Już w czerwcu 1992 namówiła na współpracę spotkanego na festiwalu w Glastonbury Justina Welcha (4.12.1972, Nuneaton, West Midlands) - dr, również przez moment związanego ze Suede, znanego ponadto z South Parade i Spitfire. A w następnych tygodniach zaangażowała jeszcze Donnę Matthews (2.12.1971, Newport, Walia)-g,voc i Annie Holland (26.08.1965, Brighton, Sussex) - b. W sierpniu 1995 odeszła Holland. Tymczasem zastąpił ją Abbey Travis - b, muzyk formacji Becka. Dopiero rok później na stałe dołączyła Sheila Chipperfield (17.06.1976) - b, a wraz z nią w składzie pojawił się David Bush - k, wywodzący się z The Fall. W 1999 odeszli Matthews i Chipperfield, wróciła Holland oraz dołączyli Paul Jones - k z Linoleum i Mew - k.
Zespół zaczął od stworzenia kilku piosenek, nawiązujących do stylów jego ulubionych grup punkrockowych i nowofalowych, jak The Buzzcocks, The Stranglers, Adam And The Ants, Blondie, Wire czy Gang Of Four. Przedstawił je Mike'owi Smithowi z biura wydawniczego EMI.
Zainteresował go i na jego koszt dokonał w grudniu 1992 i lutym 1993 próbnych nagrań w londyńskich Rathbone Place Studios (najpierw Line Up, Vaseline i Spastica, a później Brighton Rock, See That Animal, Rockunroll i Stutter). Wkrótce potem podpisał umowę wydawniczą z EMI. Dopiero wtedy, dokładnie w maju 1993, zaczął koncertować, np. otwierał występy Truman's Water w Windsorze, Kinky Machine w Aldershot i Juliany Flatfield w Londynie, a w końcu ruszył w pierwsze trasy po kraju - u boku Kingmaker i Pulp.
Zwrócił na siebie uwagę i niebawem związał się kontraktem nagraniowym z małą niezależną firmą Deceptive, założoną przez prezentera Radia One i dziennikarza pisma "Select" - Steve'a Lemacqa. Znalazł też menażera - Chrisa Morrisona (współtwórcę sukcesów m.in. Thin Lizzy, Ultravox, The Jesus And Mary Chain i Blur). Debiutancki singel, Stutter/Pussycat, wydano w październiku 1993 w niewielkim nakładzie półtora tysiąca egzemplarzy, ponieważ kwartet nie czuł się jeszcze przygotowany do kariery. Następne, Line Up/Vaseline ze stycznia 1994, Connection/See That Animal (dawna, przeznaczona pierwotnie dla Suede i wtedy opatrzona innym tytułem, Going Blonde, kompozycja Frischmann i Bretta Andersona) z października tego roku i Waking Up/Gloria z lutego 1995, miały wszakże nie limitowane nakłady. Już po ukazaniu się Stutter prasa brytyjska okrzyknęła Elastikę jednym z najlepszych młodych zespołów rockowych tego okresu. Natomiast Linę Up, Connection i Waking Up wprowadziły kwartet na światowe listy przebojów, a wyrazem popularności, jaką zdobył, były zaproszenia do udziału w festiwalach w Reading w sierpniu 1994 i w Lille we Francji w listopadzie tego roku.
Na sam szczyt zestawień bestsellerów w Wielkiej Brytanii dotarł wydany w marcu 1995 album "Elastica" (z początku miał nosić inny tytuł - "Get Kevin", "Big Boots, No Knickers" lub "Elastica Plastica"). Wyprodukowany przez samych muzyków przy pomocy Marka Watermana, nagrany w Konk Studios zespołu The Kinks z gościnnym udziałem niejakiego Dana Abnormala - k czyli Damona Albarna z Blur, towarzysza życia liderki w tym czasie, był zbiorem krótkich, chwytliwych, podminowanych seksem piosenek, sprawiających wrażenie ekstraktu z tego co najlepsze w punku i nowofalowym rocku końca lat siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych (np. Stutter, Line Up, Car Song, Vaseline, Annie, All-Nighter, Blue, Never Here). Niestety, karierę zespołu skomplikowały oskarżenia o plagiaty. Okazało się bowiem, że utwory Line Up i Conection trochę za bardzo kojarzą się z I Am The Fly i Three Girl Rumba Wire, a Waking Up z No More Heroes The Stranglers, w rezultacie honoraria autorskie za wszystkie trzy powędrowały do kieszeni muzyków wspomnianych grup (prawnicy Frishmann porozumieli się z nimi poza salą sądową).
W 1995 kwartet wiele koncertował w Stanach i Kanadzie, zabiegając o sukces na rynku amerykańskim, m.in. brał udział w letnim objazdowym festiwalu Lollapalooza (zaangażowany na miejsce Sinead 0'Connor). Później zaś ograniczył działalność. Dopiero w 1999 przystąpił do pracy nad drugą płytą. Najpierw, we wrześniu tego roku, trafił na rynek minialbum "Elastica 6-Track EP", zawierający m.in. utwór How He Wrote Elastica Man, nagrany z gościnnym udziałem Marka E. Smitha z The Fall, oraz kompozycję instrumentalną Miami Nice, stworzoną razem z Lozem Hardym z zespołu Kingmaker. A kilka miesięcy później, w kwietniu 2000, ukazał się album "The Menace". Był dziełem bogatszym, bardziej urozmaiconym i nowocześniejszym niż debiut (np. How He Wrote Elastica Man, Nothing Stays The Same, KB, My Sex), pozbawionym jednak jego świeżości, a chwilami zaskakująco trywialnym (np. Your Arse My Place, przeróbka Da Da Da niemieckiego zespołu Trio).
Dyskografię uzupełniają m.in. amerykańska czwórka "Stutter" (Geffen, 1995) oraz nagranie 2:1 na filmowej płycie "Trainspotting" (Premier - EMI, 1996). Frischmann wystąpiła w kontrowersyjnym filmie Do You Remember The First Time?, zrealizowanym w 1994 przez muzyków zespołu Pulp, Jarvisa Cockera i Steve'a Mackeya, relacjonującym okoliczności utraty dziewictwa przez różne znane osoby.
W listopadzie 1996 wystąpiła w Londynie ze sformowaną ad hoc supergrupą The Brood (w składzie znaleźli się też Susan Stenger z Band Of Susans i Bruce Gilbert z Wire). Welch z utworzonym na jedną sesję zespołem Me Me Me (m.in. Alex James - b z Blur) nagrał przebojowy singel Hanging Around/Hollywood Lives/Tabtha's Island (Indolent, 1996).
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Line Up/Vaseline | Elastica | 02.1994 | 20[4] | - | Deceptive BLUFF 004 | [written by Elastica, Frischmann][produced by Marc Waterman] |
Connection/See That Animal | Elastica | 10.1994 | 17[15] | 53[20] | Deceptive BLUFF 010 | [written by Justine Frischmann][produced by Marc Waterman] |
Waking Up/Gloria | Elastica | 02.1995 | 13[9] | - | Deceptive BLUFF 011 | [written by Frischmann/Burnel/Duffy/ Greenfield/Cornwell/Elastica][produced by Elastica,Marc Waterman] |
Stutter/Rockunroll/2:1/Annie | Elastica | 07.1995 | - | 67[9] | DGC 22 001 [US] | [written by Justine Frischmann, Elastica][produced by Elastica] |
Line Up | Elastica | 02.1997 | 116[1] | - | Deceptive BLUFF 004 | [written by Elastica, Frischmann][produced by Marc Waterman] |
Mad Dog/Suicide | Elastica | 06.2000 | 44[4] | - | Deceptive BLUFF 077 | [produced by Elastica,Marc Waterman] |
The Bitch Don't Work/No Good! | Elastica | 12.2001 | 87[2] | - | Wichita WEBB 026S | [written by Elastica , Frisch, Hardy] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Elastica | Elastica | 03.1995 | 1[1][35] | 66[27] | Deceptive BLUFF 014 | [gold][gold-UK][produced by Marc Waterman, Elastica] |
The Menace | Elastica | 04.2000 | 24[4] | - | Deceptive BLUFF 075 | [produced by Marc Waterman, Elastica, Alan Moulder, Bruce Lampcov] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz