli mu w niej: Marcel Lyon - g, Pete Glennon - b i Gary Mitchell - dr. W1989r połączył siły z Mansfieldem i oficjalnie reaktywował The Dakotas w składzie uzupełnionym przez Eddiego Mooneya - voc, b i Pete'a McDonalda - k. W 1989 McDonalda zastąpił Toni Baker - k, voc, znany z Shabby Tiger. W 1996 miejsce Mansfielda zajął Pete Hilton - dr. Gdy w 2004 i 2005 choroba uniemożliwiła Maxfieldowi występy, zastępował go Richard Benson - voc, g. Formacja sporadycznie znowu wspierała na koncertach Kramera, a niekiedy akompaniowała też Wayne'owi Fontanie.
Kramer i The Dakotas po raz pierwszy wystąpili razem w styczniu 1963 w liverpoolskim klubie Cavern. W lutym Epstein wysłał ich na trzy tygodnie do hamburskiego Star-Clubu, by tam zgrali się ze sobą, a w marcu zorganizował im nagranie pierwszego singla dla firmy Parlophone. Miała się na nim znaleźć ballada She's My Girl liverpoolskiego piosenkarza Ralpha Bowdlera, ale producent George Martin zakwestionował ten wybór i zaproponował w zamian kompozycję Do You Want To Know A Secret? Johna Lennona, przygotowywaną przez zespół The Beatles, z którym również pracował, na pierwszy album „Please Please Me" (Parlophone, 1963). Kramer nie potrafił poradzić sobie z tremą, ale Martin zamaskował to, dublując jego głos, co stało się zasadą przyjętą także w późniejszych nagraniach. Na stronę B wybrano inną piosenkę z beatlesowskiego dorobku - I'll Be On My Way Paula McCartneya w stylu Buddy'ego Holly'ego (przez samych The Beatles nagraną tylko podczas sesji dla radia BBC). Wydana w kwietniu 1963 płytka przyniosła Kramerowi i The Dakotas wielką popularność. Furorę na listach zrobiły też dwie następne, tak jak pierwsza zawierające utwory Lennona i McCartneya: Bad To Me/I Call Your Name z iipca, promowana na wspólnej trasie po kraju z The Beatles, i I'll Keep You Satisfied/I Know (na stronie B wyjątkowo kompozycja Martina i Boba Woliera) z października tego roku.
Wydany w styczniu 1964 album „Listen... Billy J. Kramer With The Dakotas" zawierał bardziej zróżnicowany repertuar niż małe płyty, oprócz piosenek przesyconych beatlesowskim duchem, jak Dance With Me, Beautiful Dreamer, I Know, Sugar Babe czy Yes, także klasyczne przeboje rock'n'rollowe, jak Great Balls Of Fire Jerry'ego Lee Lewisa, z jednej strony oraz staroświeckie ballady, jak The Twelfth Of Never, Anything That's Part Of You czy It's Up To You, z drugiej. I właśnie ku takiej bardziej tradycyjnej muzyce pop Kramer postanowił - ignorując rady Epsteina i Martina - zwrócić się w następnym okresie. Okazało się, że miał rację. Wydany w lutym 1964 na singlu konwencjonalny utwór Little Children Morta Shumana i Johna McFarlane'a (na stronie B kompozycja MacDonalda i Maxfielda They Remind Me Of You), promowany na wspólnej trasie po kraju z Gene'em Pitneyem i Cillą Black, okazał się jego największym hitem, także w Stanach Zjednoczonych. A jednak na następną małą płytę, wydaną w lipcu tego roku, Kramer znowu nagrał piosenkę Paula McCartneya, From A Window (na stronie B kompozycja MacDonalda Second Jo None), i ona również trafiła na listy. Ale niepowodzenie singla It's Gotta Last Forever/Don't Do It No More ze stycznia 1965 wydawało się zapowiadać kres kariery Kramera i The Dakotas.
Ich ostatnim wielkim sukcesem była piosenka Trains And Boats And Planes Burta Bacharacha i Hala Davida, wydana w maju tego roku (na stronie B utwór That's The Way I Feel). Późniejsze wspólne single - Neon City/I'll Be Doggone z listopada 1965r, We're Doing Fine/ Forgive Me z lutego 1966r i You Make Me Feel Like Someone/Take My Flandz sierpnia tego roku - przeszły bez echa. Ale też Kramer wpadł w panikę i zaczął popełniać niewybaczalne błądy repertuarowe, m.in. odrzucił proponowaną mu przez Paula McCartneya piosenkę Yesterday. Chociaż zapewne ugrzeczniona, przesłodzona wersja Merseybeatu w jego wydaniu i tak nie miała szans na utrzymanie się na listach w okresie narodzin psychodelii.
W styczniu 1967r Kramer rozpoczął karierę solową singlem Sorry/Going Going Gone, ale nigdy już nie odzyskał dawnej popularności. Nie poradziła sobie też grupa The Dakotas, mimo że przez cały okres współpracy z Kramerem z pewnym powodzeniem nagrywała własne single, jak najpopularniejszy The Cruel Sea (kompozycja Maxfielda zainspirowana powieścią Okrutne morze Nicholasa Monserrata, w Stanach wydana pod zmienionym tytułem The Cruel Surf/The Millionaire z lipca 1963r.
Kramer i The Dakotas wystąpili w filmach muzycznych: u boku m.in. The Beatles w Pop Gear ( reż. Frederic Goode) oraz u boku m.in. The Rolling Stones i The Beach Boys w The J.A.M.I. Show (znany też pt. Gather No Moss i Teenage Command Performance; 1965r, reż. Steve Binder).
Dyskografię Kramera i The Dakotas uzupełniają m.in. czwórki: „The Billy J. Kramer Hits" z września 1963r, „I'll Keep You Satisfied" z grudnia tego roku, „Little Children" z maja 1964r, „From A Window" z listopada tego roku i świetna koncertowa „Billy j. Plays The States" z lutego 1965r, a samych The Dakotas m.in. czwórka „Meet The Dakotas" z 1963r oraz kilka albumów nagranych po 1989, m.in. „...And The Beat Goes On" ,"The Dakotas - Stage And Studio" (1996), „Don't Look Back - The 90's Collection" (1999) i „Strong" (2004). Grupa Mike Maxfield's Dakotas wydała m.in. kasetę, a później też płytę „Guitars In Motion" (1984; we wznowieniach sygnowana wyłącznie przez Maxfielda).
Jones w 1967 zerwał z muzyką i został pielęgniarzem w szpitalu psychiatrycznym, a później uczył ludzi niepełnosprawnych posługiwania się komputerem. W styczniu 2000 zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach.
Single | ||||||||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK/US] | Komentarz | ||||||
| Do you want to know a secret/I'll Be On My Way | Billy J.Kramer & The Dakotas | 05.1963 | 2[15] | - | Parlophone R 5023/Liberty 55 586 | [written by Lennon/McCartney][produced by George Martin] | ||||||
| Bad to me/ I Call Your Name | Billy J.Kramer & The Dakotas | 08.1963 | 1[3][14] | - | Parlophone R 5049/Imperial 66 027 | [written by Lennon/McCartney][produced by George Martin] | ||||||
| I' ll keep you satisfied/I know | Billy J.Kramer & The Dakotas | 11.1963 | 4[13] | 30[7][08.64] | Parlophone R 5073/Imperial 66 048 | [written by Lennon/McCartney][produced by George Martin] | ||||||
| Little children/They Remind Me Of You | Billy J.Kramer & The Dakotas | 02.1964 | 1[2][13] | 7[12] | Parlophone R 5105/Imperial 66 027 | [written by J. Leslie McFarland, Mort Shuman][produced by George Martin] | ||||||
| From a window/I'll be on my way | Billy J.Kramer & The Dakotas | 07.1964 | 10[8] | 23[10] | Parlophone R 5156/Imperial 66 051 | [written by Lennon/McCartney][produced by George Martin] | ||||||
| Bad to me | Billy J.Kramer & The Dakotas | 07.1964 | - | 9[8] | Parlophone 5049/Imperial 66 027 side B | [written by Lennon/McCartney] | ||||||
| It' s gotta last forever/They remind me of you | Billy J.Kramer & The Dakotas | 02.1965 | - | 67[5] | Parlophone R 5234/Imperial 66 085 | [written by Lynch, Westlake, Grant][produced by George Martin] | ||||||
| Trains and boats and planes/I'll be on my way | Billy J.Kramer & The Dakotas | 05.1965 | 12[8] | 47[7] | Parlophone R 5285/Imperial 66 115 | [written by Burt Bacharach, Hal David][produced by George Martin] | ||||||
| EP's | ||||||||||||
| The Billy J.Kramer Hits | Billy J.Kramer & The Dakotas | 10.1963 | 8[13] | - | Parlophone GEP 8885 | |||||||
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] | Komentarz |
| Listen to Billy J.Kramer | Billy J.Kramer & The Dakotas | 11.1963 | 11[17] | - | Parlophone PMC 1209 | |
| Little children | Billy J.Kramer & The Dakotas | 06.1964 | - | 48[15] | Imperial LP 9267 [US] | |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz