Black Crowes

The Black Crowes to amerykański zespół rockowy utworzony w 1984 roku w Atlancie przez braci Chrisa i Richa Robinsonów. The Black Crowes jest osadzony w tradycji rock and rolla i rhythm and bluesa amerykańskiego Południa. Christopher urodził się 20 grudnia 1966 roku w miejscowości Marietta, w stanie Georgia, a Rich niespełna 3 lata później - 24 maja 1969 roku.


Muzyka w życiu młodych braci Robinsonów była obecna za sprawą ich ojca, który miał absolutnego świra na punkcie folk-rocka. Trzymał w domu mnóstwo gitar i gdy spostrzegł, że jego latorośle również przejawiają zainteresowanie tym instrumentem, kupił chłopakom na gwiazdkę po gitarze. Był rok 1983.

Bracia wychowywali się na południu, gdzie przesiąkli muzyką Boba Dylana, The Byrds i Velvet Underground. Zaczęli od grania ich coverów w założonej w Atlancie w roku 1984 grupie Mr. Crowes Garden. Już wtedy byli siłą napędową kapeli.

- Tak naprawdę nigdy nie zakładaliśmy zespołów. Chris i ja byliśmy zespołem - wyznał Rich w wywiadzie dla "The Gibson". - Ciągle zmienialiśmy skład grupy, ale zawsze trzon pozostawał ten sam, tzn. ja i Chris. To do nas należała decyzja, w którą stronę chcemy pójść.

W miarę upływu lat muzycy zapragnęli odciąć się od południowych brzmień i grać z większym kopem. Rich nie chciał, żeby byli drugim Lynyrd Skynyrd, czy The Allman Brothers, którzy w jego odczuciu przez swoją muzykę i pochodzenie byli postrzegani jako ultrakonserwatywni wieśniacy. W 1989 roku zmienili nazwę na The Black Crowes. Mieli już wtedy wyrobioną renomę w lokalnych klubach w Atlancie, co wraz z szerzącą się popularnością zaowocowało podpisaniem kontraktu płytowego z wytwórnią Ricka Rubina.

Debiutancki album "Shake Your Money Maker" ukazał się w styczniu 1990 roku. Tytuł zaczerpnięty został z klasycznej bluesowej pieśni Elmore'a Jamesa, którą The Black Crowes wykonywali swego czasu na koncertach, ale nie zdecydowali się umieścić jej na płycie. Album osiągnął wynik 8 milionów sprzedanych egzemplarzy na całym świecie - rekord do dzisiaj nie pobity przez żadne inne wydawnictwo grupy. Stacje radiowe grały na wysokiej rotacji single "Hard to Handle" (cover Otisa Reddinga) i "She Talks to Angels", które dotarły na szczyt amerykańskiej listy przebojów Mainstream Rock Tracks magazynu Billboard.

Oczywiście nie tylko radio miało wpływ na tak dobrą sprzedaż albumu. O zespole w owym czasie było głośno zarówno ze względu na trasy koncertowe, jak i kontrowersje związane z frontmanem, Chrisem Robinsonem, któremu nie bez przyczyny przyczepiono łatkę rockandrollowego łobuziaka. W marcu 1991 roku, gdy The Black Crowes występował przed ZZ Top, Chris wypowiedział się sarkastycznie na temat komercjalizacji świata muzycznego (konkretniej korporacyjnego sponsoringu trasy koncertowej), czego efektem było wyrzucenie zespołu z tournée. Jak na ironię, grupa później potraktowała w ten sam sposób swój support, gdy wyszło na jaw, że reklamują oni podobną firmę, co ZZ Top.

W maju 1991 roku, gdy pojawili się na okładce poczytnego magazynu "Rolling Stone" (zostali uznani przez pismo za najlepszy nowy zespół amerykański), Chris został aresztowany za obrazę i zakłócanie spokoju w sklepie całodobowym. Potem zafundował grupie pięciotygodniową absencję, gdy w klubie w Londynie stracił przytomność z, jak to ujęła prasa, "wykończenia i złego odżywiania się". Po zakończeniu rehabilitacji Chrisa, The Black Crowes wzięli udział w trasie Monsters of Rock, której zwieńczeniem był słynny koncert w Moskwie u boku Metalliki, AC/DC i Pantery. Do dziś nie jest pewne, ile osób pojawiło się na moskiewskim lotnisku Tuszino, mówi się o liczbach od 500 tysiącach do aż 1,5 miliona uczestników.

Po udanej trasie grupa nie spoczęła na laurach i poszła za ciosem, wydając w 1992 roku drugi album "The Southern Harmony and Musical Companion". Płyta zadebiutowała na pierwszym miejscu list sprzedaży magazynu "Billboard", nie powtórzyła jednak sukcesu poprzedniczki, rozchodząc się w nakładzie 4 milionów egzemplarzy na całym świecie. Spotkała się za to z przychylnymi opiniami recenzentów, którzy docenili rozwój zespołu, rozbudowane aranżacje kompozycji i bogatsze brzmienie płyty.

Największym sukcesem okazał się singel "Remedy" nagrany z kobiecymi chórkami. Spędził on 11 tygodni na pierwszym miejscu Mainstream Rock Tracks. Na szczyt tej listy dotarły również trzy inne utwory: "Thorn in My Pride", "Sting Me" i "Hotel Illness", ustanawiając nowy rekord w historii amerykańskich list przebojów (wcześniej należał on do grupy ZZ Top z trzema singlami numer jeden z tej samej płyty).

W latach 1994-1999 bracia Robinsonowie pod szyldem The Black Crowes (ale w różnych składach) wydali trzy albumy, a każdy kolejny sprzedawał się gorzej niż poprzedni.

- Ciężko jest, gdy pierwsza płyta sprzedaje się w liczbie 7 milionów egzemplarzy, druga tylko w czterech, a wytwórnia pyta się ciebie "dlaczego nie sprzedałeś więcej?" - oznajmił w wywiadzie dla AskMen.com Rich Robinson. - My byliśmy z tego zadowoleni. Szczęśliwie dla nas, wszystkie nasze kolejne albumy były bardziej kreatywne, co innego ze sprzedażą. Nie będziemy przecież rywalizować z 'N Sync czy Limp Bizkit... robimy to, co robimy, niektóre płyty będą sprzedawać się świetnie, inne wręcz przeciwnie... my o to nie dbamy.

W 2000 roku "najbardziej rockandrollowa grupa na świecie" (tak utytułowani zostali przez magazyn "Melody Maker") wydała wraz z Jimmym Page'em, legendarnym gitarzystą Led Zeppelin, podwójny koncertowy album jako Jimmy Page & The Black Crowes. Znalazły się na nim kompozycje zarówno Led Zeppelin, jak i The Black Crowes, a także standardy blues-rockowe.

31 grudnia 2000 roku Chris Robinson ożenił się z popularną aktorką Kate Hudson. Kolorowa prasa miała pole do popisu, zważywszy, iż w tym samym roku młodziutka 21-letnia aktorka wcieliła się w postać charyzmatycznej groupie Penny Lane w filmie "U progu sławy". Kate wiedziała dokładnie, w co się pakuje.

- Wiedziałam to od razu - wspomina na łamach Movies.About.com. - Pamiętam, że jedną z pierwszych rzeczy jakie mu powiedziałam było, "opowiedz mi o wszystkim, co może mi się w tobie nie spodobać". Gadał przez półtorej godziny. Mimo wszystko poślubiłam go.

Na ceremonii byli obecni wszyscy członkowie The Black Crowes, mama Kate, Goldie Hawn i jej partner Kurt Russell, który poprowadził pannę młodą do ołtarza. W 2004 roku urodził im się syn Ryder. Małżeństwo przetrwało siedem lat. Mimo wszystko byli na tyle dorośli, by w trosce o dziecko pozostać w przyjacielskich stosunkach. Po rozwodzie paparazzi przyłapywali ich na wspólnych spacerach z synem po Manhattanie.

Życie zawodowe Chrisa w okresie małżeństwa uległo przemianie. W 2001 roku The Black Crowes wydali kolejny album "Lions". Zaraz potem działalność zespołu została zawieszona, a Chris poświęcił się karierze solowej.

- Powiedziałem mu, żeby to zrobił - wspomina jego brat w rozmowie z AskMen.com. - Chciał się tym zajmować od ośmiu, czy dziewięciu lat (...) Powiedziałem mu, "sprawdź czy to jest to, czego potrzebujesz, znajdź to, czego chcesz, a potem oddzwoń do mnie".

Telefon zaczął dzwonić dopiero po kilku latach, Chris zdążył wydać w tym czasie dwa solowe albumy. Grupa reaktywowała się w 2006 roku. W dwa lata później ukazał się longplay "Warpaint". Niepochlebna recenzja w piśmie "Maxim" (napisana na podstawie singla, a nie całego albumu) wywołała wielkie kontrowersje i oburzenie ze strony zespołu.

- Chcę urwać temu recenzentowi głowę - krzyczał Chris w wywiadzie dla PhoenixNewTimes.com. - I nasrać mu do gardła! (...) Gdyby przesłuchali płytę wiedzieliby, że to arcydzieło, nasze "Oops, I Did It Again" Britney Spears skrzyżowane z surową emocją i seksualną energią "A Little More Personal" Lindsay Lohan. To jak zespół Strawberry Alarm Clock i "Tako rzecze Zaratustra" Fryderyka Nietzschego wymieszana w gigantycznym kielichu uderzającego do głowy geniuszu.

Krytycy jednak nie podzielali zachwytu Chrisa nad nową płytą. W ramach promocji nowego albumu grupa wyruszyła latem 2008 roku w trasę Euphoria Or Bust.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Jealous Again	Black Crowes	05.1990	76[2]	75[9]	Def American DEFA 4	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias]
Hard to Handle	Black Crowes	10.1990	39[9]	26[29]	Def American DEFA 6	[written by Alvertis Isbell/Allen Jones/Otis Redding][produced by George Drakoulias]
Twice As Hard	Black Crowes	01.1991	47[3]	-	Def American DEFA 7	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias]
Jealous Again/She Talks to Angels	Black Crowes	06.1991	70[1]	30[16]	Def American DEFA 8	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias]
Seeing Things	Black Crowes	10.1991	72[1]	-	Def American DEFA 13	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias]
Remedy	Black Crowes	05.1992	24[3]	48[9]	Def American DEFA 16	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias/Black Crowes]
Sting Me	Black Crowes	09.1992	42[3]	-	Def American DEFA 21	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias/Black Crowes]
Thorn in My Pride	Black Crowes	09.1992	-	80[6]	Def American 18803	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by George Drakoulias/Black Crowes]
Hotel Illness	Black Crowes	11.1992	47[3]	-	Def American DEFA 23	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by Black Crowes/George Drakoulias]
High Head Blues/A Conspiracy	Black Crowes	02.1995	25[6]	-	American Recordings 74321258452	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by Black Crowes/Jack Joseph Puig]
Wiser Time	Black Crowes	07.1995	34[6]	-	American Recordings 74321298272	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by Black Crowes/Jack Joseph Puig]
One Mirror Too Many	Black Crowes	07.1996	51[3]	-	American Recordings 74321398572	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by Black Crowes/Jack Joseph Puig]
Kickin' My Heart Around	Black Crowes	11.1998	55[4]	-	Columbia 6666662	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by Kevin Shirley]
Soul Singing	Black Crowes	08.2001	80[2]	-	V2 VVR 5016573	[written by Chris Robinson/Rich Robinson][produced by Don Was]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Shake Your Money Maker	Black Crowes	08.1991	36[12]	4[165]	Def American 8425151	[5x-platinum-US][silver-UK][produced by George Drakoulias]
The Southern Harmony and Musical Companion	Black Crowes	05.1992	2[15]	1[1][51]	Def American 5122632	[2x-platinum-US][produced by Black Crowes/George Drakoulias]
Amorica	Black Crowes	11.1994	8[13]	11[18]	American Recordings 74321236822	[5x-platinum-US][silver-UK][produced by Black Crowes/Jack Joseph Puig]
Three Snakes and One Charm	Black Crowes	08.1996	17[4]	15[14]	American Recordings 74321384842	[produced by Black Crowes/Jack Joseph Puig]
By Your Side	Black Crowes	01.1999	34[4]	26[10]	Columbia 4916992	[produced by Kevin Shirley]
Live at the Greek	Jimmy Page & The Black Crowes	07.2000	39[7]	64[9]	SPV SPV 09172022	[gold-US][produced by Kevin Shirley]
Greatest Hits 1990–1999: A Tribute to a Work in Progress...	The Black Crowes	07.2000	-	143[4]	American 63 666 [US]	-
Lions	Black Crowes	05.2001	37[4]	20[6]	V2 VVR 1015672	[produced by Don Was]
Freak 'n' Roll...Into the Fog	Black Crowes	03.2006	-	200[1]	Eagle	[gold-US][produced by The Black Crowes]
The Lost Crowes	Black Crowes	10.2006	134[1]	132[1]	American	[produced by The Black Crowes]
Warpaint	Black Crowes	03.2008	52[2]	5[8]	Silver Arrow 2028611272	[produced by Paul Stacey]
Before the Frost...Until the Freeze	Black Crowes	09.2009	47[2]	13[5]	Silver Arrow 2028613632	[produced by Paul Stacey]
Croweology	Black Crowes	08.2010	62[2]	13[6]	Silver Arrow 2028615412	[produced by Paul Stacey]